I
onda Mei 1885.
l jaargang.
België-Congo.
Uofstade naar Mongolië
GODSDIENST. - VAI E REAND. - VRIJHEID.
Overzicht.
BUREEL, ACHTERSTRAAT.
Gewoone Annoncen 20 centiemen per regel. Annoncen op do Tweede Bladzijde
50 centierfien den regel. Berichten onder 't Nieuws, 1 frank den kleinen regel,
ABONNEMENTS-PRIJS
fr. 's jaars, vooraf betaalbaar. inschrijvingen worden op alle tijdstippen
genomen, rechtstreeks bij ons of door post of brieMragers.
VAN AELST
1*»-=am* tfi 4
AALST, ZATERDAG 2 MEI 1885.
Hoe is 't met den Oorlog tusscben Rus en Engelsch-
man?
Antwoord: 1° DeEngelschmandie eerst zoo strijd
zuchtig en dreigend was, begeert nu en zoekt den
vrede; hij zal alles toegeven wat mogelijk is, uit
liefde voor recht en vrede, zeide Gladstono maandag
in 't Lagerhuis, maar waarschijnlijk omdat bij be
nauwd wordt van den oorlog; want
2° de Rus wapent vreeselijk en hij groltgelijk 'nen
ijsbeer. De Engelschman vraagt hem beleefd om toch
te willen Oöuerzoeken of gansraa! EoisarcfFniet liegt
in zijn verslag der botsing met de Afghanen. En de
Rus antwoordt: Geen onderzoek! Ik geloof mijn ge-
neralen en daarmeé Amen!
3° Pruisen, Oostenrijk en Frankrijk znllen waar
schijnlijk eischen dat de Zwarte Zee onzijdig blijve
volgens het traktaat van Parijs, en bijgevolg aan den
Turk opleggen van de twee zeeëngten derDardanelIen
en 6o8phoor af te sluiten voor de oorlogschepen van
Engeland; dan is er nog de Baltische zee, als Bis
marck daar ook niet hola zegt en aan Deuemarken
gebiedt zijne zeeëngten te bewaken. Wat blijft er
dan over aan den Engelschman, indien hij langs zee
zijnen vijand niet kan aangrijpen? In den Afghanistan,
op 't vaste land kan't hij niet uithouden,
Om die redenen aarzelt Gladstone, en toont zich
de Engelsche drukpers bedaarder en zachter. Ze
smeeken zelfs om eenen bemiddelaar, maar Bismarck
schijnt er niet zeer toe geneigd, hij ziet met plezier
dat Engeland in den diaprastis is.
Intusschen zijn alle soorten van geruchten in om
loop; een telegram berichtte dat de Czar naar Mos-
cou was vertrokken om de Oorlogsproclamatie te
doen; een ander dat er een nieuwe botsing tusschen
Russen en Afghanen was geschied,enz.., integendeel
verklaart Gladstone dat er geen casus belli bestaat,
of liever geen geval van aanstaanden oorlog.
De diplomatische onderhandeling gaat voort over
'tongeval van Pendjeh. Een bijzondere koerier is
zondag morgend van Londen naar St Petersburg ver
trokken,om te vrageu dat ce zj»ak onderworpen worde
aan eenen scheidsrechter. Het antwoord van Rusland
zal maar binnen eonige dagen gekend zijn. Is 't een
weigering, dan zou de Engelsche Ambassadeur op
staandea voet St Peterburg verlaten, en dat ware
orrv» j: -
Volgens latere berichten, trekken deRussen gesta
dig vooruit en hebben het stadje Muraeban, aau t
zuiden van Pendjeh, reeds bezet. Moest deze tijding
gegrond zijn,dan verdwijnt de laatste hoop van Vrede
en 't kanon zal spreken.
Maar 't zou wel kunnen de Oorlog zijn van den
walvisch en den olifant, want men ziet niet langs
welken kant de tegenstrevers elkander kunnen aan
pakken.
