GLOBE
I
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
DE ZIEL DER CITROEN
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
493
Scheelt u iets.zuster
Daniëlla schudde neen Zij moest al haar zorgen
aan de zieke wijden, die hevig gilde en met haar armen
sloeg.
Korten tijd nadien lag mevrouw van Bentum, zooals
immer na een crisis, moe en afgemat in slaap.
Daniëlla verbleef in de ziekenkamer cm van Bentum
geen gelegenheid te g$yen, haar te ondervragen.
Den volgenden dag, na een slapeloozen nacht te
hebben doorgebracht, bevond Daniëlla zich met van
Bentum aan de ontbijttafel..
Daniëlla zag opvallend bleek en Rudolf sloeg haar
tersluiks gade.
Elly babbelde lustig, verbrak telkens de^ stilte. Doch
haar luidruchtige vroolijkheid was beiden hinderlijk.
van Bentum had zich voorgenomen, terwille zijner
beklagenswaardige vrouw, Daniëlla niet over zijn liefde
te spreken. Hij zou zijn wilskracht behouden en liever
in stilte lijden, dan de rust zijner Denise te verstoren en
tweedracht in het huishouden te brengen.
Het zou een zware strijd voor hem worden, doch hij
moest volharden in zijn besluitDenise was immers
cok de moeder van zijn dochtertje, van zijn lieve Elly,
die zijn vreugd in zijn dor leven was.
Hij begaf zich naar zijn werkkamer, waar Brecht
reeds in de boeken bezig was en zijn meester onderdanig
groette.
Beiden brachten daar eenige uren door en gingen toen
de stallen bezoeken.
van Bentum scheen niet tevreden te zijn over het werk
en1 bemerkte veël nalatigheden en niet zooveel orde als
hij gewoon was. Ook in de boeken had hij slordigheid
ontdekt en sprak er met zijn rentmeester over, die aan
stonds boos en brutaal antwoordde.
Dit leidde tot hevige woorden, waarvan het einde
washet ontslag van1 den rentmeester.
Dat is haar schuld schuimbekte hij, tóen hij het
kantoor verlaten had. Zij heeft hem over gisteren
avond ingelicht.. Nu moest hij een reden vinden... Ach
Ze blijft liever ongehuwd, dan mij tot echtgenoot te
nemen Dat zal ik haar betaald zetten
Dreigend stak hij zijn vuist in de richting van het
kasteel uit.
Ik heb Brecht zijn ontslag gegeven, vertelde van
Bentum terloops aan zijn vrouw en Daniëlla.
Denise keek hem verwonderd aan. Daniëlla loosde
een zucht van verlichting.
En waarom vroeg zijn vrouw, die eerst hem en
daarna Daniëlla beschouwde als zocht zij tusschen bei
den eenig verband daarvoor te vinden.
Ik was over zijn werk der laatste maanden niet
tevreden.
Weer keek zij hem aan, doch beider gelaat stond strak
als een masker.
Is het misschien omdat hij onze verpleegster be
mind vorschte ze.
Daniëlla kleurde en zag verbaasd op Hoe wist hij
da t
Wat 'a vraag, ontweek hij.
Ik had het je niet moeten schrijven ik vind Brecht
een geschikt man hij kan zoo gezellig praten.
Daarvoor heb ik hem niet noodig, Denise. Vóór
alles gaat het werk. En tijdens mijn afwezigheid heeft
hij gelanterfant. Bewijzen hiervan zijn er genoeg aan
wezig.
O, is 't enkel daarom vroeg ze nog met een
tintje achterdocht, want ze veronderstelde steeds, dat
haar man de verpleegster liefhad, alhoewel zij nooit in
hun houding, noch gebaren daarvan iets kon bemerken.
Doch die achterdocht teekende reeds van het begin
harer ziekte en menige jonge verpleegster had zij na
korten tijd weggezonden, om het dan weer met een veel
oudere te probeeren. Doch daar zij zelve nog jong was,
besloot ze maar weer een van jeugdiger leeftijd te
nemen't bracht toch meer gezelligheid bij, dan de
ouderen, die meestal naast haar bed gezeten, indutten.
Toen had zij Daniëlla aanvaard, daar zij haar niet bij
zonder mooi vond en er dus minder gevaar bestond, dat
haar man er genegenheid zou voor opvatten. Doch haar
jaloezie verbeterde er niet op.
's Middags waagde Daniëlla zich in den tuin, maar
verbleef in de onmidellijke nabijheid van het kasteel
van Bentum zag haar gaan en- voelde zich gedwon
gen om naast haar zijde te loopen en haar stem te
hoor en.
