r
I
Private Ekonomie en
kollektieve Ekonomie
't Is jammer
Soc. Weekblad voor het Arr, Aalst.
Rond een Studieweek
in de Arbeidshoogeschool
S.A-R.O.V.
Aan den Voet van de kapitalistische Vesting
27 Jaargang N' 37
Prijs per nummér 30 centiemen
14 September 1930
RECHT EN
Geen Rechten zonder Plichten
Geen Plichten zonder Rechten
Postchf.ck-RmkkmN".; 85686. Tkï.ki-oon* 57!
Zetel B. W. P.
Arr.-Pehi.katik Voi.Ksnris AALST.
de
Men zal misschien hebben opgemerkt,
tonder de citaten die wij hebben ge
ren in den loop van deze reeks artike-
i, er maar weinig waren van Marx of
q zijn onmiddelijke volgelingtm. Dat
eft zijn reden. De diskussies van poli-
k-juridischen aard over het eigen-
ms- en het erfrecht nemen zoo weinig
ats mogelijk in hun werken.
De Marxisten en de Erfenis
Leest van het begin tot het einde het
ïialistisch programma (das Brfurter
ogramm) van Karl Kautsky. gij zult
arin geen enkel woord vinden over
lprogramma betredende de erfenis-
Zoo meen ik dat ook in het gansche
irk van Marx niet meer dan één regel
vinden is over deze kwestie. liet is een
nummers van het programma voor
ekte aktie, dat zich op het einde van
tkommunistisch manifest bevindt en
aaraande opstellers naderhand maar
T/t n voorbijgaande beteekenis hebben
K hecht. Zij vergenoegen er zich mee,
der de overgangsmaatregelen die het
Folutionnaire proletariaat zal moeten
nen, te vermelden de afschaffing
d de erfenis en men moet gaan zoe-
n in den tekst om zich rekenschap te
ven van het onderscheid dat zij in hun
est maakten tusschen den persoonlij-
q eigendom en den kapitalistischen
[endom.
De reden van deze stilzwijgendheid
er een punt dat bij andere socialisten
A oveel plaats inneemt, is te zoeken in
t feit dat van het standpunt der Marxi
an dit punt en de juridische punten
iar van ondergeschikt belang zijn.
lor hen zijn inderdaad de hervormin-
n van het recht slechts het gevolg van
ekonomische hervormingen. Het is,
q welbekende uitdrukkingen te ge-
uiken.deontwikkeling van de produk-
ave krachten, die tusschen de men-
lien nieuwe produktieverhoudingen
ies eigendomsverhoudingen) schept.
Bt is de kapitalistische koncentratie,
edoor de onteigening van de kleine
oducenten, tusschen de kollektief ge-
orden produktievormen en de eigen-
msvormen die individueel gebleven
n, en zulkdanige tegenstelling in bet
ven roept, dat zij op een gegeven
igenblik, ten gevolge van een kata-j
•ofe in het kapitalistische regiem,
oet worden opgelost door den over
lig van de private kapitalistische eko-
imio in socialistische kollektieve eko-
amie.
Wat de vraag betreft op welke wijze
door welke middelen die overgaDg,
elke de evolutie van de techniek on-
irmijdbaar maakt, zal plaats hebben,
ttis een punt waaraan maar weinig be-
og wordt gehecht door dezen die een
'erwegend, om niet te zeggen uitslui-
nd belang hechten aan den ekonomi-
8 hen faktor.
Deze kwestie van de middelen, waar
in daarentegen veel belang werd ge-
icht door de eerste socialisten, zooals
aint-Simon of Owen, heeft een nieuwe
dualiteit verkregen, nu de socialisti-
ihe partijen aan de wetgevende en par-
imenlaire aktie veel meer belang zijn
lan hechten dan de Marxisten van '-18.
