L MAN "OEN
De wind die maar niet
wil vallen
Aerdig dicht van den krom
wandelende Kreft
Beschouwingen rond het lawijt
Onze contact-
annoncekes
Ons deftig hoekxken uit een zedig noekxken.
ALLE OEVERIENKOMST
ÉS JUST MOR TOEVAL* *'T MOST IENSJ WOOR ZÉN
Gezond van lijf en leden
Medische rubriek door DOKTER TISTAERT
Den Kreft die sat op strand en sag syn jongskens kruypen
En sag hun slimmen gang, en sag hun vremde stuypen.
Hy zeyd'Hoe gaedy zoo: wel kinders dit gaet slegt
Niet een van al-te-mael, niet eenen gaet'r recht.
't Waer schande dat-men 't sag, zoo leelyk gaen de pooten;
G'n weet niet waer gy gaet, gy zoud wel jemand stooten.
Foey dat 'n mag niet syn, dat is een vuyl manier,
Sa fraeykens, gaet eens regt, oft pakt u strakx van hier.
Zy ziden al-te-mael, met een gewisse reden
Lief Vaerken gaet eens voor, thoont hoe wy moeten treden.
Den ouden gast die kroop, en op syn alder-best
En als-men 't welbezag, 't was erger als de rest.
10 Nieuwe Gazel van Aalsl
24 februari 1984
Dokter TISTAERT
bedrag mijner consultatie, verpinkte
hij niet eens. Toen ik het opgeschre
ven had en hem ziende liet, verpinkte
hij echter met nadruk en werd er nog
onwel van ook.
Ik heb hem en zijn oren, zoals gezegd,
goed gekregen, weliswaar na maan
den, met de gebruikelijke therapie. Nu
legt hij zijn oren werkelijk in de watte
en stelt ze niet gauw meer bloot aan
buitensporige volumes.
Tot de volgende keer en houdt Uw
oren goed in de gaten
Dokter TISTAERT
Bericht van Glenn aan Cindy
Nooit vergeet ik onze heerlijke ont
moeting op de Prinsenverkiezing, elk
met ons plakkaat maar elk voor nen
anderen kandidaat. Toen onze plakka
ten bij de grote plakkatenoptocht
tegen elkaar botsten voer er als het
ware eenen elektrieken schok door mij
vanaf het hoogste punt van mijn plak
kaat tot in de tippen mijner schoenen.
Alzo kwam het dat ik U trakteerde op
eenen heten hond en wij ons terug
trokken tegen een reuzengroot karna-
valplakkaat aan de muur.
Hoe liefdevol streelde gij mijne vosse-
peruk en ik uwe kunstmatige tressen.
Hoe innig drukten wij onze ge
schminkte wangen tegen elkander ter
wijl onze plakkaten ook tegeneen
stonden.
Almeteens werd onze gelukzaligheid
grondig verstoord door uwen vader
die ons zag zitten en mijn plakkaat
staan.
Daar mijnen kandidaat intussen
gewonnen had en de zijnen dus van-
eigenst niet werd gij onverbiddelijk uit
mijne klauwen gerukt en naar de
ouderlijke woning gesleept zonder dat
ik de kans kreeg uwen curriculum
vitae te vernemen.
Met de karnaval zal ik eiken dag aan
den Carroussel staan vanals hij open
gaat, verkleed in Happart zijn twee
lingbroeder en met het Belgisch
Staatsblad onder mijn linkerarm als
herkenningsteken. Gij kunt me daar
niet mislopen. GLENN
Op den Carroussel gaat elkeen nog
eens gaarne op en neer.
Vanaf 16 februari is in de dagbladwinkels verkrijgbaar: HET TOERISTISCH
VADEMECUM met TAALWEGWIJZER.
Een gele uitgave van de Kaiserlycke Soevereine Caemere der Draeckenie-
ren tot Aelst in samenwerking met De Nieuwe Gazet van Aalst.
Een onmisbare gids voor iedere Aalstenaar die ambtshalve of pleziershalve
genoopt is in het buitenland te vertoeven
Na den verderfelijken invloed van den Aerobiek te hebben behandeld ga ik nu
over tot het op den rooster leggen van de schadelijke werking die het lawijt
onze gehoororganen aandoet.
Het kan niet genoeg gezegd worden, en nu vooral met den nakenden Karnaval
in 't verschiet: Mijdt U van lawaaierige plaatsen zoals van de zonde
In den modernen tijd worden wij als het ware achtervolgd door het lawijt dat tot
in onze kleinste gaatjes doordringt, laat staan in die welke ervoor gemaakt zijn
Kunnen wij nog in de natuur verpozen
in alle peis en vree Geenszins Alzo
begaf ik mij dezen mooien herfst aan
eene flikse wandeling in den Osbroek
en aanverwante Parkbosjes, alwaar
talrijke vogels boven mij en nog talrij
kerder herinneringen uit lang vervlo
gen dagen op mij kwamen afgevlogen.
