Voor't Volk Geofferd :i e Nieuw Leven. Het donkere Vlaanderen Hef Budget wan *31 S.AR-O.V- Ditjes en Datjes Ouders 27e Jaargang N° 50 Prijs per nummer 50 centiemen 27 Juli 1950 Socialistisch Weekblad voor het Arrondissement Aalst I Voor de Gebrekkelijken en j Verminkten 999 Geen reobten zonder plichten G een plichten zonder rechten POSTCHECK-REKEH1HG Belgische Werk 1 ieden-Part Arrondisseraents-Federatie Aalst Nr. 85S88. Telefoon 5 7 2 El sell sell Stal ITH 1 4 I Cri Kinderen krijgen is goed maar zorgen dat zij in het leven blijven is nog veel beter. Wij weten wel dat de katholieken daarbij op een ander standpunt staan. Volgens hunne theorie moet het eene kind maar na het andere komen, onafgezien of ze even vlug sterven als zij gekomen zijn. Of het dan zwakken, gebrekkelijken of sukke laars zijn komt. er ook al niet op aan. Hoofd zaak is kinderen, nog eens kinderen en altijd maar kinderen. Wij zijn niet tegen de talrijke gezinnen, verrq van daar; maar wij staan itoch op hot standpuntwatmoetgedaan worden om gezon de kinderen te krijger, en als deze er een maal zijn dat er geen middel mag verwaarloosd worden om ze in leven te houden. Het is met die gedachte bezield dat door een socialist de kraambedvergoeding werd ingevoerd. De katholieken zien daar eene premie in, om het verwerven van kinderen aan te moedigen. Wij integendeel staan op het standpunt dat de verzorging van moeder en kind van zeer grooten invloed zullen zijn op hun verder bestaan. Om die verzorging tot een maximum te brengen moet er hulp gebo den worden in den breedst mogelijken zin. Het komt er op aan nu alles te doen om dat jonge levej te doen opgroeien tot eenen lichamelijk en geestelijk sterken boom. In de gemeenten waar dd socialisten de meer derheid hebben wordt onder cat oogpunt al les gedaan wat maar eonigzins kan en wat mogelijk is met de financieele middelen waar men over beschikt. Aan de kindertuinen en aan de scholen wordt alle mogelijke zorg be steed. In ons gewest is op dit gebied nage noeg nog alles te doen. Nergens bestaat er een kindertuin, dien raam waardig. Dat wil nu nietzaggen dat wij bij gebrek aan de meerderheid op de gemeentehuizen leideliik toezien. Noen, want onze mutuali teiten waken. De zwakke kinderen worden door de zorgen der A. T. K. weg gezonden gedurende weken, maanden desnoods, om ze te versterken. Het is evenwel niet genoeg te zorgen voor de zwakken, ook de gezonden moeten gehol pen worden. Jaar in jaar uit verblijven in on- gezonde woningen, in stofferige steden of stinkende buurten kan zeer nadeeligo gevol gen hebben. In de vacantie moeten de ^kinde ren naar zee. In enkele dagen zullen zij daar, zonder dat zij het zelf weten, nicuwleven gaan halen, hunne longen versterken, hunne beenderen verkloeken, met een woord eene korte maar toch doeltreffende kuur onder gaan- Het schoon e en prachtige werk der krader- vacanties wordt moer en meerbekend. De meeste kiüderen die er een maal geweest ziin verlangen om er een tweede maal been te gaan en als bet kan elk jaar. Het aantal kin- deren dat vertrekt, gaat elk jaar in stijgende lijn. Dit jaar zullen er ongeveer 500 kinderen enkel van ons gewest, voer acht dagen raar de zee gaan. Zij zulbr sterker, met meer levenslust en vreugde terug komen en oeter bestand zijn tegen het harde leven. Het is dank aan onze socialistische mutua liteiten dat dit werk zoo'n uitbreiding neemt 1 en dat het op weg is om aan alle kinderen zonder onderscheid eenige dagen werkelijke en gezonde vacantie te geven. Dank aan onze i mutualiteiten hebben al de kinderen derle- der. nu de gelegenheid aan uiterst billijke -voorwaarden een beetje van dat nieuwe Ie- ver, dat zij zoo broodnoodig bobben te gaan halen. Als nu alle arbeiders hunnen plicht begrij pen en zich aansluiten bij eene socialistische mutualiteit dan zou er ook