i\e Jaar. Nr 53. Prijs per nummer 3 centiemen. 31 December 49H.
Weekblad voor bet Arrondissement Aalst,
Een Nieuwjaar.
Zal M. Woeste
nog kandidaat zijn
Briefwisseling.
Recht en ¥ri|hei
ANNONCEN
Rechterlijke i fr. per regel.
Reklamen 20 centiemen per regel.
Annoncen dikwijls herhaald 10 cent. per regel.
Andere annoncen worden opgenomen met
akkoord
Alle briefwisselingen of strijdpenning moe
ten elke week vóór Woensdag avond om 8 ure,
ingezonden worden.
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE
Maanstraat, 18, AALST.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moeten
door de Vakvereenigingen gestempeld zijn.
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden
6
Een jaar
fr. 0,6
X 20
2 00
3uiten België
Een jaar 5,c
Men abonneert zich op alle postbureelen.
Zal het jaar 1912 een jaar zijn, dat de
werkende klasse nuttiger zal wezen, dan
het jaar dat komt te eindigen
Ziedaar eene vraag die zich stelt aan al
dezen die zich met de werkerskwestie be
zig houden.
De val der klerikale regeering wordt be
tracht door alle anti-klerikalen. Ieders oog
richt zich naar de algemeene verkiezingen
die dank de volksoptelling, die de ontbin
ding van Kamer en Senaat noodzaakt,
gaat plaats grijpen op 2 Juni eerstkomen
de.
Eene eerste onrechtvaardigheid die de
klerikale regeering pleegt, want door de
kiezing nu nog later te doen plaats grijpen
dan voorgaande kiezingen, wanneer het de
vierde Zondag der maand Mei was, zoo
ontrooft de klerikale regeering een grooter
aantal werklieden hun stemrecht, die naar
Frankrijk hun brood moeten gaan zoeken.
De plicht der regeering ware, de datum
der kiezing te vervroegen in plaats van
te veriateren, opdat er zooveel moge
lijk kiezers aan de stemming zouden kun
nen deelnemen Doch dat willen de katho
lieken niet, omdat zij weten, dat zij die
naar 't France trekken, meestal anti
klerikalen zijn, en niet zoo zeer meer
schrikken van den Boe-Boe, die de kleri-
kalen bij middel van hunnen godsdienst,
voor d'oogen der lichtgeloovige kiezers
doen dansen.
Zooals wij hooger zegden, wordt den
val der klerikale regeering betracht, en om
tot dit middel te komen, wordt er een ver
bond of kartel gesloten in de meeste arron
dissementen, tusschen liberalen en socia
listen.
Deze twee partijen hebben iets gemeens
met elkander, dat geven wij toe, en daar
waar er kartel of verbond wordt gemaakt
is het hoofddoel onmiddelijk te kunnen
verwezentlijken Algemeen Stemrecht,
Verplichtend Onderwijs en Algemeenen
Dienstplicht.
De liberalen hebben zich gedemocrati
seerd, langs dien weg, omdat zij er toe
gedwongen zijn geworden, dank de wer
kende klasse, die de liberale reactie moede
wordt.
Maar er zijn andere zaken, die de werk
lieden hebben te veroveren, die haar meer
naar de ontslaving moeten voeren, en
waarvoor wij op de liberale partij niet heb
ben te rekenen.
Het is hetgeen Van de Velde heel juist
zegde, op eene monstermeeting die hij te
Roux heeft gehouden.
Hij zegde onder andere
Tegenwoordig zijn liberalen en socia-
listen vereenigd voor hervormingen te
bekomen en om het reactionnaire school-
wetsontwerp te bestrijden, en vele werk-
lieden zouden kunnen denken, dat er
1 geen verschil meer bestaat, tusschen die
twee partijen, gezien de kartels en de
verbonden die zij samen sluiten.
Het is eene groote dwaling.
