11e Jaar. Nr 46. Prijs per nummer 5 cenliemen. 12 November 1911
Weekblad voor het Arrondissement Aalst.
De Klassenstrijd
Onze Socialistische School.
Vergaderingen.
Twee verwoeste levens
Dat (eekent.
Recht en
nshei
ANNONCEN
Rechterlijke i fr. per regel.
Reklamen 20 centiemen per regel.
Annoncen dikwijls herhaald 10 cent. per regel.
Andere annoncen worden opgenomen met
akkoord
Alle briefwisselingen of strijdpenning moe
ten elke week vóór Woensdag avond om 8 ure,
ingezonden worden.
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE
Maanstraat, 18, AALST.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moeten
door de Vakvereenigingen gestempeld zijn.
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden tr 0,61
6 1,20
Een jaar 2.00
Suitbn Belgis
Een jaar 5,00
Men abonneert zich op alle postbureelcn.
TEXTIELBON D.
Katoenbewerkers en Wevers.
Zondag toekomende. 19 Novem
ber, om 3 uren namiddag, driemaan-
delijksche verplichtende vergade
ring, in het lokaal Hand aan Hand,
De leden die de vergadering ver
zuimen, zullen eene boet van 10
centiemen opgelegd worden.
GLADSLIJPERS.
Zondag toekomende, ig Novem
ber, om 4 uren namiddag, driemaan-
delijksche vergadering, op boet van
10 centiemen
De tegenstrevers van het socialisme,
verwijten ons dat wij den klassenstrijd
willen dat is eene zonderlinge dwaling.
Wij willen den klassenstrijd niet, wij be-
statigen zijn bestaan en wij beweren dat
men hem niet kan afschaffen met hem te
loochenen wij gaan verder, wij zeggen
dat wanneer men dit economisch ver
schijnsel ontziet, men al de sociale vraag
stukken in hunne bazis doet afwijken.
De klassenstrijd is het onvermijdelijk
uitvloeisel van het kapitalistisch regiem,
dat bestaat door de uitbuiting van den
mensch door den mensch, de echtbreuk
tusschen kapitaal en arbeid, het loonstel-
s-l en bijgevolg het wezen der klassen,
hunne tegenstrijdige belangen en de strijd
die daardoor zelf zich onder hen opdringt.
Zoolang een dergelijk regiem zal be
staan zullen er maatschappelijke klassen
wezen, zoolang er maatschappelijke klas
sen zijn zullen zij met elkander in strijd
zijn.
De klassenstrijd is dus geen uitvinding
dt-r socialisten, geen gelegenheids-oorlog-
machien men moet de betrekkingen tus
schen oorzaak en gevolg niet omgekeerd
voorstellen het socialisme is uit den
klassenstrijd geboren, het is niet hij die
uit een socialistische opvatting geboren
is.
De klassenstrijd heeft grondige oorza
gen die in de inrichting der kapitalistische
maatschappij zelve wortel schieten zij
wordt aangeprikkeld door nog bijzaken
die voortvloeien uit de kleingeestigheid
der burgerij.
Op economisch gebied is de klassen
strijd duidelijk te zien de groote belan
gen der kapitalisten en van het proletari-
EENE SCHETS
door ELI ZE BAART.
aat komen er in wrijving, in botsing en
bestrijden elkaar met een indrukwekkende
scherpte.
Maar niet alleen economische belangen
staan op het spel. De politiek erlangt
hare rechten en het blijkt dat hare wer
king om logiek te zijn in overeenstem
ming zou moeten wezen met die der eco
nomische beweging, waarvan zij het
natuurlijke voortvloeisel is.
Ook moet de klassenstrijd zich overal
opdringen waar de arbeidende klasse op
de bres staat om hare bevrijding te ver
overen op al de terreinen is het dezelfde
vijand die zij ontmoet het is niet moge
lijk dat het proletariaat wanneer het van
slagveld verandert ook zijn ideaal veran
dert het einddoel blijft altijd hetzelfde
de economische en politieke verovering
der kapitalistische maatschappij.
