Kapitalistische Maatschappij Socialistisch weekblad voor hel Arrondissement Aalst. Van Alles Wal. Voor en Tegen. Mijn Hoekje. centiemen nummer ijs per 14 November 1926. Geen Rechten zonder Plichten Geen Plichten zonder Rechten In onze Lieve Wie zou er aannemen, dat er is één gezin, kinderen zijn die leven in weelde en overvloed, en andereren die leven in armoede en ellende? Wie zou er aannemen, dat er in één gezin, kinderen zijn, die werken van den morgend tot den avond, ter wijl er anderen zijn, die hun tijd doorbrengen m4t niets te doen en dus leven ten koste van de anderen Niemand, en als er bij uitzonde ring tocb hier en daar één gezin ge vonden wordt, waar de ouders niet bij machte zijn, dergelijke wantoe standen te verhinderen, welnu, die gezinnnen zullen met vingeren wor den gowezeD, eenieder zal er over pratOD, omdat liet toch indruisclit legen het gezond verstand. In een gewoon gezin, zal men zoo veel mogelijk tracliteD, dat elk even veel rechten bezit, dat de lasten ge- zamentlijk gedragen worden, dat de inkomsten aan elk ten gcede komen, en komen er dagen van ellende, dat dan o *k van den to kort eenieder zijn aandeel heelt. Is er een kwaadwilligen die met' het gezin niet mede wil, dan zullen al de anderen, hot zich als plicht rekenen hein tot de orde te roepen, en samen spannen om hem zijn plichten te doen begrijpen en zoo het niet gaat met goedheid, dan met geweld. Is de wereld niet één groot gezin Zijn we niet allen broeders en zus ters Hebben we niet voor plicht eikander to heminnon en elkander te helpen Mag het zijn dat er in dit groot gezin, enkelen zijn, die over alles beschikken, en de gioote massa soms het allernoodigste moeten ont beren Is de grond er niet om bebouwd te worden en is het niet met de op brengst dat liet volk—de kinderen van dit groot gezin moet leven Zijnde koolmijnen er niet om ons van de noodige brandstof te voor zien Zijn de huizen, de fabrieken, de machienen niet de voorbrengst vau den arbeid en zouden ze niet moeten ten dienste staan van de gemeen schap Is het nu wel zoo Neen, duizend maal neen Want het is nu eene gewoonte, om zoo te 2ögg©n in de zedon van h6t volk go- drongen, da' zij die alies voortbrin- gen in de meeste armoede leven, en die nietsdoeners zwemmen in woelde en genot. Er is meer 1 Hebbon we reeds niet bestatigd, dat do granen, liet voed sel van het volk, verbrand zijn ge worden, om te beletten dat do prij zen zouden verminderen Nu is er in Amerika opnieuw spraak bij do katoen-barons, eenige duizende balen katoen te. verbran den, omdat z« vreozen dat er afslag zou komen in die waar, iets watnog- tans door eenieder zoo zeer wordt b< tracht. Is dit alles menscbelijk Waarom behooren de granen, lmt 1 katoen aan'eenige. personen Waarom beschikken 7Ü alleen over liet recht er mede te bandelen zooals zo willen Is liet graan niet het voedsel van den mensch Zijn er geen menschon meer die honger hebben Is hot katoen niet liet allernoodig ste om ons van kleederen en lijn waad te voorzien Znn er geen monschen die in lom pen zijn gehuld 2 Kinderen zonder ondergoed Slapen er geen men- sclien in beddens zonder lakens Eu nogtans, dit alles kon verme den worden, bij de inrichting vau eene ordentelijke maatschappij. Ja,'k hoor ze reeds.de opstellers der burgersbladen voor de socia listen moet eenieder gelijk zijn voor een luiaard zooveel als voor een werkzamer; voor een verkwister zooveel als voor een spaarder. Neen, mijne hoeren, dat is 't niet wat wij willen. Maar we vragen u in gemoedeis liet aannemelijk, dat ons voedsel, onze kIe-, deren, den brandstapel worden op geworpon, terwijl er zooveel honger en koude wordt geleden Is liet aannemelijk, dat er in do wereld, zooveel wordt voortgebracht dat de magazijnen opgepropt zitten met waren, en dat er bij bet werken do volk zooveel is te kort Er is meer. Niemand toch zal te gensi reken dat dien overvloed niet te danken is, aan de vlijt, aan de werkzaamheid van het werkende volk En toch, dank dien overvloed, is er werkloosheid bij die arbeiders, omdat ze zoo vlijtig en werkzaam zijn geweest.. En werkeloosheid bij