638
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
naar een slanken, blonden jcnge man met een goed-
onderhouden knevel. v
Klaas schudde hem de hand.
Mooi weer zei Jan Waller.
Schitterend, zei de ander, ik kom direct als ik mij behandelde, was getemd, en durfde geen assistentie te
gewasschen heb..., we zullen er dan wel even over verleenen.
hem neg steeds niet ais zwager kon bevredigen. In een Zoo? riep Verdels woest. Ik zou maar zorgen dat
neerslachtige stemming beriep de teleurgestelde jonge ik weg kwam, gemeene bedrieger, voor ik de politie bin-
man zich op Verdels, maar deze, die er van langs had nen roep. Laat uw huichelachtig gezicht hier niet weer
gekregen, omdat hij zijn vrouw nu en dan wat te ruw zien.
Klaas pakte zijn hoed en staarde in gedachten door
praten
Ik bemoei me er niet mee, zei hij bitter, 't Beste
We gaan juist een wandeling maken ontweek wat ik u aan kan raden, is maar vol te houden.
Waller hem.
Ze lieten me gisteravond in den steek, klaagde de
de kamer.
D'r uit, tierde Verdels, of ik zal u er door de politie
uit laten zetten
Klaas schraapte zijn keel en bewoog zich in de rich-
Prachtig, vond Klaas. Dat is veel gezonder dan ongelukkige. Ik bleet even achter on: een steentje uit ting der deur.
een ganschen avond in huis-te zitten koekeloeren. Als ge mijn schoen te halen en kon ze nergens meer vinden. Kom voor uwe rechten op, meisjelief, zei hij, zich
wacht tot ik mij gewasschen en wat gegeten heb, ga ik Hij is zoo sterk, dat is het beroerde van het geheele naar Annie keerend. Als hij uw moeder niet goed be-
geval.
Sterk, vroeg Verdels.
De ander knikte.
met u mede.
Met... met ons mee, vroeg. Waller, na een oogen-
blik stilte.
Klaas knikte.
Ja..., ik ken u nog niet, legde hij uit, en als hoofd gevecht ken stellen, door hem op zijn kop te zetten, zei
der familie moet ik zien hoe ge u gedraagt. Feitelijk hadt hij geïrriteerd. Ik was proefkonijn
ge mijn toestemming moeten vragen alvorens met haar
handelt, geef hem dan zijn keukenstoel en drie traproe
den terug en laat hein er uit zetten
Jan zei Verdels met een vervaarlijke kalmte, haal
Dinsdag liet hij me zien, hoe hij een man buiten een politie-agent.
Ik ga al, zei Klaas haastig, dag Annie, dag moeder.
Ik blijf niet lang weg, even naar het postkantoor. O
ja..., dat is waar ook. Ik vergat u bijna nog te zeggen,
Volhouden maar, raadde Verdels weer aan. Ze
uit wandelen te gaan, maar omdat iedereen dacht dat ik zullen elkaar op slot van rekening vervelend gaan vinden, dat ik drie dagen geleden Annie alles vertelde, en we
verdronken was, zal ik daar maar niet meer over spre- Waller zuchtte en gehoorzaamde. Maar broer en zus- eergisteren getrouwd zijn!
ter konden wonder wel met elkaar overweg, terwijl ze
Hij knikte den verstomden Verdels minzaam toe en
gaf Waller een vriendelijk bedoel
den por tusschen zijn ribben. Wat
van mij is, is van Annie, zei hij
langzaam, en wat van Annie is,
is van mij. Verstaat ge dat goed,
stiefvader lief
Hij ging naar juffrouw Verdels
en beurde haar met zijn sterken
arm op.
En wat van mij is, is van
moeder, voegde hij er aan toe, en
plaatste haar voorzichtig in den
gemakkelijken stoel.
VOOR ONZE KLEINTJES
ken.
Mijnheer Verdels kent me
heel goed, zei de verliefde jonge
ling woest.
Ik heb niets met hem te ma
ken, besloot broerlief en hij
kan ook iemands karakter niet
beoordeelen. Ge doet maar ge
woon met uw vrijerij, net als of
ik er niet bij ben. Probeer 't maar
en denk er niet aan dat ik op u
let. Wees zoo natuurlijk mogelijk,
en als ge iets doet wat me niet
aanstaat zal ik het u gauw vertel
len.
De woeste aanbidder las geen
hoop in de oogen van den woe
denden Verdels, en deed een be
roep op Annie.
