DE FRONTERS-POL1TIEK Voor 'tVolk Geofferd In den Senaat De Roode dag van Vlaanderen Het Politiek Manoeuver Voor onze Oudjes. Het Fonds der Verminkten. 27e Jaargang N° 3 Prijs pernunimer 30 centiemen 19 Januari 1950 Socialistisch Weekblad voor het Arrondissement Aalst Op Zondag 2e Februari der Godsdienst-uitbuiters te Morskroen. Een Wraakroepende Comedie. Laf en Gemeen De comeaie is gespeeld Geen reohten zonder plichten Geen plichten zonder reohten POSTCHECK-REKEIIIftG Belgische W t> r k 1 i ed e n - P a r t (J I Arrondissements-Federatie Aalst Nr. 88811. Telefoen B 7 g Het is zeker iedereen opgevallen dat alle partijen hun best hebben gedaan om met denkbeelden of ontwerpen voor den dag te komen in verband met het taalvraagstuk. De katholieken. De liberalen. De sociali sten. De eenige partij, die negatief optreedt, is de Frontpartij. Wat wil zij Watneent zij aan Wat stelt zij voor Dat weet niemand. De heer de Vos heeft in de Kamer gespro ken. Se heer Van Dieren heeft in den Senaat ge sproken. 1 De ééne is oen man van links. De andere is een man van rechts. De ééne kan zijn positie sleehts staande houden, iadion hij niet verder gaat dan ont kenningen. Van het oogenblik dat hij met iets vooruit komt rijzen de bezwaren. Want achter hem staat een meerderheid katholieken of heter nog klerikalen onverdraagzame ondtrpa- stoorsnaturen, die hun belijdenis en hu* kwe zelarij moeten overdrijven o«a daardoor hun kiezers te behouden. Zij gebaren zioh katho- lieker dan Pans en bisschoppen, opdat hun orthodoxie niet in twijfel worde getrokken. Daarom moet Vos keel veorzichtig zijn, want anders spat het beeltje uiteen. De andere, de heer Van Dieren heeft zijn meening niet in zijn zak gestoken. Hij smaalt wel op België, pref arms, maar met een glimlach. En, om zijn kellega's te overtuigen spreekt kij Fransch, juist zoeals zekere Vlaam- scke socialisten die rekening houden met ba- ataando toestanden en de zaak stellen boven de taal, de werkelijkheid boven de parade. In de Kamer durven de Fronters nog niet zeggen Wij zijn de radikale Vlaamscke vleu gel van het klerikalisme. Dat durft Van Die ren wel in den Senaat. Dat laat hij met do grootste duidelijkheid verstaan, en die hou ding is ookeorlijk. Het dubbele front van het Front komt nu heel duidelijk te voorschijn. En waarom de ontkenning zich opdringt, wordt ook klaar. Inden beginne schreef het Front dat het een volledige oplossing van het Vlaamsche vraagstuk was toegedaan. 'Maar toen het inzag dat daardoer Leuven aan Sent verbende* was, dat daardoor het Middelbaar en Lager—en Froebelonderwijsin het gedrang kwam, schrek het terug voor zijn eigen durf van het oogeaklik. En hot stelde zich tevreden met de formule dor zoogenaam de minimalisten met stukken eii brakken. Men had zich er aan verwacht dat het Front dat op eenieder kritiek uitoefent, dat zich met zooveel welgevallen spiegelt in de vrees van heer Jaspar, nu met een eigen voorstel zou zijn vooruitgekomen, of ten minste, meteen duidelijke verklaring, met een bestudeerd verslag- Wat moet er gedaan worden met Gent Met de Frar.sch-sprekende leeraars Moet het territoriaal princiep ook aange wend worden op Leuven meel de toekomen de VUainscho magistraat b.v. een volledig Nederlandscb onderwijs genoten hebben Wat moet er veranderd worden in het Mid delbaar onderwijs Mogen de twee afdeelin- gen blijven staan? En indien de Fraosche af- flecling verdwijnt, hoe moet de opl.iiiig der Fransch-sprekende leeilingen in het voorbe