Een Socialistisch Werk
KRAKENDE WAGEN
Voor 'tVoik
Geofferd
Ook voor Ons
ijiitajiejiLM
imm.
27® Jaargang N° 25
Prijs per nummer 30 centiemen
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
22 Juni 1950
Altijd het zeilde liedje
u
ff IHJÜ
1
Recht en
Green rechten zonder plichten
Geen plichten zonder reohten
POSTCHECX-RECENIMB
Belgische Worklieden-PartJJ
ArrondiesemeotB-Federatie Aalst
Nr. 8 B 6 8 8 Telefoon B 7 8
Krakende wagens loopen lang, zegt men in
Vlaanderen. Ju merie... en den boer geeft een
klein snokjo... het paard trekt lusteloos den
wagen over den hobbeligen weg. Bij eiken
ruk voorwaarts gaat het... krak... krak. De
speeken zitten los... krab. De wielen piepen...
krak. Het karkas waggelt... krak, krak. Zóó
loopt de wagen sedert jaren over Vlaanderen
oneffen wegen.
Ook de regedringswagen kraakt. Bij eiken
ruk voorwaarts gaat het... krak... krak. De
speeken zitten los... krak. De wielen pie
pen... krak. Het karkas waggelt... krak, krak.
Hoelang loopt die wagen nog over de onef
fen banen der Belgische politiek 1
Ge herinnert n de jaren 1925-1926. De demo
cratie had gezegevierd. De christene demo
craten weigerden de vruchten van die zege te
plukken.
De geldbarons troffen de politieke demo
cratie in den zwakken Poullet.
Het land ging regelrecht naar bet failliet.
Dan kwam de regeering der drij partijen,
voor de redding van de frauk.
Een paardenmiddel werd gebruiktEen
milliard, vijfhonderd millioen belastin
gen voor vier jaar werden, boven de be
staande, de Belgen opgelegd.
Na vier jaar moesten deze afgeschaft wor
den.
Gij herinnert u dat de socialisten uit de re
geering traden, nadat de fraük weer gezond
was, en om rtfden dat minister de Brocque-
ville zijn gegeven woord niet hield in zake
legerhervorming.
Gij weet nog, hoe de christen demccraten
juichten, en... 'k heb de woorden van M.
Heyman opgeteekend
c De socialisten komen nooit meer in
de regeering
Dien haftskreettoonde ons eens te meer het
knechtschap van de christene vertegenwoor
digers.
Met de katholieke en liberale reactie, tegen
de democratie, trokken de christenen de re-
geeringswagen voort.
Die wagen kraakte, toen in 1928 de leger
hervorming van minister de Broqueville voor
de Kamer kwam... den diensttijd voer den
helft der miliciens verlengende... de Vlamin
gen eone schijnvoMoening gevende.
De christene vertegenwoordigers waren
verplicht tegen hun programmate stemmen
in zake diensttijd en gewestelijke indeeling.
Doch... zij bleven aan de wagon gepannen.
die... kraakte.
De beloofde sociale wet der verplichtende
verzekering, de herziening der pensioenwet,
bleef uit, doch we kregen de groote verslech
ting van de huishuurwet. Op vele gemeenten
is dezo beschermende wet voor depachters
niet meer van toepassing. Ik ken tientallen
gevallen van gemeenten, waar de pachters
het slachtoffer zijn, van de slechte daad dezer
katholiek-liberale regeering. De wagen
kraakt... doch het. gespan vervolgt zijnen weg.
De verkiezingen kwsrocn in 1929. Do kris
tenen beloofden veel. De socialisten werden
verantwoordelijk gesteld voor de anti-vader-
landsche daden eener bende gewet«nlooze
financiers. Dcnaiéve, gaarne bedrogen kie
zers geloofden de leugenaars, en.de socialis
ten verloren acht mandaten. Katbolieken-
en liberalen voelden zich gesterkt. De eerste
teekenen dezer regeering waren er van uit
daging en trots.
Doch... da socialisten vrarên wel verzwakt,
maar niettemin springlevend, én gloeiend van
strijdlust.
En den aanval begon. En de wagen kraakte.
krak, krak.
tornen «Soop E«£. E«
Doch, hoewel gescheiden levend, werd zij
toch door den heer Verbeest, die zijn misslag
in het overhandigen van den brief aan de op
geruimdheid zijner vrouw had bemerkt, in
het oog gehouden, en hij legde haar alle den
kelijke moeilijkheden in den weg om Emiel
niet terug te vinden.
