Vrij naar het Engelsch van CHARLES GARVICE
468
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
ONZE BUITENLAND-SERIE. Een kiekje van het meer bij Hallstadt in Oostenrijk, dat met den eigenaardig gevormde bootjes, min oi meer op de wijze der Venetiaansche gondels bestuurd, wordt bevaten
HET VERHAAL TOT NU TOE.
De heer B. Chalfont is een der rijkste en geëerdstc zakenmannen van
Londen. Op zekeren dag noodigt hij een zekeren Jack Chalfonte. een
bijna-naamgenoot van hem. uit. bij hem in dienst te komen als secretaris,
waarvoor hij hem een rijke positie aanbiedt. Hij behandelt hem geheel
als zijn zoon. Na een feestmaal wordt Chalfonte gezien door een zekeren
Norton, die met zijn dochter naar Londen is gekomen. Norton blijkt
een vroegere goudgraver uit Australië te zijn. die met een ander, Bradshaw.
samen de goudvelden heeft bezocht. Toen zij een rijken voorraad goud
verzameld hadden was Bradshaw. die. naar later bleek, een gevluchte
misdadiger was. er met den buit vandoor gegaan en bleef Norton
arm achter. Norton herkent nu in den rijken Chalfont z'n vroegeren
deelgenoot Bradshaw. bezoekt hem en eischt van hem dat hij zijn heele
vermogen aan zijn dochter zal vermaken, wat Chalfont. die niet kan
ontkennen, belooft, niettegenstaande hij juist den vorigen dag Jack
Chalfonte gezegd heeft hem tot zijn eenigen erfgenaam benoemd te hebben.
Hij maakt dus een testament ten gunste van Norton's dochter en geeft
dat ook aan Norton. Als deze het huis van den millionnair verlaat ontmoet
hij buiten zijn dochter, die angstig haar vader gevolgd is en ook Chalfonte.
die tevoren het meisje had ontmoet. Norton doet zeer opgewonden, en
zegt dat hij onmiddellijk naar een advocaat moet voor een gewichtige
zaak. waarop Chalfonte zegt. dat dat goed treft, daar bij zelf advocaat is en
zich voorstelt. Norton, wiens verstand op dat oogenblik niet al te best werkt,
geeft hem de zooeven ontvangen enveloppe met het testament, om die voor
hein te bewaren, reist met zijn dochter af. uitgeleide gedaan door Chalfonte.
Jack gaat naar huis terug, steeds denkend aan Nora Norton, die een
diepen indruk op hem heeft gemaakt; zonder ze in te zien sloot hij de
enveloppe in zijn bureau, er bij denkend, dat het kostbare van den inhoud
Intusschen deed Jack zichzelf heftige verwijten,
berispte zichzelf, omdat hij zich bijna had ver
raden, omdat hij, door zoo zijn zelfbeheer-
sching te verliezen, bijna zijn liefde voor haar
had bekend.
