"Hoger Op„
mikt naar de jeugd
musici en
fascineren
Jeugdige
zangers
Aalst
Benedenzaal van het belfort
nieuw ontdekte culturele lusthoek
arseen/
Nieuwe Gazet van Aalst 14 september 1984 7
PF A\WnH?tN VAN)
Een seintje...
Onze publiciteitsadviseurs
staan paraat s 77 62 94
Op zaterdag 8 september jongstleden stelde de toneelgilde "Hoger Op„
tijdens een receptie, haar programma voor van het seizoen 1984-85.
Nieuwbakken voorzitter Mare Poppe stelde in zijn (maiden speech dat
het spelerspotentieel van "Hoger Op„ afgelopen jaar flink verjongd w erd
en bracht in herinnering dat de Mijlbeekse toneelvereniging in 1985 een
halve eeuw oud is.
Het is echter voorlopig niet allemaal
goud dat blinkt voor "Hoger Op„.
Momenteel bestaat er nog
onzekerheid rond het klublokaal dat
men betrekt in het Beukenhof. Dit
lokaal huurt men van de stad en voor
het ogenblik kreeg men nog geen
uitsluitsel over de hernieuwing van de
huurovereenkomst. Op 18 september
zou dit punt evenwel ter sprake
komen op de gemeenteraad.
"Hoger Op„ werd tijdens het
voorbije seizoen flink verjongd. Niet
alleen bij het spelersbestand, maar
ook bij het geheel vernieuwde
bestuur werd de gemiddelde leeftijd
naar beneden gedrukt. Dat bestuur is
momenteel als volgt samengesteld:
Mare Poppe (voorzitter), Karei
Pauwels (ondervoorzitter), Carlos
De Vidts (propaganda), William Van
Keymolen (techniek) en Ingrid
Maesschalk-Schockaert (spelers).
Voor het seizoen 1984-85 bleven de
abonnementsprijzen behouden (150
fr. voor 1 persoon, 250 fr. voor 2
personen, 350 fr. voor 3 personen).
Dit komt doordat vorig jaar de
produktie "Uitvaart,, ten gevolge
van een samenloop van omstandig
heden, niet kon doorgaan en de
abonnés toen slechts 2 produkties
zagen in plaats van de 3 waarvoor ze
betaald hadden.
Het programma dat "Hoger Op,, dit
jaar brengt, omvat "Gieren op 't
veilig nest,, van Harold Mc Pherson
(1, 2, 7, 8, 9 en 10 december '84),
"Een moordenaar in de groep,, van
Philip King en John Boland (26, 27
en 28 januari '85) en "De Caraïbische
Zee,, van René Verheezen (13, 14,20,
21 en 22 april '85). Op 25 mei '85
besluit men het speeljaar met
"Thaleia XII danst,, het jaarlijks
privé-feest van "Hoger Op„.
Opgemerkt dient nog dat "Een
moordenaar in de groep,, geen eigen
produktie is maar - in het kader van
het jaarlijks uitwisselingsprogramma
- gebracht wordt door de Koninklijke
toneelvereniging "De Noordstar,, uit
Brussel. Voor de 2 Hoger op-
produkties werden Aalsterse
gastregisseurs, te weten Francinne
De Bolle en Lena Siau, aangetrok
ken.
Ook voor dit seizoen blijven de
krachtlijnen uit het verleden
gehandhaafd amateurtoneel
brengen op een kwalitatief zo hoog
mogelijk peil. Ten einde die intentie
waar te maken is "Hoger Op„
momenteel reeds druk aan het
repeteren. (WDG)
Woensdag 5 september, feestzaal stadhuis. Een groep jeugdige musici
bevolkt de helft van de zaal. Instrumenten worden gestemd, zenuwen
verdwijnen achter zelfvertrouwen en geestdrift. Ernest Maes heeft van
het jonge geweld een keurgroep gemaakt. Een tiental zangers treedt
binnen, zat van talent.
Het resultaat is het gevolg van een
cursus in de Landkommanderij van
Alden Biesen. Een van de
gastdocenten was Nicolai Gedda, een
van de groten in de operawereld.
Reken daar de vakkundigheid van
Ernest Maes bij en je kan de avond
samenbrengen onder de noemer
"betoverend,,.
