Aroeiuers DAG en voor den WERELDVREDE.
ff )y
Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
a 1_ jg I Betoogt op 1 MEI voor het behoud van den 8 UREN
Woeste is dood
Klassenstrijd.
Ieder zijn vracht.
19° Jaar !V0 16
Prijs per nummer 1.8 centiemen
16 April 1922.
n<
m°
ANNONCEN
Rechterlijke 4 fr. per regel.
Reklamen 0,25 fr. per regel.
Vermindering van prijs voor annöncen die meer
maals verschijnen.
Alle briefwisselingen moeten elke week vóór
Woensdagavond, S ure, ingezonden worden.
De strijdpenning die dezelfde weck moet ver
schijnen, moet ingediend zijn, vóór Dinsdag
middag.
REDACTIE EN ADMINISTRATIE
Weidestraat, 14, GENT
Verantwoordelijke uitgever,
J. BEKAERT, Weidestraat, 14, GENT.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moe
ten door do Vakbonden gostempeld zijn.
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden fr. 1,95
6 3,75
1 jaar 7,50
BUITEN BELGIE.
1 jaar fr. 15,00
Als een bliks ntechicht is de tij-
ding van den dood ven Woeste
door h^.t land gegaan. De gn;z
politieker werd voor onsterfelijk ge
houden. Hij was nu in zijn 84e
jaar, maar nog altijd vol werk
kracht en vol vers and. Hij was
de Groene Woeste j> die lot aan
zijn dopd groen gebleven is.
Geen enkel debat i het Parle
ment ot Woeste kwam tusschen in
de bt spreking En dat; altijd m-1
veel kennis van zaken. Zijn spee
chen waren perels van helderheid
en van samenhang Hij was steeds
en altijd de min van den aanval.
Reactionnair in hart en nieren heeft
hij machteloos moeten toezien bij de
stichting var "een driepartijdige
regiering. Hij heeft niet kunnen
beletten dat een democratische
wind waaide in de Belgische wet
geving Hij heeft moeten slikken
dat de 8-urendag gestemd werd,
Art 310 afgeschaft werd. het Zui
ver algemeen stemrecht ingevoerd
is, en zooveel andere democratische
wetten star.d kwamen. Hij kon niet
beletten dat België niet altijd het
paradijs der kapitalisten en de hel
der arbtiders was. Maar heeft hij
dit alles met verbeten woede moe
ten gedoogen, toch miste hij nooit
een gelegenheid om in volle kracht
tegen den nieuwen tijd loste ko
men. Dan haalde hij zijn aas op en
kwam hij met zijn gewone bfhsn-
dioh id los tegen de socialisten.
Zoo moet hij zeker een zijner ge
lukkigste dagen beleefd hebben,
toen onze paitijgenooten uit de re
geering gegaan zijn Woeste wilde
in de eerste plaats te1 klerikale
oveiheersching Nu dit niet meer
ging wild- hij een kapitalistische
overheersching van klerikalen en
liberalen. Tot zijn laats en levens
stond is hij een openlijke vijand
van de Werklieden-Partij gebleven
Maar niet all-en van onzepirtij,
maar ook van de Viaamsche demo
cratie. Eenige weken geleden heeft
hij nog, tegen den wil in van zijn
mandaatgevers, gestemd tegen de
vervlaamsching van de tientsche
Hoogeschool.
Heel het leven van Woeste is een
opoffering geweest voor de kleri
kale reactie. Hij was een eerste-
rangspolitieker, een nooit versa
gende propagandist voor z'jnparti'.
Voor zijn tegenstrevers was hij on
verbiddelijk, Toen de klerikalen
naden schoolstrijd van 1884 h n-
der 'en onderwijz rs broodroofden,
sprak Woeste woorden uit di h m
kenmerken als den man zond r
medelijden, den mensch ('ie zich
kristebjk noemde, maar echt on-
bristelijk dorst handelen Qu'ils
s'en ailiant (dat zij er uittrekken
zei Woeste aan de vrijzinnige on
derwijzers die hij hielp broodroo-
ven.
De katholieke partij verliest-veel
bij den dood van d n grijzen
Woeste
De werkende kl s verliest in hem
niets dan een eerlijk tege: s'.rever
Een vijand dien wij hoogachten
om zijn kennis, om zijn verstand,
om z jn onbaatzuchtige politiek.
Een vijand, die lange jaren de ver
persoonlij king van de leactie ge
weest is.
- Het land verliest ook niets aan
Woeste. Hij was niet meer van
dezen tijd Zijn politieke zon is met
den oorlog ondergegaan Hij kon
zich niet aanpassen aan de na oor-
logsche toestanden. Zelfs ondanks
de groote politieke gaven van
Woeste zal er voor het volk van
zijn werk niet vetl overblijven. Hij
was geen opbouwer, geen schep
per. Hij had in zich de kracht van
te vernietigen, van te remmen, va-
te bre.ken, Hij werkte meer met het
breekijzer dan het truweel. Hij was
zelfs geen groot staatsman, want
daarvoor was hij te fanatiek, U
dogmatisch aangelegd. Maar juist
doordat Woeste handelde zo-als
hij deed was hij een propagandist
voor de Werklieden-Partij zonder
het te weten.