De wetgevende aktie
op het Eigendomsrecht
Men kan inderdaad aannemen dat Ie
olitieke en juridische omvormingen in
Bruimstemate afhangen van de om-
ormingen waarop de individueele wil
einig of geen vat heeft en die zich vol-
ekken op bet gebied van de produktie
van de techniek. Toch-gebeuren die
olitieke en juridische omvormingen niet
n zelf. Hoe vaak gebeurt hot niet dat
oude instellingen nog geruimen tijd
lijven voortbestaan, nadat de ekono-
iische omstandigheden die ze min of
eer wettigden, hebben opgehouden,
et overwegend belang erkennen van
i ekonomischen faktor is geen reden
iu te denken, en Marx heeft dat nooit
Bdacht, dat de arbeiders door de poli-
eke of syndikale aktie niet hun rnaxi-
lum kracht moeten geven voor de om-
Orming van het recht die de ekonomi-
thc omvormingen onvermijdbaar ma-
en.
In die orde van gedachten zou de he
erkin g van het kapitalistische erfrecht,
e terugkeer van de rijkdommen die
oortkomen van den gezamenlijken ar-
eid van de gemeenschap aan die sociale
emeenschap, een bijzonder doelfcrefi'end
tiddel zijn om den weg te openen voor
socialiseering van de produktie-en
ruilmiddelen.
De andere wegen voor het
Socialisme
Men moet zich trouwens wachten
karuit te besluiten, zooals de Saint-
imonicanen en de Golisianen deden, dat
it middel het eenige is en dat het vol-
taat min of meer snel het socialisme te
'erwezenlijken.
Het is niet alleen ten gevolge van het
apitalistische erfrecht dat die ontzaglij
ke fortuinen worden opgehoopt welke
IB
en
k
M
het kenmerk zijn van den tegenwoordi-
gen tijd.
Tal van ander faktoren komen in
aanmerking en dragen bij tot den onop-
houdelijken aangroei onafhankelijk
van den faktor erfrecht van de mon
sterachtige sociale ongelijkheden die
voortvloeien uit de primitieve ophoo
ping.
Zoo zou men b.v. geen de minste be
teekenis meer moeten hechten aan het
woord rechtvaardigheid, om als wettig
en gerechtigd te beschouwen dat de
eigenaar van een handelsgebouw of van
een hoeve zich de meerwaarde toeeigent
die voortkomt van de inspanning van
zijn huurderdateen grondspekulant, die
tijd heeft van wachten, al slapende rijk
wordt omdat de uitbreiding van een stad
de waarde van zijn gronden in het hon
derdvoudige doet toenemen dat een
gcoep kapitalisten zich kosteloos of voor
een appel en een ei, door middel van een
dier misdadige overeenkomsten waar
van hel bourgeois-regiem zoo vele voor
beelden beeft gegeven, zich de koncessie
doet toekennen van de onuitgebaat ge
bleven natuurlijke rijkdommen, zooals
de steenkolen, de petroleum, of de hy
draulische kracht die de elektrische
drijfkracht leveren dat de Beursman
nen, die zeker spel spelend, strall'eloos
de plundering van de kleine spaarders
kunnen organiseeren dat grondbezit
ters of nij veraars in staat zijn, zonder
dat de wet ingrijpt, om zich buitenspo
rige pachten te doen betalen of de gren-
zenlooze uitbuiting te organiseeren van
de werkkrachten die zij verkoopen, enz.
Op al die faktoren kan de syndikale,
de politieke en de koüperatieve aktie in
vloed uitoefenen.
De kapitalistische eigendom
is niet meer wat hij
oorspronkelijk was
Wij zijn reeds ver af van den eigen
dom zooals hij zich voordeed ten tijde
van bet Burgerlijk Wetboek of ten tijde
van Leopold Ien van Louis-Phillippe.
