e I De verkeerde wereld. Aan de Arbeiders 'I :n Soc. Weekblad voor het Arr. Aalst. 'Of De Extremisten Een Schandaal winnen den Slag ste er Waar de Katholieken meester zijn, is het een hel voor de werklieden Recht door Zee Allen op tegen de Werkloosheid J Allen in de rangen der Vakorganisatie De Verkiezingen in Duitschland In het christelijke Hongarije >7 Jaargang Nr 38 Prijs per nummér 30 centiemen 21 September 1930 kf<E en RECHT EN VRIJHEID Geen Rechten zonder Plichten Geen Plichten zonder Rechten Postciieck-Rkkknino 85686. Tj-ilekoon 672. Zetel B. W. P. Aïin.-Federatie Volkshuis», AALST. Ir is crisis. De werkmenschen vin geen werk, hebben dus geen 'oodwinning. Dit schijnt aan de meeste menschen, iel eenvoudig en heel natuurlijk Waarom Omdat »e niet genoeg beseil'en, dat lar kan aan verholpen worden. Hoe dat Tijdelijk door het bezorgen van werk in de werkloozen door het verleenen nami an liulp, door gemeente, provincie en aat, om den honger in de gezinnen te illen. Maar wij moeten die zaak dieper be lhouwen. Waardoor,is er werkeloosheid Omdat de spinners, de wevers, de chrijnwerkers, de meubelmakers, de U-yhetaalbewerkers, enz. te veel hebben Nfcn bortgèbracht. In de magazijnen is alles overvloed daar wacht men op koo- ers. Door wie is dit alles voortgebracht Door de werklieden. Dus omdat de werklieden vlijtig en laarstig zijn geweest, zijn ze nu ge- traft met werkloosheid. En werkeloos- ieid beteekenthonger en ellende. Is zulks verdiend? Neen. Is zulks noodig Neen. Want hierom is er geen enkel graan- je minder in de wereld. Aan voedsel intbreekt het niet. Wie geld heeft kan iet zich aanschaffen, evenals kleederen, üar*taeubelen, enz. naaij Het is dus, omdat een werkelooze deafeeen geld ontvangt, dat hij zich noch {J»eiFoe(*sel' noc^ kleederen kan aanschaf- L-n. Nochtans van geld kan men niet eten; et is enkel een ruilmiddel. Sluit een rijkaard met al zijn geld op rlnglinzija kasteel, zet hem dagelijks een jten schotel goud voor in plaats van brood, t aardappelen en vleesch, en na veertien dagen zal hij reeds lang naar 't pier: land zijn verhuisd. er»l Wat wil zulks zeggen Dat er zooder arbeidgeen levensbe hoeften worden voortgebracht, dat.de arbeider dus het recht heeft, eerst en Ijvooral te genieten, van datgene wat. door hem zelf is geteeld. Is het nu zoo Neen Waarom Omdat we leven in een kapitalistische maatschappij, die zóó is ingericht dat de nietsdoeners, de kapitaalbezitters, beschikken over de voortbrengst van den arbeider. Omdat diezelfde bezitters naar wille keur beschikken, over alles wat door de werklieden wordt voortgebracht. Is er te veel katoen, volgens die hee- ren, vreezen zij de prijzen er van te zien dalen dan hebben we reeds kunnen ^1 bestatigen, dat ze duizenden balen in brand steken. Is de oogst te go$d gelukt om de prijzen hoog te houden, om hunne win sten te vermeerderen, laten ze millioe- nen kilos tarwe, door het vuur vernie len. En dit alles gebeurt stralleloos, ter wijl er zoovele opgelukkigen zijn, die geen kleederen hebben en in de groot ste ontberingen leven. Dat. noemen die heeren kapitalisti sche orde. Hoe dit mogelijk is? Omdat de wereld verkeerd is inge richt omdat hij bestaat op winstbejag; omdat de werklieden verdwaasd staren op die ongerijmdheden, omdat zij niet bewust zijn van hunne macht, omdat de verdeeldheid heerscht in hunne rangen. liet Socialismus, dat internationaal is, wil daar verandering aanbrengen in 't belang van het arbeidende volk, dat al les voortbrengt, en nu leeft in kommer en gebrek. De kapitalisten die de wereld regee- ren zijn klein in getal de werklieden die wroeten en slaven voor die heeren, zijn de massa. En de massa, laat zich uithongeren, door enkelen Is dit niet de verkeerde wereld Ja, maar hoe daar verandering aan gebracht Door de vereeniging, door de samen werking van al dezen die nuttigen ar beid verrichten. Is