Voor't Volk
Geofferd
DE GROOTE PARADE
S.A-R-O.V-
Opgang
Modern Kapitalisme
27e Jaargang N° 29
Prijs per nummer 30 ceutiemeD
20 Juli 1950
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
Minister i-ieyEirsEn
tfcGs» areaee
LA$D88UW£RS
De Soc. Vrouwenbonden
van het Arr. Aalst
Zondag 27 Juli te Aalst, om 3 ure namid
dag, in het lokaal «Hand in Hand»,
Geen rechten zonder plichten
Geen plichten zonder rechten
FOSTCHECK-RBKËMfiKCi
Belgische W e r k 1 i e d e n - P a r t Jj
Arrondissements-Federatie Aalst
Nr. 8 5 6 8 6Telefoon 5 7 2
Het is dus heden Zondag 20 Juli dat te Albert Wat heelt die meer gedaan dan op
Brussel DE GROOTE PARADE zal plaats z'jn Post gebleven, waarvoor hij goed be.
hebben. Het is niet die groote parade welke taald werd Welke piot zou niet hetzelfde ge-
onze kinemabezoekers hebben gezien, over daan hebben aan een jaarloon van enkele mil-
enkele maanden, en waarin een paar flinke joenen
Lj.a.w V». milik.i. mnokien Anïttllrft «phittf- WTii 1.
artisten het militair macbien op zulke schitte
rende wijze in het belachelijke wisten te trek
ken. Neen, met den zooveel bombast en tam
tam aangekondigden optocht van de gewezen
soldaten van het front zal zooveel als het
apotheose moeten zijn van al de andere mili
taire feesten dewelke nu zoo wat overal plaats
hebben.
Indien al de Oud-Strijdersbonden zich van
die parade hadden onthouden, zou dien fa-
meuzen défllé al een heel armzalig beestje
geworden zijn.
Maar... er hebben Van hoogerhand invloe
den gewerkt. En deze hebben op zekere
zwakkelingen, die den naam van oud-strij-
dersleiders willen hebben, een aardig eflekt
gemaakt.
Onder deze dienen vooral vermeld te wor
den een gedeelte van de N.S.B.-leiders. On
danks het besluit van hun buitengewoon con
gres van 21 April, waar meer dan 10.000 stem
men meerderheid was tegen de deelname,
toch hebben zij gekapituleerd voor M. de
Brocqneville.
Het is een gekend feit, dat de gewezen ve
terinair V. D. Wiele, als zoodanig gedeko-
reerd met een ridderorde, meer dan een beetje
door eijn medebestuurders benijd werd. Zij
konden bet niet verkroppen dat hij do ge
wezen paarden en hondenverzorger met eent
putper strikje in het knoopsgat mocht para
deeren, terwijl steunpilaren van hot militair
zoodje a la De Praetere, Aerts, e.c. zich te
vreden moesten stellen met degewonelintjes
die eiken embusqué na den oorlog mocbt op
steken. Het is aan ook een gekend feit dat
heel het streven van die heerschappen op
niets anders meer gericht was dan op bet ver
overen van het een of ander bijzonder
onderscheidingsteeken. Die eenige gelegen
heid is hun nu geboden geworden doer M. de
Brocqueville in persoon, die daarvoor wel de
toelating van Albert zal verkregen hebben.
Dat en niets anders is volgens ons dan
ook de eenige reden van de saboteering van
het besluit van hun congres van 21 April. Dat
en niets anders is de reden waarom zij de
Niet Slechte Berekenaars zich nu gaan
kompromiteeren met de zéó lang en scherp
uitgescholden Amical's en fascistengroepen.
Want van algeheele voldoening van de eischen
der oorlogslachtoffers zal er noch in verre na
geen sprake zijn, op 20 Juli. Het is helzoo-
veelste verraad van de Q.S.-recbten door den
N.S.B. geplaagd. Judas verkocht Christus
voor dertig zilverlingen, de heeren van den
Nationalen Strijdersbond verkoopen hun le
den en met deze al de andere oorlogslacht
offers voor een pronkstuk van 'n medalie.
