Voor't Volk
Geofferd
:i
e
Nieuw Leven.
Het donkere
Vlaanderen
Hef Budget wan *31
S.AR-O.V-
Ditjes en Datjes
Ouders
27e Jaargang N° 50
Prijs per nummer 50 centiemen
27 Juli 1950
Socialistisch Weekblad
voor het Arrondissement Aalst
I
Voor de Gebrekkelijken en j
Verminkten
999
Geen reobten zonder plichten
G een plichten zonder rechten
POSTCHECK-REKEH1HG
Belgische Werk 1 ieden-Part
Arrondisseraents-Federatie Aalst
Nr. 85S88. Telefoon 5 7 2
El
sell
sell
Stal
ITH
1 4
I
Cri
Kinderen krijgen is goed maar zorgen dat
zij in het leven blijven is nog veel beter. Wij
weten wel dat de katholieken daarbij op een
ander standpunt staan.
Volgens hunne theorie moet het eene kind
maar na het andere komen, onafgezien of
ze even vlug sterven als zij gekomen zijn. Of
het dan zwakken, gebrekkelijken of sukke
laars zijn komt. er ook al niet op aan. Hoofd
zaak is kinderen, nog eens kinderen en altijd
maar kinderen.
Wij zijn niet tegen de talrijke gezinnen,
verrq van daar; maar wij staan itoch op hot
standpuntwatmoetgedaan worden om gezon
de kinderen te krijger, en als deze er een maal
zijn dat er geen middel mag verwaarloosd
worden om ze in leven te houden.
Het is met die gedachte bezield dat door
een socialist de kraambedvergoeding werd
ingevoerd. De katholieken zien daar eene
premie in, om het verwerven van kinderen
aan te moedigen. Wij integendeel staan op
het standpunt dat de verzorging van moeder
en kind van zeer grooten invloed zullen zijn
op hun verder bestaan. Om die verzorging tot
een maximum te brengen moet er hulp gebo
den worden in den breedst mogelijken zin.
Het komt er op aan nu alles te doen
om dat jonge levej te doen opgroeien tot
eenen lichamelijk en geestelijk sterken boom.
In de gemeenten waar dd socialisten de meer
derheid hebben wordt onder cat oogpunt al
les gedaan wat maar eonigzins kan en wat
mogelijk is met de financieele middelen waar
men over beschikt. Aan de kindertuinen en
aan de scholen wordt alle mogelijke zorg be
steed. In ons gewest is op dit gebied nage
noeg nog alles te doen. Nergens bestaat er een
kindertuin, dien raam waardig.
Dat wil nu nietzaggen dat wij bij gebrek
aan de meerderheid op de gemeentehuizen
leideliik toezien. Noen, want onze mutuali
teiten waken. De zwakke kinderen worden
door de zorgen der A. T. K. weg gezonden
gedurende weken, maanden desnoods, om ze
te versterken.
Het is evenwel niet genoeg te zorgen voor
de zwakken, ook de gezonden moeten gehol
pen worden. Jaar in jaar uit verblijven in on-
gezonde woningen, in stofferige steden of
stinkende buurten kan zeer nadeeligo gevol
gen hebben. In de vacantie moeten de ^kinde
ren naar zee. In enkele dagen zullen zij daar,
zonder dat zij het zelf weten, nicuwleven
gaan halen, hunne longen versterken, hunne
beenderen verkloeken, met een woord eene
korte maar toch doeltreffende kuur onder
gaan-
Het schoon e en prachtige werk der krader-
vacanties wordt moer en meerbekend. De
meeste kiüderen die er een maal geweest
ziin verlangen om er een tweede maal been te
gaan en als bet kan elk jaar. Het aantal kin-
deren dat vertrekt, gaat elk jaar in stijgende
lijn. Dit jaar zullen er ongeveer 500 kinderen
enkel van ons gewest, voer acht dagen raar
de zee gaan. Zij zulbr sterker, met meer
levenslust en vreugde terug komen en oeter
bestand zijn tegen het harde leven.
