Expressiegroep Vredon
Aster Berkhof, Johan Buydens blikt terug op suksesrijk jaar
Wat u nooit durfde te vragen over sex-...
en andere films
Roman en toneel; Veel geluk, Professor
Al Groeiend Bloeiend
De Catharinisten in Feest
Nieuwe Gazet van Aalst 3 december 1982 9
HOGER OP met werk van eigen bodem
waarvan de meeste onder hen voor het eerst op de planken
De binnen het Vrij Technisch Instituut werkende, maar voor alle scholen
openstaande Expressiegroep Vredon v.z.w.-Aalst is al een tijdje aktief.
Aan jongens en meisjes, ingedeeld in verschillende leeftijdsgroepen,
geeft Vredon de kans aan persoonlijke vorming te doen. Niet alleen dans,
choreografie en vendelen kon aan bod. Maar ook andere expressiemoge
lijkheden, zoals koorzang, trommelen en musiceren zitten in het keuze
pakket. De groep telt 180 aktieve leden.
In april van dit jaar kon Aalst de première
meemaken van het totaalspektakel
«Ruimte naar mensenmaat». De 11-juli-
vieringen in het Vlaamse land en een
vierdaagse toernee aan de Belgische
kust moesten ook niet-Aalstenaars over
tuigen. Niemand is sant in eigen land,
moet Vredon gedacht hebben. Want de
groep ging in dezelfde zomermaanden
regelmatig naar Frankrijk, met de opluis-
terin van «Ie quatorze juillet» als tussen
schakel.
Naast eigen optredens was Vredon ook
gastgroep voor buitenlandse groepen,
zoals voor twee Zuid-Afrikaanse koren,
de Blue Lake Jazz Band en een Poolse
dans- en zanggroep.
Het eindpunt van deze lange zomer was
de toernee door Duitsland, Denemarken
en Zweden. Op het programma staan 21
optredens, de opdracht is dit op 18 dagen
tijd te realiseren. Vrijdag 30 juli. eerste
dag, een namiddagoptreden in Eichel-
born en 's avonds een voorstelling in Bad
Westerenkotten. De volgende dag wordt
in Paderborn haast een non-stop-show
gegeven.
«Ode aan de Vreugde», zowat het Euro
pese volkslied, kent een overweldigend
sukses. Een luid applaus tijdens de slot
nummers krijgt Vredon ook de zondag
middag in een volzet sportstadion
Op 3 augustus zet de groep koers De
nemarken. waar wordt opgetreden in het
stadspark van Roskilde en op de interna
tionale scène van het Tivoli-park in Ko
penhagen. Op 6 augustus is Zweden aan
de beurt. Van Zweden herinnert Vredon
zich vooral de monokinimeisjes aan het
de ^ndere; de andere wat meer onderhe
vig aan tikjes dan de ene. Maar steeds
aanvaardbaar en eerlijk.
Nochtans wil ik enkelen noemen om hun.
voor mij, betere prestatie.
Myriam Buys en An Pauwels. Jan De
strand, maar ook het TV-optreden. De
volgende dag verzorgt de groep het voor
programma van een openluchtbioskoop.
niet in Zweden maar in Denemarken. De
dag daarop, 's zondags te gast in Hel-
singborg, Zweden. Voor wie de draad
van het verhaal ondertussen nog niet
heeft laten liggen, zet de toernee zich 's
maandags voort in Denemarken
Twee optredens in Horsens en dan naar
Arhus. waar eveneens een Tivolipark is
en waar ook twee optredens gedurende
twee opeenvolgende dagen op het pro
gramma staan Een enorme belevenis,
meldt het Vredondagboek. is het bezoek
aan Lego-land. Een Madurodam in plas
tieksteentjes. prachtige tentoonstellin
gen en volgens Vredonscribent, voor
beelden van geduld en vakmanschap.
