Uitvaart Deken De
Vos werd dankbare
huideviering
wos-o*n«t
1
ROY
ANA
1.49
ZELFBEDIENING WASSALON
RELAX
ALU
De laatste woorden en gedachten...
Dendermondsesteenweg 45, Aalst
De Nieuwe Gazet van Aalst
zoekt
free-lance fotografen
verslaggevers
6 kg. QC
voor slechts wv fr.
OOK OP ZONDAGEN
FEESTDAGEN EN VERLOF
ALGEMENE
ZONNEWERING
TUINMEUBELEN
CAMPING
4 Nieuwe Gazet van Aalst 22 juni 1984
Meer dan duizendzevenhonderd mensen vulden vorige vrijdag de Sint-
Martinuskerk om afscheid te nemen van Deken De Vos. Het werd een
indrukwekkende uitvaartplechtigheid, waar mensen van alle rangen en
standen een laatste hulde brachten aan een priester die ruim twintig jaar
lang de Aalsterse katholieke, gemeenschap inspireerde en ook daarbuiten
bijzonder sterk gewaardeerd werd. Velen verloren een vriend, Aalst
verliest in hem een man van formaat.
De rouwplechtigheid begon om 11
uur. toen zes priesters de kist met het
stoffelijk ovêrschot tot voor het
altaar droegen van de kerk waar de
Deken intens van had leren houden.
Namens het bisdom waren aanwezig
Monseigneur De Kesel. vicaris-gene
raal Temmerman en kanunnik
Delmotte. De eucharistieviering
werd voorgegaan door vicaris De
Smet, in concelebratie met vele
priesters die met Deken De Vos nauw
hadden samengewerkt. De homilie
van vicaris De Smet getuigde van een
ruim inzicht en van oprechte bewon
dering voor het leven van Deken De
Vos en zijn betekenis voor de
Aalsterse gemeenschap. Ontroerend
waren de passages die hij citeerde uit
de preek voor Pinksteren, waar
Deken De Vos aan werkte toen hij
door een hartaanval werd getroffen.
De sfeer van rouw en verdriet werd
overstemd door het gevoel van
dankbaarheid om dit rijke leven.
Wat ook tot uiting kwam in de
teksten en de overweldigende
samenzang die de hele kerkruimte
vulde. Na de plechtigheid in de
dekanale kerk begaf de rouwstoet
zich naar het kerkhof te Herzele voor
de begrafenis. Het was de wens van
Deken De Vos hier begraven te
worden, in de gemeente waar hij van
1942 tot 1951 onderpastoor en van
1958 tot 1963 deken was geweest, en
waar hij na zijn opruststelling in het
najaar hoopte terug te mogen keren.
Als een Johannes XXIII...
"...luisteren naar elkaar... spreken
met elkaar... samen besluiten naar de
toekomst toeDeze woorden.
afgedrukt op het bidprentje, sprak
Deken De Vos tijdens het eerste
"Dekanaal Concilie,, waar hij de
grote bezieler van was, en die in het
begin van de jaren '70 een unicum
waren in de kerkgeschiedenis van
Vlaanderen. De dekanale
priestergroep, de dekanale raad, de
parochiale jeugdklubs, de dekttnale
werkgroepen van liturgie, missie en
ontwikkelingssamenwerking,
catechese, jeugd, verloofdenkursus,
jeugdpastoraal, Jebron, de
oecumenische kring, de recente
Geloofsdagen... stuk voor stuk
initiatieven waar Deken De Vos voor
impulsen zorgde en die hij blijvend
bleef bemoedigen.
Het bidprentje zegt wat velen voelen
en denken: "Bezorgd koerste onze
heer deken door de stad, van straat
naar straat, van gezin naar gezin, van
school naar ziekenhuis, van de ene
bijeenkomst naar de andere..., overal
zijn immer stimulerende aanwezig
heid en onrust om tijdig en
aanvaardbaar overal Gods
Boodschap te brengen. Als een
Johannes XXIII in de veranderende
wereldkerk, begeesterde onze deken
z'n priesters en vele medewerkende
leken, in parochie- en dekanale
werking, met een 2e vatikaanse
conciliegeest en een onblusbare aan
dacht voor jong en oud, voor zieken,
met een voorliefde voor minbegaaf-
den. Als een priester Daens van zijn
tijd, Vlaams-volks en sociaal, maar
met een volgzame wereldkerkelijke
geest, is hij voor ons, Aalsterse
gelovigen, een figuur die een
diepgelovige voor heeft geploegd en
het Land van Aalst heeft bewerkt,
hetgeen in komende jaren zijn
vruchten zal dragen... Onze heer
Deken, wij bewonderen U. omdat U
als priester-herder in deze moeilijke,
boeiende tijd zovelen hebt bezield
met Jezus' geest. Mochten wij in uw
spoor allen verder werken
Aleidis Dierick voegde er een kort
gedicht aan toe:
Gij, die de eenvoud zelve waart.
gij waart de dienaar van ons allen
en nooit hebt gij uzelf gespaard.
