T Mei is de Feestdag van Reus Arbeid
RECHT OP BESTAAN
Hand- en Geestesarbeiders toont Uwen wil Legt alle raderen Stil
Het 4e Mei-Feest
Op voor Een Mei
I MIJN HOEKJE
25e Jaargang N° 1 7
Prijs per nummer 30 centiemen
22 April 1928
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
Het Een Mei-Focds
Eerste-Mei-Fonds.
5 Augustus.
Aan de Arbeiders
Recht en
Geen rechten zonder plichten
Geen plichten zonder rechten
POSTCHECK-REKEMIHG
Be 1 g i s c h e Werklieden-Party
Arrondissements-Federatie Aalst
Nr. 8 5 6 8 6. Telefoon 5 7 2
Het is 't werkelijk doel van den strijd door
de socialisten gevoerd tegen het huidig
maatschappelijk stelsel, aan elkeen het
Recht op Bestaan te verzekeren.
Er is van al wat de menseh noodig heeft
om in zijne behoeften te voorzien, genoeg
voorhanden om aan elkeen dit recht te ver
zekeren.
Maar, zult ge zeggen, dit reobt wordt door
niemand aan geen enkele mensch betwist.
Er is wel is waar nog niemand geweest die
openbaar zich als tegenstaander van dit
recht durfde verklaren, maar een andere
vraag is het of aan elke mensch de midde
len worden verschaft om te kunnen zeggen
dat hetRechtop Bestaan aan ieder ver
zekerd is.
Bijvoorbeeld elkeen heeft het recht ge
huisvest te zijn met zijn familie in mensche-
lijke voorwaarden niemand ontkent hem
dit reeht, maar in onze huidige maatschap
pij zijn aan elkeen de middelen niet verleend
om over eene degelijke woning te beschik
ken. Duizenden en nog duizenden zijn ver
plicht te verblijven, in krotten en zelfs zal
men in deze plaatsen, waar de grootste
weelde ten toon gespreid wordt langs eene
zijde, mensehen vinden langs de andere zij
de. Die zelf niet weten waar 's nachts te
verblijven woningskwestie is zeker een
der grootste maatschappelijke vraag
stukken, want hoe kan er sprake zijn van
veredeling en verheffing van menschen, die
verstoken zijn van wat toch een eerste be
hoefte is te zeggen een onderkomen, een
mensch waardig.
In onze maatschappij is zelfs het recht te
mogen arbeiden als men wil, niet verzekerd
en in alle landen zijn er werkloozen in
massa, die geen werkgelegenheid vinden
ten gevolge van slechte voortbrenstrege-
ling, derwelke niet gevestigd is, naar de
noodzakelijkheid, maar wel enkel en al
leen om aan de bezitters van de voort-
brengstmiddelen zulke hoog mogelijke win
sten op te leveren. Wat blijft er over voor
deze werkloozen van het «Recht op Bestaan»
Slechts is er nu, dank aan den strijd der
socialisten, door de bestaande orisisfondsen
de zwartste ellende gespaard aan dezen, die
tegen hun wil onwerkzaam moeten zijn. De
socialistische syndikaten hebben hier het
princiep van dit recht doen erkennen door
de openbare besturen.
Maar hoe dikwijls is er niet in de burgers
bladen geschreven geworden dat de werk
loozen fondsen niet een recht zijn voor de
arbeiders, en elke bewuste arbeider weet
genoeg hoe moeilijk het is geweest om te
verkrijgen wat er op dit gebied is bekomen.
Het verwijt wordt ook wel eens gedaan aan
de werkers, dat zij niet werken willen, als
zij weigeren te aanvaarden werkvoorwaar-
deD, dewelke in 't geheel niet aannemelijk
zijn.
En ook als de mensch getroffen wordt
doorziekte, moet dit Rechtop Bestaan voor
hem toch niet ophouden, want het is toch
zijne schuld niet als de werker niet in staat
is voort te brengen uit oorzaak van do ziek
te, want deze kan wel eens het gevolg zijn,
van de slechte en nadeelige voorwaarden,
waarin velen verplicht zijn te leven.
