51
Geofferd
oor 't Volk
REDEVOERING
.n JJitgesproken door P(g. Nichels Alfred
D8 bluf van Minister Hep&n
doodgeverfd door de
onomstootbare feiten
Zonder
Waardigheid
Ditjes en Datjes
27e Jaargang N° 24
Prijs perauntmcr 50 centiemen
15 Juni 1950
Socialistisch Weekblad
voor hat Arrondissement Aalst
ird
Tijdens de bespreking over de AllumeHenkrisis
In zitting van 4e Juni.
;r
and
Wu
IOC
Recht
Geen reohten ronder plichten
Geen plichten zonder rechten
I POSTCHECK-REKEKiNG
j Belgische Werklieden-Partijl
IArrondissemects-Federatie Aalst I
Nr. 3 5 8 8 6. Telefoon 5 7 2
telt
Mijnhceren,
Een aantal weken geleden, heb ik en mijn
Gripend Fischer eene vraag om interpellatie
ingediend aangaande de allumettennijver-
Jeid. Het is een openbaar geheim dat de al-
JENimettennijyerheid een hevige crisis door*
lfc"lortelt, en dit ten gevolge van de dumping
ier ten lande ingevoerd.
Het doel der ondervraging was van den
.eer minister van fininciën te bekomende
^iitale afschaffing van de accijnsrechten op de
acifersnijverheid.
Wij hebben die ondervraging van de dag
rde der Kamer doen schrappen, omdat we
d de volledige overtuiging verkeerden dat
itdoel onzer interpellatie was bereikt.
Inderdaad, er was ons bevestigd dat de
immissie van financiën zich eenparig had
aan Jitgesproken tot afschaffing van bedoelde
)len fccijnsrechten en dat de heer minister van
«'[eldwezen er zich had bij aangesloten.
Bij het verschijnen van het verslag der
.mmissie, zien wo met verwondering dat
et niet geheel en al juist is, dat de heer ver-
aggever aan de Kamer vraagt zich aan te
luiten bij het voorstel der regeering, dat is
e accijnsrechten te vei mind eren van 5 op 2
,h., terwijl de overige leden der commissie
eenvoudige afschaffing vragen.
Noch de heer minister, noch de heer ver
en Maggever is voor onze zaak gewonnen, alhoe-
Buyflrel we met genoogen hebben vernomen dat
|e heer minister er geene cabinetskwestie zal
ran maken.
Wij hopen dus dat de Kamer de commissie
cal volgen, en ziehier waarom
De totale ontlasting van hetaccijnsrecht
de allumettennijverheid wordt verleend
Tp de uitgevoerde lucifers.
Waarom niet voor deze die tot hetinlandsch
ju-jgebruik zijn bestemd
Inhet verslag van den heer Petitjean lezen
irij het volgende
Het is niet te betwisten dat de lucifernij-
..terheidthans een erge krisis doormaakt ten
pitfovolge van de handelingen der Sovjets, wel-
ce bij den invoer een zeer voordeelig tarief
lebben.
Zonder een protectionistische politiek
ukW® voeren, moet de regeering deze nationale
ijverheid helpen bij het bestrijden der krisis
men hoopt tijdelijk zal zija.
j maatregelen zijn mogelijk de ver
der rechten bij den invoer, hetgeen
in rechtstreeksche schade berokkend
tan den verbruiker deze moet dan de luci
fers duurder betalen ofwel kan men, in het
.and zelf, tot ontlasting overgaan door de
£Qa> pphefting of de vermindering van het accyns-
««Ijecht.
lk ben van gevoelen dat de eenige beste
EW ftplossing is de totale afschaffing der accyns-
A ichten, ook voor deze bestemd voor het bin-
enlandsch verbruik.
aiaf Hoe is het tegenwoordig
*a w Vreemde lucifers komen in bet land en be-
^®^alen min aan lasten dan degenen in Belgie
telf voortgebracht.
I Ditis toch ongerijmd, vooral wanneer meu
v*eet dat die vreemde mededinging het er en-
Kei op gemunt heeft onze inlandsche allumet
tennijverheid to dooden.
