DE MILITAIRE KWESTIE
Nieuw Leven.
Voor 'tVolk
Geofferd
Ditjes en Datjes
Stelt niet nit tot morgen
s^wat gij heden kunt doen
Ziet nog heden de
na,
25e Jaargang N° 44
Prijs per nummer 30 centiemen
28 October 1928
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
an 1 u j r a ti,.^i
Waarom Waarom
Recht en
Geen rechten zonder plichten Socialistisch
Geen plichten zonder rechten VOQr het ArrOnd
PGSTCHECK'REKEHING
Belgische Werklieden-Partij
Arrondissements-Federatie Aalst
Nr. 8 5 6 8 6. Telefoon 5 7 2
De bespreking van de legerwet in den So-
naat is bijzonder belangrijk door de mees-
terlyke en goed bestudeerde redevoering
van onzen vriend Louis De Brouckère.
Met zyn gekend talent en op eena preciese
eenvoudige wflze laat De Brouckère het een
argument het andere volgen om de stelling
dor tegenstrevers te vernietigen en in klaar
ÜGht de socialistische opvatting in kwestie
leger en landsverdediging te laten schynen.
Wat een bewijs van technische kennissen
on hooge opvatting En toch is zijne zoo ge
staafde rede zoo begrijpelijk en wij zijn
overtuigd dat het noodigo zal gedaan wor
den ©m deze redevoering te doen lezen door
alle arbeiders, in 't byzondor en door allon,
die zich bekommeren om land's zekerheid
en de demokratie.
Door onze tegenstrevers is aan de sociali
sten verweten geworden dat zij van de zes
maanden eene loutere kieszaak, wilden ma
ken op besliste wjjae heeft Louis De Brou
ckère aan getoond, dat het kiezerskorps het
recht en zelfs de plicht heeft zich uit te spre
ken over een zoo belangrijk vraagstuk, en
vermits de wet, aan de goedkeuring van den
Senaat onderworpen, slechts in 1931 moet
worden toegepast, ware voor het land
niets verloren, de volksraadpleging, door
de kiezing, af te w&chteD.
Een verwijt door do Liberale en Katholie
ke bladen aan de socialisten gedaan is hier
ook gansch te niet gedaan. De socialisten
zijn niet het minst bekommord om do verde
diging van land of om dezes zekerheid
schreven de vijandelijke bladen dagelijks.
Met de stelsels van de militaire overheid
te stellen tegenover onze opvatting over
legerinrichtlng en diensttijd, heeft Louis De
Brouckère op onomstootbare wijze bewezen
dat met de zosmaandendiensttyd de lands
verdediging op de meest afdoenlijke wijze
kan verzekerd worden.
Maar wat het bijzonderste en belangrijk
st© is voor land's zokerhoid is wel mee te
gens het is ook maar noodgedwongen dat
de meerderheid in de Kamer en Senaat de
regeoring volgt.
Het is een publiek geheim dat de legorwet
niet de goedkeuring weg draagt van de mili
taire overheid en dat veie parlementsleden
tegen hun overtuiging in het ministerie Jas
par volgen op dit terrein.
In geval er nog twijfel mocht bestaan bil
sommigen over de degelijkheid en de logiek
van het militie systeem, door de socialisten
voorgestaan, mo t deze door do zoo gedocu
menteerde rede van Louis De Brouckère
weg genomen zijn; voor ons socialisten ligt
in deze rodevoering een schat van ar«u
menten om onze stolling te verdedigen.
En zal de invloed van deze belangrijke en
w etenschappelyke tusschenkomst van den
machtigen redenaar zich niet onmiddelijk
J,atf A v°elon, wy zijn er van overtuigd dat
do tyd aanbreken zal, en wel vroeger als on
ze tegenstrevers het zich voorstellen, dat
de openbare opinie zich wel zal vormen
paar den geest van onze opvatting over
landsverdediging en over Vrede.
De krachtige en juiste bewoording van
Louis De Brouckère zal wel by de lieden,
die overdenken willen, diep in slaan, want
hel kan mot anders, gezien dat iedere rocht-
S©aarde monsch toch niet anders kan dan
den oorlog verafschuwen.