Of het gaat om het llandelseigen-
dom de wetgeving op de huishuren en
de pachten, de fabriek wetten die het
recht beperken van de nijveraars om te
gebruiken en te misbruiken, de verzeke
ringswetten, tegen ziekte, ongevallen,
werkeloosheid, invaliditeit of ouder
dom, de voordeden en de aanmoedigin
gen gegeven aan de koüperatie, het recht
dat de kollektiviteit zich voorbehoudt
als26 vergunningen worden verleend,
voor mijnen, spoorwegen, en andere
natuurlijke rijkdommen, in plaats van
ze zelf rechtstreeks uit te baten, of om
die municipalistische politiek, die maakt
dat op dit oogenblik de stad Antwerpen
eigenaresse is van 51 t.h. van haar
grondgebied, men moet blind zijn om
niet te zien dat het aandeel van het indi
vidueele afneemt en het aandeel van de
maatschappij neiging vertoont om te
verhoogen.
Langs verschillende wegen, in weer
wil van al den tegenstand van bet klasse-
egoïsme, gaan de menschelijke maat
schappij- n den weg op naar een stand
van zaken die de meest verlichte ele
menten van de bourgeoisie zelf reeds
voorzien.
Het voorstel van Ernest Solvay
In 1919, op het oogenblik dat de vre-
deskonferentie zou bijeenkomen, schreef
Ernest Solvay in een studie, waarin hij
zijn beginselen over sociale natuurkun
de uiteenzette
Alle bron van inkomsten niet bron
van genot of niet produktief kapitaal
dat eenvoudig bewaard en gebruikt
wordt om te leven moet ten slotte
eindigen met gesocialiseerd te worden
men zal niet ontsnappen aan de onont
koombare noodzakelijkheid voortsprui
tende uit den onontkoombaren en onop-
houdelijken vooruitgang die in alle rich
tingen tot uiting komt en die er onver
mijdelijk zal toe leiden gelijk onderwijs
te geven aan al Ion en bij gevolg uit zal
loopen op wat ik de gelijkheid van het
vertrekpunt heb genoemd.
Zal dat proces van socialiseering, dat
Solvay onontkoombaar oordeelde zich
verder ontwikkelen zooals hij het
wenschte en zooals hij aan de liberale
partij vroeg er toe bij te dragen door de
eenvoudige samenstelling van hervor
mingen die steeds uitgebreider cn uitge
breider zouden worden
Of is daarentegen het oogenblik aan
gebroken dat de evolutiemogelijkheden
van het kapitalisme uitgeput zijnde en
de tegenstellingen die bot ontwikkelt
hun maximum bereikt hebbende de ver
breking van het evenwicht tusschen de
produktiekoopkracht van de arbeidende
massa's volledig zijnde en anderzijds de
weerstand van de leidende klassen toe
genomen zijnde, men, na zoovele andere
revoluties, een nieuwe revolutie zal
zien uitbreken, waarvoor het uitbreken
van een nieuwen oorlog waarschijnlijk
voldoende zou zijn
Vervolg ondsraaa kolom 3
De lagere school is de volksschool of
de school van het werkmanskind. De
lagere onderwijzer of onderwijzeres die
aldaar aan dit kind én opvoeding én on
derwijs verschaften zijn de volksschool
onderwijzers. Deze twee elementen
het onderwijzend personeel en het
volkskind behooi en nagenoeg tot dezelf
de klasse der samenleving, die de arbei
dersklasse is.
Deze twee elementen passen zoo
nauw aan elkaar, zijn in een zelfde mid
den vergroeid, en in zeden cn gewoon
ten zoodanig elkaar eigen, dat de lagere
onderwijzers to'aal aangeduid zijn om
de opleiding van het volkskind waar te
nemen
't Is dus niet te verwonderen dat het
personeel der lagere school er n zekere
voorliefde voor het volkskind heeft en
dat het zijn eenig streven is, aan de hem
toevertrouwde kinderen, al het ffocd te
gunnen dat dienen zal om het gelukkig
en nuttig voorde samenleving te maken.
