Hl
EEN LIST
i-l
234
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
Door MARIE VAN GHERT
dienstplicht vervulde, zou van alles onkundig blijven Frank, Lea en nichtjes en neven zouden een tooneel-
en geen argwaan koesteren. stukje opvoeren. De repetitie s werden bij van Helden
Benige weken later stenden de twee oude heeren, ver- gehouden, waar het dan telkens luidruchtig toeging,
rukt over hun list, voor de drie schilderstukjes van Op een avond stormden allen naar boven om op zol-
Frank, waarop stond verkocht der oude vastenavond- en - balkleeren, toebehoord heb-
Frank Bessens, die als milicien, enkele dagen verlof En Zondags nadien1, kwam Frank op verzoek van bende aan de, thans gehuwde, zusters van Lea, voor
had, schilderde, in den tuin van zijn grootvader, den Z\)n grootvader over en werd door hem mee naar de den dag te halen, om te zien, wat nog voor de opvoering
vijver, met op den boord, als prachtig lentesieraad, den tentoonstelling getroond.. Triomfantelijk, doch niet zon- gebruikt kon worden.
treurwilg, welke zijn zware vracht gulden zweepen der een weinig angst, wees hij Frank op de verkochte Er werd in de koffers gescharreld en onder luid
droeg. doeken gelach t en gescherts, gepast en gemeten tot ieder wat
Op het bordes van zijn villa stond de grootvader met Wat heb ik je altijd gezegd, jongen? naar zijn gading gevonden had.
zijn buurman van Helden in gesprek en zei Waarachtig! ze zijn verkocht, zei Frank ontroerd. Frank lag geknield voor een koffer, waar oude flu-
Als Frank wilde zou hij het ver in de schilder- Toen spottend Maar welke dwaas geeft geld voor zulk weelen gordijnen en dekens, sterk naar kamfer ruikend,
kunst kunnen brengen hij heefj talent genoeg, maar kladwerk? in opgestapeld lagen. Hij wilde een gordijn nemen om
is er niet van overtuigd. Hij gelooft gewoon niet, wat 't Is geen kladwerk, jongen!... Wie koopt er klad- deze als cape, zooals de ridders uit de middeleeuwen,
men hem hierover zegt. werk? Menschen, die nooit een tentoonstelling bezocht om de schouders te slaan, doch ontdekte tot zijn groote
- Zijn studies zijn niet onaardig, beweerde van Hel- hebben; die de waarde van een schilderstuk niet kunnen verwondering, de drie schilderstukjes, welke tentoonge-
den, maar Frank mist nog de noodige geestdrift voor beoordeeien. steld waren geweest.
zijn werk. Hij zou op een flinke manier moeten aange- 't Zijn gewoon idioten, die koopeis! lachte Frank Het gaf hem een schok. Dus toch een komplot zooals
moedigd worden. Men zou hem moeten kunnen over- luid. En wel een bewijs, anders zouden zij zich gerust hij vermoed had!?
tuigen, dat zijn kunst voor de toekomst belooft. kenbaar durven maken. En ernstig vervolgde hij Maar Met starre oogen staarde hij op zijn werk en hoorde
Ja, als dat kon, stemde Bessens in. Maar er zit nog waarom hebt u dat zonder mijn voorkennis gedaan, niet, dat de anderen onder veel leven en drukte den zol-
geen ernst in den jongen... En toch, vriend van Helden, grootvader? der verlieten.
zcu hij mij een groot genoegen verschaffen, indien hij Omdat je nooit naar me wilt luisteren, als ik je Even voelde hij zich gekrenkt, bedrogen, vernederd...
er zich op toelegde een goed schilder te willen werden... voorspel, dat je eens een groot schilder zult worden Toen schoot hij in een schaterlach
Mijn grootste wensch was altijd: een artist in de familie als je flink werkt. Hier heb je nu het bewijs: drie doe- Een vermakelijke grap! eenig van die twee oude
te hebben... noem het een caprice van me... ieder ken tentoongesteld, alle drie verkocht. heeren!
mensch heeft een zwak punt in zijn karakter... Zijn dat Frank wendde zich tot den zaalbewaarder, die tevens Lea, die op hem gewacht had,kwam nieuwsgierig nader:
geen lieve akwarellen? wees hij
naar de schilderstukjes van Frank
aan de wanden in de huiskamer.
Ongetwijfeld, bevestigde van
Helden en volgde zijn vriend naar
het vertrek, waar beiden nogmaals
het werk van Frank bewonderden.
Lea, de twintigjarige kleindoch
ter van van Helden, kwam den
tuin in, waar de eerste stralen der
lentezon op het jonge lcover schit
terden.
Ze zag Frank aan den vijver.
