Willy
ALLOO
SP
Festival van Vlaanderen
Collard laat muziek primeren
Edward De Geest als ersteling
in 12e Orgelcyclus
Film
ook UW kandidaat
voor de gemeenteraad
van Aalst.
Iemand die u
na de verkiezingen
OOK KENT
KANDIDATENLIJST VLAAMS BLOK
VLAAMS BLOK 00K IN UW GEMEENTE
Pieter POTS
31e kandidaat Lijst 1 D'Herde Jackie
10 Nieuwe Gazet van Aalst 17 september 1982
huidige Polen
Liszts sonate in b, zijn enige, is een
monumentaal werk, een symfonisch
gedicht voor piano, een titanenarbeid.
Het is superromantisch (maar hoe zou
het anders bij Liszt en heeft weinig
te maken met het begrip 'klassieke
sonate'. Je hoort af en toe het leidmo
tief opduiken maar het wordt bijna tel
kens bedolven onder geweld en oer
kracht. Soms lijkt het erop alsof de
componist zichzelf voorbij galoppeert.
Soms echter legt hij zijn gewaad van
duivelskunstenaar af en noopt de
chaos tot stilte. Collard beschermt
Liszt tegen zichzelf door de sonate te
spelen als stelde ze geen hoge tech
nische eisen. Zijn aandacht gaat naar
de opbouw ik denk aan het voorspel
en de epiloog waarin de pauzes zo
belangrijk zijn en naar de felle con
trasten tussen onstuimige octaven en
meditatieve koralen.
Jean-Philippe Collard is een grote
meneer. Ook zijn toemaatje bewijst
dat. In plaats van een briljant stukje
waarmee je ovaties oogst, stuurt hij
ons de nacht in met een dromerige
Schumann. (W.D.B.)
Elk festival zoekt zijn eigen gezicht, zijn eigen identiteit. Brugge is herkenbaar.
Minnaars van oude muziek vinden er vertrouwde gezichten en nieuwe vrien
den een unieke sfeer, het kruim van de Engelse koortraditie, een of andere
Duitse pluizer die een onbekende Stradella vanonder het stof haalt. Ook Aalst
zoekt (en vindt) zijn eigen wegde intimiteit van een kleine zaal, de samenho
righeid binnen een kerkruimte.
Jean-Philippe Collard opent dit jaar de
reeks van vier concerten. Hij behoort
samen met Béroff en Duchable tot een
generatie Franse pianisten die in
tegenstelling met hun voorbijgangers
van het Parijse conservatorium niet
alleen in vingervaardigheid uitblinken
maar ook in muzikale intuïtie. Collards
vertolking smaakt naar zijn geboorte
streek, de Champagne. Hij stemt zijn
programma niet af op gemakkelijk
succes bij zijn toehoorders. Faure is
een moeilijke klant, Schumann eist
zangerigheid, Chopin is overbekend
dus gevaarlijk terrein, Liszts enige
sonate betekent het neerdalen van
Daniel in de leeuwenkuil.
De mensen van het festival glunderen.
De feestzaal van het stadhuis zit eivol
en er zijn hoge verwachtingen. Collard
schijnt gereserveerd, wat koel maar
dit blijkt achteraf bescheidenheid. Hij
gaat aan de piano zitten en vergeet de
wereld rondom hem. Zelfs geen parti
tuur om hem af te leiden. Alleen de
muziek telt.
Fauré is de man van de uitgepuurde
romantiek. Geen storm als van
Wagner, geen geweld als bij Berlioz,
maar verstilde gevoelens in een
strenge opbouw. Zo spreekt zijn
«Requiem» dat het koor van de
muziekacademie hier voor een paar
jaar bracht, zo spraken hier zijn
«Theme et variations». Het notenbeeld
schrikt niet af, alhoewel... maar de
geest die erin schuilt vergt van de ver
tolker een serene en poëtische bena
dering. Dit is muziek voor een
romaans kloosterpand, een broos
weefsel dat alleen in het scherzo even
fel van koloriet wordt. Aan het klavier
zit een dichterlijke ziel.
Schumann is in tegenstelling met
Fauré literair aangelegd De piano is
voor hem geen doel zoals bij Liszt
maar middel om persoonlijke
gevoelens uit te spreken. «Waldsze-
nen» zit vol natuurgeluiden en -
indrukken, opgevangen door een
romanticus. Er staat geen noot te veel.
