t—
Liederen vsn Emiel EuIIebroeck.
De vijfde buadel liederen vaa Emiel Hulle-
broï ck is verschenen hij bevat SLAPE
ZACbT (Caateels) NOORDZEE (Hiel)
JT LiEDEKE VAN DEN SCHILDER (Broec-
kaerf IN 'T KLAVERGROEN (De Mey)
MIJN IJEV'EIfE (Broeckaert) VAN DEN ZAN
GER (Rcné de Clercq).
Ziehier hoe de Standaard van Antwer
pen Hullebroeck's liederen beoordeelt
De Gentsche tooadichter heeft zich sedert
een paar jareneen specialiteit veroverd het
fijne, hartelijke, guitige volkslied Hij laat den
eenen bundel na den anderen verschijnen, tot
groot genoegen van zijne vrienden en vereer-
ders, die légio zijn. De vlaamsche muziekhan
delaars verklaren het luide naar geen liede
ren wordt zooveel gevraagd als naar die van
Wlullebroeck Ik meen dat hij den goeden weg
Is ingeslagen, dien van De Cort en Hiel, die
Iwe 1 eens de esthetische epvoerders van hun
volk genoemd werden. Hullebroeck heefteven-
als zij krachtig meegeholpen tot de heropbeu
ring van den Vlaamschen voliszaag en dat in
eeD schoone eeretitel 1 Hij heeft de vlaamsche
jufvrouwen zijn refreintjes doen naneuren dag
en nacht, en dat was geen gemakkelijke taak
De hoedanigheden van Hullebroeck's mu
ziek zijn genoeg gekend een vloeiende ryth-
mus, gen fijne declamatie, een gemakkelijke
en toch schilderachtige begeleiding, een uit
muntende keuze van versjes. Ik meen niet dat
ik overdrijf, zoo ik hem, in naam van heel
het vlaamsche volk, geluk wensch met zijn
pogen en, gansch in het bijzonder, met bet
componeeren van zijn vijfden bundel.
Iedere bundel, bevattends zes liederen, is
verkrijgbaar bij alle muziekhandelaars, aan
den prijs van 2,50 fr.
Eene goede opmerking
Eene week van Congressen.
Deze wctl hebben er te Brussel nog al
congresseri plaats gehad.
Het eerste congres is gehouden gewor
den, Dinsdag avond ona 6 ure, in 't Volkshuis
te Brussel.
Daar waren de vertegenwoordigers der
meeste Socialistische dag- en -weekbladen van
'België, en er is een tijdje besteed aan de
Congozaak.
Daar is nog al het een en ander afgedaan,
maar voor den oogenblik zwijgen wij er nog
over.
Het tweede congres had plaats Woensdag
en Donderdag (beide Kerstdagen) te Brussel,
in de Graanbeurs.
Daar waren de
ANTI-KLERIKALEN
samengestroomd, om er de beste middelen te
zoeken en te bespreken, om de klerikale re
geering omver te wei pen.
Inderdaad, het wordt tijd, want 23 jaren
bukken wij reeds onder het klerikale juk, dat
van Belgenland een verpaapscht nest heeft
gemaakt.
Daar zijn de feiten klaar en duidelijk bloot-
aelegd, er is ons daar aangetoond, met klare
en belangrijke verslagen bewezen, wat er reeds
gedurende dit tijdstip door de klerikalen is
gedaan in het belang der kerk, in 't belang
der kloosters, der geestelijkheid, met het geld
van Jan en Alleman er is daar ontegenspre
kelijk blootgelegd, hoe ons volk ten achteren
is in geleerdheid ten opzichte der naburige
landeD, hoe de magistratuur, 't gerecht, 't le
ger is verpaapscht, in een woord, 't gevaar van
zulke toestanden is daar breedvoerig uiteenge
zet, en een spreker zegde het goed, wanneer
hij uitriep, dat hij niet begreep, hoe't bel-
gisch volk zoo laf kan zijn, het langer te willen
verdragen.
