HET WERD VOLBRACHT
Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
Mijn Hoekje
Militaire Diensttijd.
Prijs per nummer 85 centiemen
88 Oogst 1927.
Gat'sch de Wereld door zijn verontwaardigde protesten opgestegen, tegen het doodvonnis dat werd uitgesproken
n Amerika jegens SACCO en VANZETTI, die onschuldig werden veroordeeld, voor een moordaanslag door een andere
lersoon bedreven.
Hierom werd uit alle Werelddeelen om genade gevraagd, die door de Amerikaansche machthebbers van de hand
verden gewezen. Dinsdag morgend om 5 ure, zijn de twee ongelukkigen SACCO en VANZETTI, in deD Electrische stoel
er dood gebracht.
Het zoogenoemd groot Amerika, heeft die schandalige daad voltrokken, van twee onschuldige menschen om het
even te brengen, die bloedvlek zal voortdurend blijven op Amerika kleven.
Christendom en
Socialisme
Jiond het tAmerikaansch
Drama
RECHT EN VRIJHEID
De
Socialistische
Pers steunen,
die den strijd
voert tegen de
financiers,
is een plicht
voor den
arbeider.
Het is niet enkel de werkende
lasse, dewelke houdt aan de ver-
orting van den militairen diensttijd,
eker en vast is de gansche belgische J
evolking, met uitzondering van
inkele schreeuwers, die weinig onder
Ie militaire lasten lijden, voorstaander
ran den zesmaanden diensttijd. Vóór
li openbare opinie is het pleit voor
ieze invoering gewonnen.
De Vlag katholiek weekblad van
ras Arrondissement, voelende dat die
egerhervorming nauw aan 't hart ligt
ran onze menschen, en bijzonder der
noeders, meent door het oude liedje
an de Socialisten zijn ook kapita-
isten geworden, de socialisten zijn nu
tok in de regeering, zijn aan tafel met
len Koning en nog meerdere praat,
raze beweging voor den zesmaanden-
lienst in den weg te staan.
Dit blad, evenals andere reaktionaire
iladen vraagt, zal 't Volk de foppe-
ij der socialisten niet beantwoor-
len. Het Volk weet dat hier
[eene fopperij in 't spel is, het Volk
reet dat het hier gaat om een hervor-
ning, dewelke kan ingevoerd worden,
in de beweging op touw gezet door
mze jonge wachten wordt bijgetreden
loor gansch onze partij, door onze
rrouwenkingen, dewelke ook het groot
lelang en nut er van begrepen hebben.
Het zou de schuld niet zijn van de
ocialisten als de zesmaanden niet wer-
len ingevoerd, maar De Vlag zou
ater eens aan hare lezers laten weten
Df de opstellers van dit blad voor of
tegen het stelsel der zes maanden
ijn.
De Vlag meent alles gezegd te
ebben door te spreken over de hou-
ling der duitscbe socialisten in den
lorlog van 1914-1918 wij moeten of
rillen de duitsche socialisten niet ver-
choonen, maar het is ons toch toege-
iten te vragen, wat hebben de katho-
ieken ooit in eenig land gedaan om
len oorlog te beletten
Het socialisme heeft bankroet ge
eden bij den laatsten oorlog, schrijft
De Vlag Het tegenovergestelde is
raar het is klaar en duidelijk bewezen
[cworden dat, zoolang het kapitalisme
ivermachtig is, de bloedige geschillen
usschen de volkeren mogelijk blijven.
Wat hebben het duur leven, de af
dankingen door de Nationale Maat-
chappij der Yzerwegen niet door de
egeeringgedaan te maken met het
mlitair vraagstuk. HeeftDe Vlag
tergeten, dat het een dier bladen is,
dewelke steeds klaagden over het
Jvertallig persooneel
Nog wonder datDe Vlag er niet
•ijvoegt dat de zoogezegde hooge
oonen de oorzaak zijn der levens
duurte. Wij kunnen er ook bijvoegen
dat dezer dagen, een burgersblad zelf
trkend heeft dat het leven in ons land
log het minst duur is, en de lasten er
log van de laagste zijn.
