IJ.
Zondag 5 April 1885.
26"e Jaargang
liofsladu naar .llon^
«is
l/yv-uc,
GODSDIENST. - VADERLAND. - VRIJHEID.
Heilicensch
Kazak keerders.
De Z. E- II Vernimmen
Aan 't werk.
BUREEL, ACHTERSTRAAT.
Gewoone Annoncen 20 centiemen per regel. Ann,oneen op de Tweede Bladzijde
50 centiemen den regel. Berichten onder 't Nieuws, 1 frank den kleinen regel,
LAND
ABONNEHENTS-PRIJS
5 fr. 's jaars, vooraf betaalbaar. Inschrijvingen worden op alle tijdstippen
genomen, rechtstreeks bij ons of door post of briefdragers.
AELSI
AALST, ZATERDAG 4 APRIL 1885.
GEMENGDE BERICHTEN.
PASCHEN! den Alleluia! Het Land van Aelst
wenscht zijn achtbaar Lezers Gezelschap 'ne geluk
kigen en zaligen Hoogdag. De Paaschlelie bloeit
en reeds heeft men aangename lentedagen kunnen
genieten. Een duisch spreekwoord zegt: Is April
ichoon en rein, Mei zal des te wilder zijn. D'Hol-
landsche zeggen: April warm, Mei koel, Juni nat,
vullen de schuur en ook het vat, en meester Lieven
schreef in 1868: Een goeden april is bijkans zoo raar
als 'ne goede Minister, als men een spaansch spreek
woord mag gelooven; de Franschmans zeggen: Mars
venteux, Avril pluvieux, fontMai joyeux. Van Mees
ter Lieven sprekende, ziehier hoe hij in 1874 de
maand April afkondigde
Den Winter is uit. en wij zijn van de sneeuw af,
Van hagel en vorst, ook van 't ijslijk geschreeuw af
Der rukwinden! 'tZonneken lacht ons reeds aan,
Ben nachtegaal zingt ai. de vink is aan 't slaan,
Het lief roadelieveken zien wij daar pronken,
Het needrig vioolije ligt ons aan te lonken.
De meiroos ontluikt en verspreidt haren geur
Rondom hare zusterkes, 'tbloemhofken deur,
Geheel de nature begint nu t'herleven.
En elkeen die voelt zich, als 't ware, gedreven
Om buiten te zijn, en te zien hoe bet staat
Met klaver en tarwe, met vlas en met zaad.
De tijdingen dezer week zijn groot en belang
rijk: Den Franschman geklopt in China! schrikkelijk
geklopt! achteruit gedreven, op de vlucht, met veel
verlies! Parijs, in hajve Revolutie! 't Ministerie Ferry
met schande verjaagd. Zie verder 't Overzicht.
Tusschen Rusland en Engeland is de toestand wat
min gespannen...'t Kan nog uitdraaien aonder vech
ten. In Duitschland is een groot Feest gevierd,
ter eere van Bismarck. De Koning van Holland
is niet goed; hij heeft weèral moeten 's nachts den
Docteur doen opbellen en de Heelmeester bleef van
11 tot 3 ure bij den gekroonden patient. Wat is
Gent toch vervallen! Een katholieke gazet dier stad
kondigt de Vertooningen van den Cirk af, die op
Witten Donderdag 'savonds ter foore plaats hebben.
De Goede Week blijft toch onzen eerbied verdienen!
Veel koolmijners van Charleroi gaan werken in
de steenbakkerijen van Frankrijk, Spanjeen Duitsch
land. Dit laatste land heeft veel steen noodig, voor
zijn nieuwe forten. De Stoet van den Vetten Os
is te Brussel wederom ingericht, en had veel bijval.
Aalst, zonder veel beslag te maken, mag roemen
op zijn schoone, gezonde en fijne Paaschbeesten.