't Zijn ook de socialisten geweest, die
door de werking hunner mutualiteiten voor
de tot werken onbekwamen, het princiep
van Reeht op Bestaan hebben doen erken
nen. Het is Wauters geweest in ons land,
die als minister het eerst belangrijke toe
lagen heeft verleend aan de mutualiteiten
om hen toe te laten, de gevolgen der ziekte
te lenigen, en ook om te trachten waar het
mogelijk is te voorkomen. Het zyn de socia
listen, die in hunne bladen, het zijn de
socialistische mandatarissen, die in 't parle
ment en andere openbare besturen, den
strijd voeren om de toelagen aan de mutua
liteiten verleend, te verhoogen, ten einde
hen toe te laten meer en meerdegroote
maatschappelijke rol, waartoe zij geroepen
zijn, te vervullen.
Het Reoht op Bestaan beteekent ook
voor ons, aan alle kinderen, die nog niet
helpen kunnen aan de voorbrenging, al wat
hen behoeft en niet alleen aan voedse) en
kleeding en al het stoffelijke maar ook wel
aan onderwijs, aan opvoeding, het recht
voor hen, zich te kunnen ontwikkelen naar
freest zoover hunne begaafdheden het toe-
aten. In deze huidige maatschappij is dit
recht enkel voor dezen, wiens ouders over
fortuin beschikken. Het princiep is wel er
kend door de instelling van het fonds der
meestbegaafdeD, maar de maatschappelijke
toestanden beletten nog aan het overgroot
gedeelte het onderricht te ontvangeü, waar
op zy met recht zouden kunnen aanspraak
maken.
En dan voor de invalieden van den arbeid
voorde ouderlingen, die door hun vroege-
ren arbeid medehielpen aan het scheppen
van rijkdom, dewelke zou moeten maat
schappelijk zijn, maar nu aan eükelen ten
goede komt, ook voor hen zou bet recht op
bestaan moeten volledigd verzekerd zijn.
De wet op de werkongevallen, het ouder
domspensioenen, zyn er gekomen na dat de
socialisten jaren en Jaren ervoor gestreden
hebben, maar wat is verkregen is nog niet
voldoende.
Vroeger werd door vele arbeiders ook ge
zegd het is alty'd zoo geweest, het zal al
tijd zoo blijven Zulks werd hen steeds
door katholieken en liberalen voorgehou
den. Al wie een weinig wil nadenken en de
toestanden van vroeger vergelijken met
deze van heden zal moeten bekenneD, dat
wy reeds veel verbeteringen kunnen aan
stippen, maar nog verre is bet er af dat er
mag gezegd worden aan elkeen is het
Rechtop Bestaan verzekerd.
D© katholieken zullen nu ook nog zeggen
Er zijn altijd rijken en armen geweest en
'tzalzoo altijd blijven, dat de armen zich
zullen moeten onderwerpen aan de ryken
Zij zullen trachten de arbeiders te doen ge-
looven dat al wat er voor hen kan gedaan
worden, moet gebeuren door liefdadigheid;
de liberalen zijn nog voor een groot deel
voorstoanders van het laat maar gaan
Het princiep der liefdadigheid noch van
laat maar gaan kan redding breDgen,
alleen de macht der bewuste arbeiders,
door hunne organisatiëD, kan mee helpen
om eene betere maatschappij tot stand te
breDgeD, waarin het Recht op Bestaan
in de meest mogeliiken uitgebreiden zin zou
verwezentlijkt worden.
Het vertelseltje van altijd zou geweest
en zoo blijven is door de verleden strijd
van de arbeiderspartij ten Diet gedaan. Het
verleden heeft ons getooDd dat de maat
schappelijke toestanden zich vervormen, en
dat de arbeiders, als zy in eenheid optreden
in staat zijn hun eigen ontvoogding te be
werken.
Door den wil van geestes en handen ar
beiders is een betere toekomst mogelijk.
G. DE NAUW.
De kameraden weten waarschijnlijk dat
in den schoot der Werkersbeweging een
Eén-Mei-Fonds is gesticht.
In dat fonds zullen de mandatarissen,
bestendige secretarissen en propagan
disten, evenals het personeel, verbonden
aan werkersinstellingen, vrijwillig de wed
de of het loon, dat ze voor i Mei betaald
krijgen, afdragen.
De opbrengst dier afdrachten zal dienen
om de werking te steunen voor Arbei
dersopvoeding, van de Jeugd- en de
Vrouwenbewegingen van het Matteoti-
Fonds.
Die vier hoogst-belangrijke instellingen
zullen zich dus kunnen opwerken, meer
nog dan thans, met het vrijwillig afgesta
ne bedrag dat alle leden van het personeel
onzer beweging voor i Mei betaald krij
gen.