Het franko-egyptisch geschil over de gazet Bos-
phoor is vereffend. Minister Nubar zal aan den
Iranschen agent verschooning vragen, en de wet over
de drukpers in Egypte zal aanstonds onderzocht en
gewijzigd worden. l)e drukkerij eD 't bureel van den
Bosphoorzijn heropend. Engeland heeft geieverd om
die overeenkomst te sluiten.
Holland.
De ministerieele krisis duurt voort; de ministers
zstelen onophoudend.! Bestuur zal moeielijk zijn met
eene Kamer, juist half verdeeld in liberalen en con
servatieven.
Spanje.
't Gaat er algemeene Gemeentekiezing zijn. De
woonte bestaat daar sedert lange jaren, dat al
ambtenaars gedwongen worden voor de Candida
van 't Gouvernement te stemmen. De liberalen,
altijd dit deftig stelsel hebben toegepast, wanneer v
aan 't roer waren, schreeuwen nu schromelijk te; -•
die dwingelandij.
Kiezers willen en vastelijk willen, 't moet er
Leopold II is door de Kamers gemachtigd den
tel van Souverein van Congo-Land aan teAfimen.
Hij wordt, dus genoemd Leopold II, Koni
van België en Souverein van den Congo.
Doebhet geen goed, 't en zal geen kwaad doen;i
mers ons Ministerie heeft deze zaak zeer wijselijk L
handeld. De twee Landen blijven gansch afgesch
den, voor kas, voor legermacht en voor bestuur."W a;
de Handel betreft, waarschijnlijk zullen de Belg
daar eenig voordeel hebben, maar 't klimaat is
toch zoo ellendig; die het er 3 jaar kan uithoude.,
mag zijn hand kussende Geneesheeren hopen c
de streek zal gezonder worden, namate men er va:
ten zal trekken, hetgene langs Panama gedeeltel;.
is gelukt; maar tot hiertoe, men zou er zijn ergst'
vijand niet heen zenden. Ge moogt zeker zijn d.
Leopold II nooit zijn nieuwe zwarte onderdanen z
gaan bezoeken.
Het nieuw Congo-Land zal een Leger hebben v;
Vrijwilligers, uit België en ander Staten, zoodat
zwarte onderdanen van koning Leopold II van die
wreedaardige en hatelijke Bloedwet zullen verlo..
zijn
En wij,na 60 jaar van een vrij Bestuur, wij die ons
Kamers mogen kiezen, wij die vrij en vrank mogen
spreken en schrijven, wij zuchten nog onder dit Bar-
baarsche Wangedrocht
Heeren Kiezers, achtbare Landgenoten, 't is onze
schuld, omdat wij, door de Partijschap verdeeld, ons
laten het strop rond de keel toenijpen.
Meermaals, de Vereeniging tegen de Bloedwet die
t'Antwerpen hare Vlag van «Niemand gedwongen
Soldaa in d'hoogte stak, meermaals was zij op het
punt de Volksvertegenwoordiging te veroveren; maar
dan werkte d'Hofpartij met list en pratijk, de Kiezers
lieten zich overfazelen, en uit naam van een partij
belang, werd het grootste VOLKSBELANG achter
uitgedreven.
't Katholiek Ministerie heeft de reserve en alle
andere verzwaringen achteruit gedreven; dat is goed
mflje de r3.5oo man. tegen ri 'r:.
mindernëid stemde, ais meeraeriieiu uttii
hooging van kontingent aangenomen. \Vaarom? om
dat het Kiezers korps niet uitdrukkelijk genoeg had
gesproken... De Volksvertegenwoordiging moet de
ware uitdrukking zijn van den wii der Kiezers
daarom heeft 't Land van Aalst, van over vele jaren,
eenen Poll of geheime stemming gevraagd voor elke
kiezing; indien d'Heeren Gekozenen deze stemming
vreezen, dat is het een teeken dat zij niet eensgezind
gaan met hunne Lastgevers.
