Video gratias
Garage MATTHIJS
GIRA
Cotton City-Jazzband
te gast in Netwerk
m
SPENCER ALLESBRANDERS
Spencer
St. Jan Berchmanskoor
handhaaft zich in eerste divisie
Heb je zin om met de Nieuwe Gazet van
Aalst mee te werken Telefoneer na 16 u.
053/77 62 94.
HOTEL-RESTAURANT-CAFE DES ARCADES
p.v.b.a.
Val. De Saedeleerstraat 97
9300 AALST s 053/21 59 93
Ook voor U de ideale warmtebron
10 - Nieuwe Gazet van Aalst - 25 februari 1983
Het viodeovirus heeft Aalst bereiktRecent werd reeds een vijftiental moeders
met een akute zenuwinzinking in een instelling opgenomen om even te ont
snappen aan het «biep-biep» uit de videospelletjes van de kinderen. Maar nu
schieten ook de videoclubs, met mogelijkheid tot ontlenen van video-langspeel
films, ais atoompaddestoelen uit de grond. Een reden om eens naar de «videolo-
gie» achter deze business te speuren.
Aalst telt momenteel reeds 4 videoclubs, waar de klanten voor en spotprijs tot
drie films mogen meenemen naar huis om er hun eigen vervangprogramma
voor BRT of TROS te verzorgen. Deze vier «videotheken» leiden'elk een ver
schillend bestaan, maar de uitleendienst komt wel ongeveer op hetzelfde neer.
Het langst worden reeds films beke
ken uit de Kattestraat, waar de firma
eigenlijk méér gespecialiseerd is in
het verhuur van de videoapparatuur
zelf. Sinds een jaar kwam daar een
videoclub bij uit de Molendries, nu
tevens een bekende stripwinkel trou
wens. In juli 1982 begon ook een
video/televisie-handelaar op de Moor-
selbaan met een ledensysteem voor
hun videoklanten. En pas eind novem
ber sloot een platenzaak uit de Hove
nierstraat het (voorlopige rijtje.
Samen zijn ze goed voor zo n 3300
videofilms in de Aalsterse circulatie
(resp. 156, 2000, 700 en 450). In de
Kattestraat rekent men nu op een 250
klanten (meestal tevens huurders van
de installaties), op de Molendries
heeft men 471 ingeschreven leden.
De Moorselbaan trekt na haar start
maanden reeds 80 leden, en de Hove
nierstraat na 2 weken zelfs 30. M.a.w.
zo n slordige 800 Aalstenaars of hun
gezinnen verslindeh regelmatig video
films.
Het systeem van de ontlening is reeds
vrij gekend uit de reklame; meestal
mag men maximaal 3 films gedurende
2 tot 3 dagen thuis bekijken voor een
honderd frank per stuk. Daartoe moet
men eerst wel lid worden, en dat kost
je wel 2.500 fr. lidgeld (3.000 fr. op
Molendries). In de Kattestraat ligt het
anders: geen ledensysteem, maar
een verhuur met 2.500 fr. waarborg,
die men dan later terugkrijgt. Het uit-
leentarief ligt er ook hoger: 150 fr.
voor één dag, en 295 fr. voor drie
dagen.
Voor de films van Warner Br.die haar
videoprodukties niet verkoopt, maar
zelf verhuurt, moet men wel wat meer
dan de legendarische 99 fr betalen
dat varieert van 150 tot 299 fr. De
videoclubs kopen hun films echter
meestal rechtstreeks van de gróte ver
delers, en daarvoor moeten ze wel
4.000 tot 7.000 fr. op tafel leggen.
