I onda Mei 1885. l jaargang. België-Congo. Uofstade naar Mongolië GODSDIENST. - VAI E REAND. - VRIJHEID. Overzicht. BUREEL, ACHTERSTRAAT. Gewoone Annoncen 20 centiemen per regel. Annoncen op do Tweede Bladzijde 50 centierfien den regel. Berichten onder 't Nieuws, 1 frank den kleinen regel, ABONNEMENTS-PRIJS fr. 's jaars, vooraf betaalbaar. inschrijvingen worden op alle tijdstippen genomen, rechtstreeks bij ons of door post of brieMragers. VAN AELST 1*»-=am* tfi 4 AALST, ZATERDAG 2 MEI 1885. Hoe is 't met den Oorlog tusscben Rus en Engelsch- man? Antwoord: 1° DeEngelschmandie eerst zoo strijd zuchtig en dreigend was, begeert nu en zoekt den vrede; hij zal alles toegeven wat mogelijk is, uit liefde voor recht en vrede, zeide Gladstono maandag in 't Lagerhuis, maar waarschijnlijk omdat bij be nauwd wordt van den oorlog; want 2° de Rus wapent vreeselijk en hij groltgelijk 'nen ijsbeer. De Engelschman vraagt hem beleefd om toch te willen Oöuerzoeken of gansraa! EoisarcfFniet liegt in zijn verslag der botsing met de Afghanen. En de Rus antwoordt: Geen onderzoek! Ik geloof mijn ge- neralen en daarmeé Amen! 3° Pruisen, Oostenrijk en Frankrijk znllen waar schijnlijk eischen dat de Zwarte Zee onzijdig blijve volgens het traktaat van Parijs, en bijgevolg aan den Turk opleggen van de twee zeeëngten derDardanelIen en 6o8phoor af te sluiten voor de oorlogschepen van Engeland; dan is er nog de Baltische zee, als Bis marck daar ook niet hola zegt en aan Deuemarken gebiedt zijne zeeëngten te bewaken. Wat blijft er dan over aan den Engelschman, indien hij langs zee zijnen vijand niet kan aangrijpen? In den Afghanistan, op 't vaste land kan't hij niet uithouden, Om die redenen aarzelt Gladstone, en toont zich de Engelsche drukpers bedaarder en zachter. Ze smeeken zelfs om eenen bemiddelaar, maar Bismarck schijnt er niet zeer toe geneigd, hij ziet met plezier dat Engeland in den diaprastis is. Intusschen zijn alle soorten van geruchten in om loop; een telegram berichtte dat de Czar naar Mos- cou was vertrokken om de Oorlogsproclamatie te doen; een ander dat er een nieuwe botsing tusschen Russen en Afghanen was geschied,enz.., integendeel verklaart Gladstone dat er geen casus belli bestaat, of liever geen geval van aanstaanden oorlog. De diplomatische onderhandeling gaat voort over 'tongeval van Pendjeh. Een bijzondere koerier is zondag morgend van Londen naar St Petersburg ver trokken,om te vrageu dat ce zj»ak onderworpen worde aan eenen scheidsrechter. Het antwoord van Rusland zal maar binnen eonige dagen gekend zijn. Is 't een weigering, dan zou de Engelsche Ambassadeur op staandea voet St Peterburg verlaten, en dat ware orrv» j: - Volgens latere berichten, trekken deRussen gesta dig vooruit en hebben het stadje Muraeban, aau t zuiden van Pendjeh, reeds bezet. Moest deze tijding gegrond zijn,dan verdwijnt de laatste hoop van Vrede en 't kanon zal spreken. Maar 't zou wel kunnen de Oorlog zijn van den walvisch en den olifant, want men ziet niet langs welken kant de tegenstrevers elkander kunnen aan pakken. Het franko-egyptisch geschil over de gazet Bos- phoor is vereffend. Minister Nubar zal aan den Iranschen agent verschooning vragen, en de wet over de drukpers in Egypte zal aanstonds onderzocht en gewijzigd worden. l)e drukkerij eD 't bureel van den Bosphoorzijn heropend. Engeland heeft geieverd om die overeenkomst te sluiten. Holland. De ministerieele krisis duurt voort; de ministers zstelen onophoudend.! Bestuur zal moeielijk zijn met eene Kamer, juist half verdeeld in liberalen en con servatieven. Spanje. 