Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
De Heilige Strijd.
De Yrouw als Opvoedster.
Mijn Hoekje.
20e Jaar N° 1.
Prijs per nummer 15 centiemen.
7 Januari 1923.
Albert Vyverman.
VOOR DE OPGEEISGHTEN
RECHT
VRIJHEID
ANNONCEN
Rochthrlijko 4 fr. per regel.
Reklamen 0,25 fr. per regel.
Vermindering ven prijs voor annoncen die meer
maals verschijnen.
Alle briefwisselingen moeten «lke week vóór
Woensdag avend, 8 ure, ingezonden worden.
De strijdpenning die dezelfde week moet ver
schijnen, moet ingediend zijn, vóór Dinsdag
middag.
REDACTIE EK ADMIN®TRATIE
Weid «straat, 14, BENT
Verantwoordelijke uitgever,
J. BEKAERT, Weidestraat, 14, GENT.
Ongetcekende brieven wordon niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moe
ten door de Vakbonden gestempeld zijn.
ABONNEMENTSPRIJS i
3 maanden fr. 2,20
6 4,QP
1 jaar 1,80
BUITEN BELGIS.
1 jaar U. 15,0#
Men abenneert zicb op alle pestbureelen.
M«n hoeft slechts een blik in het
verleden te werpen, om te beseffen
hoe pijnlijk en langiaam de wor
ding ran den georganiseerden ar-
beidersstrijd is geweest. Dit baart
trouwens geene verwondering als
men rekening houdt met de heer
tellende maatschappelijke toestan
den
Tegenover de maatschappelijke
wanorde, waaraan hetkapitalistisch
voortbrengingssysteem ten grond
slag ligt en welke, machtsgewijze
door wettelijke instellingen is ge
grondvest en gehandhaafd, maakt
de arbeider een nietswaardig ding
uit. Hij bekleedt er «ene minder
waardige ekonoraische en maat
schappelijke plaats, welke door
het voortbestaan der regeerende
orde bestendigd wordt
Die minderwaardigheid is het
gevolg van een essentieel verschil
•d strijdigheid tusschen de belan
gen der bezitters en der onterfden,
of dsr twee maatschappelijke klas-
san de eersten in hun overdreven
zucht naar verwezenlijking van im
mer grootere winstenen bevordering
van den aangroei van hun voort-
brengingsvermogen, bedienen zich
als een werktuig, een koopwaar
,van de tweeden, die,door de menig
vuldigheid en de verscheidenheid
•Araarin ie voorkomen en tevens
door de alleenstaande persoonlijk-
heden welke ze uitmaken, hun
ruimschoots gelegeiheid bieden,
hen noch als een noodzakelijk iets,
noch als een menschelijk iets, te
j ontzien.
De kapitalistische macht zich
tóór een argelooze, niet georgani
seerde massa bevindende, had dus
steeds bij voorbaat gewonnen spel
en ging met dezelfde naar belie
ven, zegge willekeurig om.
't Was dus wel eenigszins ge
waagd van diegenen onzer voor
gangers, die het op zich namen de
waarheid door de massa doen in
te zien. 't Ging met heel wat moei
te gspaard en waar ze zich beijver
den het idee der opstanding bi] haar
ingang te doen vinden, zagen ze
den ongekultiveerden geest van
den arbeider als een bijna onover-
komelijken hinderpaal vóór zich
opdagen.
In weerwil van alle pogingen
om de kiemende beweging te
stuiten, spijts laster en vervolgin
gen in de eerste plaats, spijts on
verschilligheid anderdeels, togen
zij aan het werk, gesterkt als ze
waren door de verhevene gedachte
van door edel menschelijk streven
de Beschaving in 't algemeen, een
stap verder te brengen en de zwoe
gende klasse, in 't bijzonder, uit de
wrange onwetendheid en de diepe
ellende hooger op te voeren.
Niets kon dan ook verhoeden
noch weerhouden, dat de gedachte
veld won, en dat een macht werd
tot stand gebracht met dewelke
voortaan diende afgerekend. De
strijd was dus ingezet en een eer
ste resultaat bereikt dat .beloof-
dc
Alhoewel steeds groeiende en
toenemende, had die macht voor
den wereldoorlog die iatensittit,
die sterkte nog niet bereikt, welke
de arbeidende klasse in staat moest
stellen haar eerste eischen te stel
len, haar eerste hervormingen op
te dringen, in een woord, haar me
dezeggenschap at te dwingen in
het beleid van 's lands zaken, in
het oplossen der levensvraagstuk
ken van ekonomischen, maatschap-
pelijken en politieken aard, welke
de arbeidende klasse rechtstreeks
aanbelangen en wier oplossing voor
de vaststelling harer bestaansvoor
waarden van hoofdzakelijk belang
is.
