Socialistisch weekblad voor liet Arrondissement Aalst.
Droeve ellendige toestanden
1boe moet men georganiseerd sijn.
Mijn Hoekje.
20e Jaar N° 47.
Prijs per nummer IR centiemen.
2R November 1923.
Annoncen
RECHT EN VRIJHEID
Rechterlijke annoncen 4 fr. per regel op r en
2; bladzijde, 2 fr. op 3e en 4e bladzyde.
Reklamen volgens overeenkomst.
AlTe briefwisselingen moeten elke week vóór
Woensdagavond, 8 ure, ingezonden worden.
"Ongetoekende brieven-worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moe
ten door de Vakbonden goedgekeurd zijn.
UITGEEFSTER SAM. MAATSCHAPPIJ
«HET RECHT
Lokaal HAND IN HAND», Molendries, Aalst.
BEHEERDER-AFGEVAARDIGDE
JAN BEKAERT.
Postcheckrekening Nr 85686 Telefoon Nr 128
REDACTIE ADMINISTRATIE
Lokaal* Hand in Hand», Molendries, 11, A ALsi*
ABONNEMENTSPRIJS
fr. 2,20
4,00
7,50
BUITEN BELGIE.
jaar fr. 1500
Men abonneert zich op alle postbureelen.
3 maanden
6
1 jaar
't Is bitter vinnig koud, een sner
pende noorderwind die u door merg
en beenderen dringt, als we verge
zeld van oen paar gezellen ons op
weg begeven om een ongelukkig ge
zin te gaan bezoeken. Wij komen
aan een steenbakkerswerf. Daar
staat, tegen den berg, als om er be
schutting te zooken de woning
van dezen welke we gaan bezoeken.
Wij zijn ophot eerste zicht, erg go-
troffen, de onnoemlykste zaken aijn
er aangebracht, «tukken linoleum,
toile cirée, oude stukken plaat en
zoo meer, om er met behulp eener
1,90 m. lang, 1 m. breed, 1,10 m.
hoog. Hier even als in liet ander
plaatsje geen lucht noch licht. Het
is er ondragelijk, de atmosfeer ver
pestend. De bitterste ellende en ar
moede heerschter.
De man werkte vroeger in het
Walenland. Ziek geworden zijnde
was hij in de onmogelijkheid do
huishuur te betalen en kwam met
vrouw en kinderen naar de geboor
testad terug. Onmogelijke een huis te
vinden, familie en kennissen spron
gen bij. Het oudste kind werd door
een broeder opgenomen, en deed
ontleende handkar eene woning
daar te stellen.
Heel het gedoe waarvan de afbeel
ding hierbij is 3,40 m. lang, 1 m.
breed op 1,40 ra. hoog. Langs een
kleino helling bereiken we de deur
opening. Als op handen'en voeten
kruipend komt-men er binnen. Heel
de inboedel bestaat uit een kleine
verroeste kachel met ijzordraad
saam gebonden en rustende op oen
paar kareelsteenon, een stuk stoel en
't is al. van tafel geen spraak, van
verlichting of verluchting evenmin.
verder wat men kon, van hun tekort
schonken ze'in de mate van het mo
gelijke en onmogelijke.
In dit onhebbelijke kot leefden
dus gedurende zes lange maanden
deze menschen. Onwillekeurig rijst
op onze lippen een vloek tegenover
die burgergazetten welke beweren
durven daterGEEN WONINGNOOD
BE STAAT
We denken aan Minister Mover
soen de demokraat... die het bouwen
van werkmanswoningen quasi on
mogelijk maakt door het inkrimpen
Deze plaats welke moet dienst
doen als... woonvertrek is 2,40 m.
lang op 1 m. breed.
Wij zien verder een opening als
van een hondenhok, wij krijgen er
kijk in met plat op den buik te gaan
liggen, het is het... slaapvertrek.
Enkele ruwe planken rustende op
een paar pdnnolatten, daarop een
weinig gedroogd lisch en gras,eenige
oude stukken van zakken, wat vod
den en ge hebt.de slaapgelegenheid
van een ZIEKE MAN, EENE ZWAN
GERE VROUW EN BLEEK EN
ZIEKELIJK KIND.
Dii plaatye zooals men het op
de plaat van achter zien kan is
en weigeren der toelagen cn noodige
gelden tot het voortzotten van liet
werk van Wauters, het bouwen van
werkmanswoningen, door hem inge
steld door zoovelen met liefde en toe
wijding voortgezet.
Wij zijn gelukkig te kunnen mel
den dat hospitaal en armbestuur
eens op do hoogte van den toestand
oen einde heeft weten aan te stellen,
die voor onze huidige maatschappij
een echt schandaal daarstolde.
De ongelukkigen zijn thans opge
nomen in het hospitaal en kunnen
er gerust betere tijden afwachten.
Pol. VAN DE STEEN.
Zoo dikwijls hoort men de vraag
stellen, hoe moet men georganiseerd
zijn l
Als men eens om zich schouwt,
zicc men allerlei vereenigingen,
politieke, godsdienstige, wijsgee-
rige, liefdadige, enz. Van zeil rijst
dan do vraag, waaraan moet ik mij
houden en iedereen roept als om
strijd.