Vóór enkele maanden werkten er in onze
^/lllumattenfabrieken ruim 4ooo werklieden
4!eze zijn reeds versmolten tot 3000. Het
t't overige gedeelte is reeds voor het leger der
is er mogelijkheid de allumettennijverieid in
haar vroegeren bloei te herstellen en ce krisis
te doen ophouden
Wij moeten in de eerste plaats zorjen dat
onze eigene nijverheid bloeie, want, vauneer
we onze Belgische werklieden werk kunnen
verschaffen, zijn ze niet alleenlijk ontrokken
aan de gevolgen der werkloosheid honger
en gebrek, maar we helpen mede omden han
del te doen bloeien en onze neringebeners te
laten ïeven.
Ten andere, vóór den oorlog vocide Belgie
om zoo te zeggen de totale hoevedheid van
het noodige hout in, en heden mag men zeg
gen dat, dank aan den technischer vooruit
gang in de Belgische stekjesDijvemeid, men
er toe gekomen is de binnenlandsdie populie
ren te gebruiken en bijgevolg er uitsluitend
Belgisch hout wordt gebruikt, vaarvan de
waarde voor 't jaar 1929 op minstens 40 mil-
lioen mag worden geschat.
Moet zulks ooknietin achtgenomen worden?
Hebben wij Died voorplicht onzen eigen hout
handel te helpen Weet den neer minister
dat hetjaarlijksch iDlanósch hcutvcrbiuikin
onze allumettennijverheid eene mooie som
vertegenwoordigt
Moeten wij dit alles laten ten onderbren
gen door vreemde concurentie, wanneer wij
dit alles kunnen tegengaan door eene opoffe
ring voor de Staatskas van 5 a 6 millioen
Zijn we niet beter werk aan onze naarstige
bevolking werk te verschaffen dan ze te
moeten ondersteunen bij werkloosheid
Kost het crisisfonds ook geen geld aan de
Staatskas Ja,nietwaar?
Is het niet ons aller plicht al te deen wat
mogelijk is om ods volk werk te verschaffen
en de werkloosheid te bevechten
Wij vragen geen protectionnisme, alhoe
wel men in Sovetj-Ruslanc, van waar de
dumping in ons land georganiseerd wordt,
wel de voorzorgen genomen heeft aan hunne
allumettennijverheid in hun land geen con
currentie te óuldeD, want den invoer der Bel
gische stekjes is in Rusland totaal verboden.
En zoo komt het dat de Russische bevolking
hunne eigene gefabrikeerde allumetten zes
maal zoo duur moeten betalen als wij ze hier
in België kunnen koopen.
Wij staan hier dus voor de keus ofwel on
ze allumettennijverheid laten dooden. onze
werklieden hun bezigheid zien ontnemen.on-
zen handel zien kwijnen, onzen houthandel
er zien onder lijden, door 't behoud van het
accijnsrecht op de allumettennijverheid.
liet geldt hier dus eene opoffering voor
de Staatskas .van 5 a ómilloen. Diezullon
voorzeker het evenwicht van uwe bsgrooting
niet in gevaar brengen, heer minister, want
hier vragen wij die kleine opoffering in 't be
lang van den handel, terwijl ge dit alles niet
hebt kunnen voorbrengen bij uwe verdedi
ging om de supertaks af te schaffen, die en
kel ten goede kemt aau eene kleine minder
heid rijke mecschen, die weldra uit uwe han
den dit geschenk van 300 millioen frar.k zul
len mogen ontvangen om ze te verdeden tus-
schen hun klein getal van 2,4co. (Zeer welop
verschillende socialistische banken.)
^jprerkloozen bestemd.
Bij de behandeling van de begrooting van
.et ministerie van nijverheid en arbeid is het
liet tegengesproken geweest dat wij voor een
konomische krisis staan. Bij middel van eene
©ine opoffering door de Staatskas te doen,
Wij alBesm!
Niemand 1, buiten de socialisten heeft het
recht te zeggen dat zo waarlijk met hart en
ziel kampen tot het bekomen voor de arbei
ders van politiek rechtdegelijke ouderdoms
pensioenen verplichtend onderwijs ge
zonde woningen arbeidsrechthooge loo-
nen korte werkdageD hooger onderwijs
enz.
Het is sedert 1927 dat Minister Heymau
zijn ronde doet door België en hij is nog
niet ten einde geloopen. Overal gaat hij een
grooten mond open zetten. Overal gaat hij
zich op de borst kloppen om de goedge-
loovige monsclien wys te maken, dat hij
de echte minister is vau arbeid en socia
le voorzorg. De socialisten dat zijn, volgens
M. Heymau, lappekakkers, die altijd gebab
beld hebben maar zelden iets verricht heb
ben. De christen demokraten, met Henri
Heyman, hun minister, aan 't hoofddat zijn
mannen. Zij zijn de dragers van den socia
len vooruitgang van 't land.