Het bijzonderste is dat de kamerlei
ders reeds de uiteenzetting hebben
ratvangen van het wetsvoorstel, Van
)e Meulebroucke, om hen te verwit-
igen dat in de eerstkomende zittijd een
«slissende bespreking zal moeten
laats hebben over de zesmaanden-
ienst.
Op duidelijke wijze zet Van De
deulebrouck ons standpunt uit een,
loor het vroeger pleidooi van Emiel
Van der Velde te herhalen. Zij heeft
iet wetsvoorstel van Jules Mathieu, in
1920 reeds voorgelegd terug voorge
bracht met volledigere en gewijzigde
tekst.
Wij mogen dus met zekerheid zeggen
dat er belangrijke besprekingen in het
Parlement zullen plaats hebben, gezien
de heer de Broqueville, minister van
landsverdediging zelf, stellig beloofd
heeft een ontwerp voor te brengen.
Blijft af te wachten wat het voorstel de
Broqueville zal zijn, maar iets is zeker
er moet verandering komen. Ons stand
punt is gekend wij willen de lands
verdediging, maar zonder nuttelooze
opofferingen of uitgaven en 't is, omdat
wij overtuigd zijn dat met een demo-
kratisch ingericht leger op de basis
van de zesmaanden-dienst de lands
verdediging kan verzekerd zijn, dat wij
durven verhopen onze zienswijze te
zien zegevieren.
De tijd, welke ons nog scheidt van
den zittijds des Parlement moet goed
gebruikt worden, de beweging moet
algemeen worden, en het zal zeker niet
zijn omdat bladen als De Vlag ons
verwijten dat wij het militaire vraag
stuk gebruiken, als een stokpaardje
voor de verkiezingen van 1929, dat
wij in iets onze werking zullen laten
verflauwen, het tegendeel zal veeleer
waar zijn.
Alle partijgroepen moeten zich met
de zaak bezig houden, elkeen zal hel
pen aan het petitionnement, en alle
partijen zullen verplicht zijn te laten
zien of ze ja of neen aan het land
zwaardere militaire lasten willen op
leggen dan het noodig is. Ook de katho-
liekê demokraten zullen moeten hun
standpunt kiezen.
En zooals wij het zegden in ons
vorig artikel over deze kwestie de
zesmaanden-dienst is voor ons niet het
doel maar door het leger op de meeste
demokratische wijze in te richten, door
de persoonlijke en algemeene lasten op
het minumum te brengen, door het
leger te aanzien slechts als verdedi-
gingsmiddel, willen wij de geest van
een alles overweldigend militarisme
doen wijken voor de algemeene zucht
naar Vrede.
Wij zijn voorstaanders van deze
legerhervormingen, omdat wij zulks
aanzien als een middel om tot ons doel
te geraken.
G. De Nauw.
Het Socialisme zal het Chri
sten ideaal Verwezenlijken.
Christus wordt wel eens de grootste
en de eerste socialist genoemd... de
goddelijke socialist.
En inderdaad, wanneer men het
primitief christendom nagaat, dan doet
dit in zijn elementaire vormen wel den
ken aan het socialisme, dat erge
deeltelijk en eenzijdig wordt in toe
gepast.
In het Oosten immers was het socia
lisme omgeven door den heiligen glans
der religie. Er waren daar vereenigin-
gen die leefden in gemeenschap van
i goederen de productie was niet ge-
meen.
In het tweede hoofdstuk van de
Handelingen der Apostelen vers
1 44-46 leest men van de christelijke ge
I meente En allen die geloofden wa-
ren bijeen. Zij verkochten goederen en
I have, en verdeeldon ze allen, naar dat
elk van noode had. Christus ook leef-
de met zijn discipelen in gemeenschap
van goederen.
Het eerste christendom was meer ge
richt op eene ideële maatschappij van
liefde, een geestelijk koninkrijk, met
belooning of boete hiernamaals. Men
sprak niet van een betere verdeeling
der materieële welvaart der rijk
dommen.
Het bracht ons dus vooral de liefde
tot den evenmensch, het beoefenen der
deugd door het geven van aalmoezen.