op dit gebied nog heel wat meer kunnen gedaan worden. reman €?oc#ip iT«S. ftiwetl® Aanhoudend van karakter als hij was, gaf hij niet ras den strijd op, doch warmeer hij na twee ureu zoekens, bemerkte dat do wande laars zich naar de Concertzaal begaven en op dat groot gewoel van zooeven bijna de een zaamheid volgde, dan werd hij treurig, wan hopend, razend en zette zich in zijne tent ne der, het. hoofd op de handen rustend, het aangezicht naar de zee gekeerd. Hij verweet zich dan zijne eigene aanvuring en verviel in treurige mijmeringen. Hij zou misschien nog lan g in die houding zijn blijven zitten, wara hij niet gewekt ge worden door het geluid van voetstappen en het hooren eener stem welke hij herkende. Vermoedend dat naderende personer vóór hem zouden komen, fes hij plotselings recht en deed alsof hij zijne boeken rangschikte. Toen beide persoren zich voer het kraam- ken bevonden, werd bij opeens getroffen door het herkennen van den mar, wiens stem bij Ik heb eene zware verkoudheid. Ik heb een plaatje gekregen in de infirmerie. Nevens mij ligt een dorpeling uit West-Vlaanderen, een eenvoudig boerenjongen, openhartig, edelmoedig, dai voel ik seffens. 't Is Zondag. Hij betreurt dat hij zijne gods dienstige plichten niet kan vervullen, want uitgaan mag hij niet. Aan zijn praten te hooren, h^eft die kerel veel doorzicht en is niet zooals men gewoon weg noemteen simpele Vlaamsche boeren jongen Ik kan mijne nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en vraag Wat doet gij in 't bur gersleven Van alles, is 'tantwoord. Ik wsrk waar ik werk kan vindeD. Thuis hebben we eene kleine boerderij met twee koeien en 2 1/2 Ha grond, te weinig om van te leven. Ik heb op de steenovens gewerkt en in den beetwortel- tijd beeten uitgedaan voor de groote boeren. Maar's avonds werkte ik dan nog bij ons op den akker. Welk was dan uw dagloon Op de steenovens 2,50 fr. per uur en bij de boeren 60 fr. in de week. Ik kijk vreemd op ik kan niet gelooven dat men zulkdanigehongerloonen nog durft uit betalen. Dit verwondert u, vervolgt die kloeke kerel, dat begrijp ik wel. Ge moet weten dat wij in de vlaamsche dorpjes ondereene katho lieke heerschappij leven. Vragen we ons recht dan antwoord mon onshet lijden van het tegenwoordige zal hiernamaals beloond wor den. Do werkman wordt er onder den hiel ge houden. Hij is niet vareenigd, hij staatalleen. Dat begrijp ik en dat. begrijpeu anderan. Maar demeesten durven zich niet verroeren, uit vrees voor den slechten naam. Ik ben van niemand bang en durf rechtuit mijne meening zeggen. Ik ben geen luiaard, ik werk graag. Maar voor mijnen arbeid eisch ik een orden telijk bestaan. Waarom leiden, zij die nooit werken, een lui en lekker leventje, en waarom moeten, zij die werken cn wroeten, crevcc- r$n Ik, alhoewel zeer godvruchtig, ik ber de slechte in mijn parochie ik ben een godde- looze. Maar eenmaal zullen de blinden zien, zullen de dooven hooren er zal recht zege pralen Er zat vuur in de laatste woorden. Glimlachend, tevreden, staarde ik dien ke rel aan. Ii sprak geen woord, ik was ontroerd- Ik dacht: zoo 'n kerel krijgt navolgers en eenmaal zal het vlaamsche volk het slavenjuk dat de conservatieve macht hen voorbehoudt, van zich afschudden. Dan zal de vlaamsche boerenjongen, r.a S uren vlijtigen arbeid, kunnen zeggen M oe- dertje lief, wat is hei lever schoon Ik zal u een aardig liedje voorspelen Terwijl de jongen speelt zal de moeder zachtjes mee neuriën, en de kleine boerderij, waar vroeger geruchten geweend werd, zal een landjuweel- tjo zijn, waar liefde en geluk zullen heer- sctwn. Piot- Door de wet van 1 December 1928, werd een speciaal fonds opgericht ten voordeele van de gebrekkelijken en verminkten die niet onder toepassing vallen van de wetten op de arbeidsongevallen. Om aanspraak te bebben op de voordooien