Na een korten tweestrijd ging hij haar vervoegen.
Zoo, profiteert u van de warme middagzon 1 vroeg
hij vriendelijk.
Ja, mijnheer, bloosde Daniëlla.
Ik wil hetzelfde doen, en alls u er niet op tegen
bent, wandellen wij samen.
Zij had een jubelkreet kunnen slaken haar hart werd
overstelpt door vreugdehij, hij zou aan haar zijde
g aan
Maar, mevrouw, zei ze zacht, zonder hem aan te
zien. U weet, mijnheer...
Zijn wezen betrok, alsof hij aan iets onaangenaams
dacht. Even stond hij stil als was hij in beraad, of hij
zou terugkeeren, doch dan stapte hij naast haar voort.
Zij gingen verder het park dn, sprekend over de
ziekte van Denise en over zijn reis.
DROMMELS, WAT EEN HEERLIJKE FILTER,
Marie! Dat wil ik wel gelooven, hij ia klaarge
maakt met de korrelchicorel der Trappieten Vlncart!
Dan begon van (Bentum over Brecht en Daniëlla ver
telde, wat den dag te voren gebeurd was en zei
Natuurlijk durf ik, zóólang hij nog hier is, niet
alleen verder het park in te gaan.
Zoon schurk, bromde van Bentum. En waarom
hebt u niet geroepen.zuster
Hij hield mijn mond gesloten... met...
Met onderbrak hij haar.
Zijn lippen, griezelde ze.
Zoo n ellendeling Wat een geluk dat ik hem de
betrekking hier heb opgezegd.
Elk in eigen gedachten verdiept, reeds gelukkig in
eikaars nabijheid, wandelden zij de lanen door en zagen
niet, dat Brecht hen bespiedde.
Woedend van nijd en afgunst stond hij verschölen,
met haat in het hart en zinnend op wraak.
O Hij zag het, die twee hadden elkander lief Hun
blik verraadde het. Ah Daarom had zij hem afgewe
zen Ze had schuldige betrekkingen met haar meester.
Zie, hij keek haar lang aan en nu drukte hij vlug een
zoen op haar hand.
Doch noch zij, noch hij had het geheim hunner liefde
in woorden gebracht. Zij wisten, dat him liefde echt
was, doch waarvan zij nooit het hoogste geluk zouden
bereiken.
Beiden veronderstelden dat zij hun geheim voor elkaar
verborgen hadden gehouden. Ook beiden hoopten, in
stilte, dat zulke wandelingen zich meer mochten voor
doen en dat zij aldus van eikaars bijzijn konden genieten.
Hun harten juichten1, wanneer het mooie weer toeliet
in het park te verblijven.
Die stonden van samenzijn werden hun onontbeerlijk
en als de regen de paden begoot, keken zij triestig naar
de druppels, die hen verhinderden in het park te ver
toeven.
Een maand was voorbij en de rentmeester vroeg den
dag vóór zijn vertrek en tijdens de afwezigheid van van
Bentum, mevrouw om een onderhoud.
Dit weigerde zij hem niet, gezien de vertrouwelijke
gesprekken, die vroeger hadden plaats gehad.
Mevrouw, begon hij nederig, alvorens van hier te
gaan, waar ik gedacht had mijn geluk te vinden, gevoel
ik mij verplicht u een kleine inlichting aangaande uw
verpleegster te geven.
Toch geen wraakneming, schertste de zieke. Even
flikkerde zijn oogen en met een valschen glimlach op
de lippen, antwoordde hij
Ik mag u, die steeds voorkomend voor me was,
niets verzwijgen.
Een oneerbare handeling Zij zou...
Ik raad u aan kalm te blijven, mevrouw, zoo niet,
ga ik heen, zonder u op de hoogte te hebben gebracht.
Zij trachtte haar zenuwen te bedwingen en hij ver
volgde, terwijl hij zich tot haar over boog en zijn stem
verzachtte
Laat u morgen op het middaguur, wanneer
u anders gewoonlijk gaat rusten, vóór het venster der
tuinkamer rijden, mevrouw, en u zal zien, dat de ver
pleegster met uw man door het park wandelt en dat
hij haar attenties bewijst, die geen man passen-tegen
over de verpleegster zijner vrouw.
(Wordt vervolgd.)
/n goede instellingen wordt enkel Globe
geschonkenmaar mijdt U voor na
maaksels in tweede rang kuisen.
