Socialistisch weekblad voor liet Arrondissement Aalst.
Aan alle Groepen
DE PROVINT1EVERKIEZINGEN.
Voor meer Gezondheid.
Mijn Hoekje.
22': Jaar N° 38.
Prijs per nummer 20 centiemen
20 September 1023
Annoucen
Federatie der Soc. Groepen van het Arr. Aalst.
Buitengewoon Arrondissemenls-Congres
DAGORDE De Provinciale Verkiezingen van 8 November.
De Propaganda.
1,
in.
1.
>p u
OUDERS KIEST
HECHT
VHIJIEID
17
Rechterlijke annoncen 4 fr. per regel op 1» en
28 bladzijde, 2 fr. op 3» en 4" bladzijde.
Reklamen volgons overeenkomst.
Allo briefwisselingen moéten elke week vóór
Woensdag avond, 8 ure, ingezonden worden.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moe
ten door de Vakbonden goedgekeurd zijn.
UITGEEFSTER SAM. MAATSCHAPPIJ
«HET RECHT»
Lokaal HAND IN HAND», Molendries, Aalst.
BEHEERDER-AFGEVAARDIGDE
JAN BEKAERT.
PostcheckrekoningNr 8S686 Telefoon N' 128
REDACTIE ADMINISTRATIE
Lokaal Hand in Hand», Molendries, 11, AALST
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden fr. 2,60
6 5,20
I jaar 10,00
BUITEN BELGIË,
jaar fr, 15,00
Men abonneert zich op alle postbureelen.
De groepen worden dringend verzocht afgevaardigden te
sturen, naar het
hetwelk gehouden wordt, op ZONDAG 27 SEPTEMBER, om
8 1/2 URE 's morgens, in het lokaal «DE REDDING», te NINOVE.
De Arr.-Secretaris, J. BEKAERT.
18
LI PU
prij
dur-
lau-
allo
alle)
leel-
:re-
mei
IT 7
Een der meèst kapitale vraag
stukken in het leven van den arbei
der in het bijzonder en van den
mensch in het algemeen is wel de
gezondheid. Voor hem die in zijn
onderhoud moet voorzien door
werken, gelijk op welke manier, is
ziekte zoowat een beetje de ergste
slag die hem kar. treflen, vooral als
het eene ernstige en langdurige
ziekte geldt.
De arbeiders zelf hebben reeds
lang al het belang van dit vraag
stuk beseft. Zij zijn de grootste ge
varen te keer gegaan door het op
richten van mutualiteiten, dié hen
niet alleen geneeskundige hulp ver
zekeren, maar daarbij ook eene ze
kere uitkeering verschaffen. Dit is
leeds eenen enormen stap vooruit,
want daardoor toch wordt het mo
gelijk deskundige hulp te vragen,
iéts v/at bij niet mutualisten nogal
dikwijls verwaarloosd wordt en
vaak leidt tot erge verwikkelingen.
Als bij die menschen de docter
komt, dan is het in veel gevallen
vaak te laat. Door een onderstand
te verschaffen zorgen de mutuali
teiten er ook voor dat de door
ziekte getroffenen niet zonder in
komen blijven. Het aut en de nood
zakelijkheid van bestaan der mu
tualiteiten zijn dan ook sedert lang
bewezen. Het gros der arbeiders
is in ee-ne ziekenbeurs aangesloten.
Zij die het niet zijn geven door
hunne onverschoonbare handel
wijze alleen het bewijs dat zij voor
geen twee centen vooruitzicht be
zitten.
De mutualiteit kan evenwel niet
alles doen. Hare middelen zijn
uitermate beperkt. Zij kan ander
zijds hare bijdragen niet willekeu
rig verhoogen, omdat dit alleen
voor gevolg zou hebben dat vele
leden hare rangen verlaten. De
bijdrage moet binnen eene zekere
grens blijven,zoodanig bepaald dat
zelfs de armste, juist hij die het
gewoonlijk het meest noodig heeft,
ze kan betalen. Maar zelfs al kon
de mutualiteit zooveel bijdrage vra
gen als zij wilde, dan nog zouden
hare middelen op verre na niet
kunnen volstaan. Als zij er al 111
kan gelukken al hare verplichtingen
voor den geneeskundigen diénst te
volbrengen, dan nog zou zij met in
staat zijn zelf operatie-kaniers,
hospitalen, enz. tot stand te bren
gen.
Neen, de mutualiteit kan alleen
dan volledig blotien als zij hulp
en heel krachtige hulp van buiten
hare rangen ontvangt.
De aangewezen lichamen om die
hulp te geven zijn de openbare be
sturen. Zij die in de eerste plaats
hebben er voor te zorgen dat de
natie stprk is, dat het volk verkeert
in eene goede en stevige gezond
heid, want ziekte op greote schaal
zou den ondergang van het land,
onder alle oogpunten, met zich
brengen.
