Wm
I m
Geen sex, wel succes, in
Sussex voor Sint-Barbara
Tweede middagconcert
waar zit die heldere zanger
«Laat blijde weergalmen»
maakt van criticus luisteraar
Tejater 80 zorgt voor primeur
BIJVERDIENSTE
FIRMA DELDI
Matthijs Piet
Fabricatie voor zuiderse gerechten, kroketten en
delicatessen
Specialiteit van diverse lasagne
Import verse ansjovis
Artisanaal bereid
j Levering gratis
Gentsestraat 99, Burst tel. 053/62 70 09
16 Nieuwe Gazet van Aalst 3 december 1982
Woensdag 24 november. Tweede middagconcert. Zelfde scenario als
voor het eerste veel mensen, veel gemoedelijkheid, muziek uit de inti
miteit van de huiskamer, vertolkers uit Oost-Europa, garantie voor kun
de, en wat meer is, voor geëngageerd musiceren.
Op het programma Schubert en Cho
pin, de melancholische zanger, het rus
teloze hart uit de vroeg-romantiek. Ook
nog cello en piano, het snaarinstrument
dat onbevangen huppelen kan in de hoge
tonen, warm en zwaarmoedig kan zingen
in de diepe; het klavier, tweede natuur
van de Pool, maar ook vergroeid met de
stem van de Wener «Meine Ruh ist hin,
mein Herz ist schwer, ich finde sie nim
mer und nimmer mehr. Zo breng ik mijn
dagen door zonder blijdschap en zonder
vrienden», schrijft Schubert in 1824 aan
Kupelwieser, het jaar waarin hij zijn «Ar-
peggione» sonate componeerde. Uit de
la klein toonaard spreekt de voor Schu
bert zo typische dromerigheid. Het ada
gio is een engelenzang, maar niet een
van vreugde. En het allegretto (in rondo-
vorm) doet door zijn dialoog aan de man
van het lied denken De vertolking is
vrouwelijk teder, freel, broos en gevoe
lig met sporadisch onderweg een slordig
heid. Maar ook Van Gogh vertoont tech
nische tekorten - hij werd van de Acade
mie in Antwerpen weggestuurd omdat
zijn perspectief zo gebrekkig was - maar
zijn betrokkenheid en zijn authenticiteit
zetten de academici in de naamloze kud
de. De laatste boogstreek rondt dit ver
stilde gesprek af in de juiste sfeer, die van
een nauwelijks bedwongen en uitster
vende pijn.
Chopin schreef slechts één sonate voor
cello en piano Of moet ik zeggen voor pi
ano en cello Want in tegenstelling met
Schubert en bijna vanzelfsprekend voor
Chopin is het klavier hier een evenwaar
dige gesprekspartner.
«Over mijn sonate met violoncel ben ik
soms tevreden, soms ontevreden; ik gooi
ze in een hoek. neem ze daarna weer ter
hand», zei Chopin in 1846. Schubert
maakte er een dialoog van, Chopin een
vinnige discussie met uitbarstingen en
adempauzes, met gedurfde modulaties
en een sterke onderlinge afhankelijkheid
van de motieven Joanna Trzeciak en
Zofia Wenclik spannen een hemelboog
een kloeke, bijna soldateske inzet; een
bitter, wrang scherzo; een largo als mij
mering; een klaterende finale, een bloem
die naar de zon reikt; een bron die aan de
aarde ontluikt. (W.D.B.)
Een concert bijwonen om er een stukje over te plegen is niet altijd een
pretje. Je moet op je hoede zijn, je voelt je geneigd anders te luisteren
dan anders, je gehoor is anders ingesteld, je kunt niet meer vrijblijvend
gemeten. Maar wie erin slaagt je te doen vergeten dat men op ie kopij
wacht, schiep een stukje kunst.
Zo'n momenten hebben we te danken
aan het gemengd koor «Laat blijde weer
galmen» onder leiding van Karei Van
Daele, en de solisten Nelly De Ro en Luc
De Mot, die op uitnodiging van het Wil
lemsfonds optraden in de vernieuwde
zaal van de Generale Bankmaatschap-
pij, een esthetische plek, maar minder
geschikt voor mensen als Vittoria, Cere-
rols en Lassus die ruimte nodig hebben.