Het is dank aan onze socialistische mutua
liteiten dat dit werk zoo'n uitbreiding neemt
1 en dat het op weg is om aan alle kinderen
zonder onderscheid eenige dagen werkelijke
en gezonde vacantie te geven. Dank aan onze
i mutualiteiten hebben al de kinderen derle-
der. nu de gelegenheid aan uiterst billijke
-voorwaarden een beetje van dat nieuwe Ie-
ver, dat zij zoo broodnoodig bobben te gaan
halen.
Als nu alle arbeiders hunnen plicht begrij
pen en zich aansluiten bij eene socialistische
mutualiteit dan zou er ook op dit gebied nog
heel wat meer kunnen gedaan worden.
reman €?oc#ip iT«S. ftiwetl®
Aanhoudend van karakter als hij was, gaf
hij niet ras den strijd op, doch warmeer hij na
twee ureu zoekens, bemerkte dat do wande
laars zich naar de Concertzaal begaven en op
dat groot gewoel van zooeven bijna de een
zaamheid volgde, dan werd hij treurig, wan
hopend, razend en zette zich in zijne tent ne
der, het. hoofd op de handen rustend, het
aangezicht naar de zee gekeerd.
Hij verweet zich dan zijne eigene aanvuring
en verviel in treurige mijmeringen.
Hij zou misschien nog lan g in die houding
zijn blijven zitten, wara hij niet gewekt ge
worden door het geluid van voetstappen en
het hooren eener stem welke hij herkende.
Vermoedend dat naderende personer vóór
hem zouden komen, fes hij plotselings recht
en deed alsof hij zijne boeken rangschikte.
Toen beide persoren zich voer het kraam-
ken bevonden, werd bij opeens getroffen door
het herkennen van den mar, wiens stem bij
Ik heb eene zware verkoudheid. Ik heb een
plaatje gekregen in de infirmerie. Nevens
mij ligt een dorpeling uit West-Vlaanderen,
een eenvoudig boerenjongen, openhartig,
edelmoedig, dai voel ik seffens.
't Is Zondag. Hij betreurt dat hij zijne gods
dienstige plichten niet kan vervullen, want
uitgaan mag hij niet.
Aan zijn praten te hooren, h^eft die kerel
veel doorzicht en is niet zooals men gewoon
weg noemteen simpele Vlaamsche boeren
jongen
Ik kan mijne nieuwsgierigheid niet meer
bedwingen en vraag Wat doet gij in 't bur
gersleven
Van alles, is 'tantwoord. Ik wsrk waar
ik werk kan vindeD. Thuis hebben we eene
kleine boerderij met twee koeien en 2 1/2 Ha
grond, te weinig om van te leven. Ik heb op
de steenovens gewerkt en in den beetwortel-
tijd beeten uitgedaan voor de groote boeren.
Maar's avonds werkte ik dan nog bij ons op
den akker.
Welk was dan uw dagloon
Op de steenovens 2,50 fr. per uur en bij
de boeren 60 fr. in de week.
Ik kijk vreemd op ik kan niet gelooven dat
men zulkdanigehongerloonen nog durft uit
betalen.
Dit verwondert u, vervolgt die kloeke
kerel, dat begrijp ik wel. Ge moet weten dat
wij in de vlaamsche dorpjes ondereene katho
lieke heerschappij leven. Vragen we ons recht
dan antwoord mon onshet lijden van het
tegenwoordige zal hiernamaals beloond wor
den. Do werkman wordt er onder den hiel ge
houden. Hij is niet vareenigd, hij staatalleen.
Dat begrijp ik en dat. begrijpeu anderan.
Maar demeesten durven zich niet verroeren,
uit vrees voor den slechten naam. Ik ben van
niemand bang en durf rechtuit mijne meening
zeggen. Ik ben geen luiaard, ik werk graag.