G -. vindt er de mannekes onder: Over 2 weken, men
had te Brussel dien officier van Policie, Poppé, dat
voorbeeld van zedigheid; en nu komt er een ander
schandaal voor de pinne, ten laste van een ex agent
der Brusselsche Gardevils. ^D: F.ansche madam
Frahcey, die êèiï ontuchtfgaarci ra<-
is vrijgesproken. Zaterdag heeft 't Parket van
Brussel een huiszoeking gedaan bij een der Policie-
kommissarissen van de voorsteden. Veel papieren
zijn in beslag genomen. In de mijn t'Oostende is
er d'ander eek verkocht voor 65, i5o fr. vjsch, voort
komende van 144 vangsten en in 5668 manden.
Vischkeuren is een gewichtige zaak. Van slechten
▼isch kunnen ziekten en plagen komen. M.Alfred
Dujardin, van Nederbrakel wordt substituut van
's Konings Procureur te Kortrijk. Hij gaat dus in
den Provincialen Raad moeten vervangen orden.
Men moet uit 't Kanton Nederbrakel niet gaan, om
bekwame en weerdige Kandidaten te vinden.
SUBIETE DOODEN. Veel schielijke sterf
gevallen! Te Gent, de E. H. Direkteur van 't Semi
narie; in dito Gent, Doktor Klaeskens, die subiet
doodvalt op straat; te Zele, eenjongelingvan 20 jaar
JosefBoone, schielijk overleden; te Nederbrakel,
wat is daar zondag gebeurd? In de kerk zelve, de
zoon van den welbekenden boomsnoeier Branke ge
naamd, een joDge kloeke gezonde manskerel, hij
komt naar d'Hoogmis voor de Palmwijding, nauwe
lijks is hij op zijnen stoel gezeten, als hij valt, men
snelt toe: Priester en Docteurs vliegen ter plaats; de
kloeke frissche jongeling was dood. Een ander
geval t'Antwerpen op den Vlaamschen Theater, 1*
april; 't is wel geen subiete dood, maar 't en schilt
misschien niet veel: De tooneelspeler Viktor Dries-
sens, die een geraaktheid gekregen heeft, terwijl hij'
op theater speelde. Op de Bismarckfeest te Sins-
heim, er is 'ne convief die gaat spreken om op de
gezondheid van den Kanselier te drinken; hij heft
zijnen beker In d'hoogte, zakt ineen en is dood!
aan Mijnheer de Kerckhove, Gouverneur van
Oost-Vlaanderen.
Oost Vlaandren is verbeagd, en, ja geheel het land!
Elk katholieke blad, van waar 't ons koom ter hand,
Meldt dat al wie het goed betracht, is hoogst tevreden
Dit zoo belangrijk ambt door U te zien bekleeden.
Maar zóó, g'lijkin onz' streek, onz' katholieke streek,
Die U is aangekleefd, eenieders vreugde bleek,
'A'anneer de bode ons uw benoeming kwam verkonden,
Werd voor geen Goeverneurvan vroeger nog gevonden,
't Was schoon gelijk d>e maar van huis tot huize stoof.
En g'iijk het Leve hij langdaar vrolijk achter schoof!
En niet een wonder toch, want 't is al laDg geleden
Sinds dat in Belgenland d ;ijdsom9tandigheden,
Zoo baakten naar een deftig hoofd in elk bestaar,
Want recht en eerlijkhei I dio hebben het zoo zuur.
En 't is in U. Mijnheer, dat wij den man beschouwen
Op wien gerechtigheid een steun vindt en betrouwen;
In wien eenieder ziet, 'techt katholiek beleid
En schranderheid en moed, bij veel welwillendheid.
Ja. daaglijks vinden wij bewijs daarvan gegeven.
En daarom wordt uw naam gezegend en verheven;
En daarom bieden wij, thans allen blij gemoed,
Zoo gaarne odz' hulde U aan en onze zegegroet.
