Kapitalistische Maatschappij
Socialistisch weekblad voor hel Arrondissement Aalst.
Van Alles Wal. Voor en Tegen.
Mijn Hoekje.
centiemen
nummer
ijs per
14 November 1926.
Geen Rechten
zonder Plichten
Geen Plichten
zonder Rechten
In onze Lieve
Wie zou er aannemen, dat er is
één gezin, kinderen zijn die leven in
weelde en overvloed, en andereren
die leven in armoede en ellende?
Wie zou er aannemen, dat er in
één gezin, kinderen zijn, die werken
van den morgend tot den avond, ter
wijl er anderen zijn, die hun tijd
doorbrengen m4t niets te doen en
dus leven ten koste van de anderen
Niemand, en als er bij uitzonde
ring tocb hier en daar één gezin ge
vonden wordt, waar de ouders niet
bij machte zijn, dergelijke wantoe
standen te verhinderen, welnu, die
gezinnnen zullen met vingeren wor
den gowezeD, eenieder zal er over
pratOD, omdat liet toch indruisclit
legen het gezond verstand.
In een gewoon gezin, zal men zoo
veel mogelijk tracliteD, dat elk even
veel rechten bezit, dat de lasten ge-
zamentlijk gedragen worden, dat de
inkomsten aan elk ten gcede komen,
en komen er dagen van ellende, dat
dan o *k van den to kort eenieder zijn
aandeel heelt.
Is er een kwaadwilligen die met'
het gezin niet mede wil, dan zullen
al de anderen, hot zich als plicht
rekenen hein tot de orde te roepen,
en samen spannen om hem zijn
plichten te doen begrijpen en zoo
het niet gaat met goedheid, dan met
geweld.
Is de wereld niet één groot gezin
Zijn we niet allen broeders en zus
ters Hebben we niet voor plicht
eikander to heminnon en elkander te
helpen
Mag het zijn dat er in dit groot
gezin, enkelen zijn, die over alles
beschikken, en de gioote massa
soms het allernoodigste moeten ont
beren
Is de grond er niet om bebouwd
te worden en is het niet met de op
brengst dat liet volk—de kinderen
van dit groot gezin moet leven
Zijnde koolmijnen er niet om ons
van de noodige brandstof te voor
zien
Zijn de huizen, de fabrieken, de
machienen niet de voorbrengst vau
den arbeid en zouden ze niet moeten
ten dienste staan van de gemeen
schap
Is het nu wel zoo
Neen, duizend maal neen Want
het is nu eene gewoonte, om zoo te
2ögg©n in de zedon van h6t volk go-
drongen, da' zij die alies voortbrin-
gen in de meeste armoede leven, en
die nietsdoeners zwemmen in woelde
en genot.
Er is meer 1 Hebbon we reeds niet
bestatigd, dat do granen, liet voed
sel van het volk, verbrand zijn ge
worden, om te beletten dat do prij
zen zouden verminderen
Nu is er in Amerika opnieuw
spraak bij do katoen-barons, eenige
duizende balen katoen te. verbran
den, omdat z« vreozen dat er afslag
zou komen in die waar, iets watnog-
tans door eenieder zoo zeer wordt
b< tracht.
Is dit alles menscbelijk
Waarom behooren de granen, lmt 1
katoen aan'eenige. personen
Waarom beschikken 7Ü alleen
over liet recht er mede te bandelen
zooals zo willen
Is liet graan niet het voedsel van
den mensch
Zijn er geen menschon meer die
honger hebben
Is hot katoen niet liet allernoodig
ste om ons van kleederen en lijn
waad te voorzien
Znn er geen monschen die in lom
pen zijn gehuld 2 Kinderen zonder
ondergoed Slapen er geen men-
sclien in beddens zonder lakens
Eu nogtans, dit alles kon verme
den worden, bij de inrichting vau
eene ordentelijke maatschappij.