Daarom ook is 't een plicht voor de
ouders aan hun kinderen voor dit slag
van weldoeners der nederige klasse eer
bied te boezemen.
't Is een groot ongeluk nochtans voor
ons land, en voor het lager ouderwij
zend personeel rn voor de volksjeugd
dat de volksschool niet onder één en
zelfde beheer sta
Ten huidigen dage dat het personeel
der Belgische volksschool, door de vier
jaren studie aan zijn beroepsvak
gewijd, onbetwistbaar op de hoogte van
zijn taak is gebracht, is 't een uiterst
spijtige zaak dat het niet eensgezind het
zelfde geluksdoel van het kind beoogen
mag.
Immers in ons België zijn twee soor
ten van lagere scholen de vrije, die
onder hel beheer der geestelijkheid staat
en de ollieiëele, die onder het beheer van
staat en gemeente werkt.
Beide trekken de noodigo toela
gen van staat, provintie en gemeente.
De eerste blijft desniettegenstaande
de volle eiger.dom der geestelijkheid en
op gebied van toezicht heeft noch slaats-
noch gemeentebestuur zijn neus in iets
te steken.
De geestelijkheid heeft er naar eigen
zin en willekeurige opvatting een regle
ment opgesteld, dat riekt naar dwang en
van dweepzucht is aangedaan.
Een onderwijzeres die trouwt vliegt
buiten. Het huwelijk is noghtans vol
gens de katholieke leering een sacra
ment en verplicht ertoe wie het licha
melijk en zedelijk van noode heeft. Ze
prijst het moederschap aan en veroor
deelt overspel. Is dat consequent zijn
met zichzelf
Een onderwijzer die niet gedwee het
katholiek princiep deelt en het socialis
tisch, of welkdanig anti clericaal pro
gramma openlijk zou goedkeuren, vliegt
aan de deur.
Daarom, bewust van zijn onbeholpen
heid in zake sociaal meezeggei schap en
sociale working en dorstig, naar vrij
heid, reikLdeze onderwijzer met beide
handen naar een openstaande plaats in
de oflicieële school
Eq de opleiding of de zedelijke strek
king van het kind Hoe erbarmelijk
voor zijn eigen lot
Het paradijs is voor den katholiek.
De hel is voor den antichrist ofalwie
antikatholiek is.
Maar Christus zelf had den vloek in
den mond voor alwie slaven boeide en
onrecht pleegde. Hij had de kleinen lief
gelijk de grooten.
Maar gij, geestelijken en katholieken,
dwangzuchtige menschen, getuige uw
leuze Wie met mij niet is, is legen
mij wat hebt gij door de eeuwen heen
voor het heil der volksklasse verricht
Van oudsher klinkt het: Het volk
werd uitgemoord en de woningen plat
gebrand. Alleen de geestelijken met bun
huizen en kerken bleven gespaard.
Onderdrukking en armoede werd im
mer den kleinen beschoren en <le geeste
lijkheid diende steeds de katholieke poli
tiek van in predikstoel, biechtstoel,
school en bij huisbezoek en paaide den
workman met den hemel te beloven aan
hem die op aarde gewillig armoede ver
droeg.
De vrijë of katholieke school is in het
leven geroepen om de nederigen van
jongsaf aan dwang te gewennen en
kiesproviand aan te werven voor den
dompersblok.
Bewust van het feit dat de lagere
school do kiem legt voor de levensrich
ting van het volk, zoeken geestelijken
en katholieken immer het monoj ool van
't onderwijs te bemachtigen Doch ander
zijds wordt gewaakt en de ollieiëele
school stelt zich tegenover hen.
De ofliciëele school is de onzijdige
school. De politiek blijft vóór de deur.
De Staat oefent er zijn volle toezicht uit
opdat het reglement naar de letter en
stipt naar de wet worde uitgevo< l d.
