knutsel met
rofielen van
en win
«Trainen moet je zelf, geld hoeven ze niet te geven
3V3
ijzerwaren en gereedschappen
14 - Nieuwe Gazet van Aalst - 1 juli 1983
-NGvA sprak met Godelieve Roggeman
Brusselbaan 108, 1790 HEKELGEM-AFFLIGZM - Tel. 053/66 40 11
Roodkruisstraat 1, 9160 HAMME- Tel. 052/47 22 32
Atletiek, één van de meest individuele sporten, heeft het steeds moeilijk gehad
om in de belangstelling te komen. Het kieskeurige Belgische publiek heeft enkel
oog voor prestaties van wereldformaat, zonder te beseffen hoeveel training
zelfs de minste atletiekprestatie vereist.
Aalst beschikt echter over een atlete die, zij het als veterane, nog steeds voor
opzienbare prestaties zorgt. De NGvA is fier U Godelieve Roggeman te kunnen
voorstellen. Deze Herdersemse onderwijzeres werd in 1982 Europees kam
pioen. Reden genoeg om haar even in het zonnetje te plaatsen.
Godelieve is de 40 reeds voorbij, maar
heeft nog steeds de ambitie van een
twintigjarige. Vrijwel dagelijks is ze
bezig met haar sport, en slechts wei
nig jongeren getuigen van dezelfde
trainingsijver. Zij geniet dan ook volop
van de vele successen die haar te
beurt vallen.
«Toen ik in 1961 op eenentwintigja
rige leeftijd met atletiek startte, werd
ik een late roeping genoemd. Het was
dhr. Van Der Biest, nog steeds een
gekende figuur in atletiekmiddens, die
me bij Vlierzele Sportief binnen lood
ste. Van Eendracht Aalst had ik nog
niets gehoord; ik twijfel er zelfs aan of
Aalst toen reeds damesatleten had. Ik
herinner me nog levendig hoe ik van
Herdersem naar Vlierzele fietste om er
de groepstrainingen te volgen. De ver
plaatsing alleen al was een deel van de
oefening.
In 20 jaar is de situatie van de damesatletiek
waarschijnlijk veel veranderd
In die tijd was er van vrouwenatletiek
nog weinig sprake. Het gebeurde bij
voorbeeld meermaals dat ik op mijn
dooie eentje wedstrijden moest lopen,
zonder één enkele tegenstander. Atle
tiek voor vrouwen was toen nog niet
zozeer aanvaard als tegenwoordig en
misschien waren de meisjes bang om
aan atletiek te doen. Ik trainde dan ook
vaker met de jongens mee in die
periode. Cyriel Devuyst, gewezen
drievoudig Belgisch kampioen, gaf
ons de nodige leiding.
De trainingen hadden al snel resultaat
Inderdaad. In 1962 eindigde ik als
derde in de 400 meter wedstrijd van
het Belgisch kampioenschap. Als ik er
aan terug denk, moet ik nog steeds
lachenik liep de 400 terwijl ik enkel
door de neus ademde, zoals men ons
geleerd had ik de gymnastieklessen.
Zowel in 1963 als 1964 won ik de 400
meter. In 1963 was ik ook de snelste
over 800 meter. Lange tijd was ik Bel
gisch rekordhouder over 400 meter:
als eerste Belgische realiseerde ik een
tijd onder de minuut. Voor de 400 en
voor de 800 waren toén respektieve-
lijk 59"3 en 2'13" mijn beste tijden.
Hoe werd in je omgeving gereageerd op deze
prestaties
Aanvankelijk werd ik hier in het dorp
met vreemde ogen bekeken. Pas later,
toen ik op TV verscheen, kwam er
meer belangstelling. De mensen volg
den mijn uitslagen in de kranten. Toen
ik kampioen werd organiseerde men
een grootse viering waarbij gans Her
dersem betrokken was. Er was een
optocht met de fanfare en een ont
vangst in het gemeentehuis. Het
waren mooie dagen, alhoewel ik alles
niet zo goed beseft heb. Het over
kwam me gewoon.