't Gaat er algemeene Gemeentekiezing zijn. De woonte bestaat daar sedert lange jaren, dat al ambtenaars gedwongen worden voor de Candida van 't Gouvernement te stemmen. De liberalen, altijd dit deftig stelsel hebben toegepast, wanneer v aan 't roer waren, schreeuwen nu schromelijk te; -• die dwingelandij. Kiezers willen en vastelijk willen, 't moet er Leopold II is door de Kamers gemachtigd den tel van Souverein van Congo-Land aan teAfimen. Hij wordt, dus genoemd Leopold II, Koni van België en Souverein van den Congo. Doebhet geen goed, 't en zal geen kwaad doen;i mers ons Ministerie heeft deze zaak zeer wijselijk L handeld. De twee Landen blijven gansch afgesch den, voor kas, voor legermacht en voor bestuur."W a; de Handel betreft, waarschijnlijk zullen de Belg daar eenig voordeel hebben, maar 't klimaat is toch zoo ellendig; die het er 3 jaar kan uithoude., mag zijn hand kussende Geneesheeren hopen c de streek zal gezonder worden, namate men er va: ten zal trekken, hetgene langs Panama gedeeltel;. is gelukt; maar tot hiertoe, men zou er zijn ergst' vijand niet heen zenden. Ge moogt zeker zijn d. Leopold II nooit zijn nieuwe zwarte onderdanen z gaan bezoeken. Het nieuw Congo-Land zal een Leger hebben v; Vrijwilligers, uit België en ander Staten, zoodat zwarte onderdanen van koning Leopold II van die wreedaardige en hatelijke Bloedwet zullen verlo.. zijn En wij,na 60 jaar van een vrij Bestuur, wij die ons Kamers mogen kiezen, wij die vrij en vrank mogen spreken en schrijven, wij zuchten nog onder dit Bar- baarsche Wangedrocht Heeren Kiezers, achtbare Landgenoten, 't is onze schuld, omdat wij, door de Partijschap verdeeld, ons laten het strop rond de keel toenijpen. Meermaals, de Vereeniging tegen de Bloedwet die t'Antwerpen hare Vlag van «Niemand gedwongen Soldaa in d'hoogte stak, meermaals was zij op het punt de Volksvertegenwoordiging te veroveren; maar dan werkte d'Hofpartij met list en pratijk, de Kiezers lieten zich overfazelen, en uit naam van een partij belang, werd het grootste VOLKSBELANG achter uitgedreven. 't Katholiek Ministerie heeft de reserve en alle andere verzwaringen achteruit gedreven; dat is goed mflje de r3.5oo man. tegen ri 'r:. mindernëid stemde, ais meeraeriieiu uttii hooging van kontingent aangenomen. \Vaarom? om dat het Kiezers korps niet uitdrukkelijk genoeg had gesproken... De Volksvertegenwoordiging moet de ware uitdrukking zijn van den wii der Kiezers daarom heeft 't Land van Aalst, van over vele jaren, eenen Poll of geheime stemming gevraagd voor elke kiezing; indien d'Heeren Gekozenen deze stemming vreezen, dat is het een teeken dat zij niet eensgezind gaan met hunne Lastgevers. In 1886 zijn er nieuwe kiezingen; die Kiezingen zullen ons versterken; van die gelegenheid moeten wij gebruik maken, om de Bloedwet achteruit te drijven; er moet een Leger zijn in ons Land, maar geen buitensporig Leger; 8,000 man per jaar ware meer dan genoeg; men kan beginnen met 12,000 dan op io.ooo en 8,000 brengen, en ondertusschen, volgens de manier