Hier ook wordt godsdienstonderwijs
gegeven, hier ook wordt gebeden, maar
niet met het oog om katholieken te
kweeken en te leeren huichelen en vein
zen, maar wel om een Oprecht gemoed
ie verwerven, goede gevoelens in de
harte n der kinderen te leggen cn recht
voor de vuist te klappen.
Hier beeft men geen schrik zelfver
trouwen in te boezemen, de gewetens
vrijheid te huldigen, de solidariteit aan
te moedigen en de baan voor sociaal
welzijn aan te leggen.
Hier onderwijzen meesters die meest
al hun diploma in oiliciëele normaal
scholen hebben behaald meesters met
breedegedachten, die de vrijheid als een
heilig goed boschouwen die den prak-
tischen kant van 't leven leeren kennen,
goed willen en goed doen om w ille van
liet goed meesters die opleiden voor
't geluk van den enkeling en het heil van
de gansche samenleving.
Het is een bekend en bewezen feit dat
de Katholieken met behulp der geeste
lijken in onze stad van Aalst, gedurende
hunne jarenlange alleenheerschirg. zich
het. monopool van het lager onderwijs
hebben aangeschaft De eeneaangeno
men school na dejandere rees als hij too-
verslag uit den grond op. En aldaar
werden de nederige kinderen bet poli
tiek geloof opgelegd, onbewust als ze
waren van het vergif dat ze opzogen en
dat hun levenslot als mensch bederven
moest.
Ongetwijfeld hebben de katholieken
van onze stad, aan die werkmethode
van politiek voeren, de bestendigheid
van machten heerschen grootendeels te
danken gehad.
Edoch Het verplichtend onderwijs,
de gruwel der oude bewaarders, begint
stilaan zijn vruchten af te. werpen. De
oogen der kleinen gaan open, ze zien
klaar en zullen handelen.
Geen beddezak, geen literken houil-
le, geen broodje, geen aalmoes van den
pastoor zal ben nog weerhouden. De
ollieiëele lagere, school is 't levende
brood voor hun kleinen, voor nu en al
tijd.
In onze stad van Aalst zijn enkel drie
ollieiëele lagere scholen eene voor
meisjes in de Schoolstraat en twee voor
jongens de stadsjongensschcol nr 1 of
de nieuwe school in de Nieuwbeckslraat
cn de stadsjongensschool n: 2 aan den
Arend
Deze drie scholen zijn in vollen bloei
en groeien immer aan. Ze verdienen ten
volle het vertrouwen der arbeidersbe
volking cn wie verstandig oordeelen
kan, zendtzijn kinderen naar de ollieiëele
scholen.
Het geheim der Toekomst
Dat is het geheim der toekomst Maal
ais die revolutie zekeren dag moet ko
men, is dat geen reden om te verwaar-
loozen wat van het socialisme reeds in
het huidige kader van de maatschappij
kan worden verwezenlijkt.
Het is om die reden dat de arbeiders
partij steeds reformistisch is geweest en
revolutionnair terzelfdertijd.
Er is geen hervorming, hoe gering ook
die geen voorbereiding, geen vergemak
kelijking en geen hulp is' om de onver
mijdelijke, de groote revolutie minder
gewelddadig en minder pijnlijk te ma
ken, die door de afschaffing der klassen
een einde zal stellen aan den klassen
strijd en de souvereiniteit van den arbeid
zal vestigen.
Emiel VANDERYELDE.
PROGRAMMA VAN DINSDAG 16 SEPT.
20,15 u. Golflengte 339 m.
Vlaamsche Uitzending.
PROGRAMMA
1). De Calif van Bagdad. Boieldieu.
cloor orkest v. d. Staalopera van
Berlijn.
2). De Vlederniuis. SLrauss.
Mijnheer Markies.
Speel ik de onschuld van het land.
gezongen door Elisabeth Schumann.
3). Artiesten leven. Strauss.
Donau's golven. Ivanoviee.
door xMarek Weber's orkest.
