een vijand
LASTERAARS
Van alles wat.
Nationale Militie
MIJN HOEKJE
25e Jaargang N° 15
Prijs per nummer 50 centiemen
8 April 1928
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
Socialisme en Communisme
De Kloppiug
leis over de Mode.
ZOM ER-CONCERTEN
Recht en
Geen reohten zonder plichten
Geen plichten zonder rechten
POSTCHECK-RKKENiftG
B>e 1 g i b c h o Workliedeu-Party
Arrondissements-Fedoratiö Aalst
Nr. 8 5 6 8 6. Telefoon 5 7 8
Het is onbegrijpelijk welk genoegen er som
mige menschen in vinden om anderen te be
zwadderen, te lasteren, te beliegen en vergeet
het niet, dat dit gewoonlijk gebeurt in afwezig
heid van den gelasterden.
In de treinen hoort men dit bijna alle dagen.
Hier zijn het meestal reizigers die te vergeefs
Hier was het onzen vriend Van de Velde,
den gewezen minister, die het te verduren had.
Hij was noch min noch meer een dief, en
dan nog met de bepaling dat hij een millioen
had gestolen.
'k Vermeende dat dit vertelseltje niet ernstig
was, en 'k nam het dan ook in dien zin op, maar
getracht hebben hunne koopwaren in dezen of weldra keerde de kaart, toen ik de overtuiging
gene coöperatief te verkoopen, en mislukt zijn- j j j- i
de, die mislukking toeschrijven, omdat zij den
kooper, geen drinkgeld of een percent hebben
aangeboden.
Voor die heeren, wordt er in de coöperatie
enkel gekocht, door mannen die zich zeif laten
koopen.
Een mijner goede vrienden, kwam me on
langs vertellen wat hij gehoord had in dien
aard, op een persoon, goed gekend in den
wereld der Samen werkers.
Hebt ge hem niet zijn adreskaartje ge
vraagd?
Neen, en 'k weet het 'k heb ongelijk ge
had. Maar ik heb nu een anderen, die me giste
ren in denzelfden zin, over denzelfden persoon
heeft gesproken die ken ik, en hij is bereid
met u te komen spreken.
Bravo 1 Nu, ten minste zal er toch iemand
zijn, die voor zijn gezegdens durft instaan. Zie
hier een brief voor hem, en daarin staat dat ik
hem waohtDinsdag Woensdag of Donderdag
avond.
Hij zal komen, bevestigde mijn vriend
hij heeft het mij stellig beloofd.
Of hij gekomen is
'k Wacht heden nog op zijne komst en
'tis reeds verschillige we Ken
opdeed, dat hij het werkelijk meende, want
Van de Velde, was daarbij nog een huichelaar,
gezien hij de mÉftwerkers ging spreken VOOR
't gebruik van genever en er in de Kamers een
hevigen tegenshaander van was.
Kent ge Van de Velde persoonlijk
menheer
Neen, luidde het antwoord.
'k Veronderstel dat wat ge daar zoo over
hem vei teld hebt, ge niet ernstig meent
Wel zeker, 'k meen dit oprecht.
In dit geval, mag ik u verzoeken, me uw
adreskaartje te overhandigen, ik zal het aan
mijn partijgenoot Van de Velde bestellen, en
hem zeggen zie, dezen heer heeft verteld dat
ge een dief zijt; ik, mij* vrouw en nog anderen
hebben dit gehoord. Ge kunt besluiten wat Ge
er mede zult doen.
Ja, om mij de kas te doen indraaien, met
waar?
Neen, maar om u, uwe verantwoordelijkheid
te doen dragen, van uwen laster achter den
rug, waut wanneer ge me uw adreskaartje niet
durft geven, wanneer ge niet durft houden
staan, wat ge achter iemandsrug weet te ver
tellen, dan handelt ge als een gemeenen kerel.
