ie Jaar. Nr 49. Prijs per nummer 5 centiemen.5 December 1911.. Weekblad voor het Arrondissement Aalst, Uithongeraars en Hongerlijders. !l E V A i\ CUE! De Klasseslrijd. Zou zulks waar zijn 1 n Vrijheid annoncen Rechterlijke i tr. per regel. Rfeklamen 20 centiemen per regel. Annoncen dikwijls herhaald 10 cent. per regel. Andere annoncen worden opgenomen met akkoord Alle briefwisselingen of strijdpenning moe ten elke week vóór Woensdag avond om 8 ure, ingezonden worden. REDAKTIE EN ADMINISTRATIE Maanstraat, 18, AALST. Ongeteekende brieven worden niet opgenomen. Berichten over werkstakingen en grieven moeten door de Vakvereenigingen gestempeld zijn. ABONNEMENTSPRIJS 3 maanden tr 6 I,W Een jaar 3 Buiten Bauaift Een jaar i,9o Men abonneert zich op alle peetbureelea. De tegenwoordige kapitalistische maat schappij" is op erbarmelijke wijze ingericht. Zij is gegrondvest op de onrechtvaardigste voorrechten eener genietende minderheid, i die de lijdende arbeidende meerderheid uiV buit. E11 die uitbuiting gaat zoover, dat de ekonomische krisisscn de werkzame bevol king bijna in de onmogelijkheid stellen, zich de noodige levensbehoeften aan te werven. Daarenboven, doen de uithongeraars- regeerders niets om aan zulken beklagens- waardigen toestand te verhelpen. Men herinnert zich het antwoord dat de minister aan de socialistische kamerleden gaf die waren gaan vragen wat de uithon geraars, aan 21,000 frank per jaar, doen zouden om het arbeidende volk in staat te stellen, de levensmiddelen tegen betere voorwaarden te kunnen bekomen. Zijne Excellentie zegde Wij kunnen niets doen. Hetgeen moet gelezen wordenWij willen niets doen. Inderdaad, die WIL die KAN.En men kan des te beter en des te meer daar men liet bewind in handen houdt. Nochtans, ware het hoog tijd dat men krachtdadig handelde, want de winter is daar en de ellende is schrikkelijk. Wat weerhoudt onze meesters Zoo zij aangaande de oritzagelijko ver meerdering der prijzen zouden twijfelen, hoeven zij slechts de volgende cijfers te raadplegen In 1911 kostte do koffie 08 p. h. meer dan in 1904 de suikcrij, 22 p. h.; het ossenvet, 44 p h.liet varkensvet, 00 p. li. het Ame- rikaansch spek, 00 p. h.dc bloem 4 p. h.; de rijst van 4 tot 12 p. h. volgens de kwali teit dc groene erwten, 00 p.. li.de mcel- spijzen, 12 p. h. de konnten, 10 p. h.de pruimen, 43 p.'h.de vlaszaden, 90 p. li. Dat zijn de prijzen in 't groot van de Fede ratie der Kooperatieven. Dc kommissie der verklaring van tolwaar- dèn, die hare verslagen zeer nauwkeurig opstelt, slipte volgende vermeerderingen aan De bloem, 30 p. h. het koren, 10 p. h. de erwten, de boonen, enz., 20 p. h. de rijst, 2 p. h.het ossenvleesch, 7 p. h.hot koei- vleesch, Op. h. hot kalfvfeesch, 15 p. h. het stierenvlecsch, 8 p. h. de margarine, 11 i) h liet ingemaakt vleesch, 33 p. h. de ingemaakte visch, 19 p. h. de meelspijzen, <s p. h. de ingevoerde eieren, 21 p. li. het varkensvet, 00 p. h. En sedert die berekeningen, verergerde de toestand zeer. Brood, boier, spek, rundsvleeseh. koffie, suiker en alle andere voor het volk zoo noodige waren, zijn opgeslagen en zekere voortbrengselen, zooals melk, koffie, suike- rij, boter, enz., worden vervalscht, zooniet zou men nog eene °;rootere vermeerdering der prijzen vast stellen. Maar wat niet in verhouding der prijzen vermeerdert, dat zijn de loonen, zoodat de arbeiders zich de noodzakelijke hoeveelheid voortbrengselen niet kunnen aanschaffen. Nu, waaraan moet de vermeerdering van de prijzen der levensbehoeften toegeschre ven worden Eerstens, aan de beschermmaatregelen die sinds tien jaar de prijzen onophoudelijk doen stijgen. Tweedens, aan de spekulatie en de opkoo- ping. Waarom laat men het vreemd vee en het bevrozen