Indien wij willen dat de vriendschap-
pelijke samenwerking wordt behouden,
is het noodig ook dat men wete, wat
ons vereenigd en wat ons scheidt.
De liberalen die vroeger van geene
enkele hervorming wilden, hebben zich
nu gedemocratiseerd, en zijn nu voor-
staanders van persoonlijke dienstplicht,
algemeen stemrecht en verplichtend
onderwijs.
Dit programma kunnen wij helpen
d verwezentlijken, waarvan de klerikalen
niet willen en moesten wij met dit pro-
gramma vrede hebben, moesten wij op
die hervormingen vrede maken met de
d kapitalistische klasse, de werkende
klasse zou den dupe zijn.
De kapitalisten zeggen wij hebben
alles, gij hebt niets wij zijn rijk, gij zijt
arm. Maken wij vrede op dien basis.
Maar de werkende klasse zegt wij
maken alleen vrede, dan als er ons recht
is geschiedt.
En dien dag kome maar, als de voort-
brengstmiddelen den eigendom der
werklieden zijn zal.
Ziedaar wat de werklieden moeten be
trachten, willen zij ooit de algeheele op
brengst van hun arbeid bekomen.
Het grootste aandeel van den arbeid
van den werkman, komt onder vorm van
winsten terecht in den zak van de aan
deelhouders van mijnen en fabrieken, die
er niet het minst hebben voor te doen, en
't is dit dat zoowel de liberale als de katho
lieke kapitalisten niet gemakkelijk zullen
van kant zetten.
Het is dien strijd die de werkende
klasse te voeren heeft, het in het bezit ko
men der voortbrengstmiddelen, om de
parasieten die thans leven in weelde en
overvloed op den arbeid van 't werkende
volk, te leeren, dat hun genoten rijkdom
ontstolen is aan het voortbrengend prole
tariaat, die voor al zijn zwoegen, en naar
stig werken enkel leeft in kommer en el
lende
En om tot daar te komen is de eendracht
der werkende klasse er noodig, want het
is in 't belang van alle arbeiders, 't zij
werkers met de hand of met den geest.
naar het Fransch
van PAUL H E U S Y
1® Vervolg.
Het zij zoo, antwoordde mevrouw de j
Virmont, gaan wij bij rnadamo Samson.
Gaston, met geestdrift in zijne handen
klappende, liep vooruit. Aan de poort van
het park die op den boulevard van Courcel-
les uitgeeft, komende, riep hij levendig met
blijde stem Het is hier, en toonde eene oude
vrouw, buiten de traliën op een laag stoel
tje, bij een tonneken van plaatijzer gezeten.
Mevrouw de Virmont verhaastte den stap en
gaf aan het kind den gewenschten kluit.
Terwijl Gaston, die do naald van het ton
neken in beweging had gebracht, met eene
onstoorbare en ongeduldige aandacht er al
de bewegingen van volgde,koerde zijne moe
der werktuigelijk het hoofd naar do koop
vrouw. Zij bemerkte een lang aangezicht,
verschrikkelijk mager, van een geelachtig
groen, met oen vel langs alle zijden door
rimpels gegroefd als een gofronsd perka-
jnent in wiens midden, twee droevige
De kapitalisten weten, dat de werkers
zoo zij éen zijn, zoo zij nauw aan elkander
zijn verbonden, zij het getal en ook de
macht zijn, en daarom zoeken zij de arbei
ders te verdeelen, hetgeen hun ongeluk
kiglijk nog lukt.
Mocht het jaar 1912, het jaar zijn, dat
wij niet alleenlijk verlost worden van de
klerikale regeeiing, maar ook het jaar dat
de werklieden hunne oogen zouden ope
nen, eendrachtig opruk keu om te verove
ren wat hun onrechtvaardig ontnomen
wordt, dan zou 1912 het jaar zijn, dat be
groet mag worden, met den kreet De
werkende klasse is recht geschiedt.
En dat is ons vurige wensch.
Daar houdt de pers zich voor den
oogenblik mede bezig.
