r I Private Ekonomie en kollektieve Ekonomie 't Is jammer Soc. Weekblad voor het Arr, Aalst. Rond een Studieweek in de Arbeidshoogeschool S.A-R.O.V. Aan den Voet van de kapitalistische Vesting 27 Jaargang N' 37 Prijs per nummér 30 centiemen 14 September 1930 RECHT EN Geen Rechten zonder Plichten Geen Plichten zonder Rechten Postchf.ck-RmkkmN".; 85686. Tkï.ki-oon* 57! Zetel B. W. P. Arr.-Pehi.katik Voi.Ksnris AALST. de Men zal misschien hebben opgemerkt, tonder de citaten die wij hebben ge ren in den loop van deze reeks artike- i, er maar weinig waren van Marx of q zijn onmiddelijke volgelingtm. Dat eft zijn reden. De diskussies van poli- k-juridischen aard over het eigen- ms- en het erfrecht nemen zoo weinig ats mogelijk in hun werken. De Marxisten en de Erfenis Leest van het begin tot het einde het ïialistisch programma (das Brfurter ogramm) van Karl Kautsky. gij zult arin geen enkel woord vinden over lprogramma betredende de erfenis- Zoo meen ik dat ook in het gansche irk van Marx niet meer dan één regel vinden is over deze kwestie. liet is een nummers van het programma voor ekte aktie, dat zich op het einde van tkommunistisch manifest bevindt en aaraande opstellers naderhand maar T/t n voorbijgaande beteekenis hebben K hecht. Zij vergenoegen er zich mee, der de overgangsmaatregelen die het Folutionnaire proletariaat zal moeten nen, te vermelden de afschaffing d de erfenis en men moet gaan zoe- n in den tekst om zich rekenschap te ven van het onderscheid dat zij in hun est maakten tusschen den persoonlij- q eigendom en den kapitalistischen [endom. De reden van deze stilzwijgendheid er een punt dat bij andere socialisten A oveel plaats inneemt, is te zoeken in t feit dat van het standpunt der Marxi an dit punt en de juridische punten iar van ondergeschikt belang zijn. lor hen zijn inderdaad de hervormin- n van het recht slechts het gevolg van ekonomische hervormingen. Het is, q welbekende uitdrukkingen te ge- uiken.deontwikkeling van de produk- ave krachten, die tusschen de men- lien nieuwe produktieverhoudingen ies eigendomsverhoudingen) schept. Bt is de kapitalistische koncentratie, edoor de onteigening van de kleine oducenten, tusschen de kollektief ge- orden produktievormen en de eigen- msvormen die individueel gebleven n, en zulkdanige tegenstelling in bet ven roept, dat zij op een gegeven igenblik, ten gevolge van een kata-j •ofe in het kapitalistische regiem, oet worden opgelost door den over lig van de private kapitalistische eko- imio in socialistische kollektieve eko- amie. Wat de vraag betreft op welke wijze door welke middelen die overgaDg, elke de evolutie van de techniek on- irmijdbaar maakt, zal plaats hebben, ttis een punt waaraan maar weinig be- og wordt gehecht door dezen die een 'erwegend, om niet te zeggen uitslui- nd belang hechten aan den ekonomi- 8 hen faktor. Deze kwestie van de middelen, waar in daarentegen veel belang werd ge- icht door de eerste socialisten, zooals aint-Simon of Owen, heeft een nieuwe dualiteit verkregen, nu de socialisti- ihe partijen aan de wetgevende en par- imenlaire aktie veel meer belang zijn lan hechten dan de Marxisten van '-18. De wetgevende aktie op het Eigendomsrecht Men kan inderdaad aannemen dat Ie olitieke en juridische omvormingen in Bruimstemate afhangen van de om- ormingen waarop de individueele wil einig of geen vat heeft en die zich vol- ekken op bet gebied van de produktie van de techniek. Toch-gebeuren die olitieke en juridische omvormingen niet n zelf. Hoe vaak gebeurt hot niet dat oude instellingen nog geruimen tijd lijven voortbestaan, nadat de ekono- iische omstandigheden die ze min of eer wettigden, hebben opgehouden, et overwegend belang erkennen van i ekonomischen faktor is geen reden iu te denken, en