i
Klop en er zal U worden opengedaan (Lk. 11,9)
Programma openingsavond
24 september 1983
om 21 uur feestprogramma
met medewerking van
Het Festival en het Boek der Wijsheid
Roel Georgette BAL-VAN LIERDE
Grote Markt 25, AALST
Feestredenaar: Bert Van Hoorick
optreden van
Leen Persijn; Herman Elegast; Paul Codde;
Hugo Prinsen en Machteld Ramaud uit de BRT
Paradijsvogels.
Kamiel Sergant; Chorum Alostum Imperiale;
Medard Van Ukkelgem met prijsvraag uit de
Brandende Banaan BRT II;
Odilon Mortier fsax en liedjes); PACT; Oswald
Versijp (kabaret); Zuid-Amerikaanse Volksliede
ren; Orkest Vocation
Presentatie: René Van der Speeten
INGANG VRIJ IEDEREEN WELKOM
10 Nieuwe Gazet van Aalst 23 september 1983
Festival van Vlaanderen (1): Riaskoor uit Berlijn
De kerk van Baardegem heeft naast de unieke schoonheid en klankrijkdom twee concertnade
len ze is gewoonweg te klein, en er staan te veel pilaren in. Als je merkwaardig genoeg, met deze
wijsheid voor ogen ruim een half uur te vroeg deze ruimte binnenstapt zit je met de hele achterkerk
tegen negen (9) reservaatrijen aan te kijken. Wanneer het dan op het startuur duidelijk wordt dat de
helft der reservisten in de bossen rond Baardegem door struikrovers overvallen en daardoor helaas
voor de muziek verloren zijn, worden die plaatsen in een mum van tijd door een hoop zenuwachtige
mensen ingenomen. De moraal van het verhaal is dat je nooit te vroeg naar een concert mag gaan.
Meer zelfs, ruim één uur na starttijd wordt er bij elke minipauze - de titel van dit stukje en de kroe
gentocht van Dendermonde indachtig - door late roepingen binnengemarcheerd, die dan minzaam
groetend als winnende lotto-briefjes door de rijen dwarrelen.
Jongens, als we in het Festival de in-
stuiftaktiek onder de vlag der beleefd
heid koesteren, laat ons dan conse
quent zijn, gooi de deur van de kerk in
mijn houtkachel, zet het kerkplein vol
relikwiekraampjes, en voer de happe
ningformule in.
Het Riaskoor kwam, zong, en ik over
won waarachtig de verbijstering van
de wachttijd. Een kamerkoor van bijna
I De Nieuwe Madelonjl
Wfli»Tfl/v
TEATER
Het Riaskoor uit Berlijn. (JC)
40 mensen, is dat geen tegenstrijdig
heid Ik heb het altijd gedacht, zoals
ik ook altijd dacht dat de hegemonie
der elitekoren bij de Engelsen en in
Oost-Europa zat. Maar toen ging de
dirigeerhand van Uwe Gronostay
omhoog en de kerk zat ineens zo vol
warmte, dat de koude over je rug liep.
Een alles overtreffend evenwicht in de
stemmen, een articulatie die elke let
tergreep tot een feest maakt, een
samenvloeien van timbres die ook in
de solopassages de eenheid van een
grasveld behouden, en bovenal een
koordiscipline, en een waardigheid die
enorme rust en beheersing uitstralen.
Er is voor deze zangers alleen muziek
en dirigent, de omgeving wordt één
groot doek dat de hele avond lang met
wonderlijke zorg en sierheid inge
kleurd wordt.