Kerstdag, niet een gevreesde dag voor een landbouwer Moet hij dien dag zijn zuur gewonnen centen niet dra gen aan den eigenaar Voedt de boer zich niet met brood en aardappelen en - verkoopt hij niet zijn beste stukjes, om Mijnheer te kunnen voldoen? Is zulks niet verkeerd Heeft de H. Paulus niet verkondigd: wie niet werktzal ook niet eteji Gebeurt dit nu Neen, want zij die niets doen eten het meest en het lekkerst. De intellectuëelen, eene andere soort van voortbrengers, zij die werken met den geest, worden die voldoende ver goed voor hun geleverden arbeid Is het getal werkeloozen onder hen niet even groot als onder de handenar beiders En zij die bezigheid hebben, is hun werkdag niet te lang, terwijl er zoovelen naar werk zoeken Waarom sluiten werkman, boer en intellectueel samen geen broederband Waarom willen zij honger en ellende lijden als er hun een menschelijk bestaan kan bezorgd worden Mogelijk is het doel van 't Socialis mus hen nog niet genoeg bekend, of misschien werd het hun verkeerd uit gelegd door dezen die er belang bij heb ben, dat de hedendaagsche kapitalisti sche maatschappij blijvebestaan. Maar tijden als deze die we nu bele ven, verkondigen meer en beter het failliet van die kapitalistische maat schappij men voelt aan den lijve dat er iets ontbreekt en 't ware te hopen, dat men wilde onderzoeken hoe daar verandering kan aange'bracht worden. Van dat oogenblik af, zullen alle voortbrengers hunne stappen richten naar het Socialisme, dat zich voorstelt, eene maatschappij tot stand te brengen, waar de voortbrengst zal dienen voor de massa en niet voor enkelen. NICHELS Alfred. I)e vrienden van Meire melden in ons blad van 7 dezer, dat hun Heer Pastoor van op den predikstoel de Socialisten in beschuldiging stelde voor de huidige krisis. j De 11.II. Herders maakten daarvoor den oorlog ruimschoots gebruik van, Iom de Socialisten van op den stoel der waarheid?... voor alle onheil verant woordelijk te stellen. Door deze handel wijze hebben die Heeren vele menschen in hun innigstegevoelens gekwetst, en vele werklieden van zich afgestooten of onverschillig gemaakt ten opzichte van de Kerk. De lieer Pastoor van Meire heeft niet alleen de Socialisten beledigd, maar zijn ijver tegen de roode jongens heeft hem zoover gedreven, de dwaaste beschul digingen tegen de socialisten uit te kramen, namelijk dat het Socialisme de schuld is van de groote krisis, waar onder het volk lijdt. De II. Pastoor die zulke uitzinnigheid aan zijn geloovigen opdischt, vertelt niet alleen een grove onwaarheid, maar bovendien vernedert hij zich in de oogen van ieder mensch die den econo- I mischen toestand kent. Inderdaad de i krisis wordt niet alleen in België ge voeld, maar is een algemeen verschijn sel, zoodanig dat in verschillende lan den, sinds maanden eDjaren duizenden ja millioenen arbeiders werkloos zijn, en niet het minst in het bij uitstek Ka tholiek-kpstelijk Hongaryë waar de werklieden, in den laatsten tijd, door den HONGER gedreven op de straat ge komen zijn,* om hun armoede te laten kennen, en waarde Katholieke Regee ring in plaats van voedsel te geven de werkloozen met wapens en geweld van de straten gedreven heeft. De toestand in 't Klerikaal Hongarije. In dat land, M. de Pastoor, waar l w vrienden sinds zoovele jaren de meesters zij o, daar is de werkloosheid ontzettend. In alle takken van het Bouwbedrijf zijn duizenden werklieden volledig zonder werk, en de werk week verkortdc mijnwerkers arbei den slechts 3 :'i 4 dagen per week. Alle Industriewerklieden verkeeren in het zelfde geval, en zien met schrik in 't hart de komende dagen te gemoet. De prijsdaling van de landbouwvoortbreng- selen gaat steeds de laagte in, en op elke 3 landbouwarbeiders zijn er twee zonder zoerk. In dat Katholiek land, winnen de goede ambachtsmannen nau- lijksPO ranken per week en de wed den van de