door Antwerpen uitgeschreven, een Leger van deftige Vrijwilligers beginnen. De Kiezers en 't Volk zijn nog altijd van't gedacht, gelijk M. '^Voeste, die in 1871 schreef: Een Leger van 5o,ooo man is meer dan genoeg en dat leger 1 moet bij voorkeur samengesteld zijn uit Vrijwilligers!. v 'aal Grant uit Amerika ia genezen en men zegde Bi, k b niet genezen! Zoolang er leven is, is er hoop,voor r.c v-oor l.chaara. Igen verdragen geane slavernijAl de Represen- a... - lie deel maakten van dat achandig en tiranniek i kwest, zijn in de kiezing van 1884 aan de deur ow 1; allen behalve Bouvier, die langs 't keldergat ert i, unensmokkelde... Ala die wegkeering der Inkwi- «te 1 ;een lea ia, bobben de woorden geenen zin. - dezen tijd 't zedebederf niet durft of niet wil be- <8 ui6t woerd vaö nog éen dag aan Bestnor of r ig te blijven... De Waarheid mag in dezegewich- Uc -H-.k. niet verzwegen worden... Men kan aan deze risdaad medeplichtig worden door zwijgen en 11 it .-letten. a sluiten die sedert jaren en jaren zonder leerlin- •m, deze daad noemen de liberale gazetten een irig geweld... Zijn die liberale gazetten tot de - ilede nog niet teruggekeerd onige menBchen aan een Bestaar, bederven de i;rï* ...en... In dezen tijd moeten d'heeren Gekozenen et geweld en aanhoudenheld, of wij beko- r< oü meta... 4 inisterie mag d'openbare werken niet vcrwaar- eo openbare Werken bevoordeeligen den Handel, Verkesde klas leven en geven gelegenheid om bevoordeeligen, die langen tijd achteruitge- •1 - erden. ■ini te klagen in ons Belgenland nogtans ons Landeatn, sedert lang zonder ziekte of diereniijd. ons Land moest iloreeren en gelukkig zijn... Waarom is er kremp? O :d iter teveel zotte kosten gedaan worden.aan Leger en OiOciéal Onderwijs... Rond de Honderd Millioen ja- rlijks aan 't Leger! 't Ia ongehoord Hoe diep moe ten de mens-ken in d'Ellende komeD,totdat zij bun oogen openen en zeggen: Wij zijn liberaal of katholiek, maar wij willen ons Huishoudens niet langer zien krenken, noch onö kostelijk geld wegsmijten 1 KERKELIJK NIEUWS. De Devotie tot de Geloovige Zielen, in de kapel der Zwarte Zusters, eiken eersten maandag dermaand Mis,met korte aanspraak door den E. H. Collin, deze devotie is in de zomer-maanden ten half ze». Den eersten en tweeden Zondag van Mei, t'Erpe de alom- verwaardeVlasmis.Onder Hoogmis en Lof, Sermoen. De Meimaand zal deer, in Aalst, op eer bui 1 're ^eri#iM worden; deo i op Ou van den Hemel en van de aarde; aan al die hem na derden,zegde hij:Bid het RpozenhoedjC, gij zult licht en sterkte ontvangen: Gustate et videte. Hij stelde eeu boekwerk op, ter «ere van Maria en zegde: Ik heb betrouwen dat de Moeder Gods mij om dit werk zal bijstaan in de uur mijner dood! 0 Kardinaal Decliamps, nog Pater zijnde en deSermoenen doende van welke Mgr Dupanloup zegde: Hij die daar ge preekt heeft, is de meester van ons allen! als die welsprekende man op den Buiten was, liet hij nooit na, des zondags het sermoen'der Hoogmis te gaan aanhooreD. Ja, zegde hij tot iemand, daar leer ik veel. Die heeren Pastoors kfcnnen de wereld beter dan wij, zij bestudeerea de menscbheid in den per soon hunner Parochianen, en zij maken bemerkingen en toepassingen, welke ik diep in mijn geheugen prent. De E. II. Van Hcrreweghe, onderpastor te Vracene, vertrekt