Een schaduwvlek (eens te meer)
Aalst blijkt ingedompeld. De
personaliteiten laten het afweten. Er
zijn amper een vijftigtal liefhebbers,
maar bezield met een enthousiasme
dat recht evenredig is met de kwaliteit
van de uitvoering.
Het domein van de Italiaanse opera is
niet mijn grote liefde. Maar twee
factoren vlakken mijn ongegronde
mening uit: de bijna volkse
zangerigheid van Verdi, de in
muziektaal verwoorde mensenkennis
van Puccini enerzijds, de doorleefde
vertolking van orkest en zangers
anderzijds. Bovendien ervaar ik
hoorbaar en zichtbaar de betrokken
heid van mijn buurman Charles
Accou, een man die o.m. in de Scala
van Milaan en de opera's van Wenen,
Brussel, Parijs en Londen alle groten
der aarde heeft beluisterd, die met
vraagtekens in zijn hart naar hier is
gekomen maar die vanaf de eerste
accoorden van het orkest, de aanzet
van Eduardo Pons in de ban geraakt
van wat hier te beleven valt.
Hoe onwaarschijnlijk ook het
libretto soms is dat men Verdi voor
de ogen schuift, steeds vindt hij de
klankkleur en de dramatische effec
ten om van zijn personages mensen
van vlees en bloed te maken. Het
scenario van 'Tl Trovatore,, bv. lijkt
weggeslopen uit een verwarde geest.
Maar Verdi redt het door er een
typische zangersopera van te maken.
De Engelse mezzo Jady Pearl zet een
indrukwekkende Azucena neer,
geslingerd tussen haat en liefde.
Patrick Flores is een schitterende,
exotische troubadour. En het orkest
speelt zijn dienende rolfelle kopers,
elegische klanken van violen en
Aalst heeft er zijn nieuwste culturele ruimte bijde belfortzaal.
Een visuele parel, een rustige oestersfeer en akoestisch gezien een
meevaller. Geen wonder dus dat, naast het beiaardconcert, een voor
dracht en een diareeks nog een pak-weg mini-concert ingeschakeld
werd. Een aperitief je wellicht voor de grote broer van het Festivalge-
beuren dat intussen een eerste manifestatie achter de rug heeft.
Hopelijk wordt de binnenrust bij ernstig bedoelde concerten niet
verknoeid door eindeloos afremmende rijen auto's, knallende motor
rijders én de beiaard die elk kwartier met de kwistigheid van een
ouderwetse Sinte Maarten Loze Vissertjes en Slavische Dansen naar
beneden kwispelt.
Voor het allereerste concert
tekenden Kristiaan Van Ingel-
ghem, klavecimbel en Frank
Hendrickx, dwarsfluit. Met een
extra dik Aalsters uur vertraging
vangt een heel rustig en klank-
vertrouwd programma aan. So
listisch werk is er met de 3e suite
voor klavecimbel van Handel en
een Fantasia voor fluit van Tele-
mann. Heel netjes, heel keurig,
heel rustig zondagnamiddag, de
tijd vol tafelmuziek. Muziek die
alleen de taak heeft te ver
strooien, wellicht zelfs te verblij
den. Diezelfde geest en sfeer vin
den we terug in de sonate voor
fluit en basso continuo van Leo
nardo Vina, pretentieloos, char
merend, met een largo als weiden
van wiegende zeeën, dat zo uit de
mouw van Vivaldi kon vallen en
een dóódsimpel pastourelletje
om mee in je broekzak naar bui
ten te nemen, een paar keer te
fluiten en zoweer te vergeten.
Het interessantste werk is onget
wijfeld de Diptyque voor fluit
van Georges Delerve, leerling
van Milhaud maar bij het grote
publiek vooral bekend als film-
muziekkomponist (Women in
love). De cantabiliteit die we tot
nu gehoord hebben, wordt nu tot
flarden verbrokkeld, verkrui
meld tot een ruwe kern van me
lodische frasen, uitgekleurd met
een eigentijdse boeiende
opbouw.
Frank Hendrickx bevestigt met
deze heksenkring van technische
moeilijkheden andermaal zijn
reputatie van virtuoos instru-
mentist.