Dat zal dan wel uitgespeeld worden, als voor
bijzondere bewezen diensten. Maar wat die
diensten zullen geweest zijn, zal de goede
lamzakken niet worden medegedeeld.
En omdat zekere schrijvelaar van 't Strijk
vodje weet, dat hij kans heeftvergeten te
worden, heeft hij gemeend artikels te moeten
schrijven als lof aan Albert I en Elisabeth
die in plaats van die personen genoegen te
zullen doen, veeleer zullen vervelen. Want de
vent die getracht heeft in l'jrische termen al
hua gaven te bezingen, heeft, och arme
voor O. Masson 1 niets anders bereikt dan
zijn lezers te toocer dat bij door een gevaar
lijke ziekte is aangetastHysterisch patriotism
me.
Er is niemand die den liefdadigheidszic van
Elisabeth zal betwisten. Maar was dat niet
haar plicht als moeder en vrouw van een
Belg? Hebben honderd duizenden vrouwen
niet hetzelfde gedaan En die deden dat dan
nog niet voor het behoud van hun troon, maar
uit liefde voor hun lijdenden evenaaste. En
Wij kennen honderden oud strijders die
gansch den duur van den oorlog in de loop
graven hebben gezeten, die nu gansch ge
kraakt zijn, en die zelfs nog geen pensioentje
van enkele franks kunnen bekomen. Wij ken
nen ontelbare O.S., die langzaam maar zeker
hun longen uitspuwen als slachtoffers van
EEK NIEUW TIJDSCHRIFT
Alweer een tijdschrift Ja. doch volledig
anders dan degene die we totnogtoe kennen.
«OPGANG», in plaats van opgesteld te
zijn vooreen klein aantal militanter, zal zich
richten tot de arbeidersmassa. Het tijdschrift
zal eenvoudig opgesteld zijn, zoodat bet den
arbeider een gemakkelijke en aangename lec
tuur zal verschaffen. De aanbieding zal uiterst
verzorgd zijn luxe-papier, kleurendruk, tal
rijke illustraties.
In plaats van zich van het begin tot het ein
de gassen—die door de lakeien van Albert de bezig te houden met politieke kwesties
Ji. J - J11a. J1-P. .Nn onn E.l lawnr
metongehoorde wreedheid aan de deur wor
den gesmeten, als zij om pensioen vragen 1
En diezelfde heerschappen met goud over
laden hebben voor zichzelf dikke pensioe
nen doen stemmen.
Het zijn diezelfde heerschappen die de O.S.
als vee behandelen, voor en in de militaire
kommissies voor pensioenen. Heeft Albert of
een van die vetbetaalde goudvinken aliets ge
daan voor de duizenden oorlogslachtoffers die
van honger kreveeren? Zullen die kerels er
ook maar één enkel oogenblik aandenken, op
20 Juli, dat er tusschen de voor hen optrekken
denmisschientientallen sukkelaarslocpendie
thuis niet te eten hebben Als Albert dan toch
zóó de man van zijn gewezen soldaten is, zoo
als dat heerschap van 't Strijkvodje hat wil
voorbehouden, waarom verplicht hij zijn eer
sten minister, M. Jaspar, dan niet de miljoe
nen van de supertaks terug op tevorderen van
de oorlogswoekvraars en andere uitbuiters?
Dan zal men zich niet moeten verschuilen ach
ter geldgebrek om aan de rechtmatige eischen
van de oorlogslachtoffers te kunnen voldoen.
Maar neen 1 Dat gaat niet. Dan zOÜ men de
eigen vriendjes moeten lastig vallen. Meet:
dan zou Albert moeten beginnen met zichzelf
en de zijnen wat zwaarder te belasten.
