Zwart en ritme wild en exotisch
Vergeet het doodgewoon Black Nepal en Scanning Rythms... Flauw I
Jeugd en Ballet Trongon
Volgende week in de
Nieuwe Gazet van Aalst:
Leuke «Kortsluiting» in Multatuliteater te Gent
Jos Bikkems, wereldberoemd juwelier in
Aalst.
Heel wat karnavalgroepen presenteren
hun tema.
't Voil Emmeken: onze satirische blad
zijde.
5de Toneeltomooi «Renaat Ravijts»
Big Ben slaat drie Hur...
Filmprogrammatie
16 Nieuwe Gazet van Aalst 28 januari 1983
Hoe meer er op muzikaal gebied in deze aftakelende stad gebeurt, hoe kriti
scher en gedeprimeerder sommigen worden. Wij denken o.a. met gemengde
gevoelens terug aan de tijd dat we nog klamme handen en een benepen gevoel
kregen bij het ontwaren van slordig geplakte affiches die de mensheid op de
been moesten brengen voor een of ander muzikaal fenomeen. De tijd van pret
tige verrassingen is (schijnbaar) voorbij. Deze stuitende redenering kan je
gerust nog verder uitbouwen als je terug denkt aan de manifestatie die op zat.
15 januari jl. doorging in Netwerk: Black Nepal, voorafgegaan door kinderani
matie Scanning Rythms...
gen zij beslag op een derde plaats in
het Teardrop Amateur Contest te
Kerksken (je weet wel...), voor zover
dit een garantie kan zijn voor degelijk
heid en deftige muziek...
Traditioneel korrft men dan ook tot een
groepswijziging, nl. Guy Backaert ziet
er verder geen graten meer in en laat
de drumsticks over aan Pat, en later
komt Mike Pyck het groepsgeluid aan
vullen met toetsenspel. Dit alles zorgt
voor een andere klank zodat het
geheel gaat schommelen tussen blues
en eerder hardere symfonische rock.
Het motto van de groep luidt dan ook
steeds aanpassen en evolueren (er
wordt echter niet bijgevoegd in welke
zin zij pogen om muziek die hen
bevalt, op een eigen manier te verwer
ken en als dusdanig te laten overko
men.
Zoals in vervlogen tijd reeds aange
kondigd (net alsof het je zou geïnte
resseerd hebben, kom nou), zou hier
in 9,5 afleveringen een beknopt sfeer
beeld van de Aalsterse Muziekscreen
opgehangen woraen. Als je ai deze
artikels netjes in een plakboek beves
tigd, dan garanderen we het nage
slacht nu al dolle pret en verbijste
rende waarheden
Aan Black Nepal dus de twijfelachtige
eer om zich als eerste te handhaven in
deze groeiende karnavaleske rotzooi.
Augustus '81 betekende het begin
toen Wilfried (bas en zang) en Herman
Kieckens (sologitaar) met succes
Peter De Waele (slag- en leadgitaar)
en Gy Backaert (drums) wisten te
bewegen om samen de buren muzi
kaal te overtuigen dat Black Nepal een
feit was. Allen geboeid en begeesterd
door Jimi Hendrickx werken zij aan
eerder langere nummers die toen niet
in staat bleken te zijn een publiek echt
te boeien en blijkbaar hebben zij in
januari '83 deze handigheid nog
steeds niet onder de knie.
Maar goed, iemand blijkt toch iets
meer in hen te zien en in juli '82 leg-
Vorige zaterdag bleek echter duidelijk
dat dit niet de ideale manier is; Black
Nepal bestaat uit stuk voor stuk
onderlegde muzikanten die hun in
strumenten terdege beheersen en
gemotiveerd zijn om muziek te maken,
maar die totaal geen présence. aeen
Zaterdag II. was «Jeugd en ballet Trongon» te gast in de stadsschouwburg met
de opvoering van «Giselle» op muziek van Adolp Adam.
Het ballet Trongon had een paar optredens in de Stadsschouwburg. (OJ)
Dit is een ballet voor het eerst opge
voerd in 1884 te Parijs. Het gegeven
is ontleend aan een oude legende over
jonge meisjes die voor hun huwelijk
sterven en dan na hun dood, 's nachts
uit hun graf opstaan om er te dansen
en wee de jongeman die hen ontmoet
want die wordt meegetrokken in de
dans tot hij dood neervalt.
De vertolking van de rol van Giselle
was in die tijd een proef voor zowel
danskunst als akteertalent Hierbij
kunnen we dus stellen dat Mevr. Tron
gon werkelijk zeer hoog gemikt heeft
Isabelle Uitdebroeck, in de rol van
Giselle, heeft die zware opdracht tot
een goed einde gebracht. De choreo
grafie was over het algemeen goed
aangepast aan het peil van de leerlin
gen maar voor Isabelle moet het wel
bijzonder moeilijk geweest zijn. Zij
akteerde zeer goed en in de scene
waar ze waanzinnig van verdriet sterft
wist ze het publiek te ontroeren. Over
het algemeen moet gezegd dat er
goed gedanst werd door alle leerlin
gen spijts enkele schoonheidsfoutjes
die echter onvermijdelijk zijn op een
kleine scene.