In al die benoemingen, is het vooral de
liberale partij, die er het meest beeft om te
j klagen, want deze partij is er het ergst door
smelten om de klerikalen weg te kegelen, er
ook een dag zal komen, dat wij do kapitalist*!
bloc zullea zien vormen, tegenover de
werkende klasse, hetgeen van nu af, meerma
len bestabgd en vastgesteld is geworden.
Maar voor den oogenblik doen wij mede
met de anti-klerikalen, omdat wij alleen
slaande te zwak zijn en aldus mede, helpen om
eene partij aan 't bewind te houden, die
ons Algemeen Stemrecht, Verplichtend Onder
wijs, Afschaffing der Plaatsvervanging enz.
weigeren.
Eerlijke overeenkomsten dus, tusschen de
oppositie-parlijën, en de twee linkerzijden in
Kamer en Senaat bloc gevormd, zooals den
liberalen Volksvertegenwoordiger Ouyl, het
heel goed zegde, en wij zijn verzekerd, de
klerikalen het bewind te ontnemen, in 't voor
deel der democratie.
Maar intusschen voorls zuivere socialisti
sche propagande gemaakt, want vergeet het
niet onzen strijd is niet opgelost in enkele
democratische wetten, neen, hij gaat verder
en hij omval de vrijmaking der werkende
klas, geheel en al van de kapitalistische en
onthoudt het hiervoor zullen wij de hulp der
liberalen niet hebben, dit zal het werk der
werklieden zelf zijn.
Ter overweging.
Van Socialistische zijde, is daar aan 'l adres
der liberalen gericht geworden, hunne misda
den die zij zelf tegenover het werkende volk
hebben gepleegd, dit om hun te waarschuwen
in 't vervolg er niet meer in te vervallen.
De geest van het overgroot getal sprekers
wasgoed, was warm voor 't kartel, voor bloc
te vormen tegen onzen eeuwigen vijand de
klerikale partij.
't Is jammer dat zulke Congressen zich en
kel kunnen bepalen, met weeschen uit te
drukken, omdat dit congres, noch van de libe
rale, noch van de socialistische partijofficieel
is erkend.
Van uit zulke congressen, zou men moeteu
kunaan gebiedenom de anti-klerikalen saaien
te doen marcheeren, want het gebeurt nu maar
al te dikwijls, dat ze om een kleinigheid, tot
geene overeenkomst kunnen geraken.
Bij het eindigen van 't congres is er een
wensch gestemd, om alle anti-klerikalen hand
in hand te zien epmarcheerentegen den alge-
meenen vijand het klerikalismus.
Ja, wij weten het, en wij zijn er van over-
EEN EN AN OER.
'K ZAG deze week M. Weekers, en
'k wenschte hem proficiat met zijn erfdeel
dat hem te wachten staat.
De mensch begreep mij niet en 'k moest
het hem ophelderen.
Weet ge dan niet, zegde ik hem, dat
een katholiek blad geschreven heeft
deze die het goed van een ander ge
bruikt, verbrast en verkwist, is ge
houden tot herstel van de geledene
schade.
Hij stond verbaasd, en vroeg mij wat
dit te maken had met eene erfenis, en ik
antwoordde het volgende
Hebt ge mij vroeger niet gezegd, dat
ge door een katholiek bedrogen zijt gewor
den, voor minstens 26 duizend franken
Ja, antwoordde M. Weekers.
Welnu, als dien katholiek nu de regel
volgt van dit katholiek blad, dan moogt
ge toch tellen, dat ge eene erfenis te ver
wachten zijt van 26000 franken
'k Wenschte dat ik het zag, zei den
blinde,maar geloof me, M.Nichels, voegde
hij er bij dien katholiek in schijn au.
b. voor de duiten, zal fijn zijne botten
vagen aan die regels, en nog meer aan de
katholieke leer, die hem gebiedt resti
tutie te doen.