een arbeider bcteekent honger, niet alleen voor hem, maar ook vjor vrouw en kinderen. Wij klagen die wantoestanden aan bij het volle, bij de arbeiders, de eerste slachtoffers van de slechte in richting der kapitalistische' maat schappij. Daar kan heter orde ingebracht worden. Dat is niet het werk der kapitalisten, want deze zullen nooit hun eigen graf delven, maar da* is het werk der arbeiders zelf, on zulks kan niet in een ongeil kring, ineen enkel land Zulks moet do gansche wereld door gebeuren en hierom zijn wij socialisten iniernationalisten. Wii zeggen alle monschen zijn broeders onzen striid is internatio naal, omdat alle werklieden dez Ifde belangen hebben, en de kapitalisten van de ganscho wereld ook één zéél spannen, om hunne voorrechten te behouden. Wij weten het, het is een harden strijd, die van den eenen tot don an deren dag niet gewonnen wordt., maar het is een noodzakelijken strijd, waaraan »ll" werkli den b - wust van hunne waarde moeten me dehelper en dat komt naar mate we die kleine partijen kunnen uit een schakelen die toch enk'1 en al leen voor doel hebben, het volk te ver(ku?Jen, zijne macht te verkleinen en zijntriom'f te vertragen. NICHF1.S Alfred Ze mocht hare haren niet laten knippen het wa ren hare ouders die er zich tegen verzet ten ze nam rattenvergif in, en na tien uren ongelooflijk lijden, trok ze naar 't pierland. Wie dit was Juffer Raymonde Re- bière van Perigueux, een meisje van 21 jaar oud. Het is nu wel stom van haren 'twege, om die weigering, zich te zelfmoorden, maar't is toch wel dom van wege de ouders, zich te verzetten, tegen eene mode die om zoo te zeggen, algemeen is. Die belooft Een schooljongen, die van zijn meester het mocht aftrappen tot hij zijne opge legde straf had geschreven, haalde een revolver uit zijn zak en schoot twee maal op zijn meester, gelukkiglijk zon der hem te treffen. Het gebeurde te Ba- stia, door den leerling Padovane, en kel 16 jaar oud. 't Is een mooi werk dat de communisten leveren, door de macht der syndikaten te on dermijnen. Zij doen het wel op bevel van Moscou hunne cheffen die hen gel delijk steunen, maar midderwijl zijn de patroons de macht door de zwakte der syndikaten. De rijke Katholieke partij te Aalst, heeft nog geen betaalden schrijver, Waarom Wel omdat ze een secretaris heeft, die stadsbedier- de is, en die daar tijd genoeg vindt, om voor die rijke partij, al haar werk kosteloos te verrichten. Zoo snijden die heeren riemen uit een andermans leder. Gebrek aan kolen om zoo te zeggen, gansch het land door. De stalling in de engelsche mijnen is daar niet vreemd aan, want terwijl we jaarlijks uit Engeland, vroe ger 3 millioen ton eene ton is duizend kilos kolen in België in voerden, komen er nu geen, maar gaan er integendeel en dit langs sluik- schen weg, veel van onze kolen naar Engeland. Het wordt hoogtijd, dat er streng toezicht wordt gehouden, want het kolen gebrek wordt nijpend. Het is hierom dat Minister Wauters, nu aan de burgemeesters vraagt, er zich mede te bemoeien, om voor hunne inwoners kolen te bestellen. Minister Wauters zal ze opeischen, en de burgemeesters hebben ze aan 't volk te verdeelen, aan een behoor lijken prijs. 't Is hetgeen De Bunne van Meenen reeds heeft gedaan, en wat de Socia listen aan M. Moyersoen hebben ge vraagd, ook voor Aalst te doen. De communisten hunne strijd is, in enkele woorden samen te vatten Schelden op de leiders der socia listen, de werklieden hun hoofd vol te pompen met leugen en laster, hun ne éénheid te breken ze machteloos te maken, om ze dan aan de wille keur der bourgeoisie over te leveren Edel werk voorwaar. En dit dan nog onder den naam van Éénheid trachten te bewerken, is het toppunt der schijnheiligheid. Prins Polle is getrouwd en een aantal misdadigers zullen genade ontvangen en het ge vang verlaten. Andere gestraften zullen in het ge vang niet meer moeten, hunne geld boeten kwijtgescholden worden. En zoo geniet toch iemand van een prinsenhuwelijk. De feonters krijgen een aardig gedacht van demo cratie. Nu stemmen ze reeds, dat de lasten door de eigenaars jniet meer