Sluit uaan bij ons
Zeer moeielijk is liet dan dikwijls
om eene keuze te doen en ongetwij
feld is dit dan eene reden dat
nog velen verre van de organisatie
blijven.
By het kiezen van eene organisa
tie moet men zich houden aan de
volgende punten èn onderzoeken
of die aanwezig zijn in die veroen i-
ging waar men lid w il van worden.
Eerstens, moet eene organisatie
gped en degelijk zijn. goed en doge
lijk voor u, ook goed en degelijk
voor anderen. Go- d en degelijk voor
wat betreft uwe positie, uwe werk
zaamheden, uwe plichten en be
kwaamheden. Nu is het van zelf
sprekend dat. ieder zijn vcroeeiging
die eigenschappen toek» nt. Metal
lerlei mogelyke en onmogelijke fei
ten tracht men Ute overreden, ieder
voor zijne vereeniging, dat hunne
vereeniging goed en degelijk is tot
zelfs dansclubs, kaartclubs, loterij
vereenigingen, enz.
'tok op vak vereen igingsterrein
loopt, men u van alle kanten na en
tracht men u te overtuigen van het
goede en degelyke der organisatie.
De kris tone vak vereenigingen wil
len u by hoog en laag verzekeren,
djR hunne vakvereenigingen goed
zyn. Zij immers predikon naasten
liefde en solidariteit, met, werkge
vers en werknemers onderling, en
beloven u langs dezen weg de schit
terendste toekomst.
De socialistische daarentegen lee
ren ons, dat van deze solidariteit
niets komen kan en overtuigen ons
dat juist door strijd, en ook door
strijd alleen, iets goeds en iets blij
vends voor onze klasse te veroveren
is.
De werkgever zelf die over het al
gemeen meer onderlegd is als zijn
werknemer, trekt hier partij van.
Met de kristelyke organisatie zegt
hy zeker, door solidariteit en naas
tenliefde zal de huidige maatschap
pij beter worden, maar in praktyk
voert hy dpn klassenstrijd met alle
hem ten dienste staande middelen.
Of nu werkelyk de leiders on de
leden der kristelyke organisaties
dit niet inzien
Of ze nu werkelyk door de werk
gevers met zulke naastenliefde be
handeld worden en of do socialisti
sche vakvereenigingendan zoo zeker
zijn van door middel van klassen
strijd, betere toestanden te schep
pen Dit zullen wy ook aan de hand
van christelijke sociologen en eco
nomen onderwerpen.
Schreven wij hierboven dat de
werkgever over het algemeen moor
ontwikkeld is als zijn arbeider en
den klassenstrijd mét alle hem ten
dienste staande middelen voert,
thans zullen wy dit ook trachten te
bewyzen.
Do katholieke arbeider die volgens
besluit van Episcobaat vereonigd
moet zijn in de kristene organisatie,
wordt geleerd dat er GEEN KLAS
SENSTRIJD bestaat, derhalve mag
hij zich niet aansluiten by oen orga
nisatie die den klassenstrijd aan
vaard.
Lezen wij nu den pauselyker. om
zendbrief van Leo XIII, uitgegeven
dei 1" Mei 1891, dan komt het ge
voelen voor ons, dat. deze toch wel
aangeeft dat den klassonslTijd be
staat.
Hij schrijft: Daarbij kwam de al
les verslindende woeker liet kwaad
verergeren. En heeft de Kerk her
haaldelijk reeds haar veroordeeling
over dit euvel uitgesproken, een
onverzadelijk en wanziek kapita
lisme gaat nochtans in onze dagen
voor het oude spel, zij het onder
een andere vorm dan voorheen te
drijven. Zoo zyn productie en han
del schier het monopolie geworden
van eenige enkelingen en zoo konden
enkele bezitters van onmetelijke
schatten.de massa's van het prole
tariaat een juk opleggen, datsipchts
weinig van dat dér slaven ver
schilt.
Inderdaad, hier beschrijft de
grootste katholieke sociolooede toe
standen zooals ze zijn, onomwonden
en vry.
Van zelf rijst dan ook do vraag of
de arbeider hier dan maar bij de
pakkers moet gaan zitten en 'deze
naastenliefde en solidariteit van het
kapitalisme op dezelfde manier moot
beantwoorden.
Ieder verstandig en zelfbewust
arbeider zal moeten toegeven, dat
liii zich zonder onderscheid van
godsdienst of pelilieke overtuiging
hiertegen moet verzeilen. Het uaat
hier niet om gescheiden op te l r« k
ken. het, kapitaal doet dit immers
ook niet.
Neen, allen gezamenlijk gestreden
om los te komen van het juk, waar
onder de massa van het proletariaat
gelukt gaal. van dat juk dat slechts
verschilt van dat der slaven.
De handschoen ons toegeworpen,
opgenomen maar vereend en krach
tig. Er zijn ook katholieken die dit
beweren.
Het was in 't laatst der vorige
eeuw, dat Kardinaal Manning onder
de dokwerkers in Engeland propa-
gandeerde, den strijd te aanvaarden
tegen hunne gewetenlooze uitbui
ters.