van deze wet moet men 1) Balg zijn en in België verblijven 2) Ten minste 14 jaar oud zijn 3) Behoeftig zijn 4) Een bestendige onbekwaamheid van minstens 30 t.h. hebben 5) Aanvaarden, zoo de omstandigheden het toelaten, zich aan eene beroepsopleiding of heropleiding te onderwerpen. De vergoeding bedraagt hoogstens 2250 fr. per jaar voor iemand die lOOt.h. onbekwaam heid heeft; iemand die dus een kleinere onbe kwaamheid heeft bekomt evenredig met zijne onbekwaamheid eene kleiner vergoeding. Voorbeeld80t.h. bekomt 2250 x 80 1800 fr. per jaar 60 t.b. 2250 x 60 1350 fr. per jaar. Ds wet is in voege getreden op 1 Juli 1929. Belanghebbenden, waarvan de vraag is in gewilligd geworden, trokken reeds de v?r goeding voor den tweeden semester van 1929. Voor 1930 werd nog niemand uitbetaald. Er zijn reeds 35000 aanvragen birnengeko men, waarvan er reeds 25000 zijn onderzocht. Het onderzoek wordt naarstig voortgezet. Men schat tegen einde September of Oktober klaar te zijn. De uitbetalingen vcor 1930 zullen in Okto ber aanvangen. Wanneer alles in orde zijn zal. zullen de uitbetalingen regelmatig alle trimesters ge beuren. Om van de voordeelen der wet te genieten mag men niet meer dan 20 fr. per dag win nen dat wil zaggen dat iemand die 19 fr. wint nog de volle vergoeding kan bijbekomen terwijl iemand die 20,50 fr. verdient niets meer bekomt. Gebrekkelijken of verminkten die he* hui dig ouderdomspensioen genieten kunnen ook nog aanspraak maken op het volle bedrag de zer wet. Di aanvragen moeten gedaan worden op een gedrukt formulier bij den gemeentesecre taris en gestaafd worden door een uitgebreid getuigschrift van den dokter. Voor verdere inlichtingen kan men zich steeds wenden op de zitdagen aangekondigd in Recht en Vrijheid tot Volksvertegenwoordiger Nichels, Senatoren De Bruyn en Da Nauw, Provintieraadsleden Haeltermao en Van Trimpont en gezel Bergb- man, Partijsecretaris. DE BRUYN. Volgons katholieke dagbladen is M. Houtart met het opmaken van ziin budjet van 1931 begonnen. liet scbjint dat de eersto cijfers diehij inkreeg hem doen afschrikken. De krisis in do metaalnijverheid, du textielnijverheid, de glasnljvrrbeid is zoo ernstig, dat de inkomsten van den Staat merkelijk zullen verminderen. M. Hcutart vreest zc-lfs dat hij zijn budjet niet in evenwicht zal kunnen houden cn La Libro Bolgique voegt erbijof men in die voorwaarden de gestemde sociale wetten wel in toepassing zal kunnen bréngen. V/at partijgenoot Vanaervelde in hét Parlement voorstelde, komt dus letterlijk uit." De supertaks is afgeschaft, de rijken hebben honderden millioenen als geschenk gekregen, het budjet van den Staat wordt moei lijk in evenwicht gehouden en voor het toepassen van de sociale ver zekeringen vindt men geen geld. De h,h. Christene schoothondjes kunnen dezen uitclsg onder hun hoofd leggen. De ouderlingen, invalieden, oud strljdeis, opgeëischten en anderen welke steeds mogen wachten, kunnen er deze heeren dankbaar voor zijn. Welke socialistische wirkmati laat nog na Vooruit - on - Recht en Vrijheid te koo- pen en te lezen Zulke zouden er niet meer mogen te vinden zijn InderdaadHet lezen van een socialistisch blad is nu toch wal het aller kleinste bewijs dat men iets over heeft voor de Werklieden partij. PROGRAMMA VAN DINSDAG 29 JULI 1930 20,15 u. Golflengte 339 m. Vlaamsche Uitzending. PROGRAMMA Uitzending van de Opera - La Traviata, van Verdi. Rolverdeeling 1). Violette Mercedes Caspir. 2). Flora Ida Conti. 3). Annina 4). Alfredo Lionello Cecil, j 5). Cecil Carlo Galefli. 6). Gastone Guiseppe Cressi. 7). De Dokter Salvatore Baccaloni. 8). De Baron Aristide Baracchi. 9). De Markies Cr. Villa. 