moeten gedragen worden. Hoe dat Wel in den gemeenteraad te Aalst stelden de socialisten voor, de be lasting op het kadastraal inkomen, door de eigenaars van land en huizen te doen betalen. En daar stemmen de fronteis tegen. Zulks belet niet, dat ze zich zullen uitgeven, als de verdedigers der klei nen. HUICHELAARS 1 Eenieder gruwelt bij de gedachte, dat hier ooit het fascisme zou tot stand komen, en met reden. In Italië kunnen wij op nieuw zien, tot welke misdaden die zwarthemden hunnen toevlucht ne men i moorden, branden, vernielen, mishandelen, verminken, waren hunne gewone middelen. Wie de opkomst der fascisten aldaar in d' hand hebben gewerkt Wel de communisten, die tweedracht zaaiden in de werkersrangen, buitensporighe den begingen, om t-n slotte zonder macht te staan, tegen over de bur- gerij. Van zulk schoon werk der commu nisten, vragen we hier verlost te zijn. Verschil wan strijdmethode Het Socialisme of Coöperatief voort- brengstsysteem houdt vooral rekening van het algemeen belang der verbrui kers. Zij streeft niet het winstmaken na, maar heeft alleen voor doel aan den voortbrengstprijs zooveel moge lijk te leveren. De kapitalistische produktie daar tegenover heeft als eerste doel het ma ken van winst, zoo groot mogelijk die door de verbruiker moet worden be taald. In andere woorden Het belang der verbruikers berust inde Coöperatie. De gokarnoulleerdo klerikale plaatskenszoekors ofte fronters, heb ben een plakbrief uitgehangen, ge richt aan Minister Wauters, betref fende de sehaarschte der kolen. Verre van hun dit recht to betwist en. Maar.... in dezelfde plakbrief moeten zij toch onrechtstreeks be kennen datalvorens zii (fronters) dachten aan de schaarsclue der kolen, integendeel de sooialisten sinds verschillende dagen do Mini ster van het cevaar op de hoogte hadden gesteld. Namenliik de Socialistische De Volksgazet van 30 October j. 1. en don Socialistische secretaris der Transportarbeiders van Antwerpen in een telegram aan Minister Wau ters gestuurd op 29 October j. i. wat op do plakbrief d-r fronters is vermeld. 't Is eerst nadat de fronters heb ben vernomen van de socialisten, dat er gebrek aan kolen zou komen, dat zij een vijftal dagen nadien deze plakbrief uithangen In g. n. plakbrief dringen de fron ters aan, dat Wauters voor de kolen ingrijpende maatregelen zou nemen zooals voor do aardappelen. Wij zijn het volledig eens met do fronters over deze noodzakelijkheid. Maar, wat wij niet goed begrijpen is: Dat toen Wauters in 1921 ook Mini ster van Bevoorrading was, en hij de noodzakelijkheid inziende om do woeker opde levensmiddelen te doen ophouden, prijzen vaststelde over alle eetwaren en henoodigheden voor de gezinnen, de Fronters van Aalst harder hebben geschreeuwd dan gelijk welke iwoekeraar om den handel vrij te laten. Alhoe wel Minister Wauters dan deze nood zakelijke maatregel nam, en die be let heeft dat onze arbeiders don hon ger wierden prijs gegeven, waren het nochtans de Aalstersche Fron ters die zongen Wij vragen Wauters uit ons land 11 ZijsGhreeuwden het over de daken, dat er maar een weg was De vrijhan- del. Zie vervolg kolom 2. Wij hopen dus dat de fronters tot inkeer zijn gekomen en het eindelijk hebben begrepen dat zij een echte ontgoocheling hebben opgeloopen met destijds op die wijze de Socia listische Minister Wauters te be schuldigen. 't Is waar dat M. Van Opdenbosch dan die vuile campagne tegen do Socialisten, er zijn verloren zetel terug mode gewonnen heeft hij die destijds zijn aantijgingen tegen over Wauters in hun blad «Do Werk man heeft moeten herroepen, wat ook niet belette, dat zii radien nog besteLdig do gevoerde politiek door Wauters afkeurde. Nu slaan wij op nieuw voor het feit, dat ingrijpende maatregelen noodzakelijk en drin gend zijn betreffende de aardap pelen en kolen maar de Fronters, verre van Wauters te beschuldiger, dat hij te veel aan elliaiisme doet, en meer vrijhandel moet worden toege laten, zouden zii Wauters gaan be schuldigen van niet erg genoeg op te treden 1 Dat is eon klaar bewijs, dat do Fronters met do politiek van Wau ters in 