Marx heeft dat nooit Bdacht, dat de arbeiders door de poli- eke of syndikale aktie niet hun rnaxi- lum kracht moeten geven voor de om- Orming van het recht die de ekonomi- thc omvormingen onvermijdbaar ma- en. In die orde van gedachten zou de he erkin g van het kapitalistische erfrecht, e terugkeer van de rijkdommen die oortkomen van den gezamenlijken ar- eid van de gemeenschap aan die sociale emeenschap, een bijzonder doelfcrefi'end tiddel zijn om den weg te openen voor socialiseering van de produktie-en ruilmiddelen. De andere wegen voor het Socialisme Men moet zich trouwens wachten karuit te besluiten, zooals de Saint- imonicanen en de Golisianen deden, dat it middel het eenige is en dat het vol- taat min of meer snel het socialisme te 'erwezenlijken. Het is niet alleen ten gevolge van het apitalistische erfrecht dat die ontzaglij ke fortuinen worden opgehoopt welke IB en k M het kenmerk zijn van den tegenwoordi- gen tijd. Tal van ander faktoren komen in aanmerking en dragen bij tot den onop- houdelijken aangroei onafhankelijk van den faktor erfrecht van de mon sterachtige sociale ongelijkheden die voortvloeien uit de primitieve ophoo ping. Zoo zou men b.v. geen de minste be teekenis meer moeten hechten aan het woord rechtvaardigheid, om als wettig en gerechtigd te beschouwen dat de eigenaar van een handelsgebouw of van een hoeve zich de meerwaarde toeeigent die voortkomt van de inspanning van zijn huurderdateen grondspekulant, die tijd heeft van wachten, al slapende rijk wordt omdat de uitbreiding van een stad de waarde van zijn gronden in het hon derdvoudige doet toenemen dat een gcoep kapitalisten zich kosteloos of voor een appel en een ei, door middel van een dier misdadige overeenkomsten waar van hel bourgeois-regiem zoo vele voor beelden beeft gegeven, zich de koncessie doet toekennen van de onuitgebaat ge bleven natuurlijke rijkdommen, zooals de steenkolen, de petroleum, of de hy draulische kracht die de elektrische drijfkracht leveren dat de Beursman nen, die zeker spel spelend, strall'eloos de plundering van de kleine spaarders kunnen organiseeren dat grondbezit ters of nij veraars in staat zijn, zonder dat de wet ingrijpt, om zich buitenspo rige pachten te doen betalen of de gren- zenlooze uitbuiting te organiseeren van de werkkrachten die zij verkoopen, enz. Op al die faktoren kan de syndikale, de politieke en de koüperatieve aktie in vloed uitoefenen. De kapitalistische eigendom is niet meer wat hij oorspronkelijk was Wij zijn reeds ver af van den eigen dom zooals hij zich voordeed ten tijde van bet Burgerlijk Wetboek of ten tijde van Leopold Ien van Louis-Phillippe. Of het gaat om het llandelseigen- dom de wetgeving op de huishuren en de pachten, de fabriek wetten die het recht beperken van de nijveraars om te gebruiken en te misbruiken, de verzeke ringswetten, tegen ziekte, ongevallen, werkeloosheid, invaliditeit of ouder dom, de voordeden en de aanmoedigin gen gegeven aan de koüperatie, het recht dat de kollektiviteit zich voorbehoudt als26 vergunningen worden verleend, voor mijnen, spoorwegen, en andere natuurlijke rijkdommen, in plaats van ze zelf rechtstreeks uit te baten, of om die municipalistische politiek, die maakt dat op dit oogenblik de stad Antwerpen eigenaresse is van 51 t.h. van haar grondgebied, men moet blind zijn om niet te zien dat het aandeel van het indi vidueele afneemt en het aandeel van de maatschappij neiging vertoont om te verhoogen. Langs verschillende wegen, in weer wil van al den tegenstand van bet klasse- egoïsme, gaan de menschelijke maat schappij- n den weg op naar een stand van zaken die de meest verlichte ele menten van de bourgeoisie zelf reeds voorzien. Het voorstel van Ernest Solvay In 1919, op het oogenblik dat de