Maar jammer voor de christen-demokraten
en vooral voor M. Heyman dat de werk-
menschen een goed geheugen hebben. Zij
weten maat- al te wel dat wanneer het vroe
gere beestenleven der werkers veranderd
en verbeterd is, dit uitsluitend en alleen te
denken is aan het optreden der socialisten.
Partijgenoot Anseele heeft er in zijn
prachtige Meirede aan herinnerd in welke
ellendige toestanden vroeger de arbeiders
leefden. Hy heeft met onomstootbare fei
ten bewezen, dat alleen het socialisme het
lijden der arbeiders is komen verzachten.
Van 1830 af tot 1914 waren ofwel libera
len ofwel katholieken de meesters in
't land. De katholieken de vrienden van
M. Heyman waren bijna 50 jaren de vol
strekte meesters.
Wat deden de liberalen en vooral de
katholieken uit eigen beweging voor ae
werkers Niets, hoegenaamd niets 1
Wilt ge een bewijs Neemt den gang der
seciaie wetgeving in ons land. België be
staat honderd jaar.
Van 1830 tot 188Ö. Gedurende de.eerste
vijftig jaren was ervan een socialistische
beweging geen sprake of hier en daar een
schuchtere poging. Slechts 10 werkers wet
ten en dan nog vau weinig belang werden
op dit tijdstip gestemd.
Van 1880 tot 1894. Rondom de jaren
tachtig begint do socialistische werkersbe
weging te groeien. Do uitslag laat zich
reeds gevoelen er worden 13 werkerswet-
ten gestemd, waaronder de wet welke hot
algemeen stemrecht toekent, wol te ver
staan met het meervoudig systeem.
Van 1894 tot 1914. In I894 treden voor
het eerst 28 socialisten in ao Kamer. In
1914, ondanks het meervoudig stemrecht, j
was dit aantal geklommen tot 40. Geduren
de deze periode werden er 28 werkerswet- I
ten gestemd.
Van 19Ï8 totlS^o. Dank zij de invoering
van hot ZUIVER algemeen strmrechti is
de socialistische in vioed gevoelig versterkt.
Gedurende de na oorlegsche poriode wer
den reeds69 werkerswetten gestemd.
Gedurende de eerste halve eeuw onzer
onafhankelijkheid was er van een sociali
stische beweging geen sprake.
Er werden slechts tien onbeduidende werkers
wetten gestemd.
Geaureade do tweede halve eeuw, met
socialistische beweging, werden er honderd
en tien werkersletten gestemd.
En wanneer men do hierboven opgege
ven jaartallea en cijfers raadpleegt ziet
men, dat naarmate do socialisten aan macht
en invloed wonnen, naarmate ook het aan
tal gestomdo werkerswetten steeg.
Dat al deze wetten er niet door zijn ge
gaan als een koek in de bakkerij, hoeft
geen betoog. De socialisten hadden hard
te kampen tegen de gele en blauwe reac-
tionnairen. Maar wat veel erger was, do
socialisten hadden soms nog moer te kam
pen torren de christen-democraten die er
altijd eene eer hebben in gesteld, de lakei
en te zjjn geweest vau de grooten.
Men moet dus effenaf schaamteloos zijn,
(Vervolg onderaan kolom 4.)
De incidenten van Donderdag 5 Juni j.l. in
de kamer, gevoegd bij die welke zich vroeger
reeds voordeden, stellen de regeering- Jaspar
niet in een schitterend daglicht.
Elkeen heeft nu duidelijk den indruk, dat
de heer Jaspar lich aan het bewind vast
klampt.