Wat wil men nu eigentlijk van ons
Men vraagt ons onzen strijd meer inge
wikkeld te maken met hem wendingen te
geven die veranderen volgens de omstan
digheden nu eens zullen wij tegen dezen
nijveraar moeten in beuken wiens maat
schappelijke opvattingen dezelfde zijn dan
die zijner klasse, dan weer zal men met
een andere uitbuiter eene overeenkomst
moeten sluiten omdat hij bij een anti
klerikale groep is aangesloten.
Deze houding kan waarschijnlijk door
beweegredenen meer handig uan doeltref
fend verklaard worden, maar wat men
ook aanwende zij zal altijd het groot ge
brek hebben de geesten der arbeiders te
verduisteren.
De politiek is niet aanneembaar dan
voor zooveel zij logiek en eenvoudig is.
Wat de methoden der burgerlijke poli
tiek in discredie bracht is juist die vrucht
bare verwikkeling, gebouwd op handige
beweegredenen die eerder van verkeerde
voorstellingen voortkomen dan van de
logiek.
Wanneer het socialisme die richting
inslaat, loopt het gevaar op, in dezelfde
dwalingen te vallen, zich te verminderen
met de groote baan te verlaten voor wegen
die minder effen zijn en daarbij vol geva
ren.
Zonder twijfel geven de klerikalen in
Belgié bewijzen van verregaande onbe
schaamdheid die wel argumenten geven
voor eene anti-klerikale toenadering. Wij
zeggen niet dat er geene argumenten voor
het sluiten van kartel bestaan, maar wij
beweren dat wanneer men die argumenten
in de weegschaal legt eener balans en de
genen tegen het kartel in de andere, de
Such mercy as you gave, I give to you.
Quida,
4® Vervolg.
Eenmaal kon ik liefhebben maar dat
is lang geleden. Nu kan ik folteren en
vloeken met een hart van steen, en strie
men tot op 't naakt gebeente. Met vreugde
kan ik gloeiende kolen stapelen op de hoof
den van hen, die mijn leven verwoestten. Ik
heb je immers beloofd, dat ik je vervolgen
zou als een gier zijn prooi, en dat ik niet
rusten zou voor je stuiptrekkend voor me
lag. De schuld van een uur heb ik laten boo
ten met een geheel leven,
Weer boog ze zich over hem heen, om
zich te overtuigen dat hij nog hoorde. Weer
staarden die gloeiende oogen in de zijne.
Liane... zie me niet aan... Laat me...
rustig sterven.
Rustig sterven, na zoo'n leven
Terwijl ze hem aanzag, kwam er een
oogenblik medelijden bij haar op.
Nu ja, sterf dan en ze keerde
zich van liem af.
- En... mijn zoon bracht de stervende
nog met moeite uit.
Al haar medelijden verdween.
Ik spaar niemand der uwen sterf nu
Er is geen God, geen vergelding, geen
eeuwigheid, daarom wreek ik me zoo lang
en zoo veol ik kan.
Een kreet ontsnapte hem nog, een laatste
stuiptrekking en alles was voorbij
Liane boog zich over 't ledikant en toen
ze zeker was dat de laatste adem was uitge
blazen, do oogen voor altoos zonder glans
waren en de mond voor eeuwig verstomd
was zonk ze neer op 't lijk van hem, dien
ze zoo even nog gevloekt en gefolterd had.
Zo zonk neêr en legde het hoofd op dezelfde
borst, waaraan het vele jaren geleden ge
rust had. De hardheid van zoo even was uit
hare trekken verdwenen.
Ze schreide.
Eenmaal behoorde ik hem. Mijn vrij
heid, mijn leven en mijn liefde was voor
hem, voor hem alléén. O God, waarom
moest ik ook haten, wat ik zoo heb lief ge-
I had, lichtzinnigheid toch alléén maakte hem
naald dan altijd het socialisme, de politiek
der princiepen, zal aanwijzen, en niet de
politiek der knepen.
