i\e Jaar. Nr 53. Prijs per nummer 3 centiemen. 31 December 49H. Weekblad voor bet Arrondissement Aalst, Een Nieuwjaar. Zal M. Woeste nog kandidaat zijn Briefwisseling. Recht en ¥ri|hei ANNONCEN Rechterlijke i fr. per regel. Reklamen 20 centiemen per regel. Annoncen dikwijls herhaald 10 cent. per regel. Andere annoncen worden opgenomen met akkoord Alle briefwisselingen of strijdpenning moe ten elke week vóór Woensdag avond om 8 ure, ingezonden worden. REDAKTIE EN ADMINISTRATIE Maanstraat, 18, AALST. Ongeteekende brieven worden niet opgenomen. Berichten over werkstakingen en grieven moeten door de Vakvereenigingen gestempeld zijn. ABONNEMENTSPRIJS 3 maanden 6 Een jaar fr. 0,6 X 20 2 00 3uiten België Een jaar 5,c Men abonneert zich op alle postbureelen. Zal het jaar 1912 een jaar zijn, dat de werkende klasse nuttiger zal wezen, dan het jaar dat komt te eindigen Ziedaar eene vraag die zich stelt aan al dezen die zich met de werkerskwestie be zig houden. De val der klerikale regeering wordt be tracht door alle anti-klerikalen. Ieders oog richt zich naar de algemeene verkiezingen die dank de volksoptelling, die de ontbin ding van Kamer en Senaat noodzaakt, gaat plaats grijpen op 2 Juni eerstkomen de. Eene eerste onrechtvaardigheid die de klerikale regeering pleegt, want door de kiezing nu nog later te doen plaats grijpen dan voorgaande kiezingen, wanneer het de vierde Zondag der maand Mei was, zoo ontrooft de klerikale regeering een grooter aantal werklieden hun stemrecht, die naar Frankrijk hun brood moeten gaan zoeken. De plicht der regeering ware, de datum der kiezing te vervroegen in plaats van te veriateren, opdat er zooveel moge lijk kiezers aan de stemming zouden kun nen deelnemen Doch dat willen de katho lieken niet, omdat zij weten, dat zij die naar 't France trekken, meestal anti klerikalen zijn, en niet zoo zeer meer schrikken van den Boe-Boe, die de kleri- kalen bij middel van hunnen godsdienst, voor d'oogen der lichtgeloovige kiezers doen dansen. Zooals wij hooger zegden, wordt den val der klerikale regeering betracht, en om tot dit middel te komen, wordt er een ver bond of kartel gesloten in de meeste arron dissementen, tusschen liberalen en socia listen. Deze twee partijen hebben iets gemeens met elkander, dat geven wij toe, en daar waar er kartel of verbond wordt gemaakt is het hoofddoel onmiddelijk te kunnen verwezentlijken Algemeen Stemrecht, Verplichtend Onderwijs en Algemeenen Dienstplicht. De liberalen hebben zich gedemocrati seerd, langs dien weg, omdat zij er toe gedwongen zijn geworden, dank de wer kende klasse, die de liberale reactie moede wordt. Maar er zijn andere zaken, die de werk lieden hebben te veroveren, die haar meer naar de ontslaving moeten voeren, en waarvoor wij op de liberale partij niet heb ben te rekenen. Het is hetgeen Van de Velde heel juist zegde, op eene monstermeeting die hij te Roux heeft gehouden. Hij zegde onder andere Tegenwoordig zijn liberalen en socia- listen vereenigd voor hervormingen te bekomen en om het reactionnaire school- wetsontwerp te bestrijden, en vele werk- lieden zouden kunnen denken, dat er 1 geen verschil meer bestaat, tusschen die twee partijen, gezien de kartels en de verbonden die zij samen sluiten. Het is eene groote dwaling. Indien wij willen dat de vriendschap- pelijke samenwerking wordt behouden, is het noodig ook dat men wete, wat ons vereenigd en wat ons scheidt. De liberalen die vroeger van geene enkele hervorming wilden, hebben zich nu gedemocratiseerd, en zijn nu voor- staanders van persoonlijke dienstplicht, algemeen stemrecht en verplichtend onderwijs. Dit programma kunnen wij helpen d verwezentlijken, waarvan de klerikalen niet willen en moesten wij met dit pro- gramma vrede hebben, moesten wij op die hervormingen vrede maken met de d kapitalistische klasse, de werkende klasse zou den dupe zijn. De kapitalisten zeggen wij hebben alles, gij hebt niets wij zijn rijk, gij zijt arm. Maken wij vrede op dien basis. Maar de werkende klasse zegt wij maken alleen vrede, dan als er ons recht is geschiedt. En dien dag kome maar, als de voort- brengstmiddelen den eigendom der werklieden zijn zal. Ziedaar wat de werklieden moeten be trachten, willen zij ooit de algeheele op brengst van hun arbeid bekomen. Het grootste aandeel van den arbeid van den werkman, komt onder vorm van winsten terecht in den zak van de aan deelhouders van mijnen en fabrieken, die er niet het