vleesch niet binnen komen Dat zou onze arbeiders die van de werklieden van West-Europa het minste vleesch eten toelaten zich soms eene brok versterkend voedsel onder den tand te brengen. Waarom men het niet laat Omdat onze Regeering van uithongeraars do grooto bclgische veefokkers ten nadeele der arbeidende bevolking bevoordeeligt. Waarom de invoerrechten op de boter niet afschaffen Waarom de rechten op de suiker i niet verminderen Waarom geene strenge maatregelen tegen de vervalschers geno men Omdat de bewindhouders van de kapita listische kliek afhangen, omdat zij millioe- nen noodig hebben om aan het militarisme en aan rcactionnaire werken te besteden. Omdat ons treffelijk gouvernement en zijne verknechte meerderheid letterlijk met de ellende van het Volk spotten. Wat ligt die heeren daaraan dat men hon ger lijdt Zij zijn verzadigd en na hen mag de wereld vergaan Dc kwestie is of men die misdadigers rustig zal laten begaan. Zekerlijk niet. Eene der eerste, der dringendste taken onzer volksvertegenwoordigers moet zijn de Regeering rekening te vragen nopens hare schandelijke roerloosheid tegenover de ellende dergenen die werken moeten om de regeerders vet te onderhouden. NOLENS VOLENS Als ze willen of niet, MOETEN die plichtigen de gevergde uitleg gingen geven. Daarna dient er hun te worden geboden onmiddelijk maatregelen te nemen om de prijzen der levensmiddelen te doen afslaan. De middelen daartoe zijn licht te vinden. Dal men ze toepasse zonder aarzeling en zonder uitstel. Wij rekenen stellig op onze vertegenwoor digers om dien uitslag te bekomen. Oudertusschen, moeten de arbeiders alles doen wat mogelijk is om in afwachting men debewindhouders tot handelen dwinge of buiten walze en onsehadolijk make zeil aan eenige verbetering te geraken. Dat kunnen zij in zekere mate met zich allen bij de vakbonden aan te sluiten en alles zonder uilzondering in de socialistische samenwerkende maatschappijen te koopen, want, met zich allen te syndikeoren, zullen zij opslag der loonen bekomen, dus meer kunnen koopen, en met samenwerkers te worden, zal de macht der kooperatieven vcr- grooten, hetgeen de prijzen regelmatiger maken zal. Zal iedereen het verstaan O. VlNC'ART. Te Seraing komt de maatschappij Coc- kerill 26 leden van den Socialistiechen Metaalbewerkersbond hun werk te ontne men, en de bestuurder Greiner schaamt zich niet aan de Luiksche pers mede te deelen, dat de reden van die afdanking en dit midden den winter is de syndikale beweging Te Brussel is er eene syndikale bewe ging voor het sluiten der winkels om 7 uren 's avonds, ten einde het bedienden personeel wat rust te kunnen genieten. Die propaganda wierd gevoerd door be toogingen voor de huizen, waar men, van die sluiting om 7 uren niet wilde weten, en om die beweging tegen te werken komt het Parket de aanhouding te bevelen van den Secretaris der Bedienden-vereeniging gezel Jacquemotte. En die aanhouding gebeurde in de wo ning van gezel Jacquemotte zelf, en even als een dief of moordenaar, wierd hij tus- schen twee gendarmen naar 't gevang ge voerd. Meent ge nu dat hij eene moord had be gaan Wel neen, hij was enkel de ziel dier bewegingen, en zulks behaagde de rijke menschen niet, die de vrijheid lief hebben voor zich zelf, maar er tegen op komen dat de winkelbedienden hun werk dag zou eindigen om 7 uren 's avonds. En burgemeester Max, een liberaal maar toch rijke mensch, komt nu die syn dikale beweging nog meer tegen te wer ken, door de betoogingen te verbieden. Te Geeraardsbergen was het Pol De Mey, den Secretaris der Socialistische partij, die eene maand heeft moeten boe ten in 't gevang van Audenaerde, om aan een rijken liberaal, tijdens eene staking der fosfoorbewerkers