GLOBE
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
301
niet gunstig beantwoorden.
Hij sidderde
Weet je dan?
Ik vermoed, zei ze, en sloot, als wilde ze de toe
komst niet zien,, even de oogen.
Meta,. jij houdt van me, waarom zou je dan niet
mijn vrouw worden?
Zij sloeg een weemcedigen blik op hem en zei nau
welijks hoorbaar
Omdat ik een ander heb liefgehad...
Je zegt heb liefgehad dus je bemint hem
niet meer, onderbrak hij haar hoopvol.
Zij schudde dreef het hoofd en zei zacht
hoort, maar zoolang ik geen zekerheid heb, houdt een
dure eed mij aan hem verbonden, dus zal ik nooit trou
wen... Sinds jaren weet ik niets meer van hem.
Je was dus nog zeer jong?
Negentien...
Maar dan kan je niets beletten dien eed te ver
breken.
Volgens mijn geweten gevoel ik mij niet vrij en
ik zou nooit durven toestemmen, nooit...
Leeft hij, dan moet hij je van dien eed ontslaan,
is hij dood, dan is natuurlijk uw woord gehroken.
Zij maakte een hopeloos gebaar en keek hem mede
lijdend aan. Ze dacht aan de waarschuwing van haar
vader waarom had zij niet de kracht gevonden hem,
dien zij lief had gekregen, te mijden? Nu was haar lij-
Een glimlach kwam op zijn gelaat, teen hij dacht,
hoe zijn moeder Meta ophemelde en altijd op hetzelfde
aambeeld bleef hameren, als wilde zij hem deen inzien,
dat dit jonge meisje een geschikte vrouw voor hem
was... Of hij dit niet al lang wist!? Dan dacht hij aan
Jaap, hoe ook deze aan haar gehecht was, Jaap, die
nooit met een der gouvernantes had kunnen opschieten
en steeds zijn eigen gang ging. Hij herinnerde zich, toen
zij hem verzocht had een horloge voor de kinderen te
koopen, na hem het bewijs van hun gedrag op schpol
te hebben voorgelegd, hem zeggend, dat zij moesten
aangemoedigd en beloond worden.
Nog denzelfden avond was hij met hen naar de stad
getuft en had haar met de jongens laten keus maken.
Haar blijdschap, die op gansch baar wezen lag, als
de knapen met een zwaai hun arm uitsloegen, daar zij
telkens met opzet vroeg, hoe laat het was, had hem
een glimlach ontlokt. Wat hadden zij toen druk babbe
lend in den auto gezeten, terwijl hij stil hun gesprek
afluisterde.
Hij trok zich van het venster terug, nam een zetel
en had juist zijn dagblad opengevouwen toen beiden de
kamer inkwamen.
Na de begroeting vertelde Kees dat zij bloemen op
het kerkhof hadden gebracht.
Verrast en dankbaar zag hij Meta aan, die haar be-
schreide oogen voor hem trachtte te verbergen.
Edel hart, dacht hij, en opstaande stak hij haar
vriendelijk de hand toe.
Even wierpen zij een blik op elkaar en haar korte
oogopslag verraadde, wat zij hem zoo graag verborgen
had gehouden.
Hij had kunnen jubelen en haar
aan zijn hart willen drukken, haar
zeggen, dat hij haar met geheel zijn
iel liefhad, zooals hij eens Jetje be
minde dat zij voor hem zou zijn,
wat ook Jetje geweest waseen
vrouw, die zijn gansch geluk uit
maakte en waarvoor bij zijn leven
zou opofferen.
Na het maal ging Verdonk, vol
gens gewoonten, met zijn zoon een
wandelingetje in den tuin maken.
Neem de juf mee, Henririep
zijn moeder hem na. 't Is zoo'n
prachtig weerAls mijn beenen mij
den dienst niet weigerden, was ik ook
van de partij.
Als de juf wil, antwoordde Ver
donk gretig.
Kom, wenkte Kees en bood
Meta heel galant en met een diepe
buiging den arm. Zoo doen de hee-
ren in de cinema's ook, lachte hij en
stapifle deftig met haar naar zijn
vader.