Er zat in het programma veel zon, weinig
schaduwvlekken. Zon Na een wat
schuchtere inzet in de dubbele canon
van Hellden maar ook een voetballer
en een auto moeten warm draaien
komt de zangerige Brahms, vertolkt met
veel innigheid en ingehouden stemmen
De Duitser verdraagt immers geen te
koop bieden van gevoelens. Authentiek
zijn was zijn streefdoel. Het feestelijke
«Regina caeli» van Cererols voor vier
stemmig dubbelkoor krijgt zijn rijk ineen
gevlochten Alleluja's, Lassus de expres
siviteit waar hij om vraagt. En niemand
slaagt er beter dan hij in om zowel in zijn
madrigalen als zijn motetten of parodie
missen vier of vijf lijnen die schijnbaar
doelloos door mekaar slingeren tot zo'n
gaaf geheel op te bouwen. De alten spe
len even de draad van Ariadne kwijt
maar het lijnenspel blijft ongerept Vitto
ria draagt in zich de gloed, de mystiek
van El Greco Maar daar komen Men
delssohn en Scarlatti en je vergeet je
randnotities. Bachs diepe geloof en
bouwkracht zijn duidelijk aanwezig in
Mendelssohn psalm «Richte mich, Gott»,
geschreven in een prachtige golfbewe
ging en uitlopend op een fel unisono
waarin Karei Van Daele zijn koor opvoert
naar een aangrijpend crescendo. En
Scarlatti's «Exsultate Deo» heeft de ge
aardheid van de kerken waarvoor het
werd geschreven arabesken en versie
ringen en vooral de roes van het triom
falisme. We zijn ver weg van de naakte
poëzie van Schütz Dit is een stralenbun
del.
Nelly De Ro zingt samen met het koor
«Laudate Dominum» uit Mozarts motet
«Exsultate. jubilate». Haar voordracht is
goed maar haar tessituur hoort eerder
in het domein van de mezzo-sopraan
Schuberts «An die Musik» ligt haar beter
dan het vocalisewerk van de Salzburger
die berucht is om zijn aartsmoeilijke so
praanpartijen en er een kinderlijk genot in
schept het onmogelijke te eisen. In het
duet tussen Papageno en Tamino uit «De
Toverfluit» is het probleem minder
scherp omdat bariton en sopraan mekaar
in evenwicht houden. Tevoren had Luc
De Mot met zijn warme stem en met veel
overtuiging Schumanns «Die beiden
Grenadiere» gezongen, een ballade die
van mineur de ontmoediging en de
wanhoop van de beide soldaten over
slaat in de majeurtonaard van de Mar
seillaise het visioen van de oude sol
daat die uit zijn graf opstaat om zijn kei
zer te beschermen. Een pakkend mo
ment
Het koor wijdt het tweede deel van zijn
optreden aan volksliederen en madriga
len. Ik heb vooral de opgefriste bewer
king (of herschepping) van «Mijn soetlief
was een wevercin» van stadsgenoot Oc
taaf Boone onthouden, «Die Nacht», het
verstilde stemmingsbeeld van Schubert
en Scandello's «Ein Hennlein weiss»
Het volkslied moet het hebben van zijn
pittigheid, het kunstlied van zijn zachte
impressie, het madrigaal van zijn licht
heid en zijn snelle klanknabootsingen.
Als je erin slaagt vijftig mensen te laten
zingen als een kamerkoor heb je als diri
gent goed werk geleverd.
De solisten zingen nog twee aria's van
Mozart, beide in de juiste stijlLuc De
Mot geestig-parodiërend Mozart kon
immers tot ergernis van de elite van zijn
tijd scherp en kritisch zijn—, Nelly De Ro
vol wroeging en wanhoop.
Het gaat goed met het koorleven in
Vlaanderen (W.D.B.)
i
Ronald Schollaert: merkelijk de betere. IOJ)
Succes. Nou ja... voor wat men noemt het grote publiek. Groot in aantal dan
vooral. Ontegensprekelijk blijft Aalst storm lopen voor onbenullige, inhoudsloze
en fantasieloze comedies, terwijl voor enige ernstige poging om goed verant
woord theater te brengen nauwelijks een publiek te vinden is. Verklare wie
kan
was; dat de geluidsregie verzorgd
was; dat er een zekere «schwung» en
vaart in zat; dat de meeste vertolkers
gewoon aanvaardbaar waren zonder
meer; dat alleen Schollaert Ronald
merkelijk de betere was; dat enkele
nieuwelingen beloven voor later, mits
hard werken; dat ook enorm veel, veel
te veel om te aanvaarden, missprekin-
gen te horen waren; dat heel wat tekst
verloren is gegaan wegens een al te
groot debiet in snel woorduitkramerij.