4). Wees niet boos. Zeiler.
Zang van den Nachtegaal.
gezongen door Elisabeth Schumann.
5). Tresore Mio, Wals. Beggucci.
O Lente wat zijt gij schoon.
door orkest. Lincke.
6). Whilsling Rufus. Mils.
A Swance Sing Song. Grimschaw.
door quatuor-banjos.
ONZE PRIJSKAMP VAN
HET MOET KAMERAAD -
7). Zampa. Hérold.
door orkest.
8). Weenen bij Nacht. Romzak.
door Marek Weber en zijn orkest.
9). Do Hoorn. Elégier.
gezongen doorTheodoor Chaliapine
10). De Regimentsdochter. Donizetti.
Twee aria's gezongen door Toti.
Dal Monte.
11). De dochter van Madame Angot.
door orkest. Lecocq.
12). Nayghty Marietta. Herbert.
Red-Mill.
gezongen door Richard Croocks.
13). Waarvan men spreekt Bernards,
Weekend in Schlaraffenland
Armoudola.
door orkest o.l.v. Ferdy Kaflmann
Ilis Masters Voice Platen.
't Was vooral Karei Marx, de grond
legger van het bedendaagsch Socia
lisme, die een stevige basis legde voor
de Opvoeding der jonge arbeiders.
Karei Marx zag klaar en duidelijk in
den toestand van morgen. Ilij wist dat
hetgeen men opbouwt dient behoed te
wordenvoor den ondergang, en dit doet
de jeugdvoorhetSocialism.',, Dejeugd die
moet leeren klaar zien iu de hedeudaag-
sche gebeurtenissen en die voortdurend
op de hoogte dient te zijn van de econo
mische toestanden en de verwikkelin
gen die er uit voortvloeien.
Maar daarvoor waren er scholen noo-
dig om praktisch te onderrichten. En
dauk aan een mible gift van den groo
ten democraat philanthroop Ernest
Solvay, kon erin 1921 overgegaan wor
den tot het stichten van een Arboids-
hoogeschool.
Ernest Solvay. een groolnijveraar,
die breeden kijk bad op het arbeidersle
ven, deed veie goede wei ken ter. bun
nen voordeele. Eene van zijn denkbeel
den in zake erfenis was degelijkheid
bij het vertrekpunt, die veel gelijkenis
vertoonde met het leerstelsel van het
Socialisme.
Sedert i921 richtte de Syndikale
Kommissie, met de medewerking van
de Centrale voor Arbeidersopvoeding,
verscheidene Syndicale weken in. Deze
cursussen worden bizonderlijk georga
niseerd en gewijd aan de Belgische
Vakbeweging.
De Vlaamsche afdeeling telde 18 leer
lingen met als leider en bestuurder Ka
meraad Bouchery, bijgestaan door mak
ker Soetens als moniteur, cn met de bi-
zondere medewerking van de kamera
den Kornclus Mertens, Algemeen Se
cretaris van de Syndikale Kommissie,
Peters Secretaris van de Metaalbewer
kers, Verdone van de Houtbewerkers en
Bouwwerklieden en de Vlamiock als
bijgevoegde Secretaris der Syndikale
Kommissie.
Elk van hen behandelde verschillende
vraagstukken als De Geschiedkundige
ontwikkeling der Vakbonden van Bel
gië vanaf 1830, de economische toe
stand van onze Vakbonden en de huidige
vraagstukken die de vakbonden en de
Syndikale Kommissie bezig houden.
Het is heel interessant en leerijk on
derricht te worden hoe een vakbond op
dit oogenblik werkt, en hoe hij dient
ingericht te worden, want er zijn ver
schillende typen van vakbonden. De Me
taalbewerkers, die de sterkste en de
machtigste gesyndikeerden zijn, tellen
in ganscli het land op dit oogenblik
165.000 leden. Hun bond werd gesticht
in 1855.
