NELLY'S SNOEPREISJE
■tflf
Aan onze lezers!
C Een Kostschooltragedie
732
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
zulde bekocpen hoorMet een sprong Marie-Louise,
die beter Jan of Piet had kunnen heeten, Bee's slaap
vertrek in en onder luid gelach begonnen ze haarken
pluk te doen. Gelukkig voor Bee, dat Marie-Louise
De Zondagsche namiddagwandeling was', zooals 9«d gezind was vandaag, anders had-de Het wel een
J 0 orhf- Kaarlfpn rtliik- npwnrncn hm hpfr haar kokkies tn
altijd, lang, vermoeiend en banaal geweest. Sleepvoetend-
loom, waren wij, de kostschoolmeisjes, als een kudde
schapen naar de groote, onaangename school terug
gedreven; hadden de honderd en zeven-en-twintig trappen
opgeklommen, en uitgeput waren we op onze beefden
neergevallen.
Zpoiets gebeurde bijna nooit na een Zondagsche
wandeling, want dan moesten we gewoonlijk naar de
gehate, kale Salie de jeu maar..., juffrouw Piets, de
studiemeesteres was buitengewoon vriendelijk dien Zon
dag, hoe 't kwam wist niemand.
De kalender wijst 2 Juni, fluisterde Liefs geheim
zinnig, en bijgevolg heeft Piets gisteren salaris getrok
ken en wie weet was daaT geen opslag bij, wie weet.
Wie weet, wie weet, stemden haar gezellinnen
even geheimzinnig in.
Neen, viel dan weer Jimy Leebak in. Ik weet
echt haarken pluk geworden. Jim liet haar koekjes in
den steek, Margriet had ineens geen slaap meer. Ze
kwamen beiden toekijken en vonden het prettig.
Bee, die niet van dergelijke liefkoozingen hield, rukte
zich ten laatste los en vluchtte bij haar lieveling Jos
Cordeniers.
Drie spottend-lachende hoofden verschenen een wei
nig later boven het vertrek uit, want aan de cham-
brettes zijn geen zolderingen He-he-he-he-he zong
het trio. Bee is boos, Bee is boos
In razende furie wierp de gekrenkte Bee een spons
naar Marie-Louise, die, door een behendige duikeling
van deze laatste, haar doel miste.
Zeg Beeriep Margriet. We gaan huiszoeking
doen, net als de Duitschers in den oorlog
Doet alop, klonk het nijdag.
Toen begonnen ze met hun drie hun vandalenwerk.
beter, Piets heeft nieuws uit Petersburg gehad, ge weet Bee's mooie zijden purpieren kleed werd achteloos op
wel hé, daar maakt ze steeds zoo 'n drukte over 't bed_geworpen.
Ja, ja, dat kan ook zijn, stemden we dan weer Amay wat luxe, uitte Jim. Purperen zijde met
met deze in. witte poezekens.
Den rechten draad van juffrouw Piets vriendelijkheid Laden en kast werden opengetrokken en alle kost-
konden we toch niet te
pakken krijgen.
Welke nu ook de oor
zaak zij, 't voornaamste
was, dat we tot ons aller
vreugd en verwondering
zonder bewaking alleen
op de slaapzaal mochten
blijven tot de bel koffie
tijd zou aankondigen.
Dat was toch werke-
lijk iets buitengewoons,
zoveel leerlingen, we wa
ren lang niet van de
braafsten alleen op de
slaapzaal vrij te doen
wat we Wilden.
Jakkes, jakkes,* riep
Margriet Leman. Piets
gaat voorzeker niet lang
meer leven
In den beginne was
't er tamelijk stil, er wa
ren er eenige die hardop
praatten over de aan
staande verlofdagen, an
dere lagen te luilakken,
net als soldaten die van
een langen veldslag te
rug gekeerd waren. Mar
griet Leman kroop zelfs
onder de dekens, Jim
Leebak putte gedurig
uit een rijke koekjesbron
en bracht zoo haar tijd
om. Bee Bellens en Jos
Cordeniers, de gezworen,
boezemvriendinnen,
annv -
DIAMANTEN BRUILOFT DER ECHTELINGEN VAN HOUDT-HUYSM ANS, TE ACHTER-OOLEN.
