Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
EEN NEDERLAAG
Een triomf
Imperialisme en Veiligheid
22e Jaar N° 47.
Prijs per nummer 20 centiemen.
22 November 1925
Annoncen
fr.
Op 8 November heeft zich het
zelfde voorgedaan. De vergelij
king die dus moet worden gedaan
is, de uitslagen van 8 November
1925 vergelijken niet die van de
provinciale verkiezingen 1921.
En deze vergelijking bevestigd
onze overwinning van 5 April 1.1.
wjj winnen duizende stemmen en
meer dan dertig zetels.
Indien onze tegenstrevers zulks
een nederlaag noemen, goed dan,
zulke nederlagen willen wij nog
dikwijls beleven.
Partijgenooten.
Rechterlijke annoncen 4 Ir. per rogel op 1" en
2" bladzijde, 2 fr. op 3» en 4° bladzijde.
Reklamen volgens overeenkomst.
Alle briefwisselingen moeten elke week vóór
Woensdag avond, 8 ure, ingezondon worden.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Berichten over werkstakingen en grieven moe
ten door de Vakbonden goedgekeurd zijn.
UITGEEFSTER SAM. MAATSCHAPPIJ
«HET RECHT'
Lokaal HAND IN HAND Molendries, Aalst.
BEHEERDER-AFGEVAARDIGDE
JAW BEKAERT.
PostcheckrekeningN'85B3B Telefoon Nr572
REDACTIE ADMINISTRATIE
Lokaal. Hand in Hand», Molendries, 11, AALST
ABONNEMENTSPRIJS
3 maanden
6
1 jaar
3,00
5,80
10,00
BUITEN BELGIE.
jaar
fr, 17,50
Mon abonneert zich op alle postbureelen.
Niets is zoo vermakelijk als het
lezen der liberale en katholieke
dagbladen. De lezers van die bla
den, die zich met de kost die hen
daar wordt in opgediend tevreden
stellen, moeten er gewoonweg
niet wijs uit worden.
In hun overzichten over de uit
slagen der verkiezingen van 8
November,heffen zij,die niettegen
staande alles aan hun lezers moe
ten doen gelooven dat h t so
cialisme achteruit gaat, jubelkre
ten aan en zoowel in de liberale
als in de katholieke dagbladen
kan men lezen, dat de arbeiders
partij een nederlaag heeft geleden,
dat de twee burgerspartijen de
toestand opnieuw meester zijn en,
indien zij het durfden zouden zij
er bijvoegen, dat het nu weldra
uit zal zijn met de demokratische
politiek, die de regeering zich
voorstelt door te voeren.
Maar enkele regels verder leest
men in de zelfde overzichten, dat
de partij, die de nederlaag heeft ge
leden, de eenige is die zetels
heeft gewonnen en dat alleen de
overwinnende partijen niet alleen
zetels, maar een groot aanbal stem
men verloren hebben.
Hoe rijmen zij dat te saam
Veel moeite doen zij zich niet
Zij stellen zich tevreden eerst
twee verkiezingen te vergelijKen
die niet te vergelijken zij i en
daarna, voor de werkelijkheid ge
plaatst, zijn zij wel verplicht te
bekennen, dat zij
klopping zijn opgeloopen en aan
de Socialisten zetels hebber
moeten afstaan.
Het is waar, als men de stem
mencijfers van 5 April als basis
voor de vergelijkingen aanneemt
i dat de burgerspartijen een klein
1 deel van het terrein, dat zij bij
de wetgevende verkiezingen ver
loren, op 8 November hebben
terug' gewonnen. Maar, zooals ik
het reeds zegde, gaat zulke ver
gelijking niet op daar een wet-
gevende verkiezing en een pro
vinciale verkiezing
rakter verschillen.
en een
totaal van ka
llid!
eel*
Een wetgevende verkiezing is
een politieke verkiezing. Tijdens
de kiesstrijd komen de beginselen,
die de verschillende politieke
partijen verdedigen, tegenover
elkaar te staan en het is over deze
beginselen dat de kiezers zich uit
spreken.