Maar voor mijnen arbeid eisch ik een orden
telijk bestaan. Waarom leiden, zij die nooit
werken, een lui en lekker leventje, en waarom
moeten, zij die werken cn wroeten, crevcc-
r$n Ik, alhoewel zeer godvruchtig, ik ber de
slechte in mijn parochie ik ben een godde-
looze. Maar eenmaal zullen de blinden zien,
zullen de dooven hooren er zal recht zege
pralen
Er zat vuur in de laatste woorden.
Glimlachend, tevreden, staarde ik dien ke
rel aan. Ii sprak geen woord, ik was ontroerd-
Ik dacht: zoo 'n kerel krijgt navolgers en
eenmaal zal het vlaamsche volk het slavenjuk
dat de conservatieve macht hen voorbehoudt,
van zich afschudden.
Dan zal de vlaamsche boerenjongen, r.a S
uren vlijtigen arbeid, kunnen zeggen M oe-
dertje lief, wat is hei lever schoon Ik zal u
een aardig liedje voorspelen Terwijl de
jongen speelt zal de moeder zachtjes mee
neuriën, en de kleine boerderij, waar vroeger
geruchten geweend werd, zal een landjuweel-
tjo zijn, waar liefde en geluk zullen heer-
sctwn. Piot-
Door de wet van 1 December 1928, werd
een speciaal fonds opgericht ten voordeele
van de gebrekkelijken en verminkten die niet
onder toepassing vallen van de wetten op de
arbeidsongevallen.
Om aanspraak te bebben op de voordooien
van deze wet moet men
1) Balg zijn en in België verblijven
2) Ten minste 14 jaar oud zijn
3) Behoeftig zijn
4) Een bestendige onbekwaamheid van
minstens 30 t.h. hebben
5) Aanvaarden, zoo de omstandigheden het
toelaten, zich aan eene beroepsopleiding of
heropleiding te onderwerpen.
De vergoeding bedraagt hoogstens 2250 fr.
per jaar voor iemand die lOOt.h. onbekwaam
heid heeft; iemand die dus een kleinere onbe
kwaamheid heeft bekomt evenredig met zijne
onbekwaamheid eene kleiner vergoeding.
Voorbeeld80t.h. bekomt 2250 x 80 1800 fr. per jaar
60 t.b. 2250 x 60 1350 fr. per jaar.
Ds wet is in voege getreden op 1 Juli 1929.
Belanghebbenden, waarvan de vraag is in
gewilligd geworden, trokken reeds de v?r
goeding voor den tweeden semester van 1929.
Voor 1930 werd nog niemand uitbetaald.
Er zijn reeds 35000 aanvragen birnengeko
men, waarvan er reeds 25000 zijn onderzocht.
Het onderzoek wordt naarstig voortgezet.
Men schat tegen einde September of Oktober
klaar te zijn.
De uitbetalingen vcor 1930 zullen in Okto
ber aanvangen.
Wanneer alles in orde zijn zal. zullen de
uitbetalingen regelmatig alle trimesters ge
beuren.
Om van de voordeelen der wet te genieten
mag men niet meer dan 20 fr. per dag win
nen dat wil zaggen dat iemand die 19 fr.
wint nog de volle vergoeding kan bijbekomen
terwijl iemand die 20,50 fr. verdient niets
meer bekomt.
Gebrekkelijken of verminkten die he* hui
dig ouderdomspensioen genieten kunnen ook
nog aanspraak maken op het volle bedrag de
zer wet.
Di aanvragen moeten gedaan worden op
een gedrukt formulier bij den gemeentesecre
taris en gestaafd worden door een uitgebreid
getuigschrift van den dokter.
Voor verdere inlichtingen kan men zich
steeds wenden op de zitdagen aangekondigd
in Recht en Vrijheid tot
Volksvertegenwoordiger Nichels, Senatoren
De Bruyn en Da Nauw, Provintieraadsleden
Haeltermao en Van Trimpont en gezel Bergb-
man, Partijsecretaris.