In 1886 zijn er nieuwe kiezingen; die Kiezingen
zullen ons versterken; van die gelegenheid moeten
wij gebruik maken, om de Bloedwet achteruit te
drijven; er moet een Leger zijn in ons Land, maar
geen buitensporig Leger; 8,000 man per jaar ware
meer dan genoeg; men kan beginnen met 12,000
dan op io.ooo en 8,000 brengen, en ondertusschen,
volgens de manier door Antwerpen uitgeschreven,
een Leger van deftige Vrijwilligers beginnen.
De Kiezers en 't Volk zijn nog altijd van't gedacht,
gelijk M. '^Voeste, die in 1871 schreef: Een Leger
van 5o,ooo man is meer dan genoeg en dat leger
1 moet bij voorkeur samengesteld zijn uit Vrijwilligers!.
v 'aal Grant uit Amerika ia genezen en men zegde
Bi, k b niet genezen! Zoolang er leven is, is er hoop,voor
r.c v-oor l.chaara.
Igen verdragen geane slavernijAl de Represen-
a... - lie deel maakten van dat achandig en tiranniek
i kwest, zijn in de kiezing van 1884 aan de deur
ow 1; allen behalve Bouvier, die langs 't keldergat
ert i, unensmokkelde... Ala die wegkeering der Inkwi-
«te 1 ;een lea ia, bobben de woorden geenen zin.
- dezen tijd 't zedebederf niet durft of niet wil be-
<8 ui6t woerd vaö nog éen dag aan Bestnor of
r ig te blijven... De Waarheid mag in dezegewich-
Uc -H-.k. niet verzwegen worden... Men kan aan deze
risdaad medeplichtig worden door zwijgen en
11 it .-letten.
a sluiten die sedert jaren en jaren zonder leerlin-
•m, deze daad noemen de liberale gazetten een
irig geweld... Zijn die liberale gazetten tot de
- ilede nog niet teruggekeerd
onige menBchen aan een Bestaar, bederven de
i;rï* ...en... In dezen tijd moeten d'heeren Gekozenen
et geweld en aanhoudenheld, of wij beko-
r< oü meta...
4 inisterie mag d'openbare werken niet vcrwaar-
eo openbare Werken bevoordeeligen den Handel,
Verkesde klas leven en geven gelegenheid om
bevoordeeligen, die langen tijd achteruitge-
•1 - erden.
■ini te klagen in ons Belgenland nogtans ons
Landeatn, sedert lang zonder ziekte of diereniijd. ons
Land moest iloreeren en gelukkig zijn... Waarom is er
kremp? O :d iter teveel zotte kosten gedaan worden.aan
Leger en OiOciéal Onderwijs... Rond de Honderd Millioen
ja- rlijks aan 't Leger! 't Ia ongehoord Hoe diep moe
ten de mens-ken in d'Ellende komeD,totdat zij bun oogen
openen en zeggen: Wij zijn liberaal of katholiek, maar
wij willen ons Huishoudens niet langer zien krenken,
noch onö kostelijk geld wegsmijten 1
KERKELIJK NIEUWS.
De Devotie tot de Geloovige Zielen, in de kapel
der Zwarte Zusters, eiken eersten maandag dermaand
Mis,met korte aanspraak door den E. H. Collin, deze
devotie is in de zomer-maanden ten half ze». Den
eersten en tweeden Zondag van Mei, t'Erpe de alom-
verwaardeVlasmis.Onder Hoogmis en Lof, Sermoen.
De Meimaand zal deer, in Aalst, op eer bui 1
're ^eri#iM worden; deo i op Ou
van den Hemel en van de aarde; aan al die hem na
derden,zegde hij:Bid het RpozenhoedjC, gij zult licht
en sterkte ontvangen: Gustate et videte. Hij stelde
eeu boekwerk op, ter «ere van Maria en zegde: Ik
heb betrouwen dat de Moeder Gods mij om dit werk
zal bijstaan in de uur mijner dood! 0 Kardinaal
Decliamps, nog Pater zijnde en deSermoenen doende
van welke Mgr Dupanloup zegde: Hij die daar ge
preekt heeft, is de meester van ons allen! als die
welsprekende man op den Buiten was, liet hij nooit
na, des zondags het sermoen'der Hoogmis te gaan
aanhooreD. Ja, zegde hij tot iemand, daar leer ik
veel. Die heeren Pastoors kfcnnen de wereld beter
dan wij, zij bestudeerea de menscbheid in den per
soon hunner Parochianen, en zij maken bemerkingen
en toepassingen, welke ik diep in mijn geheugen
prent. De E. II. Van Hcrreweghe, onderpastor
te Vracene, vertrekt den 9 Mei naar Amerika (Cali-
fnrnie), om er aan de Voortplanting van 't Geloof te
arbeiden. De reis r.ee duurt gewonelijk 12 5 13
dagen, dan moet men nog 7 5 8 dagen dag en nacht
per convoi rijden. De Parochie, waar de Vlaamsche
Priester gaat werken, is zoo groot als g'heel België.