Onze foto toont de beide oudjes te midden hunner kinderen en klein-kinderen. Ze zijn beiden nog- altijd goed
gezond en goed te been, en wekelijks gaan ze nog samen ter kerke welke een kwaart uur gaans vergt.
ten natuurlijk bij elkaar en fluisterden iets van hij
en van een zekeren Jan, en Bee wist dan weer wat in
te brengen met Joris, meer konden wij, de luilakken van
de sentimenteele dialoog niet opvangen.
Waar is Marie-Louise Van Eekhout toch vroeg
Jim opeens.
Ik weet niet, antwoordde het koor. Ze is voorze-
kers niet hier, anders zou 't niet zoo stil zijn.
baarheden en geheimen van Bee op 't bed geworpen.
Komt zien Burgers komt zien, riep Marie-Louise,
groote te koopstelling van juweelen, kostbaarheden en
geheimen
Jim vond een foto van 'n student, 't was Bee's vader
in zijn jonge tijd.
Zeg Bee vroeg Jim, die foto is'zeker van Joris?...
Met een hoogrood gezicht verscheen Bee en toen ze
Ssstlaat ons slapen, zuchtte de slaperige Mar- daar al haar eigendommen door vreemde handen ont-
griet en alles werd stil.
Heel in de verte zong iemand Siegfried verslaat er
den dwerg en den draak
Daar hebt ge ze, riep Jim verrast. Niemand ant
woordde, maar 't gezang naderde, steeds HeiSieg
fried verovert den Nevelingen ring Boem een dwa
zen bonk tegen de deur en daar viel Siegfried met dra
ken, dwergen en Nevelingenringen de slaapzaal binnen.
Leelijk spockriep Margriet Leman, gij maakt
altijd al de menschen wakker.
Ambêtanterik, schreeuwde Bee
Marie-Xouise die veel meer van zingen dan van kla-
aard -zag liggen, barste ze in woede los. Alles kwam
op 't hoofd van Marie-Louise terecht, want zij waren
In het nummer van toekomende week
beginnen wij een onuitgegeven
vervoIg - ve rhaa I van
gende medegezellinnen hield, stoorde zich niet en zong Willemien Jans
Walters prijslied, uit de Meesterszangers. zoo geest- getiteld
driftig en luid dat niemand nog een tegenwerping
inbracht.
Morgenlijk lichtend in rozigen schijn
Met bloemenlucht en zephierzucht.
En vol van wonne, nooit verzonnen
Een lustoord rood vol schijn
Daaronder eenen wonderboom
Met vruchten rijk behangen
Te zien in zaal'gen liefdedroom
Het hoogste zielsverlangen
Vervullingsmachts bewijs
De schoonste vrouw
Eva, in 't Paradijs!...
BravoBravoriep Jim.
An'bêtanterik, hou uw mond, schreeuwde Bee weer.
Mag 'k nu nog niet zingen maske, maske, da
Het is een
familie - geschie
denis, zoo eenvoudig
en toch zoo boeiend en aan
trekkelijk, dat, niemand er zich een
bladzijde zal willen laten van ontgaan.
nu precies geen persoontjes die goed met elkaar over de
baan konden. -
Het belde vijf uur, 't schoen leven was uit en we
moesten onder de bewaking van juffrouw Piets naar de
eetzaal.
Hoor eens waagde Margriet nog te roepen, als ge
absoluut met geen grap omkunt, wreek u dan, maar ge
moogt ons met de wet der wedervergelding straffen
Ik wreek me nooit, antwoordde Bee op tragischen
toon.
We zullen zien, lachte Marie-Louise en ze ver
dween met Jim en Margriet om zich terug onder juf-
frouws Piets bewaking te stellen.
