VOOR EEN NIEUWE AANPAK
Heeft Aalst schrik van de chip
Zes jaar vakantiespeelpleinen te Aalst
4 Nieuwe Gazet van Aalst 10 september 1982
Een kleine Aalsterse firma maakte onlangs het volgende mee: de
direktie kocht een vernuftige tijpmachine met geheugen, beeldscherm
en nog meer van die poespas. Om het kantoorwerk en de fakturatie te
versnellen, efficiënter te maken - daarom. Maar de niet meer zo jonge
sekretaresse weigert met dat toestel te (leren) werken...
De baas wil er zijn vertrouwde bediende niet zo maar de laan voor uit
sturen. Allemaal schrik van de derde industriële revolutie
Computeralfabeten
Reeds vroeger stelden we hier de
werking voor van het Contact
centrum Bedrijfsleven- Onder
wijs (CBO-Denderstreek). Over
zulke chip- en computerfobie
zeggen de mensen van CBO «Er
blijkt van deze apparatuur een
soort magische kracht uit te
gaan, die als het ware beurtelings
aantrekt en afstoot. De meerde
rheid van het grote publiek staat
dan ook aarzelend tegenover het
gebruik ervan. Toch gaan meer
en meer stemmen op die pleiten
voor een zo vroegtijdig mogelijk
introduceren van de computer en
bijhorende computertalen.
Reeds op de lagere school, zegt
men, kan dat al gebeuren. Com
puteranalfabeten zullen in de
toekomst niet meer mee
kunnen...».
Science fiction De Vlaamse
deelregering ziet wel al wat zitten
in die technologische ommez
waai. Vanaf september organi
seert ze Technologie-Dagen om
bewustmaking te versnellen
omtrent de «D1RV», de Derde
Industriële Revolutie in Vlaande
ren. Tussen de universitaire
labo's en de bedrijven probeert
de NV Innovi de band te verste
vigen. CBO- Denderstreek nu
vindt dat het onderwijs niet lan
ger mag nahinken op de nieuwste
evoluties. Zelf bezochten ze met
een aantal Aalsterse leerkrachten
al het ESAT-labo van prof. Van
Overstraeten te Leuven, dat
op het
mikro-
wereldfaam verwierf
gebied van de
elektronika.
De grondstoffen hebben we al...
Je hebt ze al gezien, die onoo
glijk kleine «chips». Die dinget
jes die door het oog van een
naald kunnen, maar met
onvoorstelbare mogelijkheden.
We zitten in de overgangsperiode
naar de Derde Golf toe, zegt
Alvin Toffler - auteur van het
gelijknamige boek. In Japan
hebben ze dat'al begrepen... mist
Vlaanderen straks zijn kans
Misschien niet, maar dan moet
er wel aan gewerkt worden, vindt
CBO. En zij niet alleen. Steeds
meer Aalsterse scholen hebben
hun computers al in huis
gehaald. De komputergestuurde
draaibank en freesmachine in het
VTI zijn er maar één voorbeeld
van.
Maar het gebrek aan hoogge
schoolden voor mikro-elektroni-
ka (maar ook voor biotechnolo
gie bv.) dreigt ons land hopeloos
achterop te doen geraken. Een
serieuze troef hebben we noch
tans zelf in handenwe kunnen
onze eigen grondstoffen aanbo
ren om die derde industriële
revolutie mee uit te bouwen. Die
grondstof heet denkwerk - dat is
het basismateriaal. CBO - Den
derstreek wil de ontwikkeling
daarvan bevorderen.
Initiatiekursus mikrokomputer
Je kan het allemaal angstwek
kende onzin vinden natuurlijk,
(vervolg van blz. 1)
net zoals de velen die in de vorige
eeuw de ondergang van de
wereld voorspelden toen de
eerste stoomtreinen uitreden.
Maar wie de chips-trein niet wil
missen kan terecht bij een nieuw
initiatief. CBO-Denderstreek zal
immers in september-oktober
'82. een initiatiekursus «Gebruik
van de mikrokomputer» inrich
ten. In samenwerking met de
Generale Bankmaatschappij,
zetel Aalst. Alle belangstellenden
zijn welkom, niet alleen onder
wijsmensen dus.
