Aalst.
Redevoering
KONGRES
Achlurenwel en
Werk mans! rei uen.
iij de Schoenmakers.
Geachte aanhoorders!
,elsP
der socialistische mutualiteiten van
het Vlaamschc land.
Een Vlaamsch Mutualistiseh K«»n-
gres zal opTIoudag 18 November ge-
houden worden in het Feestpaleis
Vooruit te Gent.
DAGORDE
1. Algemeen verslag over den toe
stand der Vlaamsche federation.
2. De mutatie der leden tusschen
groepen en federatiën.
3. De mutual istisohe organisatie
der vrouwen.
ft. De propaganda.
Het Kongrcs zal om 9 1/2 u. begin-
ndh. Er zullon-2 zittingen gehouden
worden. De Federatiën worden ver
zocht, den Nationalen Sekretaris,
zaal 58, Volkshuis, Brussel, de
namen en adressen hunner afge
vaardigden en die der afgevaardig
den der plaatselüke afdeelingen te
laten geworden.
Do afgevaardigden die aan liet
middagmaal in het Feestpaleis wen-
sclien deel te nemen, moeten hun
federalen sekretaris ervan verwit
tigen. Prijs per hoofd 7,50 fr. drank
inbegrepen.
Voor liet Nationaal Verbond
der Federatiën van Socialisli-
•cho Mutualiteiten.
De Sekretaris,
Arthur JAUNIAUX.
Een te bestrijden
vooroordeel
Eon levensverzekeringspolis is
•en koutrakt op langen termijn met
wederzijdsche verbintenis. Do ver
zekerde verplicht zich regelmatig
een premie te storten en do verze
keraar een somme uit te betalen,
wanneer de voorziene gebeurtenis
zich voordoet.
Het ligt in het belang van don
verzekerde aan den verzekeraar te
veroorloven zijne verbintenis r.a te
komon. Daarom moet hij een vol
doende premie betalen opdat de ver
zekcraar do noodige reserven zou
kunnen samenstellen.
Indien iemand een koop moet doen
zou hij wel dorn wezen niet van een
goede gelegenheid gebruik te ma
ken, maar hij zou heel onvoorzichtig
wezen indien hij zich liet verleiden
door oen goedkoope premie die do
tegenpartij in de onmogelijkheid
stelt zijne verbintenis na te komen
door de onvoldoende premie zelve.
La Prévoyance Sociale
heeft hare tarieven berekend vol
gens de regelen der aktuarieele tecli
niek zij is er van bewust dat min
dere premiën vroeg of laat een ramp
zouden veroorzaken en dat de cijfers
door haar aangenomen noodzakelijk
en voldoende zijn om alle wantrou
wen weg te nemen bij de voorzich-
tigsten onzer kameraden.
Het is om deze reden dat zij nooit
op de goedkoop barer premiën poch
te om verzekerden aan te werven
de premiën zijn wat zij moeten zijn.
Zii heeft het immer gezegd en her
haald om het goed in den geest
ouzer vrienden te prenten. Het werd
dan ook begrepen' en het bewijs
daarvan ligt in den stijgenden toe
vloed van nieuwe verzekeringen.
I)e grootste bekommernis der
socialisten in hun strijd voor den
achiurendag, Is immer geweest deu
arbeider meer familieleven te schen
ken. hom wat tijd te gunnen voor
eigen ontwikkeling en om zich met
de opvoeding van zijn kroost bezig
te houden.
Van dat alles wisten onze arbeiders
voer den oorlog niet voel mede te
spreken en vooral onze reizende
werklieden niet.
Toon ik nog, als troinwachter.de
wrrkmanstreinen deed over Erpe.
M ire, Burst, Sottegcm, Ilaelt it,
Denderleeuw, *t Ninoofsehe, naar
Brussel, heb ik menigmaal best;
ti /r l, dat arbeiders die 's morgens
om :i uur, 4 uur werden opgeheven
enkel om 8 11., 9 u. 's avonds werden
teruggebracht. Dan soms nog een
halve'uur, drie kwaartto voet. Wat
êen levon
Mot de achturen wet is er voel
verandering en zeker veel verhele
ring gekomen.