Een katastrcof als deze welke
we komen te beleven is noodiji ge
weest om den grooten hoop de
oogen te openen Inderdaad, de
regeerende macht ging noodza
kelijker wijze uit van de legerstaf-
fen en degenen die niet blind wa
ren, konden zich vergewissen door
wie en voor wie, ze destijds werden
uitgezogen voor wie en door wie,
ze nu werden in den dood gedre
ven. De farbeiders beseffen dat
slechts onderlinge vereeniging
hunne belangen behartigen, hen
zelf redden kon.
De oorlog was ternauwernood
gedaan of de aktie werd met meer
vuur dan ooit hernomen.
De arbeidersbeweging nam nu
een hooge vlucht en bereikte wel
dra een macht voor haar zonder
voorgaande.
Uit haar vroeger stadium tre
dende, is haar aanzien nu heele-
gaar veranderd Yoor de kapitalis
tische macht maakt ze van nu af
aan een steeds dreigend gevaar uit
en zoo ze haar nog niet kan evena
ren, sluit dit niet uit dat hare wer
king van overwegend belang is en
de genomen beslissingen in zake
maatschappelijke en ekoncmische
als politieke kwestiën, vermogend
kan beinvloeden. Dat dit het pro
letariaat voordeelig is, hoeft geen
betoog, doch de noodwendigheid
van den verkregen invloed fe hand
haven en derwijze de afgedwongen
hervormingen te vrijwaren, is niet
minder klaarblijkend.
En op dit gebied is het gevaar
wezenlijk. Nu, meer dan ooit, die
nen wij op onze hoede te zijn en
een oog in 't zeil te houden, want
alles wijst er op dat de reaktie mid
delen verzint en plannen smeedt
om hare weerwraak te nemen, in
dien zin, dat ze zich voorstelt de
reeds groote macht van het prole-
tzriaat een gevoeligen slag toe te
brengen om naderhand de hand te
leggen op haar heiligste, haar
eerst verworven rechten Die mis
dadige bedoeling kan dagelijks in
de burgerpers worden waargeno
men, waar, tegen zekere hervor
mingen als den achturendag, de
wet op de huishuren en de pen
sioenen, een stelselmatige kam
panje wordt gevoerd. Heeft de heer
Housiaux, katholiek volksverte
genwoordiger voor Dinant, geen
wetsontwerp ingediend strekkende
om de Achturenwet, voor eene tijd
ruimte van vijf jaren, buiten wer
king te stellen Leest dan de
Brusselsche burgerbladen, welke
voor de werklieden en hunne hei
ligste rechten woorden van haat en
misprijzen over hebben, en de bur
gersbonden voorstaande, hel reeds
aandurven te dreigen met het
spook van het vernietigend Fascio.
Arbeiders, zullen wij daar on
verschillig kunnen op toezien
Zullen wij gedoogen, dat aan onze
instellingen, de verkregen hervor
mingen worde geraakt en zoodoen
de, de na zooveel moeite jgeplukte
vruchten aan onze handen laten
ontglippen Zullen wij door onze
lamlendigheid den terugkeer tot de
vroegere wraakroepende toestanden
mogelijk maken
Dat mag en dat zal niet
Daarom is het van noode dat wij
onze macht behouden en met dat
doel moet ons aller streven gericht
zijn op de degelijke vorming en
opleiding van de kaders onzer
strijdende makkers, zoo uit ver
standelijk als zedelijk oogpunt
opdat er tusschen hen een harmo
nische samenhang en samengang
zij, een bestendige voeling opdat
onze krachten in een enkel en
krachtige blok kunnen opgesteld
worden, in een zelfden geest van
koppig volharden en onze kracht
inspanningen tegen die der reaktie
kunnen opwegen. Dan zullen deze
pogingen kunnen verijdelden zal,
zij zelf, zich tegen de vermogende
schans van het krachtige en soli
daire arbeidersleger te pletter loo-
pen.