Ik ken Van de Velde; het is een edel figuur,
ongetwijfeld honderd maal deftiger dan gij zelf
want hij zal zich wel wachten iemand als dief
te betitelen, wanneer hij de zekerheid niet
heeft, en vooral wanneer hij den persoon niet
kent.
Het gevraagd adreskaartje kwam niet en den
Enkele dagen gelede*, was ik in een privaat
huis; daar onmoette ik een paar heeren, met
een prachtigen auto. Een dezer heeren, was x
reiziger voer DIT huis en nog voor verschil- lasteraar, zat als aan zijn stoel genageld,
lige andere belangrijke firma's, en omjaiet te Mocllt dit hem eene les wezen, om in 't ver-
overschatten wint hij jaarlijks minstens non- zicll te onthouden van menschen te laste-
derd duizend franken, zonder de staartjes. ^jj njet kent, en vooral wanneer de
Mij persoonlijk kende hij niet; ik hem even- belanghebbenden niet aanwezig zijn.
min, want het was de eerste maal dat we elkan- zqq zijn er met da Yioet.
der tegenkwamen. „.CT,rAt Lasteren is voor velen een gewoon stieltje
Het duurde dan ook niet lang of t g®spr is een maar wat wüt ge
liep over de politiek, en kan het anders ook B NICHELS ALFRED,
over de Socialistische leiders.
Er was een tijd dat de arbeiders niets
meer waren dan slaven. Zij waren het
eigendom van hunnen heer en meester.
De ongelukkigen werden kalm gehouden
met de zweep. Nu ea dan bij bijzondere
gelegenheden gal de kasteelheer hun
drank in overvloed. Zij konden dan hun
verdriet verdrinken.
Toen kwam er een tijd dat de slaven
niet meer bestonden.
Weer moesten de grooten der aarde een
middel vinden om de nu vrij geworden
slaven in bedwang te houden, want ze
moesten alle mogelijke wir.st uit de ar
beiders halen. Daarom was het noodig
dat ze lang, heel lang werkten, i3 en
meer uren, voor zeer lage loonen, I2iran-
ken en minder per week en daarenboven
genoegen nemen met huizen, die meer
den naam van varkenskoten verdienden.
Het middel was gauw gevonden nog
meer drank geven, De Zondag en dikwijls
de Maandag er bi) werd overmatig ge
dronken, een derde, de helft, som heel
het mager weekloon ging er aan. Eens
alles op ging de dronkaard terug naar de
(abriek om toch weer een paar centen te
kunnen verdienen en opnieuw drank te
koopen. Drank had nog een ander voor
deel, hij zorgde er voor dat de arbeiders
dom' bleven en niet van hunne rechten
spraken. Dus alles wat de patroons maar
konden wenschen.
Drank is altijd de ergste vijand der ar
beiders en de beste helper der kapitalis
ten geweest. Oh, het komt er natuurlijk
op aan geen verwarring te scheppen. Het
kan geen kwaad dat een mensch op zijn
gemak een potje pakt. Het gevaar zit hem
in de overdaad. In het onbesuisde drin
ken, zoodanig dat men zijn zinnen ver
liest Wie dronken i6 begaat eene misdaad
tegen zich zelf, niet alleen verzwakten
vermoordt hij zijn eigen gestel, hij doet
vaak dingen die hem later duur komen
te staan.
Wie zich regelmatig bedrinkt, moet
zijn werk verwaarloozen en wordt heel
vaak een last der maatschappij. Drank
bracht duiesnden in de gevangenissen en
krankzinnigenhuizen. Drank bevolkt
Merxem en onze ziekenhuizen.
Wie regelmatig drinkt doet wat vele
patroons heel graag zien, want een dronk
aard verkoopt voor drank zijn ziel.
Gelukkig i3 in vergelijking met voor
den oorlog de toestand veel verbeterd.
Nog zijn er cenige arbeiders die vergeten
dat za als mensch en vooral als socialist
eerbied aan zichzelf verschuldigd zijn en
drankmisbiuik moeten vermijden.