Door zijn brutaal reactionnair
optreden, door zijn bijtende rede
voeringen tegen de opkomende de
mocratie, door zijn ongenadig af
wijzen van elke democatische her
vorming, opende hij de oogen der
naar recht snakkende massa. Van
Worste kan gezegd worden dat hij
door het slechte na te jagen het
goede dienstig was.
Woeste is dood. Met hem ver
dwijnt de ziel van de klerikale
reactie, die zooveel onheil bracht
over ons land
Nog dagelijks wordt door onze
tegenstrevers beweerd, dat de klas
senstrijd eene soort theorie zijn zou
door dé socialisten uitgevonden, on
meermaals is er nochthans reeds be
wezen geweest, dat de socialisten
een feit hebben vastgesteld, name
lijk het bestaan van den klassen
strijd, zelfs van vóór er een net af-
geteekende socialistische leer be
stond.
Want de groote gebeurtenissen
in de geschiedenis der volkeren, wa
ren niet zoo zeer de gevolgen van
philosofische gedachten, dan wel
van vraagstukken van stoffelijken
aard, te zeggen vraagstukken, die
het bestaan van eene of j andere
klasse beïnvloeden,en die aan zekere
klasse'in liet leven eene machtspo
sitie gaf, waarvan gebruik ge
maakt werd om eene andere klasse
te onderdrukken, op zedelijk en stof
felijk gebied. De opstand der slaven
van Spartacus was toch wel een
strijd van klasse tegen klasse, van
uitgebuitenen tegen uitbuiters.
Inde middeleeuwen, het tijdperk
der feodaliteit, do strijd der koop
lieden tegen do edelen en leenhee-
ren,was toch wel een strijd tusschen
maatschappelijke klassen. En nadat I
de kooplieden een zekere macht ver-
overd hadden, was het de strijd der
ambachten en cooperation tegen de
kooplieden nogmaals klassenstrijd.
Zelfs de Slag der Guldensporen in
1302, aan dewelke men de beteeken is
geven wil van een strijd tusschen
rassen, van eene nationale en taal
strijd, is een episode uit de groote
strijd tusschen ambacht en kooplie
den, die nu met den adeldom samen
spanden, en als hot taalvraagstuk er
tusschen betrokken was, is zulks
omdat de taalkwestie innig verbon
den is aan de maatschappelijke toe
standen, aan de domokratie.
De hevige strijd die woedde in
Engeland tusschen groot en klein
eigendom, en uitliep op de onteige
ning der kleine bezitters ton voor
dode der lords, en de onteigenden
tot proletariërs maakte, die over
niets anders meer beschikten dan
hunne arbeidskracht, dit was toch
wel klassenstrijd.
Deze onteigening van den kleinen
landbouwer zijner gronden in Enge
land was er noodig om een proleta-
riaa! te scheppen, zonder hetwelke
een nijverheid kapitalistisch beheerd,
niet mogelijk was.
Daardoor werd eene nieuwe ma
nier van voortbrengen mogelijk de
manufaktuur en later het machi-
nisme, en daarvoor was er goedkoope
arbeidskracht noodig, en hoe meer
niets-bezitters er gemaakt worden,
hoe grooter ook werd het reserve-
leger, menschen die verplicht waren
voor ar deren te arbeiden, en zoo
doende loonslaven te worden, derge
nen die de bezitters der natuurlijke
en andere middelen van voortbrengst
waren geworden.
En de arbeid werd aanzien als do
eerste beste koopwaar en het libe
raal princiep van - vraag en aanbod -
weegt zwaar fop de proletariërs, die
van alle bezit ontroofd, nog niet we-
t»m wat macht er is in do vcreeniging.
Hetgeen in Engeland gebeurd was,
geschiedde'ook in andere landen, de
middelen van voortbrengst, werden
den eigendom van eene zekere klas
se, en zoo ontstond de bourgeoisie,
en door do Revolutie in 1789 vero-
vorde dc bourgeoisie haren politieken
invloed.
Zij werpt de laatste hinderpalen
omver-, die hare overheersching in
den weg staan, en vestigt het prin
ciep der vrijheid, want zonder vrij
heid is geen kapitalistisch regiem
mogelijk, en zonder die zoogezegde
vrijheid van denkarbeid was ook de
uitbuiting des arbeids niet te ver
wezen tl ij ken.
En de geschiedenis gedurende
gansch de negentiende.eeuw, is de
bevestiging van den triomf der bour
geoisie. De klassenstrijd is bestendig
en dikwijls uit hij zich hevig.