reidend lager onderwijs plaats grijpen Neemt het Front de overgangs-transmutatieklassen i-i h*t lager onderwijs aan In welke maat mout hot Fransch onderwezen worden en in bet middelbaar onderwijs. (1/3 1) En hoe? In dian hcrbalingslessen van den booze zijn, waar moeten de noodige uren gevonden wor den in een rooster van ongeveer 32 uur En, eindelijk, op welke manier moet het stelsel moedertaal-voertaal doorgevoerd worden, en welke sankties in de wet opgenomen Dat zijn vragen. Vragen die'n Tlaamsche partij zou moeten onderzoeken. Vragen waar op een Vlaamsche partij moet antwoorden, en waarvoor zij oplossingen moet voorstellen. Het is niet genoeg te smalen op anderen, en appelen voor citroenen te verkoopen. Tempus tacendi, tempus loquendi, zegt de Schriftuur. Er is tijd om te zwijgen, er is een tijd om te spreken. De tijd van spreken is aangekomen. Kindje, doe je bek open HUYSMANS CAMIEL. Iedereen zal zich nog wel de smerige katholieke affichen herinneren die ons tijdens de kiesperiede moesten doen doorgaan als de doodgravers van het vaderland. Walmt, slechts enkele maanden zijn voorbij, en M. de Brocqueville, minister van Landsverdediging, ziet zich verplicht die onmenschelijkheid af te keuren. Ziehier hoe, volgens het stenografisch verslag Partijgenoot Van Fleteren. En tij dens de verkiezingsperiode sleurt gij ons door de modder. De minister van landsverdediging. Hoe durft ge zoo iets beweren Kom het mij vlak in het gelaat zeggen. Partijgenoot Van Fleterèn. Tijdens de verkiezingen hebben uwe bondgenoo- ten ons ervan beschuldigd dat wij samen met de fronters en de. communisten de moordenaars van het vaderland waren. De minister van landsverdediging. Zij die zulks hebben gezegd, hebben de waarheid miskeDd. Uwe partij is eene groote nationale paitij waaraan ik open bare hulde breng. Zij heeft meer dan haar plicht gedaan gedurende den oorlog. Ik zelf heb gedurende den oorlog de sociali sten in de regeering doen treden. Het ver heugt mij. De heer VandervUdc heeft ons namelijk de grootste diensten bewezen. Ik vraag u, u nogmaals te verheffen boven de lage kwesties van kleingeestige politiek. 't Woord is aan de katholieke tegen strevers, wordt over gansch Oost-Vlaanderen in meer dan 50 gemeenten een reebs MON STERMEETINGS ingericht, met Vlaam sche en Waalsche socialistische Volksver tegenwoordigers en Senators als sprekers, die zullen handelen over Da politieke toestand De belastingenkwestie Het Vlaamsch rechtsherstel Alle werklieden, manne» en vrouwen, de jeugd en de grijsa'irds. allen moeter. naar het socialistisch woord gaan luiste ren. m ZONDAG 2 IEBRÜAR1 is de Roode dag van Vlaanderen. Het Arr. Aalst wil ook zijn plicht doen, en de volgende meetings zullen gehouden worden Aalst, lokaal Hand in Hand n. Denderleeuw, Achturenhuis Ninove, lokaal De Redding Sottegem, «Volkshuis». Sprekers nog aan te duiden. Geeraardsbergen, «Volkshuis», spre kers De Lattre en Uytroever, Volksver tegenwoordigers, Erembodegem,Volkshuis spreker Van Trimpont Omer, Provinciaalraads lid. Kerkxken, in het gewoon lokaal Spre ker Haelterman César, Provinciaal- raadslid. Iddergem, Volkshuis sprektt Baeyens' Achiel, Partij secretaris van Denderleeuw. Lede, Volkshuis», spreker Laureys Leon, Provinciaalraadslid. Meire, Volkshuis spreker Jef Steenhaut, Gemeenteraadslid uit Aalst. Nituwerkerken, «Volkshuis», spre ker Flips Henri, Soc. Gemeenteraadslid uit Aalst. Arbeiders en Vrouwen! van bovengenoemde steden er, gemeen ten, houdt U gereed