Maar in den laatsten tijd schijnt
het dat onze legcerders blauw
geel 'ne werkman op den nonzit
ten bobben. Niet een dnggaat er moer
voorbij of de eene trein na de
dero wordt aan de werkabonnemen
ten verboden.
'f. is net alsof de meesters geen
werkmansreuk meer kunnen ver
dragen. Zou het hen soms hinderen
als met nun duivinnokens de
Noordstatio binnen trappelen
Wat er ook van zy, Brussel noord
wordt meer en meer ontzegd aan de
voortbrengers.
Koorspaarden, de lievelingen der
bezitters, waarop 't geld dat op den
rui/ van don werkman wordt ver
diend, wordt verspild en verbrast
zh immer toegelaten, maar 't ka-
nailje moet verre weg, naar de
Groenlei, naar de bomtnoltreinen
die overal worden opzijdegesclio
ven om ons menschen laat in den
avond thuis te brengen, om ze geen
gelegenheid meer te geven tot ont
wikkeling.
Dat schandaal moet ophouden
Arbeiders, dat zal als u w ilt
Binnen twee jaar is 't kiezing. In
jlaats van uw stemmekeu te scuen-
ten aan degene die, om de vier jaren
u eens groeten en verders u smaden
en verachten, hoeft ge enkel rood te
doppen, zoodoende uw klassegenoo-
ton, uw vertegenwoordigersdeineet r
dorheid te schenken opuai zo alsdan
maal regelen zouden kunnen troflen
0111 11 een menschenlr-ven te ver
schaffen. DeRruyn Prosper.
(Onderstaande is door plaalsge-
brek moeten verschoven zijr. tot
deze week).
Z'hebbcn hun dag gevierd, al de
werkers en werksters uit de schoen
nijverheid. Z'hebben gesprongen en
gezongen.
Do slavendrijvers, die op de be
leefde vragen hunner werklieden
ich niet gewaardigen te antwoor
den, hebben gebanketteerd.
Z'hebben gelijk gehad...
'k Sloeg zo 'nen oogenbij k gade.
Daar waren er natuurlijk van alle
soorten bij. Welgebuikte met dikke
sigaren in hunnen mond. Andere
met gezichten zooals azijnlikkers.
Nog andere welks steeds met 'nen
akbondleider op hunr.ën neus loo-
pen.
Ei' wierd mij verteld...
Nadat tusschen ieder opgediend
gerecht een verwensching was op
gegaan aan 't adres der rooden
zou de voorzitter een speech afste
ken. Hij begon
Hooggeachte Heeren
Wij zijn dus nogmaals vereenigd
in een broederlijk samenzijn, na een
jaar van sjacheren en woekeren op
de arbeidskracht van onze slavin
nen en slaven. Vandaag moeten wij
nogmaals ons verbond bezegelen
met het edele vloeisel van oenige
llesschen champagne.
(De Voorzitter heft een rinkelend
glas in do hoogte, door al de leden
der vergadering gevolgd).
Do voorzitter laat ons drinken op
do gezondheid onzer vereeniging die
dees jaar bewijs gegeven heeft, dat
al onze leden, zoowel groene, blauwe
of roode en gelen, elkander goed
verstaan hebben om onze slaven de
meeste uitbuiting aan te passen.
Is goed geweest ,en dit moet
steeds onze hoofdbekommernis blij-
en, (Toejuiching). Dat hier, geachte
Heeren, verschillende kleuren ver
tegenwoordigd en vereenigd zijn, in
een en denzelfden bond is maar al
leenlijk om ons doel te bereiken,
namentlijk, dood aan de rooden
vakbond (Geroep on getier).
Van den eonen kant hebben we
onzo colega's die zich do rooden
noemen. Onze duurbare vrienden
kennen hunne rol uitstekend. Als
onze slavinnen en slaven de hoofden
biieen steken om aan hunnen ellen-
digen toestand lichtekens verbete
ring te brengen, dan zijn ze voor-
namentlijk uitstekende elementen.
Op dien oogenblik zullen ze welde
middelen vilden om bij de vooraan
staande der smerige roode vakbon
den te gaan sjoremeeren en doen
hun beklag dat de zaken volledig
slecht gaan, desnoods zullen ze er
tranen bil storten, (gelach) ja, ja,
lacht niet, en ze gaan verder, ach
mijn arme vrouw, mijn arme kinder
tjes, en ik... ik kan me zelfs geen
broek aan m'nmeer koopcr.