Op i Mei ziet het gros der arbeiders
klasse af van zijn loon, om zijne getrouwe
gehechtheid aan de Werkersbeweging te
betuigen. Op i Mei laten zij, die in eigen
instellingen voor dien dag loon ©f wedde
ontvangen, dit vallen om de beweging des
te sterker te maken.
Nieuwe Toetreding.
Het persooneel der arbeidersinstellin
gen te Turnhout besloot eenparig de op
brengst van een dag arbeid aan het
Eerste-Mei-Fonds at te staan.
Vanaf het eerste jaar dat de Sociaal
democratie in alle landen, waar zfj eenigen
invloed had, de 1* Mei als haren officieelen
feestdag heeft uitgeroepen, hebben we er
een zulkdanige grootheid zien aan geven,
dat de meeste onverschilligen en onbewus-
ten er worden met mede gesleept.
De oorsprong om het vieren van le Mei,
lag vooral in het stellen van zekere eischen
zooals Achturendag. Algemeen Stemrecht,
om er maar een paar belangrijke te noemen,
en 't was dan ook op dien dag dat er volle
uiting werd gegeven aan die menscheiyke
verzuchtingen, en het bewerken van een
revolutionaire kracht die de maatschappij
hervormen wil.
Wat kon men beter kiezen dan ie Mei f
Is het niet in de Mei dat alle vruchten en
bloemen aan 't ontluik en gaan en welke
toch alle menschelijke toekomst-idealen
sterker oplaaien doen
Is het niet op dit oogenblik, dat de gewel
dige kiemende jeugd, lucht geeft aan zfjne
jolligheid, en roept en tiert naar buiten
naar buiten De groene weide in om te ge-
Dieten van ai het frisohe en jeugdige
natuurschoon
De Meimaand is de maand van nieuwen
bloei en nieuw leven, en we voelen ons tel
kens sterker, na onze proleton in hondordo
rijën en met forsigen tred t9 zien opmar-
cheeren, en hun gemeenschapszangen hot
wereldruim hooren ingalmen.
Van jaar tot jaar worden onze 1* Meibe-
toogingen grootscher, en alhoewel er talrij
ke hervormingen reeds verwezenlijkt zijn,
hebben we helaas, ons einddoel nog niet be
reikt, en daarom stuwen we er opaan, op
dat onze eischen duidelijker, en onweer
staanbaarder worden.
Onze i* Meivieringen stuwen naar massa
verbroedering en daarom ook worden ze
met zulkdanige kracht verkondigd, dat ze
onvermijdelijk bij de meest fanatieke tegen
strevers inslaan.
De sociaal-democratie is reeds hare kin
derschoenen ontgroeid, en de 1® Meiviering
welke op zulk betrekkelijken korten tijd
een massaviering is geworden over beol de
wereld, getuigt van de bewustheid der
zwoegende klasse om haar einddoel Volle
dige meester over de uereld te bespoedigen.
leMeiis en moeteen feest van herleving
zijn. De arbeidende klasse moet eens kun
nen de alledaagsche zorgen en bekommer
nissen vergeten, en zich eens gaan laven
aan de bron van hare beste krachten Ge
meenschap en natuur.
De vrouwen en kinderen staan niet meer
buiten Oüze rangen. Zij marcheeren mede,
en komen hierdoor een symbolische schoon
heid en kracht aan onze betoogingen geveD.
Dit is een reden temeer om van del* Meivie-
ring een ware hoogdag te maken voor het
proletariaat.
1° Mei viering mag geen dag van braspar
tijën zyn. Maar een dag van hoop en geloof
in ons ideaalOp waardige wijze betoo-
gen, met de roode vlaggen vooraan op
marcheeren dat er de straten van dreunen
onze eischen stellende tot verwezenlijking
van het Socialisme.
le Meiviering moet de voorbode wezen tot
het scheppen eenernieuwelevensopvatting:
Verbroedering onder alle volkeren.
Betoogen we dus op 1* Mei in eindelooze
rangen, onze krachtuitstraling wordt er des
te grooter om, en aldus komen we tot een
toekomststaat, vol schoonheid en levens
vreugde, welke ons een beeld van betere
menschheid zal geven.
A.B.
den op denzelfden dag plaatselijk of ge
westelijke feesten of betoogingen in te
richten, die aan den bijval der nationale
betooging zouden schaden.