De groep reist terug naar Duitsland en
treedt op in Hamburg, de stad waar Vre
don zijn eerste Duits optreden verzorgde
in 1980. Het doek valt in Bad Sassendorf
op 16 augustus.
Van 10 augustus tot 31 augustus 1983
trekt de groep op uitnodiging van Zuid-
Afrika met 54 mensen naar dit land Daar
de groep met kulturele en niet met poli
tieke bedoelingen naar ginder gaat. is de
Zuid-afrikaanse apartheidspolitiek
slechts een bijkomstigheid. Naast het
verblijf in gastfamilies, de geplande at-
trakties en kulturele bezigheden zal de
groep twaalf optredens verzorgen. De
nadruk zal liggen op het vendelzwaaien
Het Vredonsekretariaat'is gevestigd in de
Abeelstraat 17 in Aalst, telefoon 053/
77.93.67. (GRE)
Smet en Frans Pauwels; Mare Poppe als
de professor en «on the top» Vera Mat-
thieu als Ann Shirling waar rond het alle
maal draait; stevig talent, proficiat
Deze productie loopt nog op 3, 4, 5 en 6
december telkens te acht uur. (N.S.)
Waarom komt Aalst vlugger overeind (nu ja) voor een bezoekje aan de
borsten van Sylvia Kristel dan aan de problematiek van Fassbinder
Was nu echt een partijkaart verplicht voor het bijwonen van «Reds»
Heeft het Vlaams Blok werkelijk geprotesteerd tegen het succes van
«De Witten» in de Aalsterse filmzalen En hoeveel leden van het huidige
schepencollege waren vroeger vast klant in de «Rio»
topprestatie zijn. Onze vraag dan ook
«Draait het Aalsterse bioskoopleven nog
wat in krisistijd
Dhr. Staels «Ja. In de jaren '62-'70 ging
Allemaal vragen die onbeantwoord blij
ven in dit artikel, maar daartegenover
staan dan wel de onthullingen omtrent
het algemene filmleven in Aalst. Ofeen
k:jkje vóór en achter de schermen. In deel
1 vertellen de heren Staels (voor Feest
paleis) en Wauters (voor Palace) reeds
wat over hun geschiedenis, publiek en
werking. Later is het de bedoeling dat ook
de alternatieve filmcircuits eens een
woordje placeren.
Dhr. Staels«Het Feestpaleis staat er
sinds 1923, maar de filmvertoningen
hebben pas in 1925 het theater stilaan
weten te verdringenVóór het ombouwen
tot een complex in 1977 was er één zaal
van zo'n 800 plaatsen, nu hebben we er
drie met respectievelijk 360, 165 en 80
zetels».
Dhr. Wouters «Ook de Palace begon in
1923, maar toen stond de zaal nog pa
rallel met de straat. In 1931 kreeg de zaal
dan haar huidige oriëntatie. Gelijktijdig
met de concurrent, waarmee we trou
wens een vlotte commerciële verhouding
hebben, gesteund op een gezonde ba
sis, zijn we dan in stappen overgegaan
naar een complex van 2, en later 3 zalen.
Momenteel tellen deze 500, 170 en 96
zitplaatsen».
Beide uitbaters dienen 10 van hun
inkomsten aan de stad af te staan, iets
wat in de kleinere steden niet geëist
wordt, en elders afhankelijk is van de be
groting van het schepenkollege. In Ant
werpen bijv. ligt de taks op 3 vast.
Palace en Feestpaleis zijn aan mekaar
gewaagd, en of de een eens een beter
jaar heeft dan de andere hangt vooral af
van de filmprodukties die ze binnenkrij
gen. In 1981 zou de Vlaanderenstraat
iets meer biosbezoekers gekend heb
ben. maar dit jaar zou dan de School
straat het laken een tikkeltje meer naar
zich trekken. 7000-8000 toeschouwers
per week, dat zou voor beiden wel een
het slecht door de concurrentie van de
grotere zalen. Aalst met zijn twee zaaltjes
van betekenis kon er niet tegenop. Met
de complexvorming is weer de vlottere
doorstroming van recentere films moge
lijk qeworden. en onze zaak beter leef
baar».
