Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
O E
O O O 1 E
Van alles wal.
Mijn Hoekje.
24e Jaar N° 7
Prijs per nummer 25 centiemen
13 Februari 1927.
2,
?n
BUITENLANDSCH NIEUWS,
RECHT EN VRIJHEID
ARBEIDERS
te Weer 1
De Stormklok
Luidt
Er zijn twee methoden om de volk-
iguïist te winnen. De eene past men toe
!met gestadig, binnen de grenzen van
het mogelijke, voor het heil var. de ge
meenschap te ijveren. Zij is de moei
lijkste. Van hen die ze toepassen vergt
ze bekwaamheid en moed. Bekwaam
heid, omdat ze eischt dat elke zaak niet
op zichzelf wordt beschouwd, maar in
verband met tal van andere problemen.
'Moed, omdat men noch naar zijn hart
noch naar belang mag kijken, maar
steeds uitsluitend het algemeen belang
ivoor de oogen moet hóuden. Soms, of
beter gezegd bijna altijd, is ze ondank
baar, omdat de uitslagen niet altijd on
middelijk ziin en daarom ontevreden-
'beid verwekken. Op een afstand be
schouwd, blijkt dan wel dat deze met
hode de beste was omdat zij naar geen
misrekeningen leidde, blijvende na-
werkselen liet en de basis legt van ver
deren arbeid in de toekomst. Het is de
eer van de Werkliedenpartij geweest,
steeds deze methode te hebben gevolgd
Haar gematigheid is steeds haar kracht
geweest. Wat zij eischte paste zich al-
'tijdaanbij de werkelijkheid, hield re
kening met de feiten en de mogelijk
heden.
De tweede methode om in het gevlei
van het volk te komen is deze welke
veel belooft, maar niets geeft, veel
vraagt, maar niets bekomt.
Sukkels, zij die er zich laten door
vangen Want welke bittere teleurstel
lingen brengt ze niet mede Zij brengt
een element van onevenwichtigheid in
de politiek, die de volkeren overlevert
aan de grillen van het oogenblik en ze
fataal onder de heerschappij van een
dwingeland brengt. De demagogie
heeft/ onder de door de werkelijkheid
ontnuchterde bevolking het ideaal in de
edelste bewegingen gedood.
Demagogie heeft nog dit kenteeken,
dat om het eigen standpunt te verheer
lijken het absoluut noodzakelijk is, dit
van andersdenkenden naar omlaag te
halen.
In onze arbeidersbeweging zijn de
i demagogen bij uitstek de koitmumsten
De socailisten kunnen geen daad ver-
OR-
irdt
k'en
ten,
van
ed-
:«»-
aii-
jk-
net
PÜ
jl»g auoaiiioL^n -
richten, of ze plegen verraad. Al wat
wij doen is vórkeerd, slecht, doortrapt,
i Judaswerk.
Wij hebben reeds meer dan eens
tegen deze handelwijze van de kommu-
j nisten gereageerd. Minister Wauters is
verleden Dinsdag in de gelegenheid
geweest het weer te doen. Hij deed het
met groote waardigheid, eerbied voor
de waarheid maar desniettemin met
froote krachtdadigheid, zoodat de
ommunisten er onder vele opzichten
een lesje hebben kunnen aan nemen.
Het ging er namelijk over de ouder
domspensioenen. Het standpunt van
den minister is door eenieder gekend.