O, jij, guit, schertste Meta met
een kneepje in zijn wang.
Na even sprakeloos naast elkaar
gewandeld te hebben, begon Kees
Zeg, pa, waarom trouwt u niet
met de juf
Kees beefde Meta s stem, terwijl Verdonk den nog zwaarder, daar ook hij nu leed en nog wel door
bloosde als een schooljongen, die door zijn meester op haar. Hoe zou zij die smart kunnen dragen en sterk
Zij trok haar handen terug en smeekte zich haar plicht verzuimd te hebben en haar vader onge-
Spreek deze vraag niet uit, mijnheer, ik kan haar hoorzaam te zijn geweest. Nu was het te laat, want
Henri kende haar geheim... Henri, die een deel van
haar leven uitmaakte, want wat zou zonder hem voor
haar de toekomst zijn?
Verdonk was vertrokken, voorgevend aan zijn moe
der, voor zaken op reis te gaan.
Meta had hem niet meer gezien, daar hij in de vroegte
was heengegaan en haar kamer aan den achterkant der
villa gelegen was. Wel had zij het geronk van den
auto gehoord. Ze zou hem zoo graag een groet hebben
gezonden, maar niemand in huis mocht hun verhouding
vooreerst kennen.
Veertien dagen waren reeds verstreken en nog had
zij geen enkel bericht ontvangen. Zij wachtte met onge-
Omdat hij wellicht niet meer tot de levenden be- duld den brievenbesteller op, maar zag reeds aan zijn
ZEEUWSCHE BOERINNETJES TE ANTWERPEN
Hier geven wij een foto van de Hollandsche boerinnetjes die op bezoek in ons land zijn.
gelaat, dat er geen nieuws voor haar was.
Met bang gemoed deed zij haar werk, hem in ge
dachten op zijn reis volgend.
Nu en dan sloop er een stille hoop in haar hart en
overwoog ze
Hij zal mij zelf de blijde tijding willen brengen.
Dan kwam er een glimlach om haar lippen en zij mij
merde over het groote, heerlijke geluk, dat haar te
wachten stond. En dan, opgemonterd, babbelde zij met
de weduwe, die haar eeuwig en altijd de goede eigen
schappen van haar zoon opsomde, zooals zij tot Henri
over Meta sprak.
Zij vond in beiden aandachtige toehoorders en dit
spoorde haar steeds aan om telkens weer met lof over
hen uit te weiden.
Op een morgen kwam er een
draadbericht van Verdonk, den chauf
feur verwittigend, zich om vijf uur
met den auto aan het station te be
vinden.
Hij komt, hij komttrilde het
jubelend in Meta's hart, maar plots
angstig wordend, dacht ze Wat zal
de toekomst mij voorbehouden
De uren kropen traag voort, lang
zaam als bij een nachtwake.
Eindelijk wees de klok vijf uur,
nog een kwartier en zij zou weten,
hoe haar lot beslist was. Doch toen
zij het droevige gelaat van Verdonk
aanschouwde, voelde zij een ijskoude
rilling door haar leden gaan en wist
zij dat voor haar geen geluk was
weggelegd.
Kees omhelsde juichend zijn vader,
die een mistroostigen blik op Meta
wierp.
Zij wankelde, doch al haar krach-
itfen inspannend, beantwoordde zij
zijft handdruk.
Ik moet je van avond spreken,
Meta, vond hij de gelegenheid haar
toe te fluisteren.
De zaken slecht gegaan, jon
gen vroeg de weduwe.
Ja, moeder, de markt is plotse-
llllllllllllllHlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUlllllllllllllllIHlIHIlllllllHlllllllll
kattekwaad betrapt wordt.
En waarom niet? vervolgde de knaap. Frits Schou-
zijn om te doen, wat de plicht haar gebood?
Waarom geeft hij dan geen teeken van leven?
ten heeft me gezegd, dat zijn mama ook eerst gouver- begon Verdonk met ingehouden toom.
nante bij hen was. Toe, juf, dwong hij, dan zeg ik
voortaan mama, zooals Frits hun juf noemt.