Ja,'k hoor ze reeds.de opstellers
der burgersbladen voor de socia
listen moet eenieder gelijk zijn
voor een luiaard zooveel als voor
een werkzamer; voor een verkwister
zooveel als voor een spaarder.
Neen, mijne hoeren, dat is 't niet
wat wij willen. Maar we vragen u in
gemoedeis liet aannemelijk, dat
ons voedsel, onze kIe-, deren, den
brandstapel worden op geworpon,
terwijl er zooveel honger en koude
wordt geleden
Is liet aannemelijk, dat er in do
wereld, zooveel wordt voortgebracht
dat de magazijnen opgepropt zitten
met waren, en dat er bij bet werken
do volk zooveel is te kort
Er is meer. Niemand toch zal te
gensi reken dat dien overvloed niet
te danken is, aan de vlijt, aan de
werkzaamheid van het werkende
volk
En toch, dank dien overvloed, is
er werkloosheid bij die arbeiders,
omdat ze zoo vlijtig en werkzaam
zijn geweest..
En werkeloosheid bij een arbeider
bcteekent honger, niet alleen voor
hem, maar ook vjor vrouw en
kinderen.
Wij klagen die wantoestanden
aan bij het volle, bij de arbeiders, de
eerste slachtoffers van de slechte in
richting der kapitalistische' maat
schappij.
Daar kan heter orde ingebracht
worden. Dat is niet het werk der
kapitalisten, want deze zullen nooit
hun eigen graf delven, maar da* is
het werk der arbeiders zelf, on zulks
kan niet in een ongeil kring, ineen
enkel land
Zulks moet do gansche wereld
door gebeuren en hierom zijn wij
socialisten iniernationalisten.
Wii zeggen alle monschen zijn
broeders onzen striid is internatio
naal, omdat alle werklieden dez Ifde
belangen hebben, en de kapitalisten
van de ganscho wereld ook één zéél
spannen, om hunne voorrechten te
behouden.
Wij weten het, het is een harden
strijd, die van den eenen tot don an
deren dag niet gewonnen wordt.,
maar het is een noodzakelijken
strijd, waaraan »ll" werkli den b -
wust van hunne waarde moeten me
dehelper en dat komt naar mate
we die kleine partijen kunnen uit
een schakelen die toch enk'1 en al
leen voor doel hebben, het volk te
ver(ku?Jen, zijne macht te verkleinen
en zijntriom'f te vertragen.
NICHF1.S Alfred
Ze mocht
hare haren niet laten knippen het wa
ren hare ouders die er zich tegen verzet
ten ze nam rattenvergif in, en na tien
uren ongelooflijk lijden, trok ze naar 't
pierland.
Wie dit was Juffer Raymonde Re-
bière van Perigueux, een meisje van 21
jaar oud. Het is nu wel stom van
haren 'twege, om die weigering, zich te
zelfmoorden, maar't is toch wel dom
van wege de ouders, zich te verzetten,
tegen eene mode die om zoo te zeggen,
algemeen is.
Die belooft
Een schooljongen, die van zijn meester
het mocht aftrappen tot hij zijne opge
legde straf had geschreven, haalde een
revolver uit zijn zak en schoot twee
maal op zijn meester, gelukkiglijk zon
der hem te treffen. Het gebeurde te Ba-
stia, door den leerling Padovane, en
kel 16 jaar oud.
't Is een mooi
werk dat de communisten leveren,
door de macht der syndikaten te on
dermijnen. Zij doen het wel op bevel
van Moscou hunne cheffen die hen gel
delijk steunen, maar midderwijl zijn
de patroons de macht door de zwakte
der syndikaten.
De rijke Katholieke partij
te Aalst, heeft nog geen betaalden
schrijver, Waarom Wel omdat ze een
secretaris heeft, die stadsbedier-
de is, en die daar tijd genoeg vindt,
om voor die rijke partij, al haar werk
kosteloos te verrichten.