Dhr Wouters«Zeker. Het was nood
zaak om over te gaan tot meerdere za
len om niet hopeloos achterop te gera
ken. Nu kunnen we weer goed volgen op
Brussel bijvoorbeeld. Aalst is met zijn
complexen wel de aantrekkingspool van
de streek tussen Gent en Brussel gewor
den».
Aalst kent vooral een jeugdig publiek
Boven de 35-40 blijven ze blijkbaar liever
voor de TV zitten. Helaas heeft dit publiek
niet altijd het nodige respekt voorde luxe
die het geboden wordt. Beide uitbaters
betreuren wel de verminkingen die hun
zetels moeten lijden onder de martelin
gen van kauwgom, sigaretten en zelfs
messen. Gelukkig is de meerderheid wel
beschaafder.
Een van de hete hangijzers in het bios-
gebeuren is wel leeftijdslimiet voor som
mige films. Wordt het KNT-reglement
nog strikt nageleefd en wordt er streng
gecontroleerd
Dhr. Staels «Jazeker. Want de boete is
voor ons, en het bedrag liegt er niet om.
Er is controle met paspoort. Al kom je dik
wijls voor verrassingen te staan, in beide
richtingen. Jong uitziende klanten blijken
ineens je ouders te kunnen zijn, enz...
Als de nieuwe wet er zou door komen, die
de KNT-regel opheft als et ouders of
voogd begeleider zijn. zou dat wel al een
verantwoordelijkheid van onze schou
ders wegnemen. Maar nu...».
Dhr. Wouters «Een razzia is de politie bij
ons nog nooit komen uitvoeren. De con
trole zou wel toenemen als de sexfilm
weer zijn intrede zou doen in Aalst. In
principe wordt bij ons dus regelmatig wel
het paspoort gevraagd, met inderdaad
soms verrassende resultaten. Onze za
len totaal vrijwaren van 16-jarigen in
KNT-films, zou echtereen algehele iden
titeitscontrole vergen. Of die KNT-regel
zin heeft, weet ik zo niet. Als de kinderen
dezelfde films een tijdje later op TV kun
nen bekijken#».
In 1974 kostte een ticket nog 60 fr.in
1977 met de complexvorming zat men
aan 100 fr., en nu ligt het algemene tarief
vast op 120 fr. Het maximum dat een
Belgische uitbater mag vragen is nu 150
fr Beide Aalsterse collegas verwachten
met zo meteen nog een verhoging, maar
dhr. Wouters maakt toch voorbehoud
«Dat is moeilijk te voorspellen. De inflatie
of index volgen doen we niet. Kijk maar
eens naar de vorige 5 jaren; een prijs
verhoging van 20 fr In vergelijking met
andere prijstendenzen zijn we nog vrij
goedkoop gebleven, dacht ik. En ik ge
loof dat het publiek maar al te goed beseft
dat alles duurder werd, ook voor ons».
Dhr. Staels merkte bij het jongere publiek
wel een neiging op om steeds meer een
studentenkaart boven te halen, als even
tuele kompensatie voor de prijsstijgin
gen. Maar daar doen geen van beide aan
mee.
Aansluitend hierop komt de traditionele
pauze tijdens de film ter sprake. Het
Feestpaleis heeft een bar in het complex,
en in de Palace wordt er met frisko's
rondgedarteld. De pauze, een noodza
kelijk kwaad
Dhr. Staels meent dat de toeschouwer uit
traditie zo'n pauze wel welgekomen
vindt, al is het soms hinderlijk middenin
de film. Dhr Wouters merkt op dat het nu
eenmaal zo is dat een pauze buiten de
hoofdfilm, in een complex technisch on
mogelijk is. Hij voegt er ook aan toe dat
een totale afschaffing van de pauze on
vermijdelijk ook zijn weerslag zou heb
ben op de ticketprijs...