Zoo hadden zij, bijvoorbeeld,
op 5 April 1. 1. te kiezen tusschen
twee groote politieke strekkingen
demokratieenreaktie. Het kiezers
korps heeft zich ten voordeele van
de eerste uitgesproken.
Kan men nu logischer wijze be
weren dat het kiezerskorps van
November dit oordeel heelt ge
wijzigd
Natuurlijk niet, want tijdens een
provinciale kiesstrijd komen de
politieke beginselen niet met de
zelfde duidelijkheid naar voren en,
zooals tijdens de gemeentelijke
kieskampanje, krijgen de persoon
lijke en de administratieve belan
gen meer belang en beheerschen
in feite de verkiezing.
De vraag die op 8 November,
aan de kiezers gesteld werdt was
niet moet de regeering de zes
maanden diesttijd invoeren, ook
niet moet de regeering de acht-
urendag doen eerbiedigen, ofwel
moet zij op buitenlandsch terrein,
een vredes, een demokratische
politiek voeren De vraag die ge
steld werd was hebben de uit
tredende raadsleden de financiën
van de provincie goed beheerd
hebben zij de kredieten, die zij
hunner ter beschikking hebben,
goed besteed, of ook nog heb
ben zij de provinciale wegen,
degelijk onderhouden Daar is
voor politiek bijna geen plaats en
indien, niettegenstaande alles, wij
socialisten, aandeze verkiezingeen
politieke strekking trachten te
geven, dan is het doordat wij ook
in het bestuur der provinciën, zoo
als in het bestuur der gemeenten,
zekere demokratische beginselen
willen doen zegevioren die ten
goide komen aan de arbeiders
klasse.
Maar de uitslag van de provin
ciale verkiezingen vergelijken met
de uitslag van wetgevende verkie
zingen gaat niet en moet onver
mijdelijk tot onjuiste besluitselen
leiden. Overigens dit werdt meer
dan eens bewezen, toen de provin
ciale verkiezingen met een week
de wetgevende verkiezingen volg
den, steeds was ons steramencijfer
voor de provincie kleiner dan ons
cijfer voor de wetgevende verkie
zingen.
De persoonlijke invloeden der
kandidaten, die zich in de gemeen
ten en dorpen gemakkelijker doen
rrelden bij administratieve dan bij
politieke verkiezingen, deden zich
steeds ten onzen nadeele gelden
en wij verloren een deel van onze
kiezers
van George Duhamel.
In liet coupó zat nevens mjj een
roode, dikke vent, die ervoorzfjn
ouderdom nog stevig uitzag.
Zoohaast do trein onder blfj ge
huil door de Parijsche voorsteden
naar 't Zuiden holde, stak mijn go-
buur een zwaarlijvige sigaar in lich
terlaaie, stootte eenige zuchten uit,
die loken op gehinnik en sprak mo
toe
Mijnheer, de oorlog is oen nieuw
tijdperk ingetreden. Niet op militair
gebied, natuurlijk, de dagbladen
zeggen liet ons immers dui
delijk genoeghet duurt nu zoowat
4 jaar dat doooriog eiken dag in een
nieuwe militaire phasis treedt. Wij
zullen dus over den toestand op het
front niet verder uitwijden onze
dappere, heldhaftige troepen zijn
trouwens daar om ons onder dit op
zicht gerust te stellen. Maar, geloof
mij, mijnheer, ais ik u zeg, dat we
aan oen uiterste keerpunt gekomen
zijn. Laat me er dadelijk bijvoegen,
om u niet ongerust te maken, dat
van dit keerpunt niets dan goed is te
verwachten.
Ik moet waarlijk eons diop zuch
ten van verlichting, want, groot go-
vaar hobben wij golooperi en ang
stige uren beleefd. Nog eens, ik
bedoel niet, wat er op 't front ge
beurtdie reusachtige, heldhaftige
ook wel gevaarlijke strijd, blijft op
liet tweede plan. Waar ik tiet over
heb, is de zedelijke crisis die wij
hebben doorworsteld en waaruit we
zegevierend zijn opgestaan. Want,
zoowel militair als zedelijk, zijn wij
overwinnaars, mijnheer De oorlog
mag nog tien jaren duren, ik voel
het, dat do zegepraal voor ons is
weggelegd.
