UI
PAARSE VIOLEN
UI
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
503
Door MARIE VAN GHERT
Jaren hadden Klaas en Sophie Meerens in de beste
verstandhouding doorgebracht, acch den -laatsten tijd
was hierin verandering gekomen, doordat Klaas cp alles
wat vond te vitten en zijn zuster Sophie van 's morgens
tot 's avonds het leven zuur maakte.
Ik krijg er grijs haar van, zei Sophie tot Nel, de
oude dienstbode. Alles leunt hij mij aan. Is er een valsche
boon in 'de. koffie, dat wijt hij het mij. Ben velletje room
in z'n thee, maakt hem woedend. Trekt hij z'n schoen
veter stuk, dan speelt hij tegen mij op. Hij wordt ge
woon onmogelijk
Nel knikte instemmend, ofschoon ze vond, dat de
grijze haren onderhand bij den leeftijd van haar mees
teres hoorden, daar ze 'deze en Klaas, de tweelingbroe
der, vóór veertig jaren gewiegd had.
De oorzaak van Klaas z'n gesputter was, dat hij met
trouwplannen in het hoofd liep.
Zijn vrienden hadden gezegd, dat hij moest trouwen.
Dat hij door zijn celibatair zijn, den naam van nuttig
lid der maatschappij niet waardig was.
Trouwen was gauw gezegd en gedaan ook, vond
Klaas de noodige papieren en twee trouwringen1 waren
vlug genoeg te verkrijgen, maar... een vrouw! Wel te
verstaan een goede, daarbij niet al te leelijk, een
beetje centjes, hé en niet te jong, noch te oud niet
doof, scheel noch kreupel geen valsche tanden en
vooral geen met geverfde lippen of bobbed'-hair.
Je bent overdreven kieskeurig,
smaalde Piet Evens, zijn vriend. Je
moet eerst naar je zeiven kijken. We
spreken maar niet van je vier kruisjes,
die je achter je hebt, maar van je ka
len knikker, je neus als. van een bul
dog en je bovenlip met de paar haar
tjes, die aan een mageren akker doet
denken. Enfin Laat me 't maar zeg
gen Je hebt veel weg van een vier
kante sneeuwpop.
*-*- 'n Mooie vergelijking, glimlachte
Klaas. Teen bedenkelijk
Maar mijn zuster
Die kan je voorbeeld volgen, of
schoon. neem me niet kwalijk, zij mijn
ideaal niet zou zijn. Ik hou van geen
boonenstaak. Maar... niet alle man
nen zijn zooals ik.
Dit gesprek had in de club plaats
gehad en na dien tijd was Klaas als
een opgejaagd hert en kreeg hij een
humeur of hij met het pootje geplaagd
was. Hij ijsbeerde door het huis, zoo
dat Mimi, de pees, bang voor hem
wegsnelde. Hij sliep niet meer, peins
de over een vrouw, stelde zich de ge
noegens van een getrouwd leven voor;
de zorgen van een liefhebbende echt-
genoote, die hij nu moest derven. Hij
zag haar reeds in Hef ochtendgewaad,
zijn boterhammen smeren voor het
ontbijthet blanke mes met de gele
boter in haar fijne handjes. Die van Sophie waren net
harken. Ze scheen de toppen van haar vingers altijd te
stooten, of haar handen te groot waren. Ja, Piet Evens
had gelijk ze was een boonenstaak... Als hij trouwde,
moest hij een vrouw hebben, waar je nooit op uitgekeken
kwam.
Het heerlijk beeld van een gezellig verschiet liet hem
niet met rust en op zijn kantoor begon hij een huwelijks
advertentie, om in een dagblad te plaatsen, op te stellen.
Tien kladjes had hij verscheurd en eindelijk een aan
kondiging getypt en verzonden.
's Avonds keek hij eerst het advertentieblad in, alvo
rens te zien, wat hem de courant over 's lands toestand
en den koers van het geld meldde, iets, wat hem anders
het meeste belang inboezemde, daar hij met het buiten
land zaken dreef.
Daar stond ze groot en met vette letters Vrijgezel uit
deftigen stand, 40 j., gezond, aangenaam uiterlijk, wenscht
voor een eventueel huwelijk, kennismaking met jonge
dame van gelijken leeftijd. Schr. P. Z., Krantenkiosk,
tegenover hotel Palace, Rog ierplaats, Brussel.
Hij glimlachte achter het dagblad, 't Stond er flink,
opvallend. Piet had hem wel met een sneeuwpop verge
leken, nou, ja, je hoefde je eigen niet leelijker te maken
dan je was, dus had hij maar aangenaam uiterlijk gezet.
Tersluiks gluurde hij naar zijn zuster, die met haar hou
terige vingers zat te borduren.
Nog geen nieuws over de stabilisatie vroeg ze,
zonder opkijken.
Hij schrok dat had hij nu totaal vergetéh en daar
hing al evenveel vanaf, als van die advertentie voor een
vrouw.
