ie Jaar. Nr 49. Prijs per nummer 5 centiemen.5 December 1911..
Weekblad voor het Arrondissement Aalst,
Uithongeraars en Hongerlijders.
!l E V A i\ CUE!
De Klasseslrijd.
Zou zulks waar zijn 1
n Vrijheid
annoncen
Rechterlijke i tr. per regel.
Rfeklamen 20 centiemen per regel.
Annoncen dikwijls herhaald 10 cent. per regel.
Andere annoncen worden opgenomen met
akkoord
Alle briefwisselingen of strijdpenning moe
ten elke week vóór Woensdag avond om 8 ure,
ingezonden worden.
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE
Maanstraat, 18, AALST.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moeten
door de Vakvereenigingen gestempeld zijn.
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden tr
6 I,W
Een jaar 3
Buiten Bauaift
Een jaar i,9o
Men abonneert zich op alle peetbureelea.
De tegenwoordige kapitalistische maat
schappij" is op erbarmelijke wijze ingericht.
Zij is gegrondvest op de onrechtvaardigste
voorrechten eener genietende minderheid, i
die de lijdende arbeidende meerderheid uiV
buit. E11 die uitbuiting gaat zoover, dat de
ekonomische krisisscn de werkzame bevol
king bijna in de onmogelijkheid stellen, zich
de noodige levensbehoeften aan te werven.
Daarenboven, doen de uithongeraars-
regeerders niets om aan zulken beklagens-
waardigen toestand te verhelpen.
Men herinnert zich het antwoord dat de
minister aan de socialistische kamerleden
gaf die waren gaan vragen wat de uithon
geraars, aan 21,000 frank per jaar, doen
zouden om het arbeidende volk in staat te
stellen, de levensmiddelen tegen betere
voorwaarden te kunnen bekomen. Zijne
Excellentie zegde Wij kunnen niets
doen. Hetgeen moet gelezen wordenWij
willen niets doen.
Inderdaad, die WIL die KAN.En men kan
des te beter en des te meer daar men liet
bewind in handen houdt.
Nochtans, ware het hoog tijd dat men
krachtdadig handelde, want de winter is
daar en de ellende is schrikkelijk.
Wat weerhoudt onze meesters
Zoo zij aangaande de oritzagelijko ver
meerdering der prijzen zouden twijfelen,
hoeven zij slechts de volgende cijfers te
raadplegen
In 1911 kostte do koffie 08 p. h. meer dan
in 1904 de suikcrij, 22 p. h.; het ossenvet,
44 p h.liet varkensvet, 00 p. li. het Ame-
rikaansch spek, 00 p. h.dc bloem 4 p. h.;
de rijst van 4 tot 12 p. h. volgens de kwali
teit dc groene erwten, 00 p.. li.de mcel-
spijzen, 12 p. h. de konnten, 10 p. h.de
pruimen, 43 p.'h.de vlaszaden, 90 p. li.
Dat zijn de prijzen in 't groot van de Fede
ratie der Kooperatieven.
Dc kommissie der verklaring van tolwaar-
dèn, die hare verslagen zeer nauwkeurig
opstelt, slipte volgende vermeerderingen
aan
De bloem, 30 p. h. het koren, 10 p. h. de
erwten, de boonen, enz., 20 p. h. de rijst,
2 p. h.het ossenvleesch, 7 p. h.hot koei-
vleesch, Op. h. hot kalfvfeesch, 15 p. h.
het stierenvlecsch, 8 p. h. de margarine, 11
i) h liet ingemaakt vleesch, 33 p. h. de
ingemaakte visch, 19 p. h. de meelspijzen,
<s p. h. de ingevoerde eieren, 21 p. li. het
varkensvet, 00 p. h.
En sedert die berekeningen, verergerde
de toestand zeer.
Brood, boier, spek, rundsvleeseh. koffie,
suiker en alle andere voor het volk zoo
noodige waren, zijn opgeslagen en zekere
voortbrengselen, zooals melk, koffie, suike-
rij, boter, enz., worden vervalscht, zooniet
zou men nog eene °;rootere vermeerdering
der prijzen vast stellen.
Maar wat niet in verhouding der prijzen
vermeerdert, dat zijn de loonen, zoodat de
arbeiders zich de noodzakelijke hoeveelheid
voortbrengselen niet kunnen aanschaffen.
Nu, waaraan moet de vermeerdering van
de prijzen der levensbehoeften toegeschre
ven worden
Eerstens, aan de beschermmaatregelen
die sinds tien jaar de prijzen onophoudelijk
doen stijgen.