20 Juli zal das niets anders zijn dan de
GROOTE PARADE van al wat om en bij
voor het militarisme kruipt. En als goed gc-
dresseerdde honden zullen de N S.Beeren
hier ook weer de zweep kussen die hen gee-
selt. Maar of ze d oor hun meerderheid van le
den zullen gevolgd worden, is een ander
vraagteeken. Wij hopen van harte dat dit niet
zal zijn. Want voor ons zijn de Oud-Strijders,
die heden Zondag 20 Juli aan de GROOTE
PARADE deelnemen, nog min nog meer
waard dan aan het einde rog een goede gee-
seling met de matrak.
zal het tijdschrift gewijd zijn aan het leven
van den arbeider onder zijn verschillende
uitzichten: de woning, de betrekkingen in
gezin, de opvoeding der kinderen, de vriië
tijd van den arbeider, de nijverheidsberoepen.
Het zal helpen aan de opvoeding der arbei
ders, door uiterst eenvoudige, goed geïllu
streerde artikels over toegepaste wetenschap
pen, literatuur, schoone kunsteü, kinema,
gramafoon, T. S. F.
Het zal eveneens bijdragen tot hun opvoe
ding als klasse, door (vooral aan de hand van
foto's) te toonen wat door de arbeidersbewe
ging hier en elders zooal werd verwezenlijkt.
Naast die artikels zullen onderzoeken ge
publiceerd worden (b.v. over de levenswijze
der arbeiders)verder worden wedstrijden
uitgeschreven een bladzijde wordt voorbe
houden voor uitspanning enz.
OPGANG wordt uitgegeven door de
Centrale voor Arboidersopvoeding, met don
steun van bet Wautersfonds. Het zal maande
lijks verschijnen van September a.s. af.
Wie zich wil laten abonneeren voor een
jaar, stort TWINTIG FRANK op depost-
checkrekeniDg 4545. Centrale voor Arbei
dersopvoeding, Brussel.
In de wel in 't oog springende tittel van
een ellenlang artikel, verschenen in «Ons
Volksblad y, orgaan der Cristene schoot
hondjes, met als hoofdopsteller den heer
Van Schuylenbergh, die het, tusscben
haakjes gezegd, beter vond de stakende
drukkersgasten te onderkruipen, dan als
Volksvertegenwoordiger de zittingen in do
Kamer by te wonen.
Die heeren willon malRrfi bongrö de lam
zakkige houding van Mijnbeer Heyman, die
heel gewillig in het Ministerie oen handje
toestak om de 2400 ryksten van het land
voor miljoenen te ontlasten, en er nadien
den spreoktrompet was om het uit te ba
zuinen dat er geen geld was voor de recht
matige eischen der socialisten inzake
sociale fondsen, goed te praten.
Al het geschrijf der christene dweepers
zal dan ook bij de arbeiders mot eene spot
ternij onthaald worden, omdat ze er goed
van overtuigd zijn, dat de bekomen
verbeteringen er enkel tot stand kwamen
onder don geweldigen druk der socialisten.
PROGRAMMA VAN DINSDAG 22 JUII 1930
20,15 u. Golflengte 339 m.
Vlaamsche Uitzending.
PROGRAMMA
1). Noordsche dansen E. Grieg.
door orkest.
2). Russische dans
Solo voor piano.
3). Slavische dansen Dvorak.
door orkest.
4). So!veigs lied E. Grieg.
gezongen door Mvr. E. Marilliet.
5). De Lindeboom F. Schubert.
gezongen door den Heer Alex. Kipnis.
6). Tumblers dans Rimsky Korsakov.
door orkest.
1830-1930
Rede gehouden door den Heer
KAM1EL HUYSMANS
"Volksvertegenwoordiger, Oud-Minister
van Kunsten en Wetenschappen.
7). Hongaarsche dansen Brahms.
door orkest.
8). De Rozenkavalier H. Strauss.
gezongen door Richard Mayr en
Anni Andrassy.
9). Spaansche dans Granados.
door orkest.
10). Aan het Meer F Schubert.
gezongen door Alex. Kipnis.
11). Danse Macabre Saint-Saëns.
door orkest.
12). De Liefdezang van Siegmude
uit De Walkure. R. Wagner,
gezonger door George Thill
13). Spaansche volks suite
door orkest.
Columbiaplaten.
Eenuian wordt op straat afgeranseld.
Voorbijgangers snellen den man te
hulp.
De Af ranselaar. Weet gij wie die kerel
is
Voorbijgangers. Neen.