Hij doet het niet en zal het nooit doen,
want tegenwoordig verkeert hij in zeer
betrekkehjken welstand en hij gebaart
van krommen aas. Hij kort geen duit af.
Dus is hij als de priesters die leeren
den armsten staat is den zaligsten, en zelf
leven in weelde en overvloed
'k Moet weg, zegde mij M. Weekersen
wij namen afscheid van elkander. Ik be-
klaag dien braven heer, zich zoo zeer
te hebben laten foppen.
En toch willekom bij de dampsrs, om
dat dit de collectie is, van alie saorten
van misdadigers.
Ja.daar zijn ze «p kunne plaats, zij gaan
te biechten, nuttigen de» Zaligmaker «p
hun zuiver... geweten,en alles is vergeven;
de dieven, moordenaars, bedriegers, vuil
baarden, zijn v/it gewasschen en kunnen
voort hun stieltje uitoefenen, onder de
bescherming van hunne hoofdmannen,
die als er iets voorvalt, de zaak in den
doofpot moeten doen steken.
I t., :a 'j- krapwl ho'-ot zich samen.
I
,d dal, 'i.o nu de anti-klerikalen zich
door hunnen arbeid rijk gemaakt hebben, in het
i midden van den winter de straat werden opge
worpen, hun prijs gevende aan de grootste ar-
moede, omdat zij de misdaad begaan hebben
van een beetje meer loon te vragen.
Sargiewevers, ziet ge hoe uwe stielgenooten
van aan de moerdijk door hunnen kristenen baas
ontvangen worden, met hunne knstene vereeni-
ging. Dat de werklieden er uit trekken, de les
die er voor hun in zit, dat zij het goed over
wegen.
(Uit een Antwerpsch blad).
lees ik in een katholiek blad onzer stad, nopens
de werklieden die den onderstand der stedelijke
werkeloozenkas niet kunnen genieten, door den
willekeur van sommige bazen.
De kwestie waarover het blad klaagt, heeft
ons nog al moeite gekost om dien baas op zijn
besluit doen terug te komen, van geen bewijs
j van tijdelijke werkeloosheid aan zrjne gasten te
geven.
Nog erger is het bewijs van bedoelden baas
met veel moeite bekomen. Het is reeds dikwijls
gebeurd, dat er leden onzer vereenigingen, niet
.let minste bewijs konden bekomen of 't zij een
i onvoldoende, en zoodoende de werklieden ont
roofden van den onderstand die het stadsfonds
j aan d.:. onplichtige werkeïoozen schenkt.
't Ware te wenschen dat in die leemte kon
voorzien worden, door het stads-werkeloozen- "elp0ffeD
'onds, wanneer er zoo een geval voordoet dit te
onderzoeken, want het werkeloozenfonds is er
toch niet gekomen om er te laten van genieten,
Ja, aan de werklieden der kristene vereenigin-
gen, het volgende feit, dat zich te Maastricht
heeft voorgedaan.
In deze stad, in 't zuiden van Holland,
beers^hen de oppermachtige katholieke fabri
kanten de familie Regout. De vader is arm be-
gonnen en de Dakomelingenzijn nu miljonnairs.
Een dezer Regout's had eene dekenweverij,
waar een 70 tal werklieden werkten. Ook nog
ee*i aantal vrouwen en kinderen. De mannen
waren ook vereenigd bij de katholieken.
De mannen kloegen, besproken en besloten
eene vraag aan den heer Regout te doen, voor
vermeerdering van loon.
Dit maakte dien heer zeer woedend, doch de
werklieden vernieuwden hunne vitaag. Dit was
voor dien kristenen heer te veel en sloot al zijne
kristene werklieden uit, zoo dat de werklieden
s Q.-.j n bi -.v luist- iden til die zij