Mijnheer, ik bestuur een blooiende
n\jverheidsooderneming in 't cen
trum van 't land. Ik heb geen man-
nelijken nakomeling en geen 't min
ste roerend of onroerend goed bo
noorden de Seine. Nu zult ge
misschien denken, dat ik, tomidden
van de groote, nationale bedruk
king, buitengewoon door bet lot ben
begunstigd. Welnu, die gunst is al
leen schijn, en ^k heb bijna wreed
van den oorlog'te lijden gehad. Ik
zeg. bijna, en ik voeg or bij, dat het
te danken is aan mijn moed en aan
mijn koelbloedigheid, dat ik dit lij
den zegevierend heb kunnen ont
worstelen.
Voor een hart als het miin, dat
gevoelig is en van natuur goed, is
hot pijnlijk inde nabijheid te leven
vaa groote ellende. En voor die be
proeving hen ik niet verschoond
gebleven, mijnheer.
Ik heb alles wol niet gezien, maar
ik heb alles gelezen van niets heb
ik willen onwetend blijven en ik heb
mij op do hoogte gehouden door onze
prachtige pers. Hoe diep griefde hot
mij, toen ik dacht, dat zoo'n bar-
baarschheid hoogtij viorde op min
der dan twaalf uur sneltrein van
mijn eigen haard. Sombere uren heb
ik doorleefd. Ik heb er zelfs aan ge
dacht,alles vaarwel te zeggen.gelijk
de andere slachtoffers miin fabriek
in haren vollen bloeite vorkoopnn en
mij terug te trekken op miin villa in
do Pyreneeën. Maar gelukkig, heb
ik bij tijds ingezien dat het voor't
heil van 't land noodig was, dat ik
aan 't hoofd bleef van mijn zaken
en ik ben op mijn post gebleven.
Stilaan is er echter in mii oen gan-
sche ommekoer gebeurd ik heb het
lijden op mij geen pak meer gege-
ven. Ik heb er aan weerstaan on
zonder valsche. schaamte' mag ik
zeggen, dat ik het overwonnen heb.
Ik voel mo onbuigbaar, of beter
onverdolgbaar. Onverstoorbaar en
gelaten wil ik in 't vervolg alles ver
dragen wat er in de oorlogszone
gebeurt. Wij hebben een offer aan
het vernielend vuur moeten prijs
geven het was pijnlijk, maar we
zijn vast besloten, ons zonder dit
geofferd gedeelte van ons land to
redden. Het deel van Frankrijk dat
overblijft, dat zijn wij, wij alleen, en
het wordt meer dan tijd, dat we ons
eens om ons zelf gaan bokom-
meren.
In dozen zelfden trein, mijnheer,
iieb ik eens op zakenreis, uitwijke
lingen uit het Marne departement
ontmoet. Ik had eenige reisprovisio
bij en ik heb toegegeven aan een
eersten aandrang ik heb zo gedeel
telijk, aan die ongelukkigen ver
deeld. Dit geheim feit heeft een
groote zinnebeeldige beteekenis. In
de toekomst doe ik zoo iets niet meer.
Dien dag, heb ik aan maagpijn gele
den. En ik wil geen maagpijn meer
hobben, want, mi.jn gezondheid is
niets minder dan do gezondheid van
ons prachtig land ik benaan mfjn
gezondheid ontzag en eerbied ver
schuldigd.
Ik heb een van mijn neven verlo
ren, hij viel op hot slagveld. Dit
groote ongeluk, dat mijn broeder
trof, heb ik vol romeinsche zelfver
loochening gedragen. Ik heb mij stijf
opgerecht om niet te lijden en met
verwondering, met welgevallen, heb
ik vastgesteld, dat zedelijk lijden
iets draagbaars is, wanneer men liet
zooais do stoïoijnen, slechts weinig
pak op de ziel laat.