Hij wil de ouderdomspensioenen on-
middelijk verhoogen. Hij zou ze alle
maal willen verdubbelen, maar daar
voor heeft hij geen geld. Er kunnen
geen nieuwe belastingen worden ge
vonden, en geeft de regeering meer
geld uit dan ze ontvangt, dan maakt ze
schuld en loopt onze frank gevaar op
nieuw naar den dieperik te gaan. Daai-
om is het voor den minister een kwestie
van kiezen of deelen. Verdubbelen kan
hij niet, maar hij heeft wel geld om
iets minder te doen. Voor het laatste is
hij bereid. In de gevallen die getuigen
van de zwarste ellende, van grijsaards
die zonder bloedverwant leven, niet de
geringste inkomst hebben, wil hij al het
mogelijke doen om hun het dubbel te
geven van wat ze thans trekken Maar
voor hen die steun hebben van kin
deren, die nog met de een of andere
job wat kunnen bijverdienen, wil lnj
niet zoover gaan, omdat hij niet over
de vereischte middelen beschikt. Een
ieder die niet te kwader trouw is, die
met gansch zijn hart wenscht dat onze
oudjes morgen, onmiddelijk, wat meer
brood in de kast hebben, begrijpt de
redeneering van den minister en moe
digt hem aan de door hem onderwor
pen perekwatie zoo spoedig mogelijk
door te voeren. Iedereen behalve de
kommunisten. Voor hen kan de wonde
nooit genoeg bloeden, voor hen kan de
wanorde nooit groot genoeg bloeden,
voor hen zou de politieke toestand ver
troebeld moeten worden. Om de grijs
aards meer eten te bezorgen Neen,
om hun afbrekende politiek te dienen.
Het is hier, op dit gebied, dat men
zich rechtstreeks tot hen mag wenden
en hun de vraag stellen hoe de arbei
ders het stellen in Rusland, waar zij de
baas zijn, waar zij alles hebben te zeg
gen, waar zij alleen de wet uitvaardigen.
Wauters heeft de vraag gesteld, en
hij heeft ze tevens onmiddelijk, en aan
de hand van onbetwistbare officeele
dokumenten, beantwoord in Rusland
is het leven duurder dan waar ook.
Het index cijfer van de prijzen, in
goudwaarde uitgedrukt, is er 277, ter
wijl het slechts 147 in Duitschland en
I85 in Engeland is. Welnu, met zulke
ongehoorde levensduurte ontvangen
de Russische arbeiders loonen die in
feite maar het vierde van hun vóór-
oorlogsche waarde hebben. Het ge
middeld loon was vóór den oorlog 35
roebel per maand, thans 22.
Ja maar, wierpen de kommunisten op
gij vergeet dat zij er voor zichzelven
arbeiden en de arbeiders, hier, voor de
kapitalisten.
Hoe onjuist dit is, weet iedereen.
Men weet dat gansch de Russische in
dustrie gedreven wordt met in den
vreemde ontleend kapitaal, het is te
zeggen met geld dat de bolsjewisten
tegen zeer hooge interesten geleend
hebben aan de Morgan's, Thyssen's,
Francqui's, e. a. Al de Russische arbei
ders werken om den intrest van dit
geld op te brengen, net zoo goed als
hier. Bovendien kent men in Rusland
niets anders dan onrechtstreekache be
lastingen. Over deze toestanden wordt
geklaagd in de Russische arbeiders
kringen, maar om ze te wettigen be-
toogen de leiders van de Sovjet repu
bliek dat al deze opofferingen opgelegd
worden om de stabilisatie van het
Russisch geld te behouden.
In Rusland redeneert men dus juist
zooals hier, met dit verschil dat de
nood van het proletariaat er nog groo-
ter is dan bij ons. Waar halen de kom
munisten het recht ons te hekelen als
hun patroons in Rusland hetzelfde
doen Demagogie 1
Wij zullen, om onze houding te recht
vaardigen, de Russische Sovjet-politiek
niet neerhalen. Wij erkennen loyaal
onze moeilijkheden en zijn de eersten
om die van de Russische leiders te be-
grijpe*. Ten opzichte van Rusland vol
gen wij onze beproefde politiek van
eerlijkheid, zooals wij haar op alle ge
bied toepassen.
Het heesche geluid van het komrau-
nistisch kamerlid Jacquemotte zal voor
de Belgische arbeiders nooit de melo
dieuze aantrekkelijkheid van de lok
stem hebben, die de arbeiders ten on
dergang doemt, zooals de schippers
van den Rhijn destijds hun steven ver
brijzelden tegen de rotsen van de Lo
relei.