De versohillende brieven van den moedigen
jongeling, die hij had doen inhouden, over
handigde hij haar niet meer.
Ondanks al hare moeite kon de rijke vrouw
niets van fimiel ontdekken, en dit maakte
haar treurig, Elise lijdend.
Hoe het arme meisje ook worstelde, hoe zij
zich ook de verzekering schonk en bezat, dat
hij haar nooit zou vergeten of onwaardig wor
den, toch kon zij zonder zijne tegenwoordig
heid, zonder hem te zien, tehooren, te spre
ken, de hand te drukken, niet leven, begon
te treuren, te kwijnen en werd langzamer
hand ziek.
De socialisten vroegen voor de ouden van
dagen het pensioen te verhoogen. Het werd
hen beloofd. Baron Houtart wildo niet. De
socialisten vielen de wagen aan, die... krak,
krak, zei.
Na lang aandringen werd de oudjes een
aalmoes gegeven.
Do socialisten wezen op de verbindtenis in
1926 genomen, om de buitengewone lasten
van een milliard en half af te schaffen. Zij
wezen op de gedane beloften in zake demo
cratische hervormingen, op Vlaamsch finan-
cieelen sociaal gebied.
De regeering gaf ons een vloed van woor
den. Bij monde van den heer Jaspar, zou hij
in oen, twee, drie, het taal vraagstuk oplossen
én in't onderwijs én in't leger, én in 't ge
recht, én in 't bestuur.
Sedertdien hebben de Vlamingen, die hun
vertrouwen aan die heeren hadden geschon
ken, met ons ondervonden, hoe de woorden
van den Eersten Minister als zeepballetjes
uiteen spatten.
Op sociaal gebied wachten de arbeiders. In-
tusschen zijn duizenden die in Frankrijk hun
kroete moeten verdienen, slachtoffer van het
niet houden van gedane beloften.
Op finantiecl gebied werd een koopje geslo
ten tusschen liberalen en katholieken. De li
beralen wilden de afschaffing van de super
taks. De Vlaamsche katholieken wilden het
rechtsherstel derVlamingen. De eerste wil
den van de afschaffing der fransche universi
teit te Gent niet weten, en de tweeden, ten
minste de christen democraten, wilder bet
behoud van den supertaks. Het koopje hield
in dat de Vlamingen in theorie althans i
rechtsherstel zouden bekomen, en... de chri-
sten democratie, zou het punt van haar pro
gram offeren betreffende de supertabs.
En den wagen vervolgde krakende zijnen
weg.
De socialisten wierpen hinderpalen op den
weg. In zake belastingen werd door socialisti
sche Kamerleden overvloedig bewezen dat de
regeeringsontweipen heel en al in 't voerdeel
der rijken waren. De kleinen kregen een been
om af te knagen. De grooten aten hot malscbe
vleesch.
De christene dcmokratec eischten in hun
vorkiezingsprogram van 1929:
Democratiseering van het belasting
stelsel, onder meer door het onder
scheid tusschen een belasting op de
loonen en één belasting op do win
sten...»
De christen demccraten hebbeD het tegen
overgestelde gestemd.
M. Poullet. de leider der christene demo*
kraten heeft het erkend in de kamerzitting
ven ii April 1930. M. Bodart heeft op zeker
oogenblik de socialisten gesteurd. De christe
nen hebben den rijksten van het land voldoe
ning gegeven. Zij hebben geweigerd de arbei
ders voldoende vrijstelling te geven zij heb
ben de voorstellen verworpen om de kroost
rijke gezinnen van arbeiders en middenstan
ders, en buitenbevolking te bevoordeeligep,
omdat de... regeering er niet van wilde. Zij
hebben geweigerd de beheerders van naam-
looze maatschappijen voldoende te belaster,
en dus, daarmee gehandeld in strijd met
bovenaangehaald punt van hun verkiezings
programma.
Slootend, hortend en krakend vervolgt da
regeeringswagen zijnen weg.
Donderdag 5 Juui stampt een der blauwe
paarden op den regeeringswagen dat desplin
ters eraf vliegen.