Bijaldien w'er mochten in sla
gen den reaktionairen aanval het
hoofd te bieden en de strijd, de hei
lige strijd, beslissenderwijze in ons
voordeel mocht beslecht worden,
dan zal niets #ns nog moeten af
schrikken en is de toekomst aan
het proletariaat.
Ston Stokken.
De rol der vrouw, als opvoedster,
is groot en van overwegende betee-
kenis voor de toekomst.
Wiotoch kan beter dan zij indruk
ken inprenten in de teêre ziel van
het kleine kind indrukken, die
levensrichtend zyn en die er, om
zoo te zeggen, nooit meer volkomen
uitgewischt worden alhoewel zij
somtijds wel kunnen verflauwen.
O ja! de moeder, door de natuur
zóó innig verhonden met haar kind,
is wel de machtigste factoor, die in
werkt op het leven ook van later
dagen.
Hoe dikwijls wordt het kind niet
bedorven van in zijne prilste jeugd?
Slechte begrippen, verkeerde ge
voelens en indrukken worden er met
de vleet ingestuurd. Slechtegewoon-
ten wordt het aangeleerd. De wil
wordt gemecaniseerd... en zie de
stoot is gegeven voor 't later leven
De school zet nu het werk voort.
Het chauvinisme wordt dikwijls
door allerlei immoroele middelen en
voorbeelden opgewekt. Zoo b. v. in
do geschiedenis worden dikwijls al-
ieen de groote veldheeron en keizers
en koningen opgehemeld terwijl
wetenschappelijke mannen, groote
geesten en kunstenaars, in de scha
duw gesteld worden... Ook het mili
tarisme vat daarmee voet.
De godsdienst wordt er
ingepompt. De katechismus wordt
radicaal van buiten geleerd zon
der er een gebonedyd woord van te
verstaan. Godsdienst oefeningen
hebben plaats, ze worden gewoonte
ze later er uitwiaschen is al moei-
lük.
Men maakt van vele menschen
min of meer levende machienen.
De vrouw dient er op te letten, dat
zij, eerst en vooral, do gevoelens
ontwikkele van mensohelijkheid,
van rechtvaardigheid en van waar
heid.
Alle indrukken, die het militaris
me, het chauvinisme en imperia
lisme versterken, dienen volstrekt
geweerd.
In plaats van ze soldaatje laten
te spelen, doet men hen, op eenvou
dige wijze, de slechtheid van het
mliitarisme, van den oorlog, ver
staan. Men koestere hen meer eer
bied in voor wetenschappelijke man
nen en groote hervormers.
De godsdienst wordt vol
strekt geweerd. Men late, op dat
gebied, het kind vrijer, veel zelfstan
diger, opgroeien. Misschien is het
hier de plaats om aan Rousseau te
herinneren, die de keuze gaf aan
zfjn Emile, op lateren leeftijd, wan
neer hy godsdienstkon begrijpen
een godsdienst te belijden, welke
hij wilde.
Maar vooral, de socialistische
vrouw dient er op te letten, dat zij
haar kind voor altijd aan het kapi
talisme ontrekke. Zij moet steeds
haar kind in het socialisme opvoe
den, het socialistisch ideaal ontwik
kelen, het voortstuwen in het socia
listisch geloof.
Want de moeder moet altijd voor
oogen hebben dat haar kind later
den geweldigen strijd dient mede te
strijden tegen het kapitalisme, tegen
het militarisme en het imperialisme
dat het zijn plicht is mede te hel
pen tot de geheele en radicale ont
voogding der menschheid, welke al-
ócn mogelijk is door den triomf der
socialistische democratie.
Door de Rechtbanken voor Oor
logsschade van Dendermonde en
Audenaarde, zijn er reeds vele von
nissen geveld, waardoor er geene
50 fr, vergooding aan de opgeëisch-
ten wierdf toegekend, omdat zij aan
een loon vau drie mark gewerkt had
den.
De Rechtbank voor Oorlogsschade
van Brussel had ook een degelijk
vonnis geveld, en we lezen in Le
Peuple van 2-1 December 11. dat dit
vonnis door het Hof van Beroep
komt verbroken te worden, en aan
een opgeëischte die tegen vier mark
daags is betaald geworden, de 50 fr.
per maand heeft toegekend.