Terzelfdertijd vestigen we de aandacht
op al onze Roode Verweertroepen, dat
we dien zelfden dag ook deelnemen aan
deze betooging.
De plaatselijke afdeeling dienen zich
dus gereed te maken.
De 5 Augustus a.s. zal dus een groote
datum zijn in de geschiedenis van onze
beweging.
Men weet dat het groot congres der
socialistische Internationale te Brussel
bijeenkomt, in den aanvang van Augu
stus en dat, te dier gelegenheid, op 5de*
derzelfde maand, een belangrijke betoo
ging van de socialistische jeugd, in de
hoofdstad wordt gehouden.
Het is noodig dat onze organisaties van
nu af denken aan dien datum en vermij-
Zooals ieder jaar wordt op Eén Mei den
Arbeid verheerlykt over gansch de wereld.
In alle beschaafde l&Dden waar er geen dic
tatorschap bestaat, geven de arbeiders op
Eén Moi iucht, aan hunne vreugde en vie
ren dien dag als een hoog- en feestdag hun-
nor klasse waardig. Het is op dien dag dat
alle Arbeiders den band neerleggen welke
hun köelt en vrjj mogen ademen, omdat het
hun feestdag is, den dag KONING ARBEID,
zonder wien er op den wereld niets zou zyn,
en welke helaas nog door vele Arbeiders
zelve niet naar waarde wordt geschat.
Immers, geachte Kameraden en Gezellin
nen, wat zou het bateu dat er koleu liggen
onder do aarde om ons te verwarmen, dat
de aarde vruchten en voedingswaren voort
brengt in overvloed onmisbaar voor de
menschheid,dat de zee ontzagelyke hoeveel
hoden vischin zich bevat, indien wij Arboi-
dors aller klasse niet daar waren Wie van
de genieters en de belagers, zou dien kloe
ken mijnwerker vervangen om het zwarte
goud aan de schoot van de geheimzinnige
en gevaarvolle mijn te gaan ontrukken,
welke moet dienen om hen te warmen! Wie
van hen zou die bruiDgebrandelandarbeider
vervangen, welke van 's morgens van voor
zonsopgang tot 'savonds wanneer het reeds
donker geworden is op het land en in den
stal staat te zwoegen, eu hun genieters het
noodige aan boter, eieren, melk en aller
hande voedsel moet verschaffen zonder het-
welke zij van honger moeten omkomen? Eo
wie zal er onder hen gevonden worden om
don lekkeren en fijnen viscb, welke zou
i eene voornaam gerecht uitmaakt van hunne
goed opgesmukte menus, en waar zij zich
zou gulzig en grettig aan ta goed doeD, om
dit lekker gedoe aan den bodem van de alles
vernielende on ontstuimigo zee te gaan weg
halen en zoodoende dien koenen en onver
schrokken zeebank te vorvangen van wiens
er ieder jaar een groot aantal hun graf in de
zee vinden enkel en alleen als slachtoffer
hunner plicht, van wiens weduwen en weo-
ren toch zou weinig rekening wordt gehou
den, en waarvan er velen tot den bedelstaf
worden gedoemd, omdat hun echtgenoot en
vader die zijn leven ten pande heeft ge
steld voor hot algemeen welzijn niet vol
doende was verzekerd, om aan zijn kroost
het noodige te verschaffen om er mede to
leven.
Ongetwijfeld zal er niet een enkelen van
de genietende en nietsdoende klas opdagen
om de hierboven aangehaalde werkers te
vervangen. Geen enkel zal er te vinden zi)D,
welke den moed zal hebben om iots te doen
voor zijne medemenschen, ten ware hen
uitbuiten tot op hot been en als ze uitgebuit
en uitgezogen zijn, ze do straat op te gooien
als een waardeloos diDg weerom aan den
honger en openbare weldadigheid prijs ge
geven als loon voor een gansch leven van
zwoegen en werken voor's wereldswelvaart.
Het is daarom beste Makkers en Gezellin
nen, om aan al dien kommer welke den ar
beid iederen dag met zioh sleept eene kleine
onderbreking te brengen, dat wij U oproe
pen den Eersten Mei te vieren. Op Een Mei
moeten al de machienen rusten, geen enkel
schouwpijp zou een rookwolk mogen de
lucht inblazen, geen enkel hamer zou het
aambeeld mogen goaaken, geon enkel
zaag mag in hat hout gezet worden. Kortom
op Eén Mei moet het don Feestdag zijn
aller Arbeiders met hand en geest, en moe
ten wij door onze optochten overal aan de
genieters en uitbuiters doen zien, dat wü
als arbeiders weten gebruik te maken van
den dag, welke door ons als iets heiligs
wordt aanzien en welke wij ten kosto van
alles, zullen weten te verdedigen.
