September: festival-
en andere koorts
film
VAN DER WAERDEN
IEN BIEDT MEER
v-
Against all hits...
12 Nieuwe Gazet van Aalst 7 september 1984
Er valt niet naast te kijkenje kan tijdens de maand september op onze grote
markt drie tenten bouwen om tijdig van concert naar concert te zwerven. Op het
ogenblik dat deze woorden verschijnen speelde in het kader van de marktanimatie
een Limburgs koperkwintet, organiseerden mensen van Esperanto en VTB een
concert in de belfortzaal, musiceerden in de feestzaal van het stadhuis laureaten
van een bel-cantocursus in Alden Biesen samen met een jeugdorkest o.l.v. Ernest
Maes.
London Pro Musica: Kevin Smith, Christopher Wilson, Erin Headly,
Bernard Thomas.
En wat lokt daar aan de horizon?
Opendeurdagen in ons belfort met op
zaterdag 8 september om 17 u. een
beiaardconcert door Pierre De Smedt
en om 19.45 u. een voordracht met
dia's over de kunsthistorische
betekenis van het schepenhuis, en op
zondag 9 september een beiaardcon
cert om 11 u. en om 16.30 u. een
namiddagconcert door Kristiaan
Van Ingelgem (clavecimbel) en
Frank Hendrickx (fluit). Voor de
beide beiaardconcerten kunnen
liefhebbers Pierre De Smedt zien
spelen via een videoscherm opgesteld
in de benedenzaal van het belfort.
Tevens zijn er geleide bezoeken
voorzien aan belfort en Daensmu-
seum. We kunnen dus zwijgen over
de mythe dat hier nooit iets gebeurt,
en wat meer Is, de uitvoering berust
bij mensen van bij ons, mensen met
talent.
En het festival van Vlaanderen?
Vorig jaar op het slappe koord:
slechts drie concerten met als
kwaliteit een goede beaujolais. En
nu vier concerten met het aroma van
een uitgelezen bourgogne. Een
voorbeeld? Hesperion XX geniet
wereldfaam en nam in de reeks
"Reflexe,, die zich toespitst op
middeleeuwen, renaissance en vroeg-
barok, reeds een hele reeks platen op.
Vanwaar die hoogconjunctuur? Hoe
paradoxaal ook, in deze periode van
economische terugval staat het
mecenaat in de bres om te steunen.
Ook wil het festival zichzelf
bedruipen. Vandaar de keuze van een
kader als de Sint-Martinuskerk.
Want in welke andere ruimte laat je
Schütz zingen en breng je zo'n massa
mensen samen? Positief ook is de
keuze voor kleinschaligheid, voor de
intimiteit van de renaissance en de
kamermuziek uit het impressionis
me. En wie bang is voor Schütz mag
zijn angst afleggen. Die man is een
van de grootste meneren uit de
muziekgeschiedenisgeen overdaad
aan noten maar religieuze muziek die
treft en ontroert.
Terzake nu. Het festival opent op
woensdag 12 september te 20.30 u. in
de kerk van Baardegem. Londen Pro
Musica zingt en speelt Nederlandse
en Italiaanse polyfonisten uit de
tweede helft van de 15e en de eerste
helft van de 16e eeuw. Even kort
situerenMemlinc schildert zijn
serene, vrome figuren, Villon spuwt
zijn rauwe ballades uit, Savonarola
hekelt pracht en praal van
kerkvorsten en sterft naast het
palazzo vecchio in Firenze, Thomas
More weigert het hoofd te buigen.
Iets later verschijnt de beruchte
Hendrik VIII op de Engelse troon,
Lorenzo de Medici laat de kunsten
bloeien, de Fuggers beheersen met
hun kapitaal een deel van de wereld,
Jeroen Bosch roept zijn hallucinante
spookbeelden op, Luther rebelleert,
Copernicus verschuift het
wereldbeeld.