De Afranselaar.Dat is een commen
tator.
Voorbijgangers. Hoezoo Wat zegt ge
Een commentator Dan verdient hij
zeker slagen.
Onderdanige dagbladschrijvers en hoogge
leerde univeisiteits professoren hebben hun
moening verkondigd over het debat, dat in de
partij plaats greep over naamlooze vennoot
schappen.
En beiden hebban aan de werelp verkondigd
dat het socialisme naar den dieperik ging,
omdat de socialisten den nsamloozen vorm
van ondernemingen niet hebben verdoemd.
Het waarom heb ik nooit kunnen begrijpen.
Dat zekere socialisten schuld hebben aan
die verkeerde ekonomische opvatting, lijdt
geen twijfel.
Hoe dikwijls heb ik die zelfde verwarring
in socialistische bladen ook niet gelezen
Het doel van het socialisme is in de maat
schappij de parasitaire elementen, in de mate
van de mogelijkheid, uitschakelen. Het doel
is een klassenlooze maatschappij in de plaats
van een in klassen ingedeelde maatschappij,
klassen#»** ekonomische voorrechten en
klassen zonder die zelfde voorrechten.
Op den weg naar het einddoel is de vorm der
prtduktie een probleem in zich.
Ken landbouwer, die cp zijn cigtD erf ar
beidt, en arbeid met kapitaal verbindt, beant
woordt aan het socialists ch doel.
De groot-produktie fcan bclcr zijn, maar
ook, in zeker© gevallen, slechter. De superio
riteit der groot-pioduktie hangt af van den
toestand van den staat zelf. In Letland rijn
bebouwingen van 20 HA. een doodgewoon
iets. In België zouden 20 HA. reecs Daar
groot-produktie overgaan.
In de nijverheid staat de ontwikkeling Dog
anders.
Gisteren was de nijveraar me ester in zijn
fabriek.Gisterenhadden wij vennootschappen
met aandeelhouders en bestuurders, die vrij
konkurreerden op de wereldmarkt. Gisteren
hadden wij ook groote naamlooze vennoot
schappen met kleine kartels, die zelden over
de staatsgrenzen heen reikten en het natio
naal afzetgebied onder elkaar, broederlijk,
verdeelen.
Vandaag zien we overal reuzcn-kartelsont-
staan, internationale trusts, die ook een in
wendige verandering hebben ondergaaD. Niet
de aandeelhouder beveelt, niet de bezoldigde
bestuurder. Neen. Het feit dat de onderne
ming tot dit of dat kartel behoort. Bloeiende
ondernemingen worden geruïneerd ofstilge-,
legd, omdat te Brussel, te Parijs, te Londen
te Berlijn of to Ghicago een kapitaalkrachtig
blok van belanghebbenden, samengesmeed
door een kapitaalkrachtige bank, over leven
en dood van kleinere ondernemingen en kar
tels beschikt. Door hun overmacht zijn zijbe-
kwaamonder den prijs te verkoopen, tijdelijk,
om daarna de prijzen in de hoogte te drijven
I wanneer de slag bun gelukt is. Van uit eDkele
bankbureelen wordt de wereldproduktie ge-
regeld. Eu dit systeem bewijst dat verspreide
kapitalisten, voor de organisatie van de pro-
duktie,niet meer noodig zijn.
De scheiding tusschen privaateigendom en
kapitaal-heerschappij is bijna voltrokken. De
pro luktie wordt een gemeenschappelijke uit
bating, en de vraag is enkel te weten, wie
daarover zal meester spelen, de belangheb
benden zelfs, de verbruiker ofwel, de geld
magnaten die magnaten zijn, niet met htln
eigen geld, maar met het geld van anderen.
De vraag is niet van technischen aard. Het
is een vraag van macht.
De koöperatieve vorm is een gemeenschap
pelijke vorm. En zoo zijn ook de naamlooze
vennootschappen. Het persoonlijk oh ment is
niet meer toonaangevend. Samenwerkende
maatschappijen en naamlooze vennootschap
pen maken een overgang uit tot gemeen
schappelijke produktie. Het probleem is en
kel uit beide vormen het parasitisme uit te
schakelen.