Pretentieloos, ontspannend, soms
komisch, enkele uitschieters in de ver
tolking, verzorgd geheel: ziedaar wat
Sint-Barbara ons bracht. Voor het
Vrijdag, zaterdag, zondag en
maandag (20 u.) in zaal SMI (Moorsel-
baan 128)toneel «Veel geluk, professor»
Naar Aster Berkhof. Bewerkt door
J.H. Buydens. Regie: Frans Pauwels.
Org.Hoger Op.
Zaterdag en zondag (alsook vol
gend weekend vrijdag, zaterdag en
zondag) (20 u.) in H. Hartkring (Dr. De
Moorstraat 104)toneel «Komaan Kame
raad» (dolle komedie van Ray Cooney).
Regie: Vic Moeremans. Toegang
100 fr. Kinderen en 60 60 fr. Org.
«Nieuw leven».
Zaterdag, zondag en maandag (20
u.) in Netwerkcentrum (De Ridderstr.
28)toneel «Home» (Mooi weer vandaag)
van David Storey. Zie recensie elders
in dit blad. Toegang 140 fr., 100 fr.
CJP en 60+, abonnement voor-drie
produkties aan 300 fr. Org.Tejater
80.
Zaterdag en zondag (idem volgend
weekend, om 20 u.) in zaal Meisjes
school (Dorp Hofstade)toneel «Maak
plaats, Mevrouw» in regie van Fons
Vinck. Org.Vast als Eik.
Vrijdag (20.30 u.) in gymzaal
Brandweerkazerne (Vrijheidsstr. 55)
St.-Barbarakunstconcert door muziekkapel
Sted. Brandweer Aalst, o.l.v. Mare De
Cock. Presentatie Chr. De Naeyer.
Toegang vrij.
Zondag (11 u.) in Netwerk aperitief
concert met Guy Penson (Franse
barokmuziek op klavecimbel van o.a.
Rameau en Duphy).
Vrijdag 10 dec. (20 u. in zaal
HRITO, Welvaartstraat 70) jubileumkon-
cert Aalsterse postharmonie met optre
den van Eva Maria. LeidingPaul De
Smet.
Vrijdag 10 dec. (19.30 u. in Belfort
zaal): opening tentoonstelling «Oude
hoekjes van Aalst en groot-Aalst op 30 jaar
VVAK-werking».
«grote publiek» een prachtige avond.
Voor het «kleine publiek» tijdverlies
(N.S.)
Zoè De Nevepretentieloos. OJ
Misschien is het wegens dat magisch
drieletter-woordje in de titel of mis
schien is het wegens de sombere tij
den of misschien ligt het gewoon in
het karakter van de Aalstenaar, maar
in elk geval is het een feitmen trekt
alleen volle zalen als er kan gelachen
worden, liefst dan nog op een boer
tige, platvloerse manier. Geen inspan
ning alleen ontspanning. Geen opvoe
ding alleen voeding.
Laten we de feiten aanvaarden en
iedere groep zijn verantwoordelijkheid
laten bij de keuze van de stukken.
Tenslotte komt het daar op aan of je
speelt in op de vraag van het groot
publiek en je stelt je tevreden met
goedkoop en oppervlakkig succes, of
je bepaalt je eigen, verantwoorde
hogere normen en je aanvaardt min
der maar waardiger succes. Voor mij
ligt de keuze niet moeilijk, maar wie
ben ik
In de veronderstelling dat je voor het
eerste alternatief opteert, dan zul je
dat Sussex-sex-geval beoordelen als
een vlotte, goed ineengestoken, ple
zante en ontspannende toneelerva
ring. Dan zul je ook genieten van de
ongecompliceerde op «het randje af»
dubbelzinnigheden in dialoog en
situatie. Je zult je verkneukelen met
de pantoffelheld op wiens hoofd alle
kwalen van Israël neervallen als dolge
worden ongerijmdheden. Je zult ten
slotte je goedkeuring laten blijken met
een daverend appleus waarin ondub
belzinnig bevat ligt: «geef ons meer
brood en spelen».