Och arme. en de arme proletariërs
waarvoor ik zelfs zooveel geschro
ven en gepropagandeerd heb, ze
zouden meer loon moeten hebben, ze
vragen het. en z'hebben gelijk, maar
trots al m'n liefde voor de prol»ta-
ren, we kunnen niet, onmogelijk
niet. (Geroep en spottend gelach).
Van den anderen kant hebben we
onze vrijdenkers, die dagelijks'nen
pastoor zouden verslinden. Dat zijn
de apostels der geheiligde vrijheid.
En inderdaad waarom moet nog
steeds die. verdoemde acht-uren wet
bestaan, terecht de wet der luiaardij
genoemd, waarom hebben we niet
de vrijheid van uitbuiten, zoolang
enzooveel en naar w illekeur.Daarom
weg met de lui aard swet Leve. de
vrijheid (Die woorden worden in
koor n age piept).
En nu, geachte kologas, hebben
we nog een andere soort waartoe ik
en de meerondeels onder ons, be
lmoren. Er zijn er zoo onder ons,
verschoon mij die uitdrukking, die
dagelijks ons Heer bii zijn teenen
zouden trekken. Dit alles belet noch
tans niet dat we steeds roerend eens
gaan met alle uitbuiters zonder
kleur of geur om de meeste
uitbuiting te bestendigen. En
niettegenstaande dat onze Christus
vergiffenis vroeg aan zijnen hemel-
schen Vader, voor zijne moorde
naars, kunnen of zullen we hem
nooit volgen op denzelfden voet. z(|
integendeel zullen steeds een prooi
zoeken en meect onder de rooden om
hun de straat op te zwieren en hun
vervolgen dal ze op don duur een
prooi worden van do grootste ellen
de.
3 ziet dus, waar-ie kolega's, dat
we spotten met onzen Ou istus, al
thans met zijne levenswijze. (Toej.
geroep leve onze Vor rzitter).
En nu een laatste woord. In den
laatsten tijd hebben we kolega's
onder or.s, die er een bandje van
hebben om verdachtmakingen rond
te strooien van de meeste laagheden
op do kap der rooden Daarmee
mag niet opgehouden worden.
Pieke zal voorts vertellen dat de
leiders der laatste staking cham
pagne dronken met de patroons, een
inder zal vertellen dat leiders de
oode Vakbond in de laatste staking
gingen vragen om te onderkruipen,
nz. Onze leuze zij dus naar de woor
den van Voltaire liegtliegt liegt
maar altij 1 door, er zal iets van over
blijven. (Hoera!) Ook nog een woord
van dank aan de gele, groene en
blauwe Vakbonden.
Laat ons allen samen drinken ^p
hunne gezondheid. Die kruipers
bonden kunnen ons noggrootedien
sten bewi'aen. Ze dienen ons aller
sympathie. Wemogen nooit duld'-n
dat onze slavinnen en slaven in opn
n denzelfden bond zijn ingelijfd. We
moeten bun steunen in hun verdee-
lersrol. Daarom roepen wij hoezee,
"lausanna, de groene, gele en blauwe
bonden,
Een oorverdoovend gehuil gaat
op, er wordt, geroepen en getierd,
tusBGhon al het geschreeuw hoort
men nog steeds roepen, dood aan.
!o rooden.
Spreker wordt, in triomf rondge
dragen. De champagne kurken
springen tegen het plafond, en het
feest van onze slavend rij vers gaat
verder. Roon.
M. Cooman schijnt naar een voor-
lorld zijner kolega's behagen te
vinden, in hel publiek te vertellen,
dat. leden van 't Bestuur der Leder
en Vellenbewerkers bii hem waren
komen vragen om te mogen werken
tijdens de staking der schoenma
kers, dit dan nog wel aan 2,25 fr.
per uur.
Een der betrokkene kameraden
liet het zich niet over het hoofd gaan
en trok mot een ander makker
naar M. Cooman. Ja inderdaad, Mijn
heer had er iets van gezegd, doch
het was maar van éénen. Daarbij,
het liadt gezegd gew e« st van zijn
kolega zijner Firma. Op het zoggen
van onze makkers dat zij bij hem om
een verklaring zouden gaan vragen,
meende M. Cooman dat het overbo
dig was daar heen te gaan, daar hij
wist dat, hij niet te huis was.