Het getal van die sukkelaars, want
ineer zijn het niet, vermindert gelukkig
nog al snel. Vooral de jongeren moeten
toonen dat zij met male kunnen handelen
en zich zeil beheeischen.
't Zou echter nog veel beter kunnen als
de alcoholwet maar wat beter werd toege
past. In sommige gemeenten is de toe
stand wraakroepend, daar wordt de jene
ver gewoonweg aan iedereen verkocht.
Waarom doet de fiscus zijn plicht niet
en waakt op stipte toepassing der wet. Is
het misschien omdat de jenever zoo n
groote taksen in de kas van den Staat
brengt.
En dan is men wel eens te streng voor
andere menschen die onomstootbaar hun
ne onschuld kunnen bewijzen.
De verstandigsten zouden echter de
arbeiders zelf moeten zijn Als iemand
hen een beetje arseniek te slikken geeft,
zullen ze weigeren, want ze hebben schrik
van den dood Zich langzaam vergiftigen
dat durven ze echter wel. Dat gaat niet
zoo vlug en men wordt het niet gewaar.
Dikwijls zelf worden de gevolgen maar
merkbaar bij de kinderen.
Drankmisbiuik is en blijft een erfvijand
der arbeidende klasse. Wie het voorbeeld
van goed socialist en verstandig arbeider
wil geven moet er voor zorgen dat hij
steeds en onder alle omstandigheden ma
tig blijft en nooit ergernis geeft door
dronkenschap. Hij zal zich zeiven veel leed
besparen en het bewijs leveren dat in
een betere maatschappij, ook betere men
schen noodig zijn.
Het gaat or niet om een diepe filosofische
en economische studie te geven over hot
verschil tussche* deze twee doctrines, maar
wel om eenige vaststellingen te doen die
aan de arbeiders dienon te bewijzen dat het
socialisme hun heil brengt en het commu
nisme hun niets dan nadeel kan en zal be
rokkenen.
Socialisme ik bedoel do huidige socia
listisch® strydmethodo is gelijk aau evo
lutie die vast en ZAkor naar een degelijke
en vaste overwinning leidt, terwijl oornmu-
nisme synoniem is van revolutie, een ge
beurtenis die op ziok zelf oen katastroof is,
en dio zonder voorbereiding of tijdsomstan
digheden die er de noodzakelijkheid van
opdringen tot de droevigste gevolgen aan
leiding geeft voor de werklieden. Een reyo
lutie wordt niet gemaakt, maar dringt zich
op. De droevige bevestiging van deze waar
heid is Rusland.
Bij de tiende verjaring der Tcheka-Opper-
raad der Soviet-Unie, verscheen in de
- Prawda r, een kommunistisch blad, een
artikel, waarin men ons in La Russie Op-
primée mededselingen doet onder hoof-
ding van Het Bilan der Dictatuur
Mou zegt er hoofdzakelijk Do dictatuur
der Boichewisten, evenals andere dictatu
ren, do bedrijvigheid van het volk lamleg-
gend, komt ten slotte niet tot de ontwikke
ling, maar tot de verstikki*g en tot de ruine
van het nationaal loven.
Dit is hot droevigste bilan dat men ooit
van een politieke spartjj heeft opgemaakt.
3tel daartegenover hot bilan der socialisti
sch© party als achturenwot, pensioenwet,
voreonigingsvryheid ea vorhtfiing van hot
moreel ea economisch peil dor arbeiders en
elk werkman is overtuigd dat hy behoort in
de rangen der socialistisohe party.
Ziedaar in groote trokken wat het com
munisme als internationale factor verwe
zenlijkt heeft.