De oppervlakkige toeschouwer zou kunnen
denken dat de jongste vergaderingincidtcten
geen diepgaande beteekenis hebben en dat
zij niet het gevolg zijn van werkelijke moei
lijkhedenin den schoot van de regeerings-
meerderheid. Maar dan vergeet hij de jongste
parlementaire geschiedenis. Men moet zich
herinneren hos elke wet, die de regeering-
Jaspar gestemd heeft gekregen, gepaard is
gegaan met scherpe krisissen, die de meer
derheid bestendig bedreigd htbbe» aan Har
den te rukken, en hat is slechts adat einde-
looze babbelpartijtjes en onverkwikkelijke
koopjes gestoten werden, dat de regocring
voor het Parlement kan verschijnen. Het ging
zoo met de amnestie wet. Het ging zoo met, de
militaire wet. Het ging zoo met de Hooge
school van Gent. Het ging zoo met de fiskale
wetten. Telkens een van de leden van de
meerderheid zich een oogenblik bewust werd
van zijn personaliteit of van het verraad dat
hij ten opzichte van zijn partij en zijn pro
gramma pleegde, dreigae er herrie en krisis.
Meermaals werd de regeering in minderheid
gesteld, maar nooit begreep zij haar zedelijke
plicht. Ze volhardde in de houding zonder
waardigheid, die van haar ontstaan af do ha
re is geweest on slechts deze kan zijn van
menschen die in opdracht een taak vervullen,
een gegeven doel, het koste wat hot wil, te
bereiken hebben.
Do hoer Jasper spartelt door het fiskaal
debat, dat staat vast, vermits hij niet be
grijpt wanneer hij heengaan moet, on op an
dere invloeden rekent om zijn volgelingen
tot gehoorzaamheid te dwingen.
Maar morgen wonen we opnieuw hetzelfde
schouwspel bij als de wetten over de taalie-
gcling in het lager en middelbaar onderwijs
ter sprake komen. Nu reeds botsen de mee-
ningsverschillen in den schoot van de regee-
ringsmeerderheid tegen elkaar aan. Nu reeds 1
wordt er gekonkelfoesd, ontvangt Jaspar
in het geniep de Gentsch© katoenbarons en
belooft hun hemel en aarde, terwijl hij ander
zijds de katholieke flaminganten aan het lijn
tje houdt.
Het resultaat zal weer zijn een half en-
half-wet, die velen ontstemt, niemand bevre
digt en ge«n enkele gestelde moeilijkheid op
lost.
Pe heer Jaspar heeft zijn mond gemakke
lijk vol woorden over orde en nationale fier
heid en verdediging van tradities enzoomecr,
maar nog nooit is er iermand aan het hoofd
van de regeering geweest, die het prestige
van het parlement zoo ondermijnt en het dis
krediet op onze nationale instelling werpt,
als hij.
Hoelang zal het Parlement hein nog dul
den
En hoe laag de partijleiders van de meer
derheidspartijen gevallen zijn, wordt bewe
zen door het feit dat tweede rangspersonalf-
teit als den liberalen Marquet gedwongen
worden blijken van eigen oordeel en onaf
hankelijkheidszin te betoonec.
zooals M. Heyman het doet, om de vroegore
anti-socialisien, thans christen-democra-
ten, als de pionniers der democratie te wil-
leii'doon doorgaan, torwylzy iD werkelijk
heid altijd den socialen vooruitgang heb
ben tegengewerkt.
Het socialiamo alleen is stoeds de stuw
kracht geweest om het lot van de arbei
dersklasse te verbeteren.
Dat heeft het verleden bewezen, dat zal
deioekomst verder uitwijzen. E. V.
Kern tcefcom*t?I
Kan het Vlaamscho Nationalisme of
Frontisme een toekomst te gemoed zien
Wij zeggen neen
Wilt ge 't bewys
Wyl zekere vooraanstaande leden alles
behartigen om stilaan de manschappen
over te brengen naar den ouden klerikalen
stal; wyl anderen kampen om België te
doen verloochenen, strijder, anderen om de
partij in 't kader van den Belgischen staat
te behouden 1
Waar gaat zulks naartoe
Zooveel leiders, zooveel strekkingen en
dat moet onvermijdelijk tot schipbreuk
leiden.
EIubr© daden ?2
Do Christen-Densokraten hebben do zes
maandendienst verraden, om de regeering
Jaspar te redden, maar niet omdat ze met
eenlangeren dienstlyd instemmen, zeggen
ze.
De Christen-Demokraten hebben tegen
eene degelijke verhooging van hot ouder
domspensioen gestemd, om de reaktionaire
regeering Jaspar te redden.
Do Christen-Demokraten hebben de huis
huurwet helpen afschaffen in de groote
meerderheid der steden en gemeenten, en
in de overige de huishuren helpen verdub
belen, om de reaktioDaire regeering Jaspar
te redden.