De E"rweerde Pater Cranen, voorheen rector vaa
St Joseph's College te Turnhout, is aldaar benoemd
tot Bestuurderder Apostol sche Schoo^n vervanging
van deo Eerweerden Pater Boeteman, die tot eene
andere bedieuing is geroepen.De Pastoor van Ars,
die heilige wonderbare man, was eens in een gezel
schap van Geestelijken, alwaar ze met verwondering
spraken over de wonderbare Veranderingen van Zon
daars, die langen tijd verdoold waren, voor welke
gebeden wierd en die! voorbeeld eener schoon be-
keeriug gaven. Ge zijt daarvan verwonderd! riep
de Pastoor van Ars; ik niet! kent gij verbaal van
den Goeden Herder niet en van den Verloren Zoon,
die in d'arineu zijns Vaders wier i gedrukt? Weet ge
niet Wie zijn leven en zijn Moed heeft gegeven voor
de bekeering der Zondaars? De kracht van dit bloed
is duizendmaal grooterdan al d'helsche boosheid.
T'Aalsl in de kapel van 0. L. Vr. ter Linden zijn er
gedurende de Maand Mei, Ruozenkrans en Gebeden,
iD de week 's avonds ten half negen en 's zondags en
op de feestdagen ten 7 ure, gepaard met Lofzangen.
Dit alles tot grooie eer vau onze H. Moeder.
Meimaand in de kerk der PP. Jesuieten, Aalst.
DRIJHONDERDJARIG JUBELFEEST,
bestaan der flnnKreaaliëo van 0. L vr„
zer ud <ie Jubelfeest der SOOJarge inrichliog
J't éi Congregatie: zelden tui de St Martenskerk
eeuiplechtigere dag beleefd hebben als op 0. II.
Hemelvaart. Die Jubelfeest wordt voorafgegaan door
ffo'ote Sermoenen. De vreemde Paters zijn reeds in
ie Stad; ze preeken 's morgens in Collegie na
'Eerste Mis eu 's avonds ten 8 ure Groot Sermoen
/oor Mansvolk, voor getrouwde Lieden en voor
lonkheden. De Sociëteit Jesu zal ongetwijfeld hare
beste Predikanten naar hier hebben gestuurd, voor
leze uitzonderlijke Jubilé-viering. Velen der beste
turgers onzer Stad zijn in bun jonkheid Congrega-
ist geweest, en de Congregatiën blijven het puik der
jevolking ontvangen; door puik verstaan wij bij
onderlijk den rijkdom der achtbare deugdzaamheid.
Wij lezen in leven van Kardinaal Dechamps,
dat hij op den dag zijner Eerste Communie 'l besluit
nam van dagelijks hel Roozenhoedje te bidden;en Go
jaar nadien verklaarde hij hieraan nooit gelaaid te
hebben. Den Wees-Gegroet noemde hij 't Concert
ov« umiift u.—-
digi. dinsdag '3 avond?. V» v.wow,
den Zondag uitgenomen: t wr-:/ 1.
Jonge Dochters.Morgens om 5 1/4 u-e, kont ouiteiviciuing,
om 1 2 ure. Mis met zang ter eere van 0. L. Vr.; 's avonds
m 6 ure. Lof en Sermoon. Voor «ie Congregatie der Jonge
lingen en het Mansvolk alleen: 's Avonds om 8 ure. Lof en Ser
moon. De Serinonen zullen gepredikt worden door de EE. PP.