Herkende ik daar genen boom die zijn
best deed om recht te blijven, ik weet
niet meer van welk merk, maar waarin
ik nog met mijn zakmes van toender-
tijd, dat niet veel zaaks was, een hart
had ingegrift, dat nog lichtelijk zicht
baar bleek, wat me diep naar de keel
greep. Ach, wat is de natuur toch
wonderbaarlijk
De meisjesnaam die ik er bijgekerfd
had was echter voor eeuwig uitgewist,
wat me niet mishaagde aangezien ik
de draagster ervan niet in discrediet
wil brengen, destemeer daar ze allang
getrouwd is met een carrièremaker. Ik
zal dan ook haren liefelijke naam niet
vernoemen.
Lichtelijk aangedaan door het weerge
vonden hart en er er kortasemig van
geworden, vleide ik mij neder op het
terras van een welbekend etablisse
ment ter stadspark, waarvan ik de
naam evenmin zal noemen, op een
stoel.
De gebroeders Draakmans, auteur van onze feuilleton «DE WIND DIE MAAR
NIET WOU VALLEN», laten hierbij weten dat het niet hun fout is dat reeds
maandenlang, met tussenpozen weliswaar, de wind deerlijk heeft huis gehou
den in onze kontreien en daarbuiten.
Het is aan een ongelukkig toeval gelegen dat deze periode van hoge beauforts
terzelfdertijd is aangevangen als het verschijnen van ons mengelwerk.
Ten bewijze van onschuld werpen zij
op dat het feuilleton is geëindigd in
onze uitgave van 6 januari jl.terwijl in
werkelijkheid tot op heden de wind
nog steeds niet is willen gaan vallen,
laat staan liggen.
De ware oorzaak en toedracht kan
Armand Pien misschien opklaren
Voor zover wij hem kunnen volgen
heeft het iets te maken met een lucht-
golf stroom.
Wat het feuilleton betreft, dit zal in het
voorjaar gebundeld worden en op
aanvraag te bekomen zijn.
Wie dus het werk «DE WIND DIE
MAAR NIET WOU VALLEN» niet in
zijn boekenkast wil missen kan deze
wilsuitdrukking van nu af aan kenbaar
maken aan een der Draeckenieren,
bereikbaar aan een of andere tapkast.
Platgedrukte oren vangen minder
wind op maar evenveel lawijt als uit
staande oren.
Nog willende nagenieten van het ge-
kwintelier der vogels werd mij daartoe
plotsklaps den pas afgesneden door
eene jankende muziek die hortend en
stotend de luidsprekers verliet. Alhoe
wel de decibels nog door den beugel
konden werd mijn oor toch dermate
gepijnigd alsdat mijne stemming
subiet zakte en mijnen bloeddruk zien
derogen steeg. Ik was dan ook ogen
blikkelijk genoopt mijne biezen te pak
ken en mij Grote Marktwaarts te bege
ven waar ik dorstig neerstreek op een
overdekt terras van een gekend Hore
cabedrijf met pilaren waarvan ik den
naam eveneens voor mij houdt
En ja, ge hebt het al geraden, 't was
daar van hetzelfde laken een broek
metaalachtige schlagers wilden er
krakend optornen tegen de kristalhel
dere tonen van onzen trotsen beiaard,
die mijne fijngevoelige oren daarente
gen wel goed verdragen.
Wat moeten de oren van de heden
daagse jeugd dan niet te verwerken
krijgen bij vertoeving in disco-bars,
waar den enen decibel den anderen
overtroeft. Ik spreek dan nog niet van
hun ogen met al die lichtflitserij, maar
daarover later meer.
Ja, in deze oorverdoevende lawaailo-
kalen is reeds ontelbaar trommelvlies
gescheurd en, naar het schijnt, is ook
het maagdenvlies er niet veilig.
Gewoonlijk behandel ik de gehoorge
stoorde gevallen, benevens mijne
gewone vitaminedosissen, met stilte-
kuren in volledig afgesloten ruimten
en met driedubbele oorlappen op en
met absoluut vrije-radio-luister-ver-
bod. Gedoseerd TV-kijken mag wel,
maar dan zonder geluid. De onder
schriften dienen toch ook voor iets.
Ook geef ik waterbegietingen in het
oor, met een copyright-produkt van
mij, die ook hun duit in het zakje en
het oor goed doen
Aldus heb ik onlangs nog een zwaar
geval weer goed gekregen maar ik heb
op geen moeite en de patient op geen
kosten gezien
Deze jongeling had werkelijk met zijn
oren gemoosd, om mij niet sterker uit
te drukken. Hij was namelijk eenen
Dee-Jier van bijberoep alsook grosse-
caisse slager in de plaatselijke fanfare
van zijn geboortedorp Ge moet niet
vragen wat hij alzo te verduren kreeg
om van zijne oren nog te zwijgen
Toen hij mij opzocht constateerde ik
dat er geen karottentrekkerij in 't spel
was en hij zo doof was als de vergelijk
bare pot want bij het noemen van het
Het nieuwe Aalsterse zwembad mocht reeds een ware stroom van bezoekers
ontvangen. Ziehier een snap-shot op een doordeweekse dag
Een grosse-caissist, horendul gewor
den van zijn eigen voortgebracht
geluid en er de brui aan gevend, over
denkt wat hem te doen staat.
Uitstaande oren vangen veel wind
maar nog veel meer lawijt op.