M. Marquet, de man van de Kurzaal te
Oostende is de stamper. Hij heeft tot dien
dag deregeeringsvooistellen gestemd. Voelt
hij gewetensvroeging Heeft hij bijbedoelin
gen Handelt hij om persoonlijke redenen
Wat ook de redenen zijn, hij slaat er op los.
Hij stampte als eon razend paard. Luistert
Deze wet zal blindelings belasten.Zij
zal de groote fortuinen, de echte luxe, de
verkwisting niet treffen, maar wel de ge
ringe inkomsten
Hij noemt de indiciaire taxe, d. i. de taks,
naar do uiterlijke teekenen, slechter dan de
supertaks.
De indiciaire belasting is van meer
inquisitorialen aard nog, dan de supcr-
taxe.
En M. Marquet steltvoorde kleine erfenis
sen te ontlasten 25.000 fr. van elk erfdeel
moet vrijgesteld worden
De groote erfenissen, zij die millioeneo er
ven moeten meer belast worden.
Die voorstellen komen ongeveer overeen
met deze der sooialisten.
Onze groep verdedigt dan dok bet voorstel
Marquetde kleinen ontlasten, de grooten
meer belasten.
Eeu christen demobraat M. Dhave vraagt
ook de erfenisrechten tot 25.000 fr. per kind te
ontlasten, zooals, zegt hij, de heer Marquet
hst vraagt. Gezel Merlot, die zoo'n prachtig i
werk in dit debat heeft geleverd, zegt prophe-
tisch.
M. Dhavé, gij spreekt zeer goed, maar
gij stemt zeer slecht
En Merlot had goedgeraden. Ih de namid
dagzitting van den 5 Juni stemt M. Dhavé te
gen de kleinen, en met hem de christenen
democraten en ook de Fronten, M. Delille,
die doorgaans tegen alle democratische
voorstellen stemt.
M. Marquet heeft, na de socialisten de re-
1 ge erin gs wagen verschrikkelijk doen kraken.
Zal hij het nog lang uithouden
Ik denk dat de wagen nog tot op het einde
van dit jaar loopt. Dan zal hij wat hersteld,
hier eene nieuwe speek, daar een andere
plankicgesteken worden, en zoo, loopt de
i wagen krakend verder, totdat het paard, in
i dees geval, de goedzakkige Vlaamsche arbei
ders. eons de poot opheffen en de wagen in
j stukken slaan.
Dan eerst krijgen wij eenen nieuwen wagen
waarop het gekneusd gouden kalf ligt, en den
zegevierden arbeid troont.
A. DIERKENS.
wordt in de Kamer gezoDgen door den heer
Jacquemotte communist, tegen over de Socia
listen. Al wat de Socialisten doen en voorstel
len is voor dien heer in 't belang der kapita
listen en om verraad te plegen legen over de
werkende klasse.
Zulks is eens te meer gebleken, toen odzo
vrienden Nichels en Ficher in de Kamer de
afschaffing vroegen van de accijnsrechten op
de allumetten.
Onze vrienden waren de verraders van de
werklieden, beweerde Jacquemotte, want zij
hadden geen opdracht van hun gekregen om
die rechten te vragen af te schaffen.
De werklieden uit do allumetten nijver
heid weten beter, want de OPENBARE ver-
I ga leringen gehouden te Ninove enteGee-
I raardsbergen zijn een klinkend bewijs van de
leugen door Jacquemotte naar voren gebracht.
Voeg daarbij de overeenstemming van de be-
I voegde Centrale en de Commissie van fiaan-
tien der partij, nopens dien zelfden eisch en
l toch scheldt Jacquemotte onze vrienden uit
voor verraders der werklieden;
Maar het ongelooflijke gebeurde
I Jacquemotte stemde met onze vrienden
mede, voor de afschaffing dier rechten.
Tableau
De Pinksteren dagen brachten ons naar het
drukke badstadje Heyst-Aan-Zee.
Reeds van in den vroegen morgend krioelt
het er van de badgasten.
We dachten onmiddelijk aan vroegere tij
den toen het alleen mogelijk was aan de
groote burgerij om zich enkele dagen vakan
tie te gunnen.
Alhoewel nog niet veralgemeend, toch zijn
er reeds vele arbeiders die jaarlijksch enkele
dagen verlof genieten en dus de mogelijkheid
hebben door de gezonde zeelucht hunne
krachten te herstellen.