om opdien dag de meeting bij te wonen. Er zal te leeren zijn BIJ DEN HEER MINISTER HEYMAN. Dinsdag ben ik bij den Heer Minister ge weest, om hem te vragen of hij nog niets in 't zicht heeft om onze gepensioenneerde ouderlingen ter hulp te komen, in andere woorden of hij geen duurtetoeslag voor die ouderlingen voorziet, en hij heeft me geantwoord DAT KOMT Een goed woord dus. als DAT KOMT, nu niet te lang wegblijve, want die hebben het ten zeerste noodig. En dezen die niet genoegzaam hebben gestort voor hun pensioen, Heer Minister, hebben die hoop, hun volledig pensioen ooit te genieten 't Is nu de wet, antwoordde den Heer Minister maar 'k onderzoek die zaak. Dus alle hoop is nog niet verloren ook voor hen. Nichels Alfred. VOOR ONZE ONGELUKKIGEN IS ER EENE wet gestemd, (de wet Ficher genaamd «m- dat het de Socialist Ficher was die de wet heeft voorgesteldin t jaar 1929, waardoor er kaneenejaarlijksche vergoeding van 2250 franken worden toegekend, wel te verstaan aan deze die totaal onbekwaam zijn te wer ken. Inlichtingen bij onzen vriend Ficher ge nomen, laten ons toe te zeggen, dat er 30 duizend aanvragen zijn, die nog niet zijn kunnen gecontroleerd worden. Zou de Heer Minister Heyman den mini ster de Christene w erklieden er niet willen voorzorgen, dat er hier wat spoed worde bijgezet w ant het zijn hier de ongelukkig- sten onder de ongelukkigen die moeten geholpen worden. Un bon mouvement, Heer Minister. Al de klerikale bladen, zoowel deze der re actie, als deze hunner schoothondjes, de kri sten demagogen, hebben in koor, het met opzet gekommandeerde bevel, uitgevoerd. We wezen erbij gelegenheden op, dat bij de katholieken, steeds de politieke bekomme ringen de bovenhand hadden op hua kristelij- ke gevoelens. In Ons Volksblad orgaan der kristene zoollikkers, die niet een heele familie dood heeft om de waarheid to schrijven, zooals ze Rechten Vrijheid betittele», maar... geon tweemaal 't zelfde kan liegen, néémt nsumur- lijk ook de verdediging op van de katholieke lafheid die begaan is met de zustors en den godsdienst op lage wijze ten behoeve hunner politiek te misbruiken. Ze hebben met de zustors eene ongehoorde weerzinwekkende komedie gespeeld. Man moet zich waarlijk katholiek noemen om tot zulke gemeenheid in staat te zijn. Nijdig om het prachtig werk onzer sociali stische gemeentebestuurders en willende iets vinden om de katbolioke eendracht tusschen burgers en werkliedea te horstellen, beslissen ze de zustors en den godsdienst tegen onze partij uit to baten met de hoop daardoor de socialistische werkersmcerdeiheid van Moes- kroen te doen vallen. Om het incident met de zusters van 'thos taal en hospica te kunnen uitlokken, stollen ze volstrekt onaannemelijke eischen. Onze kameraden, wenschende do zustors te behou den, zijn zoo toegevend als het maar mogelijk is. Doch niets te doen, de geestelijke overheid handelend ia overeenstemming met de poli tieke chefs der katholieke partij, wil het ver trek der zusters tegen onze partij kunnen uit baten. Het door onze vrienden voorgesteld kontrakt, dat den zusters eene goede behande ling waarborgt, dat al hunne godsdienstige rechten eerbiedigt, dat da geestelijke over heid erkent en alle zekerheid geeft betreffen de die uitoefening van den katholieken eero- dienst, wordt misprifzend afgewezen. De kloosteroverheid beveelt de zusters hunne zieken er ongelukkige verpleegden te I verlaten. Een ander groot gebouw wordt ter hunner beschikking gesteld, waar ze