eenige waarheden te hebben gezegd. En die heeren rijke menschen en de gerechtsdienaars denken dat zulks de syn dikale werkingen zal tegenhouden Neen mannen, want zulks is enkel olie gieten op het vuur, maar het toont de werklieden klaar en duidelijk dat de rijke menschen al noemen zij zich blauw, geel of zwart, altijd 't akkoord zijn, wanneer er maar strijd te voeren is tegen het werkende volk. O neen, er heerscht geen klassenstrijd, zulks is alleenlijk eene uitvinding van die afschuwelijke I... socialisten. Dat de werklieden het zich goed op het hart drukken, dat hun plicht is, zich dich ter aan te sluiten in de rangen der Werk liedenpartij, want de Syndikale actie is zoo nauw verbonden met de politieke actie, die ons samen naar de verlossing moeten voeren. Een jonge Wacht. Men bericht ons dat M. Daens niet zou zetelen als gemeenteraadslid. En dc reden vroegen wij Wel, M. Daens is zoo ziekelijk hij heeft te veel werk volk ontvangen, brieven schrijven, naar 't mi nisterie loopen, zijn gazetten opstellen, de Kamerzittingen bijwonen, enz. hij is te afgemat. Vóór hij tot gemeenteraadslid verkozen wierd kloeg hij in dien zin, en het volk heeft hem nu nog zulk een lastig werk bij opgedragen. Het is hierom dat hij er zal van afzien, zegde onzen zegman. Eerst zien, zei den blinde. Episode uit de dagen der Commune naar het Fransch van LEON €LADEL. le Vervolg. Wat doen Inhouden onmogelijk De stoom afdraaien alles' zou aan stukken springen Daar ziet hij eene koord afhan gen, bliksemsnel bindt hij ze om het lijf. Sluit de freins, pakt de lijn vast en volgt mij roept hij tot de machinist; en vlug, in tienmaal minder tijd als men noodig heeft om het te vertellen, klimpt hij langs de ramp-weg die zich aan den stoomketel be vindt, laat zich voor het lokomotief glijden, stijft op eender onderste vooruitstekende tappen, zet er zich schrijlings over, werpt zijn bovenlijf naar onder, en met beide bee- nen zich aan den dikken ijzeren knop klem mende, hangt hij daar, den kop naar onder cn de armen vooruit gestrekt. En zoo, ge houden door de koord, die om zijn lijf ge bonden is en die den machinist boven aan dc schouw der machien heeft vastgemaakt, strekt hij de armen naar de sporen uit, op dewelke eene vrouw ligt, ion trein afwach tende... Op den oogenblik nog eene om draaiing der wielen en het ware te laat ge weest op den oogenblik waarop de zware machien liet levend vleesch vermorzelen wil, grijpt Cardoc in het daaroverrijden het lichaam', trekt het omhoog, en houdt den last met zijne kloeke handen over de sporen, tot dat hij door den machinist opgetrokken, met de geredde heil en zeker op den gang staat, welke de machien met den tender verbindt. Leonie heette het arme schepsel, dat door een wonder van eene zekere dood gered was, en hare geschiedenis is bijna dezelfde, als die van zoovele meisjes uit liet volk. Een harer ooms, wiens naam zij droeg, was in den Junislag en een jaar na den bloedi- gen triomf der bourgeoisie, in Cayenne, op de drooge guillotien gestorven. Hare moe der was op haar vijftiende jaar dooreen bourgeoiszoon verleid en dan van hem ver laten geworden. Sedert vele jaren weeze, ten einde aller hulpbronnon, buiten staat levend hare deugd te bewaren, had zij geen lust, evenals de ongelukkige die haar ge baard had in de handen te vallen van een hartlooze woestaard, noch zich als een voor werp van vermaak te laten misbruiken door de zonen diergenen die den broeder harer moeder naar een doodend klimaat hadden verbannen. Schoon, jong en nieuw zooals Leonio was, verkoos zij den dood boven zulk een leven. Op eenen morgend, bij liet aanbreken des dags, was zij uit Parijs weg gegaan, en het noodlot had haar juist voor Cardoc gevouxl, die haar door