In die sfeer zwerven en werken een
groep componisten, veelal
Vlamingen. Maar het Vlaanderen
van toen was niet het Vlaanderen van
nu. Het was toen verbonden met
Nederland en Bourgondië, het was
groter en zag ruimer. Deze
Vlamingen of Nederlanders trokken
van land naar land, van hof naar hof,
gegeerd om hun talent door prinsen
en hertogen. Josquin bv. verbleef in
Rome, in Milaan, aan het Franse hof
en bij de hertog van Ferrera,
Ockegem was schatmeester in St.-
Martin te Tours, Weerbecke werkte
bij de Sforza's in Milaan en inde
pauselijke kapel en Lassus werd met
ontvoering bedreigd om zijn mooie
stem en om het gemak waarmee hij
missen, psalmen en profane liederen
los uit zijn mouw schudde.
Doorgaans spreekt men in de
geschiedenis van een Bourgondische,
een tweede, derde en vierde
Nederlandse school, een gevaarlijke
methode omdat het woord school
hier misleiden kan. Het gaat
weliswaar om mensen die mekaar iets
te zeggen hebben maar niet in de zin
van: ik doceer, jij luistert. Het waren
stuk voor stuk persoonlijkheden,
geen naapers. Bourgondië had een
stevige band met Engeland, gericht
tegen Frankrijk (er waren immers
pijnlijke herinneringen aan de
honderdjarige oorlog). Dufay kende
Engeland en de Engelse muziek,
Dunstable was vertrouwd met de
Bourgondische school. De tweede
Nederlandse school wordt beheerst
door Ockeghem, de tovenaar met het
contrapunt, leermeester van o.m.
Obrecht en Busnois, vereerd door
Josquin die hem deze treurzang
wijdde
"Acoutrez vous d'abitz de deuil,
Josquin, Brumel, Pirchon, Compère,
Et plorez grosses larmes d'oeil
perdu avez vostre bon père...
Ziet men bij Ockegem eerder de
(fraaie) bomen dan het bos, zijn
muziekbeeld is verfijnd en
geraffineerd, Josquin weet van de
bomen een bos te maken. De
technische kunde is zo verbluffend
dat ze spontaan overkomt, zo
natuurlijk, zo vanzelfsprekend dat
men eerder oor heeft voor de
expressie dan voor de middelen.
Luther zegt van hem: "Hij is de
meester van de noten, zij moeten zich
gedragen naar zijn wens; andere
zangmeesters moeten het klaar
spelen zoals de noten het verlangen,,.
Verschillende missen van Josquin
zijn parodiemissen d.w.z. dat een
vreemd motet of chanson als
uitgangspunt dient voor een heel
nieuw stemmencomplex.
Tussen deze keurgroep van
Vlamingen zitten een paar Italianen.
Van Spinaccino horen we een
ricercar (van "rechercher,,) voor luit.
Het is alsof het instrument de thema's
opzoekt in een woud van
versieringen. Trombocino schrijft
een muzikale vertaling van Petrarca's
hymne aan de heilige Maagd.
De uitvoering berust bij Pro Musica
Londenzang, fluit, gitaar, luit, viola
da gamba.
De contratenor Kevin Smith was hier
al te gast in 1975 met Pro Cantione
Antiqua. Bernard Thomas (fluit en
dulciaan) trad op met beroemde
ensembles als The Taverner Players
(die een originele versie van Purcells
"Dido and Aenas,, op plaat
opnamen) en The Consort of
Musicke, geregeld te gast op het
festival in Brugge. Christopher
Wilson concentreert zich op de luit en
nam o.m. al werken van Dowland op,
en Erwin Haedley liet haar cello in de
hoek om zich toe te spitsen op de
viola da gamba en de lirone in de
sfeer van de oude muziek.
Het tweede concert heeft plaats op
vrijdag 21 september te 20.30 u. in de
feestzaal van het stadhuis. Hesperion
XX speelt en zingt muziek uit Spanje
(laat-renaissance en vroeg-barok)
met daartussenin een graantje
Caccini en Marin Marais. Hesperion
XX is de laatste jaren in het nieuws
gekomen door het verlaten van
platgetreden paden een verrassende
aanpak van Spaans minder bekende
maar zeker niet minder mooie
muziek. De leden hebben stuk voor
stuk te maken met de Scola
Cantorum Basiliensis (een
referentieen genieten op hun
specifiek terrein wereldfaam.