En bemerkt men nu al niet de invloed der
arbeidende klasse. V©or den oorlog nog
gansch onmachtig in alle landen, maar nu
door hare organisatie macht, reeds in alle
landen hare stem verheffende tegen den
oorlog en voorden Vrede.
En minister Jaspar zelf drukte de hoop
uit dat de arbeidende klasse eens in staat
wezen zou een dam te stellen tegen den oor-
logsgeest, dewelke bij sommigen zou kun
nen bestaan. Maar ziet do eerste minister
dan niet dat het alleen door het socialisme
is dat het bewustzijn der volkoren voor den
J Tr L Vredesstryd kan ontstaan
werken om den Vrede voor te bereiden, en i Tn iq?o hphhon «ru 1
hn«7ftftr hAfift nnr* woordvnerdar'tffAvAoion 9 nebben wy de wetgevende vorkie-
weerceeeven ^Jan ?^arbeU?»rs Ll« laninn ?'ngen 10 ons land'en socialist™ m.o-
toenhü^oo plechtig verklaarde een diep ga- ï0"8' d,at SI
loof te bezitten in So mogelijkheid dar PV?e- f" t'ltZ J, ïf® I'
de, gezien de economische betrekkingen,
dewelke zich van dag tot dag meer en meer
ontwikkolen tusschen de verschillende
natiën.
Wij willen gelooven, dat zooals minister
Jaspar verklaarde, de vrede door elkeen
wordt gowensebt, wy zij a ervan overtuigd
dat zelfs het huidig gouvernement er niet
aan denkt oen leger in te richten om aan
vallend op te treden. Maar 't is toch zoo
juist: het vertrouwen en het geloof in
de teekomst ontbreekt aan velen, en dit is
een der oorzaken dat de Vrede nog zoo on
zeker is.
De ontwapeningskwestie is voorzeker een
zeer ingewikkeld vraagstuk, maar de Brou
ckère met zyn groot ontzag, en gezien de
groote rol door hem vervuld te Geneve,
heeft aangetoond dat het wel mogelyk was
dat België het bewijs leverde op de weg der
ontwapening te willen gaan, zonder in het
micst de landsverdediging te verwaarloo-
zen. En 't is een der verwijten aan de legor
wet der regeoring te doen dat er niet ge
noeg aangetoond wordt dat België do wil
heeft do zaak der ontwapening te bevorde
ren.
De miosler de Broqueville, is verplicht
g< woest te erkennen aat het eenvoudig las
ter is do socialisten to willen voorstellen
als menschen, die het land zouden willen
bloot stellen aan overrompeling overigens r
het is in IÜI4 voldoende bewezen goworden j
het grootste bow^s van liefde voor zyD land
zich uit door mee te helpen in de mate der
mogelykheid de oorlog aan de m6nschheid
te besparen.
Het feit te erkennen dat wy als natie
recht op bestaan hebben, zooals do enkeling
dit recht hooft. Het feit te erkennen dat we
gehecht zijn aan onze vryhoid, aan ons zelf
beschikkingsrecht zooals we het willen voor
andere natiën, sluit niet uit, dat wy getrouw
blijven aan ons streven naar overeenkomst.
Door do invloed der socialisten in het po
litiek leven te doen vergrooton zal het kie
zerskorps aan toonen dat zy de grootste
vrijwaring voor ons land woosohen en te
vens het bewijs leveren, dat België niets we
ten wil van militarisme.
Wat byzonder treffend was in do redo-
voering van Louis De Brouckère was zijne
aanhaling van de noodlottige gevolgen niet
onkel van den oorlog maar van de voorbe
reiding tot den oorlog gedurende veertig ja
ren in de verschillende landen.
Zyn er gedurende den oorlog millioenen
dooden geweest, en heeft deze, millioonen
menschon tot wrakkon gemaakt, wie kan
het getal slachtoffers schatten der voorbe
reiding tot den oorlog? Want al die rijkdom
men geofferd aan de wederzijdsche bewape
ningen. konden gebruikt worden om te hel
pen de arbeiders op te helpen uit hunne die-
po ellende, uit hunne geestelijke armoede.
Wat zou er gedaan geweest zijn èn voor
verspild in alle landen voor het vernieti
gingsmateriaal.