Ja wees, Mijnheer de Gouverneur, wees op de wegen
Van uw bestuur, een gunsteling van Godea zegen;
Opdat uw naam voortaan tot Vlaandrens eere strekk'
En tevens in de Staatkunde ook veel goeds verwekk'!
Dit wenschen wij van hert, dit wenschen wij U allen,
En juichen feestiijk t'saam in volle vreugdgeschallen
Lang LeVe De goUVerneür Van oost VLaanDeren,
De achtbare De KerCkhoVe!
Een Esschenaar.
Van den eenen kant zeggen de liberalen: We zijn voor 't Vrij
Onderzoek! En van den anderen kant vallen zij uit. tegen
degene die, na een vrij onderzoek en geleerd door d'ondervin-
ding. het Liberalismus verlaten.
Kazakkeerders, zeggen c!
Als men in een slechte plaais is, in een huis van bedriegerij
en van leugen, men zou er moeten blijven!!!
Als men op 'ce slechte weg is. 00 'ne weg die uitkom*, aan
veraerf en sd.ande. een zon >-p dien weir.^'TJS
dal de 1.berate scholen. /onder! jk de hoogere, 't laatste
spierken Geloof b:j de jonkheid wegnemen, men zou zijn
kinderen moeten slachtofferen. Want de Vrijdenkerij is de
verbeesting van 't Menschoom!
Als men ziet. dat de Liberaalderij spot met al wat gods
dienstig is,dat zij de grondzuilen derSumenleving ondermijnt,
dat zij de grofste Dwingelandij wordt, dat zij de Staten en
d'Huishoudens schendt en ongelukkig maakt, men zou dan
liberaal moeten blijven!! 1
Een kazakkeerder is hij, die de partijen volgt volgens dat
zij op- en neèrgaan. Maar 'ne man.die volgens zijn overtuiging
handelt, die een Partij verlaat, ia welke hij volgens geweten
niet blijven kan. c-en Partij die gedurig verandert in den
slechten zin, zulke man toont dat hij hert, wil en karakter
heeft,en is lof en achting weerdig.
Ach, wie zou gepeisd hebben d'ander week op de Vor
ming, als men dien Eerweerden Geestelijken, onzen Pa
rochiaan en Stadsgenoot, daar in de kerk zag, met zijn
kalm en vrolijk wezen, met zijn bloeiende gezondheid
wie zou gepeisd hebben dat wij heden zijnen naam boven
een Doodsbericht zouden stellen 't Schijnt orge-
loofelijk en't is toch waar; de jonge Priester reeds zoo
boog verheven,Kanunnik genoemd,de plaats bekleedende
van Directeur en Professor in 't Seminarie, Hij is van de
'.evenden niet meer Maandag, er scheelde hem niets,
hij i.eed Dienst volgens gewoonte, van den vroegen mor-
gend hij las Mis, hij deed aan de Seminaristen in hun ka
pel een wonderschoone Meditatie over de woorden van
den stervenden Verlosser Heden zult gij met. Mij zijn in
't Paradijs! Hij volbracht verder zijn gewone plichten; in
den voornoen, rond elf ure, men vermist den Directeur,
men belt en roept den Directeur, hij komt niet; men gaat
zien; hij ligt, ja, hij ligt.... dood 't Is ongeloofelijk
welken indruk die tijding maakte i'Aalst en g'lieel het
Bisdom door! Aanstonds, men dacht op al de Diensten
welke hij nog aan 't Bisdom ken bewijzen, men dacht op
xijn bejaarde Ouders, die hunnen troost en de oorzaak
van hunnen wettigen roem op de aarde verliezen Wie
-nu dat ooit gepeisd hebben Wat zijn wfj toch hier
op de wereld!... De E. H. Vernimmen, geboren in Octo
ber 1845, was van jongsaf een'voorbeeld van deugd en
van iover geweest; in 't Collegie van Aalst.muntto hij uit,
en terwijl hij zijn latijnsche studiën deed, gaf bij lessen in
verschelde huizen. Gelijk ander uitraunUnde Leerlingen