bedienden zijn nu 30 per honderd lager dan vóór den oorlog In het paradijs van Hongarije, M. de Pastoor, waar de Katholieken de mees ters zijn, en dat Ge zoo vurig verlangt hier ook te bekomen, geeft de katho lieke regeering aan de duizenden en dui zenden werkloozen GEEN GENT WERKLOOZENSTEUN. Daar schreien de hongerige kinheren om wat voedsel, dat I w Katholieke vrienden hen weige ren. Daar lijden de moeders de groot ste smarten door de ontbeeringen die hare huisgenooten moeten verduren, daar worden de mannen door de ar moede tot wanhoop gedreven Ziedaar, M. de Pastoor, hoe de ar beiders met gansch hunne familieleven in Hongarije, het land waar de katho lieke partij oppermachtig is. H. F. De Volkenbond vergadert dus te Ge- nève. Het feit alleen dat zoovele afge- vaardigen van verschillende landen samenkomen om in de mate van 't mo gelijke de vredesidee vaste vormen te geven, is reeds iets grootsch. Brussel en Parijs zijn niet op <V-n dag gebouwd en er zal ook nog veel water door de rivier loopen, eer het werkelijk een volkenbond zijn zal in den echten zin van 't woord. Want het imperialisme is daarmee nog niet uit de wereld het kapitalisme niet verslagen noch haat en nijd uit veler hoofden gebannen. Maar de gedachte, de heerlijke schoo- ne gedachte, eens alle volken samen te brengen in én broederband, is er en ze zal steeds dieper in de hersenen en in 't bloed dringen van allen, tot zij eens werkelijk worde. Ideeën houdt men niet tegen, noch met kanonnen, noch met te verbannen of te straffen. Zulks bewijst het verleden maar dat heeft vooral het Rusland der Tsaren bewezen, dat toch niet bij machte was de geweldige stroom der revolutie het hoofd te bieden. Ook de vredesgedachte gaat haren gang onweerstaanbaar. En het zal eens zoover komen, dat ze zoodiepindemassa geworteld is, dat zij, die teugel^ van 't bewind in handen heb ben, niet meer van oorlog zullen dur ven gewagen uit vrees voor het volk, dat vrede WIL. Het samenkomen van den Volkenbond is reeds een "uiting van de kracht der vredesidee. Het Socialistisch programma komt er toch wordt toch verwezenlijkt, Ql'AND MKME... De partij mag hier en daar eens in ge talsterkte verliezen, haar programma staat daar als een rots en ook niet-socia- listen zouden het desnoods uitvoeren door den drang der tijden genood zaakt. Het Socialistisch programma is niet weg maar het is DE WEG. De groote wereldoorlog is eene ont goocheling geweest voor 't kapitalisme. In plaats van zijne posities daardoor ver sterkt te hebben zijn ze verzwakt. Zeer verzwakt Wel heeft het kapitalisme zich heden reeds wat opgeknaptmaar toch nietle- nrn... Gevloekt weze de oorlog om delevens i die hij vernietigd heeft om het wee en ellende die hij veroorzaakt heeft. Maar ook hij weze gebenedijd I... Gebenedijd weze hij om de ideeën van vrijheid en broederlijkheid die hij voor uit geholpen heeft. Gebenedijd om de tronen eeuwen oude, despotische, almachtige tronen doorhem ten gronde geworpen. Gebenedijd in 't algemeen om wille der democratie die heden zonder hem nooit zulke hooge vlucht zou ge kend hebben. Het vo'k beeft door den oorlog vrij heden veroverd, wat het nimmer verge ten zal. En moge de volkenbond, die ook een I kind van den oorlog is, steeds vooruit- I gaan en opgroeien tot een edele sehoone i vrouw, dio, als een goede moeder, in I hare armen alle volkeren als hare kin deren omsluit en tegen hare machtige borst drukt, waaruit vrede en liefde stra len. Wij schrijven dus aan 't slot van ons artikel nietzooaïs dc IVansche schrijver Guy De Maupassant deed, doelend op den wereldvrede MAAR DIE DAG ZAL NOOIT KOMEN I Neen 1 Wij zijn meer optimistisch gestemd. Wij geloeven in dien dag en komen zal hij Zooals de heldere zon soms achter een duister, zwarte wolk verstoken zit, zoo ook is die dag nog verborgen ach ter zwarte wolken van geheime diplo matie, van imperialistisch