Wij beweren dat men niet alleen anti-
kartellist moet zijn uit princiep, maar dat
het kartel in de praktijk het groot nadeel
heelt, een groot getal afvallige stemmen te
veroorzaken honderd liberalen en hon
derd socialisten maken geen twee honderd
kartellisten terwijl honderd alleenstrij-
dende liberalen en honderd alleenstrijden-
de socialisten twee honderd kiezers zijn,
die verlangen de klerikale regeering neer
te halen.
In iederen staat van zaken moeten,
zoolang de politieke strijden aan de eco
nomische strijden nauw verbonden zijn,
die strijden verre van zich tegen te wer
ken, elkaar volledigen de klassenstrijd
op het economisch terrein, sleept logischer
wijze na zich de klassenstrijd op het poli
tiek terrein om een einde te stellen aan
de klassenstrijd moet men de klassen
tegenstellingen afschaffen tusschen beiden
door het kapitalistisch regiem verwekt
om daarin te slagen moeten de klassen-
verdeeldheden en de oorzaken die deze
verdeeldheid verwekken, afgeschaft wor
den, 't is te zeggen, de huidige toeeige- j
ning van het kapitaal. De klassenstrijd,
een natuurlijk en rechtstreeksch gevolg
zijnde van het maatschappelijk regiem,
moet het midden veranderen wil men den
klassenstrijd afschaffen.
Tot daar kan men de oogen sluiten,
zooals de liberalen om hem te loochenen,
of ten einde hem te vergeter., zooals de
socialistische cartellisten, men zal hem
niet beletten te woeden zoolang men de
wortelen niet heeft vernietigd, en, naar
onze meening is niets gevaarlijker voor het
socialisme dan zich niet volledig naar
zijne princiepen te gedragen het heeft
zoo'n fleren gang wanneer het stout op het
doel afgaat zonder de moeilijkheden van
den zegepraal te vreezen. Het gaat dan
vooruit met zwierigen en versterkenden
pas. Maar hoe loom wordt den gang wan
neer het den arm geeft aan een vooruit-
strever die na zich een doctrinair sleept.
Een jonge, krachtige partij met eene
schitterende toekomst zooals de onze moet
die achterblijvers op haren rug niet mee
sleuren. Het staat hen vrij ons te volgen,
te trachten ons in te halen en zooveel te
beter indien zij er in slagen, maar dat
onze stap niet vertrage en bevechten wij
al de vijanden van het proletariaat zon
der te vergeten dac zij die een democra
tisch masker opzetten en eene oppervlak
kige klassensamenwerking willen, de wer
kelijkheid willen doen vergeten, 't is te
zeggen de klassenstrijd die zal duren zoo
lang het kapitalistisch regiem zal bestaan.
Jules Bourquin.
De eerste les onzer Socialistische school,
die Woensdag avond plaats heeft gehad,
was wonderwel bijgewoond.
Niet min dan 39 leerlingen lieten zich re
gelmatig inschrijven en daarnevens waren
er nog een aantal partijgenooten die als toe
hoorders volgden, de noodige geleerdheid
niet bezittende schriftelijk de lessen te vol--
gen.
Wij zijn dus uiterst voldaan over de bij
woning,want het waren meest allen bestuur
leden der verschillige vakbonden die aan
wezig waren en die, benevens hunnen
dagelijkschen arboid, hun bestuurswerk,
hunne vergaderingen, toch nog tijd wisten
te vinden om zich te komen bekw amen, te
onderrichten, over de moderne vakbewe
ging.
Dat zij nu regelmatig deze nog 5 achter
blijvende lessen volgen, en zij zullen aan
hun zeiven, aan hunne vrienden en aan
hunne vakvereenigingen groote diensten
kunnen bew ijzen.