Gij hebt ons hart voor bitterheid
bewaard,
gij hebt gewerkt, gezorgd,
uw troostend woord gesproken,
gij, die zo goed en zo begrijpend
waart.
Gij hebt ons graag gezien,
gij hebt uw hart voor ons gebroken.
Geef ons uw geest nu gij ten hemel
vaart,
gij die zo goed, zo groot
en zo eenvoudig waart.
Melden we tenslotte nog dat de voor
raad bidprentjes al tijdens de uit
vaartdienst uitgeput raakte, maar dat
er intussen duizend werden bijge
drukt: belangstellenden kunnen
hiervoor terecht bij onderpastoor
Philips, St.-Martensplein 8. (k.n.)
Deken Constant De Vos was zaterdagochtend 9 juni bezig met de
voorbereiding van z'n homilie voor het feest van Pinksteren.Even
tevoren had hij nog geruime tijd vergaderd met medepastoor Philips.
De hartaanval trof hem omstreeks tien uur, terwijl hij een eerste
schets schreef van de homilie: een viertal bladzijden waren klaar,
met gedachten, trefwoorden, doorhalingen...
Uit deze aantekeningen haalde
vicaris De Smet een aantal zin
nen aan, tijdens zijn homilie bij
de uitvaartplechtigheid. We zijn
ervan overtuigd dat heel wat
Aalstenaars eventjes stil willen
blijven staan bij de laatste
gedachten die Deken De Vos
neerschreef. De plotse dood van
Deken De Vos maken dit tot een
«document humain» waaruit,
voor een laatste maal, zijn
scherpzinnig geloof, zijn betrok
kenheid bij de aktualiteit en de
vragen van de gewone gelovigen,
zijn bescheiden houding tentoon
spreken. Uiteraard is deze tekst
fragmentair, een nog niet volle
dig gestruktureerde reeks notities
een onvoltooide symfonie
die ook als zodanig gelezen en
opgevat dient te worden.
«Wij kunnen zeggen dat de
gemeenschap, laten we haar
Kerk noemen, die Christus
wilde, voor het eerst op het
Pinksterfeest naar buiten is
getreden. Daarom willen wij het
vandaag over de Kerk hebben in
de homilie. Er zijn de laatste
tijd, vooral in West-Europa, ver
schillende opiniepeilingen
gehouden over het kristendom.
Deze vaststelling is o.a. daaruit
geblekenbijna allen die zich
katholiek noemen geloven in het
bestaan van God, de meesten
geloven in Jezus Christus, als
Zoon van God, maar een tame
lijk groot deel geloven niet, of
met veel moeite, in de katholieke
Kerk. En wij hebben de indruk
dat bij de jongeren het getal van
deze laatsten toeneemt, en" dat
niet alleen omdat zij niet meer of
onregelmatig naar de zondagmis
komen, maar omdat zij onver
schillig staan tegenover alles wat
kerkelijk is.
Broeders en zusters, als wij Kris
tenen willen zijn, dan moeten wij
nagaan hoe Christus zelf het
gewild heeftnu is het m.i. dui
delijk dat Christus een kerk
gewild heeft. Hij koos twaalf
apostelen. Hij gaf ze speciale
opdrachten«Doet dit tot mijn
gedachtenis,... gaat en onder
wijst alle volkeren,... wier zon
den gij vergeeft, hen zijn ze ver
geven (zonden vergeven was bij
de Joden een opdracht die men
van God kreeg)... Wie naar U
luistert, luistert naar mij,...»
Geloven doet men nooit op zijn
eentje, doet men nooit alleen.
Christus wilde een kerk, «Ik ben
de wijnstolc, gij zijt de ranken».
De Kerk is de gemeenschap
waarin de tekenen van het Rijk
Gods openbloeien, waarin het
woord Gods trouw weerklinkt,
waarin de leden trachten te leven
volgens de richtlijnen van de
Heer. Maar is de Kerk ook die
die van de apostelen was er
zonde en zwakheiddenkt aan
Judas, aan Petrus.
Waarom staan vele kristenen
dan afwijzend tegenover de
Kerk, al beweren zij echte kriste
nen te zijn en niets tegen Chris
tus zelf te hebben, integendeel.