den 9 Mei naar Amerika (Cali- fnrnie), om er aan de Voortplanting van 't Geloof te arbeiden. De reis r.ee duurt gewonelijk 12 5 13 dagen, dan moet men nog 7 5 8 dagen dag en nacht per convoi rijden. De Parochie, waar de Vlaamsche Priester gaat werken, is zoo groot als g'heel België. De E"rweerde Pater Cranen, voorheen rector vaa St Joseph's College te Turnhout, is aldaar benoemd tot Bestuurderder Apostol sche Schoo^n vervanging van deo Eerweerden Pater Boeteman, die tot eene andere bedieuing is geroepen.De Pastoor van Ars, die heilige wonderbare man, was eens in een gezel schap van Geestelijken, alwaar ze met verwondering spraken over de wonderbare Veranderingen van Zon daars, die langen tijd verdoold waren, voor welke gebeden wierd en die! voorbeeld eener schoon be- keeriug gaven. Ge zijt daarvan verwonderd! riep de Pastoor van Ars; ik niet! kent gij verbaal van den Goeden Herder niet en van den Verloren Zoon, die in d'arineu zijns Vaders wier i gedrukt? Weet ge niet Wie zijn leven en zijn Moed heeft gegeven voor de bekeering der Zondaars? De kracht van dit bloed is duizendmaal grooterdan al d'helsche boosheid. T'Aalsl in de kapel van 0. L. Vr. ter Linden zijn er gedurende de Maand Mei, Ruozenkrans en Gebeden, iD de week 's avonds ten half negen en 's zondags en op de feestdagen ten 7 ure, gepaard met Lofzangen. Dit alles tot grooie eer vau onze H. Moeder. Meimaand in de kerk der PP. Jesuieten, Aalst. DRIJHONDERDJARIG JUBELFEEST, bestaan der flnnKreaaliëo van 0. L vr„ zer ud <ie Jubelfeest der SOOJarge inrichliog J't éi Congregatie: zelden tui de St Martenskerk eeuiplechtigere dag beleefd hebben als op 0. II. Hemelvaart. Die Jubelfeest wordt voorafgegaan door ffo'ote Sermoenen. De vreemde Paters zijn reeds in ie Stad; ze preeken 's morgens in Collegie na 'Eerste Mis eu 's avonds ten 8 ure Groot Sermoen /oor Mansvolk, voor getrouwde Lieden en voor lonkheden. De Sociëteit Jesu zal ongetwijfeld hare beste Predikanten naar hier hebben gestuurd, voor leze uitzonderlijke Jubilé-viering. Velen der beste turgers onzer Stad zijn in bun jonkheid Congrega- ist geweest, en de Congregatiën blijven het puik der jevolking ontvangen; door puik verstaan wij bij onderlijk den rijkdom der achtbare deugdzaamheid. Wij lezen in leven van Kardinaal Dechamps, dat hij op den dag zijner Eerste Communie 'l besluit nam van dagelijks hel Roozenhoedje te bidden;en Go jaar nadien verklaarde hij hieraan nooit gelaaid te hebben. Den Wees-Gegroet noemde hij 't Concert ov« umiift u.—- digi. dinsdag '3 avond?. V» v.wow, den Zondag uitgenomen: t wr-:/ 1. Jonge Dochters.Morgens om 5 1/4 u-e, kont ouiteiviciuing, om 1 2 ure. Mis met zang ter eere van 0. L. Vr.; 's avonds m 6 ure. Lof en Sermoon. Voor «ie Congregatie der Jonge lingen en het Mansvolk alleen: 's Avonds om 8 ure. Lof en Ser moon. De Serinonen zullen gepredikt worden door de EE. PP. Demedts, Morlieren l'rovaes. S. J. II. In Sinte Martinus Kerk14 Mei, Feestdag van 0. II. HEMELVAART, groote Plechtigheid van het Jubelfeest. 's Morgens om 6 ure, Solemnele Mis, gezongen door den B. P. Steyaert. Rector van het Collego van Aalst, waaronder al gemeene Communie voor de 15 0 Congreganisten der stad. 