minst hebben voor te doen, en 't is dit dat zoowel de liberale als de katho lieke kapitalisten niet gemakkelijk zullen van kant zetten. Het is dien strijd die de werkende klasse te voeren heeft, het in het bezit ko men der voortbrengstmiddelen, om de parasieten die thans leven in weelde en overvloed op den arbeid van 't werkende volk, te leeren, dat hun genoten rijkdom ontstolen is aan het voortbrengend prole tariaat, die voor al zijn zwoegen, en naar stig werken enkel leeft in kommer en el lende En om tot daar te komen is de eendracht der werkende klasse er noodig, want het is in 't belang van alle arbeiders, 't zij werkers met de hand of met den geest. naar het Fransch van PAUL H E U S Y 1® Vervolg. Het zij zoo, antwoordde mevrouw de j Virmont, gaan wij bij rnadamo Samson. Gaston, met geestdrift in zijne handen klappende, liep vooruit. Aan de poort van het park die op den boulevard van Courcel- les uitgeeft, komende, riep hij levendig met blijde stem Het is hier, en toonde eene oude vrouw, buiten de traliën op een laag stoel tje, bij een tonneken van plaatijzer gezeten. Mevrouw de Virmont verhaastte den stap en gaf aan het kind den gewenschten kluit. Terwijl Gaston, die do naald van het ton neken in beweging had gebracht, met eene onstoorbare en ongeduldige aandacht er al de bewegingen van volgde,koerde zijne moe der werktuigelijk het hoofd naar do koop vrouw. Zij bemerkte een lang aangezicht, verschrikkelijk mager, van een geelachtig groen, met oen vel langs alle zijden door rimpels gegroefd als een gofronsd perka- jnent in wiens midden, twee droevige De kapitalisten weten, dat de werkers zoo zij éen zijn, zoo zij nauw aan elkander zijn verbonden, zij het getal en ook de macht zijn, en daarom zoeken zij de arbei ders te verdeelen, hetgeen hun ongeluk kiglijk nog lukt. Mocht het jaar 1912, het jaar zijn, dat wij niet alleenlijk verlost worden van de klerikale regeeiing, maar ook het jaar dat de werklieden hunne oogen zouden ope nen, eendrachtig opruk keu om te verove ren wat hun onrechtvaardig ontnomen wordt, dan zou 1912 het jaar zijn, dat be groet mag worden, met den kreet De werkende klasse is recht geschiedt. En dat is ons vurige wensch. Daar houdt de pers zich voor den oogenblik mede bezig. Hier in ons arrondissement is M. Woeste niet meer den vriend der katho lieke hoofden, en plaatskenszoekers, be loeren zijn zetel Er wordt getracht naar een ernstigen poll in de katholieke partij waarM. Woeste zelf zou moeten aan onderworpen worden. Houdt men een poll waar alle katholieke aangeslotenen mogen aan deelnemen, dan is het zeker dat M. Woeste door de mande valt. Maar zullen zij het zoover durven drijven In het vooruitzicht dat het toch zoover zou kunnen komen, is men reeds bezig met uit te zien, om M. Woeste, in geval hij te Aalst niet meer als kandidaat zou aangenomen worden, hem elders .binnen te pakken, en zoo het schijnt, zou het te Namen zijn. Het is M. Melot, katholiek kamerlid voor het arrondissement Namen die het volgende verklaart Indien men te Aalst de onvergeeflijke fout moest begaan, van M. Woeste zijn zetel te ontnemen, die hij gedurende 40 jaar bekleedt, dan zou ik den eerste zijn om te zeggen, dat het eene eer voor de katholieken van het arrondissement Na men zou zijn, eene kandidatuur aan te bieden, aan den ouden, dapperen en be- wonderenswaardigen kampioen der katho lieke zaak. Tot daar M. Melot. Het kan waar zijn, dat M. Woeste heel goed zijn mandaat als kamerlid heeft ver vuld maar dan moet men toch btkenner, dat geheel zijn werking opgegaan is, om de belangen der rijke menschen te beharti- oogen, in een droom gedompeld schijnende, met eene flauwe schemering glansden. Zij zag dat de onbevleesde handen der arme oude beefden, dat hare gewelfde rug, niet ganscli bedekt door een slechten shawl van zwarte wol, bij het minste windje huiverde. De groote dame trilde. Zij had als een vlug denkbeeld der ellendige levens die zich in zekere hoeken van Parijs voortslepen.Waar om bevondt zij zich op deze plaats, die vrouw met het smartvol uitzicht, blootge steld aan de guurheden der lucht, in plaats van in eene goede verwarmde kamer te zijn, omringd door de zorgen die haren ouderdom vereischt Hoe was zij zoo ver gekomen suikergoed te verkoopen aan den ingarr van een openbaren hof Zij was dus geheel en gansch van bestaans middelen ontbloot Zij had noch echtgenoot, noch zoons, noch dochters, noch schoondochters, noch schoon zoons