II
Opstelletjes van Lezers
mm
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
365
zijn liefde te omringen. Indien zijn vrouw haar woord - Ze is nog te jong en zal dit weer wel vergeten. Toen vroeg ze
gestand bleef, zou hij een gouvernante nemen. Hij sloot zorgvuldig de deur, gaf eenige bevelen aan Waar is Emma7 Ik w-il sterk zijn Kan ik haar
Oom moet ook eten, dwong Demse. de meiden, die weenend hadden toegekeken en begaf vaarwel zeggen? s
En om haar genoegen te deen, gebruikte hij een zich met zijn vriend naar de woning zijner tante. En weer stak Antoon de kaarsen aan. Tranen bene
weinig. Denise was, met een prentenboek in de hand, op de velden zijn oogen tranen van droefheid en dank-
Tante Louise, een bejaarde, goedhartige dame, intus- sofa in slaap gevallen en toen Antoon haar wekte, stak baarheid.,
schen door een der meiden gewaarschuwd, kwam bin- ze haar armpjes naar hem uit, zei slaperig Cecile stak hem de hand toe
nen. Ze kuste medelijdend het bleek, vermoeide gelaat Oom Antoon. Hier, bij het lijk van onze zuster, zweer ik een
van haar neef en nam Denise sprakeloos in haar armen. Ze keek verwonderd Karei aan, die bij het zien van goede moeder voor Denise te zullen zijn.
Ze keek rond naar Cecile.het kleine weesje, zijn oogen voelde vochtig worden. Dank, Cecile, antwoordde hij diep bewogen, ook
Naar huis. zooals altijd, wanneer haar iets niet Toen Denise hoorde dat ze maatje een nachtzoen dank uit Emma's naam
naar wensch gaat, zei hij bitter. mocht geven, werd ze aanstonds geheel wakker en liep "5. h,em1 trotsnhheid overmeesterd. Antoon, en
Tante Louise laakte het gedrag van haar nicht en gaf bedrijvig om hoed en mantel. Ook tante Louise verge- nujn plicht begrepen. Voortaan- kan mets ons meer
te kennen haar eens op het verkeerde van heur han- 2elde hen daar 2e haar ec!ls wi]de zien, scheiden.
deling te wijzen. T Dan, stil, hem bij de hand houdende, overwon ze
Hij schokschouderdede,n sch,,n van hetu fWd<erend kaarslicht lag de haar angst m f rfoode wn zoen
Wat zal het baten, tante? doode ab een marmeren beeld
c nv 1 j- Eemqszms schuw keek het kind naar haar moeder,
tin nu qaat Demse met tante mee, he, lier ieL3 t
wendde hij zich tot het kind. met tegnipend waarom d,e m een kist la^ en haar
Na zijn tante alle bijzonderheden te hebben meege- *°°9en nie °Pen e"
deeld en Denise beloofd te hebben, dat zij maatje nog Maatje, lispelde ze bang. En ziende, dat tante
eens mocht zien, vergezelde hij hen tot aan de deur. Louise weende, begon zij ook luide te snikken.
Toen zij het huis hadden verlaten liep hij driftig door Antoon beurde haar op en even drukte zij haar lippen
Bij valavond in de Polderstreek.
r li. rj. l ju- Aan den linkeroever van den Scheldestroom gaat
de kamers, denkend aan zijn hartelooze, egoïstische °P net koude voorhoofd van haar moeder. Huiverend carrr.ijnrood de zbnne onder.