10). Koren en van de Scala van Milaan. Gramafoonplaten Columbiaplaten. Cornmis Voyageur* Deze b. naming slingerde Ansoele in volle Kamer in hat gezicht van Minister Heyman, omdat deze steeds op de hand staat der bour geoisie. Minister Heymanneken bid voor mij stond batuiterd en... dacht in zichzelf't is waar. Ze stapnn of? De omver getuimelde klerikale bestendige deputatie van Oost-Vlaanderen, schijnt er geen haast bij te hebben om hun meening te laten kennen op de afgekondigde dagorde der socialisten, waarin dezelaatsten hun hou ding hebben vastgelegd. Ofwel slaper ze. Of wel wordt er achter de schermen gekonkel foesd. lntusschen kunnen de bestuurszaken in de war worden gestoken en blijven de dringende uit te betalen sommen aan onderwijzers, per soneel, bouwpremiëo, enz. slenteren. 'i Gael hen goed Zonder groote verbazing stellen we in den j laatsten tijd vast dat de Fronters met de Katholieken zoo goed overeen komen. Tal van buitengemeentens zouden we kun nen aanhalen waar er niet de minste mee- ningsverschillen bestaan russchen, en waar zeep uitstekende wijze hand in hand gaan. Gaan de schaapkens daD toch opnieuw hun nen ouden stal vervoegen Verdiend In Ons Volksblad orgaan de Christene schoothondjes, werkt regelmatig een heer schap met de mestvork. Hij gewaagt deze week over Schimmen van den rooden mesthoop maar kan geen enkel doorslaand argument aanhalen als te genhanger op dc verwijten welke wij hen naar den kop slingeren om hun bestendig knievallen voor de reactie. De scribent zou het best doen eerst in eigen spiegel te kijken. Hij zou voorzeker vaststellen dat hij in plaats van een pen, een I mestvork in de handen houdt cm hun zeer kri- I stelijk blad te vullen door op de rooden te donderen. Spreekt ge zou nog regelmatig over de socialistische werking Krist&n-drmokrstfe Op de Conferentie van het Arbeidersbureel te Genóve werd de vermindering van de werkuren voor de mijnwerkers besproken. De kolennijverheid maakt een crisis door er is overproductie. Da onzijdige openbare School is moer dan welke andere, uw vertrouwen waar dig. Zy wordt bestuurd door overheden, gekozen door de medeburgers en die tegenover deze verantwoordelijk zyn. Zy staat onder hot rechtstreeksch toe zicht van de openbare meeniDg. Haar onderwijzend personeel heeft den grontfwettelykeD eed afgelegd. De zedelijke opvoeding van uw kin deren wordt er volgens de wöt verwe zenlijkt, en is 't voorwerp van do meest toegewijde zorgen. De onzijdige openbare school is meer dan elke andere uw achting waardig. Alle kinderen, zonder onderscheid van politieke, wijsgeerige of godsdionstige meening, worden er aanvaard. Zy heeft den strengsten eerbied voor de gewetensvrijheid en de overtuiging der ouders. Zij doet niet aan politiek. Zy staat niet ten dienste van een party. Zy staat wel tec dienste der Natie. Zij is de echt Nationale School Uit liefde voor uw kinderen stuurt se naar de onzijdige openbare School. Engeland stelde voor, don werkdag te brengen op 7 uur do heer Lsbacq/., afgevaar digde van minister Heyinan, stemde er tegen. Dan werd er eon voorstel neergelegd van 7 1/2 uur; de hetr Lebacqz stemde eropnieuw tegen. Op het derde voorstel van 3/1 uur heeft d,e heer Lebacqz zich onthouden. Dat noemt men christen-democratische po litiek. Zoolang die heeren niet gevoelig in den rug geduwd worden door de socialisten, verroe ren zij zich niet. Recht t Beoogt ge een edel doel, welaan 1 Het kortst is steeds de recht baan Maar kan het doel niet eerlijk heeten, Wil dan elk pad er heen vergeten. niet had gehoord, herstelde zich airs s en zei- de in hetVlaamsch, een boekje aanbiedend Heeren koopt de brochuur De Wet op de samenspanningdoor P. an Loo De beide heeren, welko dadelijk de stem en den boekverkooper herkenden, deinsden van verbazin? een stap achterwaarts, riepen bijna terzelfder tijd Gij hier? Wat onbeschaamdheid Die twee heeren waren Emiel's vader in gezelschap van den fabrikant Verbeest. Emiel bad het boekje weggelegd, en aan zag beiden