Haar hart jubelde. Frank was
thuishij schilderdeHoe heer
lijk zat hij daar in het gulden
zonlicht. Zijn blond golvend' haar
geleek nu op baartjes goud...
Frank, die zij beminde met al het
vuur van haaf- eerstel Hief de
Zacht, om hem niet te storen, ging
ze over de gazenboorden der pa
den en bleef achter hem staan.
Hij glimlachte, had haar al in
da verte gezien, dochk plagend,
werkte hij ijverig door. Eindelijk
kon Lea zich niet langer bedwin
gen en fluisterde
Hoe mooi, Frank, hoe mooi
Hij sprong op, groette
Jij, Lea Kom je mij verras
sen? Dat is aardig van je Nu zal
ik mijn schildersgereedschap maar
wegbergen, want als jij hier bent...
Neen, Frank, werk door, ik
bid je, zei Lea terwijl ze hem
zacht op zijn stoeltje - terugduwde.
Ze bewonderdehoe eenig die
Wat is er Frank? Waarom
lach je zoo?
Hij wees naar de schilderijen
Zie eens wat een ontdekking
ik doe
Ze stond verbijsterd.
Jouw schilderijen van de
tentoonstelling. Hoe komen die
hier, Frank?... Grootvader heeft
dus.
In overleg met den mijnen
gehandeld en samen dit verzonnen
om mij aan te moedigen, veron
derstel ik.
Ja, zoo zal het zijn, knikte
ze instemmend. Of een waar artist
moet aangemoedigd worden, of
die zijn kunst kan onderdrukken,
zei ze, hem met glanzende oogen
aanblikkend.
En toch is er voor ons aan
moediging noodlg, Lea. Ik ontken
niet, dat deze ontdekking me sterk
verbitterde, maar door hun truc,
ik noem het een truc ben ik,
in de verbeelding zijnde, dat mijn
werk gewaardeerd werd, met meer
geestdrift beginnen te schilderen.
En met welk resultaat? zei
ze met bewondering.
Wel was het een beetje ge
waagd van hen, zei hij nadenkend.
Als ik dit nu niet eens als een
grap beschouwde? Kom, dan gaan
wij naar je grootvader om hem
te... ontmaskeren.
Zeg hem niets, Frank, smeek
te ze. Laat hem, noch jouw groot
wilg en die zwanen zoo statig vader bemerken, dat je iets van hun
onder de gebogen brug... Jij bent toch een artist, Frank! belast was aan de opgegeven prijzen te verkoopen, list weet: ze deden het voor je be stwil. Beneem hun die
Hij schokschouderde, nam zijn palet weer op, doch doch de man kon weinig beschrijving van de koopers vreugde over dien kleinen truc niet, Frank En.maak
keek meer naar het lieve gezichtje naast hem dan naar geven, omdat de tentoonstelling nog al uitgebreid was. hen niet beschaamd,
den wilg, de zwanen en zijn doek. En daar van Helden zich van een tusschenpersoon be-
f
V' -ï t' !~r—'
DE KONINKLIJKE HARMONIE VAN HOESSELT
Voorzitter H. A. Van Bockrijk (X); Bestuurder H. G. Ruiters (XX), behaalde in den loop
van dit jaar de volgende buitengewone prijzen Op 24 Mei. Internationalen Wedstrijd te
Lanaeken l8te prijs van uitvoering; 1ste eere-prijs; gouden medalie van Graaf de Mérode;
hoogste getal punten en bestuursprijs. Op 20 Juni. Internationalen Wedstrijd te Vilvoorden
le prijs van uitvoering; hoogste getal punten; le eere-prijs; gouden palm; premie van 500 fr.;
Ie bestuurspr., handgeklap van de Jury; pr. van lezing (op zicht) met hoogste getal punten.
.Vlug legde ze gordijn
dekens weer in de-
Toen Bessens en van Helden zich weer op 'het bordes diend had, zoo kon Frank toch nooit achter dep naam plooien boven de schilderijen en sloot den koffer.
_aaven, keken zij verrukt naar het behoorlijke tafe- van den kooper komen,
reek je voor hen aan den vijver en koesterden de hoop, Beiden verlieten de zaal.
dat het eens tot een huwelijk tusschen Lea en Frank
zou komen.
Het jonge meisje wuifde haar grootvader en Bessens
Zal je niets zeggen, Frank, vleide ze.
Hij keek haar liefdevol aan en haar hand nemend,
Plotseling weerhield Frank zijn grootvader en zei met fluisterde hij
Als je mij belooft, mijn vrouwtje te zullen wor-
l itl ji_»nyc_ iinioji w y*
vriendelijk toe en beiden knikten glimlachend en tevre- grootvader.
overtuiging
U hebt ze gekocht, of door iemand laten koopen, den, Lea.