In de rol van Hilarion (vriend van
Giselle) was Jacques De Gols bijzon
der goed. Vermoedelijk is hij geen
leerlingen van Mevr. Trongon, daar hij
weinig of niet danste, maar zijn mimiek
en beweging op de scène moet wel het
publiek zijn opgevallen.
Ook de jongste leerlingen konden
zaterdag hun talenten kwijt en dit in
MEDITATION DE «THAIS» op muziek
van J. Massenet, een dwarreling van
tutu's en frisse gezichtjes die het hele
maal niet erg vonden dat er soms wat
mis ging. Van plankenkoorts was er
hier dus geen sprake. Alles samen
werd het een geslaagde vertoning
mede dank zij de volledige inzet van
lerares.en leerlingen. (T A.)
identiteit hebben, die een repertoire
brengen dat hopeloos achterhaald is
en die van begin tot einde steeds zich
zelf herhalen en in clichés terugvallen
Jammer, wij passen dringend doch
beleefd. Geloof je ons niet en wil je
alles met je eigen leden ogen ervaren,
contacteer dan vastberaden Lions
Management, Park ter Linden 12/20
te Aalst of vorm 053/21 78 00.
Black Nepal, duidelijk nog niet voor
morgen, echter niet opgeven, maar
lekker verderboeren, en met de groe
ten van dit huis.
Een ander paar kousen was duidelijk
Scanning Rythms, een gelegenheids
groepje dat bij ons willekeurig Monthy
Pytnon opriepeen zanger die blijk
baar wegens een goed schoolrapport
van thuis uit de toelating had gekre
gen om tot in de vooravond zijn frus
traties weg te werken, een zangeres
die duidelijk haar tekst vergeten was'
of haar vader achteraan in de zaal her
kend had en alsdusdanig niets meer
durfde uit te brengen, een één-klankig
synthesizerduo en een tamtamspeler,
een trio dat al beter heeft gepresteerd
bij Cinq Cheveaux, en twee halfbak
ken danseressen van wie er wel één
was die ons wist te bekoren, maar die
liever niet op onze avances inging.
Kortomnew-wave bruut verkracht,
als klucht volledig geslaagd en voorts
van de restzo vlug mogelijk vergeten
en zeker niet meer over praten.
Men ienig Oilsjt, eens te meer waar.
P.B.B.
Optreden van de groep Black Nepal. (OJ)
Ontegensprekelijk het beste wat we tot hier toe in het tornooi te zien
kregen. Niet zó verwonderlijk als men weet dat Multa reeds tweemaal ais
overwinnaar werd uitgeroepen. Nochtans vrees ik dat de keuze van het
stuk voor een «echte» kortsluiting zou kunnen zorgen.
Het is zó dat het reglement duidelijk voor
schrijft dat een vol-avondstuk dient ge
bracht. Of tien sketches met een zelfde
tematiek en door eenzelfde schrijver ge
schreven, maar verder los van elkaar
staande, als dusdanig kunnen omschre
ven worden is een vraag waar de jury
aardig wat kan aan kluiven. Natuurlijk
heb ik mijn eigen mening; maar die vertel
ik lekker niet...
Wat ik wel graag kwijt wil is dat Multa er
zeker in geslaagd is mij een aangename
avond te bezorgen Niet alle sketches
waren van het zelfde niveau maar de
meeste waren aan de goede kant gele
gen met een tweetal zelfs boven het goed
gemiddelde. Vooral de sketch met de te-
lefoonoproep uit Amerika was prima to
neel. Inhoudelijk iets meer uitgewerkt
boven de «banaliteit» die in alle scenes
als rode draad herkenbaar was, uitste
kend vertolkt door Josiane Rimbaut, Lu
ce Premer en Brigitte Michiels, bracht
deze eenakter, naast het komisch onbe
nullige van de situatie, ook een gevoelige
groei naar een dramatische climax. Bo
vendien was dit het fragment, waarin de
typering van de personnages niet zo na
drukkelijk sterk werd opgelegd of door de
vertolkers op een meer uitgebalanceerde
manier werd vertolkt. Als ik toch vertol
kers noem, mag ik zeker Eddy De Wit niet
vergeten. Zijn vertolking van het belha-
meltje was subliem, zonder overdrijving
maar met rake trekken getypeerdta
lent...