Volgende week wat is de smaak van
het Aalsterse publiek Welke films zijn
de absolute krakers van dit jaar gewor
den Hoe gebeurt de filmselektie zelf
En wanneer komt de filmtopper met
Reagen in de hoofdrol Vóór, in of na de
derde wereldoorlog (LDC)
In Salon De Vrede», te Aalst, huldigde de toneelgroep «De Catharinisten», twee
verdienstelijke medewerkers. In aanwezigheid van schepen Roels werden de
heren E. Coppens en D. De Smedt, respectievelijk 50 en 25 jaar lid van het
toneelgezelschap, in de bloemetjes gezet. Beide leden verzorgden steeds het
technische gedeelte bij toneelopvoeringen.
Voorzitter Van Garsse van het N.V K.T. kende aan E. Coppens de gouden- en
aan D. De Smedt de zilveren medaille toe. In maart '83 speelt de toneelgroep het
stuk Liefde Halt om Halfin .regie van Chris Bom. (OJ) V
In de feestzaal van het stadshuis te Aalst speelde de Koninklijke Harmonie «Al
Groeiend Bloeiendhaar 161e Sint-Ceciliakoncert. Tien diverse muzikale num
mers stonden op het programma. Wegens ziekte kon Sopraan Mevrouw Piron
Rita, niet optreden. Ze werd vervangen door Mevrouw De Geyzeveer Godelieve.
(OJ)
ling, nooit een onverantwoord heen en
weer geloop, nooit gezocht, alles logisch
zoals het moet. Maar het heeft dan ook
zelden lang nawerkende indruk. Nergens
eens een verrassing, altijd de indruk van
-<déja vu». Te klassiek om plaats te bie-
aen vooï vernieuwde fantasie Frans
Pauwels, die de regie voerde, moet in
staat zijn hoger te mikken en toch roos te
treffen.
Hoger Op heeft dankbaar gebruik ge
maakt van deze productie om jongeren
de kans te geven hun eerste ervaringen
op de planken op te doen. Geslaagd. Valt
hier en daar de onwennigheid in tekst-
zegging nog op. zoals bij Antoon Lede
gen en Danny De Boeck of voelt de fi
guratie nog wat aangeleerd aan. dan
mag Hoger Op toch gerust zijn wat de
toekomst betrefter is talent in huis
De ganse cast belichten kan moeilijk en
is onnodig Geen enkele was onder
maats. De ene wat meer overtuigend dan
Netjes, klassiek, zonder bravoure maar ook zonder hiaten, genietbaar
goed zonder uitbundigheid. Een mooi plaatje in een nog mooier kader,
Dronerties opgehangen in grootmoeders salon. Leuk en verzorgd, maar te
banaal in thema en te braafjes in regieconcept om werkelijk enthousiast
te kunnen zijn.
Je kent natuurlijk de succesroman uit de
jaren vijftig. Onnodig je het verhaaltje nog
eens te vertellen. Alleen wil ik wel kwijt
dat de adaptatie van de roman, door Jo
han Buydens tot toneel-werk verheven,
in mijn oordeel te literair is, te veel roman
achtig gebleven is en te weinig toneelma
tig aangepast. Natuurlijk kan ik me ook
niet ontdoen van een indruk van ver
oudering maar blijft er wel de aangename
verteltrant van Aster Berkhof in terug te
vinden. Tenslotte blijft het geheel een
met jeugdsentiment overgoten bestsel
ler.
Als ik spreek van een braaf regieconcept
dan bedoel ik daarmede niet noodzake
lijk een negatieve beoordeling. In tegen
deel, zelden ziet men nog opvoeringen
waar de regie zo voelbaar overheersend
overkomt. Nergens een foutje in opstel-