O..., 't kan me niet schelen,
zei ze. Waarom
Waller kon haar met veel ar
gumenten verheugd hebben, maar
wist geen woorden te vinden, en
wachtte gelaten tot Klaas zich ge
reed maakte. De proef viel geens
zins gelukkig voor hem uit. zijn
pogingen om zoo natuurlijk moge
lijk te zijn, ontmoetten de ver
baasde blikken van broer Piet
en de verachtelijke vragen van
juffrouw Annie, maar naar huis
te gaan, als hij zich niet netjes ge
dragen kon. Toen hij in een knor
rig stilzwijgen verviel, schraapte
Klaas zijn keel en zei
't Is nergens voor noodig om
als een aap op een stokje te doen,
en dan chagrijnig te worden. We
zullen u het eens voor moeten
doen
Gij zeker, zei de versmade minnaar. hem telkenmale lieten voelen, dat ze hem konden missen in de muizenwereld groot'opzien wekte
Ja ik! antwoordde <t broer ernstig. Gaat gij als kiespijn. En drie weken later dankte Klaas hem'met -t Feest was aangebroken. De gelukkige bruidegom
maar achter ons loopen en kijkt vooral goed eenige vriendelijke, welgekozen woorden af. had voor deze gelegenheid 'n extra krul in staart en snor
Hij nam Annie s arm in den zijnen, en begon te demon- ban no°h mijn toestemming geven, zei hij ern- en zag er nog voornamer uit. 'n Gepiep van
streeren wat love-making was, tot groot ongenoegen stig, 9e verknoeit dus uw tijd maar. Ga maar liever een bewondering ging op, toen Knagelijntje uit t koetsje
van Waller. partijtje biljarten. stapte. Neen maar, neen maar, zooveel weelde kon ook
Na tien minuten beweerde deze, dat hij genoeg ge- Waller snelde woest naar Verdels, maar kon geen alleen 'n provisiekamermuis zich veroorloven. De zolder
leerd had om verder te gaan. woord uitbrengen bij wat hij daar zag. Juffrouw Verdels en vliering bewoners keken jaloersch naar al die pracht.
Dat is maar verbeelding van u, beweerde de lief- za* aan bet eiud van de kamer met een zakdoek voor de Geen wonder, Knagelijntje's trouwjaponnetje was van
hebbende broer. Ge verbeelt u zelf veel te veel. oogen, terwijl haar echtvriend in een mengelmoes van louter spinrag, bestrooid1 met fijne witte suiker; 'n stukje
Hij keerde zich weer naar Annie, en Waller -slen- vreu9d* en woede donderend door de kamer marcheerde, bloemkool had ze als bruidsboeket,
teerde verdrietig achter hen aan. Hij waagde het niet. - Hij is een bedrieger, brulde hij, een bedrieger. Ik ,n M ichü hield in
hen nogmaals te onderbreken, maar aarzelde bij de verdacht hem al en eerst vanavond heb ik het van haar n t0eSpraak.
deur zoo, dat Klaas medelijden met hem kreeg en zei l°s weten te krijgen.
Goeden avondKom morgenavond maar weer, ik ^Valler staarde hem verstomd aan. Toen Krulstaart en Knagelijntje elkaar de pootjes
zal u dan nog eens les geven. Ge zijt een trage leerlinq... Ja> 'b heb t nu pas van haar los gekregen reikten, zongen eenige leden van de muizenopera een
ja... erg traag schreeuwde Verdels, naar de bevende vrouw wijzend, schitterend lied. Knagelijntje huilde even stil voor zich
Den volgenden avond kreeg Jan Waller een tweede Hi' is net zo° min een zoon van haar aU 91' van mii WaS, °°k zo° roere"d ®ooi' Knd?£a* slikte
les. Echter berispte Klaas hem ernstiq, daar de ander Wat? vroeg de verbaasde toehoorder. Ze heeft Un J38119 opkomende traan door. Moedermuis
hem precies na trachtte te doen. en geen verschil wist me bedrogen, zei Verdels met dreigenden blik, maar dat 9*brm te aar 23 ^bje. x 030 3an aar ei9en
tusschen broederlijke liefde en gewone liefde zaI ze me niet meer ^ppen Blijf hier, schreeuwde hij,
Als ge haar zoo lang gekend hebt, als ik, negen- toen zijn vrouw de kamer wilde verlaten, ge moet hier De plechtigheid was afgeloopen; iedereen mocht