Demedts, Morlieren l'rovaes. S. J.
II. In Sinte Martinus Kerk14 Mei, Feestdag van 0. II.
HEMELVAART, groote Plechtigheid van het Jubelfeest.
's Morgens om 6 ure, Solemnele Mis, gezongen door den B.
P. Steyaert. Rector van het Collego van Aalst, waaronder al
gemeene Communie voor de 15 0 Congreganisten der stad.
's Avonds om 4 ure. Allerplechtigst Lof, door Z. E. H. I>«
Blieck. Kanunnik en Pastor-Deken van Aalst. Serittwn door
den E. P. Ueynssens S. J. Akte van Opdracht aan 0. L. Vr.
Te Deum. N. B. De geloovigen worden vriendelijk ver
zocht do voorbehouden plaatsen der Congreganisten niet to
bezetten gedurende de oefeningen der Novene en de bovenge
melde diensten in St Martenskerk.
Gedurende de overige dagen der Meimaand: Des Zondag ona
5 ure. Lof en Sermoon-, in de week, 's morgens om 5 I 1 ure,
korte onderrichting; om 5 Ip2 ure. Mis ter eere van 0. L. Vr.
's avonds om 8 ure, Roozenkrans. korte onderrichting. Lof.
Buiten de Novene mag elkeen, alle dagen de avondoefeniQ-
gen der maand van Maria bijwonen- AVE, MARIA!
REIS VAN
(China.)
doer dsn Eerw. Missionnari» Ev. Bc BoccJc. 13
In den namiddag, (om de relatie voort te zetten) waren de wegen
wat beter als 's morgens,en daar men al doende leert, waren wij ook
aan onze karrekens een weinig gewoon geworden; rond 7 ure kwa
men wij frisch en gezond in He-siou aan, een klein dorpken, waar
wij den nacht in eene herberg overbrachten. Nu, om getrouw te
zijn aan hetgeen ik u wat hooger beloofde, ga ik trachten u in ee-
nige woorden een klein gedacht over eene chineesche herberg te
geven. Veel aardigheid is er precies niet aan: gewoonlijk bestaan
zij uit eene aaneenschakeling van kleine huizekens, in kleem ge
bouwd, die langs de vier kanten van eenen grooten koer gerang
schikt zijn; eenige van die huttekens dienen voor stallen, terwijl de
andere voor de reizigers beschikt zijn. De eenige ingang bestaat
uit eene groote dubbele poort, die meest altijd op de bijzonderste
straat uitkomt. Op den koer geko nen, vindt men buiten een aantal
karren en draagstoelen, eene ontelbare menigte van paarden, ezels,
muüezels, kemels, ossen en koeien, die maar allemaal dooreen
loopen en den weg van alle kanten belemmeren; met den stok in
de handen moet menzich tusschendie tallooze viervoeters van allen
aard, eenen uitvlucht weten te banen, totdat men eindelijk aan een
hutteken komt dat nog niet ingenomen is, daar installeert men zich
heel deftig, omringd van honderde nieuwsgierigen, die u van kop
tot teen komen bewonderen; veel meubels zijn er niet te vinden,
buiten een klein houten banksken, is er anders niets te zien dan
eenen grooten kang of chineesch bed, dat bijna de twee derden
van de plaats beslaat. (In de herbergen waar er dikwijls Europea
nen vernachten, treft men in sommige kamers, voor hen bewaard,
eene tafel aan, met twee houten stoelen, dit was het geval voor onze
eerste herberg.)Maar, zult gemij zeggen,dien kangofdat chineesch
bed, ge moest ons daar eens een goed gedacht van geven. Met veel
plezier, luistert: de kang is een gemetsten oven, die eene hoogte
heelt van omtrent een halve meter, (de mijne, in San-tia, heeft 55
centim.) hij is gewoonlijk zoo wat twee meters lang, tn de breedte
hangt af van de plaats waar hij zich in bevindt, daarhij van denee
nen muur tot den anderen gaat. Van onder zijn er twee openingen of
haarden in, 't is daar dat men in den winter stookt om den kang
te verwarmen:het vuur loopt langs verschillige pijpen het bed door,
om eindelijkin eene groote schouw uit te komen. Van boven is de
Kang plat en met steenen dicht gemetseld, die met eene groote laag
kleem overstreken zijn. Boven den kleem bevindt er zich eene bie
zen mat waar men zijn vellen matras op openspreidt, om in het de
ken gewenteld en met het hoofd op de kleeren rustende, die voor
hoofdkussen dienen, in te sluimeren. Dat weze nu genoeg over den
Kang. Ia de Mongoliën zijn de herbergen veel eenvoudiger, zij
hebben hoegenaamd die verschillige huttekens niet, neen, er is
maar een groot huis en eenengrootehkang waar de reizigersde eene
nevens de andere liggen te ronken; geene tafels of stoelen zijn er
te zien: eten, drinken, klappen en rusten, alles geschiedt op den
Kang, ^aar menzich eenvoudig op zijn kleermakers op neerzet.