slechts r katholieke zieken en hulpbehoevenden zullen i» verzorgen. I Verscheidene dagen wordt gewerkt, aan het verhuizen van hun goed, maar op een vast- I gesteld uur van den laatsten Zondag doen ze I de zusters gezamenlijk met een klein pakske in de hand, h«t gesticht verlateD, om er mee in een politieke betooging door de straten der stad te loopen. omringd van een opgemaakte, j fanatieke, tier«üde menirrte die uitdaag en j en zoekt om de zusters in woelige straatrel lot jes te betrekken. Is zulks niet hemeltergend, gemeen? Niet wraakroepend, laf Niet schandalig laag De comedie is dus gespeeld, maar bet ge hoopte effekt bleef totaal achterwege. Zelfs moest het hatelijk maaceuver, wsardig van niets eerbiedigende jezuieten bij alle onbedor ven niet door fanatisme verblinde eerlijke menschan een gevoel van walgwekkendan af keer inboezemen. De katholieke gedsdicnstzwendelaars hoop ten met hun hatelijke komedie gansch Moes- kroen overhoop te zetten, maar ze zijn er Diet in gelukt. Zelfs geen zieken en ouderlingen zijn met de zusters meegegaan. Meest kinderen en vrouwen hebben ze kun nen doen meeloopen. Maar de katholieke be volking zelfs, heaft zich in geenen deeJe tot een opstandig optreden latan verleiden, hoe wel bet daartoe van de katholieke zijde aan geen leugens en ophitsingen heeft ontbroken. We staan hier voor een goed doordacht fa natiek, laag tot aan de grondstaand comedie- spel. Inderdaad 1 Onze Moeskrocnsche kamera don ondergaan thans den schok van een ver woed hatelijk klerikaal offensief, datvoor doel heeft de roode burcht van Moeskroen neer te halen, opdat de roode vlek die het sociali stisch werkersbestaur, slechts op 8 jaar, dit der lompe klerikale dweepers van over ette lijke jaren, erg in de schaduw stelt. Er wordt nu ook door de klerikale pers een beroep gedaan op de katholieken van gansch het land om het snood maneeuver met zooveel jezuietisme uitgedacht en uitgevoerd te onder- steuueD. Dit om een eigen tehuis voor zieken verpleging in te richten. Daar ligtdw bekentenis van hun laffe died I Niets was af te kéuren op het meesterlijk werkten bate derzioken, ouderlingen, wees kinderen enz. door het socialistisch bestuur zoo prachtig, met takt en overleg gepresteerd. De symphatie der Moeskrocnsche bevol king groeide er van dag tot dag, en de kleri kale overbeerschers zouden voor immer van do bestuurszaken uitgesloten blijven. Dat moest worden gebroken 1 Ongezien het laag en gemeen middel dat er hierveer moest ter hand geaomen worden. Ziedaar waartoe het klerikaal fanatisme leidt De godsiienstzwerdelaars van Ons Volksblad stellen ons zoo triomfantelijk de vraag, om eens de twee kontrakten het oudbestaanae en het nieuwvoorgelegde at te kondigen. Heeren van e Ons Volksblad U weet zoo goed als wij, dat er van het oud bestaande kontrakt slechts één exemplaar is, en dit in 't bezit is der kloosterorde. Onze Moeskroersche kameraden hebben het gevraagd en... het is hen geweigerd Maar ter wille nu der waarheid en vermits gij de verdediging opneemt voor die lage daad op bevel uwer geloofsbroeders gepleegd, kon digt gij eens het oud kontrakt af, heeren hui chelaars 1 Wij zullen toekomende week het nieuw voorgelegd en door de kloosterorde gewei gard kontrakt afkondigen. Dat zal een der treffendste bewijzen zijn dat de socialisten NIET hebben willen beletten dat er de ziokoa wierden berecht, maar wat ze wel willen beletten is dat er uit fanatiek geloofsovertuiging andere gedachten werden met de voeten getreden, verwaarloozing van verpleging en vooral voor zieken die een NIET GEVAARLIJKE operatie moesten on dergaan er hun den dood voor oogeu wordt gespiegeld, om aldus te verkrijgen dat ze zich lieten berechten. Dat werschten onze kameraden en dan nog wel op aanvraag der katholieke dokters I Neen heeTen doodgravers van den gods dienst, het zal ons niet lastig vallen om uwe laffe daad van godsdienstzwendelarij te beant woorden. Het eerste onomstootbaar bewijs is U verleden Zondag gegeven. 