Droomers zeggen tot ons, degenen die al
hoewel de vrede wenschende, niet hetzelfde
geloof hebben als wy, maar hoe dikwijls is
dit woord ons niet naar het hoofd geslin
gerd als wy voor d© arbeiders eischten acht
uren dag, pensioen enz..en toch is men de
weg der verwezenlijking voor deze kwes
tien opgegaan.
De komende kiesstryd zal voor ons eene
gelegenheid zijn om overal meer en meer
ons ideaal te doeu kennen en wy moeten
y veren opdat de uitslag het bowys weze dat
de zesmaandendiensttijd niet voorgoed van
van de baan is, ja, wy moeten deze kwestie
op den voorgrond plaatsen, aantoonen
dat wij d-willen, omdat wy de verwezen
lijking ervan aanzien, als een stap nader tot
ons doel de ontwapening
Overal moeten wy de handelwyze aantoo
nen onzer politieke tegenstrevers, die Diet
durven spreken of stemmen hebben in het
Parlement volgens hun overtuiging en zoo
afbreuk hebben gedaan aan hunne vroegere
beloften in tijd van kiezing.
G. DE NAUW.
In den laatsten tijd hebben er zich in de
theoretische opvattingen van het Socialis
me, zooals dit overigens het geval is mét
allo theorien, enkele veranderingen voorge
daan of beter gezegd, is hot zwaarte punt
Marxisstische theorie eenigzins verplaatst'
geworden. Men is meer aandacht gaan wij
den aan den zielkundigen kant der arbei
dersbeweging, men is er de meening gaan
op nahouden "dat het niet volstaat zoo maar
oen socialistische samenleving, waar
rechtvaardige vordoeling van alle rijkdom
zal heerscheu, op te bouwon dat ook de ge
nieters van dien maatschappelyken vooruit
gang moeten het voordeel er weten van te
gebruiken. En dit kan de arbeider vandaag
nog niet. Hy ontvangt iets, aanziet dit als
heel logisch, en vraagt zich niet meer af
welk stoffolyk en zedelijk voordeel hem on
der welkdanige vorm aangeboden werd. Hy
redeneert nog niet in de goede richting.
't Is wat wij hem nochtans zouden moeton
leeren.
Vandaar dan ook do voorname rel der
philosophischo opvatting in zake Sodalis
me De Opvoeding. Die alleen is in staat tot
het hart der arbeiders door te dringen, hem
het noodzakolyk zieloheil te verschaffen en
hem het socialistisch bewnstzyn in te enten.
Als trouwe medewerkers aan de bowe-
ging moeten wy nochtans durven bekennen
dat aan de zielkundige elementen van de
arbeidersbeweging tot hiertoe weinig aan
dacht werd verleend, vooral in kleine ste-
Wat ik vooral'in dit artikel beoogde is, do
aandacht te trekken op wat in verband
staat met de opvoeding der menschelyke
ziel, in do hoop dat er wat meer verande
ring komen zal in vooropgezette richting
en een Nieuw-Loven zou zien geboren
worden.
F. RIMBAUT.
Stemrecht
Welnu, ja, hebt ge al do Kiez^rslysten ge
raaépleegd Ze liggen in de lokalen.
Nu is 't nog tyd. Ga dus zonder vorpoozen
want het is verloren gevloekt en getierd ais
het te laat is.
Wie dus wil modehelpcn aan den triomf
der Socialistische party in 1929 moet zich
nu de moeite getroosten, eens te gaan ky-
ken of hy niet vergeten is, want tegenstre
vers worden het gemakkelijkst vergeten,
't is dan toch maar eene missing zeggen die
lieeren.
Vergeet NIET DAT dergelijke vergotel-
lieid, aan do hoeren Katholieken by iedere
kiezing voel stemmen by brengt.
Ze mogen
er van zeggen wat ze willen, maar bij, die
zich socialist noemt en geen lezer is van
oen socialistisch blad, of er zich tegen ver
zet, dat degenen, die deelmaken van socia
listisch blad moeten nemen, welnu, dit zijn
socialisten meteen eng begrip, die niet we
ten of begrijpen over welke macht, de pers
beschikt.
Id ieder socialistisch gezin, moet min
stens een socialistisch blad gelezen worden.