Toekomende Woensdag, 15 November,
TWEEDE LES, om 8 uren zeer stipt.
Lees het verslag der eerste les op do 2°
bladzijde.
Te Rousselaere was er eene werkstaking
bij Madame Wyckhuise, en de dame zegde
het volgende tot de delegatie die ging onder
handelen
Zeker moet gij u vereenigen, maar het
moet in do Gilde (1) zyn. Daar zorgt men
voor u. Men ondersteunt u daar. Als gij
armoede hebt, moogt gij altijd op den
steun der Gilde rekenen.
Wanneer men van die eigenares nu ver
neemt, dat zij tot hare eigene werklieden
zegt JA, GE MOET U VEREENIGEN,
MAAR 1IET MOET BIJ DE KATHOLIEKEN
ZIJN, dan kan men heel gemakkelijk raden
waarom.
Overigens, wij hebben niet zoover de
voorbeelden te gaan zoeken, hier in onze
stad hebben wij liet zelfde zien gebeuren, in
de firma Roos-Geerinckx-Dc Naeyer.
Daar was het den boer, die de boekjes der
Socialistische vereeniging deedt mede bren
gen, om hen te verplichten bij do dompers te
gaan.
Vakvereenigingen die in den smaak vallen
der rijke menschen, die bef eekenen niet al
fe veel. Dat zouden ALLE workmenschen
moeien weten,
(i) Gil Ic is de dompcrsverceuiging.
schuldig
Wanhopig sloeg ze de armen om het doode
lichaam, kuste den bleeken mond, de koude
wangen en 't kille voorhoofd.
Maar ze sloot steen in haar armen
en haar lippen klemden zich vast op mar
mer.
De dood kent geen berouw en doet nooit
een stap terug.
Ze huiverde toen ze zag dat hij dood bleef;
ze gevoelde dat hij niet meer aan 't leven
behoorde en haar terugstootte. Dat lijk was
even wreed als zij was geweest. Hot spotte
met haar smart, zooals zij het met de zijne
gedaan had.
Dat was te veel.
Lichtzinnigheid, noemde ik zijn groot
ste schuld, maar moet dan lichtzinnigheid
altijd ongestoord het leven van anderen ver
woesten en vernietigen zonder ooit te boe
ten? Zijn de gevolgen dan niet even groot
als van berekende slechtheid Heeft hij mij
niet even diep in den afgrond der ellende ge
stort als een ander met opzet zou hebben
kunnen doen
Neen geen vrede tusschen ons.
Mijn leven met al zijn sombere kl uren,
met zijn schande, zijn gebrek, zijn lijden en
zijn scherpe tegenstellingen is de brecde.
bloedige stroom die ons voor eeuwig scheidt
Ze kruiste de armen op de borst om den
storm te bedwingen, die er in haar binnen
ste opstak, en liep met groote schreden do
kamer op en neer.
Vergeving voor zijn zoon, vroeg hij, ver
geving op 't oogenblik, dat ik in zijn leven
kan grijpen Vergeving
Zo bleef voor het bed staan en staarde op
't vale, uitgeteerde gelaat.
Daar lag hij, onbewegelijk, stil, levenloos.
Wat had zo geloden voor dit uur
Had zo nu daarvoor geleefd Was deze
triomf, de strijd, de worsteling met liet
noodlot wel waard geweest Had ze daar
voor zoo veel jaren haar kind vergeten en
de beste krachten van haar bestaan ten
offer gebracht aan haar wraak
Was dit nu de lang gedroomde zegepraal
Ze staarde op 't lijk.
Wie zal zeggen wat er in haar ziel om
ging. Ze staarde, staardo, staarde tot haar
oogen beneveld werden door tranon, tot
haar knieën knikten en ze snikkend op
't lijk neerviel.
a Neen, geen haat meer tusschen otis. maar liefde,
en dan ook vergeving voor mijn kind
EINDE.