Sedert dit laatsto voorval, en bijna
dank er aan, voel ik mii ganscli ge
staald, mijnheer. Zooals ik het U
oven zei ben ik er stellig van over
tuigd, dat we 't goede eind vast heb
ben. De oorlog mag nog vijftien of
twintig jaar duren niettegenstaan
de mijn ouderdom, voel ik mij sterk
genoeg om die jaren manmoedig te
doorleven.
Een enkele zaak bederft die stille,
troostende blijdschap iedereen
schijnt niet de draagwijdte, jade
grootheid te beseffen van de houding
die wij hebben aangenomen. Van
onze prachtige strijders spreek ik
niethun geest van opoffering staat
boven allen lof verheven, ik bedoel
hier dit vage maartoch.machtig iets,
dat men openbare meening noemt,
die wordt tegenover ons wel wat on
verschillig. Neen, mijnheer, men
houdt zich met, ods niet genoeg be
zig, men ziet deze in 't oog vallende
waarheid over 't hoofd, dat WIJ
Frankrijk zijn, aangezien de rest
verwoest Is. Het is dus hoogst noo
dig dat mon ons ontzie, ons aanmoe-
digo en in ons do toekomst van het
land eere.
Geloof mij, mijnheer, wij zulleD,
niettegenstaande die verborgen
wonde, aan onzen plicht niet te kort
schieten. Het gaat er vooral om, in
dezen benarden toestand, over de
noodlottige aandoeningen van het
liart heen te komen.
DAT is gebeurd, mijnheer, en de
eindzegopraal waarover zooveel ge
sproken wordt, is missohien niet
verder te zoeken die ligt in den
triomf, dien WIJ over ons zelf heb
ben behaald.
Leest en verspreidt Recht en
Vrijheid het eenigste blad van
het Arrondissement Aalst, die de
belangen der werklieden verdedigt.
Locarno is een daad.
Het is ook vredesdaad.
Maar of Locarno, en de daaruit-
vourtvloeiende verdragen, den vre
de zullan bewaren en behouden, is
een andere vraag.
Want Vrede of oorlog hangen
niet af van politieke combinaties,
of juist, zij hangen oogenblikkelijk
toch af van de politiek doch deze
wordt ingegeven door economische
overwegingen, zoodat ten lange
laatste, de economie beslist
over ooilog of vrede.
De economie is de grondslag
der politiek.
Daar kunnen geen honderd Lo-
carnos iets tegen doen maar au
fond denkt men niet dat de poli
tieke overwegingen, die te Locarno
de beslissing bevochten, werden
ingegeven door de economische
toestanden.
Een feit is zeker de Volken
bond had reeds in dien zin een be-
slissirg genomen. Door toedoen
van Loucheur, een Fransch afge
vaardigde, was beslist geworden,
dat ir zoo gauw mogelijk eene al-
gtmeene Europeesche conferentie
moest gehouden worden, waarop
de Europeesche economie zou on
derzocht, besproken en geregeld
worden. In een redevoering sprak
Loucheur zelfs van de Veree-
nigde-Staten van Europa op eco-
nomischen grondslag opgebouwd.
Dcch zoo iets kan maar mogelijk
zijn, indien eerst een aantal poli
tieke geschillen uit den weg wer
den geruimd.
Dat was het werk van Locarno.
Doch wat zal er nu van die in
uitzicht gestelde conferentie terecht
komen
Wij zien reeds dat er van Ameri-
kaansche zijde en van Engelsche
zijde weerstand komt.
Amerika is geen lid van den
Volkenbond, zal men zeggen.
Spijtig genoeg.
Doch Engeland is wel lid, en de
prircipieële tegenstand tegen de
economische conferentie is er zoo
groot als in Amerika, misschien
nog grooter.
De reden is klaar.
Engeland en Amerika beschik
ken over de 4/5 van den wereld
voorraad aan grondstoffen petrol,
ijzer, kolen, graan, caoutchoux,
enz.
Bei Ie landen willen de overmacht
bewaren, natuurlijk daarin steekt
hun imperialisme. En aan dat im
perialisme zullen ze nooit laten
tornen; zelfs zal het met de wapens
in de hand verdedigd worden. Be
zitten Amerika en Engeland niet de
twee sterkste oorlogsvloten ter
1 wereld
Daarom heeft Engeland te ken-