Meestal schijten de grote filmmaat
schappijen (Thorn-EMI, Warner, Walt-
Disney...) dus eigenlijk zelf in de
rapen van de bioskoopindustrie. Maar
ja, eens men met kleinere organisaties
gaat onderhandelen, schuilt er zeker
het gevaar om betrokken te worden in
piraterij De videoclubeigenaar van de
Molendries moest dit tot zijn eigen
schade en schande ondervinden. Via
een razzia van de B.O B raakte hij
een heel stel illegale films kwijt. De
moeilijkheid is wel steeds om bij der
gelijke zaken te onderscheiden wat nu
precies piraterij is, en wat niet. Hij
schetste voor ons drie mogelijkheden
of wel films waarvan nog niemand de
rechten opkocht zomaar uitbrengen;
ofwel waarvan iemand anders de
rechten heeft, maar in primitieve om
standigheden vanop het doek opgeno
men en verkocht; ofwel de piraterij
door de klant zelfhet kopiëren met
twee videorecorders. Dit laatste is niet
zo verstandig, daar een lege cassette
om de lievelingsfilm op te nemen vaak
meer kost dan het 7 keer komen lenen
ervan. Er is wel een geval bekend van
een slimmeke die overal ontleende en
kopièerde, om dan met een videoclub
met 1200 films ineens uit te pakken.
Zijn zaakje werd wel vlug opgerold...
De kwaliteit van een film gaat hij zo n
kopiëring steeds achteruit natuurlijk,
en de videoleenheer op de Moorsel
baan klaagt erover dat er zelfs na de
razzia teveel oerslechte kopieèn in
omloop zijn. «Het gaat zelfs zover dat
men bij ons, videoverkopers, komt
met een «slechte» videoinstallatie, ter
wijl het om niets anders gaat dan een
videofilm van bij de concurrentie, die
enkel nog een sneeuwbeeld uit de
Sahara als kopie weergeeft». Volgens
hem zou piraterij veel strenger moeten
bestreden worden«één controleur
voor Vlaanderen is wat weinig, niet
De piraten moeten anderzijds tegen
woordig wel op hun hoede zijn, want
na een tweede fatale inval kunnen ze
onder de boetes hun boeltje wel slui
ten». Als «videaal» om piraterij uit te
roeien stelt hij voor dat de filmprodu
centen hun prenten tegelijk, zowel in
bios als in video, in première zouden
brengen. Beide besproken videoclub
exploitanten raden de klant echter aan
om de authenticiteit na te gaan op de
cassette zelf, waar enkel een etiket
van de originele maatschappij mag
aangebracht zijn, en niets anders...
Dat de groeiende videorage door de
bioskoopketens met argusogen wordt
gevolgd, is wel te begrijpen. Toch
moet worden gezegd dat de concur-
rentiebetekenis niet mag overdreven
worden. Het slag van films dat in de
video het populairst is, zijn de onbe-
nulligste softsexfilms, de goedkope
griezels en ja, de lachfilms natuurlijk.
Veel, echt grote biosnamen troffen we
in de rekken niet aan, al schijnen die
nu wel opgang te maken. Suksessen
die we meermaals hoorden vernoe
men zijn «Caligula», «Ten», «The
Deerhunter», «The Exorcist», en de
Bud Spencer-reeksen...
Allen waren het er echter over eens
het percentage dat momenteel van de
biosexploitanten afgesnoept wordt, is
gering. Hier en daar wat ouders die
met hun kinderen geen weg weten, en
dus liever thuis op de buis een film
genieten, ja; maar die echte^sfeer van
«een avondje uit» naar de bióskoop zal
nooit te vervangen zijn. Anderzijds
werd ook wel opgeworpen dat de
videofilm de bioskoop eveneens kan
gaan promoten; wie een film, die in
België vroeger enkel op cassette werd
uitgegeven, op video enorm graag
mag, zal die zeker eens in optimale
omstandigheden op het grote witte
doek willen gaan bekijken als hij ook in
de zalen losgelaten wordt.
Voor de filmproducenten is de
opkomst van de videosystemen alles
zins stilaan een evolutie naar een
tweede «jeugd» aan het worden,
waarin ze uit geflopte films toch nog
wat geld kunnen persen... Mocht je in
deze dagen ergens (bij nachte
horen zingen van «Gloria in excelsis
video», dan weet je uit welke hoek het
komt... (LDC)
Provinciaal zangtornooi
Het gemengd koor Sint-Jan Berchmans uit Hofstade, onder leiding van Jozef
Van Der Vurst dat zich twee jaar geleden op het provinciaal zangtornooi voor
stelde in tweede divisie en toen naar eerste werd bevorderd, stelde zich dit jaar
voor in eerste divisie. Het opgelegde stuk «Mijn hertken altijd heeft verlangen»
van J. Van Den Borre. Uit de ingezonden keuzestukken koos de jury drie parti
turen «Exsultate justi», «Caecilia» en «Haec est praeclarum vas».