's Avonds om 4 ure. Allerplechtigst Lof, door Z. E. H. I>« Blieck. Kanunnik en Pastor-Deken van Aalst. Serittwn door den E. P. Ueynssens S. J. Akte van Opdracht aan 0. L. Vr. Te Deum. N. B. De geloovigen worden vriendelijk ver zocht do voorbehouden plaatsen der Congreganisten niet to bezetten gedurende de oefeningen der Novene en de bovenge melde diensten in St Martenskerk. Gedurende de overige dagen der Meimaand: Des Zondag ona 5 ure. Lof en Sermoon-, in de week, 's morgens om 5 I 1 ure, korte onderrichting; om 5 Ip2 ure. Mis ter eere van 0. L. Vr. 's avonds om 8 ure, Roozenkrans. korte onderrichting. Lof. Buiten de Novene mag elkeen, alle dagen de avondoefeniQ- gen der maand van Maria bijwonen- AVE, MARIA! REIS VAN (China.) doer dsn Eerw. Missionnari» Ev. Bc BoccJc. 13 In den namiddag, (om de relatie voort te zetten) waren de wegen wat beter als 's morgens,en daar men al doende leert, waren wij ook aan onze karrekens een weinig gewoon geworden; rond 7 ure kwa men wij frisch en gezond in He-siou aan, een klein dorpken, waar wij den nacht in eene herberg overbrachten. Nu, om getrouw te zijn aan hetgeen ik u wat hooger beloofde, ga ik trachten u in ee- nige woorden een klein gedacht over eene chineesche herberg te geven. Veel aardigheid is er precies niet aan: gewoonlijk bestaan zij uit eene aaneenschakeling van kleine huizekens, in kleem ge bouwd, die langs de vier kanten van eenen grooten koer gerang schikt zijn; eenige van die huttekens dienen voor stallen, terwijl de andere voor de reizigers beschikt zijn. De eenige ingang bestaat uit eene groote dubbele poort, die meest altijd op de bijzonderste straat uitkomt. Op den koer geko nen, vindt men buiten een aantal karren en draagstoelen, eene ontelbare menigte van paarden, ezels, muüezels, kemels, ossen en koeien, die maar allemaal dooreen loopen en den weg van alle kanten belemmeren; met den stok in de handen moet menzich tusschendie tallooze viervoeters van allen aard, eenen uitvlucht weten te banen, totdat men eindelijk aan een hutteken komt dat nog niet ingenomen is, daar installeert men zich heel deftig, omringd van honderde nieuwsgierigen, die u van kop tot teen komen bewonderen; veel meubels zijn er niet te vinden, buiten een klein houten banksken, is er anders niets te zien dan eenen grooten kang of chineesch bed, dat bijna de twee derden van de plaats beslaat. (In de herbergen waar er dikwijls Europea nen vernachten, treft men in sommige kamers, voor hen bewaard, eene tafel aan, met twee houten stoelen, dit was het geval voor onze eerste herberg.)Maar, zult gemij zeggen,dien kangofdat chineesch bed, ge moest ons daar eens een goed gedacht van geven. Met veel plezier, luistert: de kang is een gemetsten oven, die eene hoogte heelt van omtrent een halve meter, (de mijne, in San-tia, heeft 55 centim.) hij is gewoonlijk zoo wat twee meters lang, tn de breedte hangt af van de plaats waar hij zich in bevindt, daarhij van denee nen muur tot den anderen gaat. Van onder zijn er twee openingen of haarden in, 't is daar dat men in den winter stookt om den kang te verwarmen:het vuur loopt langs verschillige pijpen het bed door, om eindelijkin eene groote schouw uit te komen. Van boven is de Kang plat en met steenen dicht gemetseld, die met eene groote laag kleem overstreken zijn. Boven den kleem bevindt er zich eene bie zen mat waar men zijn vellen matras op openspreidt, om in het de ken