DE BRUYN.
Volgons katholieke dagbladen is M. Houtart met het opmaken van
ziin budjet van 1931 begonnen. liet scbjint dat de eersto cijfers diehij
inkreeg hem doen afschrikken. De krisis in do metaalnijverheid, du
textielnijverheid, de glasnljvrrbeid is zoo ernstig, dat de inkomsten van den
Staat merkelijk zullen verminderen. M. Hcutart vreest zc-lfs dat hij zijn
budjet niet in evenwicht zal kunnen houden cn La Libro Bolgique
voegt erbijof men in die voorwaarden de gestemde sociale wetten wel
in toepassing zal kunnen bréngen.
V/at partijgenoot Vanaervelde in hét Parlement voorstelde, komt
dus letterlijk uit." De supertaks is afgeschaft, de rijken hebben honderden
millioenen als geschenk gekregen, het budjet van den Staat wordt moei
lijk in evenwicht gehouden en voor het toepassen van de sociale ver
zekeringen vindt men geen geld.
De h,h. Christene schoothondjes kunnen dezen uitclsg onder hun
hoofd leggen.
De ouderlingen, invalieden, oud strljdeis, opgeëischten en anderen
welke steeds mogen wachten, kunnen er deze heeren dankbaar voor zijn.
Welke socialistische wirkmati laat nog na
Vooruit - on - Recht en Vrijheid te koo-
pen en te lezen
Zulke zouden er niet meer mogen te vinden
zijn
InderdaadHet lezen van een socialistisch
blad is nu toch wal het aller kleinste bewijs
dat men iets over heeft voor de Werklieden
partij.
PROGRAMMA VAN DINSDAG 29 JULI 1930
20,15 u. Golflengte 339 m.
Vlaamsche Uitzending.
PROGRAMMA
Uitzending van de
Opera - La Traviata, van Verdi.
Rolverdeeling
1). Violette Mercedes Caspir.
2). Flora Ida Conti.
3). Annina
4). Alfredo Lionello Cecil,
j 5). Cecil Carlo Galefli.
6). Gastone Guiseppe Cressi.
7). De Dokter Salvatore Baccaloni.
8). De Baron Aristide Baracchi.
9). De Markies Cr. Villa.
10). Koren en van de Scala van Milaan.
Gramafoonplaten Columbiaplaten.
Cornmis Voyageur*
Deze b. naming slingerde Ansoele in volle
Kamer in hat gezicht van Minister Heyman,
omdat deze steeds op de hand staat der bour
geoisie.
Minister Heymanneken bid voor mij
stond batuiterd en... dacht in zichzelf't is
waar.
Ze stapnn of?
De omver getuimelde klerikale bestendige
deputatie van Oost-Vlaanderen, schijnt er
geen haast bij te hebben om hun meening te
laten kennen op de afgekondigde dagorde
der socialisten, waarin dezelaatsten hun hou
ding hebben vastgelegd. Ofwel slaper ze. Of
wel wordt er achter de schermen gekonkel
foesd.
lntusschen kunnen de bestuurszaken in de
war worden gestoken en blijven de dringende
uit te betalen sommen aan onderwijzers, per
soneel, bouwpremiëo, enz. slenteren.
'i Gael hen goed
Zonder groote verbazing stellen we in den j
laatsten tijd vast dat de Fronters met de
Katholieken zoo goed overeen komen.
Tal van buitengemeentens zouden we kun
nen aanhalen waar er niet de minste mee-
ningsverschillen bestaan russchen, en waar
zeep uitstekende wijze hand in hand gaan.
Gaan de schaapkens daD toch opnieuw hun
nen ouden stal vervoegen
Verdiend
In Ons Volksblad orgaan de Christene
schoothondjes, werkt regelmatig een heer
schap met de mestvork.
Hij gewaagt deze week over Schimmen
van den rooden mesthoop maar kan geen
enkel doorslaand argument aanhalen als te
genhanger op dc verwijten welke wij hen
naar den kop slingeren om hun bestendig
knievallen voor de reactie.