Hier in ons arrondissement is M.
Woeste niet meer den vriend der katho
lieke hoofden, en plaatskenszoekers, be
loeren zijn zetel
Er wordt getracht naar een ernstigen
poll in de katholieke partij waarM. Woeste
zelf zou moeten aan onderworpen worden.
Houdt men een poll waar alle katholieke
aangeslotenen mogen aan deelnemen, dan
is het zeker dat M. Woeste door de mande
valt. Maar zullen zij het zoover durven
drijven
In het vooruitzicht dat het toch zoover
zou kunnen komen, is men reeds bezig
met uit te zien, om M. Woeste, in geval
hij te Aalst niet meer als kandidaat zou
aangenomen worden, hem elders .binnen
te pakken, en zoo het schijnt, zou het te
Namen zijn.
Het is M. Melot, katholiek kamerlid
voor het arrondissement Namen die het
volgende verklaart
Indien men te Aalst de onvergeeflijke
fout moest begaan, van M. Woeste zijn
zetel te ontnemen, die hij gedurende 40
jaar bekleedt, dan zou ik den eerste zijn
om te zeggen, dat het eene eer voor de
katholieken van het arrondissement Na
men zou zijn, eene kandidatuur aan te
bieden, aan den ouden, dapperen en be-
wonderenswaardigen kampioen der katho
lieke zaak.
Tot daar M. Melot.
Het kan waar zijn, dat M. Woeste heel
goed zijn mandaat als kamerlid heeft ver
vuld maar dan moet men toch btkenner,
dat geheel zijn werking opgegaan is, om
de belangen der rijke menschen te beharti-
oogen, in een droom gedompeld schijnende,
met eene flauwe schemering glansden. Zij
zag dat de onbevleesde handen der arme
oude beefden, dat hare gewelfde rug, niet
ganscli bedekt door een slechten shawl van
zwarte wol, bij het minste windje huiverde.
De groote dame trilde. Zij had als een vlug
denkbeeld der ellendige levens die zich in
zekere hoeken van Parijs voortslepen.Waar
om bevondt zij zich op deze plaats, die
vrouw met het smartvol uitzicht, blootge
steld aan de guurheden der lucht, in plaats
van in eene goede verwarmde kamer te zijn,
omringd door de zorgen die haren ouderdom
vereischt Hoe was zij zoo ver gekomen
suikergoed te verkoopen aan den ingarr
van een openbaren hof Zij was dus geheel
en gansch van bestaans middelen ontbloot
Zij had noch echtgenoot, noch zoons, noch
dochters, noch schoondochters, noch schoon
zoons Haar handel moest haar slechts eeni-
go stuivers opbrengen, hoe kon zij bestaan
Duizend vragen in dezen aard kwamen me
vrouw de Virmont voor den geest. Zij kreeg
medelijden. Zij kreeg koude als do oude
vrouw. Instinktmatig trok zij haren hals
tusschen het zijden borduursel harer pels
gen, en dat hij een der hevigste vijanden is
geweest, wanneer er democratische hervor
mingen moesten besproken worden, her
vormingen die moesten ten goede komen
aan de werkende klasse.
Wij zeggen dat het eene schande is,
een kandidaat als M. Woeste te durven
voorstellen, en werklieden aanbevelen,
zelfs verplichten voor zoo een reaction-
nair te stemmen.
De katholieke partij van Aalst, zal aan
de kandidatuur van M. Woeste weinig
verliezen, en moest zij te Namen op den
lijst voorkomen, dan zal hij aan de katho
lieken van Namen, ongetwijfeld zooveel
voordeel doen, als de kandidatuur van M.
Schollaert, in de laatste gemeentekiezing
te Leuven heeft bijgebracht.
In 't belang der oppositiepartijen, ware
het niet slecht indien M. Woeste inpons
arrondissement de eereplaats bleef beklee-
den.