Deze herbergen hebben dit ook nogieigen, dat men op de muren
van die bloedvlekken bemerkt, die getuigen van vroegere jachten
op het zesvoetig ongedierte dat slechts in den nacht voijageert en
aan wiens onaangenaam bezoek men zich mag verwachtenl!
Laat ons nu terug komen tot onze herberg van He-Siou, wij wa
ren er deftig gelogeerd, alleenlijk 't was er wat druk doorde talrijke
kooplieden die er vernachten en die een gedruis maakten gelijk
een leger van duizende en duizende soldaten, dat is 't minste, de
vermoeidheid van de reis zal ons in alle geval tot het slapen dwin
gen. Als wij een weinig rijs en vogeltjes-zaad geëeten hadden,
dachten wij aan niets anders meer dan aan den lieven Kang die
ons tot het rusten uitnoodigde. Weldra maakten wij kennis met
het Chineesch bed, in 't eerste voorzeker kwam het ons een weinig
hard voor; nogtans vermoeid gelijk wij waren, zouden wij voorze
ker algau v in slaap geweest zijn,had de waker van de herberg zioh
maar *at stiller gehouden; maar die liep maar gedurig met eenen
klabettermolen den koer rond, altijd maar lawijt makende, om ge
lijk de Chinezen zeggen, de dieven te verwittigen dat er gewaakt
wierd. Dit gedurig gedruis waaraan wij toen nog niet gewoon wa
ren, maar dat ons nu hoegenaamd niet meer hindert, hield ons
lang slapeloos, en toen wij pas zouden gaan insluimeren, was hetal
tijd om op te staan, dat was weêral 'l minste, 't bijzonderste voor
ons was de rust die wij in de ligging hadden genoten en die ons
voor nieuwe beproevingen in den schokkenstiel had vaardig ge
maakt. Om half twee van den morgend (of den nacht gelijk gij het
verkiest), verlieten onze vigilanten de herberg reeds, ten einde
den langen weg in te slaan die ons dien dag nog tot Peking zelve,
de hoofdstad van het hemeisch Keizerrijk, moest leiden.
Wal was het dien morgend koudl met al onze winterkleeren aan,
zaten wij nog te sidderen en te beven in een hoeksken van de kar,
niet wetende wat doen om ons te verwarmen; het vroos geweldig
en nogtans «ij waren reeds den 12 April, hier zouden wij het ge-
schok gewenscht hebben om onze vertentelde lidmaten wat tc ver
warmen, maar aangezien den platten weg die wij hier ontmoetten,
was er bijna geene beweging in onze waagskens te bemerken.
De opkomende zon nogtans bracht remedie aan onze kwaal, op
eene uur tijd was alle schijn van koude verd ienen. Wij hadden
weeral de winterkleeren niet meer noodig,integendeel rond denmid
dag zouden wij een licht zomer soutaneken gewild hebben,zoo plot
selings en schielijk zijn hier de veranderingen van luchtgesteldheid.