En het instrument moet zingen. De
lucht zit vol liederen, het landschap
ademt rust. Schumann heeft zopas de
zegen gekregen voor het huwelijk met
zijn geliefde Clara. Dit is muziek die je
zou verzoenen met de romantiek. Col
lard, de Franse ziel, weet zich in de
Duitse gevoeligheid in te leven. Ook
de weemoed die in Schumanns
muziek steeds weer op de achter
grond schuilt, krijgt hier zijn stem.
Vooral het rusteloos spel van de
mezen (met het over en weer wippend
motief) en de extroverte melodie van
het jachtlied blijven in het oor hangen.
Chopins muziek is voor de piano
bedacht en ermee vergroeid. Zijn noc
turnes lijken stemmingsbeelden, bijna
zonder structuur. De melodie zit ver
scholen onder talloze versieringen. Dit
is pure poëzie, dus moeilijk verklank-
baar. Maar Collard heeft de ware Cho
pin in de vingers geen bruuske ritme
veranderingen die de lijn zouden bre
ken, geen zoeterigheid die het gevoel
doet kantelen. In de polonaise fantasie
zit ook de Poolse trek. Collard zet viriel
aan en laat dan stilaan de kiemen
groeien om een ideaal evenwicht te
bereiken tussen het heroïsche en het
beschouwelijke. Leed en rebellie. Het
Jean-Philippe Collard.
Krisis 500.000 werklozen
Staken schaadt Waarom gastarbeiders
Werken baatWie praat
Dat zegt onze kandidaatWie betaalt
AELBRECHT Clementina - Aalst
Weet wat een moeder betekend
DE WEVER Jacqueline - Aalst
Hoe kan ik mijn dochter een plaats bezorgen
B0GAERT Clementina - Moorsel
Heeft ondervonden wat een gezin betekent
DE MEYERE Simona - Aalst
Te lang ziek geweest. Rechten ontnomen door door het
liberaal syndikaat
DE N00SE Virginie-POTS Moorsel
Is behulpzaam bij wielerwedstrijden, autorodeos, voetbal
wedstrijden, kaatsspel. Vlaamse diensten
VAN ACC0LEYEN Norma - Moorsel
Heeft het genoegen met haar moeder, die pensioen geniet,
de Vlaamse Wegen te bewandelen
Van mijn ouders leerde ik dat, als de
arbeider het goed heeft, de midden
stand ook leeft De huidige regering
meent de crisis op te lossen door
aan de inkomsten van de kleine man
te zitten en het resultaat is dat wij,
middenstanders, minder verkopen
Daarom en om onze stad te dienen
ben ik kandidaat op de SP-lijst
sche orgelbeeld dat stilaan wegsmelt
omdat de fluiten, de trompetten een
kleurwerk aan het schilderen gaan.
Als eindpunt aan dit alles: Regers
«Phantasie über ein feste Burg».
Sommige toevallig gesproken woorden uit een gewoon gesprek kunnen jaren
nadien ineens weer voor de geest springen. Zo herinner ik me het regelen van
een lang geleden afspraakiemand met een uiterst drukke agenda (je weet
wel, ze halen dan dadelijk een beduimeld boekje boven) kon er niet aanwezig
zijn, want Kristiaan Van Ingelgem was met een Orgelcyclus begonnen en daar
wou hij zeker aanwezig zijn. Dat begin is nu ruim 12 jaar geleden.
Vorige zondag opende Edward De Geest uit Lokeren, orgelleraar aan diverse
academies en het Gentse Conservatorium de nieuwe reeks. Het vervolg van
een verhaal - 12 jaar later.
De Geest heeft het zich bepaald met
gemakkelijk gemaakt Het programma
(chronologisch afdalend) haalde al
wat maar naam en faam heeft voor de
orgelkast: Bach is er met, maar voor
de rest is alleen kruim aanwezig, en
wat hij op de partituurbank zet liegt er
ook niet om. Een intieme variatiereeks
over 'ick wil mij gaen vertroosten' van
Jacob Bijster, met wat betaalmunt aan
Franck en de Gregoriaanse ziel leidt
naar een eerste hoogtepuntde suite
pour grand orgie van Alain-Alain, het
jong gesneuveld Frans gemeg blijft
dan een trouwe gast van de orgel
reeks en blijft verbazen. Het is een
duister donker zoeken, een antipode
voor een zonnige kerknamiddag, een
kleurenrafelen, waarbij het bevreem
dend thema (eigenaardig genoeg ver
want aan het vorige werk) als spinne-
webben in dit tijpisch Franse bouw
werk kringelt. Een heerlijk, maar tech
nisch en luistermoeilijk kunststuk.