Na het inzinglied «Schoon lief wilt gij
met mij rijden» van Vic Necs, een stro
felied dat met variatie werd gebracht,
voerde het koor het opgelegde stuk
uit. Met zin voor het detail, fijn aanvoe
len van tekst en melodie, leidde diri
gent Van Der Vurst het koor doorheen
de moeilijke partituur en maakte er
een vertolking van die af was. «Exul-
tate justi» werd met blij enthousiasme
ingezet. Beurtelings nadrukkelijk
geritmeerd en bescheiden legato zin
gend, riep Sint-Jan Berchmans op tot
zang en spel voor de Heer. De vrou
wenstemmen zetten eenstemmig
«Caecilia» in gelijk en homogeen. De
zangerige melodie werd dan discreet
ondersteund door de alten en
mannenstemmen die verder elk een
deel van de zang kregen. Met cres
cendo's, decrescendo's en passende
stembuigingen legde het koor ook in
dit mooie lied een zekere spanning.
Na een geanimeerde en kordate inzet
van «Haec est praeclarum vas» ver
volgden de sopranen en tenoren met
een subtiele tweezang. Verder waren
vurigheid, uitbundigheid, forse bezie
ling maar ook deemoed en sereniteit,
de gevoelens die door deze uitvoering
werden opgeroepen.
De jury hield rekening met de stijlvolle
presentatie van het nog jonge koor
(maart 1979), met de verzorgde uit
spraak in een sterke interpretatie.
Samen leverde dit een klassering op in
eerste divisie voor 4 jaar. Het publiek
bewees door langdurig applaus dat
het optreden met alleen technisch
naar waarde werd geschat, maar dat
het ook genoten had. Dirigent Jozef
Van Der Vurst en zijn zangers verdie
nen de gelukwensen van alle liefheb
bers van de koormuziek. (A D B.)
Ondanks karnaval nog in de knoken hing en er die avond nog verschillende karnavaleske bedoenin
gen waren te Aalst en omstreken toch nog een bevredigende opkomst van de jazzliefhebbers.
Voor de echte Aalstenaar zaten de
dagen waarschijnlijk ook nog in de
geldbeugel want het publiek bestond
grotendeels uit mensen van buiten
Aalst en verder, (een kwam zelfs uit
Parijs). Vele gekende gezichten van
de denderende jazz-avonden in de
Crazy Bol ontbraken op het appel.
Dit concert gold als de start van een
nieuwe reeks ingericht door de men
sen van de Crazy Bol Jazzclub in de
voor hen nieuwe mogelijkheden
scheppende zaal Netwerk. De ver
wachtingen van de bezoekers voor
deze meer dan twintig jaar en interna
tionaal bekende band lagen hoog.
Na het traditionele «Shaked or break
it» als openings- en opwarmingsnum-
mer volgde «Exactly like you» zonder
veel hoogtepunten doch met Eddy
Sabbe die voor de eerste maal de cla
rinet verwisselde voor de tenor sax.
geeft aan dit orkest door zijn trompet
en jarenlange ervaring als showman
en met in het minst als vokalist in deze
stijl. Romain Vandendriessche sober
als altijd doch steengoed zqwel in
nummers van Kid Ory als waar hij ta
voorschijn komt als Jim Robinson de
steunpilaar is van een orkest dat door
de jaren heen onderhevig geweest is
aan vele onvermijdelijke bezettings
wissels.
Luc Van Hoeteghem iri een paar
bluesnummers weer eens bewees
welk een banjo en gitarist hij is. Her
man Sobrie, goed, doch kan mij zijn
voorganger Pol Gevaert niet doen ver
geten, die waarschijnlijk technisch
geen Herman was doch in deze stijl
bijzonder goed zijn taak als rythme-
sektie waarmaakte terwijl Herman
goede solo's brengt doch eerder rom
melig overkomt als steungever in het
Stationsplein 8, AALST s 053/77 32 96
Restaurant open alle weekdagen en zondagmiddag.