Zoo snijden die heeren riemen uit
een andermans leder.
Gebrek aan kolen
om zoo te zeggen, gansch het land
door. De stalling in de engelsche
mijnen is daar niet vreemd aan, want
terwijl we jaarlijks uit Engeland, vroe
ger 3 millioen ton eene ton is
duizend kilos kolen in België in
voerden, komen er nu geen, maar
gaan er integendeel en dit langs sluik-
schen weg, veel van onze kolen naar
Engeland.
Het wordt hoogtijd, dat er streng
toezicht wordt gehouden, want het
kolen gebrek wordt nijpend.
Het is hierom dat Minister Wauters,
nu aan de burgemeesters vraagt, er
zich mede te bemoeien, om voor hunne
inwoners kolen te bestellen.
Minister Wauters zal ze opeischen,
en de burgemeesters hebben ze aan
't volk te verdeelen, aan een behoor
lijken prijs.
't Is hetgeen De Bunne van Meenen
reeds heeft gedaan, en wat de Socia
listen aan M. Moyersoen hebben ge
vraagd, ook voor Aalst te doen.
De communisten
hunne strijd is, in enkele woorden
samen te vatten
Schelden op de leiders der socia
listen, de werklieden hun hoofd vol
te pompen met leugen en laster, hun
ne éénheid te breken ze machteloos
te maken, om ze dan aan de wille
keur der bourgeoisie over te leveren
Edel werk voorwaar. En dit dan nog
onder den naam van Éénheid
trachten te bewerken, is het toppunt
der schijnheiligheid.
Prins Polle
is getrouwd en een aantal misdadigers
zullen genade ontvangen en het ge
vang verlaten.
Andere gestraften zullen in het ge
vang niet meer moeten, hunne geld
boeten kwijtgescholden worden.
En zoo geniet toch iemand van een
prinsenhuwelijk.
De feonters
krijgen een aardig gedacht van demo
cratie. Nu stemmen ze reeds, dat de
lasten door de eigenaars jniet meer
moeten gedragen worden.
Hoe dat
Wel in den gemeenteraad te Aalst
stelden de socialisten voor, de be
lasting op het kadastraal inkomen,
door de eigenaars van land en huizen
te doen betalen.
En daar stemmen de fronteis tegen.
Zulks belet niet, dat ze zich zullen
uitgeven, als de verdedigers der klei
nen.
HUICHELAARS 1
Eenieder
gruwelt bij de gedachte, dat hier ooit
het fascisme zou tot stand komen, en
met reden. In Italië kunnen wij op
nieuw zien, tot welke misdaden die
zwarthemden hunnen toevlucht ne
men i moorden, branden, vernielen,
mishandelen, verminken, waren hunne
gewone middelen.
Wie de opkomst der fascisten aldaar
in d' hand hebben gewerkt Wel de
communisten, die tweedracht zaaiden
in de werkersrangen, buitensporighe
den begingen, om t-n slotte zonder
macht te staan, tegen over de bur-
gerij.
Van zulk schoon werk der commu
nisten, vragen we hier verlost te zijn.
Verschil wan strijdmethode
Het Socialisme of Coöperatief voort-
brengstsysteem houdt vooral rekening
van het algemeen belang der verbrui
kers. Zij streeft niet het winstmaken
na, maar heeft alleen voor doel aan
den voortbrengstprijs zooveel moge
lijk te leveren.
De kapitalistische produktie daar
tegenover heeft als eerste doel het ma
ken van winst, zoo groot mogelijk die
door de verbruiker moet worden be
taald.
In andere woorden Het belang der
verbruikers berust inde Coöperatie.
De gokarnoulleerdo klerikale
plaatskenszoekors ofte fronters, heb
ben een plakbrief uitgehangen, ge
richt aan Minister Wauters, betref
fende de sehaarschte der kolen.