En terwijl hij haar in zijn armen sloot en zij den verlo
den terug.
Ik heb gelezen, begon van Helden na een stond, Frank Hoe kom je er toe?
Ik jongen? Nee, nee, dat heb ik niet gedaan, vingskus wisselden, stonden zij eensklaps in volle duis-
cii vuix ternis: plagend, had iemand uit het jong gezelschap bc-
dat 'studio a»verenging"''van 7chüders7êenten- Er la9 zooveel vastheid en verontwaardiging in den „eden het licht op zolder uitgedraaid en een stem riep
A"~ naar boven, of de kleeren nog gemaakt moesten worden?
van Helden stond eveneens aan de trap hen op te
wachten. Hij had zich de schilderijen herinnerd en
Udl sk OL'UUIU ff ue- vcjctiiiyiiiy v 011 ov.nnv.s-j o, v-v.»
toonstelling gaat openen. Waarom zou Frank daar niet 4™ ouden man dat Frank overwoog Groot-
eens aan deelnemen? Hij is, meen ik, eveneens lid... Ik vader sprak zoo stellig?! H>, scheen zelfs beleed,gd door
j ii,„iu_ u»k-ilon of die aantijqinq... Zou zijn werk dan toch waarde heb-
zeg niet, dat zijn doeken een prijs zullen Penaten, or ju j i t u l«. j cc- i j l l.
verkocht zullen worden, maar allicht wordt hij aange- ben- E,n mccht hi, dan toch geloof hechten aan de vroeg zich bang af, of niemand ze gevonden zou heb-
spoord om zich met ijver aan zijn kunst te wijden, beoordeeling van andere schilders? Keuroe slechts hij ben? Misschien Lea, misschien Frank? Zij bleven zoo
- zelf het minder goed/ Hij was immers nooit tevreden lana boven.
Bessens stemde hoofdknikkend in. wachtte op verae- over zijn Werk? f/wr
li ij ij u wva trifu wcijv: Doch toen hij beiden opgetogen zag beneden komen,
ren uitleg, want van Helden had een ge a r g oe grootvader sloeg zijn kleinzoon, die in gedachten zuchtte hij verlicht, maar nam zich voor den volgenden
of hem plotseling een goede gedac te e innen-s o vercj,iept naast hem voortstapte, tersluiks gade, terwijl dag de bewijzen van hun list uit zijn woning te ver-
Als jij of ik dan zijn werkjes eens kocht? Kooper Uj 2ich me( 2org afvroeg. wat het gevolg
van de han- wij derenmoest Frank er achter komen, 't zou er span-
onbekend, natuurlijk.
delwijze van van Helden en hem zou zijn? aen... imsscmen zou mj nouu meer een penseer -m ut
Bessens knikte heftiger, zei met opge.ogen g 111 a .g Avonds nam Frank zijn schildersgerief mee naar hand nemen en aan een huwelijk tusschen Lea en hem
Dat is een prachtig idee. vriend van e en. a- zi- garnjzoe.nSplaats en j,egon in de vrije uren, welke zouden zij, de grootvaders, niet meer behoeven te den-
zullen wij niet lang bij stil staan... Maar waar blijf ik - 1
nen... misschien zou hij nooit meer een penseel in Qt
ken.
hij anders lanterfantend doorbracht, ijverig te schilderen.
e' En na verloop van maanden, toen Frank al lang weer r
Bij mij op zolder, als je wilt. Ik heb oude koffers thuis was, werkte hij nog steeds met hetzelfde enthou- stak, voorzichtigheidshalve, zoolang den sleutel bij
genoeg om een paar schilderijen te verbergen. Bij mij siasme voort en maakte, zooals enkele meesters getuig- zich...
kan hij ze nooit vinden, nooit... Ik mag ze nergens tn cjerii schitterende vorderingen.
mijn kamers ophangen, want hij zou natuurlijk begrij- £)e grootvader wreef zich vergenoegd de handen en
pen, dat het een doorgestoken kaart was... Het zal hem meermaals was hij met van Helden in geheim gesprek
wellicht aanmoedigen als hij ziet, dat men belang in over hun list, welke zoo naar wensch was uitgevallen.
zijn werk stelt.
Onder het drinken van een pittig glas. wijn, werd ver
der alles besproken, van Helden zou met den president Er was een groot feest in aantocht de vijf en zestigste
van Studio overleggen en Frank, terwijl hij zijn geboortedag van Bessens zou gevierd worden.
Stil sloop hij naar den zolder draaide het slot om en
WAARDEERING
O, het zijn niet enkel de kleeren, die den man ma
ken Er zijn drie generaties ncodig om een gentleman
te vormen.
Dat is ten minste een goed vooruitzicht voor uw
kleinkinderen.