Als we naar Heyst getogen waren was het
om onze lezers 't een en 't ander te zeggen
over het preventorium der socialistische aie-
kenbonden.
goede verzorging er de herstellende voorbe
houden wordt. Eten en drinken waar vele
burgers moeten voor onderdoen, 's Morgens
en, over ander dag, neemt ieder pensionna-
i ris zijn bad in een wel ingerichte badplaats.
Daarna wacht bun een keurig ontbijt. Melk
zooveel het harte lust, brood met kaas. vleesch
chocolade, hesp, enz., altijd bij afwisseling.
Van 8 uur tot 9 uur 30 wordt vrijë tijd ge
gund tot briefwisseling of rust. Dan gaat de
wandeling naar de zceduinen of het straud.
Drie groote kabieien staan op het strand op
getimmerd waar do vrouwen en de kleinen de
noodige tuigeD, als ligstoelen, schuppen,
emmertjes enz in vinden om zich al de genoe
gen der zee te verschaffen.
Om 12 uur, noenmaal, altijd de goed ver-
-POöOC^UM
MER
PP OP» IC
ncy:>i
Zicht op het Huis der Mutualisten te Heyst-aan-Zee.
In de Vuurtorecstraat op een paar honderd zorgde keuken van de vriendelijke keuken
meters van den Zeedijk bevindt zich het meid Lecntjo Boonefaes die haar diensten
prachtig te huis der Mutualisten. In 1P20 door reeds 4 jaar ter beschikking stelt van het hó-
het Nationaal Verbond aangekocht, diende tel
het gebouw voor hótel en het was aan ieder
Mutualist gegund er zijne vacantie aan goede
Tm IflOtt nnnlr.
Onnoodig to zeggen dat de noenmalen die
bestaan uit drie goede plats met dessert im-
voorwaarden door te brengen. In 1926 noch- j mer om te beter verzorgd worden.
thans nam het Verbood het wijs besluit het
hótel in te richten als preventorium voor
zwakke vrouwenen zwakke kleinen.
Het was de huidige bestuurder Gezel Piette
die met zijne gade de inrichting op goeden
voet bracht bij de aanpassing als prevento
rium.
Op 't eerste woord dat we aan vriend Piette
richtten om ons 't een en ander te willen
mede deelen over de instelling die hij be
stuurt rolt het eruit.
Statistieken, diagrammen met de vleet
toonou aan dat rbeds honderden kindors en
zwakke herstellende vrouwen hun geschokte
gezondheid te Heyst terug kregen. En geen
wonder! Geen wonder als men weet welke
Onder het noenmaal draait de bestuurder
er met do radio-fono een flink muziekstuk
door. Zeggen we algauw dat iedere zaal en
zelf de klassen der kinderen over een luid
spreker beschikt.
Na het middagmaal weer rust in het ge
bouw tot drij uur. Om drij uur tenware
bij slecht weder trekken de vrouwen en
kinderen afzonderlijk naar de duinen of het
zeestrand eu nemen ze een koek mee om
zich tusschen het middag- en het avondmaal
watte versterken.
Om 7 uur 's avonds volledig avondmaal,
bestaande uit soep of pap aardappels met
gtoenten, vleesch, visch, dus drie volledige
plats. Bij goed weder in de Zomer terug
naar zee voorbeen uurtje. Rond 9 uur30sla-
Het bloemken liet het hoofdje hangen, de
zachte zonnestralen waren verdwenen.
Toen de moeder dit bemerkte was zij als
uitzinnig van smart. Alles zou zij hebben ge
daan om Emiel terug te vinden. Sinds het
voorgevallene, had ze tegenover den ouden
heer Moyson eene koelheid gevoeld, die zij
niet kou overwinnen, en hem daardoor niet
meer bezocht. Zij vergat h«t hem niet, zijn
zoon te hebben geofferd aan zijne denkbeel
den zij aanzag dit als een der grootste mis
daden door een vader begaan. Ondanks dat,
begaf zij zich met hare dochter varscheidene
malen bij hem,om inlichtingen betreffende
Emiel in te winnen.
Do oudeheer Moyson, op zijn zoon ver
gramd. omdat bij niet was teruggekeerd, om
dat bii hem had laten heengaan, maar dit aan
Emiel maar en niet asn zich zeiven wijtend,
wist niets van hem, noch waar hij was, noch
wat hij deed.