Na hun als 't ware eerst onder
richt te hebben gegeven, hoe zy
zouden strijden tegen liet groote
Engelsche schee,ps kapitaal, ont
brandde den strijd die een der groot
ste was in Engelaad.
Fiertusschen die strijdende massa
bewoog zich een edele leider, die.
alhoewel zelf van* aristocratische af
komst, den nood had leeren kennen
van het proletariaat.
Zonder hunne godsdienstige
of politieke overtuiging in acht te
nemen, ging hy hun voor, bleef hun
aanwakkeren en moed inspreken om
den strijd vol te houden tot het uit
erste.
En met welk resultaat
Na weken langen strijd, een glans
rijke overwinning. Wat leert ons
dit?
1. Dat hier een strijd gestreden
werd ^an arbeiders, die eendrach
tig samenstrijdend, niet gescheiden
door een verbond van bisschoppen
of kerkelijke overheid, om zich hij
geene andere dan een katholieke of
christelijke vakbeweging aan te
sluiten, mogelijk is.
2. I)at hier door een katholiek
socioloog niet alleen de staking als
strijdmiddel wordt erkend, doch hij
ook wel degelijk den klassenstrijd
voorstaat, welke niet het geval is
bij de kristene vakorganisatie, die
juist op dezen oogenblik dienen als
strijd brekers.
Van zelf, ryst hier dan de vraag.
Waarom hier het verbod van de
kerkelijke overheden u te vereeni
gen in de socialistische vakbonden,
i waarom hier geen klassenstrijd
i De bewering dat de Kerk en met
eens do kristene organisatie, de be
schermers zijn van het kapitalisme,
is niet zoo geheel ongegrond. De
Kerk die voor hare behoeften meer
te verwachten heeft van het kapita
lisme dan van den arbeid, moet na
tuurlijk alles deen, dat het kapila
lisrne onaangeroerd blijft.
Dat er nu iemand uit die kringen
juist een tegenovergestelde richting
voorstaat, doet aan de zaak niets af.
Dit bly'ft, dat de Kerk de groote be
schermster van het kapitalisme is.
Zoodoende is te begrijpen, dat do
Kerk de arbeiders verbiedt, don
klassenstrijd te aanvaarden, ja zelfs
hare leden met een geestelijke boy
cot bedreigd, die zien aansluiten bij
eene organisatie die den klassen
strijd aanvaardt.
Arbeiders en vooral gij katho
lieken, moet gij u zoo laten binden
door mijnheer pastoor, omdat gij
stoffelijke voordeden wilt zoeken,
daar waar gy ze het best zult vin
den
Moet gij u hier bukken voor een
bevel die in andere landen niet be
staat?
Neen, zy uw antwoord.
Eendrachtig en samen met uwe
medearbeiders opgetrokken, ge
streden onder de ronde vaan, in
de socialistische vakbonden is uwe
plaats, in die organisatie die uwe
stoffelijke en zedelijke belangen
voorstaat. J. Dkprvn.
Ik wil op My ii Hoekje» van
verleden week terug komen, om
dat ik van mijn vriend Nichols dio
ik in de drukkerij ontmoette, by
liet ter pers gaan van ons blad,
vernam, dat mjjn verhaaltje niet
heel en al juist was.
Ge schrijft zegde hy mij, dat
M. Moyersoen, de Gewestelijke
Commissieën der ouderdomspen
sioenen vervangen heeft in een
commissie van drie ambtenaars.
In princiep is zulks waar, maar
voor Aalst is het niet juist.
De Minister van Kinantieën
heeft één man te benoemen voor
Aalst is zulks M. Van den liosch.
den inspecteur der belastingen.
De Gouverneur heeft ook eenen
te benoemen, voor Aalst is het
M. Van de Velde Henri, stads-
bediende.
De Minister van Nijverheid en
Arbeid benoemt den derden voor
Aalst is het M. -Jan De Neve.
En de Socialisten vroeg ik
Ja, ziet ge, daar zal de Mi
nister van Einantiën, noch den
lieer Gouverneur, noch Minister
Moyersoen aangedacht hebben.
't Is zeker toch wel opmer
kenswaardig, dat Minister Moyer
soen, geen katholiek afgevaar
digde heeft benoemd
Zyn keus is gevallen op M. Jan
De Neve, den gewezen Daensist,
den nieuwbakken fronter en dit
moet ii toch niet zoo erg verwon
deren. Als zoogezegden poJilieken
tegenstrever, was het toch Jan I)e
Neve. die aan Minister Moyersoen
bij zijne benoeming een lang leven
als Minister wenschte
Ja, 't was dus min of meer
eene belooning, voor bewezene
diensten
Zooals ge wilt, maar het
feit staat vast Moyersoen be
noemde Jan De Neve, en stelde
zijne eigene mannen vaiïliant.
Maar zeg eens, de socialis-
ten hebben nu geen vertegen
woordiger meer in dit Comiteit
voer ouderdomspensioenen. Gy
waart toch lid van het vroegere
comiteit