IK RUSLAND
waar het volgens de Belgische com
munisten hot luilekkerland is voor
de arbeiders, i6 het reeds van Juli
1926 geleden, dat de oude werklieden
pensioen hebben genoten, verklaar
de onzen vriend Melckmans, volks
vertegenwoordiger voor 't arrondis
sement Brussel. (Tableau).
IN DE KAMER
kan men bestatigen, dat de katho
lieke party volkomen eensgezind is.
Zij die rekenen, dat de Christen de
mocraten zich aan do zijde van de
socialisten bevinden hebben het vol
komen mis.
Hunne stemmingen tegen de be
langen der pachters heoft zulks ten
zeerste bewezen. De katholieke par
tij zou graag terugkeeren, naar de
jaren 192i 1925 toen zy samen met
de liberalen het bewind in handen
hadden, en do werklieden hetgroet..
geluk hadden, een Moyorsoen als
Minister te hebben.
Vuilnistaks.
Tot heden nog altijd god ragen door
den huurder in de meeste steden en
gemeenten, mag op den eigenaar
gelegd worden. Te St. Gillis Brussel
is zulks het geval en de eigenaars
die zich hiertegen hebben verzot,
komen hun verzet nietig te zien ver
klaren, door het Beroepshof dat
komt uit te spreken dat de stemming
van den gemeenteraad wettig is,
waardoor de eigenaars dien taks te
dragen hebben.
Een voorbeeld voor de gemeente
raden, waar er} eene democratische
meerderheid is.
In Aalst ware dit reeds hot geval
geweest, indien do Frontors de So
cialisten hadden gesteund, wanneer
Nichelsdit heeft voorgedragen.
Zijn Jvoorstel is alsdan gestemd
geworden door M. Bastiaons de»
huidigen schepenen van Openbare
Werken. Ia 't belang der huurders,
is het te hopen dat M. Bastiaens nog
van gedacht niet is veranderd. Zulks
zullen we later Kunnen bestatigen.
Het Wetsvoorstel Mathi&u
voor de xes Maanden.
Verleden week Woensdag, verga
derde de middenafdoeiing, gelast
met het onderzoek van het wets
voorstel Mathieu. strekkende tot
wijziging van de militiewet en ten
doel hebbende geleidelijke vermin
dering van den legerdiensttjjd tot
inrichting der 6 maanden.
Partijgenoot Max Hallet zat voor.
Na eene korte bespreking do so
cialisten waren meerderheid in de
afdeeling word het voorstel aan
genomen en Daan Boens als verslag
gever aangeduid.
Raar een andere wereld.
Ja, een student iD America stelde
een einde aan zijn leven, om te gaan
leven in een anderen wereld hij
wilde weten wat er na de dood ge
beurd. Hij maakte deel van eene
vereoniging ^an joDge lieden, die
gezworen haddon verbindingen te
onderhouden tusschen de levenden
en do dO'doD. Terwijl zijne ouders
naar de kerk waren, schoot hij zich
een kogel in het hoofd. En hij heeft
een brief achter gelaten, voor een
zijner kameraden aan wien hij be
looft, hem nieuws te laten gewor
den
Toen ik dit las, dacht ik aan mijn
overleden vader, die me ook beloofd
heeft, na zijn dood me nieuws te la
ten geworden, over hetgeen er gin
der bestaat. Het is nu reeds 25 jaar
dat hij naar den anderen wereld is
getrokken, en 'k heb nog geen
nieuws.
't Zal ongetwijfeld het zelfde zijn
met den jonge Amerikaan. Hij ook
zal geen nieuws zenden.
De Communisten én de
Werklooa»en.
Te Brussel kwam er in de ge
meenteraad een voorstel, den bijleg
van de st-*d voor do werkloozon te
verhoogen van 3 op 4 franken per
dag.
Er waren 35 leden aanwezig 3"
stemden vóór en 2 tegen.
En wie waren die twee tegenstem
mers
De twee communisten, 't Is haast
niet te geloovcn en nochtans 't is
zoo.
In Portugal
Is er weer een opstand uitgebroken.
Als wij schrijven weeral, dan is het
eenvoudig omdat het daar bijna zoo
dikwijls opstand is als het hier bij ons
regent.
