Het Verjaringsgeschenk
556
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
Door MARIE VAN GHERT
Tante Bet je vierde haar zeventigsten geboortedag. Be
drijvig zette ze met Dina, haar trouwe dienstbode, likeu-
geblcemd ontbijtservetje, dat zij met
dicht bond.
gouddraadje poes, die geliefkoosd en gestreeld werd en den naam van
haar voorgangster ontving.
Tante Betje was in de welken, drukte telkens Henri
dankbaar de hand en wenkte Dina zijn glaasje te vullen,
zoodra het leeg was. Hij veelde zich den held van den
dag. Die verjaardag kostte hem nu geen duit en hij had
-»ol.fiirl ti"*ii ni*-T*iTl—
Karei zette in zijn kelder de flesschen gereed, die hij
voor enkele dagen stiekem voorzien had van etiketten
van een bekend merk, om aldus tante Betje in de mee
ning te laten, dat hij haar een der bes.e soorten ten
geschenke gaf.
Hij wist dat tante nooit bezoek kreeg en dat de wijn
slechts door eigen familie werd gebruikt. Zijn naam was
ren en glaasjes gereed, tegen dat de familie haar zou gevestigd en niemand wantrouwde hem, dacht hij.
komen gelukwenscnen en hun gebruikelijk geschenk Henri kleedde zich voor het bezoek. Hij mijmerde aes]aaacJ.
overhandigen. Tante Betje zat er warmpjes in en werd over zijn vijftig centen, die hij heden aan bloemen moest lE. schudde hét hoofd en dacht
daarvoor door haar bloedverwanten als een afgod be- bestede^om tante een offer te brengen. zl gemeend wat hij voor
Den laatsten tijd was tante Betje droevig gestemd ge- Vijftig centen, een 9ansche week geen snaren, hart deed.ïeVscbooTvan tante Betje, die
weest Miertje, haar kat, die reeds jaren tot het huU.cn- Maar wat wil men er aan doen-_Jejnoet xoojuuu: tlit2aQ en er niet over .uitgepraat kwam, hoe-
tante een dienst bewezen, dien zij zich altijd zou herin
neren.
Met voorgewende belangstelling luisterden de nichten
en neef Karei naar zijn verhaal, hoe hij de stad door
kruist had om het evenbeeld van Mientje te vinden.
den van de oude dame behoord had, was voor eenige tante te vriend houden en een spiering uitwerpen om eiIn'hct eT^te"aeieek°
•eken gestorven. Dit was voor tante Betje een groot een kabeljauw te vangen. Jammer genoeg,^ dat ik geen A
verlies en de familie scheen er eveneens door te lijden twaalf flesischen wijn kan geven als Karei. Die gaat later j tarine ititaeleide aedaan
haar beJangsteliing, toen Mientje. ziek, op den schoot natuurlijk met den grootsten hoop schuiven. Hij zuchtte opjn ^rdea
van tante Betje, haar laatste uren sleet, was tenminste diep vijftig centen. Minder gaat niet, onmogelijk._tm
groot geweest. Koekjes en lekkere beetjes waren in over- als de anderen hun gewoonte eens overschrijden Dan
stralend uitzag en
er hat beestje op 1
Toen de klok twee uren wees, stonden de bezoekers
en werden door de jarige uitgeleide gedaan.
Even kon ze Henri toefluisteren, daf hij moest komen
vloed ^gebracht* en "tante" milde ik daar met een p"aar onnoozele bloemen... Gaf tante Hij Mete terqtan.^TanteTetle
gevers en geefsters, die zooveel medelijden voor het arme ons nu maar vast een gedeelte^ Het zou ook nog het sue- cn sloot de deur
dier betoonden, bedankt. cessierecht uitsparen. Maar begin er eens over! uai KLlT,j^T,.-r t r;Pn Henri tot de anderen Hii sloea
Doch heden was ze minder droefgeestig en vroeg op- gaat nietWanneer zal ik nu aan trouwen kunnen
geruimd denken
Is er nu alles, Dina Hij nam zijn hoed, trok nijdig de deur van zijn
Ja, juffrouw. Hier de morellen op brandewijn voor kamer, die hij gemeubileerd gehuurd 'had, dicht en sloeg
mevrouw Stina de frambozen voor juffrouw Toos en den weg in naar de markt, waar hij wist, voor vijftig
Nelly de bessen op jenever voer mevrouw Sluikers en centen een bouquet te zullen vinden,
de bitterflesch voor
een zijstraat in en dacht Wat 'n geluksdag Nu zal ze
straks ook de bloemen hebben.