Verre van hun dit recht to betwist
en. Maar.... in dezelfde plakbrief
moeten zij toch onrechtstreeks be
kennen datalvorens zii (fronters)
dachten aan de schaarsclue der
kolen, integendeel de sooialisten
sinds verschillende dagen do Mini
ster van het cevaar op de hoogte
hadden gesteld.
Namenliik de Socialistische De
Volksgazet van 30 October j. 1. en
don Socialistische secretaris der
Transportarbeiders van Antwerpen
in een telegram aan Minister Wau
ters gestuurd op 29 October j. i.
wat op do plakbrief d-r fronters is
vermeld.
't Is eerst nadat de fronters heb
ben vernomen van de socialisten,
dat er gebrek aan kolen zou komen,
dat zij een vijftal dagen nadien deze
plakbrief uithangen
In g. n. plakbrief dringen de fron
ters aan, dat Wauters voor de kolen
ingrijpende maatregelen zou nemen
zooals voor do aardappelen.
Wij zijn het volledig eens met do
fronters over deze noodzakelijkheid.
Maar, wat wij niet goed begrijpen is:
Dat toen Wauters in 1921 ook Mini
ster van Bevoorrading was, en hij
de noodzakelijkheid inziende om do
woeker opde levensmiddelen te doen
ophouden, prijzen vaststelde over
alle eetwaren en henoodigheden
voor de gezinnen, de Fronters van Aalst
harder hebben geschreeuwd dan gelijk welke
iwoekeraar om den handel vrij te laten. Alhoe
wel Minister Wauters dan deze nood
zakelijke maatregel nam, en die be
let heeft dat onze arbeiders don hon
ger wierden prijs gegeven, waren
het nochtans de Aalstersche Fron
ters die zongen Wij vragen Wauters
uit ons land 11
ZijsGhreeuwden het over de daken,
dat er maar een weg was De vrijhan-
del.
Zie vervolg kolom 2.
Wij hopen dus dat de fronters tot
inkeer zijn gekomen en het eindelijk
hebben begrepen dat zij een echte
ontgoocheling hebben opgeloopen
met destijds op die wijze de Socia
listische Minister Wauters te be
schuldigen.
't Is waar dat M. Van Opdenbosch
dan die vuile campagne tegen
do Socialisten, er zijn verloren zetel
terug mode gewonnen heeft hij
die destijds zijn aantijgingen tegen
over Wauters in hun blad «Do Werk
man heeft moeten herroepen, wat
ook niet belette, dat zii radien nog
besteLdig do gevoerde politiek door
Wauters afkeurde. Nu slaan wij op
nieuw voor het feit, dat ingrijpende
maatregelen noodzakelijk en drin
gend zijn betreffende de aardap
pelen en kolen maar de Fronters,
verre van Wauters te beschuldiger,
dat hij te veel aan elliaiisme doet, en
meer vrijhandel moet worden toege
laten, zouden zii Wauters gaan be
schuldigen van niet erg genoeg op
te treden 1
Dat is eon klaar bewijs, dat do
Fronters met do politiek van Wau
ters in 1921 af te keuren met twee
vingers te gelijk in hun oogoo heb
ben gestoken.
Nu in I92G willen zii met het tegen
overgestelde te doen uitschijnen,
do bevolking bü den neus leiden,
maar het zal niet pakken.
Onze bevolking zal hot nog goed
in 't geheugen hebben, de vuile cam
Ipagne die de Fronters tegen Wau
tors de z. g. Minister van't dure
loven hebben gevoerd, en wat
zii in 1921 verbrandden, aanbidden
zii nu.
Dat is men alléén te verwachten
van troebel watervisschers, zooals de
gekarnoufleerde katholieke plaats
kenszoekors ofte Fronters.
De bevolking zal dus kunnen re
kening houden van die kostelijke
bekentenis die do Fronters, in dezen
plakbrief doen, wat nogmaals be
wijst, dat do socialisten hü het
rechte eind hebben. A. B.