gewenteld en met het hoofd op de kleeren rustende, die voor hoofdkussen dienen, in te sluimeren. Dat weze nu genoeg over den Kang. Ia de Mongoliën zijn de herbergen veel eenvoudiger, zij hebben hoegenaamd die verschillige huttekens niet, neen, er is maar een groot huis en eenengrootehkang waar de reizigersde eene nevens de andere liggen te ronken; geene tafels of stoelen zijn er te zien: eten, drinken, klappen en rusten, alles geschiedt op den Kang, ^aar menzich eenvoudig op zijn kleermakers op neerzet. Deze herbergen hebben dit ook nogieigen, dat men op de muren van die bloedvlekken bemerkt, die getuigen van vroegere jachten op het zesvoetig ongedierte dat slechts in den nacht voijageert en aan wiens onaangenaam bezoek men zich mag verwachtenl! Laat ons nu terug komen tot onze herberg van He-Siou, wij wa ren er deftig gelogeerd, alleenlijk 't was er wat druk doorde talrijke kooplieden die er vernachten en die een gedruis maakten gelijk een leger van duizende en duizende soldaten, dat is 't minste, de vermoeidheid van de reis zal ons in alle geval tot het slapen dwin gen. Als wij een weinig rijs en vogeltjes-zaad geëeten hadden, dachten wij aan niets anders meer dan aan den lieven Kang die ons tot het rusten uitnoodigde. Weldra maakten wij kennis met het Chineesch bed, in 't eerste voorzeker kwam het ons een weinig hard voor; nogtans vermoeid gelijk wij waren, zouden wij voorze ker algau v in slaap geweest zijn,had de waker van de herberg zioh maar *at stiller gehouden; maar die liep maar gedurig met eenen klabettermolen den koer rond, altijd maar lawijt makende, om ge lijk de Chinezen zeggen, de dieven te verwittigen dat er gewaakt wierd. Dit gedurig gedruis waaraan wij toen nog niet gewoon wa ren, maar dat ons nu hoegenaamd niet meer hindert, hield ons lang slapeloos, en toen wij pas zouden gaan insluimeren, was hetal tijd om op te staan, dat was weêral 'l minste, 't bijzonderste voor ons was de rust die wij in de ligging hadden genoten en die ons voor nieuwe beproevingen in den schokkenstiel had vaardig ge maakt. Om half twee van den morgend (of den nacht gelijk gij het verkiest), verlieten onze vigilanten de herberg reeds, ten einde den langen weg in te slaan die ons dien dag nog tot Peking zelve, de hoofdstad van het hemeisch Keizerrijk, moest leiden. Wal was het dien morgend koudl met al onze winterkleeren aan, zaten wij nog te sidderen en te beven in een hoeksken van de kar, niet wetende wat doen om ons te verwarmen; het vroos geweldig en nogtans «ij waren reeds den 12 April, hier zouden wij het ge- schok gewenscht hebben om onze vertentelde lidmaten wat tc ver warmen, maar aangezien den platten weg die wij hier ontmoetten, was er bijna geene beweging in onze waagskens te bemerken. De opkomende zon nogtans bracht remedie aan onze kwaal, op eene uur tijd was alle schijn van koude verd ienen. Wij hadden weeral de winterkleeren niet meer noodig,integendeel rond denmid dag zouden wij een licht zomer soutaneken gewild hebben,zoo plot selings en schielijk zijn hier de veranderingen van luchtgesteldheid. Na gedurende den ganschen dag de voorspoedigste rei3 gemaakt te hebben kwamen wij rond 5 ure van den namiddag in 't zicht van Peking en korten tijd daarna bevonden wij ons voor de reusachtige poorten der hoofdstad. Die poorten