Wie niet van vrouwenstemmen houdt
zal perplex staan bij de ongewone
stem en tekstbenadering van
Montserrat Figueras, Spaans van
temperament en vocalise. Het horen
van de naam Jordi Savall op de radio
betekent het vergeten van razende
auto's en drukte alom. Deze man
tovert uit zijn gamba schakeringen en
emoties die in de mist van het
verleden verdwaald waren.
Hopkinson Smith, een Amerikaan
die verliefd werd op het Oosten,
bespeelt luit en gitaar. Jan Willem
Jansen verzamelt eerste prijzen op
clavecimbel en orgel en studeerde
o.m. bij Ton Koopman.
Het programma zit vol Spaans ritme
en koloriet met Moorse, Joodse en
christelijke invloeden. We laten de
groten der aarde Haendel, Vivaldi en
Corelli even terzijde en vallen in een
klankwereld waaraan ons oor niet
gewend is. Gevolgverrassing alom
en het geluk van de verwondering.
We zijn in een tijd waarin Adriaan
Brouwer zijn kroeglopers typeert,
Rembrandt zijn aangrijpend clair-
obscuur schildert, Galilei voor de
inquisitie verschijnt, Lully intrigeert,
Monteverdi's genie openbloeit.
Diego Ortiz komt uit Toledo en
wordt kapelmeester van Alva in
Napels (toen in Spaans bezit). Hij
schrijft een tractaat over het variëren
van thema's voor bas-gamba, theorie
die hij zelf toepast in zijn muziek.
Giulio Caccini behoort tot de intimi,
de camerata van graaf Bardi.
Vincenzo Galilei (de vader van de
kosmoloog) improviseert er,.Caccini
schrijft er zijn bundel éénstemmige
liederen met begeleiding. Ze zitten
vol fiorituren, effecten van kleuren en
trillers.
Juan Cabanilles, de Milanes, Juan
Hidalgo, Marti, Francisco Guerau en
Antonio de santa Cruz worden
overschaduwd door grote heren, zijn
in het vergeetboek terecht gekomen,
maar gelukkig door de mensen van
Hesperion XX opgespoord en in
reliëf gebracht.
Cabanilles is een grootmeester in de
variakunst, Hidalgo schrijft
toneelmuziek en Guerau is de auteur
van een Poema Harmonico, tractaat
waarin gitaartabulaturen verklaard
en gebruikt worden. De tabulatuur is
een wijze van notatie die verschilt van
land tot land en waarin gebruik
wordt gemaakt van lijnen, cijfers,
lettertekens en andere symbolen die
verschillen van de actuele notatie.
Het programma wordt afgerond met
twee bekende namen. Van Marin
Marais krijgen we een rijke schotel
folies opgediend, Portugese dansen
met een telkens terugkerende bas-
figuur. Marais laat een waaier van
Phil Collins gooide hoge ogen in
de hitlijsten met zijn «Against all
odds», en van de gelijknamige
film werd hetzelfde verwacht.
Maar deze «Against all odds»
blijkt zijn naam een beetje eer
aan te doen: «tegen alle ver
wachtingen» valt die eerlijk
gezegd wat tegen.
Zeker na «An officer and a gent
leman» hadden we van Taylor
Hackford beter verhoopt. Want
deze ietwat tweeslachtige avon-
turenprent schippert teveel tus
sen liefdesroman en aktiefilm,
zodat het geheel eigenlijk weer
tussen twee stoelen valt.
mogelijkheden openbloeien, eenvou
dige wijsjes, maar ook passages met
volle accoorden en dubbelgfepen.
Wie de variaties van Mozart of
Brahms op gekende thema's weet te
waarderen, moet naar deze Marais
luisteren. Ik hoorde ze vorige week
toevallig op BRT 3. Ze zijn
verrukkelijk en zitten vol
kleurwisseling.
Tenslotte horen we van Bias de
Laserna één van zijn ongeveer 700
tonadilla's, kleurrijke pikante
intermezzi tussen de bedrijven van
opera's, met een inleiding, een copla,
geliefkoosde vorm waarin het
Spaanse volk uitdrukking geeft aan
zijn gevoelens van haat en liefde,
verlangen en heimwee, en een
seguidillas, een dans uit Andalusië
met een snel tempo, een dans die lijkt
op de bolero en Moorse voorouders
heeft.