Tegen vijf uur belde hij aan. Tante knikte hem van
in het spionnetje vriendelijk toe.
Nu ook nog bloemen zei ze bestraffend. Dat hadt
mijnheer Karei en
Henri; de lepel en
hier de koekjes...
- -En de siga
ren
GunstJa
Ook zoo 'n groote
familie 1
Alles stond nu
gereed in de groote
voorkamer, waar
de wandversiering
en mahoniehouten
meubels herinner
den aan lang ver
vlogen tijd.
Tante Betje over
zag de tafel en
knikte voldaan.
Ze hield ervan
haar familie rond
zich te zien. Haar
nichten en neven
deden zich dan ook
allen Vriendelijk en
hartelijk voor. Of
ze hen niet be
greep Ze was
immers hun suiker
tante Ze liet hen
maar stil begaan,
hen in den waan
latend, dat zij met
hun gevlei was in
genomen. Aan
stonds kreeg ze
weer van elk een
paar zoenen en een
geschenkje. Ieder
jaar hetzelfde van Stina, die een modezaak had, een
paar
het diamanten tooneeljubileum van haren Hoofdman
v^I eel^^ged<Mm.^^*irte herinnehngen^n^bfoeipeiCWerten_««nw
jeniet moeten doen
Zoo 'n dure poes
en dan dit weer...
Maar je bent al
tijd zoo 'n goeierd,
altijd... Toen fluis
terend Zeg niet
aan de anderen, dat
ik je gevraagd heb.
Je weet, dat ik al
les doe om jaloezie
te vermijden.
Henri beloofde
te zullen zwijgen,
doch dat er al ja-
loerschheid be
stond, dat wist hij
reeds lang en voor
al dien morgen had
hij het opgemerkt.
Mientje werd
door hem geaaid,
gestreeld en lustig
keuvelend zat hij
naast zijn tante op
de ouderwetsche
canapé.
De schel ging
over en even daar
na kwam Dina zeg
gen, dat een vrouw
vroeg haar kat te
mogen terughebben.
Haar kat
schrok Henri op
springend.
Tante Betje's
lippen begonnen
zenuwachtig te tril
len.
Hij moest een brug over en zag eenige belhamels, een Dat moet een misverstand zijn, stapte hij naar de
■—TT en Nellv brachten elk een kat, aan een koord gebonden, telkens in het water dem- deur. Blijf maar tante en jij, Dina, ga maar naar de
handschoenen; Toos en Nelly brachten elK een sat v keuken, ik zal die vrouw wel eens te woord staen, zei
kleedje voor stoel of ^^eTakdoèkjes' Deugnieten, aartsdeugnieten schreeuwde hij. Laat hij met een air van gewicht,
haar aangetrouwde nicht, schonk steeds d 1 locoen of ik roep een politieagent. 't Is onze kat, mijnheer, begon de vrouw. Kwa-
door haar geborduurd, omdat ze met haar -9 1 jongens gingen aan den haal en de kat met haar jongens hadden het beest aan een koord gebonden, mijn
geen raad wist. Karei met z.,n vrouw, che een w. nhan ^Sip schuw onder een mosselkarretje. zoontje was er ook bij, die deugnieten Toen. bang
fllc&i^g^ Hert! weer enet bloemen Henri trok haar met he, koord naar zich toe om haar da, ik zot.kijven en hem straffen, als ik he, hoorde, heeft
i i ti'. it-i.. 4..:» te bevrijden en 'plotseling dacht hij aan 'Mientje, de ge- hij u gevolgd.
sterven kat van tante Betje. Hoeveel moet ze kosten fluisterde Henri met een
Als ik haar deze poes..., schoot het door zijn brein, blik naar kaimer-en-keukeodeur. Ook vreesde hij. dat
Geen bloemen, geen vijftig centen, 't Metrschje lijdt zoo zij het beest wilde terughebben, of te vee) zou vragen,
omdat haar Mtentje naar de andere wereld verhuisd is. - Ik heb er nooit aan gedacht haar te verkoopen.