Een moeielijk
te slikken pil, is ©pgediend aan een oerlyk
man, die zich in schulden hadt gestoken om
een winkel voor zyn vrouw te openen. De
vrouw was zou een soort hokso en zo ver
kocht den ganschon boel en trok er van
onder.
Het schoonsto van al is, dat den man ver
volgd is ceworden en dan nog VOOR BE
DRIEGLIJK BANKROET, maar is or geluk-
kiglyk niet voor gestraft, maar hij mag
voorts afdokken, om de schulden te voldoen
Kostelijk wyf is het.
Te Antwerpen
zyn ze in de federatie van Vakbonden be- j
gonnen met de zuivering.
Wie zich Communist noemt, moet erbui
ten.
Z'hobben er genoeg van, gedurig die
dry vers en vordeelersin hunne vergaderin-
twist en tweedrachten te zien stoken. Zoo
moet hot overal gebeuren do Communisten
in hunne eigene bonden. Van Berckelaer
t zegde het heel goed do Communisten voe
den zooals liet Aalstersche. Misschien vergt I ren f?oen klassestryd, maar wel een broe-
.»>-<■ A v >- 1 - OU '1 .1 UU1
dat deze laster ons niet kan treffen maar j onderwijs èa voor opvoeding, wat een schat
wij hebben toch wel het recht niet'takkoord i van nuttige werken'kon er in alle landen
te gaan met do legerwetsont werpen overi. niet verwezenlijkt worden metal het geld
do materialistische zyde meor beslomme
ring, good mogelyk, maar dat beteekent
geenszins dat wij do andere zytde van de
arbeidersbeweging moeten uit hot oog ver
liezen.
Dat ware een groot gevaar voor de toe
komst een gevaar dat wy door onderlinge
samenwerking, durf en steun heel gerust
het hoofd kunnen bieden.
Voor enkele weken werd er in den schoot
der socia'istische party van Aalst een nieu
we groep geboren. De enkele geeaidriftigen
die er dool van makon hebben hom Nieuw-
Leven gedoopt. Goed gekozen titel niet?
Vooral als de noodige goestdrift en volhar
ding onder de deelnemers vast to stellen is.
En die noodzakelijke elementen tot do
vooruitgang der philosophischo beweging
van het socialisme leven en werken er.
Het zal hier nog niet het geschikte oogen-
blikzijn om de mogelijkheden en de richts-
lyn van Nieuw-Leven te bepalen.
defstryd. Heel juist.
Do strijd
voorde algemeen© verkiezingen van I929
zal gaan beginnen. Er is poer noodig. Er
moot dus gezien worden op welke manier
wat bij eeu te brengen. Laat ons beginnen
met by te treden by WIE DOET ER MEE
In 't Senaat
is de bespreking der militaire wetten be
gonnen. Zal den diensttijd er verminderd
worden Geen denkon aan. Die heer Libera
len en Katholieken zullen gedwee het orde
woord van Minister Jaspar volgen en den
dionsttyd van 8, 12,13 en 14 maanden zullen
nogmaals gestemd worden. Den diensttijd
zal maar verminderen wanneer de Sociali
sten versterkt uit den strijd komen.
Da Sang
is als eon blad. Eeno tong kan goed zyn,
maar ook vordommelijk slecht, 't Zelfde is
het geval met een blad. Wie oen blad van
onze tegenstrevers koopt, helpt zyn eigen
vyacden. Weet go wel, dat ®nzo tegenstre
vers over 70 DAGBLADEN BESCHIKKEN
die ons dagelijks bekampen
Wy socialisten hebben er enkel 7 en er
zyn dan nog secialisten die hun eigen blad
niet koopen. Dat Is jammer.
Onzen frenathe
partijgenoot Grumbach is door de Commu
nisten on de autonomisten erg afgetakkeld
geworden, wanneer hij ging om tegen te
spreken. De Communisten die zich voorge
ven de verdedigers der werklieden te zbn,
hebben maar ddnon v(]and en dit is do
Socialisten.
Kane vrouw
beeft zich verdronken met hare kleine kin
doren. Zy zjjn allen als lijken bovengehaald.
Dit is gebeurd in 't Noorden van Frankrijk.
Pijnlijk geval,
Ta Marseille
was een koppel afgestapt In eon hotel.