uit 't Collegie, was hij lid van Davids Genootschap en
leerde daar zijn Moedertaal beminnen en beoefenen te
St Nikolaas, in 't Klein, te Gent in 't Groot Seminarie gaf
hij blijken van wijsheid eo ran uitstekend talent; Onder
pastoor te Beriare geworden, en spreek aan iemand van
die Prochie, ge zult hooren welke achting hij daar
genoot; Onderpastoor op H. Kerst te Gent en weldra ge
roepen tot een dor gewichtigste ambten van 't Bisdom,
tot Directeur in 't Seminarie. Daar was bij een bekwame
opleider der Levieten, een voorbeeld van stipte plicht-
vervulling en van godvruchtigheid; een andere last wierd
nog op zijn schouders gelegd, Econoom van 't Seminarie
en Professor van Kerkgebruiken... De Z. E. H. Vernim
men bleef altijd de weerdige en goedhartige man zijn
Geestelijke Overheid, zijn Mede Professors, d'heeren
Priesters Aalstenaars, al d'heeren Seminaristen zijn ge-
▼oeliglijk getroffen door dit vroegtijdig afsterven.Zijnen
naam heeft hij verheerlijkt en t'Aalst wordt hij gerekend
onder de uitmuntende Stadsgenoten die d'openbare hulde
verdionen... Dikwijls in bijzondere vergaderingen, als er
spraak was van de groote Mannen die Aalst in het 2de
deel der 19de eeuw heeft verloren, dikwijle wierd er ge
zegd: Deze roemrijke Mannen mogen niet vergeten wor
den! Neen, dees geslacht mag niet uitsterven of in de
St Martenskerk moet door een geschilderde venster,
hunne Gedachtenis aan de Nakomelingen worden over
geleverd... Waar de mannen van verdienste niet ver
heerlijkt worden, moet men niet verwonderd zijn, dat
karakter en zucht naar ware grootheid beginnen te
mangelen... Men zegt dat de E. H. Kanunnik Vernim
men to Gent in zulke hooge achting en genegenheid stond
rn dat een ontelbare menigte, vol eerbiedigheid, zijn lijk
is komen aanschouwen Vrijdag ten 3 ure hadden de ce
remoniën der Begrafenis plaats in St Baaf3kerk ten 5
ure is 't Lijk overgevoerd naar Aalst; een groote me
nigte Stond in en aan de statie to wachten: Geestelijken
3d Wereldlijken. Hooggeplaatste Hoeren, Burgers en
Werklieden. Te midden van Cv algecaeeoe eerbiedigs
'ootrcerjsg wterd b*i lijk Acht-*
Bwtt.oe volgde omniddelijkachter de dwtfkoift*, tpw<. ben
de twee Broeders van den Diepbetreurden; verders be
merkte men veel EE HH. Professors van 't Seminarie,
Geestelijken uit verschilligc plaatsen, 30 A 40 Seminaris
ten, heeren Senateurs en Volksvertegenwoordigers, en
ontelbare Aalstenaars, zonder onderscheid van opinie of
staat. Men zegt dat er in St Baafskerk te Gent meer dan
300 Geestelijken waren en dat de bijzonderste groote Fa-
miiiën er ook bunnen eerbied waren komen betuigen Uit
ome stad hadden de Senateurs M. Leihens en Bon Be-
TiiUNE de Familie naar Gent vergezeld Er was een sterke
Policiedienst aan de kerk noodig, en zeggen wij ronduit
dat men er nooit zulke goede orde had gezien... Z. H. e
Bisschop leidde den Rouwstoet op naar 't kerkhof, alhoe
wel het avond was en donker giDg.worden, volgde de
Menigte, ter begraafplaats, alwaar het Eerb Lijk in den
kelder der Stad wierd gelegd, in afwachting uat de Fa
miliekelder gemaakt zij.... De Plechtige Lijkdienst zal
geschieden in St Baafskerk den maandag na Beloken
Paschen en een Tweede Dienst in de kapel van 't Semi
narie, achter de Vakantie Het Leven van den Eerw.