Hij begon te lezen, maar was er met zijn gedachte
niet bij het was, alsof langs alle kanten guitige vrou-
wenoogen hem aankeken.
Hij wierp het dagblad op een stoei en ging naar zijn
werkkamer om zich daar in eenzaamheid, in zoete droo-
men en heerlijke illusies te gaan verlustigen.
Sophie had hem met haar oogen gevolgd en mom
pelde
Nel kan wel gelijk hebben, dat hij aan trouwen
denkt. Maar ik dan overwoog ze bedroefd. Dan blijf
ik alleen, mijn gansche leven moederziel alleen. En met
de handen rustend in haar schoot, bleef ze 'zitten pein
zen, dénkend ever een huwelijk met een man, die haar
zou liefhébben.
Haar blik ging naar het nieuwsblad en zccht de hu
welijksadvertenties, welke zij nooit oversloeg te lezen.
Zou ze het wagen Vier stonden er in vier die
haar geschikt voorkwamen r twee van weduwnaars en
twee van vrijgezellen. Ze zcu op alle schrijven en vra
gen, haar, onder letters, die ze op zou geven aan de,
door hen aangeduidde adressen voor het reflecteerem op
de advertentie, langs dienzelfden weg de verdere brief
wisseling te doen geworden. Aldus kon ze voorloopig
haar naam geheim houden.
Ze hoerde de voordeur dicht slaan.
Klaas ging nog uit. Vroeger gebeurde dat zelden.
Voorzeker ging hij naar zijn meisje
Ze staarde zich half blind op de advertenties, kende
ze van buiten.
Toen ging ze naar het kantoor en itypte vier brieven,
waarin ze haar karakter ontleedde tot er niets dan goed
heid overbleefhaar ouderdom een paar jaren vermin
derde en cp haar stokvischachtig, tanig gelaiat een blos
van frissche gezondheid legde. Ze stak de brieven in
licht geparfumeerde fantasieenveloppen en typte de
adressen. Aldus kon zij door haar geschrift niet verraden
worden.
Stil sloop ze, toen Nel naar haar slaapkamer was, de
deur uit, naar de post.
De teerling was geworpen.
In spanning bracht ze de volgende dagen door, even
als Klaas, die zijn werk verwaarloosde om naar de Ro-
gierplaats te trammen, en te gaan zien, of er geen bericht
voor hem was. Op een avond typte hij weer een brief,
terwijl dikke zweetdruppels op zijn voorhoofd en kalen
schedel stonden.
Sindsdien was hij vroolijker gestemd, dacht aan de
vijf-en-dertigjarige schoone, aan haar geld en, volgens
haar, de goede hoedanigheden van haar karakter. Hij
wandelde weer, ais eertijds, met zijn zuster in den tuin
en schéén nu bijzonder belang te stellen in het perkje
violen, dat als een paars fluweelen schelp op het kaal
geschoren gazon scheen te liggen.
Dien dag ging hij niet naar de kiosk, wetend, dat hij
geen antwoord kon hebben van mejuffrouw A. B. die
hij een samenkomst had voorgesteld.
...'s Avonds las en herlas Sophie een brief, dien men
haar in het krantenstalletje had overhandigd, toen zij
ging vragen, of er geen1 brief was onder de letters A. B.
Haar hart hamerde. Eén van de vier, een vrijgezel,
had geantwoord, maaT wilde liever eveneens zijn naam
verzwijgen, tot zij elkaar gesproken hadden.
Zij nam zich voor aan zijn verzoek te voldoen, in
afwachting of de andere trouwlustigen haar zouden ant
woorden.
Even later boog ze zich over. het perkje pensees. Daar
stond een prachtige een paarse met wat geel. Zoo een
moest het zijn, schreef hij om als herkenning steeken
dienst te doen.
Ze zond keer end haar antwoord naar het kranten
stalletje.
's Nachts droomde ze van een ridder te paard, niet
harnas en kaplaarzen kerven pensees en een bruidstoet
waar geen einde aan kwam.
Na twee dagen betrapte ze Klaas, die stiekem een
viool plukte, welke zij voor haar bestemd had.
Hé zei ze met een verdrietigen zucht, en je neemt
nog wel de mooiste. Waarom pluk je nliet e-eiv roze knop
voor je knoopsgat Anders ben je zoo dol op rozen.
Nu neem ik eens een pensee, snauwde hij, kwaad
omdat zij zag, dat hij die bloem afknapte.
Waar ga je vanmiddag heen vroeg ze, met iets
benauwds over zich.
Hij had een bits antwoord gereed, doch bedacht zich.
En quasi naar een paar bloemen zoekend, zei hij onver
schillig
Ik? hra!... Naar Boschvoorde... 't Is wedren van
daag... Hij scharrelde in de pensees, vorschte met be
nepen stem En jij
Goddankver genoeg uit de buurt, dacht ze. En
luid
Naar... het park van Laken.