De Revolutie van IS is het grootste
en ook wel meest tragische bewijs
van den bestendigen klassenstrijd.
Over gansch Europa om zoo te zeg
gen kwam een geest van verzet, van
opstand bij de niets-bezitters, togen
de bezitters die den arbeid van an
deren uitbuiten.
I11 1830, ziet men hoe financiers
grooteigenaars en nyveraars, elkan
der de hand reiken, elkander steu
non en helpen tegen do midden-klasse
en natuurlijk ook tegen de arbei
ders. Al deze feiten waarop wij slechts
terloops hebben gewezen,bevestigen
voldoende dal de socialisten slechts
hebben vastgesteld dat er tusschen
do klassen, de si rijd bestond, omdat
de bezittende klasse leven en zich
verrijken wil ten koste van, en door
de armoede en de ellende van de
proletariërs.
Onbewust, van den dagelijkschen
strijd die geleverd werd, en met on
gelijke wapens, zooals de arbeiders
waren, hadden en hebben de socia
listen nog tot doel de arbeiders be
wust te maken van den strijd, waar
toe zij gedwongen werden door de
bourgeoisie, die alle voorrechten
wil, en nog altijd, den arbeid als een
koopwaar, afhangende van vraag
en aanbod aanziet.
't Was met dit doel dat de groote
Marx, in 1848, het communistisch
manifest sloot met do woorden
- Werklieden aller landen
vereenigt u I
Onmiddelijk is dezen oproep niet
begrepen geworden, maar dank aan
de aanhoudende propaganda van
moedige mannen, ziet men op dit
oogen blik, dut de arbeiders, het nut,
de noodzakelijkheid der organisation
hebben begrepen, en niet alleen op
gebied van syndikalisme, maar van
samenwerkingen ook van organisa
tion om te zorgen voorontwikkeling
en opvoeding.
En nu op ditoogenblik meer dan
ooit ziet men de bourgeoisie den
klassenstrijd voeren, want trekt zij
op dit oogenblik niet al do macht
waarover zij beschikken kan samen,
om do hervormingen, welke de ar
beiders, door hun eensgezindheid
hebben weten te veroveren, hen te
rug tc ontnemen Het patronaat wil
geld winnen, zich verrijken is het
ideaal dor bourgeoisie, en zulks gaat
niet zoo gemakkelijk, als de arbei
ders niet meer de willooze slaven
zijn als vroeger.
Meer dan ooit worden de arbei
ders verplicht te strijden voor hun
bestaan.
En 't is diezelfde bourgeoisie die
niets anders tot doel heeft dan hare
overmacht te behouden, en ons ar
beiders te doen afhangen van liet
fameus Vraag en aanbod die do
socialisten het verwijt toestuurt den
klassenstrijd aan te vuren.
Leest men niet in de bourgeois
bladen dat liet Crisisfonds moet af
geschaft worden om dc werklieden
meer te onderwerpen aan Vraag
en aanboden wij meenen nochthans
gehoord te hebben dat er na den
oorlog erkend word, dat de arbeid
niet als oen koopwaar mocht aan
zien worden.
De bourgeoisie, door hare houding
tegenover onze klasse, dwingt ons
tot den strijd, de socialisten hebben
voor doel de werklieden te organi-
seeren op elk gebied, om door den
klassenstrijd te komen tot de af
schaffing der klassen en de sociali
satie der voorlbrengslmiddelen.
Wy .weten, zulks is niet in een to
bepaion tijd te bewerkstelligen,daar
toe behoeft studie, daarom moeten
de arbeiders van geest en hand, elk
ander de hand reiken over de gren
zen heen En moet de kenspreuk
zijn Geene verdeeldheid onder de
Werkers
Belgische Werkliedenpartiji
Afdeeling Aalst
ZONDAG AANSTAANDE
1) Van den Wijkclub Nestor
Schaltin.
2) Van den Wijkclub Jan Vol
ders.
EEN FEESTSTOET, zal om I 12
ure gevormd worden aan het lokaal
van den Wijkclub Nestor Schal
tin, Geeraardsbergschestr.
Gezel Hipp. VAN DE MEULE-
BROUCKE, Volksvertegenwoordiger
voor Dendermonde en Gezel Alfred
NICHELS, zullen na den stoet het
woord voeren
Al de groepen van Aalst en
Omstreken, nemen met hunne
vlag aan don stoet deel.
PARTIJGENOOTEN, MANNEN EN
VROUWEN, talrijk in den stoet, die
een prachtige inzet moet wezen voor
het I Meifeest, die oen week na
dien plaats heeft.
Allen op postj!
HET MIDDEN-COM1TEIT.
Ken luitenant generaal verdient 2200 fr. per maand; een lui
tenant 570 fr. en een simpel soldaat 15 centen per dag