Tweedens, aan de spekulatie en de opkoo-
ping.
Waarom laat men het vreemd vee en het
bevrozen vleesch niet binnen komen Dat
zou onze arbeiders die van de werklieden
van West-Europa het minste vleesch eten
toelaten zich soms eene brok versterkend
voedsel onder den tand te brengen.
Waarom men het niet laat
Omdat onze Regeering van uithongeraars
do grooto bclgische veefokkers ten nadeele
der arbeidende bevolking bevoordeeligt.
Waarom de invoerrechten op de boter niet
afschaffen Waarom de rechten op de suiker i
niet verminderen Waarom geene strenge
maatregelen tegen de vervalschers geno
men
Omdat de bewindhouders van de kapita
listische kliek afhangen, omdat zij millioe-
nen noodig hebben om aan het militarisme
en aan rcactionnaire werken te besteden.
Omdat ons treffelijk gouvernement en
zijne verknechte meerderheid letterlijk met
de ellende van het Volk spotten.
Wat ligt die heeren daaraan dat men hon
ger lijdt Zij zijn verzadigd en na hen mag
de wereld vergaan
Dc kwestie is of men die misdadigers
rustig zal laten begaan.
Zekerlijk niet.
Eene der eerste, der dringendste taken
onzer volksvertegenwoordigers moet zijn de
Regeering rekening te vragen nopens hare
schandelijke roerloosheid tegenover de
ellende dergenen die werken moeten om de
regeerders vet te onderhouden.
NOLENS VOLENS Als ze willen of niet,
MOETEN die plichtigen de gevergde uitleg
gingen geven.
Daarna dient er hun te worden geboden
onmiddelijk maatregelen te nemen om de
prijzen der levensmiddelen te doen afslaan.
De middelen daartoe zijn licht te vinden.
Dal men ze toepasse zonder aarzeling en
zonder uitstel.
Wij rekenen stellig op onze vertegenwoor
digers om dien uitslag te bekomen.
Oudertusschen, moeten de arbeiders alles
doen wat mogelijk is om in afwachting
men debewindhouders tot handelen dwinge
of buiten walze en onsehadolijk make zeil
aan eenige verbetering te geraken.
Dat kunnen zij in zekere mate met zich
allen bij de vakbonden aan te sluiten en alles
zonder uilzondering in de socialistische
samenwerkende maatschappijen te koopen,
want, met zich allen te syndikeoren, zullen
zij opslag der loonen bekomen, dus meer
kunnen koopen, en met samenwerkers te
worden, zal de macht der kooperatieven vcr-
grooten, hetgeen de prijzen regelmatiger
maken zal.
Zal iedereen het verstaan
O. VlNC'ART.
Te Seraing komt de maatschappij Coc-
kerill 26 leden van den Socialistiechen
Metaalbewerkersbond hun werk te ontne
men, en de bestuurder Greiner schaamt
zich niet aan de Luiksche pers mede te
deelen, dat de reden van die afdanking en
dit midden den winter is de syndikale
beweging
Te Brussel is er eene syndikale bewe
ging voor het sluiten der winkels om
7 uren 's avonds, ten einde het bedienden
personeel wat rust te kunnen genieten.
Die propaganda wierd gevoerd door be
toogingen voor de huizen, waar men, van
die sluiting om 7 uren niet wilde weten,
en om die beweging tegen te werken komt
het Parket de aanhouding te bevelen van
den Secretaris der Bedienden-vereeniging
gezel Jacquemotte.
En die aanhouding gebeurde in de wo
ning van gezel Jacquemotte zelf, en even
als een dief of moordenaar, wierd hij tus-
schen twee gendarmen naar 't gevang ge
voerd.
Meent ge nu dat hij eene moord had be
gaan Wel neen, hij was enkel de ziel
dier bewegingen, en zulks behaagde de
rijke menschen niet, die de vrijheid lief
hebben voor zich zelf, maar er tegen op
komen dat de winkelbedienden hun werk
dag zou eindigen om 7 uren 's avonds.
En burgemeester Max, een liberaal
maar toch rijke mensch, komt nu die syn
dikale beweging nog meer tegen te wer
ken, door de betoogingen te verbieden.
Te Geeraardsbergen was het Pol De
Mey, den Secretaris der Socialistische
partij, die eene maand heeft moeten boe
ten in 't gevang van Audenaerde, om aan
een rijken liberaal, tijdens eene staking
der fosfoorbewerkers eenige waarheden te
hebben gezegd.