De Christen-Demokraten schaffen de su
pertaks af, en laten de lasten op de loonen
der arbeiders bestaan, om de regeering
Jasparte redden.
Do Christen-demokraten helpen mede om
heel veel te doen voor de riikon en niets
voor de armen, om de regeering Jaspar te
redden.
De Christen Demokraten verkoopen hun
ziel en geweten om de regeering Jaspar te
redden.
De Blauwe schotelvod
ofte Liberaalvan Aalst zet steeds zijn
kollommen open om de socialistische lei
ders on dozes instellingen verdacht te ma
ken bfj de bevolking. Ze doen het steeds op
eene bedekte, maar tovensloflo manier.
Voor heoren welke willen prat gaan, op
hunne buitengewone bekwaamheid en poli
tiek beleid, vinden we zulks walgelijk.
Wij socialisten, vallen ook aaD, en hard
handig zelfs maar leenen ons niet aan der
gelijke gemeenheden.
't Is waar, bij gemis aan iets ernstig,
bevat het liberaal programma uitsluiteliik
dergelijke vuilheden aldus de arbeiders
trachtende aan het patronaat gekoord en
gebonden over te leveren de uitbuiting ten
prijs.
Bij elko gelegenheid den BrabaD<;onne
zingen, en onnoozolheden uitkramen.
ARR. FEDERATIE AALST
Aan a!le aang»s!oten Groepen der
Cantona Sottegom-Herzele
Heden Zondag om 9 ure voormiddag grijpt
er een
CAN TON AAL-CONGRES
plaats in het Achturen Huis Statieplein
Sottegcm.
Dagorde 1. Aanstelling afgevaardigden
voor het Arr. Bestuur 2. De Propaganda
3. De Bijdrage 4. Recht en Vrijheid
We dringen tea zeerste aau opdat elke groep
zou afgevaardigden sturen.
De Arr. Secretaris,
Alfred Nichels.
spi
08,
brov pomnn dur Ed. I®
BN. Do oude heer Moyson, z\jn kind niet zien-
4© huiswaarts keeren, begaf zich naar zijn
VM?riend om te weten hoe het gesprek tus-
i9,9chen hem en Emiel was afgoloopen.
Maar in afwezigheid van den fabrikant,
richtte h\j zich tot zjjn© vrouw, veronder
stellende dat zjj nu alreeds kennis van het
ffebearde zou hebben, en hem eenige in-
ichtingen betreffende zjjn zoon zou kun-
e «Ben geven.
**I1( Daar verhaalde de neer Moyson wat er
«Jiusschen hem en Emiel was gebeurd, en
hoe hij had getr tebt, door eene laatste be
is ^reig^ing, zijn k nd af te houden van eenen
9 j£|^tap dien hij betreurde en noodlottig vond.
De knecht, die met Emiel had gesproken,
HArerd tntbod'» .1 en zegde wat er was gebeurd
k |fn hetgeen hjj had gezien.
-1 Mevrouw Verb lest, die haar echtgenoot
il Aiotin den grtnd der ?iel kende, vermoedde
reeds wat e* wi geschied, stelde hare
dorhter gerust, beloofde baer m*t papa te
spreken on was overtuigd dat hy haar het
gebeurde zou verhalen.
De heer Verbeest, bij zijne terugkomst
over het voorgevallene ondervraagd, wilde
in den beginne niets bokonnen, doch, door
den twist, tusschen beide echtgenooten
ontstaan, in gramschap geraakt, denkend
zijne vrouw te pijnigen met hetgeen fiy
had gedaan, tevreden ze te kunnen doen
lijden alhoewel zy hom in waarheid be-
heersehto, vertelde hy met oeue onuitspre
kelijke zelfvoldoening hoe en waarom hij
Emiel zijne woDing had ontzegd.
Van dien stond sloeg de verachting, die
Elise's moeder voor haren echtgenoot voel
de, tot haat over.
Zij verweet hem hoe hy haar had doen lij
den, hoe hij, uit misdadigen trots, haar ge
luk had vernietigd, en daagde hem uit ook
het leven harer dochter te vergallen.
Van dan af leefden zij gansch afzonder
lek,elk eon vleugel der woning betrekkend.