8 a lo.ooo arbeiders en vroiwen marcheer den in de range» to Moeskroen, als protest tegen uw laag geknoei, en tevens als sympha- tie aan onze socialistische stadsbestuurders. Ha l't verwondert u dat we zoo maar niet bij de pakken gaan neerzitten, en uwe dwee- perij als w arbeid aan de bevolking laten slik ken Ge volgt een opgelegd bevel heeren, en 'tis immer uw rol geweest de bevolking alle leu gen en laster voor te zetten, om aldus de so cialisten in miskrediet te brengen. We hebben reeds andere katten gegeeseld dan het laag allooi zooals dit van Moeskroen. Ge zult ons op uwen wrg vinden, en stikken in uw eigen vuil moet ge 1 A.B. roman door Ed. Anseele Die onverschilligheid aan haar voornemen maakte haar can weinig treurig, maar toen zij hem eens goed in de oogen zag, zijnopen, eor- lijk gelaat bekeek, toen zij zich baiden niet konden weerhouden van lachen, verdween de treurigheid alras en zij zeide in zichzelfhij zal mijn gedacht worden, al ware hij van ijzer. En nn net huwelijkskoatrakt Dat was een gedacht van Louise en zij vatte het ernstig op, zooals zij overigons met alles deed wat zij be- gon. Alhoewel nog jong, had zij toch al veel lij den gezien, een diepen blik geworpen in het menschelijk karakter, en kende zij menige treurige geschiedenis. Zij wilt wat wreede tooneelen in vele huis gezinnen voorvallen. wat verschrikkelijke dra mas zich ontrollen achter eene geslotene deur en verborgen liggen achter een betraand of e :n schijnbaar kalm aangezicht. Dit alles had haar pijnlijk getroffen en, Onderzoekend naar de oorzaken dier rampen, Vond ze dat vele jonge lieden heel lichtzinnig eene verbintenis aangaan die etuwigis, moei lijk verbroken, en nooit totaal kan uitgeroeid en vergeten worden, eene verbintenis, waar van het geluk der echtelingen, dat hunner kin deren, eu heel dikwijls dat der wederzijdscbe familiën afhangt. Het waren de oogen die beslisten, de lichaamsschoonheden en niet die van het ka rakter die men zocht, en dit alles werd nog aangestookt doer het oastuimige vuur der drift. De jongelieden beeldden zich in dat het huwelijk de vrijheid is en eens den echt, den band geslote», ontwaren zij slechts de las ten. die in volle zwaarte drukken op do ver stomde echtelingen, welke da» trachten, tot hun eigen geluk, er zich van te ontmaken. Het huwelijk zeu de vrijheid zijn Dat is het, dat mag het nooit zijn het huwelijk is de slavernij, de hel voor hen die er de roeping niet van begrijpen of er ongelukkig in zijn. De roeping van het huwelijk 1 Hoeveel den ken daaraan, hoevelen zouden er kunnen aan denken Waarom trouwen er velen Om er gens baas te zijn, eten, uren van uitgaan en binnoikomen ïaarhartelustte hebban, en niet alleen te moeten slapen. De jonge vrouwtjes blijve» bij de boodschappen wat langer uit, laten zich in met de zaakjes en praaijes der gebuurte, en worden soms zoo zorgeloos en vuil. als zij vroeger opgeschikt, frisch en pronkziek waren. i Het grootste ongeluk bestaat hierin, dat de jongelieden