vrouw; zijn trekken waren smartelijk verwrongen en hij tr°k ze terug en zeiEn 't witgekalkte veerhuisje schijnt nog een wijle
voelde nog haar harde woorden als wreede zweepsla- Maatje heeft zoo'n kou, ik heb het goed gevoeld, overgoten met gesmolten boter tot van de zonne niets
gen. Ofschoon aan haar grillen gewoon, trof hem dit Leg haar toch in een warm bed. meer rest dan vuunstrepen net of ginder verre een
thans dieper, nu hij zooveel behoefte had aan hulp en Niemand vond een antwoord op deze kinderlijke op- hoeve in lichtelaai stond. Als oude, gebogen mannen
troost. Doch hij nam zich voor, dezen keer geen knieval merking. staan de knotwilgen wakend langs de wittè kron-
vcor haar te doen... Dan kreeg kelende beken die in helzilvere
strepen door de beemden slie
ren. Er gaat soms een vreem
de roep op, uit het riet, van
een watervogel die dan kras
send wegvliegt. Op de Schel
de schuiven voorbij als
drijvende gedachten sche
pen met hunne seinlichtjes, feë-
riek blinkend op het water.
Zoo is de Polderstreke
bij valavond in de zoele
Zomermaanden.
...En dan beginnen de kre
kels hun concerto.
Het lijkt me eerder smidse-
werk hun knarsen, schrepen,
raspen als 't rekkende rader-
werkgetik van een splinter
nieuwe fietse of 't rammelen
van een kinderbibdot.
Me dunkt ook ik hoor
een electrisch schelletje rinke
len, wellicht van de kriekel-
bioscoop.
Zouden de rijke krekels naar
de bioscopen kruipen, wijl de
zwoegers wroeten in de smidse?
En als ge naderbij treedt,
valt alles stil bij die drolle
kornuiten..
Joris B0SSAERT.
BIJ ONZE UITGEWEKEN VLAMINGEN.
Na den wapenstilstand, bleven nog talrijke uitgeweken Vlamingen in Frankrijk, yvaar velen met taai geduld en
vlaamschen werklust, zich eene flinke broodwinning hebben weten te veroveren zoo als blijkt uil de foto hier
boven van een flink gezin - - trouw lezer var» «Ons Land" - dat in de omgeving van Parijs, enkel steunend op eigen
krachten, het zoo ver wist te brengen dat het thans fier op eene welingerichte moderne meubelmakerij mag wijzen...
de liefde weer de bovenhand;
hij begreep, dat zij bang was
voor een doode; bij zou er toch
maar iheengaan en haar bid
den terug te keeren... Hoe el
lendig vond hij zich thans zoo
alleen... Ook aan de vrienden,
die hun rouwbeklag zouden
komen maken, dacht hij! Wat
zou de wereld denken een
breuk tusschen Cecil en hem?...
Met ongeduld wachtte hij
zijn vriend, een collega, dien
hij aan het station ontmoet had
en die hem aanstonds de be
hulpzame hand had aangebo
den.
Ga maar kalm naar huis,
had zijn vriend Karei gezegd.
Ik zal de kist bestellen en al
het noodige en dan kom ik je
wel waarschuwen, wanneer het
lijk vervoerd mag worden.
Antoon, een weinig kalmer,
ging het salon in oogenschouw
nemen en liet ook daar de gor
dijnen neer.
Een kar met benoodigdhe-
den voor de rouwkamer hield
vcor de deur stil.
Antoon gaf bevelen en hui
verde van al dat donkere, dat
matte, waar de zjl veren fran
jes blinkend bij afstaken. De tante nam een palmtakje, doopte het in wijwater
Zijn vriend kwam binnen. Antoon drukte hem innig en besprenkelde de doode, terwijl ze prevelde
de hand en bedankte hem met ontroerde stem voor zijn Rust zacht, lieve Emma, rust in vrede,
bereidwilligheid, toen hij hem verslag had gegeven. Verwonderd keek Denise nu het vertrek rond, waar
Waar is je vrouw? heeft ze geen belet? vroeg alles zoo duister was, waar geen meubelstuk meer te
Karei rondziende. Ik zou haar willen condoleeren. ontdekken viel1. Ze was bang voor de doodskoppen
Mijn vrouw?... Cecile... is het treurige nieuws aan aan de kandelaars en wilde liefst spoedig de k- .ner ver
haar ouders gaan vertellen, antwoordde hij met afge- laten- Ze trok haar tante mee, die haar aan de deur
wend gelaat. Hij liet zich in een zetel vallen en sloeg de do°de no9 een kushandje het toewerpen,
de handen voor het gelaat. Antoon en Karei volgden hen naar de huiskamer.