Van de intrede-lsaac gaat het naar
Ockeghem. De Missa «Mi-Mi» (helaas
zonder het duivels-moeilijke Credo en
Sanctus) klonk hier jaren geleden bij
de viering van Sint-Martinuskerk uit de
mond van Thesaurus Musicus. De vol
maaktheid van de vrouwen-sopranen
(en ook hier is de klank uniekgeen
Engelse inktdunne ijllichte engeltjes
of Italiaanse hijs-de-stormkegel acro
batieën) straalt een rijpheid uit die
deze dynamische, bijna roekeloze en
moordend-technische opgave tot een
eindeloze golfbeweging en schoon
heid herleidt
Het wordt zo aanstekelig dat ik liefst
van al zou willen vragen om een
plaatsje op te schuiven, een partituur
te lenen, en de muziek uit de koor-
mond mee te beleven.
Ook in de 2 motetten van Bach en het
Brahmsmotet (Op 74 op tekst van
Luther, het klonk tijdens het Festival
jaar '80 uit de programmawijziging
van het Münchner Motettenchor) gei-
zert een rijkdom van afwisselen, tege
noverstellen, schakeren en over
vloeien. De koralen bijv., de hoekste
nen van deze komposities, die simpele
kwartetduiven uit de muziekliteratuur,
krijgen hier een opwindend-strelende
ervaring. En hoe dicht Brahms bij opa
Bach leunt en hoe aangrijpend roman
tiek teder maar met de passie van
koudvuur onder de adem knagen
kan, is hier weer bewezen.
Een enthousiaste kerk dwong een
reeks bissertjes afhet Engelendub-
belkwartet uit Elias van Mendelssohn
(wat is die man toch een meester in
het omwikkelen en herkneden van de
zoetste zoethoutdissonanten, en wat
een kracht in het piano En dan
sloot Brahms, de reus op kousevoeten
het knipje op de deur. Met een heel
intieme Waldesnacht, de stilte van het
kaarslicht, de rust van het voorbije,
een nieuw blok op het vuur, de
schoonheid van het zwijgen, zou ook
Hedwig geglimlacht hebben.
Met dit concert zit eens te meer een
parel aan de Aalsterse Festivalge
schiedenis, een intreden dat en het
lijkt wel onmogelijk een waardige
opvolger bleek van de Tallis Scholars,
die vorig jaar de Engelse wonderdoos
opengooiden.
Als men nu nog beseffen kan dat zo'n
stemming, zo'n opbouwsfeer, niet
geholpen wordt door een reeks afslui
tende speeches het Festival van het
cliché, de armoe van het woord dat
die kunstmatige wierookvaten thuis
horen op recepties, en niet na een
concert, dan zijn we rond.
Trouwens, mocht het de bisschop ooit
ter ore komen, dat men in een katho
lieke kerk een reeks geleerde woorden
uit een encyclopedie voorleest, waar
bij de lof gezwaaid wordt over een
komponist als Bach (een protestant
dan speelden we Baardegem ook nog
kwijt (F.C.)
Dirigent Gronostay in aktie (JC)
Voor de derde keer heeft het Festival een algemeen programmaboek uitgegeven.
Daarin vind je alle aktiviteiten van het hele seizoen. Een uniek document, waar
voor ik mocht ik het niet gratis gekregen hebben zeker 150 fr. zou over
hebben
Dat verre programmatie tot verre verandering kan leiden ondervonden we vorige
vrijdag, van het oorspronkelijk opzet was immers weinig overgebleven wie achter
aan in de kerk zat hoorde niet wat aangekondigd werd wie vooraan zat moest het
doen met de naam van de componist. Wie een programmaboek gekocht had,
sloeg meteen een indrukwekkende en belachelijke figuur
Veranderingen zijn van alle tijden, en er is niemand die daar zwaar aan tilt, meestal
hebben uitvoerders zelfs een grondige reden om werkjes in of uit te gooien
Ik vraag me wel af, of men in deze omstandigheden geen minimum aan (gratise)
informatie kon verschaffen Een gewoon stencilblaadje en ik stoor me zeker niet
aan deze primitieve drukvorm, met wat primaire gegevens over componist en werk
leek me voor een concert met zo'n waarderingscijfer een allerbelangrijkst gege
ven.