gestook, van kapitalistische concurrentie. Maar al die duistere zwarte wolken zullen wij verdrijven en de eeuwige vredezon zal gloren de lang gewensch- te dag zal daar zijn. A. V. Men viert thans de honderdste verjaring van de politieke onafhankelijkheid des lands. liet olliciëole België is vol vreugde. HetBelgisch Volkslied n weerklinkt overal en de burgerij zingt met des te meer uitbundigheid, daar de klerikale liberale en kristen-demokratische Iïegee- riüg haar al de gevraagde genoegdoening verschaft heeft, door het afschaffen van den supertave en het ontlasten der belastingen voor eeD bedrag van honderden millioenen. Volgens de cijfers, door den Minister van Geldwezen zelf verstrekt, word' n in dit feestjaar 2,400 rijkaards van de betaling van 360 millioen ontheven Edoch, de behoudsgezinde regeeringen zijnslechts welgevallig aan de bezitters, en terzelvertijd dat MJaspar en zijne meerderheid aan de wenschen der rijken te gemoet kwam, ontnamen zij het Nationahl Krisisfonds de helft van zijn krediet, dit laatste voor het jaar 1930 terugbrengend van 20 tot 10 millioen I Nochtans, de nijverheid.'krisis verscherpt. De werkloosheid welke, sinds lange maanden reeds, talrijke nijverheden treft, verergert steeds. ftuizenden arbeiders zijn zonder werk. Tienduizenden anderen werken nog slechts twee, drie of vierda gen per week. Talrijk zijn diegenen die reeds hunne werkloozenvergoeding hebben uil ge put, en die, als ze door het Nationaal Krisisfonds worden overgenomen, moe ten bestaan van de toelagen die dit organisme uitkeert. De Syndikale Kommissie van België stelt de arbeiders op hunne hoede tegen de pogingen tot vermindering der loonen en de verslech ting der werkvoorwaarden, en raadt hen aan zich eensgezind in hare aangesloten organisaties te scharen. Zij eischt van de Regeering en de Openbare Besturen het in gaDg stellen van werken vaa openbaar nut. Zij eischt de noodige kredieten om aan de werkloozenkassen toe te laten, voor den gansclien duur der werkloosheid, de uitkeeringen aan de werkloozi n en hunne familie te verzekeren!. Zij eischt de onmiddellijke oprichting van een gelijktallige kommissie voor het toezicht op het invoeren in het land van vreemde arbeidskrachten. Zij vraagt aan dc BegceriDg de uitbreiding van de diensten van het Ar- beidsopzic.ht en de oprichting van een gelijktalligen Nationalen Raad van het Arbeidsopzicht. Zij eischt de slreDge toepassing der wet van 14 Juni 1921 op den achturen- dag en deafschalling van alle toelatingen tot het maken van overuren. Zij doet een beroep op de openbare meening opdat deze de eischen der wer kende klasse ondersteunen zou. Am de hand- en geestesarbeiders richt zij het ordewoord DE S'i NDIKALE KOMMISSIE VAN BELUIK. In 1929 voorzag M. Heyman 20 millioen frank voor het Nationaal Crisisfonds. In 1929 was er weinig of geen crisis. In 1930 voorziet hij slechfs 10 millioen frank of den helft minder. En in 1930 in het gezegend jubeljaar woedt de crisis verschrikkelijk. Te Ronse alléén zijn er 3000 onvrijwillige werk loozen. Is dat geen Schandaal Dc Burgelijke Midd De Socialisten lijdei De verkiezingen voor den Duitschen Rijksdag kunnen een schande voor het Buitsclie volk genoemd worden. Niet om l it het socialisme is achteruit gegaan, dit lijdelijk lot hangt elke partij boven het hoofd maar omdat 6 millioen 400 duizend Duitschers hun stemmen hebben uitgebracht op de fas cistische grootsclireeuwers en vechters bazen. De nieuwe Rijksdag zal 573 leien tel len, zegge een tachtig meer dun de vo rige Rijksdag. Naar de laatste uitslagen zal hij ver moedelijk als volgt zijn samengesteld Zetels vroeger 153 73 02 54 45 144 09 Sociaal-democraten DuiLsch-nationalisten Katholiek centrum Kommunisten 7<; Duitsche Volkspartij 26 Staatspartij 22 25 Ekonomische partij 23 23 Nat.