Men vergat dat van groote ideën
niet veel in huis komt, wanneer de
fundamenten der maatschappij niet
goed zijn. Marx predikte hierover eene
onmisbare waarheid Al de pogingen
om de wereld te veranderen, om den
geest te vereffen, alles wat het
christendom bedoelde, alle ethisch
idealisme, het is ijdel en zonder resul
taat, indien niet wordt gerevolution-
neerd den bodem, waaruit het ideële
groeien moet. Maar de revolutie is er,
zij werkt onophoudelijk, er is dialek-
tiek, er is ontwikkeling in de historie
als de kapitalen zich concentreeren.
als de massa 's verarmen, als de massa 's
in fabriek en mijn en elders tot het be
wustzijn komen van hun numerieke
sterkte, als zij voelen hoe zij zeiven
zijn verstoken van het allerprimitiefste
levensonderhoud, zij, die produceeren,
dan zullen zij zich vereenigingen, en zij
zullen den staat veroveren, en zij zullen
de productiemiddelen brengen in han
den der gemeenschap, en dan komt het
socialisme, dat straks als de maat
schappij is veranderd, een hooger
geestelijk leven sticht. zie De Ziel
der Menschheid, 4 deel, bl. 335.
Marx heeft ons een richtsnoer ge
geven door vereeniging aller prole
tarische krachten de productiemidde
len brengen in de handen der gemeen
schap. Dan toch zal de klassenstrijd
opgeheven zijn, de onderlingen naijver
verdwenen, en zal er mogelijkheid zijn
de ideën vaii het christendom liefde,
wederzijdsche genegenheid, enz, vaste
vormen te geven.
Het christen ideaal moet verwezen
lijkt worden door het socialisme.
Een hoogeren vorm der maatschappij
een hoogere cultuur is slechts mogelijk,
wanneer het socialisme rationneel
wordt toegepast.
Dat het socialisme materialistisch is,
is wel een noodzakelijkheid des tijds.
Voor denoogenblikkan het niet anders
Eerst den ondergrond der maatschappij
vervormen en dan komen er van liever
lede ook nieuwe menschen, met nieuwe
ideën, met een nieuw geloof.
Het katholicisme dat zich het mono
polie toeëigent van het christendom en
dit laatste wil toepassen en verwezen
lijken, heeft schipbreuk geledeu. Dat
bewijst het verleden.
En het moest hier in falen, wijl het
niet gewerkt heeft voor een rechtvaar
dige verdeeling van rijkdom en
productie.
Kan men van christelijke liefde spre
ken bij arbeiders die voor hongerloo-
nen arbeiden, die slecht gevoed en ge
huisvest zijn
Neen. Daar is enkel plaats voor haat,
haat tegenover hun uitbuiters die in
weelde en overvloed leven.
Maar ook haat tegenover diegenen
die het richtsnoer onzer samenleving in
handen hebben en niet stuwen Daar
nieuwe tijden.
A. Vijverman.
De beulen der Inkwisitie, hebben
zich nooit een grooter en afgrijselijker
marteling ingebeeld, dan die welke de
wreedaardigheid der Amerikaansche
wetten heeft toegepast op Sacco en
Vanzetti.
Gedurende meer dan twee duizend
vijf honderd dagen hebben zij voor de
oogen het spook van den doodstoel
gezien.
Gedurende meer dan twee duizend
vijf honderd nachten zijn zij in hunnen
slaap gewekt geworden door verschrik
kelijke droomen en hunnen angst
verminderde maar enkel om weldra
te herbeginnen.
Meermalen heeft men hun langen
tijd op voorhand de dag en uur bekend
gemaakt waarop de elektrieke vonk
zijn werk zou volbrengen, en terwijl
het uurwerk draaide hebben zij de mi
nuten afgerekend die hun bleven te
leven.
Het is tegen deze hartstochtigheid
dat het universeel geweten zich verzet
heeft.
Misschien is ieder van ons, door het
feit zelve van geboren te zijn, in een
huid van een ter dood veroordeelde ge
treden, maar dit gedacht schrikt ons
niet aidit voorval schijnt ons nog te
ver verwijderd om er ons mede bezig te
houden. En te meer, zoo wij sterven
door een geweldigden dood of stilaan
uitgaan op ons bed, zullen wij toch
nooit het fijne der gerechterlij ke dwa
lingen kennen.