Niet zonder fierheid toonde Godelieve ons haar
plakboeken met vergeelde krantenknipsels. We
lezen hoe zij vergeleken werd met buitenlandse
atletes; anderen voorspelden haar een olympi
sche carrière. Zo ver is het echter nooit geko
men.
In 1965, na een periode van interne
problemen, vroeg Cyriel Devuyst
samen met een aantal atleten de over
gang naar Eendracht Aalst. Toender-
tijd ging dit steeds gepaard met een
inaktieve periode. Daarnaast moest
men voor de groene tafel verschijnen
om de transfer te regelen. Voor mij,
deels ook door mijn huwelijk, is de
inaktiviteit wel wat uitgelopen tot een
periode van 13 jaar. Het was voor
gehuwden immers hoogst ongewoon
nog aan sport te doen. Andere, fami
liale plichten hadden voorrang.
Was het niet moeilijk om afscheid te nemen
Helemaal niet; ik was tevreden met
wat ik bereikt had. Het was alsof de
drang naar de kompetitie voorbij was.
Je come-back in 1977 was nog ongelooflijker
dan je vroegere prestaties.
Het was eerder toevallig dat ik weer
aan het lopen verknocht geraakte.
Toen ik in 1977 weer startte, moest ik
helemaal van nul herbeginnen. Het
was de bedoeling met de Club 25-100
(nvdr: dit is de rekreatiesportgroep
van A.C, Eendracht Aalst) mijn kondi-
tie wat aan te scherpen. Al die tijd was
ik steeds goed bevriend met Cyriel
Devuyst. Toen ik opnieuw naar de
kompetitie hunkerde, nam hij de uitda
ging aan zodat ik opnieuw, met zijn
deskundige leiding, intensief kon trai
nen
En de,geschiedenis herhaalde zich...
Sinds ik als veterane aKtiet ben, Den
ik enkele nationale en zelfs een Euro
pese titel rijker. Alhoewel ik nog
steeds liever op de piste loop, heb ik in
het veldlopen zelden waardige tegen
stand. Te Hofstade werd ik dit jaar
nog provinciaal kampioen. Een kwets
uur verhinderde me deel te nemen aan
het nationaal kampioenschap.
De Europese titel moet wel het hoogtepunt van
je tweede loopbaan zijn.
Straatsburg was inderdaad een mooie
belevenis. Ik was zowel voor de 1500
als voor de 5000 meter ingeschreven.
De konditie was uitstekend en ik had
het nodige zelfvertrouwen. Na een
spannende wedstrijd werd ik winnaar
van de 1500 meter. De volgende dag
stond reeds de 5000 meter op het pro
gramma. Er werd gelopen in een
onmenselijke temperatuur van 36°.
Door mijn overwinning in de 1500
werd ik door de overige deelnemers
sterk geviseerd. Na 4 km. aan de lei
ding te hebben gelopen, kreeg ik een
enorme inzinking. Dankzij een enorme
eindsprint kon ik de derde plaats nog
veilig stellen, daar waar een overwin
ning zeker tot mijn mogelijkheden
behoorde.
Is de volgende stap het wereldkampioen
schap
Dat zou inderdaad het logisch gevolg
geweest zijn, maar spijtig genoeg zal
dat niet kunnen doorgaan. De wereld
kampioenschappen hebben immers
plaats in Porto Rico. Het is financieel
niet haalbaar om deze verre verplaat
sing te maken. De atletiekliga heeft
immers geen geld voor de veteranen.
Men moet alles zelf bekostigen, dit in
tegenstelling tot vele andere Europese
landen.
Ik heb helemaal geen zin om zoals
sommige anderen tombola's ten voor
dele van mezelf te organiseren.
Bovendien zou de verplaatsing ook
beroepsmatig voor problemen zorgen.
Heb je als veterane nog steeds speciale ambi
ties
Ambitie heb ik genoeg. Zo hoop ik dit
jaar opnieuw te kunnen deelnemen
aan de open Belgische kampioen
schappen. Mogelijks kan ik er in de
800 meter een tijd onder de 2'16"
realiseren. Ook mijn andere tijden zijn
nog steeds voor verbetering vatbaar.