zijn gemaakt te midden van ontzaggelijke muren die wel 6^7 meters dikte kunnen hebbenen die de stad van alle kanten omringen; nogtans, even alsal de andere merkweerdigheden in China, dragen zij het merkteeken van eenen grooten ouderdom: van reparatie is er in China geene kwestie,hoe bouwvalliger dat iets is, hoe schooner: die muren zijn cp sommige plaatsen zoo vervallen dat men wel een akt van berouw zou willen verwekken, vooraleer er onder door te gaan. Wij geraakten er gelukkiglijk, zonder ongeval, door nu bevonden wij ons in diealombekende stad, de woonplaats van den zoon des hemels (zoo noemt men den Keizer), hier gingen wij voorzeker de zeldzaamste wonderheden aantreffen later zal ik er eenige woorden over reppen, nu valt er vooruit te rijden en ons te raidden van die woelige straten eenen weg te banen tot in de resi dentie van Monseigneur de la Place,Bisschop van Peking. Wij wa ren ver van er te zijn en 't ergste van al, onze karremannen die in Tien-Tsin zóó hieldenstaan dat zijPekingop hun duimken kenden, wisten nu zooveel van den weg a'- ~envreemdeling die men te mid den van die groote stad uit eei.^n zak zou geschud hebben: meer dan anderhalf uur dwaalden wij in de stad rond tot dat eindelijk onze kn' cht het gedacht kreeg van nog een voituurken of karreken te hu ren, dat voor ons zou rijden en ons den weg zou toonen: dit middel lukte: rond 7 urekwamen wij in de Bisschoppelijke verblijfplaats aan. Een der mission narissen (Lazaristen) k «-am ons aan de deur te gemoet, en ontving ons met eene uitgelezene goedaardigheid, doch den droevigen toestand bemerkende waarin wij ons bevonden, (wij waren als onkennelijk door he't stof dat op onze kleêren en wezens wel eenen vinger dik lag) bracht hij ons aanstonds naar onze kamers ten einde ons wat te kunnen reinigen en tewasschen; als dit gedaan was en dat wij er zoo wat treffelijk uitzagen, begaven wij ons bij Monseigneur de la Place, een eerbiedwc^rdige en kloeke grijsaard, die in China in vroegere moeielijke tijden tc midden der wreedste vervolgingen zich in de grootste gevaren heeft bevonden en nu als bisschop van Peking, zijn uitgestrekt Vicariaat met eene buitenge wone wijsheid bestuurt. Ik zeg nu, dit zou waar wezen indien wij ons nog op den oogen blik van onzen doortocht door Peking be vonden, toen was zijne Hoogweerdigheid nog in volle gezondheid, doch weinigen tijd na onze aankomst in Sy-Wan Tsis vernamen wij dat hij in denHemel de kroon was gaan ontvangen diehem door een leven van aanhoudende zelfsopofferingen en verdiensten verzekerd was. Hij ruste in vrede, de goede Man!! Onnoodig van te zeggen dat wij in hem eenen waren Vader aantroffen die ons steeds met de blijken van de diepste genegenheid omringde. Hier zouden wij denkelijk eenige dagen moeten vertoeven, daar wij onze koffers ma ten afwachten die omtrent 8 dagen noodig heb ben, om langs de vaart van Tien-Tsin tot Peking te komen; dus hadden wij tij! genoeg om kennis te maken met die inerkweerdige stad. 's Anderdaags, i3 april, Paaschdag, waren wij getuigen van eene dier indrukwekkende geestelijke plechtigheden die in heiden- sche streken den geest met aandoening vervullen en het hart tot tra nen toe bewegen. 't Vervolgt.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Het Land van Aelst | 1885 | | pagina 1