Nu toch maar bij ziin kolega Hij
was thuis en die verklaarde opent-
lyk van niets te weten.
Onzo makkers zouden dus nog
eens bü M. Cooman gaan om hem
zijn leugens in 't aangezicht te slin
geren en ze kwamen reeds Mijnheer
tegpn die. op weg was naar ziin
kolega, waarschijnlijk om dit zaak je
te regelen.
Ziedaar dus een klein staaltje van
misdadige laagheden dor patroons.
E. D.
uitgesproken op het Kerkhof, 11a onze prachtige Rouw betcogin,
Donderdag 1 Novembrr (Allerheiligen) door Gezel Alfred Ni.
«—0
IVlaanriag avond gaf onzen
knappen Ferdinand, De Geyndt, uil
Gent, eene voordracht met lichtbeel
den, over de Gentscbe Socialistische
Coöperatie, in het lokaal Hand in
Hand.
Op prachtige wijze, zette hij het
ontstaan der Gemsehe coöperatie
uiteen, hoe zij zich stichtte mot
2000 fr. geleend bij de vereenig,de
wevers, en ziet nu hedendaags w at
(Jent is, wat al winkels en fabrieken
ze hebben, alles met de 2000 fr. be
gonnen, doch door de Gentscbe
vrienden wierd de macht der samen
werking begrepen.
Waarom zouden we dal in Aalst
ook niet kunnen
Vriendinnen, laat ons waardig
zijn het vertrouwen onzer mannen
te genieten.
Laat ons aan {die soort van men
schen doen gevoelen, die ons over
oenige dagen in hunne gazet nog
uitmaakten voor zatte kullen, dat
we niet zijn gelijk de honden, die,
r.a ze eene rammeling van hunnen
meester gekregen hebben, nog
hunne handen gaan likken. Laat ons
aan dit gebroed bewijzen dat we de
zuurgewonnen centen onzer mannen
weten goed te besteden, met in ons
eigen coöperatie koopen, zoo
als onze Gentscbe vriendinnr n, om
dat we ook groot zouden worden
en wij ook later de nijverheid in
handen kunnen nemen, zoedoende
zooveel mogelijk onzo mannen en
kinderen aan de tirannie der pa
troons te ontrukken,
Moeders, gy die uwe kinders lief-
hebt, die een deel van uw leven er
voor gegeven hebt, laten we zorgen
dat onze kinders het heter hebben
dan wij het gehad hebben.
Dit kunnen we dus door de coöpe
ratie genegen te zijn, en er al onze
aankoopen in te doen.
Het zal de moeite waard zijn, wan
neer we toekomend jaar eene reis
zullen ondernemen, om de Gentscbe
Socialistische fabrieken en inrich
tingen te bezoeken. Een gedacht dat
ik van nu af geef. aan onze Socialis
tische reizigersclub. Leontine.
Het is op dezen dag, dat de Socia
listische Party van Aalst, jaarlijks
op dezen doodenakker, in groep,
met vaandels en muziek zich ver» e-
nigt, om hare afgestorvene pany-
genoolon te herdenken.
En wcCm'zijn we liici mei hondor
de en hond»'i'de gezellinnen en ge
zellen samen, als blyk van erkente
lijkheid anti onze verdwenen karne-
adon, voor hunne liefde, genegen
hei I en gedane opofferingen, die we
ijdens hun leeftijd hebben kunnen
bestatigen voor de Socialistische
Partij.
Velen onder die verdwenen mak
kers, waren hier ter stede de eerste
pionniers van het Socialisme.
Zij leefden in armoede en gebrek
zij werkten een langen werkdag, ze
kenden geen familieleven zy waren
slecht gekleed en gevoed, hun werk,
hun arbeid slecht betaald.
Zo waren de eersten om te begrij
pen, dat al bun lijden en ontberin
gen overdiend waren, en zy gingen
van het standpunt uit, dat ze ten
minste voor hun geleverde» arbeid
recht hadden op een deftig en
menschwaardig bestaan voor vrouw
en kinderen.