Iedereen klaagt. Het leven is duur,
de aardappelen verhoogen gedurig en
de kolen zijn schaarsch en daarbij in
handen van meestal woekeraars.
Iedereen roept op Minister Wauters.
Hij is te lamlendig. Hij grijpt niet
genoeg in. Waarom laat hij kolen uit
het land Waarom passeeren de aard
appelen onze grenzen 1
Al degenen en ze zijn toch zoo
talrijk die aldus roepen eischen de
Staatstusschenkomst, doen aan Socia
lismus, alhoewel zij zeiven de ergste
vijanden zijn van het Socialismus.
Is het reeds in den vergetelhoek,
dat wanneer Wauters deelmaakte van
eene meer democratische regeering
dan de huidige, hij zich met dit alles
bemoeide, en men dan de vrijhandel
eischte 1
't Waren zelf de Christen democraten
de huidige frontpartij, die hare aanhan
gers deed zingen wij vragen
Wauters uit ons land
En nu roept men op de maatregelen,
die ze alsdan veroordeelden 1...
Hoe een dubbeltje rollen kan.
Ware het niet zoo treurig, ware het
niet dat ook de werkende klasse lijdt
onder dien woeker, we zouden er
moeten om juichen, omdat zelfs de
genen die de socialisten uit al hunne
krachten bekampen nu willen erken
nen, dat de Socialistische princiepen
moeten toegepast worden t is te zeg
gen, de woekeraars, de uithongeraars
linnne vleugels kortwieken.
Inderdaad, in naam der vrijheid,
eischen de koolhandelaavs, hunne ko
len te verkoopen aan wie ze willen
en aan den prijs die ze kunnen beko
men.
In Engeland voeren de mijnwerkers
een heldenstrijd tegen hunne bazen,
en terwijl we vroeger uit Engeland,
minstens 3 millioen ton kolen in Bel
gië invoerden, zijn er nu door de kolen
woekeraars reeds meer dan 1 millioen
ton kolen naar Engeland uitgevoerd,
tegen hooge prijzen.
De aardappelen hun opbrengst is dit
jaar niet zoo groot geweest dan ver
leden jaar, en de boeren, zelf de
boerenbonden en zekere opkoopers
hebben er een groot aantal naar de
vreemde landen uitgevoerd, om er
daar meer geld van te maken zich
niet bekommerende 0111 de ellende
die er in ons land kon uit voort
spruiten.
't Is winter en er ontbreken kolen
en de handelaars die kolen hebben,
leveren ze af aan woeker prijzen.
De aardappelen stijgen gedurig in
prijs en de boeren houden ze nu
binnen, omdat ze denken nog hoogere
prijzen te bekomen.
Het is hoogtijd dat er ingegrepen
wordt, 't Is op aandringen van den
Landelijken Raad onzer partij en de
Syndikale Commissie onzer vakbonden
dat er gansch het land door eene bewe
ging is in 't leven geroepen, om Mini
ster Wauters meer kracht te geven, bij
de reactionnaire ministers om doel
treffende maatregelen te doen nemen
en de katholieken minister van Land
bouw Mijnheer Baels te kunnen be
wegen. de boeren hunne aardappelen
hier te doen houden en ze aan een
mensclielijken prijs te doen afzetten.
Het weze eene les, voor al onze
tegenstrevers, die vroeger de maat
regelen van Wauters veroordeelden.
Mochten de kleine partijen, als de
fronters begrijpen, dat ze op een ver
keerden weg zijn, met de Socialisten
te bekampen, want hun strijd komt
enkel te goede van de burgerspartijën,
omdat ze ons beletten de volstrekte
meerderheid te behalen, en wij dus
rekening hebben te houden met de
reactionnaire vertegenwoordigers, die
eischen hebben voor hunne eigene
klasse, eischen die altijd indruischen
tegen deze vau kleine burgers en
werklieden,
i Friederik.