GLOBE
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
DE ZIEL DER CITROEN
ÜE
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
541
woorddet me en uw antwoord gaf mij den weg aan,
dien ik nu volgen moet. Ik heb u lief, Margaret. Maar
ik ga terug naar China zonder mijn liefde geuit te heb
ben gedeeltelijk, omdat ik mezelf een belofte gedaan
heb gedeeltelijk, omdat ik meen, dat vriendschaps
plicht 't mij oplegt., Want Derrick en ik waren niet
slechts kameraden in den gewonen zin van 't woord;
we waren vrienden. Ik weet, waarom ge de verloving
verbraakt. Derrick heeft 't me onbewust in zijn ijlen
verteld. Ik gaf u een gelegenheid 't te ontkennen, maar
uw houding, meer dan uwe woorden, bevestigde mijn
vermoeden. Ik ben een gewoon, kalm mensch, Marga
ret; ik ben niet romantisch, ik zie nooit visioenen, maar
de gedachte aan alles, wat had kunnen zijn o, Mar
garet! Maar ik zal één van de velen zijn, die geboren
zijn om de stille, eenzame plekjes van de aarde te bewo
nen! Morgen vertrek ik. Dit is mijn afscheid van u.
M. F.
't Einde van dezen eenvoudigen, pathetischen brief las
Margaret door een mist van tranen; ze vouwde 't blaadje
dicht en begon bitter te schreien. Nu zou Martin nooit
weten, dat ze hem liefhad; 't was te laat en dit alles
om haar en Martins overdreven kieschheid om de nage
dachtenis van een doode hoog te houden.
Maar Fordham kon haar tranen niet zien. Haastig
bereidde hij zich voor op de eenzame jaren, die voor
hem lagen; hij pakte zijn koffers, besprak een hut op de
boot en hield gewichtige besprekingen met zijn oversten.
Voor 't einde van de week was hij in volle zee in
gezelschap van een jongen man, die hem van 't Lon-
densche hoofdkwartier was toegevoegd om Passingham's
plaats in te nemen en die dadelijk zoo zeeziek werd, dat
hij niet te voorschijn kwam, voor de kustlijn van Europa
uit 't gezicht verdwenen was.
Hij was blij, toen de jongen eindelijk opgewekt en
vroolijk in 't publiek verscheen. Hij gaf nu voor over
zaken te willen spreken en ging naast hem op "t dek
zitten, 't Gaf ook een beetje afleiding een nieuweling al
't bijzondere te wijzen. De jongen was zooals hij van
de nieuwelingen gewend was vol enthousiasme, vol
ideeën, hoe hij dacht veel geld te verdienen en dan
als millionnair naar huis te gaan, en dat allemaal inN vijf
jaar.
De jongen had Passingham gekend had aan een
lessenaar naast hem gezeten op 't kantoor te Londen,
zooals hij Fordham vertelde, terwijl ze rookend naar
de blauwe lucht keken.
't Is eigenlijk wel een beetje griezelig in zijn plaats
te komen, zei hij vertrouwelijk. Maar Passingham heeft
nooit geluk gehad.
Zoo! zei Fordham droog.
Eerst hadt ge den dood van zijn vader, vervolgde
de jongen, iedereen keek ervan op, dat er van 't groote
fortuin niets over was, zooals ge wel gehoord zult heb
ben.
Dan had hij nog een vervelende geschiedenis aan
de hand. Ik weet 't zoo goed, omdat ik later de kas
tanjes uit 't vuur moest halen, 't Een of ander zangeresje
had hem heelemaal in haar macht. Ze had 't handig
genoeg aangelegd. He. wat zei u?
Fordham greep met beide handen zijn stoel vast.
Niets, zei hij met een vreemd-klinkenae stem. Maar
wat zei u van een zangeresje? Ik begreep den samen
hang niet goed.
Ik zal bij 't begin beginnen, zei hij. 't Was eigen
lijk Passingsham's eigen schuld. Hij wilde 't eene meisje
hebben en dorst 't andere niet opgeven. Er was altijd
een soort van kinder-vriendschap geweest tusschen hem
en een erg mooi meisje niet mijn smaak die Mar
garet Flower heette. Dit liep vooral door toedoen
van Derricks vader, geloof ik op een verloving uit.
En wat denkt ge dat de stommert doet? Hij wordt hope
loos verliefd op een zangeres Peggy Petal heette ze,
geloof ik. Merkwaardig, diezelfde voornamen. Derrick
lachte er atlijd om; hij zei, dat hij zich anders zeker ver
spreken zou!