Hij had kunnen jubelen en dansen van pret om die antwoordde de vrouw. Toen eenigszins brutaal Ik moet
„fkomen. Die goede jongen! Hij zou zijn laatsten duit
voor haar uitgeven en zich weer hebben moeten bezui
nigen om een tuil voor haar te kunnen koopen. Het ging
hem altijd slecht in zaken. De jongen had nu nooit eens
geluk!... Ze zou haar nichten en neven bedenken, maar
vooral hem.
Ze dacht na over haar bezittingen, hoe ze die het 9™>®'een^^Sik was de kat van het koord ontdaan
beste zou kunnen verdeelen Dina moest natuurlijk ode sussen(j yeveri grijze haren.
bedacht warden. Ze zou onderhand toch eens een testa- Waarachti ze lijkt Miertje, mompelde hij
ment moeten maken, want een ouden top zou ze met vemlkt iaaT zïlf „j,,, in ten kistje ^Jer den
scheren en als alles geregeld was. behoefde ze ook aan rQ,eni.tmlk jn tuin begraven had. zou ik zweren
niets meer te denken.
dat zij het was.
mijn kat hebben. U hebt er geen recht op.
Het zweet brak hem uit. Als tante. Betje eens kwam.
Hij hield zijn hand in zijn broekzak, omklemde den gul
den en opperde
Wil je er een gulden voor hebben?
Een gulden 't Beest is veel meer waard V
Nu dan... een gulden vijftig 't Is voor een oude
Terwijl tante Betje aldus zat te mijmeren, zocht Stina Hij plaats cp een bank, liet de warme zomerzon dame... En als ik de jongens hun gang had laten gaan,
haar winkel een paar handschoenen, die onverkoop- beestje drogen en droeg het triomfantelijk naar tante dan was het beest al lang verdronken.
baar waren, pakte ze in een fijn rose papier en bond er
een zjjden lintje om. Hjj was Wat later dan de andere jaren en de nichten
Toos en Nelly, twee ongehuwde zusters van rond de en Karei zaten al voor hun gevulde glaasjes,
veertig, zochten uit hun verzameling antimakassars, haar De geschenken prijkten als voor een tombola in de
docr hun nichtjes op feestdagen gegeven, de slechts af ge- kamer.
werkte uit, vouwden ze in een oude doos van iscbrijf- Tante Betje nam, zichtbaar bewogen door die lieve
papier en legde het pakje gereed bij hun parapluien, die attentie, de kat in ontvangst, gaf Henri twee extra
steeds mee op visite gingen, zoenen.
Mevrouw Sluikers, immer geroemd willende worden Inwendig nijdig omdat tante zoo bijzonder met Horn's
voor haar kunst en netheid, had de bewuste zakdoekjes geschenk ingenomen was en zijzelven met op die gedach-
nog eens opgestreken en wikkelde ze in een papieren, ten waren gekomerv, keken de antferen zoetsappig naar ce
Nou dan, mij goed...
Vlug overhandigde hij haar het geld, wierp de deur
toe.
Daar gingen zijn duiten, zijn mooie gulden plus de
Vijftig centen daarbij vijftig voor bloemen betaald
Is ze weg vroeg tante Betje met benepen stem.
Die vrouw wilde de kat terughebben..., ziet u...,
ik had ze van haar man gekocht en die...
Heeft het geld zeker aan drank besteed! viel tante
Betje met verontwaardiging in.
Ja, tante, ja, zoo is hetstemde hij verlicht in.