In het andere geval zul je, niet begrij
pend, het voorhoofd gefronst om
zoveel onbenul, mede-lijdend het
hoofd neigen en nederig de Heer bid
den «laat deze kelk aan mij voorbij
gaan», of erger nog: «Heer vergeve
hen, want ze weten niet wat ze doen».
In beide gevallen kun je de zaak ook
gewoon nuchter technisch bekijken
en ondergaan. En dan zul je samen
met mij toegeven dat het decor prach
tig was; dat de belichting smetteloos
Het is inderdaad volledig nieuw in Aalsterse toneelkringen om aan open repeti-
tie te doen. Tejater 80 vond samen met de regisseur dat dit initiatief nuttiger
was dan een gewone presentatie aan de pers van hun volgende produktie het
prachtstuk «HOME».
Het is helemaal geen zwaarwichtig of
polemisch gedoe over de gezond
heidszorg of over angstwekkende
toestanden of praktijken, maar het laat
ons op een frisse en ontspannende
manier een tijdje meeleven met enkele
figuren die god-weet-hoe-of-waarom
in deze instelling verzeild geraakten.
Wij (glim)lachen om hun «gekke» reak-
ties, om hun «fantastische verhalen»,
om hun onhandige toenaderingspo
gingen, om hun overdreven beleefd
heid of primaire brutaliteit, wij worden
vertederd door hun wazige herinnerin
gen en hun stil en onbegrepen ver
driet (of is het wanhoop en mis
schien vragen wij ons uiteindelijk wel
af«Waarom zij wel, en wij niet of
«Waarom wij niet, en zij wel zoals
de medewerkers van Tejater 80 die tij
dens de voorbereiding van deze pro
duktie een psychiatrische instelling
bezochten en met deze bevreem
dende ervaring moeilijk weg wisten
want«Waar ligt precies de grens
Tejater 80 v.z.w. brengt dit toneelstuk
in een regie van Roger Dewilde, die
het eerder reeds tweemaal op de plan
ken bracht (in de Korrekelder en in
Malpertuis).
Treden opLuc Van Den Broeck, Dirk
Klinck, Nellie De Hert, Chris Verhoe
ven en John De Schutter. De hele
Tejater 80-ploeg staat zoals naar
gewoonte in voor enscenering, dekor,
belichting, geluid en onthaal.
In het foyer organiseert Tejater 80 een
interessante tentoonstelling met
authentieke werken van psychiatri
sche patiënten
De opvoeringen gaan door in het Net
werkcentrum, De Ridderstraat 28,
Aalst, op 4, 5, 6, 11, 12 en 13 decem
ber om 20 uur.
Wij kunnen deze nieuwigheid alleen
maar toejuichenzelf zien en horen
biedt zoveel meer. Het laat toe met
spelers en regisseur te praten over
stuk en vertolking en draagt zo bij tot
een beter en vooral juister inzicht in
het waarom en hoe van een produktie.
Voorals als het om een echt goed stuk
gaat. Niet zo gemakkelijk naar inhoud
en rechtuit zéér moeilijk qua vertol
king. Een uitdaging volgens de woord
voerster. Maar verantwoord omdat
Tejater 80 nu eenmaal beter en vooral
ander dan ontspanningstoneel wil
brengen. Ook omdat ze voor de eerste
maal zullen beoordeeld worden door
de provinciale jury belast met het klas
sement naar waarde van de toneelver
enigingen. Voor zover een repetitie het
toelaat, kan men toch al aanvoelen dat
er hard gewerkt is en dat een geslaag
de opvoering kan verwacht worden.
Zeer warm aanbevolen aan al wie van
degelijk werk houdt
Met dit aangrijpend tragi-komisch
stuk van de Engelse auteur David Sto
rey 1933) over mannen en vrouwen
in een instelling voor «geestesgestoor-
den», is Tejater 80 v.z.w. toe aan zijn
tweede produktie van dit seizoen.
Je zoekt wat bij te verdienen. Je hebt de nodige verkoopservaringen
Schrijf dan een kort briefje naar: «Nieuwe Gazet van Aalst, Geraardsberg-
sestraat 44/3, te Aalst». Een echt lonende bijverdienste, tenminste als ie
wat werklust vertoont
(Avond- en weekendwerk