Wat het communisme verder presteert is
lieol weinig, tenzy zich te uiten als ioverig
propagandist der reaktie. Ik herinner mij
het groote woord van Jeau Jaurès, de vre
desapostel, dio zei dat Alle kritiek om
waardig te zyn moet opbouwend zyn Deze
regel die men afe grondregel der politiek
mag beschouwen, schynt van geener waar
de te zijn voor de communisten dio er de
byzonderheid op na houden van door lage
kuiperijë* het volk te misleiden. Ze exploi-
teeren'op de grootst mogelijke schaal do
naïveteit en d«B prikkelgeest der arbeiders
en denken dat hun gemeeae persoonlijke
aanvallen volstaan om een oprecht syndika
list van zyn sluk te slian. Het treffendste
bewysjwordt,'ons daarvan gegeven op het
laatst gehouden congros der Staatsbedien
den, waar makker RENIER, ik ka* niet
nalaten hem er hier openbaar hulde voor te
brongen op zou een afdoende wyze aan
de kaak stolde, dat men zyn antwoord als
een J'Accuse aan de communisten
beschouwen. Elk'(arbeider die Do Een
dracht leest, waarin het verslag staat dor
gehouden Zitting, voelt en beseft dat het
communisme een verdeelingswerk is van
het zuiverste allooi.
Wat typisch en interressant is om aan te
stippen, is dat de communisten het vooral,
om niet te zeggen uitsluitend, gemunt heb
ben op de Belgische Werkliodenparty en
hun Syadikale Macht door het aanvallen
hunner leiders. Is het plaatsbelang
Een oprecht politieker valt een groep aan
ofwel een strekking bekritikeerd zeen stelt
er een vruchtafworponde in de plaats. Dat
dojndo communisten niet en hun knoei
werk en vitterijë i liebbo*j!niets anders ten
doel dan de verdeeldheid dor arbeiders te
bewerkstelligen. Waarom anders zouden zy
een premie van 20.000 fr. uitgeloofd hebben
om ltenier tefdoen vallen? Een man die zoo
veel goed gedaan heeft voer oizo Chemi-
nots. Waarom zoo een milde steun aan al
hunne ledoD, die het verdeelingswerk
zaaiën
Waar het geld vandaan komt biyft voor
my oen gesloten boek.
Dat is geen politiek dio wil dieaen aan do
werkerszaak, maar.die ze wil ten gronde
brengen.
Arbeiders opent uwe oogen. Geen verdee
lingswerk, maar eensgezind naar do groot-
sche horizont van het socialisme. Dat, en
dat alleen kan en zal ens redden.V. P.
Het schynt dat de onderhandelingen in
de Logercommissie niet al te best van sta
pel loopen.
De heer Devèze verdedigt de stelling van
den militairen staf. De heer poullet zou,
naar het schynt, wol oen vergelyk willen
treffen, maar de christen-demokraten zyn
vervaard voor de socialistische kritiek, en
zy doen alsof zy onvertrouwbaar zouden
blyven.
Indien dat zoo blyft, dan kan or moeilyk
een brug worden gebouwd. Dan krygen
we wellicht een nieuwe krisis, die, gezien
de omstandigheden, slechts op een ontbin
dingder Kamers uitloopen kan.
Waarom de heeren militairen niet willen
teegeven, is my nog niet klaar. Ik heb don
indruk dat zy wederom, met hun opvattin
gen. te laat komen. De duur van den dienst
plicht heeft in technisch opzicht bynageen
belang moer. Iedereen weet toch dat de sol
daten in de kazernen niet leeren watzy la
ter op het slagveld zullen moeten doen.
Iodien het ongeluk wil dat we nog een
oorlog krygen, dan zal de scheikunde too
nen watzy kaD. En de verpestende dooden-
do wolken zullen geen onderscheid maken
tusschon vreedzame burgers en vechtende
soldaten.