Op dus allen Kameraden en Gezellinnen,
viert met ons het Feest van den Reus-Arbeid
zonder wien er op de aarde niets leefbaar
is: marcheeren wij op Eén Mei, onder den
kreet: Den Arbeid schraagt de wereld. Leve
den Arbeid. E. D. C.
j 't Zit er op, by de Communisten In
Rusland hebben ze de bezonderste op-
I positie mannon verbannen naar de
j ijsstreken, waar ze gerust kunnen ver-
vriezen en waar destijds de socialisten
door de Keizerlijken wierden heen ge-
zonden; bier in België hebben ze die
macht niet, maar al dezen die niet den
ken als Jacquemotte zyn uit de party ge
bannen.
De gebannenen hebben documenten,
schryfmachien en gelden mede genomen
en zyn ook reeds slaags geraakt met
hunne vroegere boezemvrienden.
Wat die heeren in onze party hebben
gedaan, willenze niet, dat in de hunne
gebeurd.
Wie communist is, moet denken in
België als Jacquemotte, en wie dit niet
kan moet er uit.
Dit is het geval geweest met Van
Overstraeten en dezen heeft nu reeds
eene tweede Communistische party ge
sticht. En ze waren reeds zoo klein I
In alle geval dat is hunne zaak, maar
het gebeurde by de belgische communi
sten mag als voorbeeld gesteld worden
aan onze groote en machtige Socialisti
sche party.
In onze party is men reeds veel te lank
moedig geweest. Wy hebben te lang ge
duld, dat er van die communisten in onze
vergaderingen kwamen, die voor doel
hadden, ze in de war te sturen, om ont
moediging by de leden te verwekken en
wantrouwen in de bestuurleden en lei
ders te doen ontstaan
Daar waar er zyn, moeten wy hande
len zooals Jacquemottezebuiten goeien.
En ze zullen ons niets kunnen vsrwyten,
gezien we by ons peroles hetzelfde doen,
als by hen gebeurd.
Men is socialist of, men is het niet, en
in ons midden twist en tweedracht ko
men zaaiën, terwyl men deelmaakt van
eene andere party, dat mag niet.
Alle groepen die aangesloten zyn by de
Socialistische party en Syndikale Com
missie hebben voor plioht niet langer te
talmen en het zuiveringswerk te be
ginnen.
In ons arrondissement is het getal com
munisten bitter klein, maar dit is rede te
meer om hen het gat van den timmer
man te wy'zen. Ze weten nu toch
waarnaar toe ze gaan by Jacquemotte
of by Van Overstraeten, maar in ons
midden blyven ze niet.
FRIEDERIK.
Waarde Makkers,
Eén Mei nadert. Voor de arbeiderswereld
zal dit eens te meer de gelegenheid bieden
uiting te geve* aan haar wil strijd te voeren
tegen de kapitalistiche macht en haar ideaal
van maatschappelijke vervorming te verwezen
lijken.
Sedert het einde der verschrikkelijke slach
ting die de wereld van 1914 tot 19!8 in een
bloedbad herschiep, heeft de Belgische arbei
dersklasse zich aoots in zulken wankelende
toestand bevonden als dit heden het geval is.
Zeldzaam zijn de arbeiders die ertoe gekomen
zijn hun levensstandaard te verbeteren.
De levensduurte is aanzienlijk gestegen
De werkelijke loonen zijn dus verminderd 1
Voor talrijke arbeidersgezinnen heeft dit ge
brek, ja, ellende voor gevolg, en het oogenblik
is de duchten waarop weldra allen zich in den
•rbarmelijken toestand zullen bevinden die
hun lot was ten tijde dat België voor de kapi
talisten als een paradijs als een hel mocht be
schouwd worden.
Daarom moet Eén-Met 1928 de beteekenis hebben van
een dag van strijd tegen de lage loonen.
De betooging moet indrukwekkend zijn en
niet minder waardig. Zij moet evenwel ook een
vee witti ging zijn voor het Centraal Nijverheid!.