Gelukkig hebben de openbare
machten in min of meer groote
mate, echter nog niet volledig,
hunnen plicht begrepen. Staat,
provincie en soms ook gemeente
verleenen steun en helpen aldus
om naeer gezondheid, wat dikwijls
cok beteekent, meer welstand in het
land te brengen.
Daar wij nu toch weldra de pro
vinciale verkiezingen zullen heb
ben, willen wij wel eens meer van
nabij nagadn wat Oost-Vlaanderen
zoo al doet en wat het nog moet
doen.
sterfte onder het vee. In dien tijd
waren er geene socialisten in den
raad en dus was het vee nog be
langrijker dan menschen.
In igi3, dus 20 jaren later was
de toestand eenigzins, alhoewel
nog niet veel, verbeterd Het is
waar dat toen reeds enkele socia
listen, (wij gelooven 4) in den raad
zetelden. Hunne sttm werd nog
totaal versmacht door de verplette
rende meerderheid der klerikalen,
zij konden dan ook niet veel ver
richten. De begrooting geeft in dit
jaar igi3 toch reeds eene som aan
van 46,000 fr. Eenen merkelijken
vootuitgang dus. Dat de verhoo-
gir.g van die sommen voor een zeer
groot gedeelte te danken is aan
den diuk der socialisten blijkt nog
sterker als ze in tabel neven een
geplaatst worden.
i8g3 I913 1925
Toegestane som 2000 46,000 75,000
Aantal socialist. 0 4 24
Hoe meer socialisten, hoe meer
er dus gedaan wordt. Zij die wil
len dat de mutualiteiten nog meer
hulp ontvangen hebben dus maar
voor de socialisten te stemmen.
I11 de begrooting van het jaar
1925 staat eene som geschreven
van 775,000 fr. om hulp te verlee
nen onder verschillende vormen
aan de mutualiteiten. Het is reeds
eene flinke uitgave, vooral als men
nagaat dat hier uitsluitend geldt
de te geven hulp aan de mutualitei-
teiten der provincie. Dit is dan
ook een van de rare domeinen waai
de katholieke meerderheid haren
plicht doet tegenover de arbeiders.
Die liefde is wel een beetje ge
dwongen en houdt verband met de
komst in 1921 van 24 socialisten
in den raad. Inderdaad vioeger
was het zoo niet. Een paar voor
beelden zullen dit duidelijk bewij
zen.
In i8g3, dus bet tijdperk toen
de mutualiteiten pas goed hunne
aanwerving van leden begonnen en
waar vooral hulp noodig was, gaf
de provincie Oost-Vlaanderen 2000
franken aan de maatschappijen van
onderlingen bijstand tegen... de
Ook op een antler gebied bracht
onze provincie reeds wat tot stand
n. 1. voor wat betreft de bestrijding
der tering. Te Heynsdale, bij
Ronse werd een sanatorium voor
vrouwen gebouwd.
Over deze instelling spreken wij
wel in een bijzonder artikel. Edoch
de strijd tegen de teling werd
uiet met alle kracht door de pro
vincie doorgezet Hoe dikwijls toch
werdt er niet gepleit om aan de
dispensaria breedere toelagen te
geven, om deze instellingen toe
te laten meer steun en vooral
betere voeding aan de teringlijders
te bezorgen. De katholieke meer-
dtrheid weigerde telkens even na
drukkelijk om iets meer te geven,
ten einde den toestand hier te
verbeteren. Hetzelfde gebeurde
voor het werk van kinderwelzijn,
of zoo raen wil, het werk der ge
zonde melk. Ook daar hield men
vast aan de sommeti voorgeschre
ven door de wet. Iets meer doen
werd met alle kracht afgewezen.
Dit alles leidt nogmaals tot de
conclusie dat er nog veel te doen
is en dat er nog heel veel moet
veranderen in onze provincie. Dit
zal het werk zijn van eene ware
democratische meerderheid.
De strijd voor gezondheid be
perkt zich echter niet bij dit alles.
Er is een grooter en meer belang
rijk vraagstuk n. 1. dit der hospita
len. Dit vraagstuk op zich zelf is
zoo belangrijk en zoo veelomvat
tend dat wij het zullen toelichten
en uiteenzetten in een bijzonder
artikel. Reeds nu willen wij echter
zeggen dat op dit gebied de provin
cie een heel verkeerde politiek
volgt en dat de bereikte resultaten
dan ook uiterst armzalig zijn.
Aan de Kiezers dus, om socia
listen naar den Provincieraad te
sturen om daar verbetering aan te
brengen.
Nog enkele dagen en onze kleine
kleuters zullen weêr hunne speel
tuigen moeten van kant zetten,
hunne speelmakkers vaarwel zeg
gen het verlof, waar zij toch zou
reikhalzend naar verlangd, zoo
dikwerf van gedroomd en zoo ein
deloos veel van gesproken hadden,
geëindigd zijnde, om terug te kee-
ren naar de ruwe schoolbanken en
er de noodige kennissen op te
doen, om later den strijd voorliet
bestaan met welslagen te kunnen
voeren.