En die heeren rijke menschen en de
gerechtsdienaars denken dat zulks de syn
dikale werkingen zal tegenhouden Neen
mannen, want zulks is enkel olie gieten op
het vuur, maar het toont de werklieden
klaar en duidelijk dat de rijke menschen
al noemen zij zich blauw, geel of zwart,
altijd 't akkoord zijn, wanneer er maar
strijd te voeren is tegen het werkende volk.
O neen, er heerscht geen klassenstrijd,
zulks is alleenlijk eene uitvinding van die
afschuwelijke I... socialisten.
Dat de werklieden het zich goed op het
hart drukken, dat hun plicht is, zich dich
ter aan te sluiten in de rangen der Werk
liedenpartij, want de Syndikale actie is
zoo nauw verbonden met de politieke actie,
die ons samen naar de verlossing moeten
voeren. Een jonge Wacht.
Men bericht ons dat M. Daens niet zou
zetelen als gemeenteraadslid. En dc
reden vroegen wij Wel, M. Daens is zoo
ziekelijk hij heeft te veel werk volk
ontvangen, brieven schrijven, naar 't mi
nisterie loopen, zijn gazetten opstellen, de
Kamerzittingen bijwonen, enz. hij is te
afgemat. Vóór hij tot gemeenteraadslid
verkozen wierd kloeg hij in dien zin, en
het volk heeft hem nu nog zulk een lastig
werk bij opgedragen.
Het is hierom dat hij er zal van afzien,
zegde onzen zegman.
Eerst zien, zei den blinde.
Episode uit de dagen der Commune
naar het Fransch
van LEON €LADEL.
le Vervolg.
Wat doen Inhouden onmogelijk De
stoom afdraaien alles' zou aan stukken
springen Daar ziet hij eene koord afhan
gen, bliksemsnel bindt hij ze om het lijf.
Sluit de freins, pakt de lijn vast en volgt
mij roept hij tot de machinist; en vlug,
in tienmaal minder tijd als men noodig heeft
om het te vertellen, klimpt hij langs de
ramp-weg die zich aan den stoomketel be
vindt, laat zich voor het lokomotief glijden,
stijft op eender onderste vooruitstekende
tappen, zet er zich schrijlings over, werpt
zijn bovenlijf naar onder, en met beide bee-
nen zich aan den dikken ijzeren knop klem
mende, hangt hij daar, den kop naar onder
cn de armen vooruit gestrekt. En zoo, ge
houden door de koord, die om zijn lijf ge
bonden is en die den machinist boven aan
dc schouw der machien heeft vastgemaakt,
strekt hij de armen naar de sporen uit, op
dewelke eene vrouw ligt, ion trein afwach
tende... Op den oogenblik nog eene om
draaiing der wielen en het ware te laat ge
weest op den oogenblik waarop de zware
machien liet levend vleesch vermorzelen wil,
grijpt Cardoc in het daaroverrijden het
lichaam', trekt het omhoog, en houdt den
last met zijne kloeke handen over de sporen,
tot dat hij door den machinist opgetrokken,
met de geredde heil en zeker op den gang
staat, welke de machien met den tender
verbindt.
Leonie heette het arme schepsel, dat door
een wonder van eene zekere dood gered
was, en hare geschiedenis is bijna dezelfde,
als die van zoovele meisjes uit liet volk.
Een harer ooms, wiens naam zij droeg, was
in den Junislag en een jaar na den bloedi-
gen triomf der bourgeoisie, in Cayenne, op
de drooge guillotien gestorven. Hare moe
der was op haar vijftiende jaar dooreen
bourgeoiszoon verleid en dan van hem ver
laten geworden. Sedert vele jaren weeze,
ten einde aller hulpbronnon, buiten staat
levend hare deugd te bewaren, had zij geen
lust, evenals de ongelukkige die haar ge
baard had in de handen te vallen van een
hartlooze woestaard, noch zich als een voor
werp van vermaak te laten misbruiken door
de zonen diergenen die den broeder harer
moeder naar een doodend klimaat hadden
verbannen. Schoon, jong en nieuw zooals
Leonio was, verkoos zij den dood boven
zulk een leven. Op eenen morgend, bij liet
aanbreken des dags, was zij uit Parijs weg
gegaan, en het noodlot had haar juist voor
Cardoc gevouxl, die haar door een wonder
van stoutheid en kracht redde. Acht dagen
later, verklaarden deze twee menschen van
gelijk ras en gelijke inborst, die hei noodlot
zoo geweldig in ólkandcrs armen had ge
worpen, hunne wederkeerige liefde. Leonie
zag immer liet beeld van den reusachtig ge-
bouwden man voor oogen, die haar met
gloeiende maar toch zachte blikken be
schouwde, wijl zij voor den vuuroven des
lokomotiefs gezeten, allcngskens tot zich
zeiven kwam, en Cardoc kon niet meer zon
der de-vrouw leven, die hij aan eene zekere
dood had ontrukt. Zoo verklaarde zich alles.