De revoluties die er elkander opvol
gen, worden op touw gezet door ofh
eieren, die er de een na de andere aan
houden eens aan 't hoofd te staan van
't land.
De arme drommels kunnen er altijd
hun bloed en vleesch, hun gave en
goed offeren om de grillen der militaire
bloedhonden te voldoen.
In h«t Faoiatisch Italië
Eenieder kent den heldenkamp die
de Socialistische politieke en syndikale
leiders en met haar het gansch Ita-
liaansch proletariaat heeft moeten le
veren, sinds het ontstaan van het Ra
cistisch regiem in Italië. Mussolini
heeft vanaf zijn ingang zetten den dikta-
tuur getoond, er op uit te zijn om de
gansche werkershlok machteloos te
maken.
Vervolging, broodroof, gevang,
moord, en brandstichting waren de
hoofdfactoren om zijn slag thuis te ha
len.
De heldendaden' der Italiaansche
Socialisten werden door het strijdende
proletariaat van gansch de wereid, be
wonderd en gewaardeerd.
Velen hebben hun onderkomen in
het buitenland moeten zoeken, om
aan den dood te ontsnappen, anderen
zijn trotsch alle gevaar op hun strijd-
post gebleven.
Mussolini die in de laatste tijd maar
al te wel voelt dat zijn aktie wordt be
lemmerd door de technische enmoreele
onbekwaamheid van zijn medewerkers
zoekt naar bekwame en eerlijke wer
kers, en hij heeft dan ook besprekin
gen aangeknoopt met syndikale leiders
om zijn doel te bereiken.
Naar wij heden vernemen, zou een
overeenkomst bewerkt zijn.
De mannen die het manifest van
overeenkomst onderteekenden hebben
tientallen van jaren in dienst gestaan
van het proletariaat. Allen waren het
slachtoffer van vervolgingen.
Mussolini heeft dus nogmaals eene
overwinning te meer behaald op de ar
beiders, met deze vroegere leiders on
der zijn klauwen te nemen, en zal dan
ook waarschijnlijk meer vertrouwen
bij de bourgoisie inboezemen.
Met spijt zullen de Italiaansche ar
beiders en met gansch her proletarisch
leger de overgave dezer kloekmoedi
gen vernemen.
In China
China blijft immer het drukke punt
waar de kapitalistische drijverijen het
toppunt hebben bereikt. Ja, het top-
Duntvan kapitalistische beschaving
Want vergeet niet dat de vreemde na
tiën die troepen en oorlogsmatriaal er
heen zonden, dit enkel is om eenige
kapitalisten die ar belang hebben in
China te woekeren, deze te vrijwaren.
Als wij de ons toegekomen berichten
mogen gelooven, zouden er zich aldaar
verschrikkelijke tooneel en afspelen. Na
bloedige gevechten die de straten met
lijken bedekken, worden en door sol
daten rooftochten ingericht, die aanlei
ding geven tot alle baldadigheden.
Dat komt dus den gespannen toe
stand die er heerscht nog verergeren,
en waarvan de kapitalistische kaste
zooals voor zooveel andere de schuld
draagt. En zeggen.dat dergelijke mo
gendheden die thans in China s strijd
jemengd zijn, afgevaardigden naar den
Volkenbond sturen
Zoolang het proletariaat in zijn ge
heel, zonder onderscheid van politieke
of filosofische gedachte niet één blok
zal vormen, om aldus de verrotte kapi
talistische maatschappij af te breken,
en er eene op te bouwen, gegrondvest
op vredelievende en broederlijke fon
damenten, welke welstand en genot
zal scheppen voor de gansche mensch-
heid, zoolang zullen wij aan oorlogen,
bloedige uitbarstingen en broeder
moorden onderhevig zijn.
De kapitalistische belangen eischen
zulks, en juist hierom hoeft er strijd
gevoerd, en moet het proletariaat EEN
ZIJN
Dan is er kans op beternis.
In Engeland.