En welk een afkeurenswaardige handelwijze zou
dat van hem zijn geweest.... gebruik te maken
van de positie, waarin hij ten opzichte van miss
Norton verkeerde, van het weinige, dat hij voor haar
had gedaan, en van haar onwetendheid omtrent
toestanden en mogelijkheden in een wereld, waar
van zij nog maar juist den drempel had over
schreden
Neen, hij moest zich wat meer in herinnering
brengen, dat hij, de eenvoudige advocaat zonder
practijk, geen geschikte partij was voor de million-
naire van Chertson Hall, dat in haar onmiddellijke
omgeving iemand woonde, die veel beter bij haar
paste. Welk recht had hij eigenlijk, om zich te drin
gen tusschen haar en dien lord Ferndale
Hij moest dus voorzichtig zijn, zéér voor
zichtig
En tengevolge van hun beider besluit gedroegen
de beide jongelieden zich, toen zij elkaar bij de thee
weer ontmoetten, buitengewoon beleefd tegenover
elkaar zóó beleefd zelfs, dat mevrouw Feitham
nu en dan een peinzenden blik op hen wierp, niet
vermoedend, dat Jack en Nora, terwijl zij over de
meest alledaagsche onderwerpen praatten, er beiden
in hun hart naar verlangden, het masker van hun
gelaat af te rukken, de armen naar elkaar uit te
strekken en elkaar de teederste liefde-woorden in
het oor te fluisteren
wel alleen zou bestaan in de gekrenkte verbeelding van den ongeluk-
kigen vader van het meisje. Naar de kamer van Chalfont gaande, vond
hij daar zijn weldoener dood in zijn stoel zitten. Toen de notaris kwam
vond deze het testament dat hij een paar dagen te voren ten gunste
van Jack had moeten opmaken, niet. Het bleek dat twee bedienden
als getuigen tivee documenten geteekend hadden, eerst een testament en
een kwartier later een tweede, daar in het eerste, zooals de heer Chalfont
hen had gezegd „een fout geslopen was". Later werd een verscheurde
brief gevonden, waarin Chalfont Jack meedeelde, dat het hem niet mo
gelijk was zijn belofte gestand té doen om hem tot zijn erfgenaam te
maken; een schuld, ontstaan door een gebeurtenis uit zijn vroeger leven,
eischte plotseling afdoening en zou hem na zijn dood van al zijn geld
berooven. De notaris zou voorloopig voor alles zorgen en hij raadde
Jack, die geheel in de war was. aan maar naar Londen te gaan. wat
deze deed. temeer daar hij Nora beloofd had haar dezen dag te bezoeken.
Hij stak de enveloppe van Norton bij zich en ging op wegtoen hij de
woning van Norton betrad was het eerste wat hij hoorde, dat haar
vader dood was. Hij overhandigt, na Nora eerst zijn hulp te hebben
aangeboden, haar de enveloppe en als zij in zijn bijzijn den inhoud leest,
komt Jack er achter, dat zij de eenige erfgename van Chalfont is. Nora
installeert zich op het landgoed, dat door Jack wordt verlaten. Bij het af
scheid nemen vraagt Nora hem haar rentmeester te worden.wat hij aanvaardt.
In een der huisjes op het landgoed woont Maud Delraan met haar
moeder. Jack ontmoet het meisje en die vraagt hem of hij haar wil helpen
om aan het tooneel te komen, wat Jack belooft. Als zij afscheid neemt
van Jack komt juist Nora in haar rijtuig voorbij en ziet hen vertrouwelijk
roet elkaar spreken. Onderweg breekt er iets aan haar rijtuig en Lord
Ferndale. die met zijn gebrekkige zuster hen op den weg ziet staan.
XVI
Toen Jack een week later van het station naar
Chertson Hall wandelde, ontmoette hij Maud
Delman; het was den jongen man terstondduide-
lijk, dat zij wist, met welken trein hij gewoonlijk reisde,
en dat zij op hem gewacht had.
Er lag een blos op haar knap gezichtje en haar
oogen schitterden, toen zij hem begroette.
„Ik verwachtte, dat u met dezen trein zoudt
komen," zeide zij, „en ik wou u heel graag even
spreken. O, mijnheer Chalfonte, ik ben naar Lon
den geweest en heb mijnheer Telby gesproken."
Jack had haar het adres van zijn vriend gegeven.
„De zaak is in orde. O, ik ben zoo gelukkig, mijn
heer Chalfonte
„Zoo, dus u bent geslaagd vroeg Jack, naast
haar voortgaande.