met open blik, een weinig blozend ^van ontroering. Slechts na eenige oogenblikkcn waren de heeren van hunne verbazing bekomen in- tusschontijd bad stilte geheersclit. Zij werd door Emiel's vader onderbroken. Hij sprak Wat doet gij hier. mijnheer Boeken verkoopen, zooals gij ziet, mijn heer 1 Zijt gij dan zoo laag gezonken Ik weet niet of ik ooit gezonken ben. Zult gij nu nog niet inzien, vat gij win nen kunt met uwe dwaze gedachten. Ik beklaag mij niet over mijnentoestaud- -- Hij ziet er toch niet schitterend uit. Schitterend of niet, niemand belet mij I mijne gedachten te volgen, cn dat is mijn ge luk. Gij zijt een koppige jongeling. Vader, gij hebt mij nooit begrepen. En gij, ongelukskind, zult nooit uw le ven beteren. Hutlaatste gevoel van schaamte moet in u zijn uitgedoofd, om hier, op zulke plaats, zulk een laag beroep tó vervullen. Niemand zal ooit over mij te blozen heb ben, mijnheer, sprak Emiel met waardigheid. Wat heb ik gedaan, thans doe cn nog doen zal, was en is eerlijk, moedig en prijzens waard. Ik bemin het volk en heb zijne smar ten willen zien en deeleD, en ik heb liever zelf ellende te lijden, dan door mijne schuld hon derd naarstige familiên in de armoede te stor ten en te houdcD. Ik hoor het wel, antwoordde de oude heer Moyson, rood van toorn, dat uw omgang met dat gemeen goed u zelf onbeschoft heeft gemaakt. Ik beken het, ik betreurde wat er was gebeurd, ik had het willen hersteld zien, maar thans-lat ik u voor mij in zulk een toe stand, in zulk eene houding aantref, i* alles tusscben ons gedaan. Ik erken u niet meer, voor mij bestaat mijn zoon Emiel niet meer. Dat zij u gezegd. Gij moet het niet herhalen, mijnheer, sprak Emiel met gekwetste fierheid ik heb u niets gevraagd, ik ben niet komen bedelen en b;hoeiniet verworpen te worden... Nog een woordje nochtans voor u bestaat er geen zoon Emiel meer; voor mij bestaat er nog een vader, maar een vader wiens hardnekkigheid ik b ;klaag, betreur, niet voor mij alleen, maar voor hem ook. Gij moet lijden, vader, door hetgeen gij daar zooeven komt te zeggen zooniet, dan... maar neen, een vader vergeet zijn kind nooit 1 Wat er ook van zij, ik neem u beiden en het groetsche tooneel dat ons omringt tot getuige, dat, mocht ik ooit vader worden, ik nooit het leven van mijn kind zou offeren aan mijne denkbeelden. Bij hst uitspreken dezer woorden had Emiel de hand naar de zee uitgestrekt, en deed zich door zijne houding, uitspraak en uitzicht, waarlijk plechtig en schoon voor. Dit maakte eenigen indruk op zijn vader. De heer Verbeest zag dit grimlachend aan. Opeens zegde hij spottend Gij, vader worden Wie zou u tot echt genoot willen I Emiel was als door een slarg gebeten zijn arm viel, zijn gloed hitld op en toom onstak in hem. Wie mij tot echtgenoot zou willen, mijn heer Verbeest, zeide hij op doordringenden toon, diegene welke wellicht thans om mijne gewaande vlucht lijdt. Do fabrikant werd bleek en aanzag Emiel met woede. Wat beteekenden die woorden? Bedoelden zij zijne Elise Wist bij wat er in zijn buis omging Was al zijn lis: mislukt Wat bedoelt gij met die woorden, jonge heer? vroeg hij. Niets anders, mijnheer, dan hetgeen zij beteekenen. Welke juffer zou om u nog lijden, wan neer zij u ia zulk een deerniswaardiger} toe stand moest zien zeide Verbeest, welke zijn best deed vroolijk spottend te schijnen. Uwe dochter Elise, mijnheer, zou nog lijden, wanneer zij wist wat er met mij ge beurde. Dat edel meisje moet begrepen heb ben waarom ik gehandeld heb zooals ik deed, en wanneer ik tot hiertoe van haar, noch zij van mij iets weet, dan is het noch hare, nog mijne schuld, maar de uwe. Ja, de uwe, want gij hebt hardvochtig tegenover haar en be- driegelijk tegenover mij geweest. (Wordt veertgtsei). LP lit

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1930 | | pagina 1