vre- deskonferentie zou bijeenkomen, schreef Ernest Solvay in een studie, waarin hij zijn beginselen over sociale natuurkun de uiteenzette Alle bron van inkomsten niet bron van genot of niet produktief kapitaal dat eenvoudig bewaard en gebruikt wordt om te leven moet ten slotte eindigen met gesocialiseerd te worden men zal niet ontsnappen aan de onont koombare noodzakelijkheid voortsprui tende uit den onontkoombaren en onop- houdelijken vooruitgang die in alle rich tingen tot uiting komt en die er onver mijdelijk zal toe leiden gelijk onderwijs te geven aan al Ion en bij gevolg uit zal loopen op wat ik de gelijkheid van het vertrekpunt heb genoemd. Zal dat proces van socialiseering, dat Solvay onontkoombaar oordeelde zich verder ontwikkelen zooals hij het wenschte en zooals hij aan de liberale partij vroeg er toe bij te dragen door de eenvoudige samenstelling van hervor mingen die steeds uitgebreider cn uitge breider zouden worden Of is daarentegen het oogenblik aan gebroken dat de evolutiemogelijkheden van het kapitalisme uitgeput zijnde en de tegenstellingen die bot ontwikkelt hun maximum bereikt hebbende de ver breking van het evenwicht tusschen de produktiekoopkracht van de arbeidende massa's volledig zijnde en anderzijds de weerstand van de leidende klassen toe genomen zijnde, men, na zoovele andere revoluties, een nieuwe revolutie zal zien uitbreken, waarvoor het uitbreken van een nieuwen oorlog waarschijnlijk voldoende zou zijn Vervolg ondsraaa kolom 3 De lagere school is de volksschool of de school van het werkmanskind. De lagere onderwijzer of onderwijzeres die aldaar aan dit kind én opvoeding én on derwijs verschaften zijn de volksschool onderwijzers. Deze twee elementen het onderwijzend personeel en het volkskind behooi en nagenoeg tot dezelf de klasse der samenleving, die de arbei dersklasse is. Deze twee elementen passen zoo nauw aan elkaar, zijn in een zelfde mid den vergroeid, en in zeden cn gewoon ten zoodanig elkaar eigen, dat de lagere onderwijzers to'aal aangeduid zijn om de opleiding van het volkskind waar te nemen 't Is dus niet te verwonderen dat het personeel der lagere school er n zekere voorliefde voor het volkskind heeft en dat het zijn eenig streven is, aan de hem toevertrouwde kinderen, al het ffocd te gunnen dat dienen zal om het gelukkig en nuttig voorde samenleving te maken. Daarom ook is 't een plicht voor de ouders aan hun kinderen voor dit slag van weldoeners der nederige klasse eer bied te boezemen. 't Is een groot ongeluk nochtans voor ons land, en voor het lager ouderwij zend personeel rn voor de volksjeugd dat de volksschool niet onder één en zelfde beheer sta Ten huidigen dage dat het personeel der Belgische volksschool, door de vier jaren studie aan zijn beroepsvak gewijd, onbetwistbaar op de hoogte van zijn taak is gebracht, is 't een uiterst spijtige zaak dat het niet eensgezind het zelfde geluksdoel van het kind beoogen mag. Immers in ons België zijn twee soor ten van lagere scholen de vrije, die onder hel beheer der geestelijkheid staat en de ollieiëele, die onder het beheer van staat en gemeente werkt. Beide trekken de noodigo toela gen van staat, provintie en gemeente. De eerste blijft desniettegenstaande de volle eiger.dom der geestelijkheid en op gebied van toezicht heeft noch slaats- noch gemeentebestuur zijn neus in iets te steken. De geestelijkheid heeft er naar eigen zin en willekeurige opvatting een regle ment opgesteld, dat riekt naar dwang en van dweepzucht is aangedaan. Een onderwijzeres die trouwt vliegt buiten. Het huwelijk is noghtans vol gens de katholieke leering een sacra ment en verplicht ertoe wie het licha melijk en zedelijk van noode heeft. Ze prijst het moederschap aan en veroor deelt overspel. Is dat