Daarvoor zijn er meerdere rede
nen te geven; ik geef er enige en
ze zijn waard voor wat ze waard
zijn, m.a.w. het zijn geen
dogma's. Men kan tegen de
Kerk, en dan vooral tegen de
paus en de bisschoppen zijn,
omdat ze iets verbreiden. Chris
tus horen wij nooit spreken in de
radio of zien wij niet op ons TV-
scherm, in de meeste week- en
dagbladen wordt zijn naam
nooit vermoed, en alles wat Hij
destijds veroordeelde, of de vol
maaktheid waartoe hij opriep,
worden niet vermeld. Maar wat
paus en bisschoppen zeggen en
doen, dat horen en lezen wij wel.
Ik geef maar één voorbeeld
sommigen vinden de houding
van de Kerk te streng inzake
huwelijkstrouw, maar zij verge
ten dat Christus zei«De man
die een vrouw met verkeerde
begeerten bekijkt, heeft reeds
ontrouw en echtbreuk ge
pleegd».
Uit de arbeidersklasse zijn velen
uit de Kerk gebleven, omdat zij
de partij koos van de rijken,
waar Christus gekomen was om
aan de armen de Blijde Bood
schap te verkondigen. In dit ver
wijt ligt, zoals in de meeste ver
gissingen, een deeltje waarheid
er zijn zeker pausen, bisschop
pen, priesters en kerkgaande
leken geweest en die zullen er
nu ook nog zijn die aan geld
en macht te veel belang hebben
gehecht. Wij zijn een kerk van
mensen, en overal waar mensen
zijn dat was reeds zo bij de
apostelen zijn er fouten,
zwakheden. Grote en kleine.
Maar men doet de Kerk uit het
verleden en de Kerk van vandaag
onrecht door te zeggen dat zij als
instelling de rijken en machten
verdedigt en de armen in de
miserie laat zitten. Jezus heeft
een kerk gewild in het Oud
Testament een verbond tussen
God en het Joodse volk, nu tus
sen God en de ganse wereld
geen uitgebreide organisatie».
Even verder gaat Deken De Vos
in op de taak van de kerkleiders,
met bedenkingen die zijn eigen
beleving van het priesterschap
weerspiegelen «De Kerk heeft
een dienend gezag, omdat de
Heer het haar gegeven heeft
«Wie U hoort, hoort mij». Wij
worden als één geheel, één Kerk
beschouwd, omdat wij met
Christus verbonden zijn«Ik
ben de wijnstok, gij de ranken».
De herders der Kerk mogen geen
heersers zijn, maar dienaars in
trouw aan de woorden en daden
van Christus leiding geven,
leraar zijn, de tekenen des Heren
bedienen dat is de volmacht van
de apostelen. De leiding berustte
bij de apostelen, geholpen door
de priesters en de diakens. Hun
taak (cfr. Lucas)«Aan de
armen de Blijde Boodschap te
verkondigen, de knecht van
Jahwe te zijn die zijn leven geeft
voor zijn schapen».
De herders hebben van Christus
een volmacht gekregen. De bis
schop moet besturendienstbare
leiding, helpen en ook open aan
dacht hebben voor iedere kriste-
lijke en menselijke stem. De bis
schop moet leren, behoeden en
scheppen. De bisschop moet hei
ligen.
Sedert de twaalfde eeuw is het
gezag van de paus zeer aktief.
Niet alle uitspraken van de Paus
zijn onfeilbaarzij zijn nochtans
altijd een uiterst waardevolle,
gezagvolle stem. Denken wij
maar aan de sociale encyclieken
van de laatste honderd jaar, aan
onze missionarissen en missie
zusters, aan de kontemplatieve
kloosters van Teresianen en
Arme Klaren die in de grootste
armoede leefden. Waren het
geen bisschoppen, gewone pries
ters of religieuzen die onze voor
ouders leerden lezen, stichtten zij
niet de eerste hospitalen een
pater Damiaan, een moeder
Teresa».
En hier, na het noteren van nog
twee trefwoorden gezagscrisis
en gemakzucht breekt deze
schets van de homilie af... Graag
bedanken we nog de mensen die
ons deze tekst ter beschikking
stelden, (k.n.)
Neem kontakt op met de redaktie
Geraardsbergsestraat 44, AALST
sr 77 62 94
Mogelijkheid tot drogen en strijken
NON-STOP OPEN
van 7 tot 22 uur
ieschenken
Sinds 1935
Sinds 1935
Zonnetenten
Korfmarkiezen
Lengte onbeperkt
Eigen fabrikaat.
Eigen ontwerp.
Geraardsbergsesteenweg 129-1
Barbecues
Allibert
Darolet
Kurz
Dima
Haka
Ami
Sieger
A-Camp
Freetime
Porta-Potti
Camping Gaz
Terjoden 21 25 04