Overledene strekte tot eer, voordeel en stichting der Sa
menleving; zijne bedroefdo Familie, zijn ontelbare Vrien
den hebben den zekeren troost, dat hij reeds in't Eeuwige
Vaderland de belooning zijne- verdienstvoile loopbaan
zal genieten. Ondertusschen, gelijk Kardinaal Dechamps
uitriep;.De brave menschen leven voort en werken voort
na hun afsterven, omdat ban voorbeelden van deugd en
van werkzaamheid d'anderen vermenen en opwekken. -
Als de geest het geloof verwerpt, dan verliest he1
hart de hoop on do edele lief le, aÜPB wordt 1 leesch, on
alle vleeach loat zich op in verderf. Voor don persoon
der lagere klassen in hot luiheid, dronkenschap en lia-
derft kheid: voor de personen der boogere klassen zul
het bovendien de exploitatie der mindere massa en
en misschien de zelisuchtig© sluwheid en zekere bere
kening ran gematigdheid z.jn, teneinde aan degrootsle
som van genoegens te geraken.
Maar ook dan verliest men «rn ziel, de bevolking
vervall, ast geslacht kwijnt weg. de karakters worden
ontzenuwd; mea hoeft personen, maar... naar een man
moet men zoeken. Hoe meer dat st» Is I 't welk verkon
digt, dat n Ie eerlijkheid on zedelijkheid bestaau i 't
verzamelen en opstapelen van gold en in 't genieten der
wellusten, onverschillig langs welke wegen, hoe meer
dat stelsel aanhangers wint, des te meer ontevredenen
zullen er zijn. want nooit vinden zij.genoeg om hun
harst igten te bevredigen en hoe meer ontevredenen
er zijn, des te meer 011. enigheden znllen er wezen in de
provinciën, rampen in 't land, noodlottige gebeurtenis
sen onder de volken. Volken, waar d«rg-!"'i© personen
aan 't roer der zaken staan, rollen van d*n afgrond
in don anderen, door van nisdind tot u.!.xlaad te ver
vallen. De ebbe en vloed gaan vuu gepenp r-
sching in Ci-sars-willekeur of van onrege.-ruaaih-ii 1 in
slaafsche kruiper,j, altyd van Scylla in Chsrybdis. liet
is te vergeefs dat die volk®o zich .le handen zullen
wringen en te midden der on ierst -bovenkeeringen om
een man roepen die hen redt. Als degene, die hun ge
wordt, er een is van hun beginselen, dan Zaï 1 slechts
een pra'er of een dwingeland siju, iemand din hen be
driegt of die hen verplettert. (Pastor J- W. Brouwers.)
Hoe spijtig, dat 't Programma voor de Kiezing niet
opgemaakt en aangenomen is
Wij gaan ten achteren 1
Al de schavotten door de Logie opgerecht, blijven
staan
Wij zijn In 't zelfde noodlottig speur van 1854 en van
1871. Het groot Nationaal Ministerie, zoo schandig ver
brokkeld, 't gaat vruchteloos zi^n, voor do toekomst van
ons Vaderland!