consequent zijn met zichzelf Een onderwijzer die niet gedwee het katholiek princiep deelt en het socialis tisch, of welkdanig anti clericaal pro gramma openlijk zou goedkeuren, vliegt aan de deur. Daarom, bewust van zijn onbeholpen heid in zake sociaal meezeggei schap en sociale working en dorstig, naar vrij heid, reikLdeze onderwijzer met beide handen naar een openstaande plaats in de oflicieële school Eq de opleiding of de zedelijke strek king van het kind Hoe erbarmelijk voor zijn eigen lot Het paradijs is voor den katholiek. De hel is voor den antichrist ofalwie antikatholiek is. Maar Christus zelf had den vloek in den mond voor alwie slaven boeide en onrecht pleegde. Hij had de kleinen lief gelijk de grooten. Maar gij, geestelijken en katholieken, dwangzuchtige menschen, getuige uw leuze Wie met mij niet is, is legen mij wat hebt gij door de eeuwen heen voor het heil der volksklasse verricht Van oudsher klinkt het: Het volk werd uitgemoord en de woningen plat gebrand. Alleen de geestelijken met bun huizen en kerken bleven gespaard. Onderdrukking en armoede werd im mer den kleinen beschoren en <le geeste lijkheid diende steeds de katholieke poli tiek van in predikstoel, biechtstoel, school en bij huisbezoek en paaide den workman met den hemel te beloven aan hem die op aarde gewillig armoede ver droeg. De vrijë of katholieke school is in het leven geroepen om de nederigen van jongsaf aan dwang te gewennen en kiesproviand aan te werven voor den dompersblok. Bewust van het feit dat de lagere school do kiem legt voor de levensrich ting van het volk, zoeken geestelijken en katholieken immer het monoj ool van 't onderwijs te bemachtigen Doch ander zijds wordt gewaakt en de ollieiëele school stelt zich tegenover hen. De ofliciëele school is de onzijdige school. De politiek blijft vóór de deur. De Staat oefent er zijn volle toezicht uit opdat het reglement naar de letter en stipt naar de wet worde uitgevo< l d. Hier ook wordt godsdienstonderwijs gegeven, hier ook wordt gebeden, maar niet met het oog om katholieken te kweeken en te leeren huichelen en vein zen, maar wel om een Oprecht gemoed ie verwerven, goede gevoelens in de harte n der kinderen te leggen cn recht voor de vuist te klappen. Hier beeft men geen schrik zelfver trouwen in te boezemen, de gewetens vrijheid te huldigen, de solidariteit aan te moedigen en de baan voor sociaal welzijn aan te leggen. Hier onderwijzen meesters die meest al hun diploma in oiliciëele normaal scholen hebben behaald meesters met breedegedachten, die de vrijheid als een heilig goed boschouwen die den prak- tischen kant van 't leven leeren kennen, goed willen en goed doen om w ille van liet goed meesters die opleiden voor 't geluk van den enkeling en het heil van de gansche samenleving. Het is een bekend en bewezen feit dat de Katholieken met behulp der geeste lijken in onze stad van Aalst, gedurende hunne jarenlange alleenheerschirg. zich het. monopool van het lager onderwijs hebben aangeschaft De eeneaangeno men school na dejandere rees als hij too- verslag uit den grond op. En aldaar werden de nederige kinderen bet poli tiek geloof opgelegd, onbewust als ze waren van het vergif dat ze opzogen en dat hun levenslot als mensch bederven moest. Ongetwijfeld hebben de katholieken van onze stad, aan die werkmethode van politiek voeren, de bestendigheid van machten heerschen grootendeels te danken gehad. Edoch Het verplichtend onderwijs, de gruwel der oude bewaarders, begint stilaan zijn vruchten af te. werpen. De oogen der kleinen gaan open, ze zien klaar en zullen handelen. Geen beddezak, geen literken houil- le, geen broodje, geen aalmoes van den pastoor zal ben nog weerhouden. De ollieiëele lagere, school is 't levende brood voor hun