Eensklaps riep Gaston
Tien, matria/- ik heb tien, en twintig
malen herhaalde hij het woord tien met een
helderklinkende en fiere stem, vermakelijk
om to hooren.
De ontkiemde vingeren van madame Sam
son hieven den scheel van het tonneken op,
langzaam nam zij een rolleken suikerbrok
jes, het een aan het. ander gehecht, en over
handigde het aan Gaston die zijne handen
uil stak om liet te vatten, steeds luidkeels on
tevredon verscheidene malen oh oh roe
pende.
Mevrouw de Virmont, oen oogenblik aan
hare verteedering door de vrolijke uitroe
pen haars zoons onttrokken, nam uit liarin
geldbeugel een vijffrankstuk dat zij opliet
tonneken legde en deed oen slap 0111 heen te
gaan.
De kraamster hiel' hot hoofd op, en toonde
zonder een woord tc zeggen, meteenbetee-
kenisvol gebaar, hel stuk aan de groote
dame. Deze begreep,
i Vergeving, mompelde zij aangedaan,
I het geld terugnemende, en peizend verwij-
j derde zij zich met Gaston, die met gulzige
Kortrijk, den 20-12-11.
Gezel Aljrcd Nichels,
In het nummer van Rechten Vrijheid
van 24 December 11. vind ik oen artikeltje
getiteld Leurders op naam van Werksta
kers, waarin gij uwe lezers altent maakt,dat
door sommige leurders misbruik gemaakt
wordt, door hunne waren aan to bieden, ten
voordeele der werkstakers van Kortrijk of
elders.
Ik geef u de stelligste verzekering, dat
geen enkel werkstaker of niemand derge
lijks, door ons is gelast geworden, ol' toela
ting verleend, om ten voordedie der Kort-
rijkscke stakers iets in dien aard te doen.
Dit kan dus als een afdoende bewijs gelden,
dat de door u bedoelde lieden, eenvoudige
bedrieg'ers zijn, die de solidariteit der wer
kers, ten hunnen voordeele exploitoeren.
U hebt bepaald gelijk, wanneer ge uwe
lezers aanraadt, in voorkomend geval naar
eenig bewijs te vragen, die dergelijke men
schen, welke met het inzamelen van gelden
voor werkstakers gelast zijn, in hun bezit
moeten hebben, want in tegenovergesteld
geval kan de eerste, boste aftruggelaar van
beroep de menschen 0111 den tuin leiden.
De polïLie kan niet streng genoeg optre
den om zulks te beteugelen, want het is
reeds te dikwijls voorgevallen, dat dit soort
onbeschaamde schuimers de werklieden
hunne centen aftruggelden.
Aanvaardt met deze, kameraad Nichols,
mijn beste pariijgroeten.
Josi-i'ii COOLE.
tanden aan zijne suikerstukjes peuzelde.
De oude vrouw rilde steeds voort en hare
droevige oogen vielen in hunnen droom te
rug.
II.
Twee of drij maal, gedurende den dag,
vertoonde het beeld der oude kraamster,
met haar geel gezicht en hare bleeke blik
ken zich voor mevrouw de Virmont, en ver
oorzaakte haar telkenmale een licht, onge
mak. Ook sprak zij er des «avonds, ia
baren salon, a«an M. Boyvoauvan, met wien
zij zich alleen onderhield. Zij verzocht hem
inlichtingen over dezo vrouw to nemen en
eens te zien of men haar zou kunnen be-
hulpzaam zijn, M. Boyyeau 11a haar goed
hart te hebben geprezen in gevoelige woor
den, met halve siem uitgesproken, welke zij
mei een genoeglijk gezichtje beantwoordde,
beloofde de gevraagde slappen aan te wen
den, En de groote dame, liet geweten gerust
gesteld» begon op den lovendïgsten toon te
praten niet harp gebure.n twee jonge lie
den, onbetwistbaar bevallig van liet aan*
slaande bal in de Oostenrijksclu' ambassade.
(Wordt voortgezet).