Belangwekkend oogenblik voor
de ouders, die eenigzins bekom
merd zijn om de toekomst hunner
kinderen, want heden rust op hen
de groote verantwoordelijkheid
van de keus der school.
Met al te veel onverschilligheid
wordt er maar te dikwijls over dit
vraagstuk heengestapt, vraagstuk
dat nochtans al onze aandachten
belangstelling verdient.
Als we de opofferingen nagaan,
die de klerikalen zich getroostea
om overal tot in de minste dorpen,
partijscholtn te bouwen (want
partijseholen zijn het, dat ontken
nen de katholieken zelf niet meer),
den haat,waarmede ze de ofticieele
school bekampen, den ijver waar
mede ze jacht mukrn op leerlingen
0111 hunne scholen te bevolken,
kan men zich een klein gedacht
vormen van de belangstelling, die
er van katholieke zijde aan de
schoolkeuze wordt gehecht.
Zouden de klerikalen zoo han
delen uit zuivere belangloosheid
of liefde voor het kind
Neen, niet waar, beste lezer,
daarvoor kennen wij hen te lang
En om het hierbovenstaande te
staven, geven we hieronder eene
passage (uit een Hoofdartikel van
Ons Volksblad blad der
kristeup werklieden) van Aalst,
van 13 September laatstleden
En moeten wij katholieken,
voor ons onderwijs niet alles
doen. Want ware de dood voor
ons katholiek onderwijs niet te-
r> vens de dood onzer katholieke
partij
Dit bovenstaande is de bevesti
ging van wat we vroeger altijd
schreven, en wat dkatholieken
loochenden.
Maar de katholieken weten dat
de kinderen, opgevoed in hunne
scholen, opgegroeid in fanatisme
en haat jegens andersdenkenden,
niet meer onbevooroordeeld kun
nen denken en gemakkelijker kun
nen gekneed worden tot machinale
werktuigen en dit is hun bijzonder
ste doel.
Dat de ouders, die dit alles
eenigzins weten, die willen van
hunne kinderen vrije menschen
maken, bekwaam om zich zeiven
een oordeel te vormen en hunnen
weg te maken in de huidige maat
schappij, hunne lievelingen naar de
officieele school sturen, waar het
onderwijs gegeven wordt in een
geest van verdraagzaamheid, vrij
van alle partijbelang, waar men al
leen bekommerd is om van de leer
lingen vrije mannen en vrouwen te
maken en geene fanatiekers, waar
het onderwijs gegeven wordt door
een onderwijzend personeel, dat
niet slechts onder officieele kon-
trool staat, maar wier daden ook
meer aan de kontrool der openba
re opinie onderhevig zijn.
Ouders Vaders en Moeders l
Stuurt uwe kinderen naar de offi
cieele scholen. Propagandisten
spreekt met uwe geburen ten voor-
deele der officieele scholen.
Tegenover de katholieke onder
...ijuing van het officieel onderwijs,
ons allen eensgezind te weer ge
steld voor de vooruitgang der
openbare en onpartijdige school.
Het is waarlijk triestig om hoo-
ren, hoe sommige besturen, gelast
met den onderstand van behoef-
tigen, hun rol opvatten.
Me dunkt, dat er hulp en bij
stand moet worden verleend, daar
waar hjj noodig is.
Zoo ken ik een gezin waar de
vader ljjdt aan vallende ziekte en
hierdoor niet den broodwinner
van 't gezin kan zijn.
Iiy heeft daarenboven, tot het
groet ongeluk, oen zoon, 25 jaar
oud dio totaal kreupel is. In plaats
van dus een steun voor 't gezin te
zijn, is het een last, hij brengt niets
in, maar vergt zorgen en kost veel
geld.
Er zijn nog twee andere zonen
een militieplichtige, die verleden
jaar een jaar uitstel is verleend
en nu dit jaar opgeroepen wordt,
den andere is 10 jaar en zal wel
dra voor het problema staan, te
moeten zorgen voor het gansche
gezin.
In welk oen droeven en pijnlij
ken toestand zal dit gezin zich
dan bevinden
Het spreekt vanzelf, dat er
voor dit gezin geen andere uit
komst is, dan onderstand ver
leend te worden.
Vroeger woonde dit huishou
den in eene buitengemeente, het
ontving aldaar 20 franken onder
steuning per maand, en dan nog
geheel onregelmatig.
Het woont nu sedert 5 jaar in
ons arrondissement, in do hoofd
plaats van oen doen- en door kle
rikaal kanton, en het heeft er nog
eeen centiem onderstand ontvan
gen.
Is dit menschelijk
Hoe vatten die hcei en van het
armbestuur hun rol op
Me dunkt dat hier den Heer
Goeverneur zou moeten tusschon-
komen om dit bestuur van den ar
me op zijn plichten te wijzen, op
dat dio menschen hulp zou wor-
1 den verschaft.