In een gecentraliseerde organisatie
zooals de hierboven genoemde, bestaan
plaatselijkeafdeelingen in elke gemeen
te. Deze afdeelingen worden bestuurd
dooreen secretaris en zij zijn op elk der
in hun gebied gelegen werkhuizen ver
tegenwoordigd door een fabrieksafge-
vaardigde.
De plaatselijke afdeelingen verzeke
ren de verbinding tusschen de organi
satie en de leden. Zij zijn met het inza
melen der bijdragen belast die aan de
Centrale overgemaakt worden en beta
len de door de Centrale toegestane ver
goeding uit. Zewerven nieuwe leden aan,
en leiden de beweging in verstandhou
ding met de Centrale of gewestelijke af
deeling.
De plaatselijke afdeelingen zijn ver-
eenigd per provintie in gewestelijke af
deelingen, met aan het hoofd een secre
taris. Zij vormen de verbinding tusschen
do centrale en de plaatselijke afdeelin
gen.
Deze gewestelijke afdec-lingeu orga
niseeren de algemcene propaganda en
ccntraliseeren de fondsen van <le vak
bonden, houden toezicht over bet finan
cieel beleid in geval van contlikten en
vertegenwoordigen den industriebond
bij de Syndikale Kommissie.
Het Congres dat jaarlijks plaats beeft
handolt oppermachtig, daar de geweste-
lijko afdeelingen stemrecht hebben in
verhouding tot hun getalsterkte.
De Mijnwerkers, die 10 jaar later
dan do mannen van 't. metaal op den
voorgrond zijn getreden, hebben heel
wat meerrechten veroverd. Zij zijn dan
ook de bizonderste voortbrengers in de
Maatschappij en hun werk is heel wat
gevaarlijker dan welk ander ook
De Mijnwerker handelt impulsief naar
I den draDg van het oogenblik. In een
conllikt toonen de onverernigden zich
altijd solidair met hunne kameradon.
liet is misschien daarom dat er maar
1 3 vereenigd zijn, 't zij 4O.000 mijn-
i werkers voor gansch het land.
I Hun type van organiseeren is als volgt:
de Nationale Centrale is een federatie
van 6 verschillende federaties, cn 't is
de gewestelijke federatie die de richtlijn
voorschrijft in geval van staking en voor
het maken van propaganda. In Namen
zijn zij gesyndikeerd per put cn betalen
2,00 fr. per week in andere distrikten
betalen zij 4,00 fr. bijdrage, hetgeen
heel wat moeilijkheden bijbrengt voor
de Centrale.
Per 500 gesyndikeerden beeft men
één afgevaardigde voor bet Nat. Con
gres. Daartegen beeft men het Centraal
Comiteit en het l 'itvocrend Bureel met
zijn vier bestendige secretarissen en één
voorzitter.
De actueele vtaagslukken die de Syn
dikale Kommissie op dit oogenblik be
zighouden,- zou men in twee Categorieën
kuunen verdoelen, deze van binnen en
deze van buiten. Volgens de gedachten
die er gewisseld zijn geworden in het
laatste algemeen Congres van de Syndi
kale Kommissie zou uien geneigd zijn tot
bet samentrek kon der vakbonden. Zoo
zal binnen afzienbaren tijd, de tabak
zich samengesmolten hebben met de
voeding de letterzetters bij de boek
binders, cn zullen wij binnen eenigen
tijd enkele vakbonden minder tellen
door deze samensmelting.
Het opriehten van één federatie van
vakbonden is noodzakelijk met daaren-
boven één Centrale voor gansch het
land. Dit is noodig opdat wij arbeiders
beter in blok zouden kuunen strijden
tegen liet zoo machtig patronaat dat
over zoo vele middelen beschikt. Een
groot deel der pers, eu de meeste ban
ken, zijn in hunne handen, die twee bi-
zondere faktoren die oen overgrooten
invloed hebben op het economisch le
ven.