-socialisten (fascisten) 107 12 Beiersche Volkspartij I> 16 De kleine partijen krijgen dan nog een aantal zetels, waarvan is voorde l.and- volkspartij en 14 voor de ckristelijk-soc. De konservatieve Volkspartij Trevia- nus) behaalt slechts twee zetels. De socialistische kameraden zullen niet tevreden zijn over den uitslag in hun triomfverkiezing van 1928 behaal den ze 9 millioen 151.059 stemméh. Slechts 8 millioen 572.060 zijn hun trouw gebleven. De oorzaak daarvan is de geweldige krisis van werkeloosheid. Een wanhoopsstemming heeft het Doit- sche volk aangegrepen. De patroons drukken op de loonen, ze willen de werkuren verlengen terwijl de sociali sten de mogelijkheden wegen, een poli tiek van gezond versland te voeren, zyn de minder geschoolden naar het radik;i- lisme geloopen, zooals altijd gebeurt, in dezelfde omstandigheden. Van de burgerlijke middenpartijen is het alleen het katholiek centrum dat vooruitgang deed, op de resultaten van 1928. Toen hadden ze veel getrouwen verloren. Middelwijl hebben zij al hun krachten ingespannen om de verdwaal de schapen tot den stal terug te voeren. De katholieken, overigens, mèt hun kroostrijke gezinnen^ hebben een groot aantal jonge kiezers onder de hunnen. enpartijen ingedrukt, een klein verlies. Wat betreft de Volkspartij, Strese- muBD heeft, gelukkig, den ondergang van de partij die hij geschapen had niet meer bijgewoond. Zij heeft, beslist, het vertrouwen van de industrieele klasse verloren. De burgelijke midden-partijen hebben uitgediend I)e Duitsche staatspartij, welke nochtans grootscheeps werd aan gekondigd als de versmelting van Demo- kraten met Jun$;-Deutschen, behaalt niet eens zooveel mandaten als vroeger de demokraten alleen. De Duitsch-aationalen hebben, ten ge volge van de scheuring honderdduizen den getrouwen naar de fascisten van Hitier zien overloopen. De burgerij, als blok genomen, heeft feitelijk de zwaarste slagen gekre gen. Dc linkerzijde, in globo, is versterkt door het a'akses van de kommunisten. Voor de Duitscheburgerij is het een i schande dat honderdduizenden uit haar midden-overgeloopen zijn naar de partij van Hit Ier, deze groepeeriDg zonder iu- tellektueele leiders, dit zoodje van her- senior,ze grootschreeuwers. buitenstaander kan alleen medelij- i dend het hoold schudden, en deernis ge voelen voor degenen die hij zulke lieden hur, heil hebben gezocht. De eenige troost is dat. wij kunnen verwachten dat de overwinning der na tion aal-socialisten een sukses zonder toekomst zal zijn. In den Rijksdag, waar ze rechts zullen zetelen, zullen zij een wilde groep zijn. Hun groot suk.ses heeft wellicht nog zijn goede zijde, naet het oog op - de toe komst. Met hen regeeren, lijkt een on mogelijkheid. Daardoor ontslaat zelfs een kleine Kans voor een regeering van Midden-LinKs, naar de vroeger formule van groote koaliitie Maar de nationaal-socialisten zullen spoedig een ondraagl ijken toestand scheppen vc or een regeering waar ze buitenstaan. Monelijk krijgen we nieu we verkiezin, gen in de Lente. Watdaarvf n zij, het sukses van Hitier is een schand e voor de Duitsche burge rij het is ooV een gevaar voor de Euro peer, che vrede s- en -verzoeningspolitiek. De Arbeiders vragen BROOD De Burgerij zendt LOOD We leven iu efcn dier slechte tijden dat liet kapitalisme met zich brengt na oor log en overproduktie. We leven in een wereld van verwarring en ontreddering, van opzweeping der hartstochten ten dienste van enggeestige nationalisten. In China is sedert jaren een burgerly- ke en militaire oorlog dat groote rijk aan t dooreenschudden. In talrijke afzonder lijke deelen van liet groote Chineesche rijk trekken troepen tegen elkaar op en op dit oogenblik is er nog geen zeker heid wanneer en hoe dat daar zal eindi gen. Iu Rusland zijn de bolsjewisten nog niet bekwaam genoeg gebleken land- b )uw en nijverheid op zoo een peil te brengen dat liet volk bevryd weze van hongersnood en werkloosheid. Dat