deuken dat alles eindigt met het huwelijk, dat zij genoeg gedaan hebben met zich te verzekeren dat hunne minnares hun niet meer zal ontnomen worden. Groote dwa ling, want dan beginnen slechts de zorgen, sn ook de liefde als men waarlijk bemind heeft. De boer is waarlijk verstandiger. Wanneer hij na veel zorgen en moeite, eindelijk een stukje land beeft kunnen koopen, blijft hij niet onverschillig, maar begint het moedig te be werken en oogst te schatten die het in zijn schoot bevat. Louise h*d dit alles opgemerkt en het smart te haar mot het huwelijk zoo licht te zien om springen e» het feest zelve in eene braspartij te zien ODtaarde». Daarbij worden tea stad huize de formalite der huwelijksverbintenis sen. de vragen aan de echtelingen, aan hunne ouders, aan de getuigen op een loopken ge daan, al de deelnemers aan het bruidfeest wenscjien zoo sterk het daar gauw te zien ein digen om vrij te kunnen feestvieren, dat dit allesongetwijfeld een nietig gedacht van het huwelijk moest geven. Louise had dit alles willen zien veranderen, het huwelijk op eene schoone wijze, zonder uitspatting, willen geviard zien, om onuit- wischbare sporen in het hart 3er echtelingen te laten en het tot voorbeeld aan het jongere geslacht te doen strekken, opdat deze die verbintenis als iets gewichtigs zouden be schouwen en beoordeelen. Alhoewel zij Karei en Julietje als twee eer lijke, en voor hunnen ouderdom verstandige jongelieden keude, en zij ten volle overtuigd was van de oprechtheid hunner wederzij^sche liefde, had zij Diet gewild dat beide geliefden onbezorgd in het huwelijksbootje stapten en het leven als een speelreisje aanzagen. Daar om had zij de vrienden en kenmssen bijeen geroepen. Al de aanwezigen hadden rond de tafel plaats genomen zeoals Julietje het had gewild en toen het gerucht, door het verplaatsen van stoelen veroorzaakt, was geëindigd, vroeg Hendrik het stilzwijgen en sprak Vrienden, wij zijn hier allen vergaderd op verzoek mijner dochter, die ons iets heeft voor te stellen betreffende het huwelijk van Karei en Julie, dat wij binnen eenige weken zullen vieren. Gij weet het, zij wenscht dat eene soort van huwelijkskontrakt tusschen hen en i» ons bijzijn, zou gemaakt worden, waar in... maar sapperloot, onderbrak Hendrik op eens zichzélf, ik geloof dat het beter ware in dien Louise zelve haar gedacht ootwikkelde, denkt gij het ook niet, vrienden Gij nebt gelijk, Hendrik, dat Louise spreke I zeiden verscheidenen der geDOodig- den. Louise stemde toe. Gansch op haar gemak, te midden va i di i groep, dacht zij eenive stonden goed va. als wilde zij al hare denk beelden goed vo'-r deD geest brengen en be gon Vrienden <n vriendinnen, ik zal u heel kort mijn gei acht uiteenzetten, hoe en waar om ik een huw» lijkskontrakt tusschen Karei en Julietje zou wenschen. De rijke lieden maken dusdanige kontrak ten, waarin het heel nauwkeurig wordt aange- teekend, hoeveel geld en goed de man en vrouw aanbrengen en hoe sij het wenschen aangewend te zien. Ontstaat er een ernstig geschil tusschen de echtelingen, men raad pleegt den akt en dadelijk weet men waaraan zich te houden. De armen kunnen dit niet doen. Niets bezittend, brengen zij geen bruid schat mede, en kunnen niéts anders schenken dan hunne armen en hunna harten. Maar juist dat zou hen moeten aansporen, aan te vullen wat de rijken, de fortuin als hoofdzaak aan ziende, vergeten. (Wordt voortgitiil

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1930 | | pagina 1