Haar handel moest haar slechts eeni- go stuivers opbrengen, hoe kon zij bestaan Duizend vragen in dezen aard kwamen me vrouw de Virmont voor den geest. Zij kreeg medelijden. Zij kreeg koude als do oude vrouw. Instinktmatig trok zij haren hals tusschen het zijden borduursel harer pels gen, en dat hij een der hevigste vijanden is geweest, wanneer er democratische hervor mingen moesten besproken worden, her vormingen die moesten ten goede komen aan de werkende klasse. Wij zeggen dat het eene schande is, een kandidaat als M. Woeste te durven voorstellen, en werklieden aanbevelen, zelfs verplichten voor zoo een reaction- nair te stemmen. De katholieke partij van Aalst, zal aan de kandidatuur van M. Woeste weinig verliezen, en moest zij te Namen op den lijst voorkomen, dan zal hij aan de katho lieken van Namen, ongetwijfeld zooveel voordeel doen, als de kandidatuur van M. Schollaert, in de laatste gemeentekiezing te Leuven heeft bijgebracht. In 't belang der oppositiepartijen, ware het niet slecht indien M. Woeste inpons arrondissement de eereplaats bleef beklee- den. Eensklaps riep Gaston Tien, matria/- ik heb tien, en twintig malen herhaalde hij het woord tien met een helderklinkende en fiere stem, vermakelijk om to hooren. De ontkiemde vingeren van madame Sam son hieven den scheel van het tonneken op, langzaam nam zij een rolleken suikerbrok jes, het een aan het. ander gehecht, en over handigde het aan Gaston die zijne handen uil stak om liet te vatten, steeds luidkeels on tevredon verscheidene malen oh oh roe pende. Mevrouw de Virmont, oen oogenblik aan hare verteedering door de vrolijke uitroe pen haars zoons onttrokken, nam uit liarin geldbeugel een vijffrankstuk dat zij opliet tonneken legde en deed oen slap 0111 heen te gaan. De kraamster hiel' hot hoofd op, en toonde zonder een woord tc zeggen, meteenbetee- kenisvol gebaar, hel stuk aan de groote dame. Deze begreep, i Vergeving, mompelde zij aangedaan, I het geld terugnemende, en peizend verwij- j derde zij zich met Gaston, die met gulzige Kortrijk, den 20-12-11. Gezel Aljrcd Nichels, In het nummer van Rechten Vrijheid van 24 December 11. vind ik oen artikeltje getiteld Leurders op naam van Werksta kers, waarin gij uwe lezers altent maakt,dat door sommige leurders misbruik gemaakt wordt, door hunne waren aan to bieden, ten voordeele der werkstakers van Kortrijk of elders. Ik geef u de stelligste verzekering, dat geen enkel werkstaker of niemand derge lijks, door ons is gelast geworden, ol' toela ting verleend, om ten voordedie der Kort- rijkscke stakers iets in dien aard te doen. Dit kan dus als een afdoende bewijs gelden, dat de door u bedoelde lieden, eenvoudige bedrieg'ers zijn, die de solidariteit der wer kers, ten hunnen voordeele exploitoeren. U hebt bepaald gelijk, wanneer ge uwe lezers aanraadt, in voorkomend geval naar eenig bewijs te vragen, die dergelijke men schen, welke met het inzamelen van gelden voor werkstakers gelast zijn, in hun bezit moeten hebben, want in tegenovergesteld geval kan de eerste, boste aftruggelaar van beroep de menschen 0111 den tuin leiden. De polïLie kan niet streng genoeg optre den om zulks te beteugelen, want het is reeds te dikwijls voorgevallen, dat dit soort onbeschaamde schuimers de werklieden hunne centen aftruggelden. Aanvaardt met deze, kameraad Nichols, mijn beste pariijgroeten. Josi-i'ii COOLE. tanden aan zijne suikerstukjes peuzelde. De oude vrouw rilde steeds voort en hare droevige oogen vielen in hunnen droom te rug. II. Twee of drij maal, gedurende den dag, vertoonde het beeld der oude kraamster, met haar geel gezicht en hare bleeke blik ken zich voor mevrouw de Virmont, en ver oorzaakte haar telkenmale een licht, onge mak. Ook sprak zij er des «avonds, ia baren salon, a«an M. Boyvoauvan, met wien zij zich alleen onderhield. Zij verzocht hem inlichtingen over dezo vrouw to nemen en eens te zien of men haar zou kunnen be- hulpzaam zijn, M. Boyyeau 11a haar goed hart te hebben geprezen in gevoelige woor den, met halve siem uitgesproken, welke zij mei een genoeglijk gezichtje beantwoordde, beloofde de gevraagde slappen aan te wen den, En de groote dame, liet geweten gerust gesteld» begon op den lovendïgsten toon te praten niet harp gebure.n twee jonge lie den, onbetwistbaar bevallig van liet aan* slaande bal in de Oostenrijksclu' ambassade. (Wordt voortgezet).

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1911 | | pagina 1