Het was voor Verdonk en Meta een hachelijk
oogenblik en geen van beiden wist, hoe zich uit dien
benarden toestand te redden.
Kom, zwijg nu, Kees, zei Meta zacht en vertel
geen onzin.
Heusch, juf, hield hij vol.
Wat 'n mooie bloemen reeds, wees Meta, zie eens
de magnolias aan die bladerlooze takken Prachtig in
het maanlichtEn de vogels beginnen al te fluiten wij
zullen hier weer gauw concerten hebben.
Verdonk sprak geen woord, stapte flink door en had
in korten tijd zijn sigaar opgerookt.
Kees nam een aanloop en hing in een oogwenk aan
het rek, zwierde heen en weer als een schommel.
En Meta, om een alleen-zijn met Verdonk te ver
mijden, bleef den knaap gadeslaan, terwijl diens vader
wandeling voortzette.
Die Kees toch, dacht ze, zoo n kind.
En Verdonk peinsde
Kees denkt als ik, de jongen heeft gelijkZij
moet mijn vrouw worden.
Hij nam zich voor haar denzelfden avond nog te
spreken, want hij wilde weten, of hij zich niet vergist
had hij moest zekerheid hebben.
Ja, waarom? Zelfs zijn ouders hebben in al che
jaren niets van hem vernomen.
Meta, als ik eens naar hem op zoek ging? opperde
hij met stralende oogen. Ik zal hemel en aarde bewegen
en zoeken tot ik hem gevonden heb. Wil je mij zijn
adres geven, dan vertrek ik morgen... Ons geluk is er
mee gemoeid, Meta, zei hij teeder en wilde haar in zijn
armen sluiten.
Zacht duwde zij hem terug, zeggend
Ik ben niet vrij.
Beloof mij dan, dat je, zoodra wij eenig bewijs
hebben, dat hij je de vrijheid weergeeft, of het bewijs
hebben van zijn overlijden, mijn vrouw zult worden.
Dat beloof ik, zei ze plechtig, reikte hem de hand
en liet er stil op volgen Moge de Heer ons genadig
zijn.
Dus je houdt van me? glansde hij en drukte innig
de hem toegestoken hand.
Zij kon hem geen antwoord geven, maar haar blik
bewees, hoe vurig zij hem beminde. Verrukt sloeg hij
haar gade en zei
Mocht ik je gauw mijn vrouwtje noemen, Meta.
Haar kracht scheen te zullen breken vol verlangen
zag zij hem in de oogen, nog één stond en zij zou
zich aan zijn borst gevlijd hebben en zijn naam, die al
haar denken bevatte, dien zij zoo dikwijls in stille
Meta had er als het ware een voorgevoel van dat hij vereering, in eenzaamheid en zoete mijmerijen, had uit-
haar zou vragen; dat moest zij zien te voorkomen, en gesproken, gelispeld hebben.
toen Kees naar bed was, wilde zij haastig haar kamer
opzoeken.
Juffrouw Hoes, weerhield hij haar, ik wenschte u
gaarne te spreken..
Meta, begrijpend, voelde haar knieën knikken en haar
hart klopte wild.
Hij nam bei haar handen; keek haar diep in de oogen
en stamelde
Meta, ik wilde je een vraag doen.
Hij spreidde zijn armen open, als verwachtte hij, dat
zij er zich zou inwerpen, maar met gebogen hoofd, öm
haar tranen te verbergen, verwijderde zij zich ijlings en
bleef op haar kamer lang in gebed verzonken.
Henri, kreunde ze weenend, als je wist, hoe groot
en hecht mijn liefde voor je is
Weeë tranen dropen van haar wangen en haar ge
snik, dat zij trachtte ^e smoren, kionk door de kamer.
Dien nacht ken zij geen oog sluiten zij beschuldigde
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
IIIHIHIIIIIIIIIIIIIIII!HIHII[||[|||IHIHIIIIHII|[ilHIIIIII[||||||IHI[|IHIIIIHIIIIIIHHIIIIIHIIIIHIIIIIHIIHI||lllll|[i