F.C.
hobo.
Dat Verdi genoeg heeft aan enkele
trekken, het typische timbre van een
stem, het eigenaardige koloriet van
een instrument om een personage te
vatten en uit te tekenen blijkt over
duidelijk uit zijn "Rigoletto,, de
hofnar die met zijn scherpe tong
ontmaskert en amuseert. Het werk zit
vol tijdeloze aria's, vol onvergetelijke
figuren. Twee stemmen blijven in
mijn oor hangende Spanjaard
Eduardo Pons, een soepele lyrische
tenor, die zich volkomen inleeft in
zijn rol van hertog, en de Japanse
Miyuki Morimoto, toonzuiver en
moeiteloos, ook in de hoge registers.
Het orkest dient maar leidt ook.
Ernest Maes heeft in drie weken
wonderwerk verrichtde klank is
homogeen (ik denk in de eerste plaats
aan de houtblazers) en men stapt
probleemloos van piano naar
fortissimo.
Toch komt de grootste betovering
van Puccini's éénakter "Gianni
Schicchi,, een spervuur van listen en
lagen, illusie en ontreddering, gevuld
met figuren uit de commedia dell'
arte en gebaseerd op enkele verzen uit
Dantes "Inferno,, waarin de
schaduw van Schicchi "naakt en
bleek,, de hellestraf ondergaat voor
zijn bedrog met de erfenis van Buoso
Donati. Afgezien van de prachtige
aria "O mio babbino caro,, (met
grote fijngevoeligheid vertolkt door
de Amerikaanse Alice Hyde) wordt
het werk beheerst door arios en
parlando, vinnige dialogen,
gekwetter rond een erfeniskwestie.
Alles klinkt waarachtig en puntig, de
mimiek spreekt boekdelen, de
parodie is niet veraf. Ik denk bv. aan
de rol van de notaris, vastgeklonken
aan zijn clichétaaltje. Ook het orkest
speelt nu een echte hoofdrol.
Eigenbelang, corruptie en hebzucht
worden ook instrumentaal
ontmaskerd.
Euforie bij de toehoorders. Een
ware ovatie voor de uitvoerders. En
terecht j WDB
-DcoR
EN
BE.R.IOAUW
Wat voorafging:
In Groot-Alostia heeft Maarschalk Sprot na een stadsgreep de macht overgenomen. Bovendien is hij in het bezit van het
Achtste Wapen, niets meer of minder dan de opvolger van het Zevende Wapen!!!
Neus ee jeis
TOOCH nie ^iek,
'WoJp. 7
Z roorse kaffee en
t KOEKSKF,, KAPITEIN
PANK JE,
StcoT/
's ANDer2gNJQAA<ss vectötkT een
toestel. van de musisch F LUCHT
VAARTMAATSCHAPPL) MET BESTEM-
D£ STADSTAAT AfoSTlA. AAN
8cP(2Q 8EV1NDT* RjeH
KEI EU NUU0T fep.
G&2ITNi OO? PZ2£
VIFUCHU KAPITEIN.
VERVANODE KAPITEIN
Dé? HOOFDMAN oveaoaegF
LICHTJES METOyN GS-
SNUFFgU IN LADEN £Nl
KASTEN, OP 2.0ZK NAAf2.
SPIONNEN. IK <Sg£N
ENKEL VEE-DACHT <5£LAAT
ONDER De PKSSMS&tSJ
MMM FFF
6ELDKKlO VAL"
vuerevë
VOETEN VAN
OU2£ HELD/
DIE IN DE
DIEPTE STOPT.
2l£K?,./T 15 TT HU VOEL'
DE ZICH WAT BESODEMIETER*
ATTENTION PLEASE.THIS IS
DE 0OLLEBOP* VAN DE
KI «SAUS** SPEAK INS.
ARSEEN VJORDT (N DE
STUURHUT öTVRAAOP.
IK IN DE SPIEOEL-
vjvaz VAN HST
KAN IK U By DE BESTUfUNé VAN UW
LUCHTSCHIP BEHULPRAAM 2yN,GEM
EEN LUIK6AAT
plots open on
der DE NIETS
VERMOEDENDE