Kon vroegoron minaar, beeft haar beiden,
meteen rev.lver, den weg naar den Hemel
gewezen. Hy" zelf kreeg den we* naar ge
vang.
Mialukt
ie Rotterdam, is er een inbreker deod ge
schoten door do politie tijdens eene nachte-
lyko inbraak. Dus duur betaald.
altijd zooveel reklamatie's van personen die
niet mogen kiezen
Omdat zij op de kiezerslijst niet staan
DAAROM 1 WAAROM 7
staan zij er niet op Dat is de vraag die altiid
wordt gesteld.
De kiezerslijsten liggen nu ter inzage.
WAAROM WAAROM
Omdat gij zoudt kunnen kijken of gij er op
staat en dan op de kiezing niet zoudt moeten
reblameeren.
Waar kunt gij u overtuigen of ge wel inge
schreven zijt
1 e AalstLokaal Hand in Hand
Denderleeuw Achturenhuis
lirembodegem Volkshuis, Brusselschestr.
Geeraardsbergen Volkshuis, Markt j
Gijsegem Coppens lozef, Dries
Grootenberghe Fr. Steenhaut, Gemeente
raadslid
Herdersem Boelens Gustaaf
Lede Volkshuis, Statiedreef
Moerbeke Volkshuis, Brusselstraat
Meire bij Coiffeur, Nieuwstraat
Moorsel Temmerman, Zaal Wilson
Nieuwerkerkcn Lievens Edm., Kwalestr.
Ninove Lokaal De Redding, Leroy Frans
Brusselstraat en bij Petrus Danou, Emiel De
Molstraat;
Oukerzele Volkshuis, Neerstraat
Overbouiaere De Vlaminck, Groote Baai
Santbergen Edgar-' Van den Bergh
Sottegem Volkshuis, Beerens, Nieuwstr.
Welle Van Vaerenbergh, Halt.
roman door F'rf. Anse&Ie
Het is zoover gekomen dat niets hem meer kan
tegenhouden, en wie het zoo willen beproeven,
zou den toestand nog verergeren, 't Zal ijselijk
zijn, ik zeg. vrienden, tegenhouden ware gek
heid, maar aanstoken misschien misdaad. O
begrijpt mij niet verkeerd Ik wil aan 't volk
het recht niet ontkennen zich zelve recht te
verschaffen, en zich met geweld van den hon
ger te redden, waarin het enkel door het ge
weld wordt gehouden maar ik vraag mij af,
wat zal er van dien opstand geworden Win
kels geplunderd, bloed gestort, menschen ge
kwetst en gedood, en waarom Voor één dag
eten, voor eene snede broods wellicht. En
daarna? Grooterlijden, doorradeloozen schrik
voor straf nog verhoogd. Een opstand, vrien
den, met een volk als het onze, dat niets weet,
niets wil, kan niets anders dan meer macht ge
ven aan de rijken, want zij zullen den oproer
in het bloed doen smoren, en voor het oog
der armen nog ©nverwinnelijker schijnen. In
andere landen zijn mannen opgestaan, die de
massa van hare rechten hebben gesproken; die
volkeren houden hunne oogen niet gericht naar
eenige armzalige bakkerswinkels, maar
naar den troon r.ij willen hem bezitten
en zelf regeeren. Wat zal men hier doen j
eenige kleine burgers ten val brengen,hen den
dood op 't lijf jageD, en de groote schuldigen
regeerders en spekulanten. ongestraft laten, i
Yrieaden, met schrik zie ik den dag aanbre-
ken.
En wat wilt gij dat wij doen, Hendrik j
vroeg Jan, nadat deze bad gesproken en met j
eerbiedige stilte door allen was aanhoord ge- j
worden.
Ik weet het niet. Jan, antwoordde Hen
drik. Het is een treurige toestand waaraan wij
geene schuld hebben, en niets kunnen verande
ren. Ik wacht de omstandigheden af, en onder
werp mij aan hetgeen gebeuren zal. Met ons
volk is niets ernstigs aan te vangen de op
stand zal geen enkel hongerlijder redden,
maar velen door vervolgingen doen lijden. Ik
weet het. niets doen is sterven van honger,
maar iets doen is niet beter.