zijn twee groote rijken die niet raecrregelmatigeen af'etmarktzijn voor de voortbrengselen van de West-Euro- peesche en Amerikaansche nijverheid, om niet te spreken van Indië dat zich vrijmaken wil en waarin ongelukkiger wijze vreemde invloeden zich laten ge voelen om tegen d.e Britsche arbeiders- regeering toestanden uit te spelen die zij niet uitgelokt heeft, maar zelfs op lossen wil. Deze en onze eigen Europeesche poli tieke moeilijkheden denken we aan Mussolini's oorlogsgeroep en de Duit sche reactionnaire redevoeringen, zoo als yan minister Treviranus die een re vanche-geest |iweeken bij de Duitsche jeugd—komen samen met de economische crisis scherp do arbeidersklasse treffen in alle landen van de wereld. Geen vertrouwen, geen koopkracht, geen voortbrenging algelieele en volle dige werkloosheid overal. De arbeidersklasse wordt eens te meer door het kapitalistisch regiem aan den afgrond der ellende gebracht. Maar het brutaalste dat we kennen in deze ongelukkige tijden is 1) dat er kapitalisten zijn die ondanks hun werkhuizen gesloten zijn, verder geld verdienen op de armoede der arbei dersklasse. 2) dat er nog zooveel landen ter we reld zijn waar de arbeidersklasse geen werkloozensteun ontvangt. In Hongarije, het land van het prae- tischc christendom in het paradijs van den cristelijken koers», heeft de werkloosheid helsehe afmetingen aange nomen. Wannder men wil zien, wat werkloosheid beteekent in een land waar geen crisisfonds bestaat, wende men 't oog naar Hongarije. De liere nij verheidswerkman is veranderd in een bedelaar. Met hand en tand verzet zich de dictatorale regeering tegen de invoe ring van de werkloozenverzekering. In hot land van het christelijk koera- patriotisme, waar de oorlogsverminkte 70 fr. per maand steun ontvangt, waar de bankbedienden aan 30„minder loon werken dan vóur den oorlog, waar de fabriekarbeider 90 fr. in de week ver dient, waar de arbeiders geen i Mei be toogingen mogen houden, wil men aan de werklooze arbeiders geen steun ver leenen. En niet alleen in de nijverheid, maar ook op bet platteland is een derde deel van de bevolking werkloos en be hoeftig. Deze immer toenemende ellende heeft de llongaarsehe arbeidersklasse er tot» gedreven hare schrik tegenover de witle terreur van den Hongaarschen dictator Ilorty, te boven te komen en ze is, opge roepen door de IIoDgaarsche socialisti sche partij, op 1 September te Budapest op straat gekomen en heeft betoogd in een wandeleude optocht, want in massa manifesteeren is verboden, om werkloozensteun te bekomen. Meer dan 250.000 arbeiders hebben kalm en waardig, gemanifesteerd om brood voor vrouw en kinderen. De kle rikale regeerders hebben er niet anders op gevonden, uit schrik en haat, dan een paar tanks, mitrailleuzen en machienge- weren op de massa af te zenden en hon derden arbeiders te kwetsen. Zelfs is er ollicieel céndoode gevallen. Dat is de oplossing van do burgerij in zake werkloosheid, in die landen waar zij onbeperkt meester is. En toch houdt de reactie iu Hongarije 't niet lang meer uit. De arbeidersklasse zal ten koste van welke offers ook hare vrijheid willen herwinnen en de demokralie doen zege vieren en met haar de invoering van werkloozensteun en andere maatschap pelijke hervormingen. Deze buitenlandsche toestanden loe ren ons ouze demokratie naar waarde schatten en zal onze socialistische arbei ders in ons eigen land aanzetten om met handen tand hare rechten te verdedigen tegenover een harlelooze burgerij die niets kent dan zaken maken en win sten ops'rijken. Eendrachtig aaneengesloten blijven is plicht, want het hedendaagsche kapita lisme sluit meer in zich burgeroorlogen dan militaire oorlogen. Een sterke socia listische arbeidersorganisatie alleen is bij machte aan deze mistoestanden 't hoofd te bieden. A.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1930 | | pagina 1