tien jaar lang, zei Klaas, toen de ander protesteerde, zult 21 jn a!s bij binnenkomt. komen gelukwenschen. Kleine muisjes in 't wit dansten
ge dat zelf wel inzien. De vrouw bleef, en de beide anderen spraken door, een eeredans, waarbij ze telkens rijstekorrels naar Kna-
Waller wist zich met groote moeite meester te blijven, zoqder op haar tegenwoordigheid acht te slaan, totdat gelijntje en Krulstaart wierpen
en wandelde teleurgesteld achter juffrouw Annie aan. Kl^as en Annie de kamer binnen kwamen. Met een t js n schande, zei Piepzak, n oude magere vlie-
Dan nauwelijks zijn ooren geloovend hoorde hij haar bchten kreet snelde het meisje naar haar moeder. ringbewoonster, wij hebben niets dan houtsplinters in
iets tegen broerlief zeggen. Wat is er moeder, schreide ze. onze magen en hier gooien ze met de kostelijke rijst. Als
Ik zei deze op verbaasden toon. Ze beeft weer een zoon verloren, zei Verdels je maar 'n provisiekaraermuis kan zijn. Niet ieder
Gij wandelt nu maar eens achteraan. n'id*?,', 6611 ^brutalen. leelijken vlegel die naar den naam Langstaartje heeft het geluk met d'r neus in de boter
te vallen.
En zuchtend keerde Piepzak den rijkdom haar
staartje toe.
Knagelijntje en Krulstaart ondertusschen reden in
hun trouwkoetsje naar huis, waar 'n fijne maaltijd hun
M. Vital Mertens woonachtig en geboren in 1840 te Audenaken, de kleinste Brabantsche
gemeente, die slechts 340 inwooners telt. Deze eerbredwaardige burger was soldaat in 1860
onder de regeering van Leopold I en werd op 26 December 1926.gedecoreerd met de gou
den palmen Orde der Kroon.
Op de Bruiloft bij Knagelijntje
van Pieperen
Knagelijntje van Pieperen was
't fijnste en liefste muisje dat men
zich voorstellen kon. Geen die
zulke vriendelijke oogjes had en
zoo 'n rijke vadermuis had. Was
het wonder dat alléén de deftigste
van de deftigheid in aanmerking
kwam om Knagelijntje poot en
hart aan te bieden
Toen Jonker Krulstaart van
Sterktand tot Snorbaard zijn hoo-
ge zijden hoed opzette en naar
't groote hol van papa van Piepe
ren stapte, wist iedereen in de
muizenwereld reeds te vertellen,
dat Knagelijntje weldra mevrouw
Krulstaart zou worden, en werke
lijk, kort daarop werd de bruiloft
van 't tweetal aangekondigd, wel
dertig planken in den omtrek, wat
Zoo..., zoo praat ge niet tot het hoofd der familie, van Klaas Hansen luistert.
zei Klaas heethoofdig.
Ik doe 't wel zoo antwoordde ze.
Hierop was Klaas geenszins voorbereid, en de zelf-
Wat zei deze opschrikkend.
Een kwibus, dien ze van de straat opraapte en
voor haar zoon liet doorgaan, vervolgde Verdels razend.
voldane glimlach van Waller, als hij de vacante plaats Maar ze zal er van lusten, dat beloof ik u.
innam, maakte Annie, die ook eens wat te zeggen wilde Vy J~-J
hebben, nog nijdiger. Klaas Hansen raakte in zijn be-
Klaas deed zenuwachtig gejaagd.
Ge laat haar met rust, zei hij dringend, 't is wel wacbtte.
rgerde stemming hoe langer hoe meer achter, totdat hij waar, dat ik haar zoon niet ben, maar dat komt er nu 't Maantje kwam ook nog even gluren door het
aan het einde der laan juffrouw Annie met haar weer- niet op aan. Ik ben voor haar naar een notaris gegaan raam van de provisiekamer, en ze zag allemaal dan-
spannigen geleider hem zag opwachten. Een vermoeide en hij vertelde me, dat het geheele huis en de helft van sende muisjes, en de maan moest daarom lachen. En...
uitdrukking op haar gelaat moedigde hem aan, den proef- de meubelen wettelijk aan Annie toebehooren. Er is dus of ze gelijk had
tijd van Waller met een maand te verlengen, daar deze bijna niets van u bij. Annie V. D. EYDEN.