En daarom mogen nu de onderdanige dag
bladschrijvers en de hooggeleerde professoren
over het failliet van het socialistisch idee pra
ten en hun wijsheid verkondigen. Zij zitten
er zoo diep in, dat zij hun eigen opvattingen
niet meer ontwareD, want zij verklaren zich
in theorie verdedigers van het industrieel in
dividualisme, en de groote banken behee-
renmeeren meerde gemeenschappelijke pro
duktie, over de wereld heen.
Wij zijn van oordeel dat de toekomst der
beschaving leidt naar het meesterschap der
gemeenschap zelf, maar niet naar de autokra-
tie, noch in de ekonomie, noch in de politiek.
Cam. HUTSMANS.
Vraag gesteld aan den achtbaren Beer
Minister van Financien, door
Qezel Prosper De Bruyn, Senator.
De Denderstreek komt geweldig ge
teisterd te worden door de onweders van
de laatste dagen.
Al de graangewassen zijn plat ten
gronde geslagen en kunnen grootendeels
niet meer rijpen.
In de streek Denderhoutem, Oultre,
Appelterrc, Eychem, hebben de hagel
buien bijna al den tabak vernietigd.
Ik ben zoo vrij de welwillende aan
dacht van den Heer Minister te vestigen
op den neteligen toestand die daaruit
voor de betrokken landbouwers gaat
voortspruiten.
Zou de Regeering cr niet kunnen op
ingaan om aan de geteisterden eenescba-
devergoeding te verleenen en de grond
belasting kwijt te schelden voor dit jaar.
Met achting,
Pr. Do Bruyn.
Den i6 Juli 1930.
zijn verzocht oene afvaardiging to zenden
naar de bijeenkomst die plaats heelt, op
Molendries.
DAGORDE
Benoeming van een afgevaardigde
bij het Federaal Bestuur.
Dat iedere groep vertegenwoordigd
zij. os#
N i chels Leontire.
romnn doop ETd.
De zee is eene minnares die mij nooit
bedriegt, hoeft de Fransehe dichter La-
martine ergens gezegd. Dit kon waar zijn
voor hem, maar is het verduiveld niet voor
den visscher en den matroos. Die arme zee
vaarders spreken anders over die minnares
dan de dichters.
De zee 1 Emiel beminde Haar ook Het
zachte murmelen harer achteruitwijkende wa
teren wiegde hem, als het ware, in een zach-
ten slaap, wanneer zijne ziel treurig en neer
slachtig was, en geleek als de wegstervende
tonen eener heerlijke en nachtelijke serenade
in Spanje.
Toen de wSteren in lichte golfjes terugkeer
den en zachtjes tot aan zijne voeten voortrol
den, was het alsof zij hem iets kwamen zeg
gen... hij vroeg hun naar zijne Elise. hoe zij
over hem dachtmaar de golfjes wilden meer
en meer voorwaarts en moedeloos moest hij
met zijne tent tot op den dijk wijken.
Hij was niet altijd neerslachtig en moede-i
loos of dichterlijk. Hij was soms kokend van
verontwaardiging en toorn, wanDeer hij de
uitspattingen der rijke badbezoekers, de ont
zaglijke sommen zag, die daar in wulpsch ver
maak werden verbrast, en de arme visschers-
slavcn bemerkte, die, niet getroffen door het
schreeuwend verschil tusschen de menschen,
het hoofd in den grond of zingend de schuit
instappen, welke hun weldra in volle zee, bij
die minnares welke Lamertine nooit bedroog
zou voeren, hunne vrouw en kinderen in de
onzekerheid latend of vader wel ooit weder-
keeren zou
Ja, dan was Emiel razend, en wanneer soms
een orkaan met woede losbrak, ontvluchtte
hij het niet, maar stelde zich op eene plaats
waar hij het kon zien, hooren, gevoelen, als
wilde hij dat het vreeselijk geluid, welke het
verwekte, tot begeleiding diende van het on
weder in zijn hart.