kleinen, voor nu en al tijd. In onze stad van Aalst zijn enkel drie ollieiëele lagere scholen eene voor meisjes in de Schoolstraat en twee voor jongens de stadsjongensschcol nr 1 of de nieuwe school in de Nieuwbeckslraat cn de stadsjongensschool n: 2 aan den Arend Deze drie scholen zijn in vollen bloei en groeien immer aan. Ze verdienen ten volle het vertrouwen der arbeidersbe volking cn wie verstandig oordeelen kan, zendtzijn kinderen naar de ollieiëele scholen. Het geheim der Toekomst Dat is het geheim der toekomst Maal ais die revolutie zekeren dag moet ko men, is dat geen reden om te verwaar- loozen wat van het socialisme reeds in het huidige kader van de maatschappij kan worden verwezenlijkt. Het is om die reden dat de arbeiders partij steeds reformistisch is geweest en revolutionnair terzelfdertijd. Er is geen hervorming, hoe gering ook die geen voorbereiding, geen vergemak kelijking en geen hulp is' om de onver mijdelijke, de groote revolutie minder gewelddadig en minder pijnlijk te ma ken, die door de afschaffing der klassen een einde zal stellen aan den klassen strijd en de souvereiniteit van den arbeid zal vestigen. Emiel VANDERYELDE. PROGRAMMA VAN DINSDAG 16 SEPT. 20,15 u. Golflengte 339 m. Vlaamsche Uitzending. PROGRAMMA 1). De Calif van Bagdad. Boieldieu. cloor orkest v. d. Staalopera van Berlijn. 2). De Vlederniuis. SLrauss. Mijnheer Markies. Speel ik de onschuld van het land. gezongen door Elisabeth Schumann. 3). Artiesten leven. Strauss. Donau's golven. Ivanoviee. door xMarek Weber's orkest. 4). Wees niet boos. Zeiler. Zang van den Nachtegaal. gezongen door Elisabeth Schumann. 5). Tresore Mio, Wals. Beggucci. O Lente wat zijt gij schoon. door orkest. Lincke. 6). Whilsling Rufus. Mils. A Swance Sing Song. Grimschaw. door quatuor-banjos. ONZE PRIJSKAMP VAN HET MOET KAMERAAD - 7). Zampa. Hérold. door orkest. 8). Weenen bij Nacht. Romzak. door Marek Weber en zijn orkest. 9). Do Hoorn. Elégier. gezongen doorTheodoor Chaliapine 10). De Regimentsdochter. Donizetti. Twee aria's gezongen door Toti. Dal Monte. 11). De dochter van Madame Angot. door orkest. Lecocq. 12). Nayghty Marietta. Herbert. Red-Mill. gezongen door Richard Croocks. 13). Waarvan men spreekt Bernards, Weekend in Schlaraffenland Armoudola. door orkest o.l.v. Ferdy Kaflmann Ilis Masters Voice Platen. 't Was vooral Karei Marx, de grond legger van het bedendaagsch Socia lisme, die een stevige basis legde voor de Opvoeding der jonge arbeiders. Karei Marx zag klaar en duidelijk in den toestand van morgen. Ilij wist dat hetgeen men opbouwt dient behoed te wordenvoor den ondergang, en dit doet de jeugdvoorhetSocialism.',, Dejeugd die moet leeren klaar zien iu de hedeudaag- sche gebeurtenissen en die voortdurend op de hoogte dient te zijn van de econo mische toestanden en de verwikkelin gen die er uit voortvloeien. Maar daarvoor waren er scholen noo- dig om praktisch te onderrichten. En dauk aan een mible gift van den groo ten democraat philanthroop Ernest Solvay, kon erin 1921 overgegaan wor den tot het stichten van een Arboids- hoogeschool. Ernest Solvay. een groolnijveraar, die breeden kijk bad op het arbeidersle ven, deed veie goede wei ken ter. bun nen voordeele. Eene van zijn denkbeel den in zake erfenis was degelijkheid bij het vertrekpunt, die veel gelijkenis vertoonde met het leerstelsel van het Socialisme. Sedert i921 richtte de Syndikale Kommissie, met de medewerking van de Centrale voor Arbeidersopvoeding, verscheidene Syndicale weken in. Deze cursussen worden bizonderlijk georga niseerd en gewijd aan de Belgische Vakbeweging. De Vlaamsche afdeeling telde 18 leer lingen met als leider en bestuurder Ka meraad Bouchery, bijgestaan door mak ker Soetens als moniteur, cn met de bi- zondere medewerking van