Specialiteitscampis, paling Aperitief gratis
The Cotton City-Jazzband. (OJ)
Banjonist Luc Van Hoeteghem deed
de intro van «The world is waiting for
the sun rise» waarin een korte solo
van de trompet en de trombone en een
geslaagd nummer van Sabbe op klari
net die daarmee al direct beweert een
waardig opvolger te zijn van zijn illus
tere voorgangers in de band als Rudy
Balliu en als laatste de engelsman
Roger Bird. Als voornaamste in dit
nummer echter de gitaarsolo van Luc.
«Do you now what it means to miss
new Orleans» opgedragen aan erelid
minister Marc Galle die zich toch even
vrij gemaakt had om zijn geliefkoosde
muziek te kunnen «beluisteren». Dit
nummer werd ons vokaal gebracht
door de bandleider Jacques Cruyt,
showman bij uitstek, doch geken
merkt door een trombonesolo van de
altijd even sobere Romain Vandries-
sche.
Het volgende nummer droeg even
eens zijn stempel, namelijk het oud
gekend New Orleans dansnummer
«San». Snel, onmogelijk bij stil te zit
ten en door al de leden van de band
goed gevolgd, met een goede solo van
bassist Herman Sobrie. Het op elkaar
inspelen van de band kwam hier zeer
goed tot zijn recht. «Dou what Ory
sait» of «Dou what y always sait» van
Edw Kid Ory werd weer een Vandries-
sche nummer doch ook speciaal voor
Jacques een van zijn vokale nummers
waarmee hij zonder zijn trompet het
publiek weet te boeien. Zo verder
opsommen is onmogelijk en ook niet
de bedoeling. Laat ons zeggen dat
Jacques Cruyt een bijzondere steun
ritme. Guy Prekler, hoe minder haar
op zijn hoofd hoe beter hij wordt, doch
ook spaarzamer op zijn solo's, deze
man is niet meer weg te denken uit
onze Belgische oude stijl jazzwereld.
Tenslotte de laatste aanwinst van de
Cotton, Eddy Sabbe. Deze bekoort
ons alleen door zijn grandioze klarinet,
en niet in het minst door zijn eenvoud.
Zelf leider van de jazzclub en jazzband
van Hoogstraten is deze man sinds
Balliu zeker een van de beste klarinet
ten die deze band (en vele andere)
zich wensen kunnen.
Al deze voortreffelijke kwaliteiten van
de solisten maakten van deze avond
echter geen volledig succes. Lag het
aan het publiek dat geen uitsluitend
jazzpubliek was, aan de nieuwe zaal of
aan het orkest, doch de sfeer en het
enthoesiasme van de Bol was ver te
zoeken.
Zelfs met een hmm... «bolero» kon het
zo nodige kontakt orkest, publiek niet
bekomen worden.
Zijn wij zo verwend dat wij een Cotton
City Jazzband niet meer kunnen
genieten zonder kritiek of lag het aan
de Cotton
Afwachten tot het volgende optreden
dat ons beloofd werd voor volgende
maand. (Phil)
Specialiteit Jaguar, Roover, Triumph,
Austin, Morris, MG
Ideaal omdat die volledig gietijzeren Spencer
kachels alles kunnen branden: hout, kolen, bri
ketten, cokes... steeds volgens het principe van
de «LANGZAME VERBRANDING».
Dat spaart héél wat geld.
Deze vóór of in uw open haard te plaatsen
kachels zijn dubbelwandig, hebben lage bui
saansluiting, rooster, aslade en doorzichtige
deur en kunnen dag en nacht doorbranden.
Bovendien zijn ze slechts 33 of 38,5 cm. diep.
Dat spaart héél wat ruimte. Tevens twee model
len met boiler voor radiatoraansluiting.
St.-Jorisstraat
12-16-18
AALST