Als de Vrijmetsers binnen oenigs jaren aan 't hoofd
kom»n, ze zullen weinig formeele verandering vinden 1
Men herkent algemeen dees groot ongeluk,6h wie zou
het kunnen of durven loochenen Wie ziet niet dat de
Logie, gelijk een zeemonster onder 't water, ons vast
heeft en belet van voorwaarts te gaan? Onzo konFaters
't Fondsenblad en do Vaderlander van lack'oo,dei. staat
van zaken betreurende, voegen erbij, u*t Ja Kieaan nu
't Volk zich aan 'iwer! in--etst .1* Jeaoj, .4 n
op welke wi,«2? Hebber. .ie FJ-r.er; en Volk huuoen
wil niet geroog geloaod? Van la7\' toll884. v elke held
haitige strijd! In 1884, die Kiezingen! al d« Vrymetuera
weg! de Katholieken in groote Meerderheid! na da kie
zing, die Betooging te Brussel
Zekerlijk, do Kiezers en 't Volk moeten hnmo macht
blijven gebruiken om de meerderheid te handhaven er. te
versterken;maar goede wetten makén,de wetten van ver
derf afbreken, die geheime ma^ounieke Staatsmacht
wegnemen, dat is 't werk van do Ministers en van hnn
sterke Meerderheid.
Is de tank moeielijk, zij ia des te verdienstr^ker!
Moet er iets Geslachtofferd worden, 'tis voor de welvaart
en de toekomst des Vaderland.-t, on wut heeft do katho
lieke Bivolkiug sedert 18f9 niet geslachtofferd!
KERKELIJK NIEUWS. Mgr Ferrata zal als Pao-
zelijke Nuntius naur one Land komen. Do E. H. Robert
Pastoor van St Joost-ten Noode, is aldaar overleden.
De Paters-Redemptoristen hebben groote Missiën gepreekt
te Gent en t'Antwerpen in de kathedralen. Te Weenen
is overleden Kardinaal Van Schwarzeobcrg, Aartsbisschop
van Praag, van 't jaar 9. Te Brugge :s overleden de
Pater J*.,r'>t Dierickx, die er veel goeds heeft gesticht,
als Directeur der Mans Congregatie.
REIS VAN
(China.)
door den Eerw. Minsionnaris F.v. De Boeck. 9
Hong-Kong, Chineesche stad. Storm op zee, en ramp op
zee. 6 dooden. Een Gentenaar.
lk zou hier wel een woord kunnen zeggen over de schoonheid
van de streek, over de rijke en prachtige bosschen die allen als
parken voorkomen, over het schoon bloemgewas; maar ikzou teveel
moeten schrijven en mijn brief zou kunnen eindigen met een boek
te worden, 't geen ik hoegenaamd niet wil. Over de huizen der
Annamiten hoef ik niet te spreken, daar zij in alles aan de Chinees-
sche huttekens gelijken, waar over ik later een woord zal reppen.
Rond den avond keerden wij terug naar Saigon,om ons 's anderen
daags (21 maart eenen vrijdag) reeds heel vroeg in den morgend
naar de Natal te begeven, die, zoo men zegde, om 7 ure ver
trok.
Weinigen tijd daarna bevinden wij ons nogmaals, voor een ver
andering,te midden der wijde zee. Onnoodig te zeggen dat de reis
van Saigon naar Hong-Kong ten voorspoedigste verliep: men zegt
wel, dat die zee langs deze kanten met zeedieven vervuld is; maar
daar hoeven wij ons niet eens over te bekommeren, de musschen
randen geene arenden aan, een schip gelijk de Natal wordt
door die sluipdieven eerder gevlucht dan aangevallen.
De zee bleef altijd even kalm, en zonder iets bijzonders te ont
moeten, kwamen wij 's maandags, 24 Maart, in de have van Hong-
Kong aan.
Deze stad, door de Engelschen gebouwd, heeft een schilderach
tig voorkomen, als men ze van in de have voor de eerste maal ziet.
Zich op de wanden van eene hooge en steile rots verheffende, be
helst zij in zich een van die aangename tafereelen, waarvan de pas
aangekomene reiziger zijne oogen slechts met tegenzin afkeert.