Op aandringen van mevrouw Verbeest,
trachtte hij eenig nieuws in te winnen, vette
er echter weinig ijver bij, eu bleef zoo wij<> als
vroeger.
Maanden verliepen, en van Emiel wist
men nog niets.
Eindelijk vernam Elise's moeder dat bij
I
reeds verscheidene malen te Geel was ge
weest en dat vele leden der Wevers- en Spin-
nersvereeniging, onder anderen Hendrik en
Jan, die in oe fabriek van haren echtgenoot
werkten, zijn adres kenden.
In hot eerst durfde noch wilde mevrouw
Verbeest zich tot hon begeven de afschuw
voor don arme, die men haar met de opvoe
ding had ingeprent, was nog niet geheel ver
dwenen, alhoewel dit treurig gevoel, door de
lielde, welke hare dochter voor de misdtel-
den toonde, veel verminderd was.
Toen zij echter de veroordeeling der zeven
tig wevers haars echtgenoots vernam, kreeg
zij innig medelijdan met dieongelukkigenen
hunne familien zij voelde zich tot hen ge
trokken, om hun leven en lijden eens goed te
kennen, en, wanneer zij dan wist dat Emiel
te Gont was geweest, den dag hunner gevang
neming, dat hij eene aanzienlijke som tot on
dersteuning had verzameld, toen zij zag, dat
ondanks al hare zorgen, Elise zieker werd,
besloot zij Hendrik'» dochter op te zoeken,
haar het adres van Emiel te vragen en haar
iets tot ondersteuning te overhandigen, ter
wijl haar vader en broeder in de gevangenis
waren opgesloten.
Het was ep een heerlijken Zondag dat m*
vrouw Verbeest zich naar de woning van
Louise begaf. Zii kleedde zich zeer eenvoudig
aan om de nieuwsgierigheid der gebuurte zoo
weinig mogelijk te wekken.
Het was omstreeks eb' ure in den xorgon.
Om alle moeilijkheden te vermijdeD, had
mevrouw heel juist het adres doen opnemen,
zoodat zij zich, zonder zoeken noch vragen,
regelrecht naar de woning kon begeven.
Hendrik, zijn zoon en zijne dochter bewoon
den twee kamers in de Voorstraat. Mevrouw
klopte aan en Louise opende. Beide vrouwen
wisselden een blik en ue rijke dame trad bin
nen.
Mevrouw Verbeest was onthutst. Zij meen
de voor zich een zwak, bijna misvormd meis
je, met een armoedig uitzicht te zien, dat bij
het hooren spreken van eene milde gift, zich
als in den hemel zou wanen.
Zij had zich bedrogen, Louise was rijzig,
wel gevormd, aanzag haar niet met een trot-
I sche», maar toch vrijen blik, en het wes met
j het uiterste gf mak, dat zij haar een s« otl ;;r:n-
bood en naar de oorzaak harer komst vroeg.
Louise was nochtans op het zicht der fabri
kantsvrouw, die zij herkende, ontroerd en ge
troffen geweest.
Zij trachtte de reden harer komst te gissen.
Was het om over vader, om over Emiel en
zijne geliefde te spreken Zij kon geen ant
woord vinden en moest dus wachten tot me
vrouw spreken zou.
Mejuffer. begon deze, verontschuldig
mij dat ik u stoor in uwe bezigheden, maar
ik heb u over ernstige zaken te spreken. Gij
zijt toch mejuffer Louise Bultinckx, de doch-
ter van Hendrik Bultinckx, die...
Die thans met mijn broeder Gustaaf in
het gevang zit, mevroiw, om in werkstaking
ezij n gegaan.
Louise zeide dit op vaston, bijna trotschen
toon, en zonder de minste schaamte over het
lot haars vaders en broederste toonen. Er was
eene poos stilte Daaraan verwachtte mevrouw
zich nietzij was een weinig uit haar lood
geslagen, want gansch het plan, dat zij had
opgemaakt om van Louise de noodige inlich
tingen te bekomen, stortte ineen door het ka
rakter dezer moedige proletariêrsdochter.
Noch eens wisselden beide vrouwen een blik,
en mot die instinktmatige kennis, aan vrou
wen eigen, zagen zij dat eene breede klove
tusschen hen lag en dat beide hunne waardig
heid te toonen ei te verdedigen hadden.
(Wwrit vtortguttfi