Twee Vlaamse orgelmeesters schui
ven aan promotor Gabriel Verschrae-
gen met een heel gedragen, Jesu
Redemptorheel mooi maar ook heel
veel Bach, vervolgens het ontroe
rende Elegie van Fl. Peeters (ooit in de
cyclus 1973 te gast in de stad) Het
werk is geschreven na moeders dood
(parallel met de liederen dus en het
komt bijna orkestraal over, zelfs hier
en daar (maar het zal wel door de the
matiek zijn) roept het reminiscensies
qua uitbouw aan Asé's dood op.
De Geest heeft duidelijk zijn hele kun
nen voor het eindprogramma opge
spaard De Pastorale van Franck met
de brillante sfeerschepping, het
sprookje van de vertelling, het mees
terlijk opbouwen met uiterst eenvou
dige middelen, het vrolijke herdersge-
doe midden in september, het stati-
Reger op zijn best. Misschien niet het
mooiste, maar zeker het indrukwek
kendste uit het concerteen masto
dont in amper 3 dagen neergeschre
ven. Een weergaloos thema, dat
Luther zou het moeten beleven, zijn
schepping gelouwerd in een katho
lieke kerk alleen op een konmginne-
instrument als het orgel, of als in een
galanx als symfonisch werk, als een
granieten rots opensplijten kan.
Een overheerlijk slot voor een orgel-
feestnamiddag.
Grazia Salvatori speelt op zaterdag 18
sept. om 20u.30 het 2e Orgelconcert
in de Abdijkerk te Affligem. (F.C.)
Herfstsonaten
Naar aanleiding van het recente over
lijden van Ingrid Bergman is de laatste
film waarin ze de hoofdrol speelt terug
in roulatie gebracht.
Herfstsonaten is het verhaal van Char
lotte, een bekende pianiste, die van
het ene concertpodium naar het
andere trekt. Ze heeft een druk en
geraffineerd leven, dat echter de diep
gang mist die haar dochter Eva zoekt.
Eva is getrouwd met een twintig jaar
oudere dominee, met wie zij een rede
lijke relatie heeft opgebouwd. Hun
enige zoontje is op vierjarige leeftijd
gestorven. Helena, Eva's door een
zware ziekte gehandicapte zus, woont
bij hen in huis. Wanneer Charlotte
voor het eerst in acht jaar bij haar
dochters op bezoek komt, wil zij niet
met Eva's sombere problemen wor
den gekonfronteerd. Maar de wrok
en haatgevoelens die Eva koestert ten
opzichte van haar moeder komen in
hun gesprekken steeds duidelijker
naar voren. Het gevolg is een emotio
nele uitbarsting tussen moeder en
dochter.
De film is gerealiseerd door de andere
Bergman en die heeft het begrepen op
het uitpluizen van menselijke relaties,
hun gebrek aan werkelijk kontakt en
hun onmacht daar iets aan te verande
ren.
Regie: Ingmar Bergman.
FotografieSeen Eykvist.
0n Golden Pond
De inmiddels ook al overleden film
grootheid Henry Fonda speelt DE rol
van zijn leven als een oude universi
teitsprofessor die volledig met zichzelf
in de knoop ligt omdat hij geobse
deerd is door de dood.
Met Jane Fonda en Katharina Hep
burn.
Reds
Reds is het verhaal van een links-
Amerikaans journalist die persoonlijk
betrokken raakte bij de Russische
revolutie. Maar het is ook een film over
een koppel dat elkaar haat en liefheeft
en die twee zaken moeilijk met elkaar
kunnen verzoenen omdat het eigen ik
teveel aandacht opeist.
Met Warren Beatty, Diane Keaton,
Jack Nicholson, e.a.
Filmprogrammatie
Feestpaleis
Reds XXXX
Herfstsonaten XXXX
A Werewoolf in London X
Palace
On Golden Pond XXXX
Banana Joe O
California Dolls 0
O onbelangrijk X matig XX goed XXX
zeer goed XXXX met te missen CAN.