Spijtig vond ik het geklungel met de de
corwisseling; luidruchtig, gebrekkige ti
ming, onvoldoende preciesheid in de op
stelling... Dit zijn zeker zaken die zonder
veel moeite kunnen vermeden worden.-
Alles bij elkaar genomen heeft Multa toch
weer bewezen tot de betere liefhebbers
groepen te behoren. Zij bezitten het no
dige talent, de inzet is voelbaar en de be
komen resultaten... zijn voor de jury...
(NS.)
«Ben Hur», de klassieker waarbij de re
cente Romeinse historiek van «1u.45 vóór
Jezus Christus» in vergelijking erg bleekjes
uitvalt, loopt weer in de bioskopen. Deze
voor zijn tijd ongelooflijk knap gerealiseer
de film haalde destijds terecht een on
noemlijk aantal oscars en vermeldingen.
Maar kan hij het Aalsters publiek ook nu
nog boeien
Jazeker, dat moet kunnen Met voor
behoud van wat te langdradig uitgespon
nen scenes blijft «Ben Hur» ongetwijfeld
een imposante langspeelfilm En met
lang bedoelt men dan ook voorhistorisch
lang liefst meer dan drie uur duurt deze
originele versie
Ben Hur is een man uit Judea, een van de
lastigste provincies uit het Romeinse rijk.
Zijn jeugdvriend is echter een Romeins
hooggeplaatst militair, en in een diskus-
sie over wie nu eigelijk de smeerlappen
zijn, de bezetter of het volk. komt het tot
een breuk in hun vriendschap. Door een
ongeluk wordt Ben Hur ook verdacht van
opruiende praktijken tegen de Romei
nen. en zijn vriend zal hem uiteindelijk
zelfs verbannen naar de galeien als
slaaf. Een held zou echter maar een rot-
figuur slaan als hij zich daar niet zou
uit kunnen redden op een gentlemen-
manier, en zo wordt ook nog de legenda
rische verfilming van het wagenrennen
(al dan niet met messen aan de wieltjes)
mogelijk. Natuurlijk stelt deze wedstrijd
onze Ben tegenover zijn levensrivaal en
vroegere vriend...
Vanaf dan verschijnt veel duidelijker de
invloed van het christendom in het ver
haal. met de melaatse familie van Ben
Hur en de genezing ervan tijdens de knap
in beeld gebrachte lijdensweg van Chris
tus naar de kruisiging. En Goede Week of
niet, gelovig of niet. die apotheose is zeer
indrukwekkend... Het nadeel is mis
schien wel dat hierdoor de film te scherp
in twee delen valt. Al komen in het avon
tuurlijker eerste deel ook wel genoeg ele-
Claire Lonque trad vorig weekend op
in Netwerk tijdens een aperitief con
cert. (OJ)
menten aan bod die verwijzen naar de
kracht en het idealisme die de eerste,
rebellerende christenen uit hun geloof
haalden.
Charlton Heston als Ben Hur staat als
een rots, en kreeg dan ook de prijs voor
de beste vertolking dat jaar. Wie nog een
een echte held wil bewonderen, zal er in
nem êén vinden. Zijn liefdesscenes zijn
wel erg voorspelbaar en cliché, maar wie
wat van retro houdt, mag deze klassieker
niet missen.
En wat de wel eens optredende ouder
wetse langdradigheid betreft; niet kla
gen, in moderne films als «Firefox» bijv.
komt dit euvel ook voor, en die zijn in hun
totaliteit veel korter. Militaristen en an
der pubers zullen ongetwijfeld «Firefox»
verkiezen, maar neem van mij aan; deze
week lijken praktisch enkel «Koele me
ren» en deze «Ben Hur» het geld en de
moeite waard(LDC)
Jeugdhuis Terlinden: «Brubaker», Robert
Redford wil rechtvaardigheid in het
gevangeniswezen; goed; zo. 30 jan.,
20 u., Raffelgemstraat 8.
Marcellinoklub: «Maxiroof in minicoopers»,
amusante politiefilm, zo. 30 jan., 14
u.
Palace:
1.«Ben Hur» (KT), zie bespreking.
2. «Firefox» (KT), de vuile Rus heeft het
weer gedaan Maar na Reagan komt
nucleaire zonneschijn, zeker? Flauw
beestje, die koud-lauwe oorlog
3. «Van de koele meren des doods» (KNT):
romantisch-lyrische Nederlandse film,
met Renée Soutendijk in de voortreffe
lijke hoofdrol; triest maar goed
Feestpaleis
1. «Star Trek 2» (KT): pieuw, pieuw,
sjioeff, pieuw pieuw, zoals op TV dus.
2. «Private lessons» (KNT): Sylvia Kristel
krijgt een onvoldoende op levenshou
ding, gelukkig was haar bio goed
3.« Het mysterieus eiland van de monsters»
(KT): nee, géén Falklands, wellicht wel
GB, en met Dinosaurussen zeker
Maar Thatcher was té lelijk.