Gij zegt de waarheid, Hendrik, er is met
ons volk niets aan te vangen, maar met lijken S
nog minder. En lijken zullen'wij spoedig zijn, i
zoo wij niet handelen. Dat ervan kome wat er
wildeopstandis voor het volk altijd beter dan de j
zelfmoord, Hij zal de oogen der rijken openen,
en ze vreesachtig maken. Wanneer eene groote
zangeres een liedje over liefdadigheid zingt,
geven ze aalmoezen, maar wanneer het volk,
r.a maanden lijden, iets vraagt en op de knieën
kruipt, dan worden zij riet verteederd, maar
zenden politie en soldaten, en voeden 't volk
met slagen en gevang. Voor de vuisten buigen
zij en hebben zij schrik wij moeten dus onze
vuisten toonen. Wij zijn niet misdadig, want
wij verdedigen het bestaan van hen die wij lief
hebben. Niets gevreesd, het leven eener be
volking is meer waard dan al de bakkerswin
kels der wereld.
Die woorden brachten ontroering te weeg.
Wat blijft er ons over ging Jan voort*
Van honger sterven, bedelen of opstaaD.
Anders niet, zeide een aanwezige.
Wilt gij van honger sterven riep Jan.
Neen, antwoordde© eenigen.
Wilt gij bedelen vroeg Jan opnieuw.
Neen, nooitklonk het bijna algemeene
antwoord.
Dan de opstand riep Jan, den arm drei
gend in de hoogte stekend.
Ja, de opstand riepen eenigen, met drei
gende gebaren overeind rijzend.
Het was een somber schouwspel. Die kleine
zolderkamer, het spookachtig licht, die drei
gende of liggende mannen met lijdende aan
gezichten, vormden een tafereel dat deed sid
deren.
Hetzij dan de opstand 1 herbaalde Jan.
De opstand voor ons eten Wij hebben jaren
en jaren voor anderen gewerkt, thans moeten
wij voor ons zeiven zorgeD Ja. de opstand, en
dat de verantwoordelijkheid van hetgeen ge
beuren zal nedervalle op hen die er de oorzaak
van zijn.
Hendrik was op bet punt op die rede te ant
woorden, toen eensklaps van de straat ver
warde kreten raar omhoog stegen. Twee man
nen trokken het zoldervester open en zagen
en wreed sc houwspel.
Een jongen van omtrent veertien jaar, lag
weenend te midden der straattolbeambten
wilden hem medevoere©, wegslepen, hetgene
door e#n groep mannen en vrouwen belet
werd. De twist duurde reeds eenigen tijd.
Mcé kleine schelm, meé 1 riep de over
ste der drij beambten, aan den kleine sleurend.
Help help moeder moeder 1 huilde het
kind.
Moet gij dien jongen aldus behandelen
riep eene vrouw. Wat heeft hij misdaan
Bemoei u met uwe zaken
Dat zijn mijne zaken, en gij «joet schelm
zijn om zulk een kind te willen medevoeren.
Stop uw mond, krapuul, beet de overste
haar barsch toe, of ge gaat ook raeê
Wat, mij medevoeren riep de vrouw.
Wat een schurk 1 riepen de anderen.
Maar wiens kind is 't vroeg eene vrouw
De zoon van Siska Kleefs, werd er geant
woord. Spoedig, loop het haar zeggen.
Zulks werd gedaan. Intusschcn was de twist
heviger en de houding van hen die er aan deel
namen dreigender geworden. Opeens trad een
mar. vooruit en sprak, zich tot een der beamb
ten woedend
Gelief ons te zeggen waarom die jongeling
mee moet. Wij zullen hem niet laten vertrek
ken zonder het te weten.
Door die vraag kwam er stilte. De aange
sproken beambte zag er zacht uit, en scheen
zijnen treurigen dienst met wcerin te vervullen.
Kameraad, antwoordde hij, die jongen is
met twee brooden in de stad gekomen zonder
aan de poorten te betalen, en dat mag niet.
En moet hij daarom meê De schatrijke
Staat uit armoede uit honger voor vier centen
bestelen, is dat eene misdaad
Wij moeten onzen dienst doe©, man liof.
(Wordt voortgezet).