Na gedurende den ganschen dag de voorspoedigste rei3 gemaakt
te hebben kwamen wij rond 5 ure van den namiddag in 't zicht van
Peking en korten tijd daarna bevonden wij ons voor de reusachtige
poorten der hoofdstad.
Die poorten zijn gemaakt te midden van ontzaggelijke muren
die wel 6^7 meters dikte kunnen hebbenen die de stad van alle
kanten omringen; nogtans, even alsal de andere merkweerdigheden
in China, dragen zij het merkteeken van eenen grooten ouderdom:
van reparatie is er in China geene kwestie,hoe bouwvalliger dat iets
is, hoe schooner: die muren zijn cp sommige plaatsen zoo vervallen
dat men wel een akt van berouw zou willen verwekken, vooraleer er
onder door te gaan. Wij geraakten er gelukkiglijk, zonder ongeval,
door nu bevonden wij ons in diealombekende stad, de woonplaats
van den zoon des hemels (zoo noemt men den Keizer), hier gingen
wij voorzeker de zeldzaamste wonderheden aantreffen later zal ik er
eenige woorden over reppen, nu valt er vooruit te rijden en ons te
raidden van die woelige straten eenen weg te banen tot in de resi
dentie van Monseigneur de la Place,Bisschop van Peking. Wij wa
ren ver van er te zijn en 't ergste van al, onze karremannen die in
Tien-Tsin zóó hieldenstaan dat zijPekingop hun duimken kenden,
wisten nu zooveel van den weg a'- ~envreemdeling die men te mid
den van die groote stad uit eei.^n zak zou geschud hebben: meer
dan anderhalf uur dwaalden wij in de stad rond tot dat eindelijk onze
kn' cht het gedacht kreeg van nog een voituurken of karreken te hu
ren, dat voor ons zou rijden en ons den weg zou toonen: dit middel
lukte: rond 7 urekwamen wij in de Bisschoppelijke verblijfplaats aan.
Een der mission narissen (Lazaristen) k «-am ons aan de deur te
gemoet, en ontving ons met eene uitgelezene goedaardigheid, doch
den droevigen toestand bemerkende waarin wij ons bevonden, (wij
waren als onkennelijk door he't stof dat op onze kleêren en wezens
wel eenen vinger dik lag) bracht hij ons aanstonds naar onze kamers
ten einde ons wat te kunnen reinigen en tewasschen; als dit gedaan
was en dat wij er zoo wat treffelijk uitzagen, begaven wij ons bij
Monseigneur de la Place, een eerbiedwc^rdige en kloeke grijsaard,
die in China in vroegere moeielijke tijden tc midden der wreedste
vervolgingen zich in de grootste gevaren heeft bevonden en nu als
bisschop van Peking, zijn uitgestrekt Vicariaat met eene buitenge
wone wijsheid bestuurt. Ik zeg nu, dit zou waar wezen indien wij
ons nog op den oogen blik van onzen doortocht door Peking be
vonden, toen was zijne Hoogweerdigheid nog in volle gezondheid,
doch weinigen tijd na onze aankomst in Sy-Wan Tsis vernamen wij
dat hij in denHemel de kroon was gaan ontvangen diehem door een
leven van aanhoudende zelfsopofferingen en verdiensten verzekerd
was. Hij ruste in vrede, de goede Man!! Onnoodig van te zeggen
dat wij in hem eenen waren Vader aantroffen die ons steeds met de
blijken van de diepste genegenheid omringde.
Hier zouden wij denkelijk eenige dagen moeten vertoeven, daar
wij onze koffers ma ten afwachten die omtrent 8 dagen noodig heb
ben, om langs de vaart van Tien-Tsin tot Peking te komen; dus
hadden wij tij! genoeg om kennis te maken met die inerkweerdige
stad. 's Anderdaags, i3 april, Paaschdag, waren wij getuigen van
eene dier indrukwekkende geestelijke plechtigheden die in heiden-
sche streken den geest met aandoening vervullen en het hart tot tra
nen toe bewegen. 't Vervolgt.