Om tot dergelijke resultaten te komen, is toch
veel training vereist, of is het enkel een kwes
tie van aanleg
Een zeker percentage is natuurlijk
aanleg, maar ik denk niet dat ik zo een
uitzonderlijke aanleg heb: heel wat
vrouwen zouden zo'n prestaties kun
nen leveren. Faktoren die echter niet
te onderschatten zijn, zijn de wil om
prestaties te leveren en het karakter.
Als de wil er is wordt het voor iedereen
mogelijk vol te houden met zijn trai
ning, want tenslotte is het dan toch de
training die iemand tot de gewenste
prestaties brengt.
Hierbij moet de trainer toch een belangrijke rol
spelen
Voor mij is een trainer een noodzake
lijk iemand. Ik heb die leiding nodig,
want ik vrees dat ikzelf niet voldoende
discipline heb om steeds voluit te trai
nen. Gelukkig kan ik nog steeds
beroep doen op één van de besten.
Met Cyriel Devuyst heb ik een zeer
speciale vertrouwensrelatie opge
bouwd. Ik heb ten volle vertrouwen in
wat hij doet. Zijn trainingschema's
zijn steeds tot in' de puntjes bestu
deerd. Wekelijks besteedt hij enkele
uren om mijn training verder uit te
bouwen. Hij is dan ook de specialist
van de tussentijden. Mocht hij niet
meer in de mogelijkheid zijn om me te
trainen, dan vrees ik dat mijn carrière
ook snel zal afgelopen zijn. Ik vraag
me af of ik ooit nog met iemand anders
zou kunnen trainen.
Heb je een idee hoe lang je nog aan kompetite
zal doen
Voor mezelf heb ik nog geen limiet
bepaald. Zolang ik geen gezondheids
problemen heb, blijf ik ermee door
gaan. Tenzij ik echt niet meer kan vol
gen natuurlijk.
En dan de overstap naar de rekreatiesport,
zoals gepland in 1977
Dat zou voor mij een moeilijke zaak
worden. Ik heb de druk van de kompe
titie nodig om aan sport te doen. Het
klinkt misschien vreemd, maar zö af
en toe eens lopen voor de gezondheid
is niets voor mij.
Hoe sta jij tegenover de gang van zaken in de
topsport
Ik heb de indruk dat de huidige gene
ratie het veel gemakkelijker heeft dan
wij, 20 jaar geleden. Momenteel kun
nen zij genieten van alle voordelen, de
mogelijkheden om aan sport te doen
zijn veel groter geworden. Het finan
ciële aspekt wordt in de topsport ech
ter steeds groter. Men loopt vaak
meer voor het geld dan voor de presta
tie. Ikzelf heb dat geld niet nodig. Trai
nen moet je ook zelf, waarom er ande
ren laten voor betalen De kick van
een goede prestatie is voor mij ruim
voldoende.
Slot
Godelieve Roggeman weet wat ze wil.
Steeds weer probeert ze haar eigen
grenzen te verleggen om betere pres
taties te lukken. Als veterane is zij
momenteel het boegbeeld van de Aal-
sterse damesatletiek, en daarenboven
zorgt ze zelf voor de aflossing. Haar
dochter Sabine weet zich als miniem
eveneens in de kijker te lopen. Moge
lijks heeft ook zij Europese ambities.
Afwachten is de boodschap.
Patrick VAN BOXSTAEL
Een Avasco-profiel is een
hoekvormig plaatijzer met
talloze gaatjes, waarbij
men onmiddellijk terug
denkt aan het meccanospel
uit de prille jeugdjaren.
Met een beetje handigheid en
een dosis vindingrijkheid kunt
u met Avasco-profielen
werkelijk alles bouwen.
Avasco-profielen en
-montagetoebehoren
ol zijn te verkrijgen in de
p ijzerwarenhandel, de
meeste doe-het-zelf
zaken en de groot
distributie
Er zijn verschillende
profieltypes en -lengtes.
Probeer zelf en u zult snel
de onbeperkte mogelijk
heden van Avasco
profielen ontdekken
Montagetoebehoren
retouche
verf
proriel-
dopjes
versterkings
hoekjes
bouten en
moeren
doe mee aan de reuze
doe-het-zelf wedstrijd
immiAMim