De practische kant nu
- 12 september 20.30 u. St.-
Margarethakerk Baardegem:
Londen Pro Musica
21 september 20.30 u. feestzaal
stadhuis AalstHesperion XX
- 27 september 20.30 u. Belfort Aalst
strijkkwartet van de Nationale Opera
- 4 oktober 20.30 u. St.-Martinuskerk
Aalstensemble Currende
De laatste twee concerten zullen in
een van volgende nummers worden
toegelicht door mijn vriend Freddy
Caudron.
De eenheidsprijs voor de concerten is
300 fr. maar er iijn reducties voor
houders van een cultuurkaart (jeugd
tot 25 jaar) of een plus-3-pas.
De kaarten zijn verkrijgbaar op de
Culturele Dienst, Kattestraat 33 (2e
verdieping) tel. (053) 77.1111 (toestel
288) en in het toeristisch
informatiebureau, gebiedshuisje,
Belfort, tel. (053)77.11.11 (toestel
240).
Stortingen kunnen gebeuren op
naam van het Gemeentekrediet van
België 068-0500960-79 van het Dirk
Martenscomité Aalst.
Tenslotte nog twee belangrijke
mededelingen
- Pierre De Smedt zal op zijn beiaard
elk concert inspelen, telkens van
19.30 u. tot 20.15 u.
- de maand september is ook de
maand van onze orgelconcerten.
Kristiaan Van Ingelgem staat borg
voor de kwaliteit. Uitgebreid nieuw
daarover volet. (W.D.B.)
«verzoenen» tussen de exotische
Mexicaanse heiligdommen. (En
vooral hier krijgt de film teveel
het karakter van een reisburofol-
der, en verliest hij aan vaart).
Wanneer Jake er echter achter
komt, wordt het «jakkes» voor
het koppel want... Enfin, kijk
zelf maar, er duiken nog heel wat
komplotten en korrupte zaakjes
op vóór Terry opnieuw in een
football-team kan spelen zonder
off-side gezet te worden.
Eerste rapport van het nieuwe
schooljaareen zeven op tien.
Niet zó denderend, maar ook
niet echt af te raden. Wellicht
hangt veel van je verwachtingen
af, die je hier dus niet te hoog
mag spannen.
Op muzikaal vlak lijkt het wel
een ontgoochelingje kan wel
Kid Creole and the Coconuts
zien optreden (maar dan zo
slecht gelipt dat ze zelfs niet eens
door de preselekties van de play-
bakcavond zouden raken
maar het schitterende «Through
the fire» van Peter Gabriël hoor
je slechts in vlagen en Phil Col
lins mag enkel de eindgeneriek
begeleiden, wanneer iedereen in
allerijl de zaal uitstormt.
«Against all odds» Ons is 't
om 't «even». (LDC)
ProgrammaticPalace:
1. «Romancing the stone» (KT)
2. «Ciske de Rat» (KT)
3. «Against all odds» (KNT)
4. «Don Camillo» (KT)
Feestpaleis
1. «Silkwood» (KNT)
2. «The curse of the pink panther»
3. «Footloose» (KT)
INTERIEURVERZORGING
VAT
Steenweg op Ninove 6 - B 9470 DENDERLEEUW - Tel 053 66 86 45
MEUBEL- KEUKEN- BADARCHITECTUUR
Internationale Wohnemrichtungen
Vrij in en uit elke weekdag van 10 tot 12 uur en van 14 tot 20 uur, zaterdag en zondag van 10 tot 12 en van 14 tot 18 uur maandag gesloten
Terry Brogan (Jeff Bridges) is
een veteraan-football-speler die
de bons krijgt bij «The Outlaws»
en dus een andere job moet zoe
ken. Een duistere vriend, Jake
Wise, biedt hem een baantje
aan zijn weggelopen liefje Jes
sie Wyler (Rachel Ward) terug
vinden. Dat vinden lukt maar al
te best, vooral het «met elkaar
vinden» dan, en Terry en Jessie