Hij herademde, dacht Gelukkig niet in mijn vaar
water.
Een half uur later oogde ze hem na en snelde toen,
met een jubelkreet, maar haar kleedkamer. Ze zocht de
mooiste japon uit en legde een hoed gereed, die haar
het beste stond. Wangen, wenkbrauwen en lippen wer
den wat gekalfaterd en een groote viool, paars met am
berkleurige vlekjes, spelde ze, met een streeling van haar
oogen en vol eerbied, met een1 gouden speldje op haar
groen zijden bloeze.
Ze las nog eens den brief. Om vijf uur A l'Innova-
tion cp het terras.
Nog even een blik in den spiegel, zich nog eens wen
den de halsketting wat verschikken en Sophie begai
zich naar beneden.
Ze huppelde .de straat door, verjongd en vol hoep,
maar toch loerend of ze Klaas niet bemerkte. Per tram
begaf ze zich naar de plaats der bijeenkomst.
Ze stapte het magazijn doof, kijkend naar de heeren,
naar een revers met paarse viool.
Hij zal al boven zijn, dacht ze
en begaf zich in de lift, die haar naar
het terras bracht.
Schuw rondkijkend, betrad ze den
zomertuin.
Ze schrok geweldig, doch had de
tegenwoordigheid van geest, haar
hoofd te buigen en haastig een ande
ren kant uit te gaan.
Tusschen de bloemen, als een ver
sierde sneeuwpop in zijn licht zomer-
pak, zat haar broer en van uit zijn
knoopsgat keken de fluweelen violen-
oogen haar aan.
Klaas had haar eveneens bemerkt.
Hij wenschte haar mijlen ver. En ze
droeg ook een pensee Straks had ze
nog zoo 'n drukte gemaakt, dat hij
er een plukte Ze was dus op haar
voornemen, om naar het park te gaan,
teruggekomen Lamme boel nuOf
ze hem gezien had Nee, dan was ze
naar hem toegekomen. Hij schoof on
rustig op zijn stoel. Het strijkje ver
veelde hem. En, als ze hem nu eens
met die zoogenaamde juffrouw. A. B.
zag
En Scphie, eveneens in dergelijke
overwegingen over haar afspraak ver
diept, was, voorzichtigheidshalve,naar
beneden gegaan en bleef in de nabij
heid van de lift alle heeren monsteren,
uitkijkend naar een paarse pensee. Toen een uur ver
streken was en geen enkele, met smart verwachtte, viool
kwam opdagen, begrepen beiden, dat zij, broer en zus
ter, elkaar die brieven hadden gezonden en bleef hun
slechts de hoop over, dat zij voor elkander onzichtbaar
waren gebleven.
Sophie ging beschaamd en ontmoedigd naar huis, gaf
voor hoofdpijn te hebben, om op haar kamer te kunnen
blijven en haar broer vooreerst niet behoeven- te ont
moeten.
's Morgens zaten zij sprakeloos aan tafel.
Eindelijk, haar ongeduld, om te weten of hij haar ge
zien had, niet langer meer kunnende bedwingen, vroeg
Sophie, met neergeslagen oogen of er veel volk op de
renbaan was
Hij zuchtte verlicht. Ze had hem dus niet bemerkt
Stampvol was 't er, loog hdj, met een schuinen blik
naar haar, alsof hij toch nog vreesde, dat haar vraag een
list inhieid... En... in 't park? polste hij.
Zooals altijd, antwoordde Sophie hevig kleurend.
Goddank Hij heeft me niet gezien, dacht ze.
Plotseling was hun belangstelling voor de prachtige
paarse violen verminderd en gingen zij het perkje voor
bij zonder het een blik waardig te keuren.
Nadien werd er geen enkele huwelijksadvertentie meer
door Klaas geplaatst, noch door Sophie gelezen.
Een brief voor hem in de kiosk nog aangekomen,
scheurde hij ongelezen in snippers, waar de wind mee
begon te spelen op de Rogierpluats.
Sophie gaf zich de moeite niet meer om aan de andere,
opgegeven adressen te gaan hooren, óf er niets besteld
was voor mejuffrouw A. B.
De paarse violen waren op straat vertrapt...
HET JUISTE BAANTJE
Patroon tot bediende. Weet gij wel wat wij met
personeel doen, die maar altijd liegt?
Jawel, was het antwoord, die laat ge reiziger wor
den.
KINDERGELUK BRUSSEL. Kinderballetkorps Onze Jeugdder Conscience
Vrienden van Mechelen, onder leiding van Francesca d'Aler, 1ste danseres van den
Koninklijken Vlaamschen Opera van Antwerpen. Deze kindergroep zal het Sinterklaas
feest opluisteren dat door Kindergeluk op 2 December in de Folies Bergères aan
meer dan 1,500 Brusselsche Vlaamsche kinderen geboden wordt en waarop Sinter
klaas in hoogst eigen persoon de uitdeeling vaa lekkernijen zal bijwonen.