Wij denken dus aan den dood, alsof
wij onsterfelijk waren, en achten wij
er ons gelukkig over, want anders zou
het leven ons onmogelijk worden.
Maar het is toch aan te raden, zonder
nochtans ons bestaan te vergiftigen,
van eens te denken aan den ongeken-
den datum onzer verdwijning, door
een verzekering te sluiten op het leven,
ten voordeele dergenen voor dewelke
wij werken het hoeft niet gezegd te
worden dat dit natuurlijk bij La
Prévoyance Sociale, zal gebeuren.
schoone erfenis achter gelaten.
Wij zeggen hem we zullen die
erfenis niet verkwisten, we zullen
ze omringen met de zorgen, waar
mede gij ze hebt omringd, met de
liefde waarmede gij ze hebt be-
zegend, in de volle overtuiging,
dat wij die erfeDis zullen vergroo-
teD en versterken, zoodanig, dat ze
eens zal heerschen en regeeren in
't voordeel van de werkende klasse
die gij zóó lief hebt gehad.
't Is wat uw doel was, 't is wat
ons doelis,enalshetwerkende volk
in't algemeeD, zelfs maar een ge
deelte van 't werk overneemt dat
gij altijd hebt verricht in'tvoordeel
van de partij, dan verwezentlijkt
zich uwen en onzen droom 't Socia
lisme regeert de wereld
Ziedaar wat bij uw voor eeuwig
heengaan vriend De Moyer dacht
te moeten gezegd worden, door uw
politieken en persoonlijken vriend,
sinds meer dan dertig jaren, uwen
FRIEDERIK.
'k Heb verleden Zondag een
droeven plicht vervuld. De Eere
voorzitter van onzen Socialisti-
schen Ziekenbond van Geeraards-
bergen Alfons De Moyer hel
pen naar zijne laatste rustplaats
brengen.
Ja, 't was een droeven plicht,
want niet alleenlijk verliest zijne
dierbare echtgenóote een braven
man, zijne kinderen een waren
vader, de Socialistische partij ver
liest insgelijks een harer beste en
getrouwste leden, en den Zieken
bond een harer stichters.
En den vriend Alfons was niet
alleenlijk stichter, maar meer dan
vijf-en twintig jaren heeft hij den
post van voorzitter vervuld, om
dan den post van Eere-voorzitter
aan te nemen.
De Moyer, was tevens een der
eerste socialisten in het NU ROO-
DE GEERAARDS BERGEN, en
aan iedere bestaande Socialistische
inrichting van die stad, is een stuk
van 't leven van onzen te vroeg af
gestorven vriend verbonden.
't Was teGeeraardsbergen zooals
overal, waar de socialisten voor
het eerst verschenen spot, ver
volging en broodroof viel hun ten
deel.
De politieke acktie zijn ze be
gonnen met enkelen kijk nu de
socialisten hebben de meerderheid
in de gemeenteraad, burgemeester
en schepenen zijn allen socialist.
Met weinigen is den Ziekenbond
gesticht ze zijn er nu met 7200
leden I
En daaraan is de onophoudende
werking en propaganda van den
vriend Alfons Diet vreemd.
Het is wat we konden vernemen
uit de lijkreden die uitgesproken
zijn geworden aan het graf door
Clement Bauwens voorden Zieken
bond en door De Nauw en Nichels
voor de partij.
Alfons De Moyer, was pas 59
jaar oud, veel te jong, want hij
moest nog leven èn voor zijne lieve
vrouw en brave kinderen, èn voor
de paitij en hare instellingen.
Helaas het is nu niet zoo Zijne
echtgenoote is weduwe, zijDe kin
deren zijn weesjes en met ben
treurt de partij, want mogen we
dank zeggen aan den afgestorven
vriend Alfons, voor al wat hij voor
de partij heeft gedaan, we moeten
ingelijks zijne brave vrouw danken,
omdat zij hem altijd heeft gesterkt
in zijne propaganda voor het goede
aan het werkende volk.
Onzen atgestorven, ieverigen
en onvermoeibaren propagandist,
heeft aan het werkende volk eene