Da kleine volken komon met hun militai
re wetenschap gewoonlijk twintig jaar te
laat. In 19I4 waren onze kanonnen en onze
geweren zeer verouderd. Ewn bommetje
was voldoende om de koepels onzer sterkste
forten te breken. Onze uniformen dagtee-
kenden uit het tydperk van Napoleon. Onze
militaire heeren vergaten zelfs do tunnels
der Vesdre te laten springen, alhoewel de
mijnen er lagen. Kortom, de loden onzer
legerkommissio zyn met elkaar aau 't stry-
den opgrond van hypothesen die reeds tot
het verleden bohooren. Maar - hot depar
tement van landsverdediging gaat met zyn
slenter voort. Leest men niet in do bladen
dat door de diensten van don hoerde Bro-
queviile verschillende forten van do Maas
in gereedheid worden gebracht, alhoewel
de kredieten voor dat werk niet eens ge
stemd waren
Do heeren van het leger hebben geen by-
zonderen eerbied voor do wet. Dat hebben
zy getoond vóór den oorlog. Dat toonen zy
nu opnieuw- Cam. HUYSMANS.
(MEDEGEDEELD).
BERICHT
De Belgen, geboren in 1912,
April 1928 geen bericht
die den 15'
zouden ontvangen
hebben van hunne inschrijving in de wervings
reserve, moeten zich vóór den 30" April 1928
tot het bestuur der gemeente wenden, waar zij
op 1 Maart 1928 in de bevolkingsregisters in
geschreven waren.
Het onvergetelijkst gebeuren,
Waarbij de rest men ziet ontkleuren.
Ging deze week, dat is heel zeker,
Ter wille van een voetbalbeker.
Twee landen hadden er gezonden
De elf die 't beste «tampen konden
Tegen een splinternieuwen bal.
Wie zegt er daar Is dat nu al
Mijn vriend, wanneer ik spreek van stampen
Wil dit ook zeggen heftig kampen,
Om naar de regels van het spel.
Den bal te krijgen goed en wel,
Te midden van drie groote staken.
Wie 't meeste zulke goals ka* maken
Is d'overwinnaar van den dag.
Wie zooiets nimmer boord' of zag.
Die kan het zich ook niet verzinnen,
Er waren daar om te beginnen,
Wel zeker veertig duizend man
Uit ied'ren hoek gekomen van
Het land, om dan nog niet te spreken
Van d' Hollanders, die reeds sinds weken
Hun kaartjes vlug besproken hadden.
Er waren verder menschenkladden,
Die te vergeefs een plaatsje vroegen
En het zich dagen laag beklooge*,
Dat zij zich hadden laten schuren.
Men stond op boomen, daken, muren
Op alles wat maar weerstand bood.
Men zong en schreeuwde, riep of floot.
Het was precies een laatste oordeel,
En bij het minste kleine voordeel.
Dat een of andere ploeg bekwam,
Dan hoerde mw tot op den Dam,
Het helsch lawaai nog helder klinken.
Eenieder was er bij den pinker.
Om zijne stem te laten hooren
En die van zijn gebuur te smoren.
De match was schoon en heel bewogen
Men werd voor 't geld dus niet bedrogen.
En was er links of rechts krakeel,
Of brak er even een barreel,
Dat was heel spoedig weer vergeten
't Voornaamste was maar om te weten
Wie d'overwinning zou behalen.
De Keesjes moesten het betalen,
Want in den tweeden half-time
Boorde een kogel door 't stramijn
Va* van der Meulen's heiligdom.
De Hollanders die stonden stom.
Wie had dit ooit nou kunnen denken.
Dat men de Hollandsch' eer zou krenken.
De Belgen juichten echter hard
En 't was een steentje van hun hart,
Toen zij het einde hoorden fluiten.
't Is gebeurd met een marktkramer
van Ninove. 's Morgens hadt by zjjn
markt gedaas en 's middags moest hjj
naar Brussel.
Spoedig was hjj van de «aar huis ge
togen, in een oogwenk andore kleedoren
aangedaan, en met de meeste haast naar
de Statie.
Wat er scheelde wist hjj niet maar be
stendig moest hjj zich scharten, alsof hjj
de meeste vuiligheid hadt.
Scharten, seharten en nog scharten,
was zjjn bestendige bezigheid en kost,
wat kost, «r moest een einde aankomen.