Maar laat ons ze ook eens van nabij gaan zien: Hong Kong is tee-
nemaal op zijn Europeesch ingericht met breede en wijde straten,
schoone en hooge huizen waaronder er zich een aantal winkels be
vinden die de prachtigste Chineesche kunstukken met andere kos
telijke waren behelzen; wij zijn in een van die magazijnen in ge
weest,waar er volgens het zeggen van den huisbaas voor rond de
5 honderd duizend franken kunstgewrochten in waren: ('t was, wel
is waar, een Chinees die ons dat wijsmaakte, en 't wezein passant
gezegd, zij leven als ze maar kunnen stoeffen en den erooten uit
hangen, men gelooft er van wat men wil, in alle geval 1 was toch
de moeite waard en 't is zeker dat er een groot fortuin instak).
Deze stad heeft len ongemak, dat van hare ligging afhangt: daar
zij aan die steile rotsen is vast gehecht, zijn al de straten onbe
gaanbaar door hunne steilheid: zij gelijken fel op den weg die naar
den Oudenberg te Geeraardsbergen leidt (ik dacht er nog aan die
stad, alswanneer ik al zuchtende de hoogten opklom, en menige
aangename herrinnering schoot mij bij dit aandenken in 't ge
heugen) 't is de eenezikzak naar den anderen: ongelukkig de last
dieren die hier de rijtuigen der engelsche mylords moeten voort
trekken, maar ongelukkiger nog de arme Chinezen die hier den
handel van voituur-trekkers uitoefenen: dit onmenschelijk misbruik
dat wij te Shang-Hai en te Tien-Tsin zullen aantreffen, bestaat hier
ook; men ziet die ellendigen daar loopen; bij eiken stap laten zij
eenen scherpen schreeuw hooren, men voelt zich het hart zwellen
telkens dat die kreet tot aan de ooren komt. In Hong-Kong vonden
wij nog eene nieuwe soort van koetsen, die in China fel in eer zijn,
maar die wij nog nergers aangetroffen hadden. Bij deze ontbrak
niet alleen het paard, maar wij zagen ze daarenboven beroofd van
tremen en wielen: zij worden draagstoelen genaamd en ik kan ze
nief beter vergelijken dan aan den bak van onze vigilanten in Eu
ropa; zij zijn een weinig smaller,maar voor 't overige zijn ze geheel
in dien zin vervaardigd: van weerskanten bevinden er zich twee
deurkens met ramen voorzien, er is een glas van voren en ook een
klein lookje van achter.
Onder de deurkens (die nog al tamelijk hoog zijn) bevinden er
zich twee groote stokken die op de schouders van twee Chinezen
rusten, een voor en een achter.
Belieft het u niet,van de steile wegen op te klimmen, spring dan
maar in eenen van die bakken, gij zult er voorzeker gemakkelijk
in zitten,daar zij van binnen met fijn fluweel belegd zijn; voor ee-
nige centiemen en in weinigen tijd zullen de Chinezen u in vollen
galop op uwe bestemming brengen: 't is een aardig doch gerieflijk
ding, maar ongelukkiglijk, weèral geenen menschenstiel.
Wij verbleven omtrent twee dagen in Hong-Kong, waar wij eene
uitgelezene gastvrijheid bij de Missionarissen genoten. De a Natal
vertrok's woensdags (26 Maart) om 7 ure 's morgens. Nu was er
plaats op den boot, bijna al de passagiers,met ons in Marseille ver
trokken,hadden ons reeds hunne vaarwel-wenschen toegestuurd; in
de tweede klas waren wij gansch alleen en van de i8» en derde
bleven en slechts samen 6 A 7 over.
Den eersten dag bleef de zee steeds de kalmte bewaren die onze
reis sedert zoo langen tijd alleraangenaamst had gemaakt, maar
's anderendaags, eigentlijk den laatsten vollen dag dien wij ons op
den Na.al nog moesten overbrengen, wierd het op eens in den
namiddag zoo onstuimig, dat wij dachten van een groot onweêr te
zullen moeten doorstaan.