En bij den eersten oproep der
Socialistische vrienden van Gent,
waren onze Aalstersche pionniers
op post, beaamden het Socialistisch
idóe, dat meer welstand en genot
lischte voor het arbeidende volk.
Ze stelden zich ^oor, dat de rijke
menschen die niets voortbrengen en
«ochthans baden in weeldeen genot,
do oorzaak waren van al hun ar
moede en gebrek ze aanzagen het,
als eene onmensclu iijkheid, dat de
eenen over al de voortbrengstmid-
delen beschikten, en dat de voort
brenger, den arbeider, den werk
man zoo van den buiten als van do
stad, als slaaf win*.! behandelden
niets te zoggen ha l.
Ze waren er van overtuigd, dat er
op deze w ereld i; i< ls staat, of dat
het de vrucht is van den arbeid, en
zij ei soli bon dus voor don arbeider,
ook recht op b -staan.
Moet het n s -l i i vei wonderen
dat de bezittel s va; al het goede, van
al het schoone. van den beginne af,
die werklieden vervolgden en brood
roofden die dit idó - aankleefden,die
zich socialist durf Ion noemen
En velen onzer makk» rs. die hier
op dezen doodenakker rusten, zijn
vervolgd, zijn gebroodroofd gewor
den, zyu de stad moeten ontvluch
ten, elders werk en brood moeten
gaan zoeken, voor vrouw en kinde
ren, wilden zii in hunne geboorte
stad, niet omkomen van honger en
gebrek.
Maar dit alles kon hen tocli van
hunne gedachten niet weerhouden
en midden broodroof, midden ver
volgingen, hielden zij steeo's vol,
overtuigd als ze waren van hun
rechtvaardigen strijd, hopende
hunne onverschillige makkers, ook
hun roepstem te doen aanhooren,
hun socialistische overtuiging to
kunnen inplanten, om eindelek een
macht t.e worden, waarmede eens
de kapitalisten klasse, zou dienen
rekening te houden.
VVy herinnoren ons, hoe die bra
ven, die moedigen, na hun langen
werkdag van 12 en meer uren, hij-
enkwamen, in een klein herb? rgje,
hunne zondagcenton samen bren
gende, om samen een vlugschriftje
op te stellen, om het dan zelf, des
Zondags morgens aan de bevolking
van al ad en buiten te gaan ui ld ce
len.
Welken moed. welke opoffering
moesten die werkershelden bezitten,
om dit alles na hun zwaren arbeid
nog te kunnen doen
En hun werk, hunne opofferin
gen, hun roepstem wierd aanhoord,
traagzaam, maar zeker.
Ilun strijd voor het Socialisme, is
een ware kalvarieberg geweest, te
moer, omdat ze dan nog door opge
stookte werklieden van stad en hui
ten, meermalen op een regen van
sleencn wierden onthaald.
Het waren slaven van het. kapita
lisme. die verlossing voor hunne
broeders, slaven als zy kwamen aan
prediken en het waren die zelfde
slav.m, die hunne verlossers stee
nigden.
Zog. jongeren, hebt ge wel reeds
genoegzaam gedacht, aan al datgene,
dat de ouderen hebben gedaan voor
ons, In den verlossingsstryd
Hebt ge u reeds afgevraagd wat
de ouderepjiebben moeten doen, om
do Socialistische party te brengen,
op hot peildiezeheden heeftbereikt?
Weet ge, dat er aan al de socialis
tische inrichtingen, aan al de socia
listische tempels en volks uizen,
een stuk van 't leven onzer oudere
broeders aan verbonden is, en ze
gebouwd zijn, dank hun zweet, hun
opofferingen, ja zelfs hun bloed
Is h' t geen plicht voor U, jongere
socialisten, Gij die de tafel gedekt
hebt gevonden, dat Ge ten minste
éénmaal 'sjaars naai hunne laatste
rustplaats toogt, om hen te zeggen,
dal Go hun.werk waardeerten lief-
hebt en ge niets-zult vcrwaarloozen,
om het te voltooien
Zweeren wy hen, dat hunne opge
richte tempels on socialistische in
richtingen, die ze ons hebben laten
erven, door ons, als heiligdommen
zullen gewaardeer I worden, on we
ze zullen verdedigen, tegenover de
vijanden aller kleur, zelfs ten koste
van ons bloed
Maar nevens onze oudere partij-
genooten rusten hier nog zoovele
jongere vrienden, die ook reeds den
strijd van het Socialisme waren toe*
gedaan, en in do mate hunner krach
ten er voor offerden en propagan-
deerden.