In deze kursus zal het praktisch
gebruik van de mikro-komputer
benadrukt worden, je leert er
kleine programma's opstellen en
testen, en bovendien zal ook
rekening gehouden worden met
de verwachtingen van de deelne
mers. Vijftien lesuren, gespreid
over 5 woensdagnamiddagen
en/of zaterdagvoormiddagen, en
desgevallend aangevuld met een
tweede cyclus. De deelnemings-
prijs staat nog niet vast, maar
die zou rond de 2000 fr. schom
melen. Belangstellenden kunnen
voor meer informatie nu al
terecht op het sekretariaat van
CBO - DenderstreekB. Canti-
neaux, Graanmarkt 3, 9300
Aalst (053/21.77.35 of
70.11.53). (KN)
MARC GALLE
SP
v ue Loaaeroeigen richtte voor de derde maal een tweedaags barbecue
festijn in dat zeer veel belangstelling kende.
Ook werd er een vermindering (aange
past per individueel geval) ingevoerd
voor minder kapitaalkrachtige ouders
en/of kroostrijke gezinnen. Doch, welk
nut heeft het om verminderingen in te
voeren, wanneer men het vertikt de
mensen te vertellen onder welke voor
waarden en hoe men ze kan beko
men
Begeleiding
Dat de begeleiders een essentiële rol
spelen in het al dan niet slagen van een
speelplein is overduidelijk. Aanvankelijk
rekruteerde de V.Z.W. haar monitoren
uit de Aalsterse jeugdorganisaties. Vol
gens jeugdverantwoordelijke P. De
Smedt bleken deze mensen echter niet
te voldoen aan de (hogere?) normen
die werden gesteld. Daarom werd be
sloten de monitorenvorming in eigen
handen te nemen, en een kadervorming
speciaal op speelpleinwerking gericht,
werd uitgewerkt Over de efficiëntie van
deze vorming kunnen wij ons hier niet
uitspreken We konstateren enkel dat,
ondanks kosten noch moeite werden
gespaard, de werking van de «leiders»
soms te wensen over laat. Te weinig
jonge mensen zijn bereid zich tijdens
de zomermaanden op een speelplein in
te zetten. Daar waar er voor juli en
augustus samen zo'n 200-tal personen
nodig zouden zijn, kan men slechts
over een 40-tal beschikken. Gevolg
hiervan is dat vaak té jonge en té oner
varen mensen een werking met de kin
deren op touw moeten zetten. Wellicht
is het feit dat men zich van de jeugdor
ganisaties afkeerde hier niet vreemd
aan
Toekomst... en andere muziek.
Dagelijks gaan er in Groot-Aalst gemid
deld zo'n 300 kinderen naar de speel
pleinen. Met overbevolking zullen de
Aalsterse speelpleinen dan ook wel niet
te kampen hebben Een van de eerste
opdrachten van de Jeugdanimatie zal
dan ook zijn dit aantal gevoelig op te
drijven. Waarschijnlijk gemakkelijker
gezegd dan gedaan Feit is dat als
men dit wil bereiken, er za! moeten af
gestapt worden van het klassieke pa
troon waarin de speelpleinwerking nu
kadert. Misschien zit er wel toekomst in
(kleinere) wijkspeelpleinen
Een ander feit dat opvalt, is de afwezig
heid van de gehandikapten. Alhoewel
men gehandikapte kinderen nu niet be
paald «weigert», met open armen wor
den ze ook niet ontvangen, laat staan
dat men ze zou aanmoedigen om naar
het speelplein te komen. Het zou «te
lastig» zijn Met medewerking van de
verschillende gehandikaptenorganisa-
ties zou er aan de mogelijke pro
blemen, zoals vervoer en opvang, een
degelijke oplossing kunnen worden ge
geven Ook gehandikapte kinderen
spelen graag En waarom geen gehan
dikapte jonge mensen aanspreken om
als monitor dienst te doen Ook dat is
voor een stuk integratie... (P.H
MARC
GALLE