Het latijnsch spreekwoord dat zegt «in cauda venenumn het ve
nijn komt op 't laatste, was hier maar al te waar. Op sommige 00-
genblikken sloegen de baren met een zulkdanig geweld over de
brug,dat men alles moest vastmaken wat er zich op bevondt; onze
reusachtige boot wierd héén en weer geslingerd, juist of het maar
een notenschelp geweest ware; binnen in het schip moest men zich
aan het eene of het andere vast klauteren; 't was een oprechthelsch
lawijt: gelukkiglijk dat spel duurde niet lang, de grootste hevigheid
was na eene goede uur voorbij, nogtans de bui hield den ganschen
nacht vol, en rond den avond was een zoo dikke mist gevallen dat
men geen drie stappen voor zich kon zien: om de ongelukken te
voorkomen,vertraaede onze boot natuurlijk zijnen gang en gedurig
weerklonk het alarmgefluit om de nabij zij schepen te verwitti
gen; niettegenstaande al die voorzorgen liep er dien nacht eene
visschersloep tegen den Natal aan, met die droevige gevolgen
dat het schuitje in twee gekloven wierd en het gansche manschap
(men denkt 6 personen) in de baren begraven wierden. Terstond
na het ongeval wierden er bootjes in de zee gelaten om de schip
breukelingen te gaan opzoeken; maar men vondt niets meer, de
onstuimigheid van de zee op dien oogenblik maakte alle redding
onmogelijk; de ongelukkige! mogen zij in vrede rusten!!
Daarmeê wierd het zaterdag 29 Maart; wij gingen weldra in
Shang-Hai laatste statie van den franschen boot, aanlanden.
Rond 12 ure hield de Natal 1 stil aan den mond van den
Wampo i) (groote stroom waarop Shang-Hai gelegen is). Daar er
bij onze aankomst alhier leege tij was, moest onze boot het hoog
water, dat slechts om 3 ure 's namiddags zou komen, afwachten:
nogtans er was in de nabijheid een klein stoombootje van de Socië
teit der Mcssageries, dat terstond op ons afkwam om de brieven en
Correspondenties te nemen en tevens de passagiers die zulks be
geerden, gratis aan wal te brengen; wij maakten gebruik van eene
zoo voordeeligegelegenheid en een uur daarna zagen wij de schoone
en prachtige zeestad voor onze oogen oprijzen; nog eenige oogen-
blikken en wij zijn aan land; een aantal nieuwsgierigen, meestal
Europeanen, (want in Shang hai hoeft men ze met geen lanteern te
zoeken, er zijn er veel,) wachtten onze komst af.
Onder hen bemerken wij weldra M. Meugniot, procureur der
EE. PP. Lazaristen, die ook met de procure vanonze Missie gelast
is; hij wierp ons reeds van verre den welkomgroet toe. Weldra
bleef ons bootje aan de kaai stil, wij gingen afstappen, toen tot onze
groote verwondering, een vreemde heer tot ons kwam en ons den
eersten groet in het Vlaamsch toestuurde. Welkom de Vlaamsche
Missionarissen in China, zoo sprak hij; hoe aangenaam en verras
send klonken deze vlaamsche en zoete toonen in onze ooren; wel,
menschen lief, kon ik u maar zeggen wat geiuk zij ons schonken!
wie zou het ooit gedacht hebben dat wij meer dan 3 duizend uren
van het Vaderland verwijderd onze schoone moedertaal nog zouden
hooren spreken hebben!!
Dat ze nu nog zeggen dat het vlaamsch niet verspreid is, wij
troffen hier in Shang-Hai verscheidene Vlamingen aan die bel zich
allen voor eene eer achten van hunne Moedertaal zoo dik ijls mo
gelijk te spreken. De heer dio ons aan dé have was komen groeten,
is gebortig van Gent en bekleedt tegenwoord'g een plaats van Offi
cier bij de Chineesche douane van Shang-Hai. 't Vervolg.