De scribent zou het best doen eerst in
eigen spiegel te kijken. Hij zou voorzeker
vaststellen dat hij in plaats van een pen, een
I mestvork in de handen houdt cm hun zeer kri-
I stelijk blad te vullen door op de rooden te
donderen.
Spreekt ge zou nog regelmatig over de
socialistische werking
Krist&n-drmokrstfe
Op de Conferentie van het Arbeidersbureel
te Genóve werd de vermindering van de
werkuren voor de mijnwerkers besproken.
De kolennijverheid maakt een crisis door
er is overproductie.
Da onzijdige openbare School is moer
dan welke andere, uw vertrouwen waar
dig.
Zy wordt bestuurd door overheden,
gekozen door de medeburgers en die
tegenover deze verantwoordelijk zyn.
Zy staat onder hot rechtstreeksch toe
zicht van de openbare meeniDg.
Haar onderwijzend personeel heeft
den grontfwettelykeD eed afgelegd.
De zedelijke opvoeding van uw kin
deren wordt er volgens de wöt verwe
zenlijkt, en is 't voorwerp van do meest
toegewijde zorgen.
De onzijdige openbare school is
meer dan elke andere
uw achting waardig.
Alle kinderen, zonder onderscheid van
politieke, wijsgeerige of godsdionstige
meening, worden er aanvaard.
Zy heeft den strengsten eerbied voor
de gewetensvrijheid en de overtuiging
der ouders.
Zij doet niet aan politiek. Zy staat niet
ten dienste van een party.
Zy staat wel tec dienste der Natie.
Zij is de echt Nationale School
Uit liefde voor uw kinderen
stuurt se naar de
onzijdige openbare School.
Engeland stelde voor, don werkdag te
brengen op 7 uur do heer Lsbacq/., afgevaar
digde van minister Heyinan, stemde er tegen.
Dan werd er eon voorstel neergelegd van
7 1/2 uur; de hetr Lebacqz stemde eropnieuw
tegen.
Op het derde voorstel van 3/1 uur heeft d,e
heer Lebacqz zich onthouden.
Dat noemt men christen-democratische po
litiek.
Zoolang die heeren niet gevoelig in den rug
geduwd worden door de socialisten, verroe
ren zij zich niet.
Recht t
Beoogt ge een edel doel, welaan 1
Het kortst is steeds de recht baan
Maar kan het doel niet eerlijk heeten,
Wil dan elk pad er heen vergeten.
niet had gehoord, herstelde zich airs s en zei-
de in hetVlaamsch, een boekje aanbiedend
Heeren koopt de brochuur De Wet op de
samenspanningdoor P. an Loo
De beide heeren, welko dadelijk de stem
en den boekverkooper herkenden, deinsden
van verbazin? een stap achterwaarts, riepen
bijna terzelfder tijd
Gij hier?
Wat onbeschaamdheid
Die twee heeren waren Emiel's vader in
gezelschap van den fabrikant Verbeest.
Emiel bad het boekje weggelegd, en aan
zag beiden met open blik, een weinig blozend
^van ontroering.
Slechts na eenige oogenblikkcn waren de
heeren van hunne verbazing bekomen in-
tusschontijd bad stilte geheersclit. Zij werd
door Emiel's vader onderbroken. Hij sprak
Wat doet gij hier. mijnheer
Boeken verkoopen, zooals gij ziet, mijn
heer 1
Zijt gij dan zoo laag gezonken
Ik weet niet of ik ooit gezonken ben.
Zult gij nu nog niet inzien, vat gij win
nen kunt met uwe dwaze gedachten.
Ik beklaag mij niet over mijnentoestaud-
-- Hij ziet er toch niet schitterend uit.
Schitterend of niet, niemand belet mij I
mijne gedachten te volgen, cn dat is mijn ge
luk.