WÜ geven hierachter de vertaling
van het vonnis, en zeggen tot de op-
geëischten die zich in dergelijk ge
val bevinden, zich tot hunnen bond
te richten, om te zien wat er hun te
doen staat, en dit blad te bewaren.
Ziehier het belangrijke vonnis
- Gezien dat de eenige rechten der
rechtbank van oorlogsschade van
Brussel alle schadevergoeding
heeft geweigerd aan oen opge-
ëischte, omdat dezen een loon
van vier mark per dag had ont-
vangen, waarvan hfj af te trekken
had, züne onkosten voor voeding,
vergoeding die moet aanzien
worden, zegt het vonnis, in even-
redigheidvan het geleverde werk
gezien het niet bewist wordt dat
de opgeëischte is weggevoerd ge-
worden, voor M... van 24 Januari
1917 tot 17 December 1917 gezien
dat eene bestendige beslissing van
hot Hof verneemt, dat eene ver-
gooding van vier mark daags er
ver af is, van te vergelijken aan
het geleverde werk, dat de afhou
dingen gedaan door de Duitschers,
y hunne slechte behandeling, hunne
slechte voeding, aan de opge-
eischten niet toelieten eenige
spaarzaamheid te doen of aan
't Is een oorlogsveminkte die ma
postkaarten aanbiedt. Hij heelt
zijne gezondheid verloren, een arm
is hem afgezet en hij moet van huis
tot huis, om wat bij te verdienen,
want zijn pensioentje is te gering,
om in zijn bestaan te kunnen voor
zien.
Het is een ware held geweest
in de gevaarlijkste posten was hij
't liefst hij vreesde zijn leven niet
hij hadt het leven veil voor het
vaderland, dat zoo snood was over
vallen, door den machtigen over
weldiger, die kost wat kost den
oorlog moest verliezen. En hij
vocht, en hij was moedig, toonde
dapperheid, was meer dan een
held voor 't vaderland, en hij koop-
te toch ten minste dat ook dit va
derland tegenover hem, tegenover
zijn gezin, zich edelmoedig zou ge
dragen, door hem ten minste een
deftig bestaante bezorgen.
Helaas 1 hij bedroog zich deer
lijk.
Met zijn ziekelijk lichaam, met
zij verloren lichaamsdeel moest hij
dagelijks de straat op, om iets of
wat bij te verdienen, wilde hij het
noodige kunnen aanschaffen aan
vrouw en kind.
Het Vaderland was te arm, het
had te groote schulden, het kan
de talrijke slachtoffers van den
oorlog niet behoorlijk onderhou
den I...
En noc'hthans al is het Vaderland
arm, de groote vaderlanders zijn
rijk, want terwijl ginder aan den
Yzer, onze soldaten roemrijk voch
ten, heldendaden verrichtten, hun
bloed gaven, waren er hier in ons
klein landeken, zooveelen, die het
volk wisten uit te buiten, het uit
hongerden, om millioenen te win
nen, schatten te vergaaren.
Het zijn ook dezen die het
hardst én het langst schreeuwden
van het lieve Vaderland, wanneer
de bochen weg waren, die slechte
duitschers, en zich uitgaven als de
eenige goede en ware belgen.
Maar spreekt die mannen niet
van een deel van hun kapitaal af te
staan, om onze helden een men
schelijk bestaan te bezorgen, neen
dat niet, zoover strekt hun liefde
voor hen niet.
Zij zijn de eerste om den Staat
te bedriegen in zake belastingen
zij putten gaarne in de Staatskas,
maar van betaiea, neen daar hou
den ze niet van.
En onze Ministers, 't zijn allen
rijke menschen, en dezen durven
aan hunne fortuinen niet aanraken,
't Is al koekoek, eénen zang.
Friederik,
hunne familio in België de minste
hulp te zenden ten andere, go-
zien het niet ernstig kan betwist
worden, daar de geneeskundige
bostatigingen het overvloedig be-
wijzen, dat de opgoëischten on-
danks hunne loonen van vier, vjjf
en zes marken per dag, naar Bel-
gio terugkeerden gansch afgemat
on uitgemergeld en in de moeste
gevallen meer versterkend vood-
sol noodig hadden gezien or dus
in werkelijkheid redenen bestaan
om aan do opgoëischten 50 fr. por
maand toe te kennen van den 24
Januari ton tot 17 December
1017. ...jee