een wonder van stoutheid en kracht redde. Acht dagen later, verklaarden deze twee menschen van gelijk ras en gelijke inborst, die hei noodlot zoo geweldig in ólkandcrs armen had ge worpen, hunne wederkeerige liefde. Leonie zag immer liet beeld van den reusachtig ge- bouwden man voor oogen, die haar met gloeiende maar toch zachte blikken be schouwde, wijl zij voor den vuuroven des lokomotiefs gezeten, allcngskens tot zich zeiven kwam, en Cardoc kon niet meer zon der de-vrouw leven, die hij aan eene zekere dood had ontrukt. Zoo verklaarde zich alles. Een dag stegen zij te zamen op een der groene heuvels welke Parijs omgeven, en welke de Pruisen nog niet ontwijd hadden. Alleen tusschen fluisterende hoornen, in tegenwoordigheid der aarde, der wateren en des hemels verbonden zij zich vrank en vrij, de natuur tot getuigenis hunner onver- breekbare vereeniging nemende. En dc her innering aan dezen heiligen feestdag was voor eeuwig in hun hart gegrifd. Gelukk zijn is een droom, en deze droom, helaas is van geen langen duur. Cardoc was eeu i goede patrioot om niet zijn arm voorliet vaderland te offeren, en naar den 4 Septem ber (1870) was hij eenen dergenen welke de werkelooze regcering van Trocliu (1) tot handelen wilde dwingen. Trocliu verroerde zich nietDucrot stierf noch zegepraalde (2) en de Pruisen zetten hunnen voet in het ver raden Parijs, voor wie men tol belooning zijns martclaarschaps in de verte een stad houderschap, koning- of keizerschap be- reidde. Evenals hij Cardoc reeds in Busenval en aan dc oevers der Manie als iTrochu. toenmalige gouverneur van Parijs. (2) Hij had. zooals bekend s. voor een uival tijdens het beleg van Parijs gezworen, ofwel te zegcnjiralen, olwcl te sterven. KOSTELOOZE OPENBARE VOORDRACHT op Woensdag 6 December, om 8 uren 's avonds, door den heer Aehille Brys, in de «.Graaf van Egmont Groote Markt. Onderwerp De vijanden van ons volk. Dc lieer Brys stelt zich ten doel in die voordracht ons Vlaanderen to schetsen in zijne schoonheid, zijne ellende, zyn rykdoin, zijn armoede, de strijd van 't volk naar liooger schooner en beter. Die voordracht gaat gepaard met een liederenavond te geven door het Damen- en Mannenkoor van het Willemsfonds. Een aangenomen en leerzamenavond dus. vrijwilligers der republiek zyn bloed voor de onafhankelijkheid der natie vergeten had, zoo vergoot hy het nu ook als kapitein dor Commune, te Bicétre, te Vanves, t© Monirouge, te Issyen te Neuilly, voor do vrijheid der gemeenten. Slecht bevolen, be drogen, verraden, verdedigde het volk, na drie forten on wallen verloren te hebben, het grooto Parijs straat voorstraaten den strijd ging uit mangel aan strijders, wel dra eindigen hier op den Père-Lachaise, waar Loonie, zooeven halfdood, in vertwij feling Cardoc weder had gevonden, dien zy <lood waande. Ja, antwoorddo zij. torwyl zij den langen kus, die beide vereenigde, onderbrak ja, ik zal u alles beantwoorden wat uwe oogen mij vragen. Isnard, De Mey, Xaviètr, Sarrazar, Rumbolle, .Egar, Henriong, Claves, Ohrt, Abbaril, Lovau, Klubheim, Monialugné, Wahlzz, Burdave, Effrian. (Knoclie, Ulliel, Ydrac, Calvi, Feriaux, Zabru, Yeretop, Parqua, Só, Quevarrolli- gnières, Narmont, Talabert (3), alle onze vrienden hebben hunnen plicht gedaan en zijn gesneuveld. Gelijk zij, met hun Albin, uw broeder, zonder vrees noch vorwyt, be- zwokeir. Voor weinige uren heb ik hem uit gestrekt zien liggen voor den voet der Juli- kolomik heb zijn geronnen bloed het brons zien rood verwen, waarin de naam van uw beider vader een der dapperen van 1830 in gouden letteren is gegrifd. (3) Dit allen zijn namen van gesneuveldt Common» listen. Wordt voortgezet.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1911 | | pagina 1