1921 af te keuren met twee vingers te gelijk in hun oogoo heb ben gestoken. Nu in I92G willen zii met het tegen overgestelde te doen uitschijnen, do bevolking bü den neus leiden, maar het zal niet pakken. Onze bevolking zal hot nog goed in 't geheugen hebben, de vuile cam Ipagne die de Fronters tegen Wau tors de z. g. Minister van't dure loven hebben gevoerd, en wat zii in 1921 verbrandden, aanbidden zii nu. Dat is men alléén te verwachten van troebel watervisschers, zooals de gekarnoufleerde katholieke plaats kenszoekors ofte Fronters. De bevolking zal dus kunnen re kening houden van die kostelijke bekentenis die do Fronters, in dezen plakbrief doen, wat nogmaals be wijst, dat do socialisten hü het rechte eind hebben. A. B. Iedereen klaagt. Het leven is duur, de aardappelen verhoogen gedurig en de kolen zijn schaarsch en daarbij in handen van meestal woekeraars. Iedereen roept op Minister Wauters. Hij is te lamlendig. Hij grijpt niet genoeg in. Waarom laat hij kolen uit het land Waarom passeeren de aard appelen onze grenzen 1 Al degenen en ze zijn toch zoo talrijk die aldus roepen eischen de Staatstusschenkomst, doen aan Socia lismus, alhoewel zij zeiven de ergste vijanden zijn van het Socialismus. Is het reeds in den vergetelhoek, dat wanneer Wauters deelmaakte van eene meer democratische regeering dan de huidige, hij zich met dit alles bemoeide, en men dan de vrijhandel eischte 1 't Waren zelf de Christen democraten de huidige frontpartij, die hare aanhan gers deed zingen wij vragen Wauters uit ons land En nu roept men op de maatregelen, die ze alsdan veroordeelden 1... Hoe een dubbeltje rollen kan. Ware het niet zoo treurig, ware het niet dat ook de werkende klasse lijdt onder dien woeker, we zouden er moeten om juichen, omdat zelfs de genen die de socialisten uit al hunne krachten bekampen nu willen erken nen, dat de Socialistische princiepen moeten toegepast worden t is te zeg gen, de woekeraars, de uithongeraars linnne vleugels kortwieken. Inderdaad, in naam der vrijheid, eischen de koolhandelaavs, hunne ko len te verkoopen aan wie ze willen en aan den prijs die ze kunnen beko men. In Engeland voeren de mijnwerkers een heldenstrijd tegen hunne bazen, en terwijl we vroeger uit Engeland, minstens 3 millioen ton kolen in Bel gië invoerden, zijn er nu door de kolen woekeraars reeds meer dan 1 millioen ton kolen naar Engeland uitgevoerd, tegen hooge prijzen. De aardappelen hun opbrengst is dit jaar niet zoo groot geweest dan ver leden jaar, en de boeren, zelf de boerenbonden en zekere opkoopers hebben er een groot aantal naar de vreemde landen uitgevoerd, om er daar meer geld van te maken zich niet bekommerende 0111 de ellende die er in ons land kon uit voort spruiten. 't Is winter en er ontbreken kolen en de handelaars die kolen hebben, leveren ze af aan woeker prijzen. De aardappelen stijgen gedurig in prijs en de boeren houden ze nu binnen, omdat ze denken nog hoogere prijzen te bekomen. Het is hoogtijd dat er ingegrepen wordt, 't Is op aandringen van den Landelijken Raad onzer partij en de Syndikale Commissie onzer vakbonden dat er gansch het land door eene bewe ging is in 't leven geroepen, om Mini ster Wauters meer kracht te geven, bij de reactionnaire ministers om doel treffende maatregelen te doen nemen en de katholieken minister van Land bouw Mijnheer Baels te kunnen be wegen. de boeren hunne aardappelen hier te doen houden en ze aan een mensclielijken prijs te doen afzetten. Het weze eene les, voor al onze tegenstrevers, die vroeger de maat regelen van Wauters veroordeelden. Mochten de kleine partijen, als de fronters begrijpen, dat ze op een ver keerden weg zijn, met de Socialisten te bekampen, want hun strijd komt enkel te goede van de burgerspartijën, omdat ze ons beletten de volstrekte meerderheid te behalen, en wij dus rekening hebben te houden met de reactionnaire vertegenwoordigers, die eischen hebben voor hunne eigene klasse, eischen die altijd indruischen tegen deze vau kleine burgers en werklieden, i Friederik.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1926 | | pagina 1