„Ja, dat geloof ik wel," antwoordde zij, hem met
dankbaren blik aanziende. „Ik was natuurlijk vree-
selijk zenuwachtig, maar mijnheer Telby heeft mij
heelemaal niet geholpen. Hij begon met mij een op
somming te geven van al de moeilijkheden en teleur
stellingen, die het tooneelleven voor een jong meis
je meebrengt, en daardoor ontnam hij mij bijna het
kleine beetje moed, dat ik bezat. Toen ik echter
eenmaal begonnen was, vergat ik alles weer juist
zooals op dien middag, toen ik voor u heb „ge
speeld." Nu, ik geloof wel, dat ik het vrij goed ge
daan heb, want toen ik klaar was, zeide hij„Dat
is niet slecht voor een beginneling, jongedame ik
geloof wel, dat er van u iets te maken zal zijn." En
wat denkt u, dat hij mij heeft aangeboden, mijnheer
Chalfonte
nccmi haar en haar chaperone mevr. Feitham mee naar zijn kasteel
Bentham Abbey, waar zij vriendelijk worden ontvangen en Nora een
uitstekenden indruk maakt, vooral op de zuster, die als zij vertrokken
zijn. haar broer, die wel edelman, maar zeer arm is. suggereert Nora ten
huwelijk te vragen om met haar geld zijn naam meer luister te kunnen
bijzetten. Lord Ferndale antwoordt echter met een„Ik trouw nooit
Bij zijn terugkeer uit Londen brfengt Jack eenige tooneelstukken mee voor
Maud Delman en zegt haar dat ze eenige rollen daaruit mag voordragen
voor den directeur van een Londenschen schouwburg. Zij verzocht hem.
haar over eenige dagen te willen overhooren. maar haar moeder mag het
niet weten, dus in het bosch waar Jack, hoewel eerst tegenstrevend,
in toestemt.
Bij het tegenbezoek van Lady Blanche en lord Ferndale maakt Jack
met beiden kennis en merkt tot zijn ergenis dat Nora door Lord Fem-
dale's fijne manieren nogal met hem ingenomen is. Den volgenden dag
ontmoet hij volgens afspraak Maud Delman in het bosch. waar ze de
ingestudeerde rollen zoo goed weet weer te geven, dat hij haar in be
wondering gadeslaat en zij om haar dankbaarheid te toonen hem op zijn
hand kust. Als hij weg is. ontmoet Maud een ouden vriend Stephen
Fleming, die haar en Jack bespionneerd heeft, en haar zijn liefde voor
haar bekend. Zij wijst hem echter botweg af. Hij werpt haar dan voor
de voeten, dat ze Jack probeert het hof te maken, waarna hij zich ver
wijdert. Jack ontmoet Nora in de hall. Ze gaan samen naar de
stallen, want Nora zal gaan paardrijden. Hij laat dan zijn groote be
zorgdheid voor haar blijken en wanneer hij haar bij haar terugkomst
als zij uit het zadel springt, in zijn armen opvangf snelt zij naar haar
kamer en begrijpt wat Jack voor haar beteekent. ze wil hem echter
vooral niets laten blijken.
„Nu, vijftig pond per week "|kT r*
misschien," glimlachte Jack. O» A3
Zij lachte hartelijk. „O neen,
nu maakt u gekheid natuurlijk Dat gebeurt alleen
maar in romans. Neen, hij heeft mij een kleine rol
beloofd in zijn nieuw tooneelstuk „Langs den weg."
Het is wel geen groote rol, maar ik moet toch wel
twintig regels achtereen spreken, en geheel alleen,
dus dat is wel opvallend. En nu het mooiste nog
drie pond per week verdien ik
„Dat is een reusachtig bedrag," zeide Jack schert
send.
„O, voor u natuurlijk niet, dat weet ik wel, maar
voor mij wèl," zeide Maud. „Hoeveel handschoenen
denkt u dat ik zou moeten piaken, om dat bedrag
bij elkaar te krijgen
„Dat weet ik niet," moest Jack bekennen, „maar
het komt mij voor, dat handschoenen maken in elk
geval een regelmatige arbeid is, terwijl tooneel-
spelen nu, ik geloof, dat het lang niet altijd het
noodige oplevert."
„O, maar met mij zal dat wel anders gaan," ant
woordde zij met een overtuiging, die Jack verbaasd
deed staan. „Als ik zulk een veeleischend man als
mijnheer Telby tevreden kan stellen, en hij keek
heusch verbaasd, toen ik die twintig regels vlot uit
mijn hoofd kon voordragen, nadat ik ze één keer
had gelezen dan zal ik het ook wel verder bren
gen. Maar nu, mijnheer Chalfonteo, ik vraag
maar telkens méér van u!.... nu zou ik graag
willen, dat u naar mijn moeder ging en haar alles
zegt, haar desnoods ook ervan wilt overtuigen, dat
ik goed heb gedaan met het tooneelleven te zoeken."