Onder dezen zijn cr velo.n het
slachtoffer geworden a ar. het al ver
nielend militarisme jongelingen,
jonge echtgenooton, jonge vaders
die hun leven lieten in den afgrijse-
lyksten aller oorlogen, die naar ze
ons zegden, den iaaiston oorlog
moest zijn
Koevele doodon, hoovele vermink
ten, hoevele weduwen én weezen
heeft hij ons niet nagelaten Welke
afschuwelijke vernielingen heelt, hij
niet teweeggebracht en hoeveel ar
moede. honger en gebrek niet ge
baard
Oorlogen worden ontketend door
het kapitalisme het arbeidende,
het werkendo volk is er altijd het
slachtoffer van.
Naast militairen, ruston hier zoo
vele opgeëischte werklieden, die
evenals onze soldaten als slachtof
fers vielen, alhoewel dezen niets ge
meens hadden, met het leger?
En 't was tijdens deze wreede
slachting, tijdens dezen «miwelyken
oorlog dat hot kleine volk meest ge
voelde, welk onrecht liet wierd aan
gedaan. dat het eindelijk begon te
begrijpen, klaar te zien, en ook zyn
verlossingsplannen smeedde.
De gansche wereld door, was den
haat en den nijd tegenover het kapi
talistisch regiem zoo onnoemelijk
aangegroeid, zoodat er om wentelin
gen plaatsgrepen en vele keizers en
koningen er hunne kroon bij lieten*
Hier in België, we waren immers
do overwinnaars, is het zoover niet
gekomen.
Koning en Regeering traden liet
land in er wierd gefeest, gevierd,
en voor onze soldaten, voor onze
opgeöischten, voor hét arbeidende
volk, dat zooveel had geleden,waren
er beloftens met do vleet.
En de loonen stegen, den werkdag
gebracht tot 8 uren algemeen stem
recht ingevoerd gelijkheid voor
allen aan de stembus; het Crisis
fonds kwam tot stand, de werkeloo-
zen mild ondersteund artikel 010
van het strafwetboek, dat zoovele
werklieden in 'L gevang sleepte, af
geschaft en het kosteloos pensioen
voor onze ouderlingen zag het licht.
l)e verminkte soldalen een pen
sioen, de weduwen en weezen van
militairen en opgeëischtcn wierden
niet vergeten en eene vergoeding
voor de soldaten en opgeëischten
zelf, wierd voorgebracht.
De gemoederen moesten immers
worden gosiild Er heerschte schrik
bij onze heeren meesters.
En we zijn pas 5 jaren verdor
de schrik is weg. omdat de gemoo
deren 1 y de werkmenschen zijn ge
stild en met eens is al het lijden ver
geten.
Aan weduwen en weezen wordt
nog weinig gedacht de invaliodon
zien hunne toegestane pensioenen
verminderen de opgeëischten die
voor de rechtbanken van oorlogs
schade verschijnen, worden méést
als carottiers aanzien en veel
wandelen gezonden de reactie her
stelt zich.
De rijke menschen, liberalen en
katholieken hebben samen de regee
ring in handen genomen en hunne
werking is gansch gericht tegenover
het werkende volk.
Den achturigen werkdag, die ons
wat familieleven schenkt wordt be
dreigd hot is de luiaardswet, zeg
gen al dogenen die leven op het
zweet van den arbeider
Het Crisisfonds is bijna verdwe
nen. Straks geen onderstand meer
voor de onvrijwillige werkelooaen.
Het kosteloos ouderdomspensioen
moet worden afgeschaft, zeggen de
heeren reactiomairs, want kunnen
ze aannemen dat geestelijken, offi
cieren en goed betaalde ambtenaars
een kosteloos pensioen genieten,
zulks mag niet het geval zyn voor de
arbeiders, die gedurende gansch
hun leven meteen karig loon moe
ten voortsukkelen.