De beide vrouwen, moeder en dochter,
sloten zich nog meer bij elkander aan, en
sleten de dagen in treurigheid, in oazeker-
heid over het lot van Emiel, aan wiens op
rechtheid geen van beide twijfelde.
De moeder leed zoo erg als de dochter.
De afgodisch©liefde die zli voor kaar kind
voolde was nog geklommen, omdat hot
meisje weder gelukkig was en stork word,
en het gevaar, dat haar eonigon tyd had bo-
dreigd, geweken scheen. Haar kind zou zij
toch behouden, haar kunststuk zou niel
verbrokkeld wprden Zij had, om zoo te
zeggen, iederen dag de klimmende frisch-
i hoid en kracht harer dochter gadogesla-
gen, gemeten, en zich roeds van de over
winning op eene wroedo ziekte vorzekerd
geacht.
Maar thans stak opeens, onder de gedaan
te van haren echtgenoot, hot noodlot weder
zijn hoofd op. Hoe zij ook worstelde, hoe zy
ook zich uitputte in zorgen, in liefde voor
Elise, hoe zy zich ook trachtto to verwijde
ren van dien man, telkens kwam hij weder
met zyn brutaal gezicht, met zijn dommen
spotlach, als om haar te herinneren dat zij
geketend was en dat haar ongeluk den
dood harer dochter zou veroorzaken.
Was het dan te verwonderen dat zy hem
haatte
Na den twist met zijne vrouw, had de
heer Verbeest aan al zijne bedienden bevel
gegovon, al de brieven, zoo van binnen als
buiten stad, aan zijne vrouw gorioht, aan
hem te overhandigen.
Op die wijze wa» de brief van Emiel in
zijne haüden gekomen. Hy las hem en spot
te er mede. Offeren voorliet volk, zoo
dacht hij, dat zijn slechts leugens, uitge
kraamd als uitvlucht om mot zijne mkoares
te kunnen afbreken. Hij vond dat nog hot
verstandigste gehandeld, was tevreden
over zyn gedacht, omdat het hem de verze
kering gaf, niets meer van Emiel te vreezen
to hebben. Wat zijne dochter betrof, die
zou harer minDaar ook weldra vergeton,en
zelfs na eonigen tyd tevreden zyn van dien
jon ren losbol ontslagen te wezen, en hot
een of ander rijk huwelijk aangaaD.
Zij zou van liefde7erdriet niet sterven
hij, haar vader, was wel blijven leven, en
nochtans waren hem verscheidene ontloo-
pen.
Zoo dacht de heer Vorbeest, en hij meen
de do gansche zaak zoo spoedig mogelijk te
vergeten, toen hij het denkbeeld opvatte,
den brief van Emiel aan zijne vrouw te too-
nen, hopend haar aldus te verbitteren.
Drie dagen na de ontvangst deed hij hem
by zijne echtgonoote bestelleD, goed zorg
dragend, het adres van Emiel en den naam
der stad Brussel waaruit de brief was ge
schreven, te doen verd wynen.
De brief verwekte juist het togendoel van
hetgeen er van verwacht werd. Hy schonk
aan de beide vrouwen de zekerheid, dat
Emiel waardig en manmoedig liaa gehan
deld en dat slechts eene laakbare intrigue
hem op die wyze vau haar had afgeschei
den.
Elise las en herlas den briefzü kon hein
van buiten opzeggen en toch herlas zy h6m
nog in dit stuk papier, door zijne hand ge
schreven, wilde zy al de trillingen opzee-
kei), die zijne hand had ondergaan zij zag
in haren geest de houding die hy dan had
aangenomen, «ie trekken van zyn gelaat,
stralend vau liefde voor haar, en zy dacht,
hoe meer zy las, hoe beter zij bet schry ven
kende, boe minder Emiel voor haar verlo
ren was.
Mevrouw Verbeest vooral vond het groot
moedig gehandeld, omdat hy haar Elise
niet had willen ontnemen zij beminde
Emiel nog meer, daar hy haar niet had ge-
dwongt n van haar kind af te zien, bet te
miss n en hoe zy ook was overtuigd dat
zyt e afwezigheid Elise zou hebben doen
lyden, was zy in de ziel verrukt haar toch
by zich te kunnen houden. Zy beloofde ba
re dochter alles te zullen doen wat mogeiijk
was om Emiel terug to vinden en liet, in
waarheid, niets onbeproefd.
(Wordt voortgwiJi