Een dag stegen zij te zamen op een der
groene heuvels welke Parijs omgeven, en
welke de Pruisen nog niet ontwijd hadden.
Alleen tusschen fluisterende hoornen, in
tegenwoordigheid der aarde, der wateren
en des hemels verbonden zij zich vrank en
vrij, de natuur tot getuigenis hunner onver-
breekbare vereeniging nemende. En dc her
innering aan dezen heiligen feestdag was
voor eeuwig in hun hart gegrifd. Gelukk
zijn is een droom, en deze droom, helaas
is van geen langen duur. Cardoc was eeu i
goede patrioot om niet zijn arm voorliet
vaderland te offeren, en naar den 4 Septem
ber (1870) was hij eenen dergenen welke de
werkelooze regcering van Trocliu (1) tot
handelen wilde dwingen. Trocliu verroerde
zich nietDucrot stierf noch zegepraalde (2)
en de Pruisen zetten hunnen voet in het ver
raden Parijs, voor wie men tol belooning
zijns martclaarschaps in de verte een stad
houderschap, koning- of keizerschap be-
reidde. Evenals hij Cardoc reeds in
Busenval en aan dc oevers der Manie als
iTrochu. toenmalige gouverneur van Parijs.
(2) Hij had. zooals bekend s. voor een uival tijdens het
beleg van Parijs gezworen, ofwel te zegcnjiralen, olwcl te
sterven.
KOSTELOOZE
OPENBARE VOORDRACHT
op Woensdag 6 December, om 8 uren 's
avonds, door den heer Aehille Brys, in de
«.Graaf van Egmont Groote Markt.
Onderwerp De vijanden van ons volk.
Dc lieer Brys stelt zich ten doel in die
voordracht ons Vlaanderen to schetsen in
zijne schoonheid, zijne ellende, zyn rykdoin,
zijn armoede, de strijd van 't volk naar
liooger schooner en beter.
Die voordracht gaat gepaard met een
liederenavond te geven door het Damen- en
Mannenkoor van het Willemsfonds.
Een aangenomen en leerzamenavond dus.
vrijwilligers der republiek zyn bloed voor
de onafhankelijkheid der natie vergeten
had, zoo vergoot hy het nu ook als kapitein
dor Commune, te Bicétre, te Vanves, t©
Monirouge, te Issyen te Neuilly, voor do
vrijheid der gemeenten. Slecht bevolen, be
drogen, verraden, verdedigde het volk, na
drie forten on wallen verloren te hebben,
het grooto Parijs straat voorstraaten den
strijd ging uit mangel aan strijders, wel
dra eindigen hier op den Père-Lachaise,
waar Loonie, zooeven halfdood, in vertwij
feling Cardoc weder had gevonden, dien zy
<lood waande.
Ja, antwoorddo zij. torwyl zij den
langen kus, die beide vereenigde, onderbrak
ja, ik zal u alles beantwoorden wat uwe
oogen mij vragen. Isnard, De Mey, Xaviètr,
Sarrazar, Rumbolle, .Egar, Henriong,
Claves, Ohrt, Abbaril, Lovau, Klubheim,
Monialugné, Wahlzz, Burdave, Effrian.
(Knoclie, Ulliel, Ydrac, Calvi, Feriaux,
Zabru, Yeretop, Parqua, Só, Quevarrolli-
gnières, Narmont, Talabert (3), alle onze
vrienden hebben hunnen plicht gedaan en
zijn gesneuveld. Gelijk zij, met hun Albin,
uw broeder, zonder vrees noch vorwyt, be-
zwokeir. Voor weinige uren heb ik hem uit
gestrekt zien liggen voor den voet der Juli-
kolomik heb zijn geronnen bloed het brons
zien rood verwen, waarin de naam van uw
beider vader een der dapperen van 1830
in gouden letteren is gegrifd.
(3) Dit allen zijn namen van gesneuveldt Common»
listen.
Wordt voortgezet.