De aangevangen kampagne der En-
gelsche arbeiderspartij tegen de poli
tiek der En gel sen e conservatieve re
geering betreffende hare maatregelen1,
van troepenzending en oorlogsmateri
aal naar China, behaalt een algemeene
bijtreding.
Een daartoe belegde meeting in de
Albert Hall, lokte duizende toehoor
ders.
De partijgenooten Heiks, Voorzitter
van het Engelsch Vakverbond, Maxton
en Lansbury voerden er het woord.
Zij spoorden vooral de arbeiders aan
om krachtdadig te blijven protesteeren
en het terugroepen der vreemde troe
pen te bewerkstelligen.
De Engelsche arbeiders mistrouwen
ten zeerite de beloften der regeering,
•mdat zij twaalf maand lang niet an
ders deed dan een millioen mijnwer
kers te onderdrukken en tot den bedel
staf dreven, en nu een handsvol kapi
talisten willen beschermen, om hun
uitbuiterssvsteem tegenover het Chi-
neesche vo'lk te kunnen in zwang hou
den.
Een oude vrouw stond aan de
poort van een rijk klooster en
wachtte op oen almoes. Weldra
werd de poort een weinig geopend
en den arm eener kloosternon
stak de oude bedelares iets in de
hand.
'k Passeerde op dien zelfden
oogenblik het klooster, en veront
waardigd over de ontvangene al-
moes, riop die oude vrouw me
toe
K\jk eens mijnheer, dit is eene
almoes die ik ontvang en ze
toonde me een koperen cent 1
't Taste in mijn zak en 'k gaf
op mijne beurt, die arme dompela-
res eene almoes. maar 'k dacht
in me zelve, of men in dit rijk
klooster, dan tooh geen medelij
den gevoelde, met arm© drom
mels, die de hand moeten uitste-
kon, om eene almoes.
Een centi'. Het zevende van de
waarde van oen cent van vóór den
oorlog
Is dit de christelijke liefdadig
heid Hoe zijn ze niet beschaamd.
En 'k kwam op mijn bureel, 'k
opende de dagbladen en in een ka
tholiek bladvond ik een inschrij
vingslijst voor den Paus. Daarin
kon men lezen, giften van duizend
franken, van vijfhonderd, enz. en
't legendeken van vóór den oos-
log kwam me te binnen, toen men
vertelde dat de Paus sliep op nat
strooi, en men hierom moest ge-
ven veor dien armen man.
Wees verzekerd, dat dit rijk
klooster, in heeft geteekend, voor
meer dan één cent, want dien ar
men Paus heeft het meer noodig
dan die arme ouderlinge. die moet
leven met haar armzalig pen
sioentje.
'k Benijd natuurlijk niet, dat
men mild in den zak tast voor don
Paus, maar 'k vind het toch eene
schande, dat men één cent durft
goven aan eone bedelares, die
moet bedelen om een broodje te
kunnen koopen.
En dan ook dacht ik aan de
fronters, die zooveel genegenheid
betoonen voor die rijke kloosters,
want'tis door hunne stemming
in den gemeenteraad van Aalst,
samen met de katholiek» raads
leden, dat ze geen gemeentelijken
taks op hun kadastraal inkomen
niet moeten betalen. Die heoren
willen dat de lasten door de bur
gers en de werklieden alleen ge-
dragen worden.
i Neen, neen, de christelijke lief
dadigheid is erg vergeten in de
rijke kloosters, daar is hetal
wat cr in komt, gaat er niet meer
buiten, en met arme drommels
hebben ze geen medelijden meer.
Ods rijk is van deze wereld niet,
leeren ons wel de paters en non
nen, maar in afwachting dat ze
don hemel hiernamaals bekomen,
zorgen zij, voor een goed leven
hier op aarde, en vagen fijn hunne
botten aan hunnen armen mede-
mensch, die smeekt om een stuk
brood.
FRIEDERIK.
De Engelsche arbeiderspartij wil aan
dezen uiterst gespannen toestand een
einde zien komen om nutteloos bloed
vergieten te beletten.
In al de landen diende dezelfde pro-
testatie haar weerklank te vinden.
A. B.