de kamera den Kornclus Mertens, Algemeen Se cretaris van de Syndikale Kommissie, Peters Secretaris van de Metaalbewer kers, Verdone van de Houtbewerkers en Bouwwerklieden en de Vlamiock als bijgevoegde Secretaris der Syndikale Kommissie. Elk van hen behandelde verschillende vraagstukken als De Geschiedkundige ontwikkeling der Vakbonden van Bel gië vanaf 1830, de economische toe stand van onze Vakbonden en de huidige vraagstukken die de vakbonden en de Syndikale Kommissie bezig houden. Het is heel interessant en leerijk on derricht te worden hoe een vakbond op dit oogenblik werkt, en hoe hij dient ingericht te worden, want er zijn ver schillende typen van vakbonden. De Me taalbewerkers, die de sterkste en de machtigste gesyndikeerden zijn, tellen in ganscli het land op dit oogenblik 165.000 leden. Hun bond werd gesticht in 1855. In een gecentraliseerde organisatie zooals de hierboven genoemde, bestaan plaatselijkeafdeelingen in elke gemeen te. Deze afdeelingen worden bestuurd dooreen secretaris en zij zijn op elk der in hun gebied gelegen werkhuizen ver tegenwoordigd door een fabrieksafge- vaardigde. De plaatselijke afdeelingen verzeke ren de verbinding tusschen de organi satie en de leden. Zij zijn met het inza melen der bijdragen belast die aan de Centrale overgemaakt worden en beta len de door de Centrale toegestane ver goeding uit. Zewerven nieuwe leden aan, en leiden de beweging in verstandhou ding met de Centrale of gewestelijke af deeling. De plaatselijke afdeelingen zijn ver- eenigd per provintie in gewestelijke af deelingen, met aan het hoofd een secre taris. Zij vormen de verbinding tusschen do centrale en de plaatselijke afdeelin gen. Deze gewestelijke afdec-lingeu orga niseeren de algemcene propaganda en ccntraliseeren de fondsen van <le vak bonden, houden toezicht over bet finan cieel beleid in geval van contlikten en vertegenwoordigen den industriebond bij de Syndikale Kommissie. Het Congres dat jaarlijks plaats beeft handolt oppermachtig, daar de geweste- lijko afdeelingen stemrecht hebben in verhouding tot hun getalsterkte. De Mijnwerkers, die 10 jaar later dan do mannen van 't. metaal op den voorgrond zijn getreden, hebben heel wat meerrechten veroverd. Zij zijn dan ook de bizonderste voortbrengers in de Maatschappij en hun werk is heel wat gevaarlijker dan welk ander ook De Mijnwerker handelt impulsief naar I den draDg van het oogenblik. In een conllikt toonen de onverernigden zich altijd solidair met hunne kameradon. liet is misschien daarom dat er maar 1 3 vereenigd zijn, 't zij 4O.000 mijn- i werkers voor gansch het land. I Hun type van organiseeren is als volgt: de Nationale Centrale is een federatie van 6 verschillende federaties, cn 't is de gewestelijke federatie die de richtlijn voorschrijft in geval van staking en voor het maken van propaganda. In Namen zijn zij gesyndikeerd per put cn betalen 2,00 fr. per week in andere distrikten betalen zij 4,00 fr. bijdrage, hetgeen heel wat moeilijkheden bijbrengt voor de Centrale. Per 500 gesyndikeerden beeft men één afgevaardigde voor bet Nat. Con gres. Daartegen beeft men het Centraal Comiteit en het l 'itvocrend Bureel met zijn vier bestendige secretarissen en één voorzitter. De actueele vtaagslukken die de Syn dikale Kommissie op dit oogenblik be zighouden,- zou men in twee Categorieën kuunen verdoelen, deze van binnen en deze van buiten. Volgens de gedachten die er gewisseld zijn geworden in het laatste algemeen Congres van de Syndi kale Kommissie zou uien geneigd zijn tot bet samentrek kon der vakbonden. Zoo zal binnen afzienbaren tijd, de tabak zich samengesmolten hebben met de voeding de letterzetters bij de boek binders, cn zullen wij binnen eenigen tijd enkele vakbonden minder tellen door deze