Emiel was geen boekenverkooper als de
anderen. Hij prees zijne waren niet op die
wijze die bijna smeeken, bedelen doet den
ken.Somtijds nam hij garsch zijn kraamken
op en ging zich, dichtbij de zee, ver van het
gewoel der menschen dat hem hinderde,
plaatsen. Somtijds stelde hij zich te midden
der levendigste plaatsen, en keek dan trotscb,
met opgeheven hoofd en fonkelend oog, de
rijke voorbijgangers aan.
Aan velen varkocht hij niets, maar aan
eenigen verkocht hij nog al wat. Het waren
degenen die hem goed hadden opgemerkt en
bespeurd hadden, dat dc kleeren versleten,
maar de snede rijk, het aangezicht open, vurig
aristokratisch waren.
Zij rieden het kind van goeden huize onder
de armzalige kleeding en waren verwonderd
over het vuur, de helderheid en de kennisseD,
waarmede hij over boeken, schrijvers en an
dere onderwerpen sprak.
Eenige Fransehe juffrouwen en damen had
den hem insgelijks opgemerkt aan zijne
levendigheid, aan zijne lange zwarte haren,
die hem bijna tot op den rug vielen,en aan de
vuurstralen welke hem somtijds uit d« oogen
schoten, wanneer zij hem van terzijde gade
sloegen.
Hij, van zijnen kant, aanzag ze soms goed
en maakte dan eene vergelijkingtusschen hen
en Elise. Maar, alhoewel vele schooEe vrou
wen voorbij zijn kraamken wandelden, toch
verloren zij in zijn oog bij de vergelijking.
Het was op een Maandag, rond 4 ure in den
achternoen. Het weder was prachtig. De zon
schitterde in vollen glans, zondci verzengend
heet te zijn, en wierp hare stralen over den
onmetelijken waterspiegel.
Op den zeedijk heerschte een buitengewoon
leven. Het getal vreemdelingen, in het dorp
aanwezig, was tamelijk groot en allen wilden
genieten van de heerlijkheid des dags en van
het verrukkende des schouwspels.
Emiel was met zijne tent te midden van den
zeedijk gekomen. Onder den invloed van het
Hij zocht een schoon gezichtje, eene slanke
houding, een lieve tred, hij luisterde of hij
niet op eens bij zich eene zachte en gekende
stem hoorde Hij zocht Elise.
Brussel walgde hem, ja, en daarom had hij
het verlaten, maar hij was ook naar Blanken-
berghe gekomen, in de hoep er, met het bad-
seizoen, Elise of hare moeder te ontmoeten en
daar met haar te spreken.
Reeds verscheidene malen was hij verheugd
j opgestaan, en meenend dat de aankomende
aangenaam weder, voor do°"enw°elen ^fk bujtün(,owoon Ke]uk IQU K#_
dier honderden menschen. zichzelven aan schonken hebben, maar telkens was hij moe.
dier honderden menschen, zichzelven aan
vurend en vosdsel gevend aan een geheim
voorgevoel, dat hij niet verdrijven kon en
voor hem zoo schoon was, voelde hij zich op
geruimd en wel te moede.
Nog nooit had hij zooveel ijver en talent ge
bruikt om zijne waar te verkoopen, en het
was met een aangezicht, stralend van genoe
gen, dat hij de voorbijgangers aanzag en toe
sprak.
Maar hij deed iets meer dan verkoopen.
Wandelend rond zijn kraamken, sloep bij al
de damen cn juffrouwen, die zich in zijne na
bijheid of ver van hem bevondeü, aandachtig
gade.
ten terugkeeren met de woerden Nog niets j
Dien Maandag was dat gevoel heviger dan
ooit in hem opgekomen en hij gaf er zich
gansch aan over. Verdreef hij den twijfel om
toch te genieten gedurende den tijd dat zijne
begoocheling duurde
Omtrent een uur reeds wandelde hij rond en
niets, hoegenaamd niets bemerkte noch hoor
de hij. dat hem eeDige hoop kon schenken.
Altijd dezelfde trotsche of ongevoelige ge
zichten kreeg hij voor zich, maar nooit het
innemend gelaat zijner Elise.
(Wvrii voortguti),