RATIONALISA TIE. Een vreeselijk
woord dat aan de orde van den dag staat
cn die er waarschijnlijk nog lang zal
op voorkomen.
Men rationaliseert niet alleenlijk in
de nijverheid waar de arbeiders dit met
wantrouwende blikken bekijken» waar
ook in onze vakbonden. Zoo heeft het
Toch. de algemeeno secretaris der
Genlscbe federatie, met een goed ge
volg volbracht.
Waarom, volgens zijn opvatting,
moet er nu een bode naar uw huis ko
men voor het brood, morgen een voor
de tabak, overmogen voor de verzeke
ring, over-overmorgeii een voor de
kleeding. Kan één bode al dat werk
niet doen Dat is een nuttelooze geld
verspilling aan al die bedienden, zegt
Toch, cn waarlijk hij heeft succes, of
dat in andere gewesten kan toegepast
worden, is een andere kwestie die wij
graag overlaten aan do leiders der af
deelingen.
Het is nu eerst dat men de nood
zakelijkheid inziet van het oprich
ten van een stakings- en werkloozenkas
voor gansch hel land, bizonderlijk voor
deze laatsten, nu men ziet wat enorme
werkeloosheid er lieerscht. Zij zou geen
slecht werkt leveren in de nare omstan
digheden, waarin wij leven.
Men heeft dan nog de buitenstaande
kategoriedcr vraagstukken; 't is te zeg-
deze die niet uitsluitend in den vakbond
thuis hooren, maar ook in de Kamers,
waar er zeer veel van alhaugtde So
ciale verzekering, en de Arbeidersva
kantie, twee belangrijke punten die
uiterst delicaat zijn, maar die men niet
mag voorbij zien. Men weet niet hoe
het is de Kamers zal eindigen. Er is een
groote meerdeiheid voor de verplichte
verzekering, in een zekere mate, en
voor de arbeidersvakantie, maar boe
zullen de Krislene demokralen zich ge
dragen I dat is een vraag die iedereen
zich stelt die er mee bekommerd is.
Men gevoelt het aan zichzelf wat
leemte er in u aangevuld werd op syn-
dikaal gebied Het is daar eerst dat men
waarlijk beseft wat invloed de vakbon
den hebben en bizonderlijk de Syndi-
kale Kommissie, die maar slechts een
raadgevende Kommissie is.
Eén van de bizonderste punten
die er nog behandeld werden,
was de daad van een bond- van
rond Charleroi, die het aangedurfd
heeft, naar bet voorbeeld van Duilsch-
laud en Holland, in den schoot van liet
syndikaat, Soc. .longc Wachten te vor
men, jonge vakbonders, die nog eene
kleine, bizondere 1 ijdrage moeten beta
len. Deze bizondere storting zou bun
toolaten verschillende reizen te doen,
die zeer noodig zijn voor de vorming
der jeugd, en tijdens hun militairen
diensttijd zouden zij van den vakbond
regelmatig luin partijbladen ontvangen
en daarbij oog geldelijk ondersteund
worden maar zij zouden tevens propa
ganda moeten makon voor het syndica
lisme.
Vele kamor.tden zouden zich verheu
gen moest dit overal invoege komen,
daar zij nu toch altijd klagen, on terecht,
dat er voor hen nooit iets gedaan wordt.
Men kan liet niet ontkennen, en men
overdrijft niet als men beweert dat dit
enorme vruchten afwerpt.
A. MAI DENS.
dat er toch nog altijd werkmenschen
zijn, die van geen syndikaat willen
weten, 't Is nu crisis, en lij ondergaan
de gevolgen van hunne groote nalatig
heid.
Zullen zij tot inkeer komen
Zullen zij de rangen vervoegen van
het Socialistisch syndikaat, cm aldus
een macht te vormeü, waaraan nie
mand zal kunnen weerstaan 't Ware
te hopen in bun eigen belang.