samensmelting. Het opriehten van één federatie van vakbonden is noodzakelijk met daaren- boven één Centrale voor gansch het land. Dit is noodig opdat wij arbeiders beter in blok zouden kuunen strijden tegen liet zoo machtig patronaat dat over zoo vele middelen beschikt. Een groot deel der pers, eu de meeste ban ken, zijn in hunne handen, die twee bi- zondere faktoren die oen overgrooten invloed hebben op het economisch le ven. RATIONALISA TIE. Een vreeselijk woord dat aan de orde van den dag staat cn die er waarschijnlijk nog lang zal op voorkomen. Men rationaliseert niet alleenlijk in de nijverheid waar de arbeiders dit met wantrouwende blikken bekijken» waar ook in onze vakbonden. Zoo heeft het Toch. de algemeeno secretaris der Genlscbe federatie, met een goed ge volg volbracht. Waarom, volgens zijn opvatting, moet er nu een bode naar uw huis ko men voor het brood, morgen een voor de tabak, overmogen voor de verzeke ring, over-overmorgeii een voor de kleeding. Kan één bode al dat werk niet doen Dat is een nuttelooze geld verspilling aan al die bedienden, zegt Toch, cn waarlijk hij heeft succes, of dat in andere gewesten kan toegepast worden, is een andere kwestie die wij graag overlaten aan do leiders der af deelingen. Het is nu eerst dat men de nood zakelijkheid inziet van het oprich ten van een stakings- en werkloozenkas voor gansch hel land, bizonderlijk voor deze laatsten, nu men ziet wat enorme werkeloosheid er lieerscht. Zij zou geen slecht werkt leveren in de nare omstan digheden, waarin wij leven. Men heeft dan nog de buitenstaande kategoriedcr vraagstukken; 't is te zeg- deze die niet uitsluitend in den vakbond thuis hooren, maar ook in de Kamers, waar er zeer veel van alhaugtde So ciale verzekering, en de Arbeidersva kantie, twee belangrijke punten die uiterst delicaat zijn, maar die men niet mag voorbij zien. Men weet niet hoe het is de Kamers zal eindigen. Er is een groote meerdeiheid voor de verplichte verzekering, in een zekere mate, en voor de arbeidersvakantie, maar boe zullen de Krislene demokralen zich ge dragen I dat is een vraag die iedereen zich stelt die er mee bekommerd is. Men gevoelt het aan zichzelf wat leemte er in u aangevuld werd op syn- dikaal gebied Het is daar eerst dat men waarlijk beseft wat invloed de vakbon den hebben en bizonderlijk de Syndi- kale Kommissie, die maar slechts een raadgevende Kommissie is. Eén van de bizonderste punten die er nog behandeld werden, was de daad van een bond- van rond Charleroi, die het aangedurfd heeft, naar bet voorbeeld van Duilsch- laud en Holland, in den schoot van liet syndikaat, Soc. .longc Wachten te vor men, jonge vakbonders, die nog eene kleine, bizondere 1 ijdrage moeten beta len. Deze bizondere storting zou bun toolaten verschillende reizen te doen, die zeer noodig zijn voor de vorming der jeugd, en tijdens hun militairen diensttijd zouden zij van den vakbond regelmatig luin partijbladen ontvangen en daarbij oog geldelijk ondersteund worden maar zij zouden tevens propa ganda moeten makon voor het syndica lisme. Vele kamor.tden zouden zich verheu gen moest dit overal invoege komen, daar zij nu toch altijd klagen, on terecht, dat er voor hen nooit iets gedaan wordt. Men kan liet niet ontkennen, en men overdrijft niet als men beweert dat dit enorme vruchten afwerpt. A. MAI DENS. dat er toch nog altijd werkmenschen zijn, die van geen syndikaat willen weten, 't Is nu crisis, en lij ondergaan de gevolgen van hunne groote nalatig heid. Zullen zij tot inkeer komen Zullen zij de rangen vervoegen van het Socialistisch syndikaat, cm aldus een macht te vormeü, waaraan nie mand zal kunnen weerstaan 't Ware te hopen in bun eigen belang.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1930 | | pagina 1