Hij was al een flink eind weg; gaf haar allerlei
geschenken, enfin, verloor heelemaal zijn hoofd. Hij
vertelde haar nooit iets van zijn engagement met. Mar
garet en ook Margaret liet hij niets van den toestand
merken. De hemel mag weten, wat hij eigenlijk van
plan was, maar toen de zaken zoover gevorderd waren,
kreeg hij bevel naar China te vertrekken. Hij wilde
Peggy dadelijk trouwen, maar de kleine kat was veel te
slim. Van meegaan naar China was geen sprake en
ze zei, dat ze zich nooit meer van hem zou kunnen los
rukken, als hij eenmaal haar man yas en nog een massa
dergelijke dingen meer. Derrick slikte 't allemaal als
een baby. Maar ze hield hem vast... en papa's mil-
lioenen natuurlijk. Ze zou op hem wachten, enz.
Intusschen ging Passingham weg zonder Margaret
iets verteld te hebben. Hij was altijd doodsbang voor
zijn vader en Margaret was zijn vaders lieveling. Eer
lijkheidshalve moet ik erbij voegen, dat hij van plan was
haar vanuit China te schrijven; als hij buiten 't bereik
van zijn vader zijn zou.
Maar 't liep heel anders. Margaret was op een mid
dag naar mijn kantoor gekomen om nieuws en foto's
van Derrick te halen. We zaten daar heel gezellig te
praten met foto's voor cms van Derrick aan boord, Der-
DROMMELS, WAT EEN HEERLIJKE FILTER,
Marie! Dat wil ik wel gelooven, hij is klaarge
maakt met de korrelchicorei der Trappisten Vincart!
riek zwemmend, Derrick een toast houdend. Derrick
overal, toen plotseling Peggy binnenkwam vliegen met
de woorden
Zeg, hebt ge al iets van Derrick gehoord; ik heb
een brief van hem.
Hemel, man, ge hadt die scène moeten zien! Ze over
zag direct den toestand. Ik stamelde iets om de situatie
te redden. Peggy's knappe snuitje ze was mooi
verwrongen van woede en jalouzie, en Margaret met
haar hoofd omhoog en vlammende oogen als een belee-
digde koningin. Natuurlijk schreef ze dadelijk om haar
verloving te verbreken, en dit vind ik allemachtig
flink ze weigerde absoluut Derrick s vader de reden te
zeggen.
De jongen hield op bijna buiten adem. Fordham
wendde zijn hoofd af; hij wist wat nu komen zou, maar
hij liet 't den jongen op zijn eigen manier vertellen.
Kort daarop stierf Derrick's vader, zei de jongen
een beetje kalmer, en ge begrijpt, wat er toen gebeurde.
Ik weet niet, hoe Passingham 't opgenomen heeft, maar
een week later stond er in de bladen een portret van
Lord Charlie Nolan met zijn mooie, jonge verloofde
van nederige afkomst, Peggy Petal. Natuurlijk zult ge
zeggen; als hij openhartig geweest was, zou 't niet zoo
ver gekomen zijn, maar als ge zijn vader gekend hadt
zijn moeder is jong gestorven zoudt ge begrijpen,
enfin.
Er volgde een stilte. Nu verwachtte hij blijkbaar een
antwoord van Fordham, maar deze had den jongen ver
geten. Hij voelde zich gebroken, ziek. Hij kreunde even
en zat met zijn gezicht in zijn handen. Bij "t geluid keek
de jongen op.
Lieve hemel, man! riep hij'uit. Wat hebt ge? En
ge laat mij maar kletsen. Ik zal een whisky halen.
Toen hij terugkwam, liep Fordham 't dek op en neer.
Zijn oogen stonden weer helder, maar de woorden,
waarmede hij den jongen begroette, deden hem vermoe
den, dat hij toch nog niet heelemaal in orde was.
't Is nog niet te laat, kerel, nog niet te laat!
Hij nam 't glas en dronk 't in één teug leeg.
Ge hebt me den grootsten dienst bewezen, dien ge
me maar met mogelijkheid zoudt kunnen bewijzen, zei
hij met lachende oogen. En gelukkig nog net op tijd!
Een vroolijk wijsje fluitend 't eerste sinds vele
maanden stapte hij naar beneden om een draadloos
telegram te verzenden een telegram, dat de telegra
fist een jongen van een jaar of twee-en-twintig
zich verbaasd deed afvragen, wat dien man van mid
delbaren leeftijd wel bezielen mocht.
't Luidde
Margaret. Alles een vergissing. Verscheur brief.
Kunt ge een dwaas vergeven en nog liefhebben en met
den handschoen trouwen? Brief volgt. Martin.»
Hoe 't antwoord bekend werd tot groot genoegen
vooral van 't vrouwelijke deel der passagiers en groot
verdriet van Fordham, die niet wist, waar zich te ber
gen om aan alle felicitaties te ontsnappen?
De telegrafist was misschien een beetje trotsch op
zijn wetenschap en sentimenteeler, dan hij bekennen
wilde!
/n goede instellingen wordt enkel Globe
geschonken, maar mijdt U voor na
maaksels in tweede rang huizen.