Karei legde zijn hand op den schouder van Antoon Gelukkig is zij nog te jong om dit groote verlies
Kom, vriend, om zeven uur zal de doodenwagen *e heseffen, zei de tante zacht. Dan prees zij Antoon
aan het station zijn om de dierbare overledene naar hier om zhn verheven plan en beloofde hem met raad en
te vervoeren.. Ik heb voor ons een rijtuig besteld; wij daad hij te staan.
zullen haar stoffelijk overschot begeleiden. Kom, 't is Ze wierp een minachtenden blik op het portret van
tijd!" Cecile, die Antoon niet ontging. Zij vertrok met Denise
Beiden namen de tram en reden naar het station, en Karel sloot z^h hij haar aan, nadat Antoon hem
waar de lijkwagen en het rijtuig reeds gereed stonden no?1?|aa^s dank ^ad 9eze9d voor de goede hulp.
en enkele menschen nieuwsgierig de koetsier polsten en Alleen zijnde ging hij nog eens naar de rouwkamer,
hieven dralen waar hij een nachtpitje ontstak, de kaarsen doofde en
Na de noodige formaliteiten werd de kist in den dc deur °P slot draaide. Hij zei aan de meiden, dat ze
wagen geschoven en namen Antoon en Karei in het, konden gaan rusten en lang nog verbleef hij in zijn
voor hen bestemde rijtuig plaats. Dc droeve stoet zette werkkamer ter prooi aan de hevigste wanhoop,
zich in beweging, nagekeken door het publiek, dat zijn Plotseling keek hij op, luisterde hij hoorde gerucht
meening hierover uitte. aan de voordeur een sleutel werd in. het slot gestoken.
Langzaam trokken de paarden hun vracht de laan ma9 da* zb'n? mompelde hij opspringend. De
op, door den grijzen, kouden nevel, die zwaar tusschen me*den z'in hoven. Als Cecile eens...!
de hoornen hing en de straatlantarens als met een rouw- Hij opende de deur en bevond zich tegenover zijn
floers bedekte. vrouw, die hem de armen om den hals sloeg en snikte
De kist werd in de rouwkamer geplaatst en het deksel Antoon, vergeef me
werd opengeschroefd. Verwonderd, doch met blijde hoop, omhelsde hij
Weenend keek Antoon naar het vermagerde gelaat haar en stamelde
van zijn zuster en streelde de koude handen, die bezij- Mijn lieve Cecile, mijn lieve vrouw,
oen haar, tegen den wand der k-ist lagen. Hij knielde bij Beschaamd vertelde ze, dat tante Louise haar op de
het lijk en herhaalde nogmaals zijn eed. Dan vroeg hij plicht van een gehuwde vrcuw gewezen had en haar
zijn vriend mee te willen gaan om Denise te halen, 9*en gelijk had gegeven zooals zij van haar ouders ge-
daar hij haar beloofd had, dat zij haar moeder nog woon was.
eens mocht zien. Ik heb nu mijn egoïsme ingezien, vervolgde ze,
Karei raadde hem dit af, zeggende, dat deze herinne- maar niemand maakte mij ooit eenig verwijt over mijn
ring haar heur gansche leven zou bijblijven. verkeerde begrippen. Voortaan wil ik lief en leed met
Doch Antoon, zijn belofte getrouw, luisterde niet je deelen,
naar zijn raad en antwoordde Lang en innig hielden zij elkaar omstrengeld.
!llliillllllllllltlll!ll!lllllHlilllllllllllllllllllllllillllllllllllilllllllllllHlllllllllllllllilllllilllllllll!illHHlllll|||l
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
'Uingtn wordt mnkal Glob.
maar mijdt U voor na-
twaada rang Aaüan.
ZIEL
DER
CITROEN