Gij zijt een koppige jongeling.
Vader, gij hebt mij nooit begrepen.
En gij, ongelukskind, zult nooit uw le
ven beteren. Hutlaatste gevoel van schaamte
moet in u zijn uitgedoofd, om hier, op zulke
plaats, zulk een laag beroep tó vervullen.
Niemand zal ooit over mij te blozen heb
ben, mijnheer, sprak Emiel met waardigheid.
Wat heb ik gedaan, thans doe cn nog doen
zal, was en is eerlijk, moedig en prijzens
waard. Ik bemin het volk en heb zijne smar
ten willen zien en deeleD, en ik heb liever zelf
ellende te lijden, dan door mijne schuld hon
derd naarstige familiên in de armoede te stor
ten en te houdcD.
Ik hoor het wel, antwoordde de oude
heer Moyson, rood van toorn, dat uw omgang
met dat gemeen goed u zelf onbeschoft heeft
gemaakt. Ik beken het, ik betreurde wat er
was gebeurd, ik had het willen hersteld zien,
maar thans-lat ik u voor mij in zulk een toe
stand, in zulk eene houding aantref, i* alles
tusscben ons gedaan. Ik erken u niet meer,
voor mij bestaat mijn zoon Emiel niet meer.
Dat zij u gezegd.
Gij moet het niet herhalen, mijnheer,
sprak Emiel met gekwetste fierheid ik heb u
niets gevraagd, ik ben niet komen bedelen en
b;hoeiniet verworpen te worden... Nog een
woordje nochtans voor u bestaat er geen
zoon Emiel meer; voor mij bestaat er nog een
vader, maar een vader wiens hardnekkigheid
ik b ;klaag, betreur, niet voor mij alleen, maar
voor hem ook. Gij moet lijden, vader,
door hetgeen gij daar zooeven komt te zeggen
zooniet, dan... maar neen, een vader vergeet
zijn kind nooit 1 Wat er ook van zij, ik neem
u beiden en het groetsche tooneel dat ons
omringt tot getuige, dat, mocht ik ooit vader
worden, ik nooit het leven van mijn kind zou
offeren aan mijne denkbeelden.
Bij hst uitspreken dezer woorden had Emiel
de hand naar de zee uitgestrekt, en deed zich
door zijne houding, uitspraak en uitzicht,
waarlijk plechtig en schoon voor.
Dit maakte eenigen indruk op zijn vader.
De heer Verbeest zag dit grimlachend aan.
Opeens zegde hij spottend
Gij, vader worden Wie zou u tot echt
genoot willen
I Emiel was als door een slarg gebeten zijn
arm viel, zijn gloed hitld op en toom onstak
in hem.
Wie mij tot echtgenoot zou willen, mijn
heer Verbeest, zeide hij op doordringenden
toon, diegene welke wellicht thans om mijne
gewaande vlucht lijdt.
Do fabrikant werd bleek en aanzag Emiel
met woede. Wat beteekenden die woorden?
Bedoelden zij zijne Elise Wist bij wat er in
zijn buis omging Was al zijn lis: mislukt
Wat bedoelt gij met die woorden, jonge
heer? vroeg hij.
Niets anders, mijnheer, dan hetgeen zij
beteekenen.
Welke juffer zou om u nog lijden, wan
neer zij u ia zulk een deerniswaardiger} toe
stand moest zien zeide Verbeest, welke zijn
best deed vroolijk spottend te schijnen.
Uwe dochter Elise, mijnheer, zou nog
lijden, wanneer zij wist wat er met mij ge
beurde. Dat edel meisje moet begrepen heb
ben waarom ik gehandeld heb zooals ik deed,
en wanneer ik tot hiertoe van haar, noch zij
van mij iets weet, dan is het noch hare, nog
mijne schuld, maar de uwe. Ja, de uwe, want
gij hebt hardvochtig tegenover haar en be-
driegelijk tegenover mij geweest.
(Wordt veertgtsei).
LP lit