Wat gedaan Ja, 't besluit was vlug
genomen; 't waren toch allen kennissen
die met hem in 't kompartiment zaten, en
en hjj zou de broek maar uitspelen, hjj
hadt immers tooh nog een onderbroek
aan.
Zoo gezegd, zoo gedaan, en in een oog
wenk was de broek uitgespeeld, het
vensterken geopend en den man was
do broek aan 't uitschudden in de opane
lucht, met de gedachte, als er wat Inzit,
moet het er uit.
Schuddtn, schudden en nog schudden
was zjjn werk, tot er op een gegeven
oogenblik een trein uit de tegenover ge
stelde richting kwam, de brsek van Jan
medenemende.
En daar zat Hjj op den trein in zijn
onderbroek, en hjj meest naar Brussel.
Hjj, zat beteuterd te kjjken en zjjno
metgezellen lachten zich een breuk.
Endaar stoomde den trein binnen ia
het Neordstation. en Hjj kon or niet uit
want hjj miste zjjn broek.
Hjj wachtte, Hjj bleef in den trein, en
gelukkigljjk, ziet hjj daar een werkman
een staatsbediende, die nog een blauwen
ljjnwadenbroek bjj zich hadt, en Hjj was
gered.
Es Hjj trok de stad in, met zjjn Zon
dag costuum aan bohalve de geleende
vuile Ijjnwadmbrook, die erg afstak op
het overige.
En Hjj die nog al een kluchtigaard is,
dronk zich een stuk in den kraag en ver
telde overal van zjjne broek, die hjj door
een trein ontnomen was en zjjn reis in
d'onderbroek. FRIEDERIK.
Halssnoer In Parel*.
Zoo wat een paar jaar gelede* had een pari-
sienne er iets op gevonden. Ze zou, als ernstige
geldbelegging, zich jaarlijks 2 li 3 parels aan
schaffen, om indien de fortuin haar gunstig
zou ziin, op vijftigjarige»! ouderdom met een
lang halssnoer in echte parels te kunnen prij
ken, of om in tegenovergestelde geval, altoos
aan geld te kunnen geraken. Het in nochtans
een bekend feit dat parels een min of mrsr on
zekere geldbelegging zijn Nog wegge rd
dat de gefabrikeerde parelzoo zeer de echte
benaderen, dat zelfs een kennersoog nog
moeite heeft om ze te onderscheiden, zoodat
de nagemaakte dus evenzeer flatteeren als de
echte duren. Maar waarmee vooral hoeft reke
ning gehouden te worden is dat de uit de zee
diepten komende parels, zeer dikwijls hun
glans verliezen, b.v. wanneer ze te lang in een
gesloten kast in 't donker bewaard worden.
3arels willen licht zien, willen gedragen wor
den. Echte parels lossen ook wel eens op door
zuren en zelfs het zwceten der huid heeft dik
wijls een nadeeligen invloed op dit kostbare
en tecre kleinood.
Een nuttige weük voor uwe gefabrikeerde
parels laat ze zoo weinig mogelijk met vocht
in aanraking komen en kunnen ze een licht
zeepsopje verdragen, spoel ze dan in lauw wa
ter en aroog ze onmiddelijk en niet te dicht bij
het vuur.
STAD AALST.
ten Kioske Groote Markt,
telkens om 21 ure.
Maandag 30 April, Harmonie Arbeiden Kunst
Dinsdag 1 Mei, Fanfaar Tot Heil des Volks
Donderdag 3 Mei, K. H. Al Groeiend Bloeiend
10 n Vrais Amis Constants
Dinsdag 14 Fan/aarKunst en Vermaak*
Donderdag 17* Willen is Kunnen
24 Hand aan Hand
3I Harmonie Arbeid en Kunst
7 Juni Fan/aar Tot Heil des Volks
14 K. H. Al Groeiend \Moeiend
2l a Vrais Amis Constants*
28 Fan/aar u Kunst en Vermaak