Bee en haar lieveling hadden zich verstopt gehouden;
nu ze alleen waren zouden ze die barbaren eens
straffen.
Ik zal hen eens betalen, sprak ze tot Jos, ze nam
haar waschstoop en goot den inhoud tusschen Marie-
Louise's dekens. Margriet kreeg van 't zelfde laken een
broek.
Ha ha lachte de zich nooit wrekende ze
hebben hun loon. Ze balde haar vuist in de richting
van Marie-Louise's slaapvertrek en met een nu zal
ze eens proeven, hoe mijn wraak smaakt goot ze een
tweeden stoop leeg, zoodat het water langs de ondier
zijde der matras begon door te druppen.
Voldaan over hun wraak gingen ze naar de eetzaal,
waar ze zich bij juffrouw
Piets verontschuldigden
de bel niet gehoord
Ce hebben. Ze waren uit
erst vriendelijk tegen
over de twee slachtof
fers net of alle boosdoe-
nerij vergeven en verge
ten was.
Als eindelijk het sla
pensuur genaderd was,
lachten Bee en Jos zeer
hartelijk en wisselden
blikken van verstand
houding.
Margriet ontdekte de
wraaknemign dadelijk.
Ha, men wreekt
zich nooitriep ze spot
tend; maar een vreese-
lijk sissend sssstt van juf
frouw Piets dwong haar
tot zwijgen.
Bee had al een paar
maal over 't houten be
schutsel naar Marie-
Louise komen zien. Deze
vond het wel een beetje
verdacht, omdat Bee dat
nooit deed; maar ze
schonk er geen verdere
aandacht meer aan toe
en at smakelijk voort aan
haar dagelijksch na-
avondmaal. Van 't natte
bed en de heele tragedie
die er mee gepaard zou
gaan, had ze geen flauw
idee en 't water onder het bed'? Ja, dat gebeurde meer
malen dat er een kan of zoo om viel en de inhoud dagen
op den vloer verspreid bleef liggen, zonder dat de mei
den daar een hand aan uitstaken.
Marie-Louise dacht
Die boo ze Trien van hiemeven is zoo lief, ze heeft
misschien lust naar de lekkere beetjes hier, en ze knab
belde en smakte dat het een aard had en toen Bee weer
eens verscheen, bood ze een deel harer lekkernijen aan
welke deze grijnslachend aannam.
't Licht was allemaal uitgedoofd.
- Nu gaat de tragedie beginnen, fluisterde Jos tot
haar vriendin en ze moesten zich onder de dekens ver-
steppen om hun lachen te dempen. Marie-Louise zat
nog steeds gekleed op 't natte bed en at maar voort,
strunkelend en tastend zoekend naar een lekkeren
hap
Margriet Leman was de eerste tragedie-personnage
die op 't tooneel verscheen. Stil, onhoorbaar had ze haar
vertrekje verlaten en naar dat van de nog steèds etende
Marie-Louise geslopen. De witte gedaante boven het
houten beschutsel deed het koekje op den grond vallen.
Zeg, fluisterde Margriet, die heks van 'n B'ee
wreekt zich nooit
Ja, hm, wat kan mij dat schelen, klonk het ant
woord.
Ze heeft, ze heeft, ja, ze heeft mijn bed onder
water gezet.
Marie-Louise begon luidop te lachen.
Silence, donderde juffrouw Piets' stem. Ze bleven
een poosje doodstil.
Kijk eens, heeft ze 't uw ook niet nat gegooid
Maar neen, zeg ik u, ik ben nog niet verdronken
en laat me toch eten, op mij wreek ze zich nooit hoor
De witte schim verdween, even een kraken van hout,
het onverwerpen van een stoel en Margriet was weer
verdwenen.
Toen eerst begon Marie-Louise na te